Με ένα πρόγραμμα απεργιακών κινητοποιήσεων που φτάνει μέχρι τον Οκτώβριο (!) τα βελγικά συνδικάτα αντεπιτίθενται στη λιτότητα και τα αντεργατικά μέτρα που επιβάλλει η συντηρητική κυβέρνηση της χώρας. «Θα έμενα μάλιστα έκπληκτος αν οι πολίτες δεν ήταν οργισμένοι», δήλωσε ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός της γαλλόφωνης Βαλονίας, Πολ Μανιέτ.

Κορίνα Βασιλοπούλου

Ποτέ δεν είχαμε τόσες διαδηλώσεις όπως σήμερα και καταλαβαίνω γιατί είχαμε μια σειρά από βίαια επεισόδια. Θα έμενα μάλιστα έκπληκτος αν οι πολίτες δεν ήταν οργισμένοι».
Aυτά δήλωσε σε συνέντευξή του την Τρίτη στο ραδιόφωνο του βελγικού RTL ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός της γαλλόφωνης Βαλονίας, Πολ Μανιέτ.

Αποδείχθηκε μάλιστα προφητικός, καθώς τη συνέντευξη την έδωσε προτού ξεκινήσει η μεγάλη διαδήλωση κατά της λιτότητας στις Βρυξέλλες, η οποία συνοδεύτηκε από βίαια επεισόδια και κατέληξε στον τραυματισμό 10 ατόμων, ανάμεσά τους και του αρχηγού της βελγικής αστυνομίας.

Το σκηνικό με τις διαδηλώσεις, τις συγκρούσεις και τα δακρυγόνα στην καρδιά της Ε.Ε. την ώρα που συνερχόταν το Eurogroup ήταν ίσως ό,τι πιο συμβολικό για την κρίση και την παρακμή που βιώνει η «Ενωμένη Ευρώπη».

Ιδιαίτερα εντυπωσιακό, δε, για μια πόλη που μόλις πριν από δύο μήνες βίωσε μια σειρά πολύνεκρων τρομοκρατικών επιθέσεων.

Την ώρα που μια κλειστή ομάδα υπουργών Οικονομικών αποφάσιζαν για τη δόση της καταδικασμένης (;) σε εσαεί λιτότητα Ελλάδας, πάνω από 60.000 Βέλγοι πολίτες εκδήλωναν την οργή τους για τη δική τους λιτότητα.

«Είμαι εδώ για να διαμαρτυρηθώ ενάντια σε όλα αυτά τα μέτρα που παίρνει αυτή η δεξιά κυβέρνηση. Πλήττουν τους εργαζομένους, τους συνταξιούχους και τους ανέργους», είπε ένας συνδικαλιστής στο γαλλικό πρακτορείο AFP.

Τα συνδικάτα έχουν καλέσει σε 21 απεργιακές κινητοποιήσεις ή διαδηλώσεις στα δύο χρόνια της κυβέρνησης του συντηρητικού πρωθυπουργού του Βελγίου, Σαρλ Μισέλ. Και έπεται συνέχεια.

Για τις 31 Μαΐου έχουν εξαγγείλει κινητοποιήσεις οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο και στους σιδηρόδρομους, ενώ γενικές απεργίες έχουν προγραμματιστεί για τις 4 Ιουνίου, 29 Σεπτεμβρίου και 7 Οκτωβρίου.

Τα συνδικάτα αντιδρούν στην επιχειρούμενη ελαστικοποίηση του ωραρίου η οποία θα ανεβάζει κατά περίπτωση τις εβδομαδιαίες ώρες εργασίας στις 45 (σήμερα ισχύει το 38ωρο) χωρίς πληρωμή των υπερωριών.

Χώρια τα μέτρα λιτότητας που προβλέπουν πάγωμα των μισθών και αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67 έτη.

«Ελαβα το μήνυμα», δήλωσε το βράδυ της Τρίτης ο πρωθυπουργός Μισέλ, καταδικάζοντας παράλληλα τα βίαια επεισόδια.

Τόνισε όμως ότι οι μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό είναι απαραίτητες για τη βιωσιμότητα του συστήματος, ενώ οι μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά «θα καταστήσουν τη χώρα πιο ελκυστική στους επενδυτές».

Χθες το πρωί, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα την προηγούμενη μέρα στις Βρυξέλλες, ανακοίνωνε την έναρξη της καμπάνιας «Positive Belgium» (θετικό Βέλγιο) με στόχο την αποκατάσταση της διεθνούς εικόνας της χώρας, η οποία έχει δεχτεί σοβαρό πλήγμα μετά τις πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις.

Το πρόβλημα είναι ότι η θετική καμπάνια του δεξιού πρωθυπουργού κινδυνεύει να πάει στράφι, αν τουλάχιστον δεχτούμε τη συντηρητική εκδοχή βάσει τις οποίας οι απεργίες και οι διαδηλώσεις «βλάπτουν» την εικόνα μιας χώρας.

Ορισμένα άρθρα μάλιστα στον διεθνή Τύπο σχολίαζαν ότι ο αναβρασμός που επικρατεί στη Γαλλία λόγω της νεοφιλελεύθερης εργασιακής μεταρρύθμισης του Ολάντ τροφοδοτεί ανάλογες αντιδράσεις και στο Βέλγιο.

Επόμενο, όταν τα προβλήματα και τα διακυβεύματα είναι κοινά.