Πρεμιέρα: Παρασκευή 1 Νοεμβρίου

 

Η καρδιά του θεάτρου χτυπά στους Μίμους.

Οι Μίμοι του Ηρώνδα σε σκηνοθεσία Άννας Κοκκίνου, μετά την καλοκαιρινή τους ανάπαυλα, επιστρέφουν δριμύτεροι στο θέατρο Σφενδόνη απ’ την 1η Νοεμβρίου για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Ξαναδουλεμένοι (γιατί ποτέ δεν ησυχάζουν!), ανανεωμένοι και, πάνω απ’ όλα, αποφασισμένοι να προκαλέσουν μεγάλη ταραχή.

Το μαγικό σύμπαν των Μίμων, πιο κοντά στις περιοχές της Νέας Κωμωδίας, έρχεται πληθωρικό και υποκριτικά ακραίο, ν’ αποκαλύψει τις πρώτες ακόμα πηγές της έκφρασης. Με τους ανθρώπινους τύπους του, μαστροπούς, μεσίτρες, δασκάλους, βιοτέχνες, την ατμόσφαιρα της πολιτείας, τον θόρυβο των δρόμων της, τα μαγαζιά, τα δικαστήρια, τα σχολεία και τα κακόφημα σπίτια της. Ένας κόσμος που βρίσκει τρόπους να ευχαριστιέται και να ευχαριστεί, να διασκεδάζει, να επιβιώνει με πονηριά και χάρη, αν και φτωχός και ξεπεσμένος,  προσφέροντας στιγμές ακριβής ευφορίας. Γιατί πάντα, σε στιγμές που όλα είναι μπερδεμένα και σκοτεινά, πηγαίνοντας κανείς στις πηγές, αποκομίζει γνώση κι ευχαρίστηση, την οποία ελπίζει απλόχερα να προσφέρει στους άλλους.

 

Οι μίμοι ήταν σύντομοι θεατρικοί διάλογοι που ζωντάνευαν μυθολογικά επεισόδια ή στιγμιότυπα του καθημερινού βίου. Η δωρική αυτοσχέδια φάρσα ήταν η πρώτη μορφή που είχε η δραματική τέχνη στην Ελλάδα. Με την άνθηση, όμως, της μεγάλης ποιητικής θεατρικής τέχνης στις αρχές του 5ου π.Χ. αιώνα, η εικόνα άλλαξε. Το αυτοσχέδιο θέατρο συγκέντρωσε τα έθιμα και τα θέματά του και μετανάστευσε στις δωρικές αποικίες της Σικελίας. Η λέξη μίμος πρωτακούστηκε εκεί. Ο Ηρώνδας σταδιοδρόμησε στο πρώτο μισό του 3ου π.Χ. αιώνα, πιθανότατα στην Αλεξάνδρεια και την Κω. Το έργο του ήταν άγνωστο έως το 1889, όταν βρέθηκε ένας παπύρινος κύλινδρος με οχτώ μιμοδράματά του. Βρέθηκε σ’ έναν τάφο στην πόλη Μαιγίρ (Μοίρες) της Αιγύπτου μαζί με μια μούμια. Η ανακάλυψη, μάλιστα, αυτή ενέπνευσε στον Κωνσταντίνο Καβάφη το ποίημά του "Οι μιμίαμβοι του Ηρώνδα" (1892).

 

Όπως αναφέρει ο Αλέξης Σολομός στο έργο του ο Άγιος Βάκχος “[Από τον μίμο]  λείπει ο τελετουργικός χαρακτήρας της τραγωδίας και η μαχητική επικαιρότητα της κωμωδίας. Του λείπει κι ο χορός. Είναι ένα θέατρο δωματίου, όπως θα λέγαμε σήμερα, με τάση για στοχασμό και επιγραμματισμό. Ένα ταπεινό ξύλινο πατάρι και ένας κουρελομπερντές τους είναι αρκετά. Η μόδα τους ξεπετάγεται σαν ρουκέτα στα μεγάλα ελληνικά κέντρα που είναι κορεσμένα από καλλιτεχνική ποιότητα και κουρασμένα από ωριμότητα σκέψης. Κερδίζουν επιδέξια τις λαϊκές μάζες, τον καιρό που αρχίζει η χρεοκοπία της ποιητικής τέχνης. Από 'δω και μπρος, ο μίμος είναι ένας αυτοσχεδιαστής θεατρίνος που χορεύει, γελάει, τραγουδάει, κάνει τούμπες και μαϊμουδίζει τα πάντα με την έκφραση και την κίνηση. Τα πιο πολλά μιμοδράματα της ελληνιστικής εποχής, στηρίζονται στις πρωτεϊκές ικανότητες των εκτελεστών.  

 

Οι μίμοι δεν έπαψαν να ξεχωρίζουν ανάμεσά μας σαν οι πιο θαυματουργοί ιεροφάντες της ψευδαίσθησης και να κατασκευάζουν με τα πολλά τους ψέματα πολλές αλήθειες. Η τέχνη τους είναι η μόνη δύναμη που βάσταξε αδιάσπαστη τη δύναμη του θεάτρου. Το μιμοθέατρο ήταν πιο προσιτό σε όλους. Τα θέματά του ήταν απλά κι η γλώσσα του λαϊκή. Δεν υπήρχαν γλωσσικοί φραγμοί. Τους καταργούσε η μιμική του προσώπου, του κορμιού και της φωνής. Οι βιοτικές συνθήκες συζητιούνταν πάνω στη σκηνή, οι αδικίες ξεσκεπάζονταν, οι μεγάλοι και τρανοί σατιρίζονταν.” 

Οι πληροφορίες για τις παραστάσεις του Ηρώνδα στην αρχαιότητα είναι περιορισμένες. Οι μίμοι ανέβαζαν μπουφόνικες παραστάσεις περιοδεύοντας σε περιοχές της Αττικής και συμμετέχοντας σε συμπόσια. Σπάνια δείγματα ελληνικού μιμοθεάτρου, που διατήρησαν τη διαχρονικότητά τους. Και με την καρδιά του θεάτρου να χτυπά σήμερα μέσα τους, πιο δυνατά από ποτέ. 

 

 

Μετάφραση: Θεόδωρος Στεφανόπουλος
Σκηνοθεσία: Άννα Κοκκίνου

Σκηνικά: Κέννι Μακ Λέλλαν 

Κοστούμια: Ματίνα Μέγκλα

Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα

Πρωτότυπη μουσική: Νίκος Βελιώτης

Μάσκες: Μάρθα Φωκά

Επιμέλεια Κίνησης: Βρισηίδα Σολωμού

Βοηθοί Σκηνοθέτιδος: Ειρήνη Κουμπαρούλη

Φωτογραφίες: Μαρούσα Θωμά

Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Ελεάννα Γεωργίου

 

Παίζουν: Ρηνιώ Κυριαζή, Νίκος Νίκας, Ρίτα Λυτού, Ειρήνη Κουμπαρούλη, Πάρις Λεόντιος, Άννα Κοκκίνου

 

 

Παραστάσεις: Από 1 Νοεμβρίου

Μέρες και ώρες παραστάσεων: 
Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00

Κυριακή στις 18.30

 

Τιμές εισιτηρίων: 
15€, 10€ (φοιτητικό, ανέργων, ΑμεΑ)

Τηλεφωνικές κρατήσεις: 
215 515 8968 (Τετάρτη έως Κυριακή 14.00-21.00) 

Εκστρατεία “Βοηθήστε να σωθεί το θέατρο Σφενδόνη”: https://bit.ly/2HJMGeZ

Προπώληση: https://bit.ly/2mVsnoN

 Θέατρο Σφενδόνη
Μακρή 4, Μακρυγιάννη (Μετρό στάση Ακρόπολη)
Τηλ.: 215 515 8968

Το νέο έργο της Έλλης Παπακωνσταντίνου (Fulbright Artist’s Award 2018-20) & της ομάδας ODC Ensemble «Oedipus: Sex with Mum Was Blinding» σε μουσική σύνθεση των Τηλέμαχου Μούσα και Julia Kent κάνει πρεμιέρα την Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2019 για πέντε μόνο παραστάσεις σε μία από τις ωραιότερες σκηνές του κόσμου, το BAM Fisher (Brooklyn Academy of Music) στη Νέα Υόρκη. Στην Αθήνα, θα έχουμε την ευκαιρία να την παρακολουθήσουμε από τις 11 έως και τις 20 Οκτωβρίου στο θέατρο Σφενδόνη στη σύντομη εκδοχή του (χωρίς τη συμμετοχή των Αμερικάνων συντελεστών).

Λίγα λόγια για την παράσταση
Το έργο «Oedipus: Sex with Mum Was Blinding» είναι μία υβριδική όπερα που βασίζεται στον Οιδίποδα Τύραννο και συνδυάζει το ζωντανό βίντεο και τη χρήση νέων τεχνολογιών. Η Έλλη Παπακωνσταντίνου, το έγραψε κατά την παραμονή της στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ (έχοντας βραβευτεί με το βραβείο «Φουλμπράιτ 18-19»]. Διαβάζει τον Σοφοκλή με αντι-εξουσιαστική ματιά, θέτοντας ζητήματα gender (Ο Οιδίποδας είναι γυναίκα) και βιολογικού προσδιορισμού και αντλεί υλικό από σύγχρονα πειράματα της γνωσιακής επιστήμης. Στο Στάνφορντ ξεκίνησε μια μακρόχρονη συνεργασία με την εικαστικό Stephanie Sherriff και την ομάδα της για να δημιουργήσουν μαζί μια κινηματογραφική όπερα. Η μουσική του Τηλέμαχου Μούσα και της Julia Kent  κινείται στα όρια της ατονικότητας, ενώ παράλληλα φλερτάρει με την Jazz. Η μουσική της παράστασης  ερμηνεύεται από  δύο λυρικές σοπράνο (Λητώ Μεσσήνη, Αναστασία Κατσιναβάκη), μια συνθέτρια ηλεκτροακουστικής μουσικής (Barbara Nerness), μια Jazz τραγουδίστρια (Νάσια Γκόφα), έναν από τους πιο ενεργούς πιανίστες της Νεοϋορκέζικης  Jazz σκηνής (Misha Piatigorsky) και την ενορχηστρώτρια των “Antony and the Johnsons” και την τσελίστα Julia Kent.
Μια άλλη καινοτομία της παράστασης  είναι ότι το ίδιο το κοινό της παράστασης αποτελεί τον ΧΟΡΟ της αρχαίας τραγωδίας με τη βοήθεια νέων τεχνολογιών & διαδραστικών συστημάτων. Σημερινοί πολίτες καλούνται να δημιουργήσουν μαζί με τους ερμηνευτές το ηχητικό τοπίο της πόλης και να ολοκληρώσουν την παρτιτούρα της νέας αυτής όπερας.
Πώς επηρεάζουν οι πρόγονοί μας τις επιλογές μας;
Είμαστε πραγματικά ελεύθεροι;
Η παράσταση υποστηρίζεται από το ΥΠΠΟ (Υπουργείο Πολιτισμού), τους διεθνείς οργανισμούς CCRMA (Center for Computer Research in Music & Acoustics) Stanford University, ΗΠΑ, το Ίδρυμα Φουλμπράιτ, τον Οργανισμό Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ και το κοινωφελές Ίδρυμα Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου. 

Ταυτότητα παράστασης
Σύλληψη, σκηνοθεσία και libretto: Έλλη Παπακωνσταντίνου
Πρωτότυπη μουσική: Τηλέμαχος Μούσας, Julia Kent
Real time cinematic environments: Stephanie Sherriff
Επιστημονικός συνεργάτης: Professor Μάνος Τσακίρης
Φωτισμοί: Έλλη Παπακωνσταντίνου
Κοστούμια: Jolene Richardson
Σύλληψη, σχεδιασμός και υλοποίηση Μασκών: Μαριτίνα Κέλερη & Χρυσάνθη
Αυλωνίτη
Performers:
Νάσια Γκόφα                                     Ιοκάστη / Χορός 
Αναστασία Κατσιναβάκη                 Τειρεσίας / Χορός 
Θεοδώρα Λούκας                              Woman
Λητώ Μεσσίνη                                  Oedipus / Χορός 
Misha Piatigorsky                             Master of Ceremony 
Μανος Τσακίρης                               Researcher
               
Julia Kent – βιολοντσέλο
Misha Piatigorsky – πιάνο
Barbara Nerness – live electronics 
Hassan Estakhrian, Stephanie Sherriff – Real time video
Cinematic Environment team
Video production lead: Stephanie Sherriff
Technical developer: Simona Fitcal, Hassan Estakhrian (US)
Video Production Assistant (για την περίοδο των προβών στην Αθήνα): Cemre Deniz Kara
Technical Assistant (για την περίοδο των προβών στην Αθήνα):  Lefteris Zimianitis 
Executive Producer: Έλλη Παπακωνσταντίνου / ODC
General Manager: Leah Michalos
Production Manager: Αντώνης Περιστεράκος (GR), Θεοδώρα Λούκας (US)
Director’s Assistant (US) /Stage Manager: Madelein Whitesell
Director’s Assistant (Greece): Αναστασία Κατσιναβάκη, Αγγελική Καρυστινού
Publicist: Michelle Tabnick, Bill Coyle
Photography(Greece) : Karol Jarek, Ηλίας Μωραΐτης
Videography: Ashleigh McArthur
 
Την παράσταση παρουσιάζει στην Νέα Υόρκη η Αμερικανική εταιρία παραγωγής The Director’s Company (NYC). 

OEDIPUS:

Sex with Mum Was Blinding

25-29 September 2019

BAM (Brooklyn Academy of Music) Theatre

(321 ASHLAND PLACE, BROOKLYN, NY)

 

11-21 Οκτωβρίου 2019

Θέατρο Σφενδόνη

(Μακρή 4, Μακρυγιάννη)

Video trailer: https://vimeo.com/332280452

 

I’m going to ask you to close your eyes 

and imagine that you ‘re standing in front of a mirror….

 

Το νέο έργο της Έλλης Παπακωνσταντίνου (Fulbright Artist’s Award 2018-20) & της ομάδας ODC Ensemble «Oedipus: Sex with Mum Was Blinding» σε μουσική σύνθεση των Τηλέμαχου Μούσα και Julia Kent (υποψήφια Grammy Award)  κάνει πρεμιέρα την Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2019 για πέντε μόνο παραστάσεις σε μία από τις ωραιότερες σκηνές του κόσμου, το BAM FISHER (Ακαδημία Μουσικής του Μπρούκλιν) της Νέας Υόρκης. Στην Αθήνα, θα έχουμε την ευκαιρία να την παρακολουθήσουμε από τις 11/10 έως και 20/10 για λίγες παραστάσεις στο θέατρο Σφενδόνη.

Η παράσταση είναι διεθνής συμπαραγωγή του CCRMA (Center for Computer Research in Music & Acoustics), STANFORD UNIVERSITY, Αμερική, The WarburgInstitute, School of Advanced Study, University Of London, Ηνωμένο Βασίλειο, του ARTS COUNCIL DENMARK, του Iδρύματος Φουλμπράιτ και του Ιδρύματος ΝΕΟΝ.

 

Η παράσταση υποστηρίζεται από το Υπουργείο Πολιτισμού, τον Οργανισμό Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ και το κοινωφελές Ίδρυμα Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου.

 

Λίγα λόγια για την παράσταση

Το έργο «Oedipus: Sex with Mum Was Blinding» είναι μία υβριδική όπερα που συνδυάζει visual arts και τη χρήση νέων τεχνολογιών, βασισμένη στον ΟιδίποδαΤύραννο. Η Έλλη Παπακωνσταντίνου, αντλώντας υλικό από σύγχρονες μελέτες και πειράματα, διαβάζει τον Σοφοκλή με αντι-εξουσιαστική ματιά, θέτοντας ζητήματα ταυτότητας και βιολογικού προσδιορισμού. 

Πώς επηρεάζουν οι πρόγονοί μας τις επιλογές μας; 

Μπορούμε ν’ αλλάξουμε τη φύση της ανθρωπότητας;

Είμαστε πραγματικά ελεύθεροι;

Στη διαδραστική αυτή παράσταση η σκηνοθέτης διερευνά επίσης, πώς μπορεί το κοινό να αποτελέσει τον ΧΟΡΟ της αρχαίας τραγωδίας με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Σημερινοί πολίτες καλούνται να ερμηνεύσουν τα χορικά του Οιδίποδακαι να ολοκληρώσουν την παρτιτούρα της νέας όπερας.

 

 

Ταυτότητα παράστασης

Σύλληψη / Λιμπρέτο / Σκηνοθεσία: Έλλη Παπακωνσταντίνου

Μουσική σύνθεση: Τηλέμαχος Μούσας, Julia Kent

Video art / real time video: Stephanie Sherriff

Επιστημονικός σύμβουλος: Μάνος Τσακίρης

Ηλεκτροακουστικά περιβάλλοντα/ new instruments: Hassan Estakrian & Barbara Nerness

Παίζουν: Julia Kent (τσέλο), Misha Piatigorsky (πιάνο), Νάσια Γκόφα, ΑναστασίαΚατσιναβάκη, Λητώ Μεσσήνη, Theodora Loukas και Μάνος Τσακίρης.

Στο ρόλο του χορού οι θεατές.

 

Την παράσταση παρουσιάζει στην Νέα Υόρκη η Αμερικάνικη εταιρία παραγωγής TheDirector’s Company (NYC).

 

 

Περισσότερες πληροφορίες: www.elli.site

 

ΘΕΑΤΡΟ ΣΦΕΝΔΟΝΗ

Οι Μίμοι του Ηρώνδα

Επτά (όχι και τόσο καθημερινές) σκηνές καθημερινότητας

Σκηνοθεσία: Άννα Κοκκίνου

 

Παράταση παραστάσεων έως τις 9 Ιουνίου

 

Η καρδιά του θεάτρου χτυπά στους Μίμους.

 

 

Οι Μίμοι, το σπουδαίο σατιρικό έργο του Ηρώνδα σε σκηνοθεσία Άννας Κοκκίνου, παρατείνεται έως την Κυριακή 9 Ιουνίουστο θέατρο Σφενδόνη.

Το μαγικό σύμπαν των Μίμων, πιο κοντά στις περιοχές της Νέας Κωμωδίας, έρχεται πληθωρικό και υποκριτικά ακραίο, ν’ αποκαλύψει τις πρώτες ακόμα πηγές της έκφρασης. Με τους ανθρώπινους τύπους του, μαστροπούς, μεσίτρες, δασκάλους, βιοτέχνες, την ατμόσφαιρα της πολιτείας, τον θόρυβο των δρόμων της, τα μαγαζιά, τα δικαστήρια, τα σχολεία και τα κακόφημα σπίτια της. Ένας κόσμος που βρίσκει τρόπους να ευχαριστιέται και να ευχαριστεί, να διασκεδάζει, να επιβιώνει με πονηριά και χάρη, αν και φτωχός και ξεπεσμένος,  προσφέροντας στιγμές ακριβής ευφορίας. Γιατί πάντα, σε στιγμές που όλα είναι μπερδεμένα και σκοτεινά, πηγαίνοντας κανείς στις πηγές, αποκομίζει γνώση κι ευχαρίστηση, την οποία ελπίζει απλόχερα να προσφέρει στους άλλους.

Οι μίμοι ήταν σύντομοι θεατρικοί διάλογοι που ζωντάνευαν μυθολογικά επεισόδια ή στιγμιότυπα του καθημερινού βίου. Η δωρική αυτοσχέδια φάρσα ήταν η πρώτη μορφή που είχε η δραματική τέχνη στην Ελλάδα. Με την άνθηση, όμως, της μεγάλης ποιητικής θεατρικής τέχνης στις αρχές του 5ου π.Χ. αιώνα, η εικόνα άλλαξε. Το αυτοσχέδιο θέατρο συγκέντρωσε τα έθιμα και τα θέματά του και μετανάστευσε στις δωρικές αποικίες της Σικελίας. Η λέξη μίμος πρωτακούστηκε εκεί. Ο Ηρώνδας σταδιοδρόμησε στο πρώτο μισό του 3ου π.Χ. αιώνα, πιθανότατα στην Αλεξάνδρεια και την Κω. Το έργο του ήταν άγνωστο έως το 1889, όταν βρέθηκε ένας παπύρινος κύλινδρος με οχτώ μιμοδράματά του. Βρέθηκε σ’ έναν τάφο στην πόλη Μαιγίρ (Μοίρες) της Αιγύπτου μαζί με μια μούμια. Η ανακάλυψη, μάλιστα, αυτή ενέπνευσε στον ΚωνσταντίνοΚαβάφη το ποίημά του "Οι μιμίαμβοι του Ηρώνδα" (1892).

Όπως αναφέρει ο Αλέξης Σολομός στο έργο του ο Άγιος Βάκχος “[Από τον μίμο]  λείπει ο τελετουργικός χαρακτήρας της τραγωδίας και η μαχητική επικαιρότητα της κωμωδίας. Του λείπει κι ο χορός. Είναι ένα θέατρο δωματίου, όπως θα λέγαμε σήμερα, με τάση για στοχασμό και επιγραμματισμό. Ένα ταπεινό ξύλινο πατάρι και ένας κουρελομπερντές τους είναι αρκετά. Η μόδα τους ξεπετάγεται σαν ρουκέτα στα μεγάλα ελληνικά κέντρα που είναι κορεσμένα από καλλιτεχνική ποιότητα και κουρασμένα από ωριμότητα σκέψης. Κερδίζουν επιδέξια τις λαϊκές μάζες, τον καιρό που αρχίζει η χρεοκοπία της ποιητικής τέχνης. Από 'δω και μπρος, ο μίμος είναι ένας αυτοσχεδιαστής θεατρίνος που χορεύει, γελάει, τραγουδάει, κάνει τούμπες και μαϊμουδίζει τα πάντα με την έκφραση και την κίνηση. Τα πιο πολλά μιμοδράματα της ελληνιστικής εποχής, στηρίζονται στις πρωτεϊκές ικανότητες των εκτελεστών. 

 

Οι μίμοι δεν έπαψαν να ξεχωρίζουν ανάμεσά μας σαν οι πιο θαυματουργοί ιεροφάντες της ψευδαίσθησης και να κατασκευάζουν με τα πολλά τους ψέματα πολλές αλήθειες. Η τέχνη τους είναι η μόνη δύναμη που βάσταξε αδιάσπαστη τη δύναμη του θεάτρου. Το μιμοθέατρο ήταν πιο προσιτό σε όλους. Τα θέματά του ήταν απλά κι η γλώσσα του λαϊκή. Δεν υπήρχαν γλωσσικοί φραγμοί. Τους καταργούσε η μιμική του προσώπου, του κορμιού και της φωνής. Οι βιοτικές συνθήκες συζητιούνταν πάνω στη σκηνή, οι αδικίες ξεσκεπάζονταν, οι μεγάλοι και τρανοί σατιρίζονταν.”

Οι πληροφορίες για τις παραστάσεις του Ηρώνδα στην αρχαιότητα είναι περιορισμένες. Οι μίμοι ανέβαζαν μπουφόνικες παραστάσεις περιοδεύοντας σε περιοχές της Αττικής και συμμετέχοντας σε συμπόσια. Σπάνια δείγματα ελληνικού μιμοθεάτρου, που διατήρησαν τη διαχρονικότητά τους. Και με την καρδιά του θεάτρου να χτυπά σήμερα μέσα τους, πιο δυνατά από ποτέ.

 

Μετάφραση: Θεόδωρος Στεφανόπουλος
Σκηνοθεσία: Άννα Κοκκίνου

Σκηνικά: Κέννι Μακ Λέλλαν

Κοστούμια: Ματίνα Μέγκλα

Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα

Πρωτότυπη μουσική: Νίκος Βελιώτης

Μάσκες: Μάρθα Φωκά

Επιμέλεια Κίνησης: Βρισηίδα Σολωμού

Βοηθοί Σκηνοθέτιδος: Μιχάλης Αγγελίδης, Δημήτρης Καλακίδης, Ειρήνη Κουμπαρούλη

Φωτογραφίες: Μαρούσα Θωμά

Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Ελεάννα Γεωργίου

Παίζουν: Ρηνιώ Κυριαζή, Νίκος Νίκας, Ρίτα Λυτού, Μαρίζα Θεοφυλακτοπούλου, Αλκίνοος Δωρής, Ειρήνη Κουμπαρούλη, Άννα Κοκκίνου

 

 

Παραστάσεις: Παρασκευή 29 Μαρτίου έως Κυριακή 9 Ιουνίου

Μέρες και ώρες παραστάσεων:
Τετάρτη στις 18.30

Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00

Κυριακή στις 18.30

Τιμές εισιτηρίων:
15€, 10€ (φοιτητικό, ανέργων, ΑμεΑ, 65+)

Τηλεφωνικές κρατήσεις:
215 515 8968 (Τετάρτη έως Κυριακή 14.00-21.00)

Εκστρατεία “Βοηθήστε να σωθεί το θέατρο Σφενδόνη”: https://bit.ly/2HJMGeZ

Προπώληση:https://bit.ly/2SNR4x4

ticketservices.gr, 210 72 34567

Θέατρο Σφενδόνη
Μακρή 4, Μακρυγιάννη (Μετρό στάση Ακρόπολη)
Τηλ.: 215 515 8968

 

Οι Μίμοι, το σπουδαίο σατιρικό έργο του Ηρώνδα, κάνει πρεμιέρα την Παρασκευή 29 Μαρτίου στο θέατρο Σφενδόνη σε σκηνοθεσία Άννας Κοκκίνου.

Το μαγικό σύμπαν των Μίμων, πιο κοντά στις περιοχές της Νέας Κωμωδίας, έρχεται πληθωρικό και υποκριτικά ακραίο, ν’ αποκαλύψει τις πρώτες ακόμα πηγές της έκφρασης. Με τους ανθρώπινους τύπους του, μαστροπούς, μεσίτρες, δασκάλους, βιοτέχνες, την ατμόσφαιρα της πολιτείας, τον θόρυβο των δρόμων της, τα μαγαζιά, τα δικαστήρια, τα σχολεία και τα κακόφημα σπίτια της. Ένας κόσμος που βρίσκει τρόπους να ευχαριστιέται και να ευχαριστεί, να διασκεδάζει, να επιβιώνει με πονηριά και χάρη, αν και φτωχός και ξεπεσμένος,  προσφέροντας στιγμές ακριβής ευφορίας. Γιατί πάντα, σε στιγμές που όλα είναι μπερδεμένα και σκοτεινά, πηγαίνοντας κανείς στις πηγές, αποκομίζει γνώση κι ευχαρίστηση, την οποία ελπίζει απλόχερα να προσφέρει στους άλλους.

Οι μίμοι ήταν σύντομοι θεατρικοί διάλογοι που ζωντάνευαν μυθολογικά επεισόδια ή στιγμιότυπα του καθημερινού βίου. Η δωρική αυτοσχέδια φάρσα ήταν η πρώτη μορφή που είχε η δραματική τέχνη στην Ελλάδα. Με την άνθηση, όμως, της μεγάλης ποιητικής θεατρικής τέχνης στις αρχές του 5ου π.Χ. αιώνα, η εικόνα άλλαξε. Το αυτοσχέδιο θέατρο συγκέντρωσε τα έθιμα και τα θέματά του και μετανάστευσε στις δωρικές αποικίες της Σικελίας. Η λέξη μίμος πρωτακούστηκε εκεί. Ο Ηρώνδας σταδιοδρόμησε στο πρώτο μισό του 3ου π.Χ. αιώνα, πιθανότατα στην Αλεξάνδρεια και την Κω. Το έργο του ήταν άγνωστο έως το 1889, όταν βρέθηκε ένας παπύρινος κύλινδρος με οχτώ μιμοδράματά του. Βρέθηκε σ’ έναν τάφο στην πόλη Μαιγίρ (Μοίρες) της Αιγύπτου μαζί με μια μούμια. Η ανακάλυψη, μάλιστα, αυτή ενέπνευσε στον ΚωνσταντίνοΚαβάφη το ποίημά του "Οι μιμίαμβοι του Ηρώνδα" (1892).

Όπως αναφέρει ο Αλέξης Σολομός στο έργο του ο Άγιος Βάκχος “[Από τον μίμο]  λείπει ο τελετουργικός χαρακτήρας της τραγωδίας και η μαχητική επικαιρότητα της κωμωδίας. Του λείπει κι ο χορός. Είναι ένα θέατρο δωματίου, όπως θα λέγαμε σήμερα, με τάση για στοχασμό και επιγραμματισμό. Ένα ταπεινό ξύλινο πατάρι και ένας κουρελομπερντές τους είναι αρκετά. Η μόδα τους ξεπετάγεται σαν ρουκέτα στα μεγάλα ελληνικά κέντρα που είναι κορεσμένα από καλλιτεχνική ποιότητα και κουρασμένα από ωριμότητα σκέψης. Κερδίζουν επιδέξια τις λαϊκές μάζες, τον καιρό που αρχίζει η χρεοκοπία της ποιητικής τέχνης. Από 'δω και μπρος, ο μίμος είναι ένας αυτοσχεδιαστής θεατρίνος που χορεύει, γελάει, τραγουδάει, κάνει τούμπες και μαϊμουδίζει τα πάντα με την έκφραση και την κίνηση. Τα πιο πολλά μιμοδράματα της ελληνιστικής εποχής, στηρίζονται στις πρωτεϊκές ικανότητες των εκτελεστών. 

 

Οι μίμοι δεν έπαψαν να ξεχωρίζουν ανάμεσά μας σαν οι πιο θαυματουργοί ιεροφάντες της ψευδαίσθησης και να κατασκευάζουν με τα πολλά τους ψέματα πολλές αλήθειες. Η τέχνη τους είναι η μόνη δύναμη που βάσταξε αδιάσπαστη τη δύναμη του θεάτρου. Το μιμοθέατρο ήταν πιο προσιτό σε όλους. Τα θέματά του ήταν απλά κι η γλώσσα του λαϊκή. Δεν υπήρχαν γλωσσικοί φραγμοί. Τους καταργούσε η μιμική του προσώπου, του κορμιού και της φωνής. Οι βιοτικές συνθήκες συζητιούνταν πάνω στη σκηνή, οι αδικίες ξεσκεπάζονταν, οι μεγάλοι και τρανοί σατιρίζονταν.”

Οι πληροφορίες για τις παραστάσεις του Ηρώνδα στην αρχαιότητα είναι περιορισμένες. Οι μίμοι ανέβαζαν μπουφόνικες παραστάσεις περιοδεύοντας σε περιοχές της Αττικής και συμμετέχοντας σε συμπόσια. Σπάνια δείγματα ελληνικού μιμοθεάτρου, που διατήρησαν τη διαχρονικότητά τους. Και με την καρδιά του θεάτρου να χτυπά σήμερα μέσα τους, πιο δυνατά από ποτέ.

 

Μετάφραση: Θεόδωρος Στεφανόπουλος
Σκηνοθεσία: Άννα Κοκκίνου

Σκηνικά: Κέννι Μακ Λέλλαν

Κοστούμια: Ματίνα Μέγκλα

Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα

Μάσκες: Μάρθα Φωκά

Επιμέλεια Κίνησης: Βρισηίδα Σολωμού

Βοηθοί Σκηνοθέτιδος: Μιχάλης Αγγελίδης, Δημήτρης Καλακίδης, Ειρήνη Κουμπαρούλη

Φωτογραφίες: Δημήτρης Ταμπάκης

Παίζουν: Ρηνιώ Κυριαζή, Νίκος Νίκας, Ρίτα Λυτού, Μαρίζα Θεοφυλακτοπούλου, Αλκίνοος Δωρής, Άννα Κοκκίνου

 

 

 

Πρεμιέρα:
Παρασκευή 29 Μαρτίου 2019

Μέρες και ώρες παραστάσεων:
Τετάρτη στις 20.00

Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00

Κυριακή στις 18.30

Τιμές εισιτηρίων:
15€, 10€ (φοιτητικό, ανέργων, ΑμεΑ, 65+)

Τηλεφωνικές κρατήσεις:
215 515 8968 (Τετάρτη έως Κυριακή 14.00-21.00)

Προπώληση:https://bit.ly/2SNR4x4

ticketservices.gr, 210 72 34567

Θέατρο Σφενδόνη
Μακρή 4, Μακρυγιάννη (Μετρό στάση Ακρόπολη)
Τηλ.: 215 515 8968

Folie à deux

| Δυαδική Τρέλα |

Θέατρο Σφενδόνη

από Σάββατο 2 Μαρτίου

για 8 παραστάσεις

κάθε Σάββατο στις 18:00 και Κυριακή στις 21:15

Η θεατρική παράσταση Folie à deux εμπνεύστηκε από την αληθινή ιστορία των αδελφών Παπέν. Η Κριστίν και η Λεά Παπέν, ύστερα από επτά συναπτά έτη στην υπηρεσία της οικογένειαςΛανσελέν, κατακρεούργησαν τις κυρίες του σπιτιού. Η έρευνα για την ιστορία των αδελφών ξεκίνησε από την κοινή ανάγκη των ηθοποιών Δήμητρας Σπανούλη και Σαμπρίνας Μπροντέσκου να τις δικαιολογήσουν, αναζητώντας την αιτία πίσω από την εγκληματική πράξη. Το όραμά τους για τη δημιουργία μιας θεατρικής παράστασης βασισμένης στα πρόσωπα του διασημότερου εγκλήματος στη Γαλλία μοιράστηκε η χορογράφος και αρχιτέκτονας Πηνελόπη Μωρούτ, η οποία επιμελείται τη σκηνοθεσία και την κίνηση.

Σημείωμα σκηνοθέτη:

Η παράσταση ακροβατεί στα όρια του πραγματικού και φανταστικού χρόνου, στη λεπτή ισορροπία μεταξύ ρεαλισμού και συμβολισμού. Τα σώματα των ηθοποιών καλούνται να απομακρυνθούν από προκαθορισμένες, αναγνωρίσιμες φόρμες. Να αναζητήσουν και να επικαλεστούν νέους τρόπους να σωματοποιήσουν γεγονότα και αναμνήσεις, συναισθήματα και ευσεβείς πόθους. Η κίνηση και ο λόγος αποκτούν ισάξια βαρύτητα σε αυτή την προσπάθεια απεικόνισης αντίρροπων στοιχείων: ανάμεσα στο ανθρώπινο και το μηχανικό, το οικείο και το παραμορφωμένο, οι χαρακτήρες των αδελφών Παπέν ξεδιπλώνονται επί σκηνής. Με κινήσεις συγκεκριμένες και λεπτομερείς, ο χώρος γίνεται ο καμβάς πάνω στον οποίο παίρνει μορφή η σχέση της Κριστίν και της Λεά.

Η παράσταση συνιστά ένα συνονθύλευμα υλικών εμπνευσμένων από το χορό και το θέατρο, την αρχιτεκτονική και τον κινηματογράφο. Άλλοτε αντίθετα, άλλοτε συμπληρωματικά, όμως πάντα άρρηκτα συνδεδεμένα, τα σώματα των ηθοποιών σμιλεύουν το χώρο, δημιουργώντας εικόνες και διαδρομές, οι οποίες ενοποιούν όλα τα στοιχεία αυτής της παράστασης - τα σώματα, το χώρο, το σκηνικό – σε ένα ποιητικό ψυχογράφημα.

Ο θεατής, ως μάρτυρας αυτής της σωματικής και ψυχολογικής κορύφωσης, καλείται και αυτός να στραφεί περισσότερο στην αιτία παρά στο αιτιατό, αναζητώντας τον έμμεσο αυτουργό αυτής της αποτρόπαιης  δολοφονίας της 2ης Φεβρουαρίου 1933.

Λίγα λόγια για το έργο:

Η Christine και η LeaPapin είναι «κορίτσια για όλες τις δουλειές». Εργατικές, σεμνές, διακριτικές και αποτελεσματικές, με άλλα λόγια : άψογες. Είναι οι υπηρέτριες που κάθε αστικό σπίτι θα επιθυμούσε να έχει. Κι όμως, το Φεβρουάριο του 1933 δολοφόνησαν τα αφεντικά τους, την Κυρία και τη Δεσποινίδα του σπιτιού στο οποίο εργάζονταν επί επτά χρόνια. Το έγκλημα συγκλόνισε τη γαλλική κοινωνία της εποχής και παραμένει ένα από τα πιο στυγερά αλλά και τα πιο αινιγματικά εγκλήματα, γιατί τόσο τα κίνητρα όσο και οι ακριβείς συνθήκες του παραμένουν ως σήμερα αδιευκρίνιστες. Ταξική εξέγερση ή παρανοϊκή ψύχωση;

Ταυτότητα Παράστασης:

Απόδοση – Σκηνοθεσία: Πηνελόπη Μωρούτ

Πρωτότυπο κείμενο:ΖωρζίναΤζουμάκα

Σύλληψη ιδέας:Gardenal Collective ( Δήμητρα Σπανούλη, Σαμπρίνα Μπροντέσκου )

Σκηνικά – Κοστούμια: Γιάννης Κρητικόπουλος

Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας

Φωτογραφίες - Βίντεο: Δώρα Δημητρίου

ΟργάνωσηΠαραγωγής:TooFarEastProductions

Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Ιωάννα Ιακωβίδη

Παίζουν:Σαμπρίνα Μπροντέσκου, Δήμητρα Σπανούλη

Περισσότερες Πληροφορίες:

Trailer Παράστασης

Websitewww.gardenalcollective.com

Facebook Page

Instagram

Youtube

Vimeo

ΘέατροΣφενδόνη

Μακρή 4, Μακρυγιάννη, τηλ. 215 515 8968

Από Σάββατο 2 Μαρτίου ως Κυριακή 24 Μαρτίου

Κάθε Σάββατο στις 18:00 και κάθε Κυριακή στις 21:15

Διάρκεια: 60 λεπτά

Τιμές εισιτηρίων: Γενική Είσοδος 12 ευρώ , Μειωμένο 8 ευρώ

Προπώληση Εισιτηρίων: www.ticketservices.gr

 

 

Λεόντιος και Λένα

του Γκέοργκ Μπύχνερ

Σκηνοθεσία Γιώργος Κατσής

Στο Θέατρο Σφενδόνη

 

Το αριστούργημα του Γκέοργκ Μπύχνερ «Λεόντιος και Λένα», ένα έργο που σπανίως παίζεται στην Ελλάδα, ανεβαίνει στο θέατρο Σφενδόνη σε σκηνοθεσία του Γιώργου Κατσή.

Μετά τις παραστάσεις «Στεν», «Ο ΘΕΙΑΣΩΣ ΠΕΖΗ ΚΑΦΚΑ» και «Το Έξυπνο Πουλί», το «Λεόντιος και Λένα» σηματοδοτεί την τέταρτη σκηνοθεσία του Γιώργου Κατσή σε συνεργασία με έναν πυρήνα καλλιτεχνών που συνεργάζονται σταθερά τα τελευταία χρόνια.

Το «Λεόντιος και Λένα» είναι, σε πρώτο επίπεδο, μια κλασική ιστορία με τα βασικά συστατικά ενός ρομαντικού παραμυθιού. Η σκοτεινή υπαρξιακή ματιά του Μπύχνερ ωστόσο είναι αυτό που καθορίζει το κείμενο. Ο Μπύχνερ, φανατικός της αντίληψης πως ο άνθρωπος δεν είχε κανένα λόγο ή δύναμη απέναντι στην προδιαγεγραμμένη του μοίρα, τον έβλεπε ως τίποτα παραπάνω από μια μαριονέτα του πεπρωμένου κι αυτό αφηγείται με το «Λεόντιος και Λένα», το πιο δύστροπο και κρυπτικό κατά πολλούς έργο του.

Ο Λεόντιος, ένας νεαρός και πνευματικά ανήσυχος πρίγκιπας, παγιδευμένος στην πλήξη, θα περιπλανηθεί στη φύση θέλοντας να ξεφύγει όταν ο Πατέρας του θελήσει να τον παντρέψει με μια γυναίκα που ποτέ του δεν έχει συναντήσει, την Λένα, προκειμένου να ενώσουν τα δύο βασίλεια τους. Η Λένα θα κάνει το ίδιο. Και οι δύο θα προσπαθήσουν να ξεφύγουν από ένα μέλλον που δεν σχεδίασαν ποτέ οι ίδιοι, αποφασισμένοι να αποκτήσουν τον έλεγχο της ζωής τους. Θα συναντηθούν και θα ερωτευτούν χωρίς να μάθουν ο ένας το όνομα του άλλου. Όταν αποκαλυφθεί η αλήθεια, ο έρωτας τους θα μετονομαστεί σε εξαπάτηση. Οι απόπειρες τους να αυτονομηθούν από την μοίρα ορίζοντάς την οι ίδιοι ήταν ανώφελες. Βρέθηκαν ξανά εκεί από όπου άρχισαν, υπενθυμίζοντας πως ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να παίζει παρά τη θέληση του μια γραμμένη φάρσα.

«Πηγαίνετε τώρα στα σπίτια σας, και μην ξεχάσετε τους λόγους σας, τα κηρύγματα και τους στίχους σας, γιατί αύριο με όλη μας την ησυχία και την άνεση, θα ξαναπαίξουμε αυτή τη φάρσα από την αρχή»

 

Ο Γκέοργκ Μπύχνερ (1813-1837) είναι από τους πιο πολυσυζητημένους θεατρικούς συγγραφείς του 20ού και του 21ου αιώνα. Συμμετείχε ενεργά σε επαναστατικά κινήματα φιλελευθερισμού και έγραψε διάφορα συγγράμματα διαμαρτυρίας και διεκδικήσεων για την εργατική τάξη. Για τη δραστηριότητά του αυτή καταδιώχτηκε από την αστυνομία και κατέφυγε στη Ζυρίχη, όπου έγινε καθηγητής φυσικών επιστημών στο πανεπιστήμιο. Πρόλαβε να γράψει μόνο τρία θεατρικά έργα (Ο θάνατος του Δαντόν, Λεόντιος και Λένα, Βόυτσεκ) καθώς και μια νουβέλα (Λεντς) πριν πεθάνει από τύφο μόλις στα 23 του χρόνια. Θεωρείται εκφραστής (μετά τον Διαφωτισμό) της μετάβασης του Γερμανικού θεάτρου από τον Ρεαλισμό στον Εξπρεσιονισμό, παρά την έντονη πρόθεση του ίδιου «να αποτυπώσει όσο το δυνατόν πιο πιστά την αλήθεια, την φύση».

 

Συντελεστές παράστασης: 

Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας

Σκηνοθεσία: Γιώργος Κατσής

Σκηνικά/Κοστούμια: Ιωάννα Πλέσσα

Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας

Φωτογραφίες: Νίκος Πανταζάρας

 

Ηθοποιοί 

(Με αλφαβητική σειρά):

Χαρά - Μάτα Γιαννάτου

Νατάσα Εξηνταβελώνη

Γιάννης Καράμπαμπας

Γιώργος Κατσής

Πάνος Παπαδόπουλος

Γιώργος Τριανταφυλλίδης

 

ΠΑΡΑΓΩΓΗ

Ευάγγελος Κώνστας - Constantly Productions

 

 

Info:

ΘΕΑΤΡΟ ΣΦΕΝΔΟΝΗ

Μακρή 4, Αθήνα

 

Δευτέρα και Τρίτη, 21.00

 

Διάρκεια: 90 λεπτά

Τιμές εισιτηρίων:
12 ευρώ / 8 ευρώ (φοιτητικό/ανέργων)

Προπώληση:
Viva.gr, 11876, Seven Spots, Reload, Media Markt, Ευριπίδης, Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, Αθηνόραμα.gr, Viva Kiosk Σύνταγμα

 

REM/κήπος

Τελευταίες παραστάσεις

Παραστάσεις κάθε Σάββατο στις 9μμ και Κυριακή στις 6 και μισή

μέχρι τις 6 Ιανουαρίου

Δύο επιπλέον παραστάσεις: Τετάρτη 26/12 και 2/1 στις 9μμ

Η παράσταση REM/κήπος  πραγματοποιείται σε συνεργασία με την «Αθήνα 2018 – Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου» του δήμου Αθηναίων, μέγας δωρητής της οποίας είναι το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

 

 

«Βήματα αντηχούν μέσα στη μνήμη, νά πηγαίνουν στο διάδρομο που δεν επήραμε, κατά τη θύρα που δεν την ανοίξαμε ποτέ και βγάζει στο ροδόκηπο. Έτσι τα λόγια μου αντηχούν μες στο μυαλό σου». 

Τ.Σ.Ελιοτ

 

Τέσσερις ηθοποιοί οδηγούν τον θεατή μέσα από μια ρωγμή στον χρόνο, στον μαγικό χώρο μιας σκηνικής ταυτοχρονίας. Μολονότι θέατρο η παράσταση είναι σαν ένα μουσικό κομμάτι όπου πρωταγωνιστούν οι ήχοι. 

Πολλοί αντίλαλοι και πολλές φωνές κατοικούν αυτόν τον κήπο. Η δραματουργία και το μουσικό- ηχητικό σύμπαν αυτής της παράστασης, σαν μια σειρά επικλήσεων στον πρώτο μας κόσμο, πλέκονται σ’ ένα αδιαίρετο σύνολο.

Πλέκονται κείμενα: Όμηρος, Άννα Αχμάτοβα, Ουίλλιαμ Μπάτλερ Γέητς, Χάινριχ Κλάιστ, ΈζραΠάουντ,  Μαρσέλ Προύστ, Τ.Σ.Έλιοτ, Ιάμβλιχος, Γεώργιος Βιζυηνός,  Κ.Π. Καβάφης, Νίκος Α. Παναγιωτόπουλος. 

Επεξεργασμένα κινηματογραφικά θραύσματα:  Ζαν Βιγκό, Αντρέι Ταρκόφσκι, Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, Ρομπέρ Μπρεσσόν κά

Ενδεικτικά είναι αυτά τα υλικά από τη δραματουργία της παράστασης. 

 

 

 

 

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

                            

Σκηνοθεσία: Άννα Κοκκίνου

Δραματουργία: Νίκος Φλέσσας, Αλκίνοος Δωρής, Άννα Κοκκίνου

Σκηνικά: Δημήτρης Ταμπάκης

Κοστούμια: Ιωάννα Γιακουμάκη-Γρίβα,  Δημήτρης Ταμπάκης 

Φωτισμοί: Samir Lotfy

Κίνηση: Ανδρονίκη Μαραθάκη

Μάσκες: Μάρθα Φωκά

Ηχητικός Σχεδιασμός: Στέλιος Γιαννουλάκος

Video projection: Γιάννης Ντουσιόπουλος

Video editing: Thomas Künstler

Τεχνική υποστήριξη: Χρήστος Τόλης

Βοηθός σκηνοθέτη: Μιχάλης Αγγελίδης

 

Παίζουν: Μαρίζα Θεοφυλακτοπούλου, Σαμπρίνα Μπροντέσκου,  Αλκίνοος Δωρής, Άννα Κοκκίνου

 

Πρεμιέρα: 4 Νοεμβρίου

Τελευταία Παράσταση: 6 Ιανουαρίου

Παραστάσεις: Σάββατο στις 9μμ και Κυριακή στις 6 και μισή.

Διάρκεια: 70’ λεπτά

Τιμές εισιτηρίων: 16 ευρώ κανονικό, 10 ευρώ φοιτητικό & ανέργων

 

Θέατρο Σφενδόνη (Μακρή 4, Μακρυγιάννη, τηλ. 215 515 8968)

Προπώληση: ticketservices,gr, 210 72 34567

 

 

Περισσότερες Πληροφορίες:

 

Video Teaser Παράστασης

 

 

Στο πλαίσιο της διοργάνωσης «Αθήνα Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου 2018»

θα πραγματοποιηθούν δύο δωρεάν παραστάσεις στις 5 & 7 Δεκεμβρίου στις 9μ.μ..

 

Κρατήσεις στο ταμείο του θεάτρου.

Τηλέφωνο κρατήσεων  215 515 8968(Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή 14:00-21:00)

REM/κήπος

Πρεμιέρα Κυριακή 4 Νοεμβρίου στις 21:00

Παραστάσεις κάθε Σάββατο στις 6 κ μισή και Κυριακή στις 9μμ

Η παράσταση REM/κήπος  πραγματοποιείται σε συνεργασία με την «Αθήνα 2018 – Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου» του δήμου Αθηναίων, μέγας δωρητής της οποίας είναι το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

«Βήματα αντηχούν μέσα στη μνήμη, νά πηγαίνουν στο διάδρομο που δεν επήραμε, κατά τη θύρα που δεν την ανοίξαμε ποτέ και βγάζει στο ροδόκηπο. Έτσι τα λόγια μου αντηχούν μες στο μυαλό σου».

Τ.Σ.Ελιοτ

Τέσσερις ηθοποιοί οδηγούν τον θεατή μέσα από μια ρωγμή στον χρόνο, στον μαγικό χώρο μιας σκηνικής ταυτοχρονίας. Μολονότι θέατρο η παράσταση είναι σαν ένα μουσικό κομμάτι όπου πρωταγωνιστούν οι ήχοι.

Πολλοί αντίλαλοι και πολλές φωνές κατοικούν αυτόν τον κήπο. Η δραματουργία και το μουσικό- ηχητικό σύμπαν αυτής της παράστασης, σαν μια σειρά επικλήσεων στον πρώτο μας κόσμο, πλέκονται σ’ ένααδιαίρετο σύνολο.

Πλέκονται κείμενα: Όμηρος, Άννα Αχμάτοβα, Ουίλλιαμ Μπάτλερ Γέητς, Χάινριχ Κλάιστ, ΈζραΠάουντ,  ΜαρσέλΠρούστ, Τ.Σ.Έλιοτ, Ιάμβλιχος, Γεώργιος Βιζυηνός,  Κ.Π. Καβάφης, Νίκος Α. Παναγιωτόπουλος.

Επεξεργασμένα κινηματογραφικά θραύσματα:  Ζαν Βιγκό, Αντρέι Ταρκόφσκι, ΊνγκμαρΜπέργκμαν, Ρομπέρ Μπρεσσόνκά

Ενδεικτικά είναι αυτά τα υλικά από τη δραματουργία της παράστασης.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Σκηνοθεσία: Άννα Κοκκίνου

Δραματουργία: Νίκος Φλέσσας, Αλκίνοος Δωρής, Άννα Κοκκίνου

Σκηνικά: Δημήτρης Ταμπάκης

Κοστούμια: Ιωάννα Γιακουμάκη-Γρίβα,  Δημήτρης Ταμπάκης

Φωτισμοί:SamirLotfy

Κίνηση: Ανδρονίκη Μαραθάκη

Μάσκες: Μάρθα Φωκά

Ηχητικός Σχεδιασμός: Στέλιος Γιαννουλάκος

Videoprojection:ΓιάννηςΝτουσιόπουλος

Video editing: Thomas Künstler

Τεχνική υποστήριξη: Χρήστος Τόλης

Βοηθός σκηνοθέτη: Μιχάλης Αγγελίδης

Παίζουν: Μαρίζα Θεοφυλακτοπούλου, Σαμπρίνα Μπροντέσκου,  Αλκίνοος Δωρής, Άννα Κοκκίνου

Πρεμιέρα: 4 Νοεμβρίου

Παραστάσεις: Σάββατο στις 6 κ μισή και Κυριακή στις 9 μ.μ.

Διάρκεια: 70’ λεπτά

Τιμές εισιτηρίων: 16 ευρώ κανονικό, 10 ευρώ φοιτητικό & ανέργων

Θέατρο Σφενδόνη (Μακρή 4, Μακρυγιάννη, τηλ. 215 515 8968)

Προπώληση:ticketservices,gr, 210 72 34567

Στο πλαίσιο της διοργάνωσης «Αθήνα Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου 2018»

θα πραγματοποιηθούν δύο δωρεάν παραστάσεις στις 5 & 7 Δεκεμβρίου στις 9μ.μ..

Κρατήσεις στο ταμείο του θεάτρου.

Τηλέφωνο κρατήσεων215 515 8968 (Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή 14:00-21:00)

Πρεμιέρα Σάββατο 3 Νοεμβρίου

Παραστάσεις κάθε Σάββατο στις 6 κ μισή και Κυριακή στις 9μμ

Η παράσταση REM/κήπος  πραγματοποιείται σε συνεργασία με την «Αθήνα 2018 – Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου» του δήμου Αθηναίων, μέγας δωρητής της οποίας είναι το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

«Βήματα αντηχούν μέσα στη μνήμη, νά πηγαίνουν στο διάδρομο που δεν επήραμε, κατά τη θύρα που δεν την ανοίξαμε ποτέ και βγάζει στο ροδόκηπο. Έτσι τα λόγια μου αντηχούν μες στο μυαλό σου».

Τ.Σ.Ελιοτ

Τέσσερις ηθοποιοί οδηγούν τον θεατή μέσα από μια ρωγμή στον χρόνο, στον μαγικό χώρο μιάς σκηνικής ταυτοχρονίας. Μολονότι θέατρο η παράσταση είναι σαν ένα μουσικό κομμάτι όπου πρωταγωνιστούν οι ήχοι.

Πολλοί αντίλαλοι και πολλές φωνές κατοικούν αυτόν τον κήπο. Η δραματουργία και το μουσικό- ηχητικό σύμπαν αυτής της παράστασης, σαν μια σειρά επικλήσεων στον πρώτο μας κόσμο, πλέκονται σ’ ένααδιαίρετο σύνολο.

Πλέκονται κείμενα: Όμηρος, Άννα Αχμάτοβα, Ουίλλιαμ Μπάτλερ Γέητς, Χάινριχ Κλάιστ, ΈζραΠάουντ,  ΜαρσέλΠρούστ, Τ.Σ.Έλιοτ, Ιάμβλιχος, Γεώργιος Βιζυηνός,  Κ.Π. Καβάφης, Νίκος Α. Παναγιωτόπουλος.

Επεξεργασμένα κινηματογραφικά θραύσματα:  Ζαν Βιγκό, Αντρέι Ταρκόφσκι, ΊνγκμαρΜπέργκμαν, Ρομπέρ Μπρεσσόνκά

Ενδεικτικά είναι αυτά τα υλικά από τη δραματουργία της παράστασης.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Σκηνοθεσία: Άννα Κοκκίνου

Δραματουργία: Νίκος Φλέσσας, Αλκίνοος Δωρής, Άννα Κοκκίνου

Σκηνικά: Δημήτρης Ταμπάκης

Κοστούμια: Ιωάννα Γιακουμάκη-Γρίβα,  Δημήτρης Ταμπάκης

Φωτισμοί:SamirLotfy

Κίνηση: Ανδρονίκη Μαραθάκη

Μάσκες: Μάρθα Φωκά

Ηχητικός Σχεδιασμός: Στέλιος Γιαννουλάκος

Videoprojection: Γιάννης Ντουσιόπουλος

Τεχνική υποστήριξη: Χρήστος Τόλης

Βοηθός σκηνοθέτη: Μιχάλης Αγγελίδης

Παίζουν: Μαρίζα Θεοφυλακτοπούλου, Σαμπρίνα Μπροντέσκου,  Αλκίνοος Δωρής, Άννα Κοκκίνου

Πρεμιέρα: 3 Νοεμβρίου

Παραστάσεις: Σάββατο στις 6 κ μισή και Κυριακή στις 9 μ.μ.

                         Διάρκεια: 70’ λεπτά

Τιμές εισιτηρίων: 16 ευρώ κανονικό, 10 ευρώ φοιτητικό & ανέργων

Θέατρο Σφενδόνη (Μακρή 4, Μακρυγιάννη, τηλ. 215 515 8968)

Προπώληση:ticketservices,gr, 210 72 34567