ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ
Στον αγώνα για κοινωνική απελευθέρωση δεν υπάρχει τίποτα στάσιµο. Η στασιµότητα είναι στην πραγµατικότητα υποχώρηση. Το είδαµε σε ιστορίες κινηµάτων και οργανώσεων στο παρελθόν, το βλέπουµε και σήµερα. Ο καθένας και η καθεµιά από τον κόσµο του αγώνα αν µη τι άλλο το ζει τα τελευταία χρόνια που η σοσιαλδηµοκρατία κατασίγασε µε τη νίκη της την οργή της εποχής των µνηµονίων.
Η κατάσταση έχει βαλτώσει. Οι κοινωνικές αντιστάσεις είναι σε κάµψη. Κράτος και κεφάλαιο βαδίζουν µε σιγουρια σε έναν δρόµο που µας έχουν περιγράψει µε κάθε λεπτοµέρεια. Ξέρουµε τι έρχεται. Ξέρουµε ποια είναι τα επόµενα δικαιώµατα που θα χαθούν. Ξέρουµε και τα µεθεπόµενα.
Είναι κοινότοπο να πούµε ότι κάποια στιγµή τιναχτεί το «ελατήριο» που τώρα πιέζεται. Κάποια στιγµή θα γίνει, πράγµατι, αλλά πόση σηµασία θα έχει; Που θα βρίσκεται τότε η ισορροπία δυνάµεων στον κοινωνικό πόλεµο; Τι θα έχει χαθεί; Και τι δίνει ελπίδες ότι µια κοινωνική έκρηξη θα έχει τα ικανά περιεχόµενα και ισχύ για να πάει αυτή τη φορά µπροστά;
Οι αγώνες της πρώτης περιόδου των µνηµονιακών χρόνων, όσο εκρηκτικοί κι αν έγιναν, δεν το πέτυχαν. Το ζήτηµα για τον Ρουβίκωνα είναι τό ίδιο µε όλους όσους παλεύουν: τι κάνουµε τώρα, στη σηµερινή συνθήκη, πως προωθούµε τον κοινωνικό αγώνα;
Η ιστορία δεν πιάνεται από το µανίκι, από την άλλη όµως δεν πρόκειται ποτέ να δούµε «τα πτώµατα των εχθρών µας να κατεβαίνουν το ποτάµι» ξαπλωµένοι στην όχθη. Η συλλογικότητά µας, όλον αυτό τον καιρό, επέλεξε να βρεθεί στην πρώτη γραµµή σε µια σειρά µέτωπα του κοινωνικού πολέµου. Από την αρχή της προσπάθησε να πάρει την πρωτοβουλία κινήσεων. Με τις στοχευµένες παρεµβάσεις σε σηµεία και σε στιγµές πολιτικής αιχµής, τον αντιφασισµό, τον αντιιµπεριαλισµό, την υπεράσπιση των Εξαρχείων από τον κοινωνικό κανιβαλισµό, την αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούµενους.. Μέσα στον αναρχικό χώρο, συµµετέχοντας στην αναρχική οµοσπονδία, στεγαζόµενοι στο κοινωνικό κέντρο του Κ*ΒΟΞ, στο αντιφασιστικό στέκι Δίστοµο στον Άγιο Παντελεήµονα... Έχοντας διανύσει αρκετό δρόµο βλέπουµε πόσο περισσότερο έχουµε µπροστά µας.
Απέναντι στην επιτακτική ανάγκη της εξέλιξης ορίζουµε τα πρώτα βήµατα µιας διαδικασίας ανοίγµατος που πλέον αποτελεί το κεντρικό πολιτικό µας επίδικο. Μιας απόπειρας να υπερβούµε τα «εσκαµµένα» µεγέθη και ποιότητες που από ένα σηµείο και µετά επιβάλουν ταβάνι στο που µπορείς να φτάσεις. Χαµηλό ταβάνι.
Το πρώτο από αυτά τα πρώτα βήµατα είναι η σύνθεση και η κωδικοποίηση της πολιτικής ταυτότητας του Ρουβίκωνα σε ανώτερο από το σηµερινό επίπεδο. Μιας ταυτότητας που είναι άρρηκτα δεµένη µε την πραγµατικότητα µας ως έναν σχηµατισµό µάχης στον κοινωνικό πόλεµο και τα διακυβεύµατε που αυτός φέρνει συνεχώς µπροστά µας. Μιας ταυτότητας που γίνεται και εργαλείο του οποίου η συνέπεια και η αποτελεσµατικότητα αργά ή γρήγορα κρίνουν τα πάντα. Είναι καιροί για καθαρές και όσο γίνεται σίγουρες κουβέντες. Όπως είναι καιροί, πιστεύουµε, για ένα νέο κύµα πολιτικής στράτευσης. Όχι µόνο για τον Ρουβίκωνα ή τις αναρχικές οµάδες και οργανώσεις αλλά για όλο το ανταγωνιστικό κίνηµα. Σε πολιτικό, ταξικό και κοινωνικό επίπεδο. Απέναντι στην αµηχανία και την στασιµότητα απευθύνουµε το κάλεσµα για συµµετοχή και οργάνωση. Όπως µας απέδειξε η προηγούµενη αγωνιστική πληµµυρίδα κανείς δεν θα το καταφέρει, ούτε τα άτοµα, ούτε τα µικρά σχήµατα, να ωθήσουν τις εξελίξεις, να αναδείξουν ικανά περιεχόµενα στο επόµενο κύµα κοινωνικών αγώνων. Ας το συνειδητοποιήσουν όλοι και όλες αυτό.
Σας καλούµε λοιπόν στις 20 Μάη, στις 6.00µµ στο Κ*ΒΟΞ (Αραχώβης κ Θεµιστοκλέους, Πλ. Εξαρχείων) όπου θα παρουσιάσουµε την πολιτική ταυτότητα του Ρουβίκωνα και θα συζητήσουµε πάνω στα ζητήµατα και τις προοπτικές που ανοίγονται.
Η κατάσταση έχει βαλτώσει. Οι κοινωνικές αντιστάσεις είναι σε κάµψη. Κράτος και κεφάλαιο βαδίζουν µε σιγουρια σε έναν δρόµο που µας έχουν περιγράψει µε κάθε λεπτοµέρεια. Ξέρουµε τι έρχεται. Ξέρουµε ποια είναι τα επόµενα δικαιώµατα που θα χαθούν. Ξέρουµε και τα µεθεπόµενα.
Είναι κοινότοπο να πούµε ότι κάποια στιγµή τιναχτεί το «ελατήριο» που τώρα πιέζεται. Κάποια στιγµή θα γίνει, πράγµατι, αλλά πόση σηµασία θα έχει; Που θα βρίσκεται τότε η ισορροπία δυνάµεων στον κοινωνικό πόλεµο; Τι θα έχει χαθεί; Και τι δίνει ελπίδες ότι µια κοινωνική έκρηξη θα έχει τα ικανά περιεχόµενα και ισχύ για να πάει αυτή τη φορά µπροστά;
Οι αγώνες της πρώτης περιόδου των µνηµονιακών χρόνων, όσο εκρηκτικοί κι αν έγιναν, δεν το πέτυχαν. Το ζήτηµα για τον Ρουβίκωνα είναι τό ίδιο µε όλους όσους παλεύουν: τι κάνουµε τώρα, στη σηµερινή συνθήκη, πως προωθούµε τον κοινωνικό αγώνα;
Η ιστορία δεν πιάνεται από το µανίκι, από την άλλη όµως δεν πρόκειται ποτέ να δούµε «τα πτώµατα των εχθρών µας να κατεβαίνουν το ποτάµι» ξαπλωµένοι στην όχθη. Η συλλογικότητά µας, όλον αυτό τον καιρό, επέλεξε να βρεθεί στην πρώτη γραµµή σε µια σειρά µέτωπα του κοινωνικού πολέµου. Από την αρχή της προσπάθησε να πάρει την πρωτοβουλία κινήσεων. Με τις στοχευµένες παρεµβάσεις σε σηµεία και σε στιγµές πολιτικής αιχµής, τον αντιφασισµό, τον αντιιµπεριαλισµό, την υπεράσπιση των Εξαρχείων από τον κοινωνικό κανιβαλισµό, την αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούµενους.. Μέσα στον αναρχικό χώρο, συµµετέχοντας στην αναρχική οµοσπονδία, στεγαζόµενοι στο κοινωνικό κέντρο του Κ*ΒΟΞ, στο αντιφασιστικό στέκι Δίστοµο στον Άγιο Παντελεήµονα... Έχοντας διανύσει αρκετό δρόµο βλέπουµε πόσο περισσότερο έχουµε µπροστά µας.
Απέναντι στην επιτακτική ανάγκη της εξέλιξης ορίζουµε τα πρώτα βήµατα µιας διαδικασίας ανοίγµατος που πλέον αποτελεί το κεντρικό πολιτικό µας επίδικο. Μιας απόπειρας να υπερβούµε τα «εσκαµµένα» µεγέθη και ποιότητες που από ένα σηµείο και µετά επιβάλουν ταβάνι στο που µπορείς να φτάσεις. Χαµηλό ταβάνι.
Το πρώτο από αυτά τα πρώτα βήµατα είναι η σύνθεση και η κωδικοποίηση της πολιτικής ταυτότητας του Ρουβίκωνα σε ανώτερο από το σηµερινό επίπεδο. Μιας ταυτότητας που είναι άρρηκτα δεµένη µε την πραγµατικότητα µας ως έναν σχηµατισµό µάχης στον κοινωνικό πόλεµο και τα διακυβεύµατε που αυτός φέρνει συνεχώς µπροστά µας. Μιας ταυτότητας που γίνεται και εργαλείο του οποίου η συνέπεια και η αποτελεσµατικότητα αργά ή γρήγορα κρίνουν τα πάντα. Είναι καιροί για καθαρές και όσο γίνεται σίγουρες κουβέντες. Όπως είναι καιροί, πιστεύουµε, για ένα νέο κύµα πολιτικής στράτευσης. Όχι µόνο για τον Ρουβίκωνα ή τις αναρχικές οµάδες και οργανώσεις αλλά για όλο το ανταγωνιστικό κίνηµα. Σε πολιτικό, ταξικό και κοινωνικό επίπεδο. Απέναντι στην αµηχανία και την στασιµότητα απευθύνουµε το κάλεσµα για συµµετοχή και οργάνωση. Όπως µας απέδειξε η προηγούµενη αγωνιστική πληµµυρίδα κανείς δεν θα το καταφέρει, ούτε τα άτοµα, ούτε τα µικρά σχήµατα, να ωθήσουν τις εξελίξεις, να αναδείξουν ικανά περιεχόµενα στο επόµενο κύµα κοινωνικών αγώνων. Ας το συνειδητοποιήσουν όλοι και όλες αυτό.
Σας καλούµε λοιπόν στις 20 Μάη, στις 6.00µµ στο Κ*ΒΟΞ (Αραχώβης κ Θεµιστοκλέους, Πλ. Εξαρχείων) όπου θα παρουσιάσουµε την πολιτική ταυτότητα του Ρουβίκωνα και θα συζητήσουµε πάνω στα ζητήµατα και τις προοπτικές που ανοίγονται.
