Κυβερνητικό κέντρο φέρεται να παρακολουθούσε υπουργό του Μητσοτάκη, επιχειρηματίες, αλλά και πολίτες. Το οργανωμένο έγκλημα και ο μηχανισμός σε γνώση Δημητριάδη

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ υπάρχουν «ενδείξεις για υποκλοπές ή ύποπτες παρακολουθήσεις εντός του κυβερνητικού κόμματος, για υπουργό που φαίνεται να μην είχε και τόσο καλές σχέσεις με άλλους συνεργάτες του Πρωθυπουργού. Έτσι λοιπόν φαίνεται να είχε καταγραφεί – πιθανόν από το σύστημα Predator – η πλήρης ανταλλαγή μηνυμάτων του με δημοσιογράφο που είχε ελεγχθεί από την ΕΛ.ΑΣ. για τα μέτρα ασφαλείας που λαμβάνονταν κ.λπ».

Ο υπουργός που φωτογραφίζεται στο ρεπορτάζ των Νέων δεν είναι άλλος από τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ο οποίος διατηρούσε κακές σχέσεις με το σύστημα Δημητριάδη και είχε συγκρουστεί μαζί του για αναθέσεις στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. 

Παράλληλα το ρεπορτάζ αναφέρει και ένα δεύτερο περιστατικό, όπου  «άλλο πολιτικό πρόσωπο, με το ίδιο επίπεδο… σχέσεων, εντόπισε την άνοιξη του 2021 ένα SMS με ύποπτο link στο κινητό του, που παρέπεμπε στην παγίδευσή του με τέτοιου είδους λογισμικό. Ο εν λόγω πολιτικός, ωστόσο, αντελήφθη ότι κάτι ύποπτο συνέβαινε (τότε δεν είχε αποκαλυφθεί ακόμη η χρήση Predator στην Ελλάδα), συμβουλεύθηκε ειδικούς σε θέματα ασφάλειας και απενεργοποίησε τη συσκευή που χρησιμοποιούσε τότε».

Ο Βασίλης Λαμπρόπουλος αφήνει αιχμές κατά του Γρηγόρη Δημητριάδη, καθώς διατυπώνει το ερώτημα αν γνώριζε ότι παρακολουθούνταν πολιτικά πρόσωπα.  «Αγνωστο, βεβαίως, αν συνέβαιναν, σε ορισμένες περιπτώσεις, σε γνώση του πρώην γενικού γραμματέα του Πρωθυπουργού Γρηγόρη Δημητριάδη», αναφέρει το ρεπορτάζ, χωρίς όμως να διατυπώνεται το ερώτημα αν και ο Πρωθυπουργός είχε γνώση του παρακρατικού μηχανισμού που παρακολουθούσε πολιτικά πρόσωπα και δημοσιογράφους.

Παρακολουθήσεις επιχειρηματιών και με φυσική παρουσία 

Η υπόθεση αποκτά ξεχωριστό ενδιαφέρον, καθώς σύμφωνα με το δημοσίευμα παρακολουθούνταν και επιχειρηματίας, αλλά και πρόσωπα που έμπαιναν στο στόχαστρο για ιδιωτικούς λόγους. Όπως αναφέρουν τα Νέα «SMS με link - παγίδα φέρεται να είχε σταλεί, στις αρχές Νοεμβρίου 2021, και σε επιχειρηματία εκτός Αθηνών, που έχει δραστηριοποιηθεί σε πολλούς επαγγελματικούς χώρους. 

Σύμφωνα με περαιτέρω έρευνα, αυτό φέρεται να συνέβη προκειμένου να υπάρχει παρακολούθηση κι άλλων γνωστών του σημαντικών προσώπων, μέσω αυτού, αλλά και γιατί ήταν «εχθρός» επιχειρηματιών που φαίνεται να είχαν καλές σχέσεις με το συγκεκριμένο κέντρο.

Ακόμη παραμένει άγνωστο αν το Predator χρησιμοποιήθηκε μέχρι και για υποκλοπές, αντρών και γυναικών, για ιδιωτικούς λόγους».

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ ένα  από τα κρίσιμα ερωτήματα που ανακύπτουν αφορά τη φυσική παρακολούθηση ή και την καταγραφή συνομιλιών, σε ραντεβού, σε καφετέριες, ενός ακόμη πολιτικού παράγοντα. Μάλιστα σε αυτή την περίπτωση φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκαν αστυνομικοί αποσπασμένοι σε πολιτικά πρόσωπα και πράκτορες της ΕΥΠ, ενώ αυτό που αναζητούσαν από την επιχείρηση αυτή, που έγινε αρκετά πρόσφατα, είναι αν το πολιτικό πρόσωπο «έδινε» στοιχεία σε δημοσιογράφους που ερευνούσαν το σκάνδαλο των υποκλοπών.

Ως ενορχηστρωτής του κυκλώματος παρακολουθήσεων φωτογραφίζεται στο ρεπορτάζ ο επιχειρηματίας Γιάννης Λαβράνος, καθώς αναφέρεται ότι τα ερωτήματα «πολλαπλασιάζονται ύστερα από τα οφέλη που φέρονται να είχαν σε συμβάσεις με το Δημόσιο επιχειρηματίες (που δραστηριοποιούνται κυρίως σε θέματα επικοινωνιών, ψηφιακών συστημάτων και άλλων υψηλής τεχνολογίας) οι οποίοι είχαν πολύχρονες επαφές με αυτό το σύστημα. Οι  συγκεκριμένοι ενδιαφέρονταν για θέματα επικοινωνιών σε σώματα ασφαλείας, στα συστήματα υποκλοπών της ΕΥΠ, στη διαδικασία επιλογής αναδόχου για την έκδοση των νέων ταυτοτήτων κ.λπ. Σημειώνεται ότι ο τελευταίος διαγωνισμός ματαιώθηκε ύστερα από πολιτικές αντιδράσεις ».

Σχέσεις και με το οργανωμένο έγκλημα 

Τέλος στο ρεπορτάζ των Νέων γίνεται λόγος και για σχέσεις με το οργανωμένο έγκλημα, με τον δημοσιογράφο Βασίλη Λαμπρόπουλο να περιγράφει πλέον πως λειτουργούσε στο σύνολο του, ένα παρακρατικό κέντρο λήψης αποφάσεων που κρατούσε σε ομηρία πολιτικούς και επιχειρηματίες μέσω ενός διευρυμένου συστήματος παρακολουθήσεων, ακόμη και για ιδιωτικούς σκοπούς.

Δημητριάδης-Λαβράνος στο στόχαστρο

Εντύπωση προκαλεί το χρονικό σημείο που επιλέγει η εφημερίδα του Βαγγέλη Μαρινάκη να δημοσιεύσει τα παραπάνω στοιχεία, φέρνοντας ξανά στην επιφάνεια την υπόθεση των υποκλοπών και μάλιστα με νέα στοιχεία, όπως η  παρακολούθηση υπουργών της κυβέρνησης. Επίσης περιγράφεται για όσους γνωρίζουν σημεία της υπόθεσης με ακρίβεια ο τρόπος δράσης της παρακρατικής οργάνωσης που στεγάζονταν στο Μαξίμου, με την απουσία απο το κάδρο ενός μόνο προσώπου. Του Πρωθυπουργού Κυριακού Μητσοτάκη, που φέρεται να μην γνώριζε τη δράση των στενών του συνεργατών, αλλά και ότι παρακολουθούνταν η μισή «πολιτικοοικονομική ζωή» του τόπου. 

Αντίθετα το ρεπορτάζ των Νεών ρίχνει το σύνολο της ευθύνης του σκανδάλου των υποκλοπών σε δύο πρόσωπα. Το πρώτο είναι ο Γρηγόρης Δημητριάδης και το δεύτερο ο καλός του φίλος Γιάννης Λαβράνος. Άνθρωποι που γνωρίζουν τις ισορροπίες στο Μαξίμου, έλεγαν χθες το απόγευμα, όταν και κυκλοφόρησε το ρεπροτάζ των Νέων, ότι η επαναφορά του θέματος και μάλιστα με τόσο επιθετικό τρόπο προς τους Γρηγοριάδη και Λαβράνο μπορεί να ερμηνευτεί είτε γιατί στο πρωθυπουργικό περιβάλλον φοβούνται πλέον την εμπλοκή της δικαιοσύνης, είτε γιατί ο ίδιος ο Πρωθυπουργός για λόγους που ξεπερνούν και το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων έχει αποφασίσει να «τελειώσει» τον ανηψιό του και άλλοτε στενό του συνεργάτη Γρηγόρη Δημητριάδη. Οι ίδιοι κύκλοι βέβαια τονίσουν με νόημα, ότι ο Δημητριάδης μέχρι τώρα κάλυψε τον Πρωθυπουργό και αποδέχτηκε την ανάληψη της ευθύνης για το σκάνδαλο δίχως να θεωρεί ότι του αναλογεί, αλλά προφανώς αν χρειαστεί να μιλήσει για να «σωθεί», θα το πράξει.

Πηγή: avgi.gr

Σ’ αυτό το βαρυσήμαντο άρθρο με θέμα τις τηλεφωνικές υποκλοπές δημοσιογράφων και πολιτικών, ο γνωστός δημοσιογράφος Τάσος Τέλλογλου δεν αναφέρεται μόνο στα αποτελέσματα του ρεπορτάζ του, αλλά μιλά και για τις προσωπικές του, απροκάλυπτες και εκφοβιστικές εμπειρίες παρακολούθησης – μια «δυστοπία» που «αποτελεί μέρος του συστήματος ελέγχου της πλειοψηφίας».

Στις 27 Μαΐου 2022 περπατώντας στο Κολωνάκι, συνοικία στο κέντρο της Αθήνας, παρατήρησα ότι ένας νεαρός άνδρας με ένα πλαστικό ποτήρι καφέ στο χέρι και μια τσάντα περασμένη γύρω από τη μέση του με ακολουθούσε. Ήταν 10 το πρωί και κατευθυνόμουν σε μια συνάντηση με μια πηγή που δραστηριοποιούνταν στην εμπορία λογισμικών για τις ανάγκες των υπηρεσιών ασφαλείας. «Κοίτα να έρθεις μόνος σου», με είχε προειδοποιήσει, αλλά δεν έδωσα μεγάλη σημασία, παρά το γεγονός ότι τον Μάιο συχνά έβλεπα ανθρώπους να με ακολουθούν επίμονα. Αποφάσισα ότι θα έπρεπε να δοκιμάσω αν ο άνθρωπος που με ακολουθούσε ήταν εκεί για μένα. Άλλαξα πεζοδρόμιο και άλλαξε κι αυτός, μπήκα σε ένα μαγαζί και στάθηκε σε αυτό, άλλαξα και πάλι πεζοδρόμιο και μπήκα γρήγορα στην είσοδο της πολυκατοικίας στην οδό Καρνεάδου 37 δίπλα σε ένα ταχυδρομικό γραφείο κοντά στο κέντρο της Αθήνας. Όταν πέρασε από μπροστά μου τον άρπαξα. Άρχισε να φωνάζει, και όταν τον ρώτησα «ποιος είσαι;» και προσπάθησα να βάλω το χέρι στην εσωτερική τσέπη για να πάρω την ταυτότητά του, το έβαλε στα πόδια προς τη Λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας.

Το μεσημέρι ένας αξιωματούχος μιας υπηρεσίας ασφαλείας μου αρνήθηκε στο τηλέφωνο κάθε ευθύνη. «Ενδιαφέρονται και άλλες υπηρεσίες», μου είπε ξερά. Λίγες μέρες αργότερα ένας απόστρατος της Ελληνικής Αστυνομίας μου είπε να προσέχω το πάρκινγκ που παρκάρω το αυτοκίνητό μου. Ρώτησα τον υπάλληλο του πάρκινγκ στο Παγκράτι, μια άλλη γειτονιά του κέντρου της Αθήνας, εάν είχε συμβεί κάτι ασυνήθιστο. Μετά από πίεση μου είπε ότι είχε έρθει ένας «κύριος από την αστυνομία και ήθελε να πάει στο αυτοκίνητό σας αλλά δεν τον άφησα». Στις 2 Μαΐου 2022 με φωτογράφισαν σε καφετέρια ενός προαστίου της Αθήνας, του Νέου Ψυχικού, μετά από μια συνάντησή μου με τον δημοσιογράφο Θανάση Κουκάκη, το πρώτο θύμα του λογισμικού Predator σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ο φίλος που μας έστειλε τη φωτογραφία μας παρακάλεσε να μη την δημοσιεύσουμε, δουλεύει για το κράτος.

Τον Ιούνιο του 2022 μια πηγή με ενημέρωση από τις υπηρεσίες ασφαλείας μου είπε ότι η συνάδελφός μου Ελίζα Τριανταφύλλου, ο ρεπόρτερ Θοδωρής Χονδρόγιαννος, ο Θανάσης Κουκάκης και εγώ «συσχετιζόμασταν» με δεκάδες υποψήφιες πηγές μας με βάση την κεραία της κινητής τηλεφωνίας στην οποία βρίσκονταν τα κινητά μας, για να υπάρχει «μία εικόνα για το αν συναντιόμαστε».

Λίγο μετά το Δεκαπενταύγουστο βρέθηκα σε ένα κτίριο στη λεωφόρο Κηφισίας, στη βόρεια Αθήνα, κι άνοιξα το τηλέφωνό μου μόνο για να φωτογραφίσω ένα λογότυπο εταιρείας. Το απόγευμα ρωτήθηκα από κάποιον που δεν θα έπρεπε να το ξέρει αν το πρωί βρισκόμουν στο συγκεκριμένο κτίριο.

Όλα αυτά, πέρα από παραβίαση της κείμενης εθνικής και ευρωπαϊκής νομοθεσίας για το απόρρητο των τηλεπικοινωνιών, συνιστούν κι ένα σοβαρότατο εμπόδιο στη δουλειά μας. Πώς να πας να συναντήσεις και να μιλήσεις σε έναν άνθρωπο όταν ξέρει ότι δεν θα πας μόνος σου; Και τι ρίσκο παίρνει αυτός ή αυτή που συναντιέται μαζί σου; Το πρόβλημα, πέρα από πολιτικό, νομικό και τεχνικό, είναι και βιοποριστικό για όσους επιμένουμε να βιοποριζόμαστε ερευνώντας. Σε συνθήκες απόλυτης μοναξιάς ακόμα και από τις οικογένειές μας.

Χωρίς τηλέφωνο

Κατά τη διάρκεια της εννεάμηνης πλέον έρευνας με τη συνάδελφό μου Ελίζα Τριανταφύλλου έκανα δεκάδες ραντεβού χωρίς να έχω μαζί μου το κινητό τηλέφωνο (ήταν συνήθως αλλά όχι πάντα σε κάποιο άλλο σημείο της πόλης), ενώ αποφασίζαμε πότε θα ανταλλάσσαμε κάτι διά ζώσης και πότε ψηφιακά έστω και κρυπτογραφημένα – όσο πιο πρωτόγονος ήταν ο τρόπος επικοινωνίας τόσο πιο ασφαλής είναι η μέθοδος. Όταν αποφασίσαμε να επισκεφθούμε εργαζόμενους της Intellexa, της ελληνοϊσραηλινής εταιρείας που παράγει το λογισμικό με το οποίο παραβιάστηκε το τηλέφωνο του Κουκάκη και έγινε προσπάθεια να παραβιαστεί το τηλέφωνο του πρόεδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη, το τηλέφωνο έμενε χιλιόμετρα μακριά, το αυτοκίνητο επίσης. Περπάταγα αρκετή ώρα να φτάσω στο σπίτι τους και η πρώτη και συνήθως τελευταία επικοινωνία γινόταν από το θυροτηλέφωνο, όπως τη δεκαετία του ’80, όταν ξεκίνησα αυτή τη δουλειά.

Πρόκειται για δυστοπία που πολύ φοβάμαι ότι δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Δυστοπία που γινόταν ακόμα πιο κραυγαλέα όταν βουλευτές της αντιπολίτευσης καλούσαν από τη γραμμή του παρόχου στη διάρκεια των ερευνών, για να πληροφορηθούν «τι νέα υπάρχουν για το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων» (στην Ελλάδα γίνονται 16.000 επισυνδέσεις το χρόνο). Ή όταν έλυνες το γρίφο γιατί αξιωματούχοι της κυβέρνησης σου τηλεφωνούσαν από δύο διαφορετικές εφαρμογές: μία λιγότερο ασφαλή και μία πολύ πιο ασφαλή. Η πρώτη χρησίμευε για να πουν πράγματα που θα μπορούσαν να ακουστούν χωρίς να διακινδυνεύσουν το πολιτικό τους μέλλον, η χρήση της δεύτερης ήταν για να πουν πράγματα πιο κοντά στην αλήθεια. Ένας υπουργός της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ μου περιέγραψε ραντεβού με συντηρητικό συνάδελφό του σε διαμέρισμα τρίτου, όπου πήγε χωρίς να γνωρίζει το κουδούνι στο οποίο έπρεπε να χτυπήσει. Ο συνομιλητής του είχε αφήσει το τηλέφωνό του στο σπίτι και δεν υπήρχε τρόπος να τον ρωτήσει. Γύρισε στο δικό του σπίτι άπραγος. Το βράδυ, όταν τον πήρε στο τηλέφωνο, ο συντηρητικός πολιτικός του είπε ότι δεν πήγαινε ποτέ σε τέτοια ραντεβού με το τηλέφωνό του.

Όλοι ήξεραν ποιοι τα έκαναν αυτά, δεν ανακαλύψαμε κάποιο μυστικό και η εξουσία ήθελε να το ξέρουν. Ήταν μέρος του συστήματος ελέγχου της πλειοψηφίας. Ο Τύπος δεν πήγαινε πίσω. Τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης της χώρας αγνόησαν εντελώς την υπόθεση Κουκάκη, δύο ιστοσελίδες των δέκα ατόμων προσωπικού συνολικά «σήκωσαν» αυτή την υπόθεση επειδή οι υπόλοιποι δεν ήθελαν να διαταράξουν τη σχέση τους με την κυβέρνηση. Συχνά το ρόλο εκείνου που νουθετούσε τα μέσα ή ακόμα χειρότερα μεμονωμένους δημοσιογράφους ήταν το ίδιο το γραφείο του πρωθυπουργού. Και, δυστυχώς, κατά κανόνα οι δημοσιογράφοι συμμορφώνονταν. Ακόμα και μεγάλα μέσα όπως ο Economist ή οι NYTimes, που έκαναν κριτική στον τρόπο της διακυβέρνησης, υπέστησαν τις συνέπειες: ο κ. Μητσοτάκης, αν και είχε ανακοινώσει ότι θα μιλήσει σε εκδηλώσεις τους, το ακύρωσε εξαιτίας λιγότερο η περισσότερο επικριτικών άρθρων.

Θα μου πείτε, τι είναι καινούργιο; Κάθε εξουσία χρησιμοποιεί τα διαθέσιμα μέσα για να διασφαλίσει ότι δεν θα χάσει τον έλεγχο της εξουσίας, όπως τον θεωρεί εκείνη. Μία παλιότερη ελληνική κυβέρνηση είχε ζητήσει διά της ΕΥΠ από τη γερμανική πρεσβεία να παρακολουθούμαι σε γερμανικό έδαφος όταν έκανα την έρευνα με τους συνάδελφους μου της SZ για τα «μαύρα ταμεία» της Siemens.

Το πρόβλημα σήμερα είναι ότι ο μεμονωμένος συντάκτης είναι πλέον εντελώς απροστάτευτος: από τη σύνταξή του (που δεν θέλει να μπλέξει), από την ένωση επαγγελματιών στην οποία ανήκει (που δεν έχει καταλάβει το πρόβλημα), από την ιδιοκτησία του μέσου του (που είναι με την κυβέρνηση ό,τι και αν κάνει παρά με τον συντάκτη της), από τους συναδέλφους του (που έχουν συνθηκολογήσει), από την ΕΕ (που απλά κάνει ευχές επιτρέποντας τις ad hominem επιθέσεις σε δημοσιογράφους). Τα μέσα είναι οικονομικά ανίσχυρα και χωρίς την εποπτεία ξένων οργανισμών οι εγχώριες ελίτ έχουν γυρίσει στις κακές τους συνήθειες.

Η εποχή του spyware

Όμως καθώς η πραγματική ζωή έχει υποκατασταθεί από την ψηφιακή, είμαστε πολύ περισσότερο εκτεθειμένοι απ’ ό,τι στο παρελθόν: Όλα τα έγγραφα που ανταλλάσσουμε είναι μέσα στις συσκευές μας, η συχνότητα των επαφών μας φαίνεται απ’ αυτές ακόμα κι αν δεν μπορεί να ακούσει κανείς πάντα το περιεχόμενό τους, το spyware δημιουργεί μια εντελώς νέα συνθήκη: δεν ακουγόμαστε μόνο εμείς αλλά και όσοι γύρω μας επικοινωνούν μαζί μας, η γυναίκα μας που μπορεί να ψιθυρίζει κάποια τρυφερά λόγια δυο μέτρα μακριά από το τηλέφωνο, ο προϊστάμενός μας που κάνει μια κριτική παρατήρηση για κάποιον πολιτικό, ο φίλος που πίνουμε μαζί του μπίρες σε ένα μπαρ. Όλα είναι στη διάθεσή τους. Ποιοι όμως είναι αυτοί; Η ελληνική κυβέρνηση, μετά την αποκάλυψη του Inside story ότι είχε μολυνθεί το κινητό του δημοσιογράφου Θανάση Κουκάκη με spyware, έσπευσε διά του κυβερνητικού εκπροσώπου να αποφανθεί ότι είναι μια ιστορία που αφορά ιδιώτες. Όταν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και ευρωβουλευτής Νίκος Ανδρουλάκης αποκάλυψε ότι είχε δεχθεί έναν «δηλητηριασμένο» σύνδεσμο, η κυβέρνηση προτίμησε τη σιωπή. Κι αυτός ιδιωτική παρακολούθηση; Αργότερα, στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής για τις παρακολουθήσεις, η κυβέρνηση απέφυγε να καλέσει την ισραηλινή εταιρεία Intellexa, πολύ περισσότερο τον Έλληνα μέτοχό της Φέλιξ Μπίτζιο, που αποκαλύφθηκε ότι ήλεγχε μέσω εταιρείας του πάνω από το 35% των μετοχών της (ο Μπίτζιος μάλιστα δήλωσε ότι πούλησε τις μετοχές του μία μέρα πριν την ανακοίνωση της παρακολούθησης του Νίκου Ανδρουλάκη από την κυβέρνηση). Μεγάλη ασυλία για μια ιδιωτική διαφορά; Ένας συνεργάτης της Intellexa με ρώτησε, γιατί «ασχολείστε τόσο λίγο με την κυβέρνηση;». Πέρα από το γεγονός ότι οι εταιρείες spyware πάντα τα «ρίχνουν» στις κυβερνήσεις για κακή χρήση των «καλών» λογισμικών που χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση των αρχών που διώκουν τους παρανόμους, ο υπαινιγμός ήταν σαφής: κοιτάξτε αλλού.

Εξαγωγές – αλλά οι άδειες που είναι;

Στα τέλη Ιουλίου 2022, ο Θανάσης Κουκάκης πήρε την έκθεση της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας για τις καταγγελίες του. Με έκπληξη διαπίστωσε ότι όσα είχε αναφέρει για τους τραπεζικούς λογαριασμούς των εταιρειών που φαίνεται να συνδέονται με το λογισμικό παρακολούθησης ή την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών δεν είχαν ανοιχθεί. Ο Κουκάκης, που είναι ένα επιμελές και επίμονο θύμα –παρακολουθήθηκε και με spyware και μέσω της ανοιχτής γραμμής του παρόχου και «κυνηγάει» την υπόθεσή του για μία τριετία–, αποφάσισε στις αρχές της πρώτης εβδομάδας του Οκτωβρίου να κάνει κάτι πρωτοφανές: μήνυσε την εταιρεία παραγωγής και εμπορίας του λογισμικού Intellexa και τους υπευθύνους της για την παραβίαση του απορρήτου των τηλεπικοινωνιών του, θεωρώντας τους τουλάχιστον συνεργούς. Ο δικηγόρος του δεν θα είναι εύκολο να αποδείξει ότι οι παραγωγοί του λογισμικού γνώριζαν εκ των προτέρων πως θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εναντίον του πελάτη του, αλλά ένας επιμελής εισαγγελέας, ακόμη και αν δεχθεί ότι δεν το χρησιμοποιούσε το κράτος, θα ρωτήσει τους εμπόρους της Intellexa σε ποιους είχαν πουλήσει το λογισμικό της βορειομακεδονικής εταιρείας Cytroks, που ανήκει στον ίδιο όμιλο. Αν του πουν ότι τα προϊόντα τους προορίζονταν για την εξαγωγή από την Ευρώπη, θα πρέπει να δείξουν τις άδειες εξαγωγής. Τέτοιες αναζητήσαμε για την Intellexa και για άλλες παρόμοιες εταιρείες, που έχουν την έδρα τους κυρίως στην Κύπρο, μέσα στην ΕΕ, τους τελευταίους δύο μήνες. Ο συνάδελφος Φάνης Μακρίδης της εφημερίδας «Φιλελεύθερος» ανακάλυψε μια τέτοια άδεια μιας άλλης ισραηλινής εταιρείας, ενώ οι ερευνητές της εταιρείας του Ντύλιαν Whispear, που είχε στην Κύπρο ως το 2019, επέμεναν σε συναντήσεις που είχαμε μέσα στον Σεπτέμβριο ότι υπήρχε μία ακόμα άδεια που είχε βγει για εταιρεία του Ντύλιαν με τη βοήθεια της τότε κυβέρνησης.

Όταν ρώτησα στο υπουργείο Εμπορίου της Κύπρου, οι υπεύθυνοι μου είπαν ότι δεν υπάρχουν άδειες στο όνομα των εταιρειών του Ντύλιαν, ενώ στην Αθήνα το αρμόδιο για τις εξαγωγές υπουργείο των Εξωτερικών δεν βρήκε άδεια στο όνομα εταιρείας του ομίλου του Ντύλιαν από τις 2.000 άδειες που συνολικά είχε εκδώσει για εξαγωγή προϊόντων dual use, όπως σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία χαρακτηρίζεται το λογισμικό αυτό. Αν ο Ντύλιαν και ο όμιλός του είχαν μείνει στο Ισραήλ, δεν θα μπορούσαν παρά να κάνουν εξαγωγές σε λιγότερες από 40 χώρες και όχι πάντως στις χώρες της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, όπου τα συμβόλαια εγκατάστασης, συντήρησης και λειτουργίας του λογισμικού μαζί με το κονδύλι για την εκπαίδευση εξασφαλίζουν σε τέτοιες εταιρείες ένα ποσό 40 εκατομμυρίων για μία πενταετία. Σαράντα εκατομμύρια από μια φτωχή αφρικανική χώρα, της οποίας ο πληθυσμός δεν έχει να φάει. Για σκεφτείτε το. Αποφάσισαν, ωστόσο, να δηλώνονται μεγάλες δαπάνες, να εκμεταλλευτούν το αρρύθμιστο περιβάλλον των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να «ζογκλάρουν» ανάμεσα σε διαφορετικές δικαιοδοσίες (ελληνική, κυπριακή, ιρλανδική) με κριτήριο το ρυθμιστικό ή/και το φορολογικό περιβάλλον. Στις φορολογικές δηλώσεις της ιρλανδικής εταιρείας του ομίλου Thalestris, μέσω της οποίας γίνονται οι εξαγωγές, δηλώνονται μεγάλες δαπάνες για «πνευματικά δικαιώματα». Όσοι δουλεύουν στον κλάδο παραγωγής λογισμικού ξέρουν ότι η δαπάνη που δηλώνεται για το λογισμικό δεν αντιστοιχεί πολύ συχνά σε εκείνη που προκαλείται.

Από τα τέλη Ιουλίου διάφοροι κυβερνητικοί αξιωματούχοι διαβεβαιώνουν ότι η Intellexa εγκαταλείπει τη χώρα μας. Δεν είναι λύση, διότι κάπου αλλού θα πάει κάνοντας το ίδιο. Επειδή το νομικό πλαίσιο της το επιτρέπει.

Πηγή: https://gr.boell.org

Σημαίνουσες προσωπικότητας κι ακαδημαϊκοί ζητούν άμεση και αποτελεσματική διερεύνηση του σκανδάλου των υποκλοπών στην Ελλάδα, υπογραμμίζοντας τους κινδύνους για τη Δημοκρατία, καλώντας τους πολίτες να στηρίξουν τη πρωτοβουλία.

Με τίτλο «Ώρα μηδέν», στο κείμενο-παρέμβαση επισημαίνεται ότι «η υπόθεση των υποκλοπών δεν είναι πολιτική ρουτίνα, όπως κυνικά θέλουν κάποιοι να πιστέψουμε. Είναι θανάσιμο τραύμα στην καρδιά του πολιτεύματος καθώς πλήττει τον φιλελεύθερο χαρακτήρα του και εν τέλει υπονομεύει την ίδια τη Δημοκρατία.

Εν κατακλείδι, αν δεν αντιδράσουμε σε αυτό που συνέβη, θα είμαστε άξιοι του θλιβερού εκφυλισμού της δημοκρατίας μας. Και αυτό είναι ασυγχώρητο».

Αναλυτικά το κείμενο – κάλεσμα της πρωτοβουλίας
Η υπόθεση των υποκλοπών έρχεται να συμπληρώσει και να κορυφώσει τη σταδιακή αποδυνάμωση του κράτους δικαίου στην Ελλάδα. Είναι σύμπτωμα μιας βαθιάς παθολογίας για την οποία υπάρχουν συγκεκριμένες και απτές πολιτικές ευθύνες.

Η ΕΥΠ υπάγεται απευθείας στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, με διοικητή που επελέγη αδιαφανώς και χωρίς αρχικώς να πληροί καν τα στοιχειώδη τυπικά προσόντα. Επιπλέον, ενώ τελούσε υπό την πολιτική εποπτεία του πιο στενού συνεργάτη και συγγενή του Πρωθυπουργού, Γενικού του Γραμματέα, παραβίασε το απόρρητο των συνδιαλέξεων σύμφωνα με πολλές αξιόπιστες πηγές, περίπου 15 χιλιάδων ανθρώπων μόνο εντός του 2021.

Τα τηλέφωνα των υπόπτων απλώς διαβιβάζονταν στην αρμόδια εισαγγελέα που στεγάζεται εντός υπηρεσίας και εκείνη αυτομάτως, χωρίς κανέναν έλεγχο, ενέκρινε την παρακολούθηση. Κανείς -μετά την αλλαγή του νόμου το 2021- δεν μπορεί να γνωρίζει αν το απόρρητο των τηλεπικοινωνιών του είχε κάποτε αρθεί.

Και σαν να μην έφτανε αυτή η καρικατούρα νομιμοφανούς παρακολούθησης, αποκαλύπτεται ότι οι ίδιοι άνθρωποι παρακολουθούνται παρανόμως με λογισμικά κατασκοπίας που κανείς δεν γνωρίζει σε ποιον ανήκουν, αλλά ενδεχομένως σχετίζονται με επιχειρηματικές δραστηριότητες.

Ακόμα χειρότερα, οι μετατάξεις και οι νέες συμβάσεις της ΕΥΠ, πολλώ δε μάλλον αυτές του νεοσύστατου Κέντρου Τεχνολογικής Υποστήριξης, Ανάπτυξης και Καινοτομίας εντός της ΕΥΠ, καλύπτονται από απόλυτη αδιαφάνεια. Είναι ενδεικτικό ότι το Κέντρο αυτό συστάθηκε με πρωθυπουργική απόφαση (και κονδύλια του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης) η οποία δεν δημοσιοποιήθηκε ποτέ.

Ναι, απόρρητη πρωθυπουργική απόφαση! Στην Ελλάδα του 2022.

ΑΝΤΙΒΑΡΑ ΜΗΔΕΝ

Η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας του Ελληνικού Κοινοβουλίου παρακολουθεί αμέτοχη αυτά τα πλήγματα στους θεσμούς και τη διαφάνεια. Εμβρόντητοι μαθαίνουμε πως ούτε η, κατά το Σύνταγμα αρμόδια, ανεξάρτητη Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών έχει πρόσβαση στις υποθέσεις άρσης του απορρήτου. Κοινώς, κανένας έλεγχος. Κανένα αντίβαρο. Καμία συνταγματική εγγύηση στην πράξη για τους ανθρώπους οι οποίοι πέφτουν θύματα παραβίασης των επικοινωνιών τους.

Και σαν να μην έφταναν τα προηγούμενα, η κυβέρνηση έσπευσε να αποκλείσει νομοθετικά τη δυνατότητα να πληροφορηθούν ότι έπεσαν θύματα.

Αυτό δεν ξέρουμε τι είναι, πάντως ούτε λειτουργούσα κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι, ούτε κράτος δικαίου.

Από πολιτική άποψη, υπεύθυνος για όλα αυτά αντικειμενικά και αμετάθετα είναι ο πρωθυπουργός. Υπενθυμίζουμε πως η πρώτη ενέργεια μετά την εκλογή του ήταν να υπαγάγει την ΕΥΠ στον εαυτό του. Έτσι το βαθύ κράτος βρέθηκε στον πυρήνα του κατ’ επίφαση «επιτελικού κράτους». Πέρα όμως από τις πολιτικές ευθύνες, υπάρχουν πειθαρχικές και, πρωτίστως, ποινικές οι οποίες θα πρέπει να διερευνηθούν.

ΑΛΛΟ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΙ ΑΛΛΟ ΑΝΕΛΕΓΚΤΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ

Aντιλαμβανόμαστε φυσικά πως, εξ ορισμού, ένα τμήμα των δραστηριοτήτων της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών οφείλει να παραμένει εκτός δημοσιότητας. Ωστόσο, η έννοια του απορρήτου έχει διαβαθμίσεις και δεν μπορεί να εκφεύγει παντελώς κάθε θεσμικού ελέγχου. Στην δημοκρατία δεν μπορεί να δικαιολογούνται κάθε λογής έκνομες πράξεις με την επίκληση της εθνικής ασφάλειας.

Η υπόθεση των υποκλοπών -«νόμιμων» και παράνομων- συνιστά κρίσιμο πλήγμα για την ελληνική πολιτική ζωή, που τραυματίζει την καρδιά του πολιτεύματος και το οποίο σιγά σιγά αποκαλύπτεται. Η εμβέλεια του προβλήματος υπερβαίνει κομματικές αντιπαλότητες και σκοπιμότητες. Αφορά την κοινωνία πολιτών και σε τελευταία ανάλυση, τον ελληνικό λαό ως θεμέλιο της συνταγματικής κυριαρχίας.

Οι υπογράφουσες και υπογράφοντες πιστεύουμε ότι η απαράδεκτη αυτή ενέργεια πρέπει να διερευνηθεί άμεσα και αποτελεσματικά για να μην επαναληφθεί. Να μην ξεχαστεί σαν κάτι που μπορεί να συμβαίνει χωρίς κόστος, ανέλεγκτα και ατιμώρητα.

Η υπόθεση των υποκλοπών δεν είναι πολιτική ρουτίνα, όπως κυνικά θέλουν κάποιοι να πιστέψουμε. Είναι θανάσιμο τραύμα στην καρδιά του πολιτεύματος καθώς πλήττει τον φιλελεύθερο χαρακτήρα του και εν τέλει υπονομεύει την ίδια τη Δημοκρατία.

Εν κατακλείδι, αν δεν αντιδράσουμε σε αυτό που συνέβη, θα είμαστε άξιοι του θλιβερού εκφυλισμού της δημοκρατίας μας.

Και αυτό είναι ασυγχώρητο.

ΥΓ. Καλούμε όποια και όποιον πολίτη συμμερίζεται την ανησυχία μας να έρθει σε επαφή με την πρωτοβουλία και να προσθέσει την υπογραφή του στο κείμενο μας (Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.).

ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ:

– Ιάσων Αθανασιάδης, συγγραφέας-δημοσιογράφος

– Πολυμέρης Βόγλης, καθηγητής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

– Νίκος Γκιώνης, εκδότης, Εκδόσεις Πόλις

– Στάθης Γουργουρής, καθηγητής, Columbia University

– Νίκος Δεμερτζής, καθηγητής ΕΚΠΑ, Διευθυντής ΕΚΚΕ

– Θανάσης Καμπαγιάννης, δικηγόρος

– Στεύη Κίτσου, δικηγόρος, υπ. Δρ. Πανεπιστήμιο Μάαστριχτ

– Μαριλένα Κοππά, αν. καθηγήτρια, Πάντειο Πανεπιστήμιο

– Αναστασία Λαμπρία, εκδότρια-Εκδόσεις Ποταμός, δημοσιογράφος

– Αντώνης Λιάκος, ιστορικός, Ομοτ. Καθηγητής ΕΚΠΑ

– Νίκος Μαραντζίδης, καθηγητής, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

– Στρατής Μπουρνάζος, ιστορικός-επιμελητής βιβλίων

– Νένη Πανουργιά, καθηγήτρια, Columbia University

– Λευτέρης Παπαγιαννάκης, νομικός

– Κωστής Παπαϊωάννου, εκπαιδευτικός, πρ. Γενικός Γραμματέας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

– Νάνσυ Παπαθανασίου, Δρ. ΕΚΠΑ, επ. συνυπεύθυνη Orlando LGBT+-

– Αθηνά Σκουλαρίκη, επ. καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Κρήτης

– Γιώργος Χ. Σωτηρέλης, καθηγητής, Πανεπιστήμιο Αθηνών

– Αντρέας Τάκης, καθηγητής, ΑΠΘ

– Kωνσταντίνος Τσιτσελίκης, καθηγητής, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

– Έλενα-Όλγα Χρηστίδη, υπ. Δρ. ΕΚΠΑ, επ. συνυπεύθυνη Orlando LGBT+

– Νίκος Χριστοδουλάκης, ομοτ. καθηγητής Οικ. Πανεπιστημίου Αθηνών

– Δημήτρης Χριστόπουλος, καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου Πηγή: www.rosa.gr

Η Άννα Χατζησοφιά, σεναριογράφος και μόνιμα συνεργάτιδα του Χάρη Ρώμα, κάνοντας ένα flashback από τις επιτυχημένες σειρές που έχει γράψει, θυμήθηκε κι ένα από τους «Μεν και Δεν» με τον περιβόητο δικηγόρο, Διονύση Δάγκα, αναφορικά με το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων που αφήνει έκθετη την κυβέρνηση. Η Ελληνίδα σεναριογράφος, σε ανάρτηση της, δείχνει απόσπασμα από την σειρά, σε ένα προφητικό (;) μάλλον επεισόδιο, με τον Διονύση Δάγκα να αναφέρει… “Έχω μαγνητοφωνημένες συνομιλίες. Όλους τους δικαστές τους μαγνητοφωνώ! Δε με λένε τυχαία “Ο Μητσοτάκης των δικαστηρίων”

Φαίνεται τελικά ότι από την δεκαετία του 90, η οικογένεια Μητσοτάκη, έδειχνε μια ιδιαίτερη συμπάθεια…στις παρακολουθήσεις

Η προφητική δήλωση το 2019

Όταν το 2019 ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέλαβε την εξουσία, ένας από τους πρώτους νόμους που «πέρασε» η κυβέρνησή του ότι η ΕΥΠ θα υπάγεται πλέον απευθείας στον ίδιο τον πρωθυπουργό. Αντίστοιχα, υπό την εποπτεία του πέρασαν η δημόσια τηλεόραση αλλά και το Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων. 

Εκείνη την περίοδο, οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης ήταν έντονες, ενώ είχε ξεχωρίσει και η δήλωση του πρώην υπουργού και μάχιμου δικηγόρου, Δημήτρη Τσοβόλα, ο οποίος είχε «προβλέψει» κατά κάποιον τρόπο τις συνέπειες αυτής της απόφασης.

«Δεν ανήκω σε κανένα κόμμα γι’ αυτό είμαι ελεύθερος να λέω την άποψη μου. Δεν μου άρεσε ότι η κρατική τηλεόραση πάει απευθείας στον πρωθυπουργό, όπως και κυρίως η ΕΥΠ πάει στον πρωθυπουργό» είχε δηλώσει ο εκλιπών.

«Εμένα αυτό, επειδή είμαι παλιός στην ιστορία της πολιτικής, μου λέει ότι ενδεχομένως, ότι δυστυχώς δεν παρακολουθεί μόνο τα εθνικά θέματα, έχει χρησιμοποιηθεί για να παρακολουθεί κομματικούς αντιπάλους», είχε πει χαρακτηριστικά και η δήλωσή του αποδείχτηκε προφητική…

Ο Δημήτρης Τσοβολας ειχε προβλεψει τι θα έκανε ο #Κουλης με την ΕΥΠ.#υποκλοπες pic.twitter.com/AMxySrAI6D

— Marka2 (@Marka2_) August 9, 2022

«Δυστυχώς, το "απολογητικό" διάγγελμα του πρωθυπουργού ήταν ιδιαίτερα ανεπαρκές ώστε να διασκεδάσει την ανησυχία μας για τον θανάσιμο κίνδυνο που επωάζεται για τα θεμελιώδη δικαιώματα και τη δημοκρατία στην καρδιά του βαθέως κράτους» λέει στην ανακοίνωσή της η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου

Μια ιδιαιτέρως κριτική ανακοίνωση εξέδωσε η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕλΕΔΑ) μετά τη χτεσινή δήλωση του πρωθυπουργού και εν μέσω του σκανδάλου παρακολουθήσεων πολιτικών και δημοσιογράφων που συγκλονίζει την ελληνική κοινωνία. Η ΕλΕΔΑ εκφράζει σοβαρότατες ανησυχίες για συστηματική υπονόμευση της Δημοκρατίας και του κράτους δικαίου και πολλές επιφυλάξεις για την επάρκεια και την αποτελεσματικότητα των μέτρων που εξήγγειλε χτες ο Πρωθυπουργός.

Διαβάστε την ανακοίνωση της ΕλΕΔΑ 

Μόλις προ ολίγων ημερών η ΕλΕΔΑ τόνιζε ότι οι παράνομες παρακολουθήσεις δημοσιογράφων, πολιτικών προσώπων αλλά και τελικά οποιουδήποτε πολίτη, πέρα από αξιόποινη προσβολή θεμελιωδών δικαιωμάτων, συνιστούν και σοβαρότατη απειλή για τη δημοκρατία στη χώρα μας. Ο καταιγισμός των αποκαλύψεων και πολιτικών εξελίξεων ήρθε να επιβεβαιώσει τη βασιμότητα αυτής μας της ανησυχίας.

Το απόρρητο των επικοινωνιών, όπως και εν γένει η ιδιωτικότητα, αποτελούν θεμελιώδη δικαιώματα κάθε φιλελεύθερου πολιτεύματος. Στη δημοκρατία έχουν ακόμη μεγαλύτερη σημασία γιατί στο πλαίσιο της άσκησής τους σχηματίζει ο κάθε πολίτης τις πολιτικές του πεποιθήσεις. Η δε ανάγκη προστασίας τους σήμερα, όταν πλέον οι ζωές όλων μας αναλώνονται, εν πολλοίς, μπροστά σε μια ψηφιακή οθόνη, είναι πιο κρίσιμη παρά ποτέ. Τη προστασία αυτή παρέχει στις βασικές της γραμμές το άρθρο 19 του Συντάγματος, το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ και το άρθρο 7 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ. Η  προστασία αυτή αφορά την κάθε μια και τον καθένα μας, ακόμη και τους ξένους, και σίγουρα όχι μόνο τους πολιτικούς.

Ακόμη, όμως, και στη δημοκρατία το απόρρητο αυτό ενδέχεται κατ’ εξαίρεση να σχετικοποιείται, όπως περιοριστικά αναφέρει και το Σύνταγμά μας, για λόγους εθνικής ασφάλειας ή για τη διακρίβωση ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων. Ωστόσο, και σε αυτές τις περιπτώσεις, μόνο δικαστική αρχή μπορεί να το παρακάμψει και μόνο υπό αυστηρές εγγυήσεις που το Σύνταγμα αναθέτει στον νομοθέτη να εξειδικεύσει. Η έγνοια της δημοκρατίας μας να καταστήσει όσο το δυνατό πιο απρόσβλητες τις ελευθερίες αυτές υπογραμμίζεται από το γεγονός ότι το Σύνταγμα δεν εμπιστεύεται μόνη τη δικαστική αρχή αλλά αξιώνει η προστασία του απορρήτου να διασφαλίζεται σε τελική ανάλυση από ειδική Ανεξάρτητη Αρχή και, συγκεκριμένα, την Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ).

Το πλέγμα όλων αυτών των εγγυήσεων καθιστά περισσότερο από σαφές ότι η όποια άρση του απορρήτου θα πρέπει να γίνεται με ιδιαίτερη φειδώ και αυτοσυγκράτηση, να τελεί υπό τον διαρκή έλεγχο ανεξάρτητων οργάνων και να υπόκειται πάνω απ’ όλα σε δημόσια λογοδοσία, ικανή να μας πείθει ότι εξακολουθούμε να ζούμε σε δημοκρατία και κράτους δικαίου. Δημόσια, δε, λογοδοσία δεν νοείται παρά αυτή που διαδρά με ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης και δημοσιογράφους που έχουν το θάρρος να διερευνούν διεξοδικά καταγγελλόμενες παραβιάσεις και να διατυπώνουν κριτικά ερωτήματα στους εκάστοτε κυβερνώντες.

Τα όσα αποκαλύφθηκαν τις τελευταίες ημέρες σχετικά με τις υποθέσεις παρακολουθήσεων του δημοσιογράφου Θανάση Κουκάκη και του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής Νίκου Ανδρουλάκη, συμπεριλαμβανομένων των επακολουθεισών παραιτήσεων, επιβεβαιώνουν ότι στη χώρα μας η προστασία των σχετικών δικαιωμάτων βρίσκεται πάρα πολύ μακριά από αυτά που το Σύνταγμα υπόσχεται στους πολίτες, ιδίως δε όσον αφορά το δημοκρατικό καθήκον λογοδοσίας των κυβερνώντων.

Αυτή η κατάσταση δεν προέκυψε τυχαία αλλά προκλήθηκε από μία διαδοχή κυβερνητικών πρωτοβουλιών που πλέον όλοι γνωρίζουν: επιλογή ως διοικητή της ΕΥΠ προσώπου που δεν είχε ούτε τα τυπικά προσόντα, αλλαγή του νόμου για τον συγκεκριμένο διοικητή, εισαγωγή και ψήφιση εντός ολίγων ορών τροπολογίας σε άσχετο νομοσχέδιο που αφαιρούσε από την ΑΔΑΕ το δικαίωμα και καθήκον να ενημερώνει τα θύματα παρακολουθήσεων για λόγους εθνικού συμφέροντος, αλλαγή που προκάλεσε και τη θαρραλέα δημόσια κριτική του Προέδρου και μελών της Ανεξάρτητης Αρχής.

Οι θεσμικές αυτές εκτροπές δεν άργησαν να εκδηλώσουν τις υπονομευτικές για τη δημοκρατία συνέπειές τους. Δημοσιογράφοι που κατάφεραν να πιστοποιήσουν με την συνδρομή αλλοδαπών ερευνητικών κέντρων το γεγονός της παρακολούθησής τους αγνοήθηκαν επιδεικτικά από τους αρμόδιους φορείς στην προσπάθεια τους να διεκδικήσουν την έννομη προστασία των δικαιωμάτων τους. Στο μεταξύ, όπως προκύπτει από τις σχετικές εκθέσεις της ΑΔΑΕ, το φαινόμενο των παρακολουθήσεων με βάση το προαναφερθέν πλαίσιο φαίνεται να έχει προσλάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις τα τελευταία χρόνια. Ενδεικτικά, μόνο το 2021 εκδόθηκαν 15.475 εισαγγελικές διατάξεις που αφορούσαν την άρση απορρήτου για λόγους «εθνικής ασφάλειας». Εκτιμάται, ωστόσο, ότι ο πραγματικός αριθμός των ατόμων που παρακολουθούνται είναι πολύ μεγαλύτερος.

Σε αυτό το πλαίσιο, τα ζοφερά για την δημοκρατία αυτά φαινόμενα απέσπασαν την προσοχή που τους αναλογεί μόνον όταν κατατέθηκε μήνυση στον Άρειο Πάγο, όχι από κάποιον απλό πολίτη ή δημοσιογράφο αλλά από πολιτικό παράγοντα και μάλιστα αρχηγό πολιτικού κόμματος. Οι παραιτήσεις του Διοικητή της ΕΥΠ και του Γενικού Γραμματέα και ανιψιού του Πρωθυπουργού, στον οποίο είχε ανατεθεί προσωπικά από τον Πρωθυπουργό η εποπτεία της ΕΥΠ, προέκυψαν όταν πια αποκαλύφθηκε ότι πράγματι ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ παρακολουθείτο επισήμως από την ΕΥΠ μετά από άδεια της Εισαγγελέως που κατοικοεδρεύει σε αυτή.

Σε αυτή την εικόνα, επιπρόσθετη ανησυχία επιφέρει δε το γεγονός ότι ο πρώην Γενικός Γραμματέας –όπως φυσικά είναι δικαίωμα του– κατέθεσε αγωγή αποζημίωσης διεκδικώντας υπέρογκες αποζημιώσεις από την Εφημερίδα των Συντακτών, το Reporters United και τον δημοσιογράφο Θανάση Κουκάκη. Η ενέργεια αυτή δημιουργεί αναπόφευκτα τουλάχιστον την εντύπωση ότι, αν δεν αποβλέπει, εξ αντικείμενου θα έχει ως αποτέλεσμα το «πάγωμα» της τόσο αναγκαίας σε αυτή την περίπτωση δημοσιογραφικής διερεύνησης όλων των υποθέσεων παρακολούθησης και όχι μόνο της πολιτικά ευαίσθητης του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.

Ταυτόχρονα, δυστυχώς, το «απολογητικό» διάγγελμα του Πρωθυπουργού ήταν ιδιαίτερα ανεπαρκές ώστε να διασκεδάσει της ανησυχία μας για τον θανάσιμο κίνδυνο που επωάζεται για τα θεμελιώδη δικαιώματα και τη δημοκρατία στην καρδιά του βαθέως κράτους.

Πρώτα απ’ όλα διότι η επίκληση της προσωπικής άγνοιας, ακόμη κι αν συντρέχει τέτοια, δεν αίρει την ευθύνη για τις προσωπικές επιλογές του όσον αφορά όσους εμπλέκονται στις κρίσιμες θέσεις και μάλιστα κατά παρέκκλιση της ισχύουσας νομοθεσίας.

Δεύτερον, διότι τα προαναγγελθέντα απ’ αυτόν μέτρα πρόκειται να  ληφθούν με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου χωρίς να συντρέχει καμία έκτακτη περίπτωση εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης, όπως απαιτεί το Σύνταγμα στο α. 44 παρ. 1, και χωρίς, φυσικά, έγκαιρη σχετική συζήτηση στη Βουλή που θα διασφάλιζε κάποια στοιχεία λογοδοσίας.

Τρίτον, διότι οι πρόσθετες εγγυήσεις, που υποτίθεται θα προσφέρουν τα προαναγγελθέντα μέτρα, θα αποβλέπουν, κατά τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού, αποκλειστικά στην προστασία του απορρήτου της επικοινωνίας θεσμικών και πολιτικών παραγόντων και δεν θα αφορούν απλούς πολίτες ή έστω δημοσιογράφους και συντάκτες μέσων ενημέρωσης. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, ακόμη εκκρεμεί η ενσωμάτωση της Οδηγίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου 2019/1937 σχετικά με την προστασία των προσώπων που αναφέρουν παραβιάσεις του δικαίου της Ένωσης καθώς και η ενσωμάτωση της πρότασης Οδηγίας για την προστασία δημόσιων προσώπων (όπως ακτιβιστές και δημοσιογράφοι) από στρατηγικά στοχευμένες αγωγές λόγω του δραστικού τους ρόλου στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων (SLAPPs). Συνειδητοποιεί άραγε η Κυβέρνηση ότι η πρωτοβουλία του παραιτηθέντος Γενικού Γραμματέα να ασκήσει αγωγή κατά των δημοσιογράφων που αποκάλυψαν κρίσιμες πτυχές της υπόθεσης έχει εξ αντικειμένου αυτό το στρατηγικό χαρακτήρα;

Τέλος, είναι άξιο απορίας πώς αναμένει κανείς να πιστέψουμε ότι η προστασία της ελευθερίας και του απόρρητου των επικοινωνιών πρόκειται να αναβαθμιστεί με την υπαγωγή της εποπτείας των αρχών, που είναι αρμόδιες για την άρση απορρήτου, στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής και του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, δηλαδή σε όργανα που εξ ορισμού ελέγχει ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του, ενώ παραλείπεται επιδεικτικά η ΑΔΑΕ, στην οποία το ίδιο το Σύνταγμα, ενόψει ακριβώς της ανεξαρτησίας της, ρητώς αναθέτει την κυρία αρμοδιότητα διασφάλισης της ελευθερίας και του απορρήτου των ανταποκρίσεων και επικοινωνιών.

Η δημόσια λογοδοσία για την παραβίαση των ελευθεριών μας δεν μπορεί να είναι συγγνώμες για κάποιο ολίσθημα ή αμήχανες επικλήσεις άγνοιας.

Σάλο προκάλεσε η είδηση ότι κάποιοι επιχείρησαν να παρακολουθήσουν τονπρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, Νίκο Ανδρουλάκη μέσω του λογισμικού κατασκοπείας Predator. Όπως έγινε γνωστό, τον Σεπτέμβριο ο Νίκος Ανδρουλάκης έλαβε μήνυμα με ενεργό σύνδεσμο, τον οποίο ευτυχώς δεν πάτησε κι έτσι το κινητό του δεν προσβλήθηκε από το λογισμικό.  

Τι είναι το Predator

Μέσω του λογισμικού Predator, του οποίου η τιμή μπορεί να ξεπερνά τις 100.000 ευρώ, αποκτά κανείς πλήρη πρόσβαση στις λειτουργίες του κινητού και στους κωδικούς του θύματος, που έχουν αποθηκευτεί σε αυτό. Στόχοι του Predator, έχουν υπάρξει στο παρελθόν πολιτικοί, δημοσιογράφοι και ακτιβιστές. Ο μέσος πολίτης μπορεί να φαντάζει ασφαλής από το λογισμικό κατασκοπείας, δεν ισχύει όμως το ίδιο και για τις ηλεκτρονικές απάτες, που είναι αυξημένες τελευταία, καθώς επιτήδειοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποσπάσουν χρήματα από ανυποψίαστα θύματα.. 

Προκειμένου οι πολίτες να προστατευτούν, συνίσταται να χρησιμοποιούν κινητά τελευταίας τεχνολογίας και να έχουν ενημερωμένο το λογισμικό τους. Επίσης, να αποφεύγουν να «κατεβάζουν» ύποπτες εφαρμογές που μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να τους υποκλέψουν δεδομένα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι  εφαρμογές που υποτίθεται ότι ενημερώνουν τους χρήστες για «unfollow» στα social media. Χρήστες που είχαν εγκαταστήσει τέτοιες εφαρμογές στα κινητά τους για να βλέπουν ποιοι δεν τους ακολουθούν στο instagram, έχασαν την πρόσβαση στους λογαριασμούς τους. 

Δείτε όσα δήλωσε στο OPEN ειδικός σχετικά με τα παραπάνω ζητήματα

Την Παρασκευή στις 14:00 θα συνεδριάσει κεκλεισμένων των θυρών η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας με θέμα τη διερεύνηση της μηνυτήριας αναφοράς του προέδρου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ Νίκου Ανδρουλάκη, για παράνομη παρακολούθηση του κινητού του τηλεφώνου.

Στην Επιτροπή έχουν κληθεί σε ακρόαση ο διοικητής της ΕΥΠ και ο πρόεδρος της Ανεξάρτητης Αρχής για τη Διασφάλιση του Απορρήτου των Επικοινωνιών, ενώ θα παρίστανται οι υπουργοί, Επικρατείας, Γιώργος Γεραπετρίτης και Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Κυριάκος Πιερρακάκης.

Την άμεση σύγκλιση της Επιτροπής Θεσμών, για ακρόαση των επικεφαλής της ΕΥΠ και της ΑΔΑΕ, είχαν ζητήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, χαρακτηρίζοντας την υπόθεση παράνομης παρακολούθησης του κ. Ανδρουλάκη «μείζον ηθικό και πολιτικό θέμα», ενώ με την πρόταση είχαν συνταχθεί και όλα τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είχε επικοινωνήσει τηλεφωνικά με τον πρόεδρο της Βουλής, Κώστα Τασούλα, τονίζοντάς του την ανάγκη να διαλευκανθεί απόλυτα και γρήγορα η υπόθεση με τη μηνυτήρια αναφορά του κ. Ανδρουλάκη και ζητώντας να συγκληθεί το ταχύτερον δυνατόν, ακόμα και αύριο, η Επιτροπή Θεσμών.

Σημειώνεται ότι σε ό,τι αφορά την ακρόαση του διοικητή της ΕΥΠ, το άρθρο 43 Α παρ. 2. του ΚτΒ προβλέπει πως «στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας ανήκει ο κοινοβουλευτικός έλεγχος για τα ζητήματα που αφορούν τη δραστηριότητα της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ). Η κυβέρνηση οφείλει, είτε με δική της πρωτοβουλία, είτε ύστερα από αίτημα της επιτροπής, να ενημερώνει την επιτροπή για τη δραστηριότητα της ΕΥΠ, εκτός αν συντρέχουν λόγοι υπέρτερου δημόσιου συμφέροντος ή προστασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, τους οποίους ο αρμόδιος υπουργός εκθέτει στην επιτροπή. Η επιτροπή μπορεί να καλεί σε ακρόαση και τον Διοικητή της ΕΥΠ, παρουσία του αρμόδιου υπουργού. Οι συζητήσεις για τη δραστηριότητα της ΕΥΠ είναι απόρρητες και τα μέλη της δεσμεύονται να τηρούν το απόρρητο αυτό και μετά τη λήξη της θητείας τους. Η επιτροπή μπορεί να δημοσιεύει τα πορίσματα του ελέγχου της, λαμβάνοντας πάντοτε υπόψη την, κατά τα ανωτέρω, υποχρέωση τήρησης του απορρήτου. Η επιτροπή μπορεί να καλεί σε ακρόαση λειτουργούς του κράτους, καθώς και οποιοδήποτε δημόσιο πρόσωπο για θέματα που αφορούν στη λειτουργία των θεσμών και της διαφάνειας, η προσέλευση των οποίων είναι υποχρεωτική. Η επιτροπή μπορεί να καλεί σε ακρόαση τον πρόεδρο και τους αντιπροέδρους του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Αρείου Πάγου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου, τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, τον γενικό επίτροπο της Επικρατείας του Ελεγκτικού Συνεδρίου και τον γενικό επίτροπο των διοικητικών δικαστηρίων για θέματα που αφορούν σε 55 λειτουργικά ζητήματα της δικαιοσύνης προς το σκοπό της ενίσχυσης της διαφάνειας. Η επιτροπή έχει την εξουσία συλλογής πληροφοριών και εγγράφων και την εξουσία κλήσης και εξέτασης προσώπων με ανάλογη εφαρμογή των άρθρων 146 και 147. Η επιτροπή στο τέλος κάθε συνόδου υποβάλλει έκθεση στην Ολομέλεια της Βουλής, η οποία καταχωρίζεται στα πρακτικά και για την οποία γίνεται συζήτηση στην Ολομέλεια σε ειδική συνεδρίαση, χωρίς διεξαγωγή ψηφοφορίας, με ανάλογη εφαρμογή του άρθρου 137».

Πάμε καλά και αυτό… βγαίνει προς τα έξω.

Ένα ακόμη δημοσίευμα-κόλαφος, από διεθνές μέσο για την ελευθερία του Τύπου στη χώρα, κάνει τον γύρο του διαδικτύου και αυτή τη φορά γίνεται και αναφορά στη δημοκρατία στην Ελλάδα που όπως φαίνεται βρίσκεται «σε κίνδυνο».

Πιο συγκεκριμένα, δημοσίευμα της Deutche Welle, μιλά για παρακολουθήσεις και διώξεις δημοσιογράφων και οπισθοδρόμηση της δημοκρατίας.

Αναλυτικά το σχετικό δημοσίευμα:
To λογισμικό παρακολούθησης Predator εντοπίστηκε στο κινητό τηλέφωνο Έλληνα δημοσιογράφου. Ποιος ευθύνεται γι’ αυτό; Μέχρι τώρα τα ίχνη υποδεικνύουν υψηλά ιστάμενους.

«Θανάση έχεις ασχοληθεί με αυτό το θέμα;». Αυτό το σύντομο μήνυμα έλαβε στο κινητό του στις 12 Ιουλίου 2021 ο ερευνητής δημοσιογράφος και οικονομικός ρεπόρτερ Θανάσης Κουκάκης. Αποστολέας: άγνωστος αριθμός.

Αυτό δεν είναι ασυνήθιστο στους δημοσιογράφους. Λαμβάνουν συχνά μηνύματα από αγνώστους, οι οποίοι εισφέρουν ενίοτε σημαντικές πληροφορίες. Έτσι ο Κουκάκης έκανε κλικ στον σύνδεσμο και άθελά του επέτρεψε στο λογισμικό παρακολούθησης Predator να αποκτήσει πρόσβαση στο κινητό του.

Το λογισμικό Predator αναπτύχθηκε και διανέμεται από την start-up Cytrox στη Βόρεια Μακεδονία, μια λεγόμενη εταιρεία spyware-for-hire. Aντίστοιχες εταιρείες δεν προσφέρουν λογισμικά παρακολούθησης μόνο σε κυβερνήσεις αλλά τα διαθέτουν και στην ελεύθερη αγορά. Η ερευνητική, αμερικανική ιστοσελίδα Crunchbase αναφέρει ότι η Cytrox είναι μια κερδοσκοπική εταιρεία «που παρέχει σε κυβερνήσεις λύσεις για το ντιζάιν, τη διοίκηση και την εφαρμογή τεχνητής νοημοσύνης αλλά και καινοτόμες μηχανές, που συλλέγουν πληροφορίες από συσκευές και εφαρμογές cloud».

To City Lab από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο, το οποίο ασχολείται με θέματα ασφάλειας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο πλαίσιο των τεχνολογιών πληροφορικής, διαπίστωσε ότι το επίμαχο λογισμικό είχε εγκατασταθεί στο κινητό του Κουκάκη από το 2021 για δύο μήνες.

Αλλά η ιστορία δεν σταματά εκεί.

Έρευνα του ελληνικού δημοσιογραφικού δικτύου Reporters United απέδειξε τον Απρίλιο του 2022, ότι ο Κουκάκης παρακολουθείτο από τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες για λόγους εθνικής ασφάλειας, βάσει εγγράφων που είχε στη διάθεσή της η ερευνητική ομάδα.
Την περίοδο που τον παρακολουθούσαν έκανε μια έρευνα για το τραπεζικό περιβάλλον.

«Όταν έμαθα ότι παρακολουθούμαι, το ανέφερα στις αρχές. Και η παρακολούθηση τερματίστηκε αμέσως» ανέφερε ο ίδιος στην DW.

Όταν στη συνέχεια ζήτησε από την κυβέρνηση πρόσβαση στα δεδομένα που είχαν συλλέξει γι’ αυτόν, o νόμος άλλαξε, έτσι ώστε η αρμόδια Ανεξάρτητη Αρχή για τη διασφάλιση του απορρήτου των επικοινωνιών δεν μπορούσε να του δώσει πληροφορίες.

Παρακολουθήσεις μεγαλύτερων διαστάσεων;
Η περίπτωση του Θανάση Κουκάκη δεν είναι μοναδική. Σύμφωνα με το ελληνικό ειδησεογραφικό πόρταλ Inside Story εντοπίστηκαν συνολικά 50 ιστοσελίδες Phishing – υποτίθεται από ΜΜΕ, την οργάνωση Vouliwatch, μια ποδοσφαιρική ομάδα κι έναν κατασκευαστή αυτοκινήτων. Ένα κλικ ανυποψίαστου χρήστη σε μια από αυτές τις ιστοσελίδες με παραπλανητικά γνήσια εμφάνιση αρκεί για να εγκατασταθεί το λογισμικό υποκλοπών στο κινητό τηλέφωνο.

Ο Κουκάκης θεωρεί ότι πίσω από την επίθεση στην ιδιωτική του ζωή κρύβεται η κυβέρνηση. Η κυβέρνηση όμως αρνείται κατηγορηματικά τους ισχυρισμούς του.

Η Ελίζα Τριανταφύλλου, ρεπόρτερ του Inside Story, διερωτάται ποιος άλλος μπορεί να ενδιαφέρεται για προσωπικά δεδομένα.
«Δεν πρόκειται μόνο για δημοσιογράφους, αλλά ενδεχομένως και για στρατιωτικούς, διπλωμάτες, πολιτικούς και άλλα μέλη της κοινωνίας των πολιτών», παρατηρεί.

Το καλοκαίρι του 2021 αποκαλύφθηκε ότι οι μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούσαν τον δημοσιογράφο Σταύρο Μαλιχούδη.

Σε δίκη έχουν παραπεμφθεί επίσης οι δημοσιογράφοι Γιάννα Παπαδάκου και Κώστας Βαξεβάνης. Και οι δύο είχαν ερευνήσει το γνωστό διεθνώς σκάνδαλο της φαρμακοβιομηχανίας Novartis για δωροδοκίες υψηλόβαθμων πολιτικών στην Ελλάδα.

Ενώπιον της δικαιοσύνης έχει οδηγηθεί και η Ελένη Τουλουπάκη, πρώην Εισαγγελέας κατά της Διαφθοράς, που είχε διερευνήσει την υπόθεση.

«Πρόκειται για την αόριστη κατηγορία ότι είμαι μέλος εγκληματικής οργάνωσης, μέλη της οποίας είναι όσοι τόλμησαν να αγγίξουν πολιτικούς μέσω της δικαστικής ή δημοσιογραφικής έρευνας» ανέφερε η Τουλουπάκη στη DW.

Στις ΗΠΑ η Novartis αποδέχθηκε αντίστοιχες κατηγορίες για δωροδοκία το 2018 και κατέβαλε εξωδικαστικά αποζημίωση. Ο υπ. Υγείας Θάνος Πλεύρης ανακοίνωσε με πρόσφατη δήλωσή του την πρόθεση διεκδίκησης αποζημίωσης από τη Novartis. «Η δήλωση αυτή δόθηκε στη δημοσιότητα υπό την πίεση που ήρθε από το εξωτερικό, όπου παρακολουθούν τι μας κάνουν» αναφέρει η Τουλουπάκη.

Οπισθοδρόμηση της δημοκρατίας;
Η Εθνική Αρχή Διαφάνειας βλέπει πάντως την Ελλάδα σε καλό δρόμο. Όπως ανέφερε στην  DW, η καταπολέμηση της διαφθοράς αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα της κυβέρνησης.

Η Ανεξάρτητη Αρχή όμως επικρίθηκε πρόσφατα εξαιτίας έκθεσης, η οποία απέρριπτε τις επανειλημμένες αιτιάσεις εκ μέρους ΜΜΕ για παράνομες απωθήσεις αιτούντων άσυλο.

Οι επικριτές της θεωρούν ότι πρόσκειται υπερβολικά στην κυβέρνηση. Στη δε συγκεκριμένη περίπτωση των επαναπροωθήσεων είχε υποβάλει ερωτήσεις αποκλειστικά και μόνο σε μέλη της αστυνομίας και της ακτοφυλακής.

Ο Στέφανος Λουκόπουλος από την ανεξάρτητη πρωτοβουλία Vouliwatch βλέπει δυνατότητες στην Αρχή Διαφάνειας, ωστόσο διακρίνει έλλειψη πράξεων: «Στα τρία χρόνια από την ίδρυσή της, η αρχή αυτή έχει κάνει πολύ λίγα για τα προβλήματα της χώρας. Οι βασικές αρχές της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου δοκιμάζονται ολοένα περισσότερο στην Ελλάδα».

«Οι προσπάθειες της κυβέρνησης να κατασκευάσει αφηγήματα και να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα είναι πολύ προβληματικές», παρατηρεί ο ίδιος. Εξίσου προβληματικοί είναι οι περιορισμοί στην ελευθερία του Τύπου. «Ένας μικρός αριθμός πλούσιων εφοπλιστών κατέχει τα περισσότερα ΜΜΕ. Έχουν στενούς δεσμούς με την κυβέρνηση».

Πηγή: www.rosa.gr

Η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες που προμηθεύτηκε το λογισμικό Predator, το οποίο καταγγέλλεται πως χρησιμοποιήθηκε για παρακολουθήσεις δημοσιογράφων, όπως ανέφερε επίσημα η Google σε ανάρτησή της.

«Εκτιμούμε με μεγάλη βεβαιότητα ότι αυτά τα exploits [σ.σ. η εφαρμογή Predator] κατασκευάστηκαν από μία και μόνη εμπορική εταιρεία παρακολούθησης, την Cytrox, και πωλήθηκαν σε διαφορετικούς κυβερνητικούς φορείς (...). Σύμφωνα με τα ευρήματα του CitizenLab, εκτιμούμε ότι οι κυβερνητικοί φορείς που αγοράζουν αυτά τα exploits βρίσκονται (τουλάχιστον) στην Αίγυπτο, την Αρμενία, την Ελλάδα, τη Μαδαγασκάρη, την Ακτή Ελεφαντοστού, τη Σερβία, την Ισπανία και την Ινδονησία», αναφέρει η Google.

Δείτε αναλυτικά την ανάρτηση της Google εδώ

Θανάσης Κουκάκης: Η κυβέρνηση έλεγε πως δεν προμηθεύτηκε το Predator

Σχολιάζοντας την ανάρτηση της Google, ο δημοσιογράφος Θανάσης Κουκάκης που κατήγγειλε πως η ΕΥΠ παρακολουθούσε το κινητό του με την εφαρμογή Predator ανέφερε: «Πλέον και η Google αναφέρει επίσημα ότι το λογισμικό παρακολούθησης Predator έχει πουληθεί σε κρατικούς φορείς στην Ελλάδα και μάλιστα ως λογισμικό επιμόλυνσης και κινητών Android. Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι δεν έχει προμηθευτεί το Predator».

Μάλιστα, σημειώνει ότι «η  αποκάλυψη της Google ουσιαστικά δείχνει ότι το λογισμικό παρακολούθησης Predator έχει πουληθεί ως ολόκληρο πακέτο υπηρεσιών και δεν αφορά μόνο σε κινητά iPhone αλλά και Android».

Πηγή: ethnos.gr