Ρυπογόνα απανθρωπία
γράφει ο Κώστας Καναβούρης
Αυτό ακριβώς το έργο παρακολουθούμε για πολλοστή φορά τις τελευταίες μέρες με αφορμή την κρισιμότητα της διαπραγμάτευσης, αλλά και τις απολύτως απαραίτητες αλλαγές που χρειάζεται να γίνουν ώστε να σταματήσει η πορεία εξαθλίωσης της χώρας και που προωθεί με το νομοθετικό της έργο η νέα κυβέρνηση.
Κατ’ αρχήν η λέξη πατρίδα. Δεκαετίες ολόκληρες σπαράσσεται το πολύτιμο φορτίο της. Δεκαετίες ολόκληρες αποτέλεσε την χρυσοτόκο όρνιθα για έναν ολόκληρο εσμό εξαχρειωμένων, αδίστακτων και υποταγμένων ανθρώπων. Που την ξεπούλησαν, τη ρήμαξαν και την κατάντησαν ράκος λερό και ανυπόληπτο έρμαιο, σαπίζοντας μαζί της αφού οι λέξεις είναι σκληρά πλάσματα και πάντοτε βρίσκουν τον τρόπο να εκδικηθούν. Μια σάπια πατρίδα λοιπόν περιφέρουν τούτες τις μέρες, μια πατρίδα που δεν είναι η δική μας πατρίδα. Η δική μας πατρίδα – πατρίδα προσφυγιάς και σκληρής μετανάστευσης και αναγκαστικής υπερορίας ας μην ξεχνάμε – δεν πολτοποιεί τα πουλιά της δυστυχίας που φτάνουν τρελαμένα εδώ, μέσα στην αφύσικη και απάνθρωπη εξάμβλωση του όρου λαθρομετανάστης. Η δική μας πατρίδα δεν θεωρεί την χυδαιότητα της υπόκυψης υπερηφάνεια και την άνευ όρων παράδοση, αξιοπρέπεια. Η δική μας πατρίδα δεν θεωρεί εχθρική ενέργεια προς τον αυθέντη (άλλωστε δεν αναγνωρίζει αυθέντες), την προσπάθεια να ανασηκώσει τους ανθρώπους της στο ύψος που τους αξίζει. Η δική μας πατρίδα γνωρίζει καλά την αξιωματικής εμβέλειας φράση του Ντοστογιέφσκι ότι, «μια κοινωνία δεν κρίνεται από το πώς συμπεριφέρεται στα εξέχοντα μέλη της, αλλά από το πώς συμπεριφέρεται στους εγκληματίες της». Η δική μας πατρίδα δεν κατοικεί μήτε στο λεπίδι και τον σιδερολοστό της «Χρυσής Αυγής», μήτε στις φρικαλέες απόψεις και τις ατιμωτικές ελπίδες καταστροφής του Σαμαρά και όλων των υπολοίπων.
Θέλω να πω ότι η δική μας πατρίδα, κατοικεί στη λέξη της. Άρα υπάρχει. Αυτή είναι η διαφορά με την πατρίδα τους. Που είναι μια σάπια κατασκευή γι’ αυτό και κατέρρευσε πάνω στα κεφάλια μας. Αυτή την κατάρρευση εμπορεύονται σ’ ένα αόρατο χρηματιστήριο που μετατρέπει τους ανθρώπους σε ρύπους και τους αριθμούς σε μόλυνση. Σε αριθμοβόρα απανθρωπία. Χωρίς πατρίδα. Χωρίς έλεος.
πηγή:artinews.gr
Οι λέξεις είναι σαν το Θεό. Όταν τις χρησιμοποιείς επί ματαίω, όταν τις πιπιλάς δηλαδή σαν καραμέλα διαρκώς, δεν σου σαπίζουν τα δόντια, σου σαπίζουν την ψυχή. Και τότε επιστρέφουν σάπιες στον κοινό τόπο της συνεννόησης άρα και γενέθλιο τόπο των ιδεών και τον μετατρέπουν σε βόρβορο.
Αυτό ακριβώς το έργο παρακολουθούμε για πολλοστή φορά τις τελευταίες μέρες με αφορμή την κρισιμότητα της διαπραγμάτευσης, αλλά και τις απολύτως απαραίτητες αλλαγές που χρειάζεται να γίνουν ώστε να σταματήσει η πορεία εξαθλίωσης της χώρας και που προωθεί με το νομοθετικό της έργο η νέα κυβέρνηση.
Κατ’ αρχήν η λέξη πατρίδα. Δεκαετίες ολόκληρες σπαράσσεται το πολύτιμο φορτίο της. Δεκαετίες ολόκληρες αποτέλεσε την χρυσοτόκο όρνιθα για έναν ολόκληρο εσμό εξαχρειωμένων, αδίστακτων και υποταγμένων ανθρώπων. Που την ξεπούλησαν, τη ρήμαξαν και την κατάντησαν ράκος λερό και ανυπόληπτο έρμαιο, σαπίζοντας μαζί της αφού οι λέξεις είναι σκληρά πλάσματα και πάντοτε βρίσκουν τον τρόπο να εκδικηθούν. Μια σάπια πατρίδα λοιπόν περιφέρουν τούτες τις μέρες, μια πατρίδα που δεν είναι η δική μας πατρίδα. Η δική μας πατρίδα – πατρίδα προσφυγιάς και σκληρής μετανάστευσης και αναγκαστικής υπερορίας ας μην ξεχνάμε – δεν πολτοποιεί τα πουλιά της δυστυχίας που φτάνουν τρελαμένα εδώ, μέσα στην αφύσικη και απάνθρωπη εξάμβλωση του όρου λαθρομετανάστης. Η δική μας πατρίδα δεν θεωρεί την χυδαιότητα της υπόκυψης υπερηφάνεια και την άνευ όρων παράδοση, αξιοπρέπεια. Η δική μας πατρίδα δεν θεωρεί εχθρική ενέργεια προς τον αυθέντη (άλλωστε δεν αναγνωρίζει αυθέντες), την προσπάθεια να ανασηκώσει τους ανθρώπους της στο ύψος που τους αξίζει. Η δική μας πατρίδα γνωρίζει καλά την αξιωματικής εμβέλειας φράση του Ντοστογιέφσκι ότι, «μια κοινωνία δεν κρίνεται από το πώς συμπεριφέρεται στα εξέχοντα μέλη της, αλλά από το πώς συμπεριφέρεται στους εγκληματίες της». Η δική μας πατρίδα δεν κατοικεί μήτε στο λεπίδι και τον σιδερολοστό της «Χρυσής Αυγής», μήτε στις φρικαλέες απόψεις και τις ατιμωτικές ελπίδες καταστροφής του Σαμαρά και όλων των υπολοίπων.
Θέλω να πω ότι η δική μας πατρίδα, κατοικεί στη λέξη της. Άρα υπάρχει. Αυτή είναι η διαφορά με την πατρίδα τους. Που είναι μια σάπια κατασκευή γι’ αυτό και κατέρρευσε πάνω στα κεφάλια μας. Αυτή την κατάρρευση εμπορεύονται σ’ ένα αόρατο χρηματιστήριο που μετατρέπει τους ανθρώπους σε ρύπους και τους αριθμούς σε μόλυνση. Σε αριθμοβόρα απανθρωπία. Χωρίς πατρίδα. Χωρίς έλεος.
πηγή:artinews.gr