Στις 16 Ιουνίου του 2017, ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ, σε μια ομιλία φορτωμένη με εχθρική ρητορική, που θύμισε τις εποχές της ανοιχτής αντιπαράθεσης με τη χώρα μας, και η οποία εκφωνήθηκε σε ένα θέατρο του Μαϊάμι, εξήγγειλε την πολιτική της χώρας του προς την Κούβα που αντιστρέφει προόδους που επιτεύχθηκαν μέσα στα δύο τελευταία χρόνια, κατόπιν της απόφασης της 17ης Δεκεμβρίου 2014 των προέδρων Ραούλ Κάστρο Ρους και Μπαράκ Ομπάμα να αποκαταστήσουν στις διπλωματικές σχέσεις και να ξεκινήσουν μια διαδικασία προς την ομαλοποίηση των διμερών σχέσεων.
Με κάτι που συνιστά ένα πισωγύρισμα στις σχέσεις των δύο χωρών, ο Τραμπ εκφώνησε ένα λόγο και υπέγραψε στην ίδια εκδήλωση μια πολιτική ντιρεκτίβα με το όνομα «Προεδρικό Μνημόνιο Εθνικής Ασφάλειας σχετικά με την Ενίσχυση της Πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών προς την Κούβα», η οποία (ντιρεκτίβα) περιλαμβάνει την κατάργηση των εκπαιδευτικών ανταλλαγών «από λαό σε λαό» σε ατομικό επίπεδο και έναν μεγαλύτερο έλεγχο των ταξιδιωτών από τις ΗΠΑ στην Κούβα, καθώς και την απαγόρευση των οικονομικών, εμπορικών και χρηματοπιστωτικών συναλλαγών αμερικανικών εταιριών με κουβανικές επιχειρήσεις σχετιζόμενες με τις Επαναστατικές Ένοπλες Δυνάμεις και τις υπηρεσίες αντικατασκοπίας και ασφάλειας, όλα αυτά με τον σκοπό να μας στερήσουν έσοδα. Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών δικαιολόγησε αυτή την πολιτική με υποτιθέμενες ανησυχίες σχετικά με την κατάσταση των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην Κούβα και την ανάγκη να εφαρμόσει αυστηρά τους νόμους του αποκλεισμού (εμπάργκο), περιορίζοντας την άρση του, καθώς και οποιαδήποτε βελτίωση στις διμερείς σχέσεις, με σκοπό η χώρα μας να πραγματοποιήσει εγγενείς αλλαγές στη συνταγματική τάξητης.
Ο Τραμπ ακύρωσε επίσης την Προεδρική Ντιρεκτίβα της Πολιτικής «Εξομάλυνσης των σχέσεων μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κούβας», που εξέδωσε ο πρόεδρος Ομπάμα στις 14 Οκτώβρη 2016, η οποία αν και δεν έκρυβε τον παρεμβατικό χαρακτήρα της πολιτικής των ΗΠΑ, ούτε το σκοπό να προωθήσει τα συμφέροντα τους στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική τάξη της χώρας μας, είχε αναγνωρίσει την ανεξαρτησία, την εθνική κυριαρχία και την αυτοδιάθεση της Κούβας και της κουβανικής κυβέρνησης ως νόμιμο και ισότιμο συνομιλητή, καθώς και τα οφέλη που θα επέφερε και στις δύο χώρες μια σχέση πολιτισμένης συμβίωσης παρά τις μεγάλες διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στις δύο κυβερνήσεις. Παραδεχόταν επίσης ότι ο αποκλεισμός ήταν μια παρωχημένη πολιτική και ότι έπρεπε να καταργηθεί.
Για άλλη μια φορά η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών καταφεύγει σε εξαναγκαστικές μεθόδους από το παρελθόν, υιοθετώντας μέτρα επιδείνωσης του αποκλεισμού, σε ισχύ από τον Φεβρουάριο του 1962, που δεν προξενεί μόνο ζημιές και στερήσεις στον κουβανικό λαό και συνιστά έναν αναντίρρητο εμπόδιο ανάπτυξης της οικονομίας μας, αλλά επηρεάζει επίσης την κυριαρχία και τα συμφέροντα άλλων χωρών, προκαλώντας τη διεθνή καταδίκη.
Τα μέτρα που αναγγέλθηκαν θέτουν επιπρόσθετα εμπόδια στις πολύ περιορισμένες ευκαιρίες που ο επιχειρηματικός τομέας των Ηνωμένων Πολιτειών είχε για να εμπορευτεί και να επενδύσει στην Κούβα.
Ταυτόχρονα, περιορίζουν ακόμα περισσότερο το δικαίωμα των πολιτών των Ηνωμένων Πολιτειών να επισκεφτούν την χώρα μας, περιορισμένο ήδη από την υποχρέωση να χρησιμοποιούν άδειες που κάνουν διακρίσεις, σε στιγμές που το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών, αντανακλώντας το αίσθημα ευρέων τμημάτων αυτής της κοινωνίας, ζητεί όχι μόνο να μπει τέλος στην ταξιδιωτική απαγόρευση, αλλά επίσης να καταργηθούν οι εμπορικοί περιορισμοί με την Κούβα.
Οι εξαγγελίες του προέδρου Τραμπ βρίσκονται σε αντίφαση με την πλειοψηφική υποστήριξη της κοινής γνώμης των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανόμενης και της κουβανικής μεταναστευτικής κοινότητας, για την ολοκληρωτική άρση του αποκλεισμού και για ομαλές σχέσεις ανάμεσα σε Κούβα και Ηνωμένες Πολιτείες.
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, άλλη μια φορά άσχημα συμβουλευμένος, παίρνει αποφάσεις που ευνοούν πολιτικά συμφέροντα μια ακραίας μειοψηφίας κουβανικής καταγωγής της πολιτείας της Φλόριντα, η οποία από ευτελή κίνητρα δεν παραιτείται της πρόθεσής της να τιμωρήσει την Κούβα και το λαό της, επειδή ασκεί το νόμιμο και κυριαρχικό δικαίωμά του να είναι ελεύθερος και να έχει πάρει στα χέρια του το ίδιο το μέλλον του.
Αργότερα θα κάνουμε μια πιο βαθιά ανάλυση της απήχησης και των επιπτώσεων αυτής της ανακοίνωσης.
Η κυβέρνηση της Κούβας καταδικάζει τα νέα μέτρα ενίσχυσης του αποκλεισμού, που είναι προορισμένα να αποτύχουν όπως έχει αποδειχτεί επανειλημμένα στο παρελθόν, και δε θα πετύχουν το στόχο τους να εξασθενίσουν την Επανάσταση ούτε να λυγίσουν τον κουβανικό λαό, του οποίου η αντίσταση στις επιθέσεις οποιουδήποτε τύπου και προέλευσης έχει αποδειχτεί κατά τη διάρκεια έξι σχεδόν δεκαετιών.
Η κυβέρνηση της Κούβας καταδικάζει την χειραγώγηση με πολιτικούς σκοπούς και τα διπλά κριτήρια στη μεταχείριση του ζητήματος των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ο κουβανικός λαός απολαμβάνει θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες, και επιδεικνύει επιτεύγματα για τα οποία νιώθει υπερήφανος και αποτελούν χίμαιρα για πολλές χώρες του κόσμου, ακόμα και για τις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως το δικαίωμα στην υγεία, στην εκπαίδευση, στην κοινωνική ασφάλεια, στον ίδιο μισθό για ίδια εργασία, τα δικαιώματα των παιδιών, και το δικαίωμα στην διατροφή, την ειρήνη και την ανάπτυξη. Με τους ταπεινούς πόρους της, η Κούβα έχει συνεισφέρει επίσης στη βελτίωση των ανθρώπινων δικαιωμάτων σε πολλά μέρη του κόσμου, παρ’ όλους τους περιορισμούς που της επιβάλει η κατάσταση της αποκλεισμένης χώρας.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι σε θέση να μας δίνουν μαθήματα. Έχουμε σοβαρές ανησυχίες για το σεβασμό και τις εγγυήσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων σ’ αυτή τη χώρα, όπου υπάρχουν πολυάριθμες περιπτώσεις δολοφονιών, αστυνομικής βίας και κατάχρησης, ιδιαίτερα κατά του αφροαμερικανικού πληθυσμού· παραβιάζεται το δικαίωμα για ζωή σαν αποτέλεσμα των θανάτων από πυροβόλα όπλα· γίνεται εκμετάλλευση παιδικής εργασίας και υπάρχουν σοβαρές εκδηλώσεις φυλετικών διακρίσεων· απειλούνται να επιβληθούν περισσότεροι περιορισμοί στις υπηρεσίες υγείας, που θα αφήσουν 23 εκατομμύρια ανθρώπους χωρίς ιατρική ασφάλιση· υπάρχει μισθολογική ανισότητα ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες· περιθωριοποιούνται μετανάστες και πρόσφυγες, ιδιαίτερα οι προερχόμενοι από ισλαμικές χώρες· υπάρχει πρόθεση να υψωθούν τείχη που προσβάλουν γείτονες· και εγκαταλείπονται οι διεθνείς δεσμεύσεις για την προστασία του περιβάλλοντος και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Επιπλέον, είναι λόγος ανησυχίας οι παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων που προκαλούν οι Ηνωμένες Πολιτείες σε άλλες χώρες, όπως οι αυθαίρετες φυλακίσεις δεκάδων κρατουμένων στο παράνομα κατεχόμενο έδαφος από τη Ναυτική Βάση του Γκουαντάναμο στην Κούβα, όπου μεταξύ άλλων γίνονται βασανιστήρια· οι εξωδικαστικές εκτελέσεις, οι θάνατοι πολιτών που έχουν προκληθεί από βόμβες και χρήσηdrones·και οι πόλεμοι που έχουν ξεσπάσει εναντίον διαφόρων χωρών όπως το Ιράκ, στηριγμένοι σε ψέματα περί κατοχής όπλων μαζικής καταστροφής, με ολέθριες συνέπειες για την ειρήνη, την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Θυμίζουμε ότι η Κούβα είναι κράτος μέλος σε 44 διεθνείς συμφωνίες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες μόνο σε 18, γι’ αυτό και έχουμε πολλά να δείξουμε, να υποστηρίξουμε, να υπερασπίσουμε.
Επιβεβαιώνοντας την απόφαση της αποκατάστασης των διπλωματικών σχέσεων, η Κούβα και οι Ηνωμένες Πολιτείες επικύρωσαν την πρόθεση να αναπτύξουν δεσμούς σεβασμού και συνεργασίας ανάμεσα στους δύο λαούς και τις δύο κυβερνήσεις, βασισμένους στις αρχές και τους σκοπούς που καταγράφηκαν στην Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών. Στη διακήρυξή της, που εκδόθηκε την 1ηΙούλη του 2015, η Επαναστατική Κυβέρνηση της Κούβας επανέλαβε ότι «αυτές οι σχέσεις πρέπει να θεμελιωθούν στον απόλυτο σεβασμό στην ανεξαρτησία και κυριαρχία μας· το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε κράτους να επιλέξει το πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό του σύστημα, χωρίς παρέμβαση οποιασδήποτε μορφής· και η κυρίαρχη ισότητα και η αμοιβαιότητα, που αποτελούν απαράβατες αρχές του Διεθνούς Δικαίου», όπως ενέκρινε η Διακήρυξη της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής ως Ζώνης Ειρήνης, υπογραμμένη από τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων της Κοινότητας Κρατών Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής(CELAC),στη 2ηΣυνοδό της, στην Αβάνα. Η Κούβα δεν έχει παραιτηθεί από αυτές τις αρχές ούτε θα παραιτηθεί ποτέ.
Η κυβέρνηση της Κούβας επαναλαμβάνει την πρόθεσή της να συνεχίσει τον διάλογο με σεβασμό και τη συνεργασία σε ζητήματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος, καθώς και την διαπραγμάτευση εκκρεμών διμερών ζητημάτων με την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών. Μέσα στα δύο τελευταία χρόνια έχει φανεί ότι οι δύο χώρες, όπως έχει εκφράσει κατ’ επανάληψη ο Πρόεδρος των Συμβουλίων του Κράτους και των Υπουργών, ο Αρχηγός του Στρατού Ραούλ Κάστρο Ρους, μπορούν να συνεργαστούν και να συμβιώσουν πολιτισμένα, σεβόμενες τις διαφορές και προωθώντας όλα όσα ωφελούν και τα δύο έθνη και λαούς, αλλά δεν πρέπει να αναμένουν ότι γι’ αυτό η Κούβα θα πραγματοποιήσει εγγενείς παραχωρήσεις στην κυριαρχία και την ανεξαρτησία της, ούτε θα δεχτεί περιορισμούς οποιασδήποτε φύσης.
Οποιαδήποτε στρατηγική με σκοπό να αλλάξει το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό σύστημα στην Κούβα, είτε προσπαθήσει να το πετύχει μέσω πιέσεων και επιβολών, είτε χρησιμοποιώντας πιο διακριτικές μεθόδους, θα είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.
Οι αλλαγές που είναι απαραίτητες στην Κούβα, όπως αυτές που πραγματοποιήθηκαν από το 1959 και αυτές που υλοποιούμε τώρα ως τμήμα της διαδικασίας επικαιροποίησης του οικονομικού και κοινωνικού μας μοντέλου, θα τις συνεχίσει αποφασίζοντας κυρίαρχα ο κουβανικός λαός.
Όπως έχουμε κάνει από τον θρίαμβο της 1ηςΓενάρη του 1959, θα αναλάβουμε κάθε ρίσκο και θα συνεχίσουμε σταθεροί και σίγουροι στην οικοδόμηση ενός έθνους κυρίαρχου, ανεξάρτητου, σοσιαλιστικού, δημοκρατικού, ευημερόντος και βιώσιμου.
Αβάνα, 16 Ιούνη 2017
