Αμετανόητος ο υφυπουργός Υγείας, Δημήτρης Βαρτζόπουλος, υποστήριξε χθες πως παρεξηγήθηκε όταν έλεγε πως «η γυναικοκτονία έχει βιολογική βάση», μετά την κάλυψη που του παρείχαν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης, και υπουργός Δικαιοσύνης, Γιώργος Φλωρίδης. Η αποστροφή  του υφυπουργού για το «θηλυκό», που κατά τον ίδιο είναι «για να τίκτει», προκάλεσε πρόσφατα σφοδρές αντιδράσεις από την αντιπολίτευση, ενώ στην επίμαχη συνέντευξή του ο ίδιος επικέντρωνε στους ψυχικά ασθενείς δίνοντας ρεσιτάλ αντιεπιστημονικότητας.

Ο κ. Βαρτζόπουλος μιλούσε, μεταξύ άλλων, για ανθρώπους που είναι «γεννημένοι επιθετικοί» και για δυνητικούς εγκληματίες τονίζοντας την ανάγκη για μηχανισμούς «καταστολής και έγκαιρης αναγνωρίσεως», για «προληπτικά μέτρα καταστολής, περιορισμού του ή και φυλακίσεως», για για υπηρεσίες που θα λειτουργούν στα πλαίσια της εκπαίδευσης, «στα πλαίσια της αστυνομίας, του δικαστικού συστήματος, που θα έχουν έναν ειδικό τρόπο αντιμετωπίσεως αυτών των ειδικών φαινομένων στους ανηλίκους». 

Η Πρωτοβουλία για ένα Πολύμορφο Κίνημα Στην Ψυχική Υγεία, που ανέδειξε το ζήτημα, επανέρχεται επισημαίνοντας πως ο κίνδυνος από τις δηλώσεις του κ. Βαρτζόπουλου «δεν αφορά μόνο το θέμα των γυναικοκτονιών. Στα μάτια μας μοιάζει να επαναφέρει παλαιές θεωρίες της συντηρητικής αμερικάνικης πολιτικής των δεκαετιών του 60 και του 70, η οποία αγκάλιασε ή μάλλον έθρεψε θεωρίες όπως αυτή του Τζέιμς Κ. Γουίλσον  και οδήγησε σε αυτό που σήμερα γνωρίζουμε ως το πλέον απάνθρωπο σύστημα "σωφρονισμού" στον λεγόμενο "αναπτυγμένο" κόσμο».

Όπως τονίζει η Πρωτοβουλία, στον λόγο του υφυπουργού απουσιάζει η έννοια της θεραπευτικής παρέμβασης, ενώ αφθονεί «η έγκαιρη ανίχνευση, η καταστολή, ο περιορισμός». «Αναφέρει ξεκάθαρα ότι "κοινωνικές δομές πρόληψης υπό αυτή την έννοια δεν μπορούν να υπάρξουν, δηλαδή δεν μπορεί να υπάρξει μία ειδική δομή η οποία θα προλαμβάνει τέτοια φαινόμενα", ενώ στις κοινωνικές υπηρεσίες αποδίδει έναν ρόλο προληπτικής αστυνόμευσης, ως "αισθητήρες του κράτους στην κοινωνία", που θα εντοπίσει αυτές τις οικογένειες και θα τις απομονώσει».

Η Πρωτοβουλία διερωτάται «πώς να χωρέσουν σε αυτόν τον τρόπο σκέψης η περιπλοκότητα της ψυχικής οδύνης και οι απαιτήσεις ενός πολυδιάστατου ψυχοκοινωνικού πλαισίου; Για αυτό και μια σκέψη τόσο μονοδιάστατη και γραμμική αποτελεί ξεκάθαρη απειλή για τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας και απεξάρτησης αλλά και για την κοινωνία στο σύνολό της».

«Πώς ένας άνθρωπος που κατανοεί και περιγράφει με τέτοιους όρους την εγκληματικότητα, θα μπορούσε ποτέ να κατανοήσει πόσο περίπλοκη απαιτείται να είναι η θεραπεία; Αυτονόητο λοιπόν είναι να ανησυχούμε ότι η απεξάρτηση θα μετατραπεί σε προγράμματα (υποτιθέμενης) μείωσης της βλάβης με χορήγηση υποκατάστατων και διάλυση οποιασδήποτε θεραπευτικής προσπάθειας» σημειώνεται στην νέα ανακοίνωση της συλλογικότητας. Όλο το κείμενο έχε ως εξής:

Θα μιλήσουμε για σπασμένα παράθυρα ή για σπασμένες ζωές;

Ο άνθρωπος θα γίνει καλύτερος όταν του δείξεις ποιος είναι

Άντον Τσέχοφ

Επιμένει ο κ. Βαρτζόπουλος ότι τον αδικούμε, ότι παρερμηνεύσαμε τα λεγόμενά του σε ό,τι αφορά στη βιολογική βάση των γυναικοκτονιών. Ας δούμε όμως αν είναι μόνο αυτό το σημείο στη σκέψη του που αναδεικνύει τον βιολογικό ντετερμινισμό που την διακατέχει.

Ο κίνδυνος από τις δηλώσεις του κ. Βαρτζόπουλου είναι πολύ μεγαλύτερος και δεν αφορά μόνο το θέμα των γυναικοκτονιών. Στα μάτια μας μοιάζει να επαναφέρει παλαιές θεωρίες της συντηρητικής αμερικάνικης πολιτικής των δεκαετιών του 60 και του 70, η οποία αγκάλιασε ή μάλλον έθρεψε θεωρίες όπως αυτή του Τζέιμς Κ. Γουίλσον (καθηγητή Διοίκησης Επιχειρήσεων στο UCLA και καθηγητή Δημόσιας Διοίκησης στο Χάρβαρντ) και οδήγησε σε αυτό που σήμερα γνωρίζουμε ως το πλέον απάνθρωπο σύστημα «σωφρονισμού» στον λεγόμενο «αναπτυγμένο» κόσμο.

Σύμφωνα με τον Γουίλσον «η καλύτερη θεραπεία για το έγκλημα είναι να κλείνεις μέσα τους εγκληματίες». Η θεωρία του «σπασμένου παραθύρου» έγινε άμεσα αγαπητή από τον Ρόναλντ Ρήγκαν: «Αν ένα παράθυρο σπασμένο κτιρίου δεν επισκευαστεί, σύντομα θα βρεθούν και τα άλλα παράθυρα σπασμένα και σύντομα θα εγκατασταθούν σε αυτό ναρκομανείς, καταληψίες, παρίες, αποβράσματα. Οι δολοφονίες μετά είναι θέμα χρόνου να συμβούν».

Πρόκειται για μια απλοϊκή θεωρία που διαμόρφωσε την κατασταλτική πολιτική των ΗΠΑ. Το ΔΟΓΜΑ «Νόμος και Τάξη» με επίκεντρο τη Νέα Υόρκη στηρίχτηκε ακριβώς σε αυτή τη θεωρία. Η κύρια πολιτική γραμμή στηριζόταν στο αξίωμα «απομονώστε το σάπιο μήλο, να μη σαπίσουν και τα υπόλοιπα». Το 2015 εκτεταμένη μετα-ανάλυση έδειξε πως δεν υπάρχουν στοιχεία ότι η επιθετική πολιτική αστυνόμευσης συμβάλλει στη μείωση της εγκληματικότητας. Στα μάτια μας είναι αναμενόμενο να έρχεται η στήριξή του από τον υπουργό Δικαιοσύνης. Η ιδιωτικοποίηση του «σωφρονιστικού συστήματος» είναι μάλλον ένα επόμενο ή μεθεπόμενο βήμα.

Πώς λοιπόν ο υφυπουργός Υγείας να μην υποστηρίζει πως «η δική μας πρόληψη πρέπει να κινηθεί εξωοικογενειακώς με σκοπό να προσεγγίσει αυτή την οικογένεια (...) και αν δεν μπορέσει να συμμορφωθεί, να απομονωθεί»; Να απομονώσουμε λοιπόν το σάπιο μήλο.

Αναπόφευκτα επομένως απουσιάζει στον λόγο του υφυπουργού, καθώς περιγράφει τέτοια περίπλοκα κοινωνικά φαινόμενα, η έννοια της θεραπευτικής παρέμβασης, ενώ αφθονεί «η έγκαιρη ανίχνευση, η καταστολή, ο περιορισμός». Αναφέρει ξεκάθαρα ότι «κοινωνικές δομές πρόληψης υπό αυτή την έννοια δεν μπορούν να υπάρξουν, δηλαδή δεν μπορεί να υπάρξει μία ειδική δομή η οποία θα προλαμβάνει τέτοια φαινόμενα», ενώ στις κοινωνικές υπηρεσίες αποδίδει έναν ρόλο προληπτικής αστυνόμευσης, ως «αισθητήρες του κράτους στην κοινωνία», που θα εντοπίσει αυτές τις οικογένειες και θα τις απομονώσει.

Η κοινωνία δεν υπάρχει. Οι σχέσεις δεν διαμορφώνουν συνειδήσεις. Το ίδιο ισχύει κι αν είσαι φτωχός ή πλούσιος, ας είναι καλά τα γονίδιά σου. Με την ίδια βεβαιότητα επιμένει ότι δεν είναι σύνηθες «κάποιος να αναμορφώσει το αξιακό του σύστημα, να βάλει μυαλό».

Ας μας εξηγήσει ο ψυχίατρος κ. Βαρτζόπουλος με ποιον τρόπο αυτές οι αντιλήψεις μπορούν να χωρέσουν την κατανόηση περίπλοκων κοινωνικών φαινομένων, όπως οι εξαρτήσεις, και ας αναρωτηθούμε όλοι πώς αυτές οι αντιλήψεις μπορεί να εκφράζονται στα σχέδιά του για τις δομές απεξάρτησης και υπηρεσιών ψυχικής υγείας.

Το ερώτημα προφανώς είναι ρητορικό. Οι εργαζόμενοι στην απεξάρτηση γνωρίζουν πόσο συχνά χρειάζεται κανείς να προσεγγίσει φαινόμενα παραβατικών συμπεριφορών με μια θεραπευτική και όχι κατασταλτική λογική. Γνωρίζουν πώς κοινωνικά αίτια, όπως οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές άκρατου ανταγωνισμού και η κοσμοθεωρία περί «ζωώδους φύσης» του ανθρώπου, συντελούν στην εκδήλωση «αντικοινωνικών» και βίαιων συμπεριφορών.

Πώς όμως ένας άνθρωπος που κατανοεί και περιγράφει με τέτοιους όρους την εγκληματικότητα, θα μπορούσε ποτέ να κατανοήσει πόσο περίπλοκη απαιτείται να είναι η θεραπεία; Αυτονόητο λοιπόν είναι να ανησυχούμε ότι η απεξάρτηση θα μετατραπεί σε προγράμματα (υποτιθέμενης) μείωσης της βλάβης με χορήγηση υποκατάστατων και διάλυση οποιασδήποτε θεραπευτικής προσπάθειας. Και βέβαια αναπόφευκτα θυμόμαστε τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν στις ΗΠΑ -όπως αναφέραμε και παραπάνω- όπου με το παράλληλο βίαιο κλείσιμο των ψυχιατρείων (που προωθείται και εδώ με το νομοσχέδιο που έχουν έτοιμο Βαρτζόπουλος και Άδωνης) ένα μεγάλο μέρος των φυλακισμένων σε δημόσιες και ιδιωτικές φυλακές είναι, εδώ και χρόνια, ψυχικά πάσχοντες/ουσες, με μόνη θεραπεία, τη φυλακή.

Πώς να χωρέσουν σε αυτόν τον τρόπο σκέψης η περιπλοκότητα της ψυχικής οδύνης και οι απαιτήσεις ενός πολυδιάστατου ψυχοκοινωνικού πλαισίου; Για αυτό και μια σκέψη τόσο μονοδιάστατη και γραμμική αποτελεί ξεκάθαρη απειλή για τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας και απεξάρτησης αλλά και για την κοινωνία στο σύνολό της.

*Στοιχεία αντλήθηκαν από το βιβλίο του Rutger Bregman «Ανθρωπότητα μια απροσδόκητα αισιόδοξη ιστορία», Εκδόσεις Κλειδάριθμος, σελ. 318-327.

Πηγή: efsyn.gr

Εκτός λειτουργίας βρίσκεται από χθες Δευτέρα (03/07) η Παιδοψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου, η μοναδική δημόσια δομή αυτής της ειδικότητας για όλη την ανωτέρω περιοχή.

Ακόμη και για ένα τόσο ζωτικής σημασίας θέμα όπως είναι η ψυχική υγεία των παιδιών, η Πολιτείας συνεχίζει να επιδεικνύει αδιαφορία, αφού είχε αφήσει την δομή με δύο γιατρούς.

Σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται το neakriti.gr, το μεσημέρι πήρε εξιτήριο το μοναδικό περιστατικό που παρέμενε στην εν λόγω Κλινική.

Όπως αναφερόταν, εξάλλου, σε προηγούμενες δημοσιεύσεις του ίδιου Μέσου για το θέμα, η συγκεκριμένη κλινική είχε μόνο δύο γιατρούς, οι οποίοι καλούνταν να ανταποκριθούν στον μέγιστο δυνατό βαθμό στα ιατρικά τους καθήκοντα. Οι εφημερίες αρκετές, με άμεση συνέπεια το “burnout” για το προσωπικό της επίμαχης Κλινικής.

«Αλλά δεν είναι μόνο οι υπερωρίες ή οι εφημερίες που έχουν εξοντώσει το ιατρικό προσωπικό, είναι και η μη καταβολή χρημάτων. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, τις μισές εφημερίες πληρώνονται οι συγκεκριμένοι γιατροί. Είναι επομένως ευνόητο πως οι συνθήκες εργασίας δεν ευνοούν για τον υποψήφιο ενδιαφερόμενο. Και έτσι ακριβώς συμβαίνει. Σύμφωνα με την προκήρυξη που είδε το φως της δημοσιότητας στα μέσα της άνοιξης, καμία θέση δεν πληρώθηκε σε ιατρικό προσωπικό. Αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει απορρόφηση των γιατρών με ειδικότητα Παιδοψυχιατρική» ανέφερε ακόμη το προ ημερών ρεπορτάζ του neakriti.gr.

Όπως τονίζει σε ανακοίνωσή της η Ένωση Συλλόγων Γονέων Μαθητών Ηρακλείου, η μονάδα αυτή εγκαινιάστηκε με χρηματοδότηση ΕΣΠΑ, χωρίς μόνιμο προσωπικό ενώ μέσα σε αυτά τα χρόνια η συρρίκνωση της ήταν σκόπιμη και διαρκής χωρίς το αναγκαίο προσωπικό ώστε να καλυφθούν οι διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες- ειδικά μέσα στην πανδημία και μετά- με εξακριβωμένες συνέπειες στον ψυχισμό των παιδιών με αποτέλεσμα να φτάσουμε στο σήμερα.

Αναλυτικά η ανακοίνωση
Με πολλή οργή και αγανάκτηση πληροφορηθήκαμε ότι από χθες (3-7-2023) ΕΚΛΕΙΣΕ η Παιδοψυχιατρική του ΠΑΓΝΗ, η μοναδική δημόσια δομή για όλη την Κρήτη και τα νησιά του Ν. Αιγαίου! Καθώς σταμάτησε να νοσηλεύει και να εφημερεύει!

Παίχτηκε λοιπόν η τελευταία σκηνή σε ένα πολύ κακοπαιγμένο έργο: από την αρχή η δημιουργία της αναγκαίας αυτής κλινικής ήταν θνησιγενής: εγκαινιάστηκε με χρηματοδότηση ΕΣΠΑ (!) , χωρίς μόνιμο προσωπικό ενώ μέσα σε αυτά τα χρόνια η συρρίκνωση της ήταν σκόπιμη και διαρκής χωρίς το αναγκαίο προσωπικό ώστε να καλυφθούν οι διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες- ειδικά μέσα στην πανδημία και μετά- με εξακριβωμένες συνέπειες στον ψυχισμό των παιδιών με αποτέλεσμα να φτάσουμε στο σήμερα….οι ευθύνες γιαυτή την κατάσταση βαραίνουν τόσο τις κυβερνήσεις όσο και τις διοικήσεις ΥΠΕ και ΠΑΓΝΗ!

ΔΕΝ αποδεχόμαστε αυτή την κατάσταση… δεν θα αποδεχτούμε αυτή την κατάσταση! Η Ένωση μας με εκδηλώσεις που πραγματοποίησε το προηγούμενο διάστημα αλλά και με συμμετοχή στις κινητοποιήσεις που έγιναν ενάντια στο κλείσιμο και την διαρκή υποβάθμιση των δημόσιων δομών όπως η Παιδοψυχιατρική, το Κοινοτικό Κέντρο Ψυχικής Υγείας παιδιών και εφήβων του Βενιζελείου Νοσοκομείου Ηρακλείου (Κοι.Κε.Ψ.Υ.Π.Ε.), το ΚΕΔΑΣΥ, κλπ, ανέδειξε την αναγκαιότητα ποιοτικής και ποσοτικής αναβάθμισης των υπαρχόντων αυτών δομών αλλά και τη δημιουργία νέων.

Δηλώνουμε σε όλους τους αρμόδιους: ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΧΤΟΥΜΕ το κλείσιμο της Παιδοψυχιατρικής! και απαιτούμε μαζί με τους εργαζόμενους που ΜΟΝΟ με το φιλότιμο τους κρατούσαν ανοιχτή ως τώρα την κλινική με απλήρωτες εξοντωτικές εφημερίες:

Να προκηρυχτούν ΑΜΕΣΑ το σύνολο των οργανικών θέσεων των γιατρών που παραμένουν κενές! Η Παιδοψυχιατρική να στελεχωθεί με μόνιμο και αποκλειστικής απασχόλησης προσωπικό όλων των ειδικοτήτων.
Να αποζημιωθούν άμεσα οι χρωστούμενες εφημερίες των γιατρών της Παιδοψυχιατρικής.
Να λυθεί άμεσα το χωροταξικό πρόβλημα της κλινικής: Επιστροφή των χώρων της Παιδοψυχιατρικής ώστε τα παιδιά να νοσηλεύονται με ασφάλεια!
Ενίσχυση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας με μόνιμες προσλήψεις σε Κέντρο Ψυχικής Υγείας, ΚοιΚεΨΥΠΕ και ΚΕΔΑΣΥ. Δημιουργία ξενώνα βραχείας νοσηλείας και ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης για εφήβους.
 

Η ψυχική μας υγεία σύμφωνα με διάφορες μελέτες έχει επιδεινωθεί τα τρία τελευταία χρόνια, δηλαδή κατά τη διάρκεια της πανδημίας και στην πρώτη μεταπανδημική φάση, ενώ κυριαρχεί ο φόβος πως το 2023 θα υπάρχει μεγαλύτερο στρες. Στο τελευταίο συμπέρασμα κατέληξε η Αμερικανική Ψυχιατρική Ενωση σε μια έρευνα που διεξήγαγε σε 2.220 ενηλίκους στα τέλη του 2022, στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού.

Τι σχέση έχει αυτή η επιδείνωση με τις εργασιακές πραγματικότητες στον δυτικό κόσμο; Είναι γεγονός πως έχει μεταβληθεί ο τρόπος που εργαζόμαστε και συνεργαζόμαστε, ο τρόπος που υπάρχουν και που αποτιμούν τη δουλειά μας κι εμάς.

Το αίσθημα της διαρκούς ψηφιακής επιτήρησης και παράλληλα της εργασιακής επισφάλειας λειτουργεί συχνά παραβιαστικά και περιθωριοποιητικά. Το υπουργείο Υγείας δείχνει να μεριμνά για τις αγχώδεις διαταραχές που συνδέονται με την εργασία καθώς ανακοίνωσε τη λειτουργία τεσσάρων μονάδων για την αντιμετώπιση του εργασιακού στρες.

Ο ψηφιακός μετασχηματισμός έχει λειτουργήσει αναμφισβήτητα σαν μεγεθυντικός φακός για την ήδη υπάρχουσα επισφάλεια και πίεση. Η κυριαρχία της ψηφιακής εικόνας του εαυτού μας, ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη του άλλου και κρίνουμε την αποδοτικότητά του.

Μια πρόσφατη μελέτη του ομίλου Adecco Global Workforce of the Future 2022, κατέληγε πως η διασάλευση της ψυχικής υγείας αποτελεί ένα μεγάλο πρόβλημα για το εργατικό δυναμικό, καθώς 1 στους 4 εργαζομένους, σε διεθνές επίπεδο, αναφέρει πως η ψυχική του υγεία έχει επιδεινωθεί τον τελευταίο χρόνο. Βάσει της έρευνας οι ηλικιακές ομάδες που έχουν πληγεί περισσότερο είναι οι Millennials και η Γενιά Ζ.

Αξιοσημείωτο είναι πως το 36% των συμμετεχόντων δήλωσε ότι βιώνει επαγγελματική εξουθένωση, το 35% των συμμετεχόντων ομολόγησε πως σκέφτεται να εγκαταλείψει την εργασία του στο προσεχές διάστημα εξαιτίας μεγάλης κόπωσης και στρες, ενώ το 49% των εργαζομένων ανέφερε ότι φοβάται πως θα βιώσει επαγγελματική εξουθένωση κάποια στιγμή στο προσεχές μέλλον. Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), περίπου 3 δισ. δολάρια κάθε χρόνο χάνονται από τις επιχειρήσεις, είτε επειδή οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν έντονο στρες στη δουλειά τους και παίρνουν άδεια είτε επειδή δεν μπορούν να είναι παραγωγικοί κατά τη διάρκεια της εργασίας τους.

Τι συμβαίνει; Από τη μία έχουμε το πλεόνασμα ελευθερίας που μας παρέχει ο ψηφιακός κόσμος, έχουμε δηλαδή τη δυνατότητα να εξοικονομήσουμε χρόνο και κόπο και μια πρωτοφανή ευελιξία και ελευθερία ως προς την επιλογή του χώρου εργασίας και του τρόπου συνδιαλλαγής. Από την άλλη εγκαθίσταται ένα νέο εργατικό δίκαιο που επιτείνει το εργασιακό στρες... καθώς μας καθιστά πιο εύκολα περιττούς στα εργοδοτικά μάτια.

Ετσι, συχνά οι σύγχρονες μορφές εργασίας μάς εγκλωβίζουν σε μια νέα μετανεωτερική απόλαυση με στοιχεία οικειοθελούς εγκλωβισμού. Δεν δουλεύουμε για να ζούμε αλλά ζούμε για να δουλεύουμε. Μέχρι που «σπάμε». Και τότε έχουμε το φαινόμενο της μαζικής παραίτησης.

Τον τελευταίο καιρό ολοένα και περισσότεροι νέοι εγκαταλείπουν τη δουλειά τους στον δυτικό κόσμο, απορρίπτοντας την κεντρικότητα που καταλαμβάνει η εργασία στο όνομα της ψυχικής τους ηρεμίας. Πριν από τη μεγάλη παραίτηση είχαν καταγραφεί πολλές αυτοκτονίες εξαιτίας της εργασιακής πίεσης και της εργασιακής αβεβαιότητας σε χώρες της Ευρώπης και κυρίως στη Γαλλία. Τουλάχιστον αυτές είχαν δει το φως της δημοσιότητας.

Οι ειδικοί είχαν καταλήξει πως οι εργαζόμενοι δυσφορούσαν στον χώρο εργασίας, δεν άντεχαν το ψυχικό αδιέξοδο: την αδυναμία ανταπόκρισης στο καθήκον και την αδυναμία προβολής του εαυτού τους στο μέλλον και έβαζαν τέλος στη ζωή τους. Η αυτοχειρία είναι, εξάλλου, μια κοινωνιολογικά προσδιορισμένη πράξη, καθώς αποτελεί προϊόν κοινωνικών συνθηκών και πιέσεων, όπως έχει σημειώσει ο Εμίλ Ντιρκέκ, ο Γάλλος θεμελιωτής της Κοινωνιολογίας.

Τα μέτρα που ανακοινώνει το υπουργείο Υγείας συνεπώς δεν θα αποδειχτούν επαρκή αν δεν τροποποιηθεί το νομικό πλαίσιο για την εργασία. Γιατί το ψυχικό δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από το πολιτικό. Αν, λοιπόν, δεν αλλάξει η εργασιακή κουλτούρα και δεν θωρακιστούν οι εργαζόμενοι, «οι μονάδες για το στρες των εργαζομένων» θα είναι περιτύλιγμα ατομικών βομβών που κάποια στιγμή θα σκάσουν.

Ο νέος ανθρωπότυπος που ανατέλλει στα χρόνια του ψηφιακού μετασχηματισμού θα έχει θετικό πρόσημο στον ψυχισμό του όταν αντιμετωπιστεί ως άνθρωπος και όχι σαν μηχανή με στόχο τη μεγιστοποίηση του κέρδους.

Τότε, ναι, οι μονάδες κατά του στρες των εργαζομένων θα έχουν να προσθέσουν κάτι στη διαχείριση του στρες ή του θυμού, θα έχουν να προσθέσουν στη βελτίωση των σχέσεων στον εργασιακό χώρο.

Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Με σύνθημα «Τύπωσε την είδηση, όχι το στίγμα» ένα σποτ από την ομάδα του προγράμματος «Σβήνουμε το στίγμα. στο λόγο μας» μιλάει στους ανθρώπους για την αποτροπή του στίγματος ψυχικής υγείας.

Το έργο Σβήνουμε το στίγμα. Στο λόγο μας, παρουσιάζει το νέο του σποτ το οποίο απευθύνεται σε δημοσιογράφους, ανθρώπους των ΜΜΕ και παραγωγούς περιεχομένου, αλλά και στο ευρύ κοινό.

Με σύνθημα “Τυπώνουμε την είδηση, όχι το στίγμα” και με τη μορφή animation, το νέο σποτ της δράσης παρουσιάζει έναν δημοσιογράφο ο οποίος στην προσπάθειά του να καλύψει ένα θέμα ψυχικής υγείας που δεν είναι και τόσο καλά πλαισιωμένο, βρίσκεται μπροστά σε μια δυσάρεστη έκπληξη η οποία του υπενθυμίζει μερικές βασικές αρχές του αντιστιγματιστικού λόγου:

“Πριν τη δημοσίευση θυμήσου:

– Μη συσχετίζεις την ψυχική υγεία με βίαιες και εγκληματικές συμπεριφορές.

– Μη χαρακτηρίζεις καταστάσεις και γεγονότα με ψυχιατρικούς όρους.

– Δείξε σεβασμό στον άνθρωπο και την ιστορία του”.

Το σποτ ήταν μια εσωτερική παραγωγή της ομάδας έργου του “Σβήνουμε το στίγμα. Στο λόγο μας” και το animation επιμελήθηκε η βραβευμένη animator Δάφνη Ξουράφη (δημιουργός του “Mine” που διακρίθηκε στον διεθνή διαγωνισμό Cannes – World Film Festival).

Όπως σημειώνουν οι άνθρωποι που βρίσκονται πίσω από τη σημαντική δράση, το στίγμα ψυχικής υγείας επηρεάζει αρνητικά εκατομμύρια συνανθρώπους μας. Τους αποτρέπει από το να ζητήσουν την ενδεδειγμένη βοήθεια όταν αντιμετωπίζουν προκλήσεις ψυχικής υγείας και τους περιθωριοποιεί μέσα από προκαταλήψεις και παρωχημένα στερεότυπα για την ψυχική υγεία. Πάνω από 450 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως αντιμετωπίζουν κάποια μορφή ψυχικής διαταραχής ενώ, ειδικά στην Ελλάδα, σχεδόν ένα στα δύο άτομα που αντιμετωπίζουν κατάθλιψη δεν αναζητούν την ενδεδειγμένη στήριξη υπό τον φόβο του στίγματος. Μια πολύ σημαντική έκφανση του στίγματος ψυχικής υγείας εντοπίζεται στο λόγο που χρησιμοποιείται στα ΜΜΕ και τα δημόσια έγγραφα.

«Υπάρχουν πολλές λέξεις που κυκλοφορούν και είναι διαστρεβλωτικές για την περιγραφή της ψυχικής ασθένειας, λέξεις στιγματιστικές. «Τρελός». Αυτή είναι μια σκληρή λέξη. Χρησιμοποιείται πάρα πολύ στην καθημερινή συζήτηση, αλλά δε γνωρίζουμε εμείς κατά βάθος – όλοι οι υπόλοιποι εμείς – πόσο επώδυνη είναι για έναν άνθρωπο με προβλήματα ψυχικής υγείας. Ξέρετε μας το έχουνε πει οι άνθρωποι με προβλήματα ψυχικής υγείας. Χαρακτηριστικά λέει ένα μέλος από το focus group “στο χωριό μου με φωνάζανε τρελή”. Το λέει και πονάει ο άνθρωπος. Και λέει στη συνέχεια πώς μπόρεσε μέσα από τις υπηρεσίες που έλαβε να στέκεται μια χαρά, να εργάζεται, να είναι στην κοινότητα, αλλά αυτό το “τρελή” της είχε κοστίσει μέσα της. Εκτός από στιγματιστικό,  είναι και ανακριβές» είχε σχολιάσει σε προηγούμενο ρεπορτάζ του ΤΡΡ η Παναγιώτα Φίτσιου, ψυχολόγος και υπεύθυνη έργου της πρωτοβουλίας «Σβήνουμε το στίγμα. Στο λόγο μας».

Για περισσότερες πληροφορίες για την καταπολέμηση του στίγματος ψυχικής υγείας και το έργο “Σβήνουμε το στίγμα. Στο λόγο μας”, επισκεφθείτε το svinoumetostigma.gr.

Η διάσημη τραγουδίστρια αποφάσισε να βάλει τελεία στην καριέρα της, καθώς δεν βρίσκει πλέον, νόημα σε τίποτα - «Δεν θα υπάρξει ποτέ ξανά κάτι, για το οποίο θα τραγουδήσω»

«Κανένα νόημα» δεν βρίσκει στη ζωή της η Σινέντ Ο' Κόνορ, μετά την αυτοκτονία του 17χρονου γιου της, Σέιν.

Ο νεαρός αποφάσισε τον Ιανουάριο να βάλει τέλος στη ζωή του, βυθίζοντας στη θλίψη τους κοντινούς του ανθρώπους και φυσικά, τη μητέρα του, Σινέντ και τον πατέρα του, Ντόναλ Λάνι.
 

Η τραγουδίστρια μπορεί να μην έβαλε κι εκείνη τέλος στη ζωή της, όπως έγραφε τις πρώτες ημέρες μετά την αυτοκτονία του γιου της στο Twitter, όμως δεν βρίσκει πλέον, κανένα νόημα σε τίποτα, για να την κάνει να εμφανιστεί ξανά στη σκηνή και να ερμηνεύσει τις επιτυχίες της.
 

Με μία δημοσίευσή της στο Twitter, η τραγουδίστρια ενημέρωσε  το κοινό της πως δεν θα τη δει ποτέ ξανά να τραγουδάει. «Απλά για να σας ενημερώσω, οι υπαινιγμοί για πιθανές εμφανίσεις μου φέτος ή τον επόμενο χρόνο ή γενικά καποια στιγμή είναι λανθασμένοι. Δεν θα υπάρξει ποτέ ξανά κάτι, για το οποίο θα τραγουδήσω», έγραψε η Σινέντ Ο' Κόνορ.
 

 

Είναι γνωστό πως εδώ και κάποια χρόνια, η γνωστή τραγουδίστρια αντιμετωπίζει προβλήματα ψυχικής υγείας. Ωστόσο, η απώλεια του γιου της σίγουρα επιδείνωσε την κατάστασή της και η ίδια χρειάζεται πολύ χρόνο για να επανέλθει.
 

Την είδηση του θανάτου του 17χρονου γιου της ανακοίνωσε η ίδια η Σινέντ Ο’ Κόνορ.

Όπως προκύπτει από την ανακοίνωσή της, ο νέος εντοπίστηκε νεκρός δύο ημέρες, μετά την εξαφάνισή του. Η Σινέντ Ο’ Κόνορ είπε στους φανς της ότι «αποφάσισε να τελειώσει την επίγεια μάχη του».

«Ο υπέροχος γιος μου, το φως της ζωής μου, αποφάσισε να τελειώσει την επίγεια μάχη του σήμερα και βρίσκεται με τον Θεό. Ελπίζω να αναπαυτεί εν ειρήνη και κανένας να μην ακολουθήσει το παράδειγμά του. Μωρό μου, σε αγαπώ τόσο πολύ. Σε παρακαλώ, μείνε εν ειρήνη», έγραψε.
 

Μία εβδομάδα μετά τον θάνατό του, η τραγουδίστρια νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο, προσπαθώντας να ελέγξει την κατάσταση της ψυχικής της υγείας.

Κάποια tweet που ανέβασε, προτού τα σβήσει στη συνέχεια, μαρτυρούν πως οδηγήθηκε εκεί, καθώς είχε αυτοκτονικές τάσεις.

«Δεν έχει νόημα να ζω χωρίς αυτόν. Ό,τι αγγίζω, το καταστρέφω, έμενα μόνο για εκείνον και τώρα εκείνος έφυγε. Κατέστρεψα την οικογένειά μου. Τα παιδιά μου δεν θέλουν να με ξέρουν πλέον», έγραψε χαρακτηριστικά ενώ λίγη ώρα αργότερα, κατευθύνθηκε στο νοσοκομείο.
 

Στη συνέχεια, πρόσθεσε: «Συγγνώμη που σας αναστάτωσα όλους. Είμαι χαμένη χωρίς το παιδί μου και μισώ τον εαυτό μου. Το νοσοκομείο θα βοηθήσει για λίγο, αλλά θα βρω τον Σέιν. Αυτή είναι απλώς μία καθυστέρηση».

 

 

Διαδικτυακή- διαδραστική συζήτηση από την ιστοσελίδα του ΔΘΠ

www.dithepi.gr

Σάββατο 10 Οκτωβρίου

Ώρα 18.00

 

Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά,  με αφορμή την  Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας,  διοργανώνει διαδικτυακή  - διαδραστική συζήτηση  με θέμα την ψυχική υγεία, η οποία θα μεταδοθεί  από την ιστοσελίδα του θεάτρου  www.dithepi.gr , το Σάββατο 10 Οκτωβρίου,  18.00

·         Τι είναι Ψυχική Υγεία και κατά πόσο αφορά όλους μας;

·         Πως μπορούμε να την προστατέψουμε απέναντι στις δυσκολίες και τα δεινά της καθημερινότητας;

·         Υπάρχει Ευτυχία και κατά πόσο είναι εφικτή;

·         Ποια είναι τα κλειδιά για μια ευτυχισμένη ζωή;

·         Πως αναπτύσσεται η ψυχική ανθεκτικότητα;

·         Τι αποτελέσματα έχει η Ευτυχία στο μυαλό, το σώμα και την συμπεριφορά μας;

Ο κλινικός ψυχολόγος Σταλίκας Αναστάσιος - Καθηγητής Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Πολιτικών & Κοινωνικών Επιστημών και  ο οργανωτικός ψυχολόγος Γαλανάκης Μιχάλης - Ειδικό επιστημονικό Προσωπικό στο Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης & Αυτοδιοίκησης (ΕΚΔΔΑ),  θα επιχειρήσουν να απαντήσουν στα παραπάνω ερωτήματα αλλά και στα ερωτήματα των θεατών της συζήτησης,  αναπτύσσοντας  έναν διάλογο σε σχέση με την αναζήτηση της Ευτυχίας,  σε μια χρονιά ορόσημο λόγω του Κορονοϊού και των εξελίξεων σε διεθνές επίπεδο.

 

Μέσα από την ματιά της Ψυχολογίας αλλά ταυτόχρονα με απλό και πρακτικό τρόπο θα προταθούν δράσεις για μια ζωή γεμάτη νόημα και σκοπό.

Τη συζήτηση θα συντονίσει η Άννα Δρούζα, δημοσιογράφος και δημιουργός του www.boro.gr

Όσοι επιλέξουν να παρακολουθήσουν τη διαδικτυακή συζήτηση μπορούν να στέλνουν τις ερωτήσεις τους στο info@dithepi.gr

Περιμένουμε τις απόψεις σας και τα ερωτήματά σας  σε μια διαδικτυακή - διαδραστική συζήτηση για τη ψυχική υγεία. 

 

Η εκδήλωση εντάσσεται στο πλαίσιο του κοινωνικού ρόλου του ΔΘΠ και  είναι υπό την Αιγίδα της Ελληνικής Εταιρείας Θετικής Ψυχολογίας (ΕΕΘΕΨΥ) (www.positiveemotions.gr) 

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
10 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2018

Θέμα : «Η ψυχική υγεία των νέων σε ένα μεταβαλλόμενο κόσμο»


ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΛΕΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ, ώρα 18.30 μ.μ.

Η Παιδοψυχιατρική Κλινική, η Α΄ Ψυχιατρική Κλινική & η Β΄ Ψυχιατρική Κλινική της Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών σε συνεργασία με την Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία και την Παιδοψυχιατρική Εταιρεία Ελλάδος – Ένωση Ψυχιάτρων Παιδιών & Εφήβων, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας, σας προσκαλούν στην επιστημονική εκδήλωση που διοργανώνουν με θέμα «Η ψυχική υγεία των νέων σε ένα μεταβαλλόμενο κόσμο», την Τετάρτη 10 Οκτωβρίου και ώρα 18.30 μ.μ. στην Αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών (Πανεπιστημίου 30)
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ

18.30 • Χαιρετισμοί

18.45 • Ομιλητής : Γ. Χριστοδούλου : «Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας Ιστορική αναδρομή»
Καθηγητής Ψυχιατρικής ΕΚΠΑ, Επίτιμος Πρόεδρος της ΕΨΕ

19.00 • Ομιλήτρια : Δρ. Ε. Σουμάκη : «Ψυχοπαθολογία εφηβείας & νέων ενηλίκων σήμερα»
Παιδοψυχίατρος, Ψυχαναλύτρια ΕΕΨΨ, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Γραμματέας Παιδοψυχιατρικής Εταιρείας Ελλάδος

19.20 • Ομιλήτρια : Στ. Χρηστίδη : «Νέοι και Διαδίκτυο»
Επιμ. Α΄, Επιστημ. Υπευθ., Τμ. Προβληματικής χρήσης του διαδικτύου & του
Ειδ. προγράμματος απεξάρτησης γυναικών 18 άνω

19.40 • Ομιλητής : Στ. Κρασανάκης : «Η έκφραση των νέων μέσα από την τέχνη σ’ ένα κόσμο που
αλλάζει - η περίπτωση Γ. Λάνθιμου»
Ψυχίατρος, Δραματοθεραπευτής, Μέλος του ΔΣ της ΕΨΕ, Πρόεδρος του
Κλάδου «Τέχνη & Ψυχιατρική» της ΕΨΕ, Διδάσκων ΕΚΠΑ, Σκηνοθέτης

20.00 • Ομιλητής : Χ. Τσόπελας : Προβολή Video «Ίδρυση και νέες δράσεις» από το ΚΨΥ
Αθηνών του ΨΝΑ
Ψυχίατρος, Γεν. Γραμματέας της ΕΨΕ

20.15 • Κλείσιμο
Είσοδος ελεύθερη

Από τον ενιαίο σύλλογο εργαζομένων του ψυχιατρικού νοσοκομείου Αττικής:

Αν η ώρα δεν άλλαζε ποτέ σε χειμερινή, τα παιδιά θα είχαν περισσότερο χρόνο να ασκηθούν, σύμφωνα με βρετανική επιστημονική έρευνα.