Παρατήρηση 1^η: O Κάστρο, λέει, ήταν «αμφιλεγόμενος». Πολύ λογικό να τον θεωρούν τέτοιο εκείνοι που πριν κοιμηθούν, μετά την προσευχή τους στην τρόικα, στις αγορές, στο αγγλικό δίκαιο και στα υπερταμεία, ρίχνουν κι ένα «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ».         
Παρατήρηση 2^η: Η τιμωρία για τους κλακαδόρους του «Τέλους της Ιστορίας» θα είναι πάντα η υπενθύμιση της απολογίας του Κάστρο μετά την πρώτη απόπειρα ανατροπής της χούντας του Μπατίστα. Εξι χρόνια πριν μπει θριαμβευτής στην Αβάνα, στον εισαγγελέα που ζητά την 30ετή του κάθειρξη και στους δικαστές που ζητούν την 15ετή του κάθειρξη, ο Κάστρο – αφού πρώτα τους έχει ξεφτιλίσει μέσα στο δικαστήριό τους – απαντά: «Καταδικάστε με, δεν έχει σημασία. Η ιστορία θα με δικαιώσει». Όσο για τα γιουσουφάκια του «δεν υπάρχει εναλλακτική», η δική τους τιμωρία θα είναι – όταν δεν αυτογελοιοποιούνται – να προσκυνούν και να στέκονται προσοχή στο ξόδι εκείνων που γράφουν την Ιστορία. Τέτοιος ήταν ο Κάστρο.

    Γιατί η ζωή και το όνομα του Κάστρο, πέραν της Κούβας και της Επανάστασης θα είναι για πάντα συνδεδεμένα και με τούτο: Με την αξιοπρέπεια.

    Αν κάποιοι το είχαν «ξεχάσει» φρόντισε να τους το υπενθυμίσει ο ίδιος με το περίφημο άρθρο του πέρσι στην «Γκράνμα», την επομένη της επίσκεψης του προέδρου των ΗΠΑ στο νησί.

    Είναι εκεί, υπό τον τίτλο«Αδελφέ Ομπάμα», που ο Κάστρο σχολιάζοντας και απαντώντας στις «σοροπιασμένες λέξεις» – όπως αναφέρει – του Μπάρακ Ομπάμα, καταλήγει: 

    «Ας μην έχει κανείς ψευδαισθήσεις ότι ο λαός αυτής της αξιοπρεπούς και ανιδιοτελούς χώρας θα απαρνηθεί τη δόξα, τα δικαιώματα ή τον πνευματικό πλούτο που έχει κερδίσει με την ανάπτυξη της εκπαίδευσης, της επιστήμης και του πολιτισμού. Επίσης, προειδοποιώ ότι με τις προσπάθειες και την ευφυΐα του λαού μας είμαστε ικανοί να παράγουμε την τροφή και τα υλικά αγαθά που χρειαζόμαστε. Δεν χρειαζόμαστε δώρα από την αυτοκρατορία. Οι προσπάθειές μας θα είναι μέσα στα νόμιμα πλαίσια και ειρηνικές, γιατί η αφοσίωσή μας βρίσκεται στην ειρήνη και την αδελφοσύνη ανάμεσα σε όλα τα ανθρώπινα όντα που ζουν πάνω σε αυτόν τον πλανήτη».

   Όλες οι συγκρίσεις με τα όσα συνέβησαν πριν δέκα μέρες στην Ελλάδα του Τσίπρα κατά την επίσκεψη Ομπάμα, δεκτές…



    Ο Φιντέλ είναι ταυτισμένος με το μεγαλείο της Επανάστασης.

    ΉτανΠρωτοχρονιά του 1959 όταν οι δυνάμεις των επαναστατών μπαίνουν θριαμβευτικά στην Αβάνα με επικεφαλής τον Τσε Γκεβάρα.

    Λίγες μέρες αργότερα, στις 8 του μήνα, φτάνει στην Αβάνα και ο Φιντέλ Κάστρο. Ο Κάστρο δηλώνει:

«Ζούμε μια αποφασιστική στιγμή της ιστορίας μας. Η τυραννία έπεσε. Απέραντη είναι η λαϊκή χαρά. Έχουμε όμως ακόμα πολλά να κάνουμε. Δεν έχουμε την αυταπάτη να πιστεύουμε ότι από δω και μπρος όλα θα είναι εύκολα. Ισως στο μέλλον όλα θα ‘ναι ακόμα πιο δύσκολα»…

    Τα λόγια του Κάστρο αποδεικνύονται προφητικά όταν δυο χρόνια αργότερα, τον Απρίλη του 1961, εκδηλώνεται η ανοιχτή επέμβαση των ΗΠΑ εναντίον της Κούβας στον Κόλπο των Χοίρων.

    Οι Κουβανοί τσακίζουν τους εισβολείς και υπό τις επευφημίες μιας τεράστιας διαδήλωσης ο Κάστρο ανακοινώνει την εθνικοποίηση όλων των Αμερικάνικων πολυεθνικών, ανακηρύσσει τον σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Επανάστασης και τονίζει:

«Πόσο βοήθησαν αυτά τα γεγονότα το λαό μας να διδαχθεί! Αυτά τα μαθήματα είναι πολύτιμα, είναι οδυνηρά, είναι αιματηρά, αλλά πόσα ο λαός δεν απεκόμισε ως γνώση. Οι ιμπεριαλιστές – ήταν τα λόγια του Κάστρο – δεν μπορούν να μας συγχωρέσουν που είμαστε εδώ κάτω από τη μύτη τους ή να βλέπουν να οικοδομούμε την επανάστασή μας, μία σοσιαλιστική επανάσταση, ακριβώς στο υπογάστριο των Ηνωμένων Πολιτειών»…

   Το εμπάργκο

    Μετά το φιάσκο των ΗΠΑ στον Κόλπο των Χοίρων, ο εμπνευστής της εισβολής Αμερικανός Πρόεδρος Κένεντι θέτει σε πλήρη εφαρμογή (Φεβρουάριος 1962) το εγκληματικό οικονομικό, εμπορικού και χρηματοπιστωτικό εμπάργκο των ΗΠΑ εναντίον της Κούβας. Το εμπάργκο μέχρι το 2013  υπολογιζόταν ότι οι ζημιές που έχει προκαλέσει στην κουβανέζικη οικονομία ξεπερνούν το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια.

    Το εμπάργκο διαρκεί πάνω από 50 χρόνια με ένα και μόνο στόχο: Την καταστροφή του πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού συστήματος που έχει επιλέξει ο κουβανικός λαός ασκώντας το δικαίωμά του για αυτοδιάθεση και κυριαρχία.

    Ο χαρακτήρας του εμπάργκο είναι δολοφονικός. Φτάνει μέχρι την απαγόρευση εισαγωγής στην Κούβα ιατρικών αναλώσιμων και υλικών, φαρμάκων που χρησιμοποιούνται σε καρδιολογικές παθήσεις, σε ειδική διατροφή με θρεπτικές ουσίες για τα πρόωρα νεογέννητα βρέφη, σε σκευάσματα για τη θεραπεία παιδιών που έχουν υποστεί σοβαρά εγκαύματα, σε φάρμακα για το Αλτσχάιμερ, σε τρόφιμα, σε υλικοτεχική υποδομή για την Παιδεία και φυσικά εξαπλώθηκε σε όλους τομείς της οικονομίας, από την κατασκευαστική βιομηχανία και το εμπόριο μέχρι τις διεθνείς χρηματοοικονομικές συναλλαγές της Κούβας.

    Ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας του εμπάργκο είναι πρόδηλος. Οι ΗΠΑ – και επί προεδρίας Ομπάμα – συνέχιζαν να εφαρμόζουν τους «νόμους Τοριτσέλι και Χελμς Μπάρτον» μέσω των οποίων η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει αναλάβει παράνομα το δικαίωμα να νομοθετεί εξ ονόματος άλλων χωρών σε ό,τι αφορά τις σχέσεις τους με την Κούβα! Στο πλαίσιο αυτών των νόμων οποιοδήποτε εμπορικό πλοίο από οποιαδήποτε χώρα αράξει σε κουβανικό λιμάνι, οποιαδήποτε εταιρεία ή τράπεζα άλλης χώρας έρθει σε συναλλαγή με την Κούβα, υφίσταται τον αποκλεισμό ή την επιβολή προστίμων από τις ΗΠΑ!

    Πώς, όμως, λειτούργησε αυτή η πολιτική στη συνείδηση του ίδιου του Αμερικάνικου λαού; Σύμφωνα με δημοσκόπηση που διεξήχθη το Φλεβάρη του 2012 από την «Angus Reid Public Opinion» το 62% των Αμερικανών τάσσονταν υπέρ της ανασύστασης διπλωματικών σχέσεων με την Κούβα, το 57% τάσσετο υπέρ της άρσης των ταξιδιωτικών περιορισμών και το 51% αντιτίθετο στον αποκλεισμό.

    Πώς λειτούργησε αυτό το εμπάργκο στη συνείδηση όλων των λαών του κόσμου; Στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, για 20 και πλέον φορές έχει υπερψηφιστεί το σχέδιο ψηφίσματος της Κούβας για την άρση του αμερικανικού αποκλεισμού του νησιού. Συνολικά 191 χώρες ψηφίζουν συνεχώς υπέρ της πρότασης της Κούβας, και δυο – τρεις εναντίον: Οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και τα Νησιά Μάρσαλ. Φέτος ήταν η πρώτη φορά που ΗΠΑ και Ισραήλ δεν καταψήφισαν, αλλά… απείχαν.



    Η διαρκής επίθεση κατά της Κούβας δεν ήταν μόνο οικονομική. Τα σαμποτάζ, οι προβοκάτσιες και οι «κρυφές» επεμβάσεις εναντίον της Κούβας όλα αυτά τα χρόνια έχουν επιφέρει το θάνατο σε πάνω από 3.000 Κουβανούς.

    Το χρήμα για αντικουβανική προπαγάνδα ρέει άφθονο: Μόνο τη δεκαετία 1997 – 2007 οι ΗΠΑ διέθεσαν στον ραδιοτηλεοπτικό τους πόλεμο ενάντια στην Κούβα πάνω από 257 εκατομμύρια δολάρια.

    Όσο για τις προσπάθειες όλα αυτά τα χρόνια εξόντωσης του Φιντέλ Κάστρο (υπολογίζονται σε πάνω από 630 οι απόπειρες δολοφονίας του!) κατάντησαν ανέκδοτο, σε σημείο που ο ίδιος ο Φιντέλ πριν μερικά χρόνια δήλωσε: Οι Αμερικάνοι με έχουν «σκοτώσει» τόσες φορές που όταν κάποια στιγμή πεθάνω δεν θα το πιστεύουν ούτε οι ίδιοι! Βλέποντας κανείς την πρώτη αντίδραση του Τραμπ αντιλαμβάνεται ότι αποδείχτηκε προφητικός – και σ΄αυτό.

    «Υπάρχει εναλλακτική;»

    Αναφερθήκαμε προηγουμένως στα καρακόλια του «δεν υπάρχει εναλλακτική». Κάποιοι από αυτούς έσπευσαν να «θρηνήσουν» κιόλας για τον θάνατο του Κάστρο, παριστάνοντας τους… ομοιδεάτες του. Δεν πρόκειται να λερώσουμε ένα άρθρο για τον Κάστρο κάνοντας την οποιαδήποτε αναφορά στο όνομά τους.     

    Ας δούμε, όμως, συμπυκνωμένα, τι σημαίνει «άλλος δρόμος» και από πού απορρέουν τα αίτια της έχθρας των Αμερικανών ενάντια στην Κούβα; Τα περιγράφει ο Κάστρο στην εισήγησή του στο 1ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας:

•     «Ένα από τα πρώτα μέτρα της Επανάστασης υπήρξε η παραδειγματική τιμωρία των βασικών ενόχων για τα εγκλήματα που έγιναν από τη δικτατορία του Μπατίστα».
•     «Δημεύτηκαν χωρίς καθυστέρηση όλα τα παράνομα αποκτημένα υλικά αγαθά που βρίσκονταν στα χέρια των αξιωματούχων του αιματοβαμμένου καθεστώτος».
•     «Ο παλιός στρατός που είχε καταπιέσει σκληρά το λαό, διαλύθηκε και οι αρμοδιότητες που αντιστοιχούν στις ένοπλες δυνάμεις, μεταβιβάστηκαν στον ένδοξο Επαναστατικό Στρατό, που, όπως έλεγε ο Καμίλιο Σιενφουέγκος: «Ηταν ο λαός, ντυμένος τ’ αμπέχονο»».
•     «Η δημόσια διοίκηση ξεκαθαρίστηκε από τα στοιχεία που είχαν συνεργαστεί με την τυραννία».
•     «Η διεφθαρμένη και πουλημένη ηγεσία των συνδικάτων απομακρύνθηκε και τα δικαιώματα των εργαζομένων αποκαταστάθηκαν».
•     «Οι εργάτες που είχαν απολυθεί από τις επιχειρήσεις στην περίοδο της δικτατορίας γύρισαν στις εργασίες τους. Σταμάτησε αμέσως το διώξιμο αγροτών από τη γη».
•     «Στις 3 Μάρτη 1959 η Κουβανική Εταιρεία Τηλεφώνων – αμερικάνικο μονοπώλιο – που είχε αναμειχθεί στις βρώμικες υποθέσεις της τυραννίας σε βάρος των συμφερόντων του λαού, μπήκε κάτω από κρατικό έλεγχο».
•     «Στις 6 Μάρτη ψηφίστηκε νόμος που μείωσε κατά 50% τα υψηλά ενοίκια που πλήρωνε ο λαός, μέτρο που ξεσήκωσε μεγάλο ενθουσιασμό στον πληθυσμό των πόλεων και δημιούργησε πραγματική αναταραχή στους αστικούς κύκλους».
•     «Στις 21 Απρίλη όλες οι πλαζ της χώρας κηρύχτηκαν ελεύθερες για τη χρήση του λαού και καταργήθηκαν έτσι τα προνόμια και οι μισητές διακρίσεις που είχε επιβάλει η αστική τάξη σε πολλούς από αυτούς τους τόπους αναψυχής».
•     «Στις 17 Μάη ψηφίστηκε η πρώτη Αγροτική Μεταρρύθμιση. Αυτό το αποφασιστικό, αναγκαίο και δίκαιο μέτρο, μας έβαλε άμεσα αντιμέτωπους όχι μόνο με την ντόπια ολιγαρχία, αλλά και με τον ιμπεριαλισμό, γιατί πολλές αμερικάνικες επιχειρήσεις είχαν στην ιδιοκτησία τους πελώριες εκτάσεις με τα πιο γόνιμα εδάφη της χώρας, κυρίως φυτεμένες με ζαχαροκάλαμο».
•     «Στις 20 Αυγούστου 1959 μειώθηκε η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος και μπήκε έτσι τέρμα στην ασυδοσία ενός αλλού τεράστιου αμερικανικού μονοπωλίου».
•     «… η επανάσταση από τις πρώτες κιόλας μέρες καταπιάστηκε με τη φοβερή μάστιγα της ανεργίας κι έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στον αγώνα για βελτίωση των αθλίων συνθηκών που επικρατούσαν, στην Παιδεία και στη λαϊκή Υγεία. Χιλιάδες δάσκαλοι στάλθηκαν στην ύπαιθρο, ενώ στις πιο απόμακρες γωνιές της χώρας μας άρχισαν να χτίζονται πολυάριθμα νοσοκομεία».
•     «Σε σύντομο χρονικό διάστημα άρχισε με επιτυχία το έργο της εξάλειψης των τενεκεδοσυνοικιών που τόσο πλατιά διάδοση έχουν στις μεγάλες πόλεις της Λατινικής Αμερικής».
•     «…οι ΗΠΑ σταμάτησαν τις εμπορικές τους πιστώσεις. Αυτό είχε σημαντική αρνητική επίδραση στις απαραίτητες για τη χώρα εισαγωγές. Έτσι, η Επανάσταση αναγκάστηκε να πάρει αυστηρά μέτρα οικονομίας. Αυτό όμως δεν το έκανε σε βάρος των φτωχών στρωμάτων του πληθυσμού, όπως γίνεται στον καπιταλιστικό κόσμο. Σταμάτησαν οι εισαγωγές των περιττών ειδών και καθιερώθηκε ισότιμη κατανομή των βασικών προϊόντων. Αυτό ήταν ένα από τα πιο δίκαια, ριζικά και αναγκαία μέτρα που πήρε η Επανάσταση, η οποία είχε μπροστά της έναν απελπισμένο αγώνα επιβίωσης». (Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», 1976).

Η Κούβα τα κατάφερε! 

    Οι ΗΠΑ, είναι ευεξήγητο, είχαν κάθε λόγω να εξαπολύσουν αυτόν τον – με όλα τα μέσα – υπερπεντηκονταετή τους πόλεμο εναντίον της Κούβας.

    Πριν την Επανάσταση η Κούβα ήταν η «παιδική χαρά» των ΗΠΑ.

    Ήταν ο χώρος στον οποίο έκαναν τα πάρτι τους από τις φαμίλιες της Μαφίας υπό τον Λάκι Λουτσιάνο μέχρι τις αμερικάνικες πολυεθνικές. Από την ITT και την United Fruit που ήλεγχε 110.000 στρέμματα στο νησί μέχρι την Francisco Sugar Company που ανήκε στο διευθυντή της CIA Αλεν Ντάλες και την Bethlehem Steel Corporation που εξουσίαζε το 80% του εξαγόμενου ορυκτού πλούτου της χώρας (πλήθος στοιχείων για τον ρόλο των ΗΠΑ στην Κούβα περιέχονται στο βιβλίο του Κώστα Λουλουδάκη, «Ασπρα Μαντήλια στην Plaza de Mayo», εκδόσεις ΚΨΜ).

    Αλλά η Κούβα τα κατάφερε. Και στάθηκε στα πόδια παρά την τεράστια δοκιμασία που υπέστη μετά τις εξελίξεις του 1990 με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης.       

    Σήμερα, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, η Κούβα έχει 

«ένα από τα πιο αποτελεσματικά εκπαιδευτικά συστήματα στον κόσμο, όπως αυτά της Φινλανδίας, της Σιγκαπούρης, της Σαγκάης, της Δημοκρατίας της Κορέας, της Ελβετίας, της Ολλανδίας και του Καναδά».

    Η Κούβα διαθέτει ένα από τα πιο ολοκληρωμένα συστήματα Παιδείας, Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας στον κόσμο. Πέρσι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κήρυξε επίσημα την Κούβα την πρώτη χώρα στον κόσμο που εξάλειψε την μετάδοση του ιού HIV του AIDS και της σύφιλης από τη μητέρα στο παιδί. Σύμφωνα με τον ΠΟΥ σχεδόν 1,4 εκατομμύριο γυναίκες που έχουν προσβληθεί από τον HIV κυοφορούν κάθε χρόνο παγκοσμίως. 

    «Η εξάλειψη της μετάδοσης ενός ιού είναι ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα στο θέμα της δημόσιας υγείας», δήλωσε η Μάργκαρετ Τσαν, γενική διευθύντρια του ΠΟΥ.
    Η επιτυχία αυτή της Κούβας «δείχνει ότι μια οικουμενική πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική κάλυψη είναι δυνατή και πράγματι είναι το κλειδί της επιτυχίας ακόμη και για την καταπολέμηση τόσο τεράστιων προκλήσεων όπως το AIDS» – δήλωση της δρ Καρίσα Ετιέν, διευθύντρια του Παναμερικανικού Οργανισμού Υγείας.

Η Παγκόσμια Τράπεζα, αναφέρει:

 «Η Κούβα είναι διεθνώς αναγνωρισμένη για τα επιτεύγματά της στους τομείς της εκπαίδευσης και της υγείας (…) Από την Κουβανική Επανάσταση το 1959 και μέχρι σήμερα, η χώρα έχει δημιουργήσει ένα σύστημα κοινωνικής πρόνοιας που εγγυάται την δωρεάν πρόσβαση όλων των πολιτών της στην εκπαίδευση και στην υγειονομική περίθαλψη (…). Άλλο επίτευγμα του νησιού είναι η εξάλειψη ορισμένων ασθενειών, η προσφορά ασφαλούς νερού και διάφορα άλλα βασικά για τη δημόσια υγεία. Η Κούβα έχει έναν από τους χαμηλότερους δείκτες σε ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας στην περιοχή και έναν από τους μεγαλύτερους σε προσδόκιμο ζωής» («Καθημερινή», 16/11/2014).

Πριν από την Επανάσταση

    Πριν από την Επανάσταση στην Κούβα, στο καπιταλιστικό κράτος υπό την φασιστική δεσποτεία του δικτάτορα Μπατίστα, η εικόνα ήταν η εξής:         

• Πληθυσμός:  6,5 εκατομμύρια. Προσδόκιμο ζωής 54 χρόνια. Παιδική θνησιμότητα στο 66  τοις χιλίοις, δηλαδή 66 παιδιά στα χίλια μέχρι δώδεκα ετών.
• Οικονομία: Το 100/% της γης ανήκε σε φεουδάρχες. Το 90/% της παραγωγής ζαχαροκάλαμου στην εταιρεία «Μπακάρντι». Το 90% της παραγωγής,φρούτων και λαχανικών στην «Γιουνάιτεντ Φρούιτ Κόμπανι».
• Το πετρέλαιο, η ενέργεια, το ηλεκτρικό και το χρωμονικέλιο στις «ΕΣΣΟ», «ΙΤΤ», «ΕΛΚΕΥ» και Αμερικάνικες εταιρείες.
• Τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, τα μέσα μεταφοράς και οι τράπεζες επίσης ανήκαν σε αμερικάνικες εταιρείες.

• Οι άνεργοι πάνω από 1 εκατομμύριο, οι άστεγοι ή οι στεγασμένοι σε απάνθρωπες συνθήκες χωρίς νερό, ρεύμα και αποχέτευση ήταν το 70% του πληθυσμού, τόσο στις πόλεις όσο  και στην ύπαιθρο. Η χώρα ήταν μια τεράστια τενεκεδούπολη.
• Οι ασθένειες, όπως φυματίωση, δάγκειος πυρετός, μηνιγγίτιδα, πολιομυελίτιδα, θέριζαν κυρίως τις μικρές ηλικίες. Πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη δεν υπήρχε παρά μόνο σε αυτούς  που μπορούσαν να πληρώσουν.
• Ένας μόνο εργάτης στους 10 μπορούσε να αγοράσει γάλα, μόνο το 4% μπορούσε να αγοράσει κρέας, τα 3/5 όσων εργάζονταν αμείβονταν με μισθούς 4 φορές κάτω από το κόστος διαβίωσης.

    Την εικόνα στην προεπαναστατική Κούβα είχε περιγράψει ο Φιντέλ Κάστρο στην περίφημη απολογία του στην οποία αναφερθήκαμε ήδη μετά την αποτυχημένη επίθεση των επαναστατών το 1953 στο στρατόπεδο Μονκάδα:

«Αδιανόητο είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε ενώ υπάρχει γη να σπείρουν. Αδιανόητο είναι ότι υπάρχουν παιδιά που πεθαίνουν χωρίς ιατρική περίθαλψη. Αδιανόητο είναι ότι το 30% των αγροτών μας δεν ξέρουν να βάλουν ούτε την υπογραφή τους και το 99% δεν ξέρουν την ιστορία της Κούβας. Αδιανόητο είναι ότι οι οικογένειες στην ύπαιθρο ζουν σε χειρότερες συνθήκες από ότι οι Ινδιάνοι που συνάντησε ο Κολόμβος (…). Το 90% των παιδιών στην ύπαιθρο υποφέρει από παράσιτα της γης που εισχωρούν από τα νύχια των ποδιών τους γιατί περιπατάνε ξυπόλυτα».

   Η Επανάσταση

    Μετά την Επανάσταση η καπιταλιστική και φεουδαρχική ιδιοκτησία οργανώθηκε σε συνεταιρισμούς σοσιαλιστικής βάσης. Οργανώθηκε ένας τεράστιος έρανος σε όλη τη χώρα όπου συνεισέφεραν όσοι είχαν, για την εξαφάνιση των παραγκουπόλεων και το κτίσιμο νέων σύγχρονων για την εποχή πολυκατοικιών για να μην μείνει κανείς άστεγος. Έτσι εξάλειψαν μια για πάντα τις παράγκες από την  χώρα.

    Το ίδιο διάστημα επιτεύχθηκε ο στόχος για την εξάλειψη του αναλφαβητισμού. Μέσα σε αντίξοες συνθήκες οι νέοι σπουδαστές, φοιτητές και δάσκαλοι δίδαξαν γραφή και ανάγνωση σε πάνω από 2.000.000 αναλφάβητους.

    Παρότι οι εξελίξεις του ’90 επέφεραν μια δεκαετία μεγάλων θυσιών για τον λαό της, σήμερα η Κούβα, σε σύγκριση με την προ Επανάστασης περίοδο έχει καταφέρει:

• Να διπλασιάσει τον πληθυσμό της. Το προσδόκιμο ζωής έχει ανέλθει στα 78 χρόνια. Η παιδική θνησιμότητα έχε κατρακυλήσει στο 4,3 τοις χιλίοις, κάτω ακόμη και από τα όρια της ΕΕ.
• Το 90% των αναγκών τους σε φάρμακα και εμβόλια οι Κουβανοί τα παράγουν οι ίδιοι. Παιδικές ασθένειες και ασθένειες που στοιχειώνουν ακόμη τον Τρίτο Κόσμο, έχουν εξαφανιστεί.
• Το αγαθό της υγείας με υπερσύγχρονες υποδομές και  διαγνωστικά μηχανήματα προσφέρεται εντελώς δωρεάν στους Κουβανούς πολίτες. Η Κούβα είναι στις πρώτες θέσεις στον κόσμο στην αντιμετώπιση του καρκίνου, της καρδιολογίας, των μεταμοσχεύσεων οργάνων και της νεφρολογίας.
• Η Παιδεία είναι  έτσι οργανωμένη σε όλες τις βαθμίδες όπου ο γονιός δεν σπαταλάει ούτε ένα σεντς για την μόρφωση των παιδιών του. Η κατώτερη και η μέση βαθμίδα είναι ολοήμερη στην Κούβα, στο σχολείο τα παιδιά θα πάρουν το πρωί το γάλα που πρέπει, το δεκατιανό τους και το μεσημεριανό τους. Στο ολοήμερο σχολείο θα ασχοληθούν με τον αθλητισμό, την μουσική τον χορό, τις ξένες γλώσσες. Η μεταφορά τους γίνεται δωρεάν με τα σχολικά λεωφορεία. Η Κούβα είναι η χώρα της Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής με τον υψηλότερο δείκτη στην Ανάπτυξη της Εκπαίδευσης (IDE).
• Σύμφωνα με την παγκόσμια έκθεση της UNESCO «Εκπαίδευση για όλους», ο δείκτης της Κούβας ήταν 0,983, ανώτερος ακόμα και από τον αντίστοιχο των ΗΠΑ. Η έκθεση της Unesco αναγνώρισε το 2011 ότι η Κούβα κατέχει το πιο υψηλό μορφωτικό επίπεδο της Καραϊβικής και την κατατάσσει 14η στον κόσμο.

«Πατρίδα ή θάνατος»!

    Η σοσιαλιστική Κούβα, στα 57 χρόνια της ύπαρξής της, χωρίς ποτέ να κάνει έκπτωση στο διεθνιστικό της χρέος, πορεύτηκε και κέρδισε τη ζωή κάτω από το σύνθημα «Πατρίδα ή θάνατος» («Patria o muerte»).

    Έδωσε κάτω από ανείπωτες συνθήκες τη μάχη για το συνολικό όφελος και τη βελτίωση των συνθηκών ζωής σε όλους τους τομείς και για κάθε Κουβανό πολίτη. Και την κέρδισε!

    Στα εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο που δεν ξέρουν γράμματα, στα εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο που δεν έχουν εκπαίδευση ή υφίστανται την παιδική εργασιακή εκμετάλλευση, στα εκατομμύρια ανθρώπους που δεν έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, στα εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο που δεν έχουν πρόσβαση σε νερό και υποδομές υγιεινής, στα εκατοντάδες εκατομμύρια άνεργων και ανασφάλιστων στο κόσμο, κανείς δεν ζει στην Κούβα. Τα θύματα φυλετικού ή θρησκευτικού ρατσισμού στην Κούβα είναι μηδέν.



    Πέρσι, μετά την ιστορικής σημασίας ανακοίνωση για την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων των ΗΠΑ με την Κούβα, όπως και μετά την επίσκεψη του Ομπάμα στο νησί, είχαμε σημειώσει ότι το «πως» θα εξελιχθούν τα πράγματα, είναι κάτι που θα το δούμε.

    Όμως, ένα είναι σίγουρο, ένα είναι το μήνυμα του κουβανικού λαού προς όλο τον κόσμο και το επαναλαμβάνουμε:

    Η Κούβα έφτασε ως εδώ όρθια! Στάθηκε στα πόδια της χωρίς να προσκυνήσει! Χωρίς να γονατίσει! Χωρίς να υποταχθεί! Χωρίς να ταπεινωθεί! Με το λαό της (τον εξοπλισμένο λαό της) να μην εγκαταλείπει ούτε μια στιγμή, ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες, την αξιοπρέπεια και το δικαίωμά του να αποφασίζει αυτός για τη ζωή του και για τη χώρα του!

    Σύμβολο του πατριωτισμού, του διεθνισμού και της αξιοπρέπειας που πάει χέρι – χέρι με το όραμα της κομμουνιστικής απελευθέρωσης στην αέναη προσπάθεια του ανθρώπου να περπατάει όρθιος, ήταν, είναι και θα είναι ο αθάνατος Φιντέλ Κάστρο.

Πηγή: enikos.gr

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΑΛΚΥΟΝΙΣ new star art cinema Βελισσάριος Κοσσυβάκης, στην μεσημβρινή Ραδιοεφημερίδα της ERTOPEN που παρουσιάζει ο Νίκος Κλέτσας μιλάει για το πρόγραμμα Προβολών και Παράλληλων Εκδηλώσεων
προς τιμή του ηγέτη της κουβανέζικης επανάστασης Φιντέλ Κάστρο*


ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 2/12

14.00 El meritoesestarvivo/ Η τέχνη του να επιβιώνεις, Όττο Μιγκέλ Γκουσμάν Γκιερέρο
15.00 Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΑΝΤΙΑΓΚΟ ΑΛΒΑΡΕΖ  του  Santiago Alvarez,  
18.00 Cuban story  του Victor Pahlen,
19.00 Εισβολή στην Πλάγια Χιρόν, Μανουέλ Χερέρα

ΣΑΒΒΑΤΟ  3/12

14.00 Art ey revolution/ Τέχνη και Επανάσταση, Ρεμπέκα Τσάβες
15.00 Antes del 59/ Πριν το ’59, Ρεμπέκα Τσάβες
16.00 Καταδικάστε με, η Ιστορία θα με Αθωώσει, Μιγκέλ Τόρρες
16.30 Φιδέλ: Μία Μέρα με τον Κομαντάντε, Τζιάννι Μίνα
17.30 ΕΙΜΑΙ Η ΚΟΥΒΑ του MIKHAIL KALATOZOV
01.00  Live σύνδεση με ΣΑΝΤΙΑΓΚΟ/ΚΟΥΒΑ
αναμετάδοση μαζικής εκδήλωσης προς τιμή του Φιντέλ.


ΚΥΡΙΑΚΗ 4/12

14.00 Live  Σύνδεση με ΣΑΝΤΙΑΓΚΟ/ΚΟΥΒΑ - Τελετή ταφής ΦΙΔΕΛ ΚΑΣΤΡΟ
15.00 ΟΜΙΛΙΑ Osvaldo Jesus Cobacho Martínez - Embajador de Cuba en Grecia
χαιρετισμοι εκπροσωπων ΕΛΛΗΝΟΚΟΥΒΑΝΙΚΟΥ-ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ-ΣΥΛΛΟΓΩΝ -ΦΟΡΕΩΝ κλπ
16.00 ΑΠΟΣΠΑΣΜAΤΑ απο την ​μαζική εκδήλωση προς τιμή του Φιντέλ στην ΑΒΑΝΑ

ΔΕΥΤΕΡΑ 1/12

14.00  Τα Τέσσερα Χρόνια που Συγκλόνισαν τον Κόσμο, Ντανιέλ Ντιάζ Τόρρες
15.00  Ένα νησί κόντρα στο ρεύμα, Ντανιέλ Ντίας Τόρρες
16.00   Bloqueo/ Εμπάργκο, Ντανιέλ Ντεσαλόμς
17.00   Comandante, του Oliver Stone, 99’

ΤΡΙΤΗ 5/12

14.00  Εθελοντές για την Υγεία, Μιγκέλ Τόρρες
15.00  Η Κρίση των Πυραύλων  Σαντιάγκο Αλβάρεζ
16.00  Θάνατος στον Εισβολέα, Αλφρέντο Γκεβάρα
17.00  638 Τρόποι να Σκοτώσετε τον Κάστρο, Ντόλλαν Κάννελ
18.30  ΦΙΔΕΛ: ΌΤΑΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΟΝ ΤΣΕ  του Gianni Mina


ΤΕΤΑΡΤΗ  6/12

14.00  Εl Primer Delegado/ Ο Πρώτος Αντιπρόσωπος, Κολλεκτίβα Σκηνοθετών, Σ.Αλβάρεζ
15.00  Διεθνηστική Αλληλεγγύη -  Πατρίδα είναι η Ανθρωπότητα, Μανουέλ Πέρες Παρέδες
16.30  Στιγμές με τον Φιδέλ, Ρεμπέκα Τσάβες
16.30  ΠΛΑΓΙΑ ΧΙΡΟΝ, ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΕΙΣΒΟΛΕΑ του Μανουέλ Χερέρα
17.00  Η κουβανική ευλογία,  του Omelio Borroto Leiseca
17.30  Φιδέλ: Μία Μέρα με τον Κομαντάντε, Τζιάννι Μίνα
18.30  ΤΟ ΦΩΤΕΙΝΟ ΒΟΥΝΟ  του Guillermo Centeno και  Alejandro Gil

ΕΙΣΟΔΟΣ ΔΩΡΕΑΝ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΓΙΑ ΦΙΔΕΛ ΚΑΣΤΡΟ / ΚΟΥΒΑ

ΑΛΚΥΟΝΙΣ new star art cinema
ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ 42-46, ΠΛΑΤΕΙΑ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ (ΜΕΤΡΟ Βικτώρια)
Τηλ. 210 8220008, 210 8220023
Parking διαθέσιμο κάτω από τον κινηματογράφο

Με αφορμή τον θάνατο του Κουβανού επαναστάτη και πρωτεργάτη της κουβανέζικης επανάστασης Φιντέλ Κάστρο στις 25 Νοεμβρίου 2016, δημοσιεύουμε την πρώτη διακήρυξη της Αβάνας.

– 

Η πρώτη διακήρυξη της Αβάνας

–
(πρόλογος)

Για την είσοδο του λαϊκού αντάρτικου στρατού την 1η Γενάρη 1959 στην Αβάνα, για τους 82 αποφασισμένους επαναστάτες του πλοίου Granma που στάθηκαν χιλιάδες, για τα βουνά της Σιέρα Μαέστρα που οργανώθηκε το αντάρτικο , για τον Τσε, τον Φιντέλ, και τον Σιενφουέγος, για την Κούβα που αντιστέκεται , για όσους είναι στο δρόμο και αγωνίζονται, για αυτούς που ηττήθηκαν και γυρεύουν ένα νεύμα ,για τα όνειρα μας που περιμένουν εκδίκηση.

–
Η Πρώτη Διακήρυξη της Αβάνας

–
Υιοθετήθηκε από τη Γενική Εθνική Συνέλευση του Λαού της Κούβας 2 Σεπτέμβρη 1960
Ο λαός της Κούβας, απελευθερωμένης περιοχής της Αμερικής, αναλαμβάνοντας τις αναφαίρετες εξουσίες που απορρέουν από την πραγματική άσκηση της κυριαρχίας του, όπως εκφράστηκε με την άμεση, δημόσια και καθολική ψηφοφορία, συνήλθε σε Γενική Εθνική Συνέλευση πλάι στο μνημείο και στη μνήμη του Χοσέ Μαρτί. Ως δική της πράξη καθώς και ως έκφραση των αισθημάτων του λαού της Δικής μας Αμερικής, η Γενική Εθνοσυνέλευση του Λαού της Κούβας:
1. Καταδικάζει στο σύνολο του το κείμενο που έχει ονομαστεί Διακήρυξη του Σαν Χοσέ της Κόστα Ρίκα• ένα κείμενο υπαγορευμένο από τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ, που προσβάλλει την εθνική κυριαρχία και την αξιοπρέπεια των αδελφών λαών της ηπείρου και το δικαίωμα κάθε έθνους στην αυτοδιάθεση. (*1)
2. Η Γενική Εθνική Συνέλευση του Λαού της Κούβας καταδικάζει κατηγορηματικά τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ για την ανοιχτή και εγκληματική του παρέμβαση, διάρκειας ενός και πλέον αιώνα, σε όλους τους λαούς της Λατινικής Αμερικής. Οι λαοί αυτοί έχουν δει πολλές φορές τα εδάφη του Μεξικού, της Νικαράγουας, της Αϊτής, του Αγίου Δομίνικου και της Κούβας να δέχονται εισβολές και έχουν χάσει μπροστά στην απληστία των Γιάνκηδων ιμπεριαλιστών πλούσιες και εκτεταμένες περιοχές, όπως το Τέξας, ζωτικής σημασίας στρατηγικές ζώνες, όπως η Διώρυγα του Παναμά. Ακόμα έχουν δει, όπως στην περίπτωση του Πουέρτο Ρίκο, ολόκληρες χώρες να μετατρέπονται σε κατεχόμενο έδαφος. Υποχρεώθηκαν, εξάλλου, να υποστούν τις προσβολές των πεζοναυτών προς τις γυναίκες και τις κόρες, αλλά μας και προς τα πιο προσφιλή σύμβολα της ιστορίας της γης μας, μεταξύ των οποίων είναι το άγαλμα του Χοσέ Μαρτί. (*2)
Η κυριαρχία αυτή, βασισμένη στη στρατιωτική υπεροχή, σε άδικες συμφωνίες και συνθήκες και στην αδιάντροπη συνεργασία προδοτικών κυβερνήσεων, έχει μετατρέψει κατά τη διάρκεια ενός και πλέον αιώνα τη Δική μας Αμερική, την Αμερική που ο Μπολίβαρ, ο Ιδάλγο, ο Χουάρεζ, ο Σαν Μαρτίν, ο Ο’ Χίγκινς, ο Σούκρε, ο Τιραδέντες και ο Μαρτί θέλησαν να δουν ελεύθερη, σε μια ζώνη εκμετάλλευσης, σε φέουδο της οικονομικής και πολιτικής αυτοκρατορίας των Ηνωμένων Πολιτειών, σε απόθεμα ψήφων στους διεθνείς οργανισμούς, όπου εμείς οι λαοί των λατινοαμερικανικών χωρών παίζουμε πάντα τον ρόλο των υποζυγίων του «βίαιου και κτηνώδους Βορρά που μας περιφρονεί». (*3)
Η Γενική Εθνική Συνέλευση του λαού της Κούβας διακηρύσσει ότι οι λατινοαμερικανικές κυβερνήσεις προδίδουν τα ιδανικά της ανεξαρτησίας, εκμηδενίζουν την εθνική κυριαρχία των λαών και αποτελούν εμπόδιο στην πραγματική αλληλεγγύη ανάμεσα στις χώρες μας, επειδή ακριβώς αποδέχονται αυτήν την κατάφωρη, συνεχιζόμενη και ιστορικά αναμφισβήτητη κυριαρχία. Όλ’ αυτά υποχρεώνουν την παρούσα Συνέλευση, στο όνομα του λαού της Κούβας, με το ίδιο πνεύμα απελευθέρωσης που εμψύχωνε τους αθάνατους πατέρες των χωρών μας, να απορρίψει την κυριαρχία αυτή, ενσαρκώνοντας έτσι την ελπίδα και τη θέληση των λαών της Λατινικής Αμερικής.
Η υποταγή προδοτικών κυβερνήσεων έχει μετατρέψει τη Δική μας Αμερική σε φέουδο της αυτοκρατορίας των Ηνωμένων Πολιτειών
3. Η Εθνική Συνέλευση του Λαού της Κούβας απορρίπτει ταυτόχρονα και την απόπειρα διαιώνισης του Δόγματος Μονρόε, το οποίο χρησιμοποιήθηκε μέχρι τώρα «για να επεκτείνει την κυριαρχία» των άπληστων ιμπεριαλιστών στην Αμερική, όπως είχε προβλέψει ο Χοσέ Μαρτί, και έτσι ώστε να χύσει πιο εύκολα «το δηλητήριο των δανείων, των διωρύγων και των σιδηροδρόμων», πράγμα που είχε επίσης από παλιά καταδικάσει ο Χοσέ Μαρτί.Γι’ αυτό στον ψεύτικο Παναμερικανισμό, που δεν συνίσταται παρά στην υποδούλωση ασπόνδυλων κυβερνήσεων στην Ουάσιγκτον και στην κυριαρχία των μονοπωλίων των Ηνωμένων Πολιτειών πάνω στα συμφέροντα των λαών μας, η Συνέλευση του Λαού της Κούβας αντιπαραθέτει τον απελευθερωτικό Λατινοαμερικανισμό του Μαρτί και του Μπενίτο Χουάρεζ. Επιπλέον, τείνοντας φιλικά το χέρι προς τον λαό των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής -ένα λαό που περιλαμβάνει στους κόλπους του Μαύρους που λιντσάρονται, κυνηγημένους διανοούμενους και εργάτες που υπόκεινται στον έλεγχο των γκάγκστερς- η Συνέλευση επαναβεβαιώνει τη θέληση της να βαδίσει «μαζί με τον κόσμο ολόκληρο, και όχι με ένα μέρος του κόσμου».
4. Η Εθνική Συνέλευση του Λαού της Κούβας διακηρύσσει ότι η αυθόρμητη προσφορά της Σοβιετικής Ένωσης να βοηθήσει την Κούβα σε περίπτωση που η χώρα μας θα δεχόταν επίθεση από ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές δυνάμεις δεν μπορεί να θεωρηθεί ως πράξη ανάμειξης, αλλά ως μια ξεκάθαρη χειρονομία αλληλεγγύης. Μια τέτοια υποστήριξη, που προσφέρεται στην Κούβα ενώ αντιμετωπίζει άμεσο κίνδυνο επίθεσης από το Πεντάγωνο, τιμά την κυβέρνηση της Σοβιετικής Ένωσης στον ίδιο βαθμό που οι άνανδρες και εγκληματικές επιθέσεις κατά της Κούβας ατιμάζουν την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών. Γι’ αυτό η Γενική Εθνική Συνέλευση του λαού διακηρύσσει ενώπιον της αμερικανικής ηπείρου και του κόσμου ότι αποδέχεται με ευγνωμοσύνη τη βοήθεια των πυραύλων από τη Σοβιετική Ένωση στην περίπτωση που το έδαφος μας υποστεί εισβολή από τις στρατιωτικές δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών.
5. Η Εθνική Συνέλευση του Λαού της Κούβας αρνείται κατηγορηματικά ότι υπήρξε από την πλευρά της Σοβιετικής Ένωσης και της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας οποιαδήποτε πρόθεση «εκμετάλλευσης της δικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης» στην Κούβα, «με σκοπό να διασπάσουν την ενότητα της ηπείρου και να θέσουν σε κίνδυνο την ενότητα του ημισφαιρίου», όπως καταγγέλλει η Διακήρυξη του Σαν Χοσέ. Από τον πρώτο ως τον τελευταίο πυροβολισμό, από τον πρώτο ως τον τελευταίο μάρτυρα ανάμεσα στις είκοσι χιλιάδες που έπεσαν στον αγώνα για να ανατρέψουν την τυραννία και να κατακτήσουν την επαναστατική εξουσία, από τον πρώτο ως τον τελευταίο επαναστατικό νόμο, από την πρώτη ως την τελευταία πράξη της επανάστασης, ο λαός της Κούβας έχει ενεργήσει με βάση την ελεύθερη βούληση του. Δεν μπορεί, λοιπόν, σε καμία περίπτωση να κατηγορήσει κανείς τη Σοβιετική
Ένωση ή τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας για την ύπαρξη μιας επανάστασης που αποτελεί τη δίκαιη απάντηση της Κούβας προς τα εγκλήματα και τις αδικίες που έχει διαπράξει ο ιμπεριαλισμός στη Λατινική Αμερική.
Αντίθετα, η Εθνική Συνέλευση του Λαού της Κούβας υποστηρίζει ότι η ειρήνη και η ασφάλεια του ημισφαιρίου και του κόσμου κινδυνεύουν από την πολιτική που προωθεί η κυβέρνηση των ΗΠΑ – και την οποία επιβάλλει στις κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής. Πρόκειται για μια πολιτική απομόνωσης και εχθρότητας απέναντι στη Σοβιετική Ένωση και τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, εμπλοκής σε επιθετικές και προκλητικές ενέργειες και συστηματικού αποκλεισμού της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας από τα Ηνωμένα Έθνη, παρά το γεγονός ότι εκπροσωπεί σχεδόν το σύνολο μιας χώρας 600 εκατομμυρίων κατοίκων. (*4)
Γι’ αυτό και η Εθνική Συνέλευση του Λαού της Κούβας επικυρώνει την πολιτική φιλίας με όλους τους λαούς του κόσμου και επαναβεβαιώνει την πρόθεση του λαού της Κούβας να συνάψει διπλωματικές σχέσεις με όλες τις σοσιαλιστικές χώρες του κόσμου. Από τη στιγμή αυτή η Συνέλευση εκφράζει την ελεύθερη και κυρίαρχη θέληση του λαοΰ της Κούβας να συνάψει σχέσεις με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και επομένως να διακόψει τις σχέσεις που υπήρχαν μέχρι τώρα με το καθεστώς ανδρείκελων που διατηρείται στη Φορμόζα από τον Έβδομο Στόλο των Ηνωμένων Πολιτειών.
6. Η Εθνική Συνέλευση του Λαού της Κούβας -πεπεισμένη ότι εκφράζει το κοινό αίσθημα του λαού της Λατινικής Αμερικής- επιβεβαιώνει ότι η δημοκρατία είναι ασυμβίβαστη με την οικονομική ολιγαρχία, με τις διακρίσεις σε βάρος των Μαύρων, με τις επιθέσεις της Κου Κλουξ Κλαν, με τον διωγμό στον οποίο υπόκεινται επιστήμονες όπως ο Οπενχάιμερ, μέχρι σημείου που να μη μπορούν να ασκούν τα επιστημονικά τους καθήκοντα, με τους διωγμούς που στέρησαν από τον κόσμο επί σειρά ετών τη θαυμάσια φωνή του Πολ Ρόμπεσον, ο οποίος ήταν κρατούμενος στην ίδια του τη χώρα, με την εκτέλεση του ζεύγους Ρόζενμπεργκ, παρά τις διαμαρτυρίες και την έκπληξη ολόκληρης της ανθρωπότητας και παρά τις εκκλήσεις από πολλές κυβερνήσεις και από τον Πάπα Πίο τον 12°.
Η Εθνική Συνέλευση του Λαού της Κούβας εκφράζει την πεποίθηση των Κουβανών ότι η δημοκρατία δεν συνίσταται αποκλειστικά στο δικαίωμα της ψήφου, που σχεδόν πάντα χαλκεύεται και ελέγχεται από τους πλούσιους γαιοκτήμονες και τους επαγγελματίες πολιτικούς, αλλά, αντίθετα, εκφράζεται με το δικαίωμα των πολιτών να καθορίζουν τις τύχες τους, ακριβώς όπως κάνει τώρα η Συνέλευση αυτή. Επιπλέον, θα υπάρξει δημοκρατία στη Λατινική Αμερική μόνον εφόσον οι άνθρωποι είναι πραγματικά ελεύθεροι να κάνουν τις επιλογές τους όταν οι φτωχοί θα πάψουν να εξωθούνται -από την πείνα, τις κοινωνικές διακρίσεις, την αγραμματοσύνη και το δικαστικό σύστημα- στην πιο τρομακτική αδυναμία.
Γι’ αυτό η Εθνική Συνέλευση του Λαού της Κούβας καταδικάζει το καθυστερημένο, απάνθρωπο σύστημα αγροτικής παραγωγής με βάση τα τσιφλίκια, που είναι μια αστείρευτη πηγή εξαθλίωσης και φτώχειας για τον αγροτικό πληθυσμό. Καταδικάζει τους μισθούς πείνας και την κατάφωρα άδικη εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας από άνομα και προνομιούχα συμφέροντα. Καταδικάζει τον αναλφαβητισμό, την έλλειψη δασκάλων, σχολείων, γιατρών, νοσοκο¬μείων και την έλλειψη φροντίδας για τους ηλικιωμένους που υπάρχει στη Λατινική Αμερική. Καταδικάζει τις διακρίσεις ενάντια στους Μαύρους και τους Ινδιάνους. Καταδικάζει την ανισότητα και την εκμετάλλευση των γυναικών. Καταδικάζει τις στρατιωτικές και πολιτικές ολιγαρχίες που διαιωνίζουν την απόλυτη εξαθλίωση των λαών μας και αποτελούν εμπόδιο στην ανάπτυξη προς τη δημοκρατία και την πλήρη άσκηση της εθνικής μας κυριαρχίας. Καταδικάζει την παράδοση των πηγών φυσικού πλούτου των χωρών μας στα ξένα μονοπώλια – πολιτική ξεπουλήματος και προδοσίας των λαϊκών συμφερόντων. Καταδικάζει τις κυβερνήσεις που αγνοούν τα αισθήματα του λαού τους, προκειμένου να υποκύπτουν στα προστάγματα της Ουάσιγκτον. Καταδικάζει τη συστηματική παραπλάνηση του λαού από τα ειδησεογραφικά μέσα για λογαριασμό των ολιγαρχιών και της εξουσίας του ιμπεριαλισμού. Καταδικάζει το μονοπώλιο των ειδήσεων από τα πρακτορεία των Γιάνκηδων, από τα όργανα των μονοπωλιακών τραστ και τους πράκτορες τους. Καταδικάζει τους κατασταλτικούς νόμους που στόχο έχουν να εμποδίζουν τους εργάτες, τους αγρότες, τους φοιτητές και τους διανοούμενους -δηλαδή τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού σε κάθε χώρα- να οργανώνονται και να παλεύουν για τις κοινωνικές και πατριωτικές τους διεκδικήσεις. Καταδικάζει τα μονοπώλια και τις ιμπεριαλιστικές εταιρείες που διαρκώς ληστεύουν τον πλούτο μας, εκμεταλλεύονται τους εργάτες και τους αγρότες μας, απομυζούν τις οικονομίες μας, διαιωνίζουν την καθυστέρηση και αναγκάζουν την πολιτική της Λατινικής Αμερικής να υποτάσσεται στα σχέδια και τα συμφέροντα τους.
Η Εθνική Συνέλευση του Λαού της Κούβας καταδικάζει, με δυο λόγια, την εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο και την εκμετάλλευση των υπανάπτυκτων χωρών από το ιμπεριαλιστικό χρηματιστικό κεφάλαιο.
Καταδικάζουμε την εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο και των υπανάπτυκτων χωρών από το χρηματιστικό κεφάλαιο
Γι’ αυτό η Εθνική Συνέλευση του Λαού της Κούβας διακηρύσσει ενώπιον της Αμερικής:
Το δικαίωμα των αγροτών στη γη• το δικαίωμα των εργαζομένων στους καρπούς της εργασίας τους• το δικαίωμα των παιδιών στην εκπαίδευση• το δικαίωμα των ασθενών στην ιατρική και νοσοκομειακή περίθαλψη• το δικαίωμα των νέων στη δουλειά• το δικαίωμα των σπουδαστών στη δωρεάν παιδεία που να είναι και πρακτική και επιστημονική• το δικαίωμα των Μαύρων και των Ινδιάνων στην «πλήρη ανθρώπινη αξιοπρέπεια»• το δικαίωμα των γυναικών στην αστική, κοινωνική και πολιτική ισότητα- το δικαιωμάτων ηλικιωμένων να είναι ασφαλισμένοι στα γηρατειά τους• το δικαίωμα των διανοούμενων, καλλιτεχνών και επιστημόνων να παλεύουν με τα έργα τους για έναν καλύτερο κόσμο* το δικαίωμα των εθνών στην εθνικοποίηση των ιμπεριαλιστικών μονοπωλίων, για να ξαναπάρουν έτσι στα χέρια τους τις πηγές του εθνικού τους πλούτου• το δικαίωμα των χωρών στο ελεύθερο εμπόριο με όλους τους λαούς του κόσμου- το δικαίωμα των εθνών στην πλήρη εθνική κυριαρχία- το δικαίωμα των λαών να μετατρέψουν τα φρούρια σε σχολεία και να οπλίσουν τους εργάτες, τους αγρότες, τους φοιτητές, τους διανοούμενους, τους Μαύρους, τους Ινδιάνους, τις γυναίκες, τους νέους, τους ηλικιωμένους και όλους τους καταπιεζόμενους και εκμεταλλευόμενους ανθρώπους, για να μπορέσουν οι ίδιοι να υπερασπίσουν τα δικαιώματα τους και το μέλλον τους.
7. Η Γενική Εθνική Συνέλευση του Λαού της Κούβας προτάσσει: Το καθήκον των εργατών, των αγροτών, των φοιτητών, των διανοούμενων, των Μαύρων, των Ινδιάνων, της νεολαίας, των γυναικών και των ηλικιωμένων να αγωνίζονται για τα οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα τους- το καθήκον των καταπιεζόμενων και εκμεταλλευόμενων εθνών να αγωνίζονται για την απελευθέρωση τους• το καθήκον κάθε λαού να αγωνίζεται από κοινού με όλους τους άλλους καταπιεζόμενους, εκμεταλλευόμενους, αποικιοκρατούμενους και βασανιζόμενους λαούς όπου και αν αυτοί βρίσκονται και άσχετα από την απόσταση ή τους γεωγραφικούς διαχωρισμούς. Όλοι οι λαοί του κόσμου είναι αδέλφια!
8. Η Γενική Εθνική Συνέλευση του Λαού της Κούβας επαναβεβαιώνει την πεποίθηση της ότι η Λατινική Αμερική θα προχωρήσει άμεσα, ενωμένη και νικήτρια, απελευθερωμένη από τα δεσμά τα οποία καθιστούν την οικονομία της πλούσια λεία για τον βορειοαμερικανικό ιμπεριαλισμό• από τα δεσμά που εμποδίζουν να ακουστεί η αληθινή φωνή της σε εκείνες τις συνδιασκέψεις όπου εκφοβισμένοι υπουργοί Εξωτερικών συγκροτούν μια ελεεινή χορωδία για τα δεσποτικά αφεντικά τους. Η Συνέλευση έτσι επιβεβαιώνει την απόφαση της να εργαστεί γι’ αυτό το κοινό πεπρωμένο της Λατινικής Αμερικής, που θα καταστήσει δυνατή την οικοδόμηση μιας αληθινής αλληλεγγύης ανάμεσα στις χώρες μας, η οποία θα στηρίζεται στην απόφαση που θα πάρει ελεύθερα η καθεμία, καθώς και στους κοινούς στόχους όλων. Σε αυτόν τον αγώνα για μια ελεύθερη Λατινική Αμερική υψώνεται τώρα μια ακατανίκητη δύναμη ενάντια στην υποτακτική φωνή εκείνων που σφετερίζονται την αντιπροσώπευση των χωρών μας, η γνήσια φωνή των λαών, φωνή που ξεχύνεται από τα έγκατα των ανθρακωρυχείων και των ορυχείων κασσίτερου, από τα εργοστάσια, από τους ζαχαρόμυλους, από τα τσιφλίκια όπου οι ρότος, οι τσόλος, οι γκάουτσος και οι χίμπαρος (*5) -οι διάδοχοι του Ζαπάτα και του Σαντίνο- παίρνουν τα όπλα της ελευθερίας. Είναι η φωνή που ακούγεται στους στίχους των ποιητών και στις σελίδες των μυθιστοριογράφων, ανάμεσα στους φοιτητές, στις γυναίκες και στα παιδιά, στους γέρους και στους απροστάτευτους.
Σε αυτήν τη φωνή των αδελφών μας, η Συνέλευση του λαού της Κούβας απαντά: Είμαστε παρόντες! Η Κούβα δεν θα λιποψυχήσει!Σήμερα η Κούβα είναι εδώ για να διακηρύξει μπροστά στη Λατινική Αμερική, ως ιστορική υπόσχεση, την ακλόνητη απόφαση της:

–
Πατρίδα ή Θάνατος

–
9. Η Γενική Εθνική Συνέλευση του λαού της Κούβας αποφασίζει η διακήρυξη αυτή να ονομαστεί «Διακήρυξη της Αβάνας».
Αβάνα, Κούβα Ελεύθερη Περιοχή της Αμερικής 2 Σεπτέμβρη 1960

–
Παραπομπές

–
*1 Ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών Εξωτερικών (ΟΑΚ) πραγματοποίησε την Έβδομη Συμβουλευτική Συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών των Αμερικανικών Δημοκρατιών στο Σαν Χοσέ της Κόστα Ρίκα στις 22-29 Αυγούστου 1960. Σε αυτήν τη συνάντηση ο OAK υιοθέτησε τη Διακήρυξη του Σαν Χοσέ. Στο κείμενο αυτά υποστηρίζει ότι όλα τα κράτη-μέλη «έχουν την υποχρέωση να υποταχθούν στην πειθαρχία του ενδοαμερικανικού συστήματος». Οι αντιπρόσωποι της Κούβας πρότειναν ένα αντίθετο σχέδιο απόφασης και μετά την καταψήφιση του αποχώρησαν από τη συνάντηση.
*2 Στις 11 Μάρτη 1949, μερικοί πεζοναύτες του Ναυτικού των ΗΠΑ φωτογραφήθηκαν σκαρφαλωμένοι στο άγαλμα του Χοσέ Μαρτί, στο Κεντρικό Πάρκο της Αβάνας, το οποίο και κατούρησαν. Όταν έγινε γνωστή αυτή η βεβήλωση, ξέσπασαν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και διαδηλώσεις. Μεταξύ των ηγετών αυτών των διαμαρτυριών ήταν ο Φιντέλ Κάστρο.
*3 Από το γράμμα του Χοσέ Μαρτί το 1895 προς τον Μανουέλ Μερκάδο
*4 Εκείνη την εποχή, η κυβέρνηση της Ταϊβάν, η οποία μερικές φορές αναφερόταν ως Φορμόζα, κατείχε τη θέση της Κίνας ( Ηνωμένα Έθνη. Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας ανέλαβε τη θέση αυτή το 1971.
*5 Εργάτες γης από τη Χιλή, το Περού, την Αργεντινή και το Πουέρτο Ρίκο, αντίστοιχα.

Από τα δεκάδες σχόλια που έκανε το ελληνικό και διεθνές φιλελευθεριάτο με αφορμή το θάνατο του Φιντέλ Κάστρο έλειπε πάντα μια λέξη – η λέξη εμπάργκο.

Φαντάζει αδιανόητο πως μπορούν να μιλούν για μια χώρα, που επιβίωσε κάτω από το σκληρότερο και πιο μακροχρόνιο οικονομικό αποκλεισμό που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα τους τελευταίους αιώνες, και να ξεχνούν το στοιχείο που καθορίζει την ύπαρξή της.

Ο λόγος για τον οποίο νοιώθουν τα πόδια τους να τρέμουν όταν σκέφτονται το εμπάργκο είναι ότι σε αυτές τις συνθήκες υπάρχει ένας κλάδος ο οποίος καταρρίπτει την κοσμοθεωρία τους για την ελεύθερη αγορά. Είναι ο κλάδος της υγείας.

Μόνο το γεγονός ότι η Κούβα έχει εδώ και δεκαετίες χαμηλότερα ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας από την αμερικανική υπερδύναμη είναι αρκετό για να τινάξει στον αέρα κάθε επιχείρημα για το κυρίαρχο οικονομικό σύστημα.

Η Κούβα βρίσκεται σήμερα στην παγκόσμια πρωτοπορεία σε αρκετούς τομείς της ιατρικής έρευνας.

Τη στιγμή που στις ΗΠΑ χιλιάδες άποροι πολίτες σχηματίζουν ουρές χιλιομέτρων στις 5 το πρωί για να δουν έναν οφθαλμίατρο, Κουβανοί γιατροί έχουν πραγματοποιήσει τρία εκατομμύρια δωρεάν οφθαλμολογικές εγχειρήσεις σε 33 χώρες – κυρίως του Τρίτου Κόσμου.


Η Κούβα είχε εξάγει 50.000 γιατρούς που προσφέρουν δωρεάν τις υπηρεσίες τους – χρηματοδοτούμενοι παλαιότερα από την κυβέρνηση του Ούγκο Τσάβες στη Βενεζουέλα.

Όταν ο (εμμέσως ιδιωτικοποιημένος ΠΟΕ) προσπαθούσε να μαζέψει τα κομμάτια του για να αντιμετωπίσει τον ιό έμπολα, η Αβάνα είχε στήσει ήδη δωρεάν κλινικές σε χώρες της Αφρικής για να προλάβει την εξάπλωση του ιού και να βοηθήσει τους κατοίκους χωρών που λόγω της αποικιοκρατίας δεν είχαν τα μέσα να αντιμετωπίσουν την κρίση.

Πως αντέδρασαν οι ΗΠΑ σε αυτή την κινητοποίηση; Προσπαθούσαν να πείσουν τους Κουβανούς γιατρούς να εγκαταλείψουν τους ασθενείς τους και να ζητήσουν άσυλο στην πλησιέστερη αμερικανική πρεσβεία.


Την ίδια ακριβώς πρακτική εφάρμοζαν και όταν η Κούβα έστειλε γιατρούς στην Αϊτή, οι οποίοι ανέλαβαν το 40% των θυμάτων ή όταν έστειλαν 2.400 γιατρούς για το σεισμό στο Κασμίρ το 2005 (οι οποίοι παρεμπιπτόντως άφησαν πίσω τους τουλάχιστον 30 νέες κλινικές). Οι αμερικανικές πρεσβείες προσπαθούσαν να τους απομακρύνουν από τους ασθενείς για να πετύχουν τα προπαγανδιστικά τους παιχνίδια.
Προσπαθώντας να ταπεινώσουν βέβαια την Αβάνα οι Αμερικανοί διπλωμάτες εξευτέλιζαν απλώς τη χώρα τους και το οικονομικό της σύστημα.

Ήταν φυσικά αναμενόμενο ότι μια χώρα που ζεί για δεκαετίες με ένα από τα χειρότερα εμπάργκο της ιστορίας θα είχε σημαντικές στρεβλώσεις στην οικονομία, την πολιτική αλλά και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Το γεγονός όμως ότι υπό αυτές τις συνθήκες θα δημιουργούσε τομείς που θα ξεπερνούσαν σε αποτελεσατικότητα το αμερικανικό σύστημα είναι κάτι που ο μέσος φιλελές δεν θα μπορέσει να συγχωρέσει ποτέ στον Φιντέλ Κάστρο.

Άρης Χατζηστεφάνου


Το απόσπασμα από την ταινία Sicko του Μάικλ Μουρ για το σύστημα υγείας της Κούβας





πηγή info-war.gr

Το επίπεδο της παιδείας της Κούβας τοποθετείται σε αντίστοιχα υψηλό με αυτό του εκπαιδευτικού συστήματος της Φινλανσίας και της Ελβετίας σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα η οποία έτρεξε μεγάλη έρευνα στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και την Καραϊβική.

Η παγκόσμια τράπεζα εξέτασε τα δημόσια εκπαιδευτικά συστήματα των χωρών αυτής της ηπείρου, το κοινωνικό οικονομικό πεδίο στο οποίο συγκροτούνται και τις προκλήσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν.


Όπως σημειώνει η έκθεση για την Κούβα, η εκπαίδευση αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα της χώρας από την περίοδο που οι επαναστατικές αλλαγές πραγματοποιήθηκαν στην χώρα και ο Μπατίστα αποχώρησε από το νησί.

Η κατεύθυνση της νέας πολιτικής εξουσίας των ανταρτών του Κάστρο και Τσε Γκεβάρα φέρνει αλλαγές στην παραγωγή, την εκπαίδευση και την υγεία.

Από το 1959  είναι το μόνο έθνος παγκοσμίως που διαθέτει το 13% του εθνικού προϋπολογισμού του στην εκπαίδευση. «Κανένα εκπαιδευτικό σύστημα της Λατινικής Αμερικής δεν μπορεί να θεωρηθεί υψηλής ποιότητας, όταν μιλάμε με παγκόσμιους όρους. Εκτός από αυτό της Κούβας», επισημαίνει η έκθεση. Το σχολικό της σύστημα παρουσιάζει αυξημένες ή τουλάχιστον κατάλληλες παραμέτρους: ισχυρό ακαδημαϊκό ταλέντο, υψηλούς μισθούς και υψηλή επαγγελματική αυτονομία.

«Έτσι χαρακτηρίζεται ως ένα από τα πιο αποτελεσματικά εκπαιδευτικά συστήματα στον κόσμο, όπως αυτά της Φινλανδίας, της Σιγκαπούρης, της Σαγκάης, της Δημοκρατίας της Κορέας, της Ελβετίας, της Ολλανδίας και του Καναδά»,γράφει η έκθεση. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Παγκόσμια Τράπεζα επαινεί την Κούβα. Σε προηγούμενη έκθεσή της, η οργάνωση υπενθύμιζε την υπεροχή του κοινωνικού συστήματος του νησιού, αφού η Κούβα έχει καταφέρει να εξασφαλίσει τη δωρεάν πρόσβαση όλων των πολιτών της στην εκπαίδευση και την υγειονομική περίθαλψη. Ανάμεσα στα επιτεύγματά της βρίσκονται επίσης η πρόσβαση από όλους σε ασφαλές νερό, η εξάλειψη ορισμένων ασθενειών και το γεγονός πως διαθέτει έναν από τους χαμηλότερους δείκτες σε ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας και έναν από τους μεγαλύτερους σε προσδόκιμο ζωής.

Τα παραπάνω παίρνουν μεγαλύτερη αξία αν κάποιος πάρει υπόψη του πως η Αμερική έχει κάνει εμπάργκο στην Κούβα και οι ελίτ παγκοσμίως ρίχνουν τόνους παραπληροφόρηση σχετικά με το καθεστώς στο νησί.

Η Κούβα θέτει το παράδειγμα, βαδίζοντας σύμφωνα με τον λόγο του εθνικού της ήρωα, José Martí: «Το να είσαι καλλιεργημένος, σημαίνει να είσαι ελεύθερος». 

8 ώρες την εβδομάδα μουσική κάνουν στα δημόσια σχολεία της Κούβας!

Η μουσική "είναι στο αίμα" του κάθε Κουβανού. Οι άνθρωποι της χώρας του Κάστο και του Γκεβάρα ακόμα και ο τρόπος που μιλούν ακούγεται σαν να τραγουδούν μεταξύ τους!

Η μουσική στα δημόσια σχολεία της Κούβας είναι τόσο σημαντική όσο τα Ισπανικά, τα μαθηματικά και η Φυσική. Όπως θα δείτε και στα σχολεία έχουν 3.600 ώρες μαθημάτων μουσικής στο σχολείο. Περίπου 8 ώρες την εβδομάδα για 12 χρόνια. Όπως σημειώνει το βίντεο που δημοσιεύει το AJ+ και το οποίο έχει 5.000.000 views αυτό είναι που δίνει το δημόσιο σχολείο στα παιδιά των Κουβανών

"Στο μάθημα μουσικής μαθαίνω να παίζω κάποιο όργανο μουσικής. Μαθαίνω πολλά τραγούδια." λέει ο μαθητής Fabio Mesa

"Ναι, η μουσική είναι πολύ σημαντική για μένα γιατί μαθαίνουμε πολλά πράγματα" λέει η μικρή Angelic Garcia.

Το εκπαιδευτικό σύστημα στην Κούβα είναι ένα από τα καλύτερα στην Λατινική Αμερική, και στο οποίο θεωρείται ότι η μουσική βελτιώνει τους μαθητές σε πολλά επίπεδα.

Δείτε το παρακάτω βίντεο:





Δωρεάν παρέχεται στην Κούβα το εμβόλιο για τον καρκίνο του πνεύμονα!

Πληροφορίες από Cuba aplica gratis la primera vacuna contra el cáncer de pulmón και μετάφραση από  @lefteria

Στο Κέντρο Μοριακής Ανοσολογίας (CIM) της Κούβας,  διατίθεται δωρεάν, το πρώτο εμβόλιο στούς ασθενείς  με καρκίνο του πνεύμονα

Σύμφωνα με τους ειδικούς  είναι μια νέα θεραπεία, μοναδική στον κόσμο, η οποία μπορεί  να σταματήσει την εξέλιξη της νόσου, χωρίς να επηρεάζει την ποιότητα ζωής των ανθρώπων.
 
«Τα αποτελέσματα του εμβολίου δίνουν ένα ποσοστό επιβίωσης των ασθενών, ο όγκος δέν εξαλείφεται, αλλά σταματά νά αναπτύσεται, επιτρέποντας στους ασθενείς να ζουν περισσότερο και ιδιαίτερα με μια καλή ποιότητα ζωής, οι παρενέργειες  είναι ελάχιστες», λέει η γιατρός Arlhee Diaz.

Τό εμβόλιο θά μπορούσε να διατεθεί καί σε άλλες χώρες αλλά λόγω του αποκλεισμού από τίς ΗΠΑ πρός το παρόν είναι ανέφικτο

Τό μόνο που μπορεί να επιτευχθεί είναι η εγγραφή σε μιά βάση δεδομένων ώστε να γίνει ανταλλαγή απόψεων γιά την θεραπεία της νόσου.

Οι Κουβανοί έχουν πρόσβαση μέσω του εθνικού συστήματος υγείας της χώρας τους ενώ οι αλλοδαποί πληρώνοντας ένα συμβολικό πόσο 

Το Κέντρο Μοριακής Ανοσολογίας στην Κούβα εστιάζει τις εργασίες της για την έρευνα και την παραγωγή φαρμάκων κατά του καρκίνου, την κύρια αιτία θανάτου μεταξύ των Κουβανών. Οι έρευνες ξεκίνησαν  το 1994 με την παραγωγή μονοκλωνικών αντισωμάτων.

Ορισμένοι περιορισμοί σχετικά με τον ιατρικό εξοπλισμό και την έρευνα παρουσιάστηκαν στον Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, γιά τήν συνεργασία μεταξύ της Κούβας και των ΗΠΑ σε θέματα επιστημονικής έρευνας και  βιοτεχνολογίας ,θά πρέπει όμως  να εισηγηθεί στο Κογκρέσο των ΗΠΑ να άρει  τον  50ετή οικονομικό αποκλεισμό.



πηγή alfavita

Η Δαμασκός παρέλαβε το πρώτο φορτίο από την Κούβα, με δύο τόνους πενταπλά εμβόλια για την διφθερίτιδα, τον τέτανο, κοκκύτη, ηπατίτιδα Β και γρίπη. Το φορτίο αποτελεί μέρος μιας μεγάλης σύμβασης (αποστολής φαρμακευτικού υλικού) που προορίζεται για τον Συριακό λαό που υπόκειται έναν σκληρό εμπορικό αποκλεισμό. 

Ο Σύριος υπουργός Μεταφορών Αλί Χαμούντ, η υφυπουργός Υγείας Χούδα αλ Σαιέδ και ο πρέσβης της Κούβας σε αυτή τη χώρα, Ροχέριο Σαντάνα, μεταξύ άλλων παρέλαβαν αυτή την πατρίδα των εμβολίων για τις προαναφερόμενες νόσους.

Σε συνάντηση με τον τύπο ο Χαμούντ δήλωσε ότι αυτό είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας του υπουργείου του και αυτού της Υγείας με το Υπουργείο Υγείας της Κούβας, σε ένα πεδίο ζωτικής σημασίας για την Συρία.

Τόσο ο υπουργός όσο και ο κουβανός διπλωμάτης συμφώνησαν ότι αυτό αποτελεί μια σαφή απόδειξη αλληλεγγύης και υποστήριξης που πρέπει να συνεχιστεί και να ενταθεί, εν μέσω ενός αδικαιολόγητου μποϊκοτάζ των δυτικών δυνάμεων κατά της Συρίας για τέσσερα χρόνια. (PL)

 

 www.granma.cu/

Ο ηγέτης της Κουβανέζικης Επανάστασης συμπληρώνει σήμερα τα 90 του χρόνια. Η ζωή και το όνομα τουΦιντέλ Κάστρο είναι συνδεδεμένα με την Κούβα. Με την Επανάσταση. Με την αξιοπρέπεια.

    Αν κάποιοι το είχαν «ξεχάσει» φρόντισε να τους το υπενθυμίσει ο ίδιος με το περίφημο άρθρο του τον περασμένο Μάρτη στην «Γκράνμα», την επομένη της επίσκεψης του προέδρου των ΗΠΑ στο νησί.

    Είναι εκεί, υπό τον τίτλο «Αδελφέ Ομπάμα», που ο Κάστρο σχολιάζοντας και απαντώντας στις «σοροπιασμένες λέξεις» – όπως αναφέρει – του Μπάρακ Ομπάμα, καταλήγει: 

    «Ας μην έχει κανείς ψευδαισθήσεις ότι ο λαός αυτής της αξιοπρεπούς και ανιδιοτελούς χώρας θα απαρνηθεί τη δόξα, τα δικαιώματα ή τον πνευματικό πλούτο που έχει κερδίσει με την ανάπτυξη της εκπαίδευσης, της επιστήμης και του πολιτισμού. Επίσης, προειδοποιώ ότι με τις προσπάθειες και την ευφυΐα του λαού μας είμαστε ικανοί να παράγουμε την τροφή και τα υλικά αγαθά που χρειαζόμαστε. Δεν χρειαζόμαστε δώρα από την αυτοκρατορία. Οι προσπάθειές μας θα είναι μέσα στα νόμιμα πλαίσια και ειρηνικές, γιατί η αφοσίωσή μας βρίσκεται στην ειρήνη και την αδελφοσύνη ανάμεσα σε όλα τα ανθρώπινα όντα που ζουν πάνω σε αυτόν τον πλανήτη».



    Ο Φιντέλ είναι ταυτισμένος με το μεγαλείο της Επανάστασης. Ήταν Πρωτοχρονιά του 1959 όταν οι δυνάμεις των επαναστατών μπαίνουν θριαμβευτικά στην Αβάνα με επικεφαλής τον Τσε Γκεβάρα.

    Λίγες μέρες αργότερα, στις 8 του μήνα, φτάνει στην Αβάνα και ο Φιντέλ Κάστρο. Ο Κάστρο δηλώνει:

«Ζούμε μια αποφασιστική στιγμή της ιστορίας μας. Η τυραννία έπεσε. Απέραντη είναι η λαϊκή χαρά. Έχουμε όμως ακόμα πολλά να κάνουμε. Δεν έχουμε την αυταπάτη να πιστεύουμε ότι από δω και μπρος όλα θα είναι εύκολα. Ισως στο μέλλον όλα θα ‘ναι ακόμα πιο δύσκολα»…

    Τα λόγια του Κάστρο αποδεικνύονται προφητικά όταν δυο χρόνια αργότερα, τον Απρίλη του 1961, εκδηλώνεται η ανοιχτή επέμβαση των ΗΠΑ εναντίον της Κούβας στον Κόλπο των Χοίρων.

    Οι Κουβανοί τσακίζουν τους εισβολείς και υπό τις επευφημίες μιας τεράστιας διαδήλωσης ο Κάστρο ανακοινώνει την εθνικοποίηση όλων των Αμερικάνικων πολυεθνικών, ανακηρύσσει τον σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Επανάστασης και τονίζει:

«Πόσο βοήθησαν αυτά τα γεγονότα το λαό μας να διδαχθεί! Αυτά τα μαθήματα είναι πολύτιμα, είναι οδυνηρά, είναι αιματηρά, αλλά πόσα ο λαός δεν απεκόμισε ως γνώση. Οι ιμπεριαλιστές – ήταν τα λόγια του Κάστρο – δεν μπορούν να μας συγχωρέσουν που είμαστε εδώ κάτω από τη μύτη τους ή να βλέπουν να οικοδομούμε την επανάστασή μας, μία σοσιαλιστική επανάσταση, ακριβώς στο υπογάστριο των Ηνωμένων Πολιτειών»…

   Το εμπάργκο

    Μετά το φιάσκο των ΗΠΑ στον Κόλπο των Χοίρων, ο εμπνευστής της εισβολής Αμερικανός Πρόεδρος Κένεντι θέτει σε πλήρη εφαρμογή (Φεβρουάριος 1962) το εγκληματικό οικονομικό, εμπορικού και χρηματοπιστωτικό εμπάργκο των ΗΠΑ εναντίον της Κούβας. Το εμπάργκο μέχρι το 2013  υπολογιζόταν ότι οι ζημιές που έχει προκαλέσει στην κουβανέζικη οικονομία ξεπερνούν το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια.

    Το εμπάργκο διαρκεί πάνω από 50 χρόνια με ένα και μόνο στόχο: Την καταστροφή του πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού συστήματος που έχει επιλέξει ο κουβανικός λαός ασκώντας το δικαίωμά του για αυτοδιάθεση και κυριαρχία.

    Ο χαρακτήρας του εμπάργκο είναι δολοφονικός. Φτάνει μέχρι την απαγόρευση εισαγωγής στην Κούβα ιατρικών αναλώσιμων και υλικών, φαρμάκων που χρησιμοποιούνται σε καρδιολογικές παθήσεις, σε ειδική διατροφή με θρεπτικές ουσίες για τα πρόωρα νεογέννητα βρέφη, σε σκευάσματα για τη θεραπεία παιδιών που έχουν υποστεί σοβαρά εγκαύματα, σε φάρμακα για το Αλτσχάιμερ, σε τρόφιμα, σε υλικοτεχική υποδομή για την Παιδεία και φυσικά εξαπλώθηκε σε όλους τομείς της οικονομίας, από την κατασκευαστική βιομηχανία και το εμπόριο μέχρι τις διεθνείς χρηματοοικονομικές συναλλαγές της Κούβας.

    Ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας του εμπάργκο είναι πρόδηλος. Οι ΗΠΑ – και επί προεδρίας Ομπάμα – συνέχιζαν να εφαρμόζουν τους «νόμους Τοριτσέλι και Χελμς Μπάρτον» μέσω των οποίων η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει αναλάβει παράνομα το δικαίωμα να νομοθετεί εξ ονόματος άλλων χωρών σε ό,τι αφορά τις σχέσεις τους με την Κούβα! Στο πλαίσιο αυτών των νόμων οποιοδήποτε εμπορικό πλοίο από οποιαδήποτε χώρα αράξει σε κουβανικό λιμάνι, οποιαδήποτε εταιρεία ή τράπεζα άλλης χώρας έρθει σε συναλλαγή με την Κούβα, υφίσταται τον αποκλεισμό ή την επιβολή προστίμων από τις ΗΠΑ!

    Πώς, όμως, λειτούργησε αυτή η πολιτική στη συνείδηση του ίδιου του Αμερικάνικου λαού; Σύμφωνα με δημοσκόπηση που διεξήχθη το Φλεβάρη του 2012 από την «Angus Reid Public Opinion» το 62% των Αμερικανών τάσσονταν υπέρ της ανασύστασης διπλωματικών σχέσεων με την Κούβα, το 57% τάσσετο υπέρ της άρσης των ταξιδιωτικών περιορισμών και το 51% αντιτίθετο στον αποκλεισμό.

    Πώς λειτούργησε αυτό το εμπάργκο στη συνείδηση όλων των λαών του κόσμου; Στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, για 20 και πλέον φορές έχει υπερψηφιστεί το σχέδιο ψηφίσματος της Κούβας για την άρση του αμερικανικού αποκλεισμού του νησιού. Συνολικά 187 χώρες ψηφίζουν συνεχώς υπέρ της πρότασης της Κούβας, και δυο – τρεις εναντίον: Οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και τα Νησιά Μάρσαλ…



    Η διαρκής επίθεση κατά της Κούβας δεν ήταν μόνο οικονομική. Τα σαμποτάζ, οι προβοκάτσιες και οι «κρυφές» επεμβάσεις εναντίον της Κούβας όλα αυτά τα χρόνια έχουν επιφέρει το θάνατο σε πάνω από 3.000 Κουβανούς.

    Το χρήμα για αντικουβανική προπαγάνδα ρέει άφθονο: Μόνο τη δεκαετία 1997 – 2007 οι ΗΠΑ διέθεσαν στον ραδιοτηλεοπτικό τους πόλεμο ενάντια στην Κούβα πάνω από 257 εκατομμύρια δολάρια.

    Όσο για τις προσπάθειες όλα αυτά τα χρόνια εξόντωσης του Φιντέλ Κάστρο (υπολογίζονται σε πάνω από 600 οι απόπειρες δολοφονίας του!) κατάντησαν ανέκδοτο, σε σημείο που ο ίδιος ο Φιντέλ πριν μερικά χρόνια δήλωσε: Οι Αμερικάνοι με έχουν «σκοτώσει» τόσες φορές που όταν κάποια στιγμή πεθάνω δεν θα το πιστεύουν ούτε οι ίδιοι!

    Ας δούμε συμπυκνωμένα τα αίτια της έχθρας των Αμερικανών ενάντια στην Κούβα; Τα περιγράφει ο Κάστρο στην εισήγησή του στο 1ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας:

• «Ένα από τα πρώτα μέτρα της Επανάστασης υπήρξε η παραδειγματική τιμωρία των βασικών ενόχων για τα εγκλήματα που έγιναν από τη δικτατορία του Μπατίστα».
• «Δημεύτηκαν χωρίς καθυστέρηση όλα τα παράνομα αποκτημένα υλικά αγαθά που βρίσκονταν στα χέρια των αξιωματούχων του αιματοβαμμένου καθεστώτος».
• «Ο παλιός στρατός που είχε καταπιέσει σκληρά το λαό, διαλύθηκε και οι αρμοδιότητες που αντιστοιχούν στις ένοπλες δυνάμεις, μεταβιβάστηκαν στον ένδοξο Επαναστατικό Στρατό, που, όπως έλεγε ο Καμίλιο Σιενφουέγκος: «Ηταν ο λαός, ντυμένος τ’ αμπέχονο»».
• «Η δημόσια διοίκηση ξεκαθαρίστηκε από τα στοιχεία που είχαν συνεργαστεί με την τυραννία».
• «Η διεφθαρμένη και πουλημένη ηγεσία των συνδικάτων απομακρύνθηκε και τα δικαιώματα των εργαζομένων αποκαταστάθηκαν».
• «Οι εργάτες που είχαν απολυθεί από τις επιχειρήσεις στην περίοδο της δικτατορίας γύρισαν στις εργασίες τους. Σταμάτησε αμέσως το διώξιμο αγροτών από τη γη».
• «Στις 3 Μάρτη 1959 η Κουβανική Εταιρεία Τηλεφώνων – αμερικάνικο μονοπώλιο – που είχε αναμειχθεί στις βρώμικες υποθέσεις της τυραννίας σε βάρος των συμφερόντων του λαού, μπήκε κάτω από κρατικό έλεγχο».
• «Στις 6 Μάρτη ψηφίστηκε νόμος που μείωσε κατά 50% τα υψηλά ενοίκια που πλήρωνε ο λαός, μέτρο που ξεσήκωσε μεγάλο ενθουσιασμό στον πληθυσμό των πόλεων και δημιούργησε πραγματική αναταραχή στους αστικούς κύκλους».
• «Στις 21 Απρίλη όλες οι πλαζ της χώρας κηρύχτηκαν ελεύθερες για τη χρήση του λαού και καταργήθηκαν έτσι τα προνόμια και οι μισητές διακρίσεις που είχε επιβάλει η αστική τάξη σε πολλούς από αυτούς τους τόπους αναψυχής».
• «Στις 17 Μάη ψηφίστηκε η πρώτη Αγροτική Μεταρρύθμιση. Αυτό το αποφασιστικό, αναγκαίο και δίκαιο μέτρο, μας έβαλε άμεσα αντιμέτωπους όχι μόνο με την ντόπια ολιγαρχία, αλλά και με τον ιμπεριαλισμό, γιατί πολλές αμερικάνικες επιχειρήσεις είχαν στην ιδιοκτησία τους πελώριες εκτάσεις με τα πιο γόνιμα εδάφη της χώρας, κυρίως φυτεμένες με ζαχαροκάλαμο».
• «Στις 20 Αυγούστου 1959 μειώθηκε η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος και μπήκε έτσι τέρμα στην ασυδοσία ενός αλλού τεράστιου αμερικανικού μονοπωλίου».
• «… η επανάσταση από τις πρώτες κιόλας μέρες καταπιάστηκε με τη φοβερή μάστιγα της ανεργίας κι έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στον αγώνα για βελτίωση των αθλίων συνθηκών που επικρατούσαν, στην Παιδεία και στη λαϊκή Υγεία. Χιλιάδες δάσκαλοι στάλθηκαν στην ύπαιθρο, ενώ στις πιο απόμακρες γωνιές της χώρας μας άρχισαν να χτίζονται πολυάριθμα νοσοκομεία».
• «Σε σύντομο χρονικό διάστημα άρχισε με επιτυχία το έργο της εξάλειψης των τενεκεδοσυνοικιών που τόσο πλατιά διάδοση έχουν στις μεγάλες πόλεις της Λατινικής Αμερικής».
• «…οι ΗΠΑ σταμάτησαν τις εμπορικές τους πιστώσεις. Αυτό είχε σημαντική αρνητική επίδραση στις απαραίτητες για τη χώρα εισαγωγές. Έτσι, η Επανάσταση αναγκάστηκε να πάρει αυστηρά μέτρα οικονομίας. Αυτό όμως δεν το έκανε σε βάρος των φτωχών στρωμάτων του πληθυσμού, όπως γίνεται στον καπιταλιστικό κόσμο. Σταμάτησαν οι εισαγωγές των περιττών ειδών και καθιερώθηκε ισότιμη κατανομή των βασικών προϊόντων. Αυτό ήταν ένα από τα πιο δίκαια, ριζικά και αναγκαία μέτρα που πήρε η Επανάσταση, η οποία είχε μπροστά της έναν απελπισμένο αγώνα επιβίωσης». (Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», 1976).

Η Κούβα τα κατάφερε! 

    Οι ΗΠΑ, είναι ευεξήγητο, είχαν κάθε λόγω να εξαπολύσουν αυτόν τον – με όλα τα μέσα – υπερπεντηκονταετή τους πόλεμο εναντίον της Κούβας.

    Πριν την Επανάσταση η Κούβα ήταν η «παιδική χαρά» των ΗΠΑ.

    Ήταν ο χώρος στον οποίο έκαναν τα πάρτι τους από τις φαμίλιες της Μαφίας υπό τον Λάκι Λουτσιάνο μέχρι τις αμερικάνικες πολυεθνικές. Από την ITT και την United Fruit που ήλεγχε 110.000 στρέμματα στο νησί μέχρι την Francisco Sugar Company που ανήκε στο διευθυντή της CIA Αλεν Ντάλες και την Bethlehem Steel Corporation που εξουσίαζε το 80% του εξαγόμενου ορυκτού πλούτου της χώρας (πλήθος στοιχείων για τον ρόλο των ΗΠΑ στην Κούβα περιέχονται στο βιβλίο του Κώστα Λουλουδάκη, «Ασπρα Μαντήλια στην Plaza de Mayo», εκδόσεις ΚΨΜ).

    Αλλά η Κούβα τα κατάφερε. Και στάθηκε στα πόδια παρά την τεράστια δοκιμασία που υπέστη μετά τις εξελίξεις του 1990 με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης.       

    Σήμερα, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, η Κούβα έχει 

«ένα από τα πιο αποτελεσματικά εκπαιδευτικά συστήματα στον κόσμο, όπως αυτά της Φινλανδίας, της Σιγκαπούρης, της Σαγκάης, της Δημοκρατίας της Κορέας, της Ελβετίας, της Ολλανδίας και του Καναδά».

    Η Κούβα διαθέτει ένα από τα πιο ολοκληρωμένα συστήματα Παιδείας, Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας. Η Παγκόσμια Τράπεζα, αναφέρει:

 «Η Κούβα είναι διεθνώς αναγνωρισμένη για τα επιτεύγματά της στους τομείς της εκπαίδευσης και της υγείας (…) Από την Κουβανική Επανάσταση το 1959 και μέχρι σήμερα, η χώρα έχει δημιουργήσει ένα σύστημα κοινωνικής πρόνοιας που εγγυάται την δωρεάν πρόσβαση όλων των πολιτών της στην εκπαίδευση και στην υγειονομική περίθαλψη (…). Άλλο επίτευγμα του νησιού είναι η εξάλειψη ορισμένων ασθενειών, η προσφορά ασφαλούς νερού και διάφορα άλλα βασικά για τη δημόσια υγεία. Η Κούβα έχει έναν από τους χαμηλότερους δείκτες σε ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας στην περιοχή και έναν από τους μεγαλύτερους σε προσδόκιμο ζωής» («Καθημερινή», 16/11/2014).

Πριν από την Επανάσταση

    Πριν από την Επανάσταση στην Κούβα, στο καπιταλιστικό κράτος υπό την φασιστική δεσποτεία του δικτάτορα Μπατίστα, η εικόνα ήταν η εξής:         

• Πληθυσμός:  6,5 εκατομμύρια. Προσδόκιμο ζωής 54 χρόνια. Παιδική θνησιμότητα στο 66  τοις χιλίοις, δηλαδή 66 παιδιά στα χίλια μέχρι δώδεκα ετών.
• Οικονομία: Το 100/% της γης ανήκε σε φεουδάρχες. Το 90/% της παραγωγής ζαχαροκάλαμου στην εταιρεία «Μπακάρντι». Το 90% της παραγωγής,φρούτων και λαχανικών στην «Γιουνάιτεντ Φρούιτ Κόμπανι».
• Το πετρέλαιο, η ενέργεια, το ηλεκτρικό και το χρωμονικέλιο στις «ΕΣΣΟ», «ΙΤΤ», «ΕΛΚΕΥ» και Αμερικάνικες εταιρείες.
• Τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, τα μέσα μεταφοράς και οι τράπεζες επίσης ανήκαν σε αμερικάνικες εταιρείες.
• Οι άνεργοι πάνω από 1 εκατομμύριο, οι άστεγοι ή οι στεγασμένοι σε απάνθρωπες συνθήκες χωρίς νερό, ρεύμα και αποχέτευση ήταν το 70% του πληθυσμού, τόσο στις πόλεις όσο  και στην ύπαιθρο. Η χώρα ήταν μια τεράστια τενεκεδούπολη.
• Οι ασθένειες, όπως φυματίωση, δάγκειος πυρετός, μηνιγγίτιδα, πολιομυελίτιδα, θέριζαν κυρίως τις μικρές ηλικίες. Πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη δεν υπήρχε παρά μόνο σε αυτούς  που μπορούσαν να πληρώσουν.
• Ένας μόνο εργάτης στους 10 μπορούσε να αγοράσει γάλα, μόνο το 4% μπορούσε να αγοράσει κρέας, τα 3/5 όσων εργάζονταν αμείβονταν με μισθούς 4 φορές κάτω από το κόστος διαβίωσης.

    Την εικόνα στην προεπαναστατική Κούβα είχε περιγράψει ο Φιντέλ Κάστρο στην απολογία του μετά την αποτυχημένη επίθεση των επαναστατών το 1953 στο στρατόπεδο Μονκάδα:

«Αδιανόητο είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε ενώ υπάρχει γη να σπείρουν. Αδιανόητο είναι ότι υπάρχουν παιδιά που πεθαίνουν χωρίς ιατρική περίθαλψη. Αδιανόητο είναι ότι το 30% των αγροτών μας δεν ξέρουν να βάλουν ούτε την υπογραφή τους και το 99% δεν ξέρουν την ιστορία της Κούβας. Αδιανόητο είναι ότι οι οικογένειες στην ύπαιθρο ζουν σε χειρότερες συνθήκες από ότι οι Ινδιάνοι που συνάντησε ο Κολόμβος (…). Το 90% των παιδιών στην ύπαιθρο υποφέρει από παράσιτα της γης που εισχωρούν από τα νύχια των ποδιών τους γιατί περιπατάνε ξυπόλυτα» (Κώστας Λουλουδάκης ο.π.)


   
 Η Επανάσταση

    Μετά την Επανάσταση η καπιταλιστική και φεουδαρχική ιδιοκτησία οργανώθηκε σε συνεταιρισμούς σοσιαλιστικής βάσης. Οργανώθηκε ένας τεράστιος έρανος σε όλη τη χώρα όπου συνεισέφεραν όσοι είχαν, για την εξαφάνιση των παραγκουπόλεωνκαι το κτίσιμο νέων σύγχρονων για την εποχή πολυκατοικιών για να μην μείνει κανείς άστεγος. Έτσι εξάλειψαν μια για πάντα τις παράγκες από την  χώρα.

    Το ίδιο διάστημα επιτεύχθηκε ο στόχος για την εξάλειψη του αναλφαβητισμού. Μέσα σε αντίξοες συνθήκες οι νέοι σπουδαστές, φοιτητές και δάσκαλοι δίδαξαν γραφή και ανάγνωση σε πάνω από 2.000.000 αναλφάβητους.

    Παρότι οι εξελίξεις του ’90 επέφεραν μια δεκαετία μεγάλων θυσιών για τον λαό της, σήμερα η Κούβα, σε σύγκριση με την προ Επανάστασης περίοδο έχει καταφέρει:

• Να διπλασιάσει τον πληθυσμό της. Το προσδόκιμο ζωής έχει ανέλθει στα 78 χρόνια. Η παιδική θνησιμότητα έχε κατρακυλήσει στο 4,3 τοις χιλίοις, κάτω ακόμη και από τα όρια της ΕΕ.
• Το 90% των αναγκών τους σε φάρμακα και εμβόλια οι Κουβανοί τα παράγουν οι ίδιοι. Παιδικές ασθένειες και ασθένειες που στοιχειώνουν ακόμη τον Τρίτο Κόσμο, έχουν εξαφανιστεί.
• Το αγαθό της υγείας με υπερσύγχρονες υποδομές και  διαγνωστικά μηχανήματα προσφέρεται εντελώς δωρεάν στους Κουβανούς πολίτες. Η Κούβα είναι στις πρώτες θέσεις στον κόσμο στην αντιμετώπιση του καρκίνου, της καρδιολογίας, των μεταμοσχεύσεων οργάνων και της νεφρολογίας.
• Η Παιδεία είναι  έτσι οργανωμένη σε όλες τις βαθμίδες όπου ο γονιός δεν σπαταλάει ούτε ένα σεντς για την μόρφωση των παιδιών του. Η κατώτερη και η μέση βαθμίδα είναι ολοήμερη στην Κούβα, στο σχολείο τα παιδιά θα πάρουν το πρωί το γάλα που πρέπει, το δεκατιανό τους και το μεσημεριανό τους. Στο ολοήμερο σχολείο θα ασχοληθούν με τον αθλητισμό, την μουσική τον χορό, τις ξένες γλώσσες. Η μεταφορά τους γίνεται δωρεάν με τα σχολικά λεωφορεία. Η Κούβα είναι η χώρα της Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής με τον υψηλότερο δείκτη στην Ανάπτυξη της Εκπαίδευσης (IDE).
• Σύμφωνα με την παγκόσμια έκθεση της UNESCO «Εκπαίδευση για όλους», ο δείκτης της Κούβας ήταν 0,983, ανώτερος ακόμα και από τον αντίστοιχο των ΗΠΑ. Η έκθεση της Unesco αναγνώρισε το 2011 ότι η Κούβα κατέχει το πιο υψηλό μορφωτικό επίπεδο της Καραϊβικής και την κατατάσσει 14η στον κόσμο.

«Πατρίδα ή θάνατος»!

    Η σοσιαλιστική Κούβα, στα 57 χρόνια της ύπαρξής της, χωρίς ποτέ να κάνει έκπτωση στο διεθνιστικό της χρέος, πορεύτηκε και κέρδισε τη ζωή κάτω από το σύνθημα «Πατρίδα ή θάνατος» («Patria o muerte»). Έδωσε κάτω από ανείπωτες συνθήκες τη μάχη για το συνολικό όφελος και τη βελτίωση των συνθηκών ζωής σε όλους τους τομείς και για κάθε Κουβανό πολίτη. Και την κέρδισε!

    Στα εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο που δεν ξέρουν γράμματα, στα εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο που δεν έχουν εκπαίδευση ή υφίστανται την παιδική εργασιακή εκμετάλλευση, στα εκατομμύρια ανθρώπους που δεν έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, στα εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο που δεν έχουν πρόσβαση σε νερό και υποδομές υγιεινής, στα εκατοντάδες εκατομμύρια άνεργων και ανασφάλιστων στο κόσμο, κανείς δεν ζει στην Κούβα. Τα θύματα φυλετικού ή θρησκευτικού ρατσισμού στην Κούβα είναι μηδέν.



    Πέρσι, μετά την ιστορικής σημασίας ανακοίνωση για την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων των ΗΠΑ με την Κούβα, όπως και φέτος μετά την επίσκεψη του Ομπάμα στο νησί, είχαμε σημειώσει ότι το «πως» θα εξελιχθούν τα πράγματα, είναι κάτι που θα το δούμε.

    Όμως, ένα είναι σίγουρο, ένα είναι το μήνυμα του κουβανικού λαού προς όλο τον κόσμο και το επαναλαμβάνουμε:

    Η Κούβα έφτασε ως εδώ όρθια! Στάθηκε στα πόδια της χωρίς να προσκυνήσει! Χωρίς να γονατίσει! Χωρίς να υποταχθεί! Χωρίς να ταπεινωθεί! Με το λαό της (τον εξοπλισμένο λαό της) να μην εγκαταλείπει ούτε μια στιγμή, ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες, την αξιοπρέπεια και το δικαίωμά του να αποφασίζει αυτός για τη ζωή του και για τη χώρα του!

    Σύμβολο του πατριωτισμού, του διεθνισμού και της αξιοπρέπειας που πάει χέρι – χέρι με το όραμα της κομμουνιστικής απελευθέρωσης στην αέναη προσπάθεια του ανθρώπου να περπατάει όρθιος, είναι ο Φιντέλ Κάστρο.

Ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα έφτασε στην Κούβα χθες στην απαρχή μιας ιστορικής επίσκεψης που άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στις σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών με την κομμουνιστική κυβέρνηση του νησιού μετά από δεκαετίες αντιπαλότητας μεταξύ των δύο πρώην ψυχροπολεμικών εχθρών. Η τριήμερη επίσκεψη, η πρώτη από Αμερικανό Πρόεδρο στην Κούβα σε 88 χρόνια, είναι το επιστέγασμα ενός διπλωματικού ανοίγματος που ανακοινώθηκε από τον Ομπάμα και τον Πρόεδρο της Κούβας Ραούλ Κάστρο τον Δεκέμβριο του 2014, θέτοντας τέλος σε μια αποξένωση που ξεκίνησε όταν η κουβανική επανάσταση έδιωξε μια φιλοαμερικανική κυβέρνηση το 1959.

Ο Ομπάμα έφτασε το Διεθνές Αεροδρόμιο Χοζέ Μαρτί της Αβάνας στο προεδρικό αεροπλάνο, το Air Force One, με την σφραγίδα του Αμερικανού Προέδρου να διακοσμεί το κυρίως μέρος του σκάφους, μια εικόνα που θα φάνταζε απίστευτη ακόμα και μέχρι πρόσφατα στο νησί, που βρίσκεται μόνο 145 χιλιόμετρα από τις ακτές της Φλόριντα. Τον υποδέχθηκε ο υπουργός Εξωτερικών της Κούβας Μπρούνο Ροντρίγκεζ, ενώ η επίσημη τελετή υποδοχής του θα γίνει σήμερα όταν ο Ομπάμα συναντήσει τον Κουβανό Πρόεδρο στο προεδρικό μέγαρο.


πηγή ΑΠΕ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ του Ελληνοκουβανικού για την 57η επέτειο της νίκης της Κουβανικής Επανάστασης:






ΕΛΛΗΝΟΚΟΥΒΑΝΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
Μπουμπουλίνας 28, 106 82 Αθήνα, Τηλ. 2108214916