Φεστιβάλ κινηματογράφου για την Εθνική Αντίσταση
Σε εξέλιξη βρίσκεται το αφιέρωμα του φεστιβάλ κινηματογράφου για την «Εθνική Αντίσταση» το οποίο διοργανώνει η New Star, το οποίο ξεκίνησε την Πέμπτη 19 και θα ολοκληρωθεί την Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου στον κινηματογράφο ΑΛΚΥΟΝΙΣ new star art cinema και από Πέμπτη 19 έως Τρίτη 24 Φεβρουαρίου στον κινηματογράφο ΣΤΟΥΝΤΙΟ new star art cinema.
Η New Star τιμώντας τις επετείους ίδρυσης των Ε.Π.Ο.Ν. (Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων ) και Ε.Λ.Α.Σ.( Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός ) διοργανώνει φεστιβάλ με προβολές ταινιών που έχουν θέμα την Εθνική Αντίσταση, το Λαϊκό Αγώνα για Εθνική Ανεξαρτησία και τη διεκδίκηση ενός καλύτερου αύριο.
«Θα αγωνιστούμε παληκαρίσια να γκρεμίσουμε όλους τους πολιτικούς και οικονομικούς φραγμούς και όλα τα εμπόδια, που έστησε ο καπιταλισμός και ο φασισμός, για να καταχτήσουμε κι εμείς τα δικαιώματα της ηλικίας μας, και να επιβάλουμε το σεβασμό τους.»
-Από τον δωδεκάλογο της Ε.Π.Ο.Ν.
Επίκαιρες όσο ποτέ, σε ένα σήμερα που η λαϊκή κυριαρχία έχει σχεδόν εξαληφθεί και ο φασισμός ανθεί με ιλλιγιώδη ταχύτητα, οι ταινίες που θα προβληθούν έχουν σκοπό να αφυπνίσουν τα πλήθη, να διεκδικήσουν χώρο στο διαφορετικό και να τονώσουν το ηθικό των ανθρώπων που πιστεύουν πως ένα καλύτερο αύριο είναι εφικτό.
Στόχος του φεστιβάλ είναι να μάθουν οι νεότεροι, να θυμηθούν οι παλαιότεροι, να αφυπνιστούν αμφότεροι.
Ενδείκτικα παραθέτουμε τις παρακάτω ταινίες:
- «Η Ζωή στους Βράχους», «Πουλιά στους Βάλτους», «Θέατρο στο Βουνό», της Αλίντας Δημητρίου.
- «Άλλος δρόμος δεν Υπήρχε», του Σταύρου Ψυλλάκη.
- «Καπετάν Κεμάλ, ο σύντροφος» ,του Φώτου Λαμπρινού.
- «Ο Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος», «Ψηλά τα Χέρια Χίτλερ», του Ροβήρου Μανθούλη.
- «ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΘΑΝΑΣΗ» του ΝΤΙΝΟΥ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗ
- «Όλοι στο Βουνό», του Αλέξανδρου Παπαηλιού.
- «Καλάβρυτα – Άνθρωποι και Σκιές», του Ηλία Γιαννακάκη.
- «Το Χρονικό μιας Καταστροφής»(Χορτιάτης 1944), των Χρύσα Τζελέπη και Άκη Κερσανίδη.
Αναλυτικά οι ώρες προβολών του κινηματογράφου ΑΛΚΥΟΝΙΣ new star art cinema είναι οι εξής:
ΔΕΥΤΕΡΑ 23/2
18.30 «Όλοι στο Βουνό», του Αλέξανδρου Παπαηλιού.
19.45 «Καπετάν Κεμάλ, ο σύντροφος» ,του Φώτου Λαμπρινού.
ΤΡΙΤΗ 24/2
19.00 «Καλάβρυτα - Άνθρωποι και Σκιές»του Ηλία Γιαννακάκη.
ΤΕΤΑΡΤΗ 25/2
18.30 «Όλοι στο Βουνό», του Αλέξανδρου Παπαηλιού.
19.15 «Το Χρονικό μιας Καταστροφής»(Χορτιάτης 1944)των Χρύσα Τζελέπη και Άκη Κερσανίδη.
- ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ 5.00 ευρώ.
ΑΛΚΥΟΝΙΣ new star art cinema
ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ 42-46, ΠΛΑΤΕΙΑ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ (ΜΕΤΡΟ Βικτώρια)
Τηλ.210 8220008: 210 8220023 , 210-8220076
Parking διαθέσιμο κάτω από τον κινηματογράφο.
Αναλυτικά οι ώρες προβολών του κινηματογράφου ΣΤΟΥΝΤΙΟ new star art cinema είναι οι εξής:
ΔΕΥΤΕΡΑ 23/2
17.00 «Το Χρονικό μιας Καταστροφής»(Χορτιάτης 1944) των Χρύσα Τζελέπη και Άκη Κερσανίδη.
18.30 «Άλλος δρόμος δεν Υπήρχε»του Σταύρου Ψυλλάκη.
ΤΡΙΤΗ 24/2
17.30 «Ο Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος» του Ροβήρου Μανθούλη.
18.30 «Ψηλά τα Χέρια Χίτλερ»του Ροβήρου Μανθούλη.
- ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ 5.00 ευρώ.
STUDIO new star art cinema
ΣΠΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ 33 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
Τηλ 210-8640054
«ΨΗΛΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΧΙΤΛΕΡ»
ΤΟΥ ΡΟΒΗΡΟΥ ΜΑΝΘΟΥΛΗ
Είδος: Kωμωδία
Παραγωγής: 1962
Διάρκεια: 85'
Χρώμα: Ασπρόμαυρο
Δ/ντής Φωτογραφίας: Μηλάς Νίκος
Μοντάζ: Παπαδάκης Γ..
Ηχολήπτης: Κριάδης Γιώργος
Μουσική Επιμέλεια: Καραλη Τόνια, Μιχαλίτση Σοφία
Ηθοποιοί: Βέγγος Θανάσης, Διαμαντόπουλος Βασίλης, Καλατζοπούλου Μίρκα, Ανδρονίδης Βάσος, Καλατζόπουλος Γιάννης, Ανδρεόπουλος Βασίλης, Καλογήρου Σπύρος, Καρπετά Ελένη,Κεδρακάς Νάσος, Ρώης Γιώργος
Σύνοψη
Δύο φίλοι (Θανάσης Βέγγος και Βασίλης Διαμαντόπουλος) συναντιούνται μετά από χρόνια και θυμούνται όσα κωμικοτραγικά έζησαν μαζί, κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Προσπάθησαν να φύγουν στην Αίγυπτο, συνάντησαν έναν τραυματισμένο αντιστασιακό (Σπύρος Καλογήρου) και τον έσωσαν από τους Γερμανούς. Ο ένας από τους δύο, όμως, αιχμαλωτίστηκε.
«Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ»
ΤΟΥ ΡΟΒΗΡΟΥ ΜΑΝΘΟΥΛΗ
«Τα πιο ισχυρά θέματα, τουλάχιστον στον ελληνικό χώρο, είχαν πάντοτε ιστορική αξία. Από πού να πιαστεί κανείς; Από τον Μεταξά, την Κατοχή, τον Εμφύλιο, τη Δικτατορία; Επειδή τα έζησα, είναι θέματα που με κυνηγάνε».
Ροβήρος Μανθούλης
Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής στο Διεθνές Φεστιβάλ Τηλεοπτικών Προγραμμάτων (F.I.P.A.) του Μπιαρίτζ το 1997.
Ελλάδα, 1997
Διάρκεια: 60’
Σκηνοθεσία: Ροβήρος Μανθούλης
Σύνοψη
Ιστορική καταγραφή των γεγονότων του Εμφυλίου μέσα από το φακό του Ροβήρου Μανθούλη. Η παραγωγή παρουσιάστηκε σε δυο εκδοχές, μια σχεδόν ωριαία και μια εξάωρη. Η ωριαία βερσιόν αποτελεί μία ιστορική καταγραφή των γεγονότων του εμφυλίου που περιλαμβάνει αρχειακό υλικό από το συνεργείο του Δημοκρατικού Στρατού, από το BBC και από αρχεία των χωρών και των δυο αντίπαλων στρατοπέδων.
Μια αφήγηση συγκινητική και χωρίς παραχωρήσεις.
Όταν μεταδόθηκε για πρώτη φορά η ΕΡΤ δέχτηκε περί τα 2.000 τηλεφωνήματα τηλεθεατών που ζητούσαν την επανάληψή της και (για πρώτη φορά στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης) ξαναπαίχτηκε σε 3 μέρες. Εμφανίζονται οι Μανώλης Γλέζος, Χαρίλαος Φλωράκης, οι αξιωματικοί του Εθνικού Στρατού (που πολέμησαν σε Ελ Αλαμέιν, Ρίμινι, Δεκέμβρη και Εμφύλιο) στρατηγός Κουμανάκος, στρατηγός Σοφοκλής Τζανετής, στρατηγός Κόρκας –Ιερολοχίτης το 1944. Επίσης οι αξιωματικοί του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού Βασίλης Βενετσανόπουλος, Αλέκος Παπαγεωργίου, Στέφανος Παπαγιάννης, η αντάρτισσα του Δημοκρατικού Στρατού Κατίνα Δημητρίου, ο καπετάνιος του λόχου «Λόρδος Βύρων» του ΕΛΑΣ Μάνος Ζαχαρίας, ο ιστορικός και αντιστασιακός της ΕΠΟΝ Φίλιππος Ηλιού, ο δημοσιογράφος και ιστοριογράφος Βάσος Μαθιόπουλος (αποκάλυψε την Αγγλο-Γερμανική Συμφωνία του τέλους της Κατοχής).
Οι αγωνιστές του ΕΑΜ ΕΛΑΣ που τότε έχουν τεράστια αποδοχή από τον ελληνικό λαό, και ακριβώς γι αυτό, καταδιώκονται. Ο Τσώρτσιλ είναι καθαρός: πληρώσαμε πολλά στη Μόσχα για να πάρουμε την Ελλάδα. Θα κάνουν τα πάντα για να αφανίσουν τους αγωνιστές. Καθημερινά σφαγές και εκτελέσεις. O αριθμός των νεκρών, όχι από τις μάχες αλλά μόνο από τις δολοφονίες στη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, ανέρχεται στις 100.000 (στο 24′ περίπου της ταινίας. Στοιχεία από τις καταγραφές που συνέλεγε καθημερινά ο τότε συντάκτης του Ριζοσπάστη Μανώλης Γλέζος).
Ροβήρος Μανθούλης
Ο Ροβήρος Μανθούλης σπούδασε αρχικά Πολιτικές Επιστήμες στην Πάντειο, έπειτα Κινηματογράφο και Θέατρο στο Πανεπιστήμιο Σύρακιουζ της Νέας Υόρκης. Στα μέσα της δεκαετίας του 1950 συνεργά-στηκε με το ΕΪΡ στη μετάφραση και τη διασκευή έργων του αμερικάνικου δραματολογίου για το "Θέατρο της Τετάρτης". Από το 1956 και για μια δεκαετία περίπου ήταν καθηγητής και Διευθυντής Σπουδών στις Σχολές Κινηματογράφου Ιωαννίδη και Σταυράκου. Το 1957 προσελήφθη στο Υπουργείο Τύπου με σκοπό την οργάνωση Τμήματος Ντοκιμαντέρ. Το 1958 με πρωτοβουλία του ίδρυσε μαζί με τους Ηρακλή Παπαδάκη, Ρούσο Κούνδουρο, Φώτη Μεσθεναίο, Γιάννη Μπακογιαννόπουλο την Ομάδα των 5, ένα κίνημα του δημιουργικού ντοκιμαντέρ στον ελληνικό χώρο. Τον ίδιο χρόνο ανέβασε το θεατρικό έργο του Ουίλιαμ Σαρόγιαν "Η καρδιά μου εκεί πάνω στα ψηλά" στο Θέατρο Αθηνών και στο Φεστιβάλ της Λευκάδας. Συνεργάστηκε με το περιοδικό "Κινηματογράφος - Θέατρο", που διηύθυνε ο Γιάννης Μπακογιαννόπουλος. Δραστηριοποιήθηκε για την ανάπτυξη των κινηματογραφικών λεσχών στην Ελλάδα.
Ως Γενικός Διευθυντής Προγράμματος της Ελληνικής Τηλεόρασης ανέλαβε τη μετατροπή του σε ΕΡΤ (1975) και της ΥΕΝΕΔ σε ΕΡΤ2 (1982). Έχει σκηνοθετήσει τις βραβευμένες ταινίες "Πρόσωπο με Πρόσωπο", "Ψηλά το χέρια", "Χίτλερ", "Μπλουζ με σφιγμένο δόντια", 'Ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος" και την ελληνογαλλική συμπαραγωγή "Lilly' s Story" (Φεστιβάλ Βενετίας). Η πρώτη του συνεργασία με τη Γαλλική Τηλεόραση ήταν ως διευθυντής και βασικός σκηνοθέτης της σειράς ντοκιμαντέρ με τίτλο "Στην αφίσα του κόσμου", η οποία το 1969 βραβεύτηκε από την Ένωση των Γάλλων Κριτικών ως Η Καλύτερη Εκπομπή της Γαλλικής Τηλεόρασης. Για την Ευρωπαϊκή Τηλεόραση έχει γυρίσει 90 κοινωνιολογικά ντοκιμαντέρ, ταινίες μεγάλου μήκους, μιούζικαλ και την τηλεοπτική διασκευή των "Ακυβέρνητων πολιτειών" του Στρατή Τσίρκα, που είχε 50 αναμεταδόσεις από τη Γαλλική Τηλεόραση. Υπήρξε πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας στο Παρίσι (1991 -2001 ).Έχει τιμηθεί για το σύνολο του έργου του στη Γαλλία με το Μετάλλιο της Πόλεως των Παρισίων.
Έχει μεταφράσει στα γαλλικά τον "Κύκλωπα" του Ευριπίδη και τα έργα του Ιάκωβου Καμπανέλλη "Αυτός και το παντελόνι του", Οδυσσέα γύρισε σπίτι" για την Ελληνική Τριλογία: Ulysse, trios fois Ulysse (με συνεργασία, στους γαλλικούς διάλογους, της Ρεζίν Ασίλ-Φουλντ και της Εβλίν Γκιουιμαρά). Την "Τριλογία" σκηνοθέτησε και παρουσίασε στο Θέατρο La Main d' Or στο Παρίσι. Επίσης μετέφρασε στα γαλλικά (με τη συνδρομή της ηθοποιού Εβλίν Γκιουιμαρά) και σκηνοθέτησε για το Φεστιβάλ της Αβινιόν την "Κοινή λογική" του Γιώργου Μανιώτη.
«ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ»
ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ
Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του αγωνιστή γιατρού Θάνου Παπαθεοδώρου.
Ελλάδα, 2015
Διάρκεια: 50’
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Παπαηλιού
Φωτογραφία: Κατερίνα Τζιγκοτζίδου
Μουσική : Γ. Καραγιάννης
Συμμετέχουν: Χαρά, Έφη, Ειρήνη Παπαθεοδώρου, Horst Schröder
Σύνοψη
Το ντοκιμαντέρ αυτό είναι το οδοιπορικό στα βουνά της Αιτωλοακαρνανίας της οικογένειας Πόπης και Θάνου Παπαθεοδώρου, ιατρού του Ε.Λ.Α.Σ. στα χρόνια της Αντίστασης 1940-1945.
Το ντοκιμαντέρ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ, είναι βασισμενο στο αυτοβιογραφικο βιβλιο της μητερας και του πατέρα μου Ποπης και Θανου Παπαθεοδωρου,που ηταν γιατρος στον ΕΛΑΣ στα χρονια 1943-44, στις περιοχες Ατωλ/νιας, Ναυπακτιας και Ευρυτανιας. Ένα οδοιπορικο ,εκει οπου ο ΕΛΑΣ εφτιαχνε νοσοκομεια για τους αγωνιστες και τον ντοπιο πληθυσμο.
Μιλουν ανθρωποι που ειχαν γνωρισει το γιατρο και την οικογενεια του.
Επισης προβαλλεται η φιλια της οικογενειας με την οικογενεια των Εσθηρ και Λεων Ματσας,Εβραιων,που ζουσαν στο Αγρινιο και ειχαν κι εκεινοι καταφυγει στο βουνο.
Το Αγρινιο ηταν από τις ελαχιστες πολεις, που δεν παρεδωσε τους Εβραιους στα SS.
Η φιλια των οικογενειων κραταει μεχρι σημερα!
Μεσα από επικαιρα της εποχης,απροσπελαστα μεγαλοπρεπα βουνα,ποταμια,γεφυρες και κοιλαδες,ο θαυμασμος του συγχρονου θεατη είναι μεγαλος! ΠΩΣ οι προγονοι μας αντεξαν τις κακουχιες και τους κινδυνους και καταφεραν –με μεγαλες θυσιες- να φερουν τη Λευτερια στην ΕΛΛΑΔΑ.
Μια ιστορια ,σχεδον πανομοιοτυπη,με των οικογενειων που πηραν μερος στην Ελληνικη Αντισταση.
Εχομε υποχρεωση να καταγραψουμε τις προσωπικες μαρτυριες των προγονων μας,ετσι διασωζοντας την ιστορικη μνημη.
-Οι κόρες Χαρά, Ευθυμία, Ειρήνη. Σιταράλωνα Αιτωλοακαρνανίας 1988
Αλέξανδρος Παπαηλιού
Ο Αλέξανδρος Παπαηλιού σπούδασε οικονομικά και κινηματογράφο. Έχει εργαστεί ως οπερατέρ, μοντέρ, σκηνοθέτης και παραγωγός. Από το 2000 είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Εκδίδει μαζί με άλλους σκηνοθέτες το κινηματογραφικό και πολιτιστικό περιοδικό «Διαγωγή Μηδέν».
Το 2003 βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ του «Πατρίδα είναι η παιδική ηλικία». Έχει σκηνοθετήσει πολλά ντοκιμαντέρ και την τηλεταινία «Η Νιόβη χόρευε τη ζωή της.
«Η ΖΩΗ ΣΤΟΥΣ ΒΡΑΧΟΥΣ»
ΤΗΣ ΑΛΙΝΤΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Ελλάδα, 2009
Διάρκεια: 98’
Σκηνοθεσία: Αλίντα Δημήτρίου
Σύνοψη
«Η Ζωή στους βράχους» της Αλίντας Δημητρίου, που αποτελεί τη συνέχεια της ταινίας «Πουλιά στο βάλτο», παρακολουθεί τη ζωή 33 γυναικών μετά την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας. Κάποιες οδηγήθηκαν στον Δημοκρατικό Στρατό για να σωθούν, ενώ άλλες συνελήφθησαν, φυλακίστηκαν, καταδικάστηκαν σε ισόβια, εξορίστηκαν ή εκτελέστηκαν.
«Εγώ πλέον βάζω τη λέξη εμφύλιος σε εισαγωγικά. Πρέπει να δούμε από ποιους έγινε αυτός ο πόλεμος, μεταξύ ποιών και για ποιο λόγο», είχε πει χαρακτηριστικά η δημιουργός σε συνέντευξη τύπου στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, συμπληρώνοντας: «Αυτό που ήθελα, ήταν να δώσω φωνή σε ανθρώπους που αγνόησε η ιστορία. Η αφορμή δόθηκε σε ένα φεστιβάλ ντοκιμαντέρ στην Καλαμάτα, όπου παρακολούθησα μια συγκλονιστική ταινία για την επανάσταση των Γαρύφαλλων στην Πορτογαλία. Κάθε τι πολιτικό με ενδιαφέρει. Όταν είδα την ταινία σκέφτηκα γιατί να μην κάνουμε και εμείς κάτι τέτοιο; Απευθύνθηκα σε κάποιον πολύ επώνυμο που είχε φυλακιστεί και βασανιστεί εκείνη την περίοδο. Όμως αυτός είχε φτιάξει το μύθο του εαυτού του και κάτι τέτοιο δεν με ενδιέφερε. Εγώ ήμουν πάντα με τους ξυπόλητους. Όταν βρήκα μια από αυτές τις γυναίκες, τις βρήκα όλες».
«ΠΟΥΛΙΑ ΣΤΟ ΒΑΛΤΟ»
ΤΗΣ ΑΛΙΝΤΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Το ντοκιμαντέρ «Πουλιά στο Βάλτο» αποτίνει φόρο τιμής στις γυναίκες της Αντίστασης. Από μαρτυρίες 40 γυναικών κατανοούμε τη σημαντική συμβολή τους στον αντιναζιστικό αγώνα.
Ελλάδα, 2007
Διάρκεια: 105’
Σκηνοθεσία: Αλίντα Δημήτρίου
Σύνοψη
«Η ταινία αναφέρεται στη συμμετοχή και την προσφορά της γυναίκας καθώς και στις συνέπειες που υπέστη κατά την Αντίσταση και την περίοδο της Κατοχής 1941-1944. Στηρίζεται στις προφορικές μαρτυρίες των γυναικών που επέζησαν, με άξονα την ιστορική διαδρομή. Δεν εστιάζει όμως στην ιστορική περιγραφή αλλά στην αποκάλυψη – μέσα από μνήμες, βιώματα ή και ψυχολογικά τραύματα – μιας στάσης ζωής των γυναικών σε πράξεις που θεωρούμε ότι έχουν να κάνουν μόνο με τους άνδρες.» Αλίντα Δημητρίου
Συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ της Αλίντα Δημητρίου, η οποία ασχολήθηκε συστηματικά με τις ιστορίες των γυναικών στην κατοχή, στον εμφύλιο και στην χούντα. Τα πουλιά στο Βάλτο αναφέρεται στη συμμετοχή και στην προσφορά των γυναικών στον αγώνα, στις πόλεις αλλά και στα βουνά, στον ΕΑΜ, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, καθώς και στα βασανιστήρια που υπέστην από τους ταγματασφαλίτες, τους γερμανοτσολιάδες και λιγότερο από τους γερμανούς.
Η ταινία στηρίζεται στις προφορικές μαρτυρίες των γυναικών αυτών και στις προσωπικές συνεντεύξεις που παραχώρησαν στην Αλίντα Δημητρίου. Κατά τη διάρκεια του ντοκιμαντέρ, αυτό που ταράζει πιο πολύ τον θεατή, είναι η δύναμη που εκφράζουν οι γυναίκες αυτές, οι οποίες παρά την ηλικία τους, τους βασανισμούς και τις κακουχίες που είχαν υποστεί, μιλούν για την αντίσταση , χωρίς να μετανιώνουν για τίποτα , συγκινώντας και δίνοντας άπειρα ερεθίσματα για σκέψη και προβληματισμό, για την δύναμη του ανθρώπου και την σημασία της συλλογικής πάλης και αλληλεγγύης.
Η σκηνοθέτις, κάποια στιγμή, ρωτάει μία από τις γυναίκες αν ποτέ αναλογίστηκε πως ο αγώνας που έδωσε αυτή και οι άλλες γυναίκες, με όλο αυτό το προσωπικό κόστος και τα βασανιστήρια που υπέστησαν, ήταν άσκοπος και χωρίς νόημα. Η απάντηση που παίρνει αντικατοπτρίζει όλο το σκεπτικό των μαχόμενων εκείνων γυναικών, προκαλώντας ρίγη: “Η πάλη εκείνης της περιόδου ήταν συλλογική, δεν ήσουν μόνος, περνούσες στην ανώτατη ηθική σφαίρα της ανθρώπινης ύπαρξης, δεν φοβόσουν, πάλευες για την ελευθερία και για το δίκιο. Όχι, δεν μετανιώνω στιγμή για τίποτα….”
Αλίντα Δημητρίου
Η Αλίντα Δημητρίου, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933 και σπούδασε Σκηνοθεσία στη Σχολή Σταυράκου. Παράλληλα με τη διοργάνωση κινηματογραφικών προβολών κατά την περίοδο 1970-1975, συμμετείχε σε σεμινάρια για ταινίες μικρού μήκους, ενώ παράλληλα έγραψε και μετέφρασε άρθρα σε κινηματογραφικά περιοδικά.
Συγγραφέας του βιβλίου «Φιλμογραφία ταινιών μικρού μήκους» (1939-1979), η Αλίντα Δημητρίου εξέδωσε το 1992, το Λεξικό ταινιών μικρού μήκους. Στην πλούσια φιλμογραφία της, συγκαταλέγονται περισσότερα από 50 ντοκιμαντέρ.
«ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ, ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΣΚΙΕΣ»
ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΗ
Οχι μόνο ένα χρονικό του πιο αποτρόπαιου ολοκαυτώματος που συνέβη στην Ελλάδα κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και ένα δοκίμιο πάνω στη μνήμη και το αποτύπωμά της σε μια χώρα που συνεχίζει να ενδίδει στο φασισμό.
Ελλάδα, 2014
Διάρκεια: 112’
Σκηνοθεσία, Σενάριο, Παραγωγή: Ηλίας Γιαννακάκης
Φωτογραφία: Κλαούντιο Μπολιβάρ
Σύνοψη
Καλάβρυτα. Δεκέμβριος 1943. Ένας αφανισμός. Εκτέλεση ολόκληρου του ανδρικού πληθυσμού από 14 χρονών και πάνω. Πυρπόληση όλων των σπιτιών. Αντίποινα, όπως είπαν οι Γερμανοί, για τη θανάτωση 80 στρατιωτών τους από τους αντάρτες. Και απέμειναν οι μανάδες. Με τα μικρά τότε παιδιά τους. Τα οποία σήμερα είναι ηλικιωμένοι άνθρωποι. Δεν είναι μονάχα η μνήμη της καταστροφής και του αίματος που τους έχει στοιχειώσει. Είναι τα ερωτήματα που βαραίνουν ακόμα περισσότερο.
Θα είχαμε αποφύγει την καταστροφή αν οι αντάρτες δε σκότωναν τους Γερμανούς; Τι σημαίνει η λέξη αντίποινα; Και τι η λέξη καταστροφή; Γιατί εμείς; Περισσότερο από ένα ιστορικό ντοκιμαντέρ πάνω στη φρίκη, μια ταινία συλλογικό-πορτρέτο των επιζώντων που προσπαθούν, 70 χρόνια τώρα, να καταλάβουν ποιοι είναι και τι πραγματικά τους συνέβη.
Για την ταινία
Με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, το ντοκιμαντέρ του Ηλία Γιαννακάκη Καλάβρυτα- Άνθρωποι και Σκιές συνιστά ένα πολύ-επίπεδο στοχασμό πάνω στο τραγικό αυτό γεγονός, συγκεράζοντας την προσωπική ματιά του σκηνοθέτη, τις μαρτυρίες επιζώντων της περιόδου και την προβολή σπάνιου οπτικοακουστικού υλικού. Η ταινία προβλήθηκε στα πλαίσια του φετινού Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, όπου απέσπασε το βραβείο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI).
Τιμήθηκε επίσης με το βραβείο καλύτερου ιστορικού ντοκιμαντέρ στο φεστιβάλ Aegean Docs, ενώ προβλήθηκε και διεθνώς στα Φεστιβάλ Απόδημου Ελληνισμού της Νέας Υόρκης, του Λος Άντζελες και του Λονδίνου.
Η ταινία είναι μία παραγωγή της Ένωσης Καλαβρυτινών Αθήνας και του Μουσείου Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος. Ανατέθηκε στον Ηλία Γιαννακάκη - σκηνοθέτη της Μακρονήσου και ενός πλήθους άλλων ιστορικών ντοκιμαντέρ. Ο γνώμονας του σκηνοθέτη στην προσέγγιση της Ιστορίας είναι κατά δήλωσή του «…...σκοπός ενός ιστορικού ντοκιμαντέρ δεν είναι να δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα για τις ευθύνες των εμπλεκόμενων μερών, αλλά αφού παρουσιάσει με τη μέγιστη δυνατή σφαιρικότητα το θέμα, να σκύψει στις ψυχές των ανώνυμων ανθρώπων που βρέθηκαν στη δίνη της Ιστορίας. Όπως στην προκειμένη περίπτωση, εκτός από τη λεπτομερή αναφορά στα ζοφερά συμβάντα, εξετάζεται η διχασμένη μνήμη των Καλαβρυτινών και το βαθύ τραύμα που άφησε στις ψυχές τους η θηριωδία των Γερμανών στις 13 Δεκεμβρίου 1943.
Ηλίας Γιαννακάκης
Γεννήθηκε το 1968. Από το 1992 μέχρι το 1995 εργάσθηκε ως βοηθός στον κινηματογράφο, δίπλα στους Παντελή Βούλγαρη και Γιώργο Καρυπίδη.
Παράλληλα με την δραστηριοποίησή του στον προγραμματισμό κινηματογραφικών λεσχών και αρθρογραφίας πάνω στον κινηματογράφο, προχώρησε στην πραγματοποίηση δυο ταινιών μικρού μήκους μυθοπλασίας(που βραβεύθηκαν και προβλήθηκαν σε σειρά διεθνών φεστιβάλ) και ενός μικρού μήκους ντοκιμαντέρ.
Συνεργάσθηκε(και εξακολουθεί μέχρι σήμερα) με την τηλεοπτική σειρά «ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ» καθώς και άλλες ακόμη, σκηνοθετώντας ντοκιμαντέρ για την ΕΡΤ. Ταυτόχρονα δραστηριοποιείται ως ιστορικός του κινηματογράφου και του ντοκιμαντέρ, μέσα από την οργάνωση και επιμέλεια κινηματογραφικών εκδηλώσεων, ημερίδων, άρθρων και προβολών, γύρω από το ευρωπαϊκό και το ελληνικό σινεμά. Επί μια πενταετία ήταν υπεύθυνος προγράμματος σε κινηματογραφικές λέσχες της Αθήνας.
Έχει ασχοληθεί συστηματικά με την αναζήτηση και προβολή των σημαντικών ταινιών(γνωστών και μη) του Ευρωπαϊκού κινηματογράφου, διαθέτοντας ένα από τα πληρέστερα αρχεία κινηματογραφικών ταινιών στην χώρα μας.
Έχει πραγματοποιήσει σημαντικό αριθμό ντοκιμαντέρ πάνω στο θέατρο, κινηματογραφώντας ο ίδιος επί μακρό χρονικό διάστημα ηθοποιούς ή παραστάσεις, σε μια προσπάθεια να αποτυπωθούν τα ιδιαίτερα συστατικά της θεατρικής διαδικασίας και της ψυχοσύνθεσης των ανθρώπων του. Έτσι έχει προσεγγίσει μορφές του παρελθόντος, όπως ο Δημήτρης Ροντήρης, η Ελένη Παπαδάκη ή η Χριστίνα Τσίγκου, ηθοποιούς όπως η Αλέκα Παϊζη και η Αμαλία Μουτούση, ενω βρίσκονται σε εξέλιξη ντοκιμαντέρ για το Θέατρο Αμόρε μέσα απο τις «Μεταμορφώσεις του Οβίδιου» καθώς και του Γιώργου Λούκου σε σχέση με το Φεστιβάλ Αθηνών.
«ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ»
ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΨΥΛΛΑΚΗ
Βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ Χαλκίδας.
Ελλάδα 2009
Διάρκεια: 87’
Σενάριο – Σκηνοθεσία: Σταύρος Ψυλλάκης
Διεύθυνση Φωτογραφίας : Χρήστος Ασημακόπουλος
Μοντάζ: Γιώργος Τριανταφύλλου
Σύνοψη
Στη Κρήτη, ένα τμήμα του Δημοκρατικού Στρατού, επιβίωσε, ακόμα και όταν ο Εμφύλιος τέλειωσε στην υπόλοιπη Ελλάδα. Οι αντάρτες αυτοί (6άνδρες & 2γυναίκες έμειναν τελικά), παράνομοι και επικηρυγμένοι, κρύβονταν για 14 περίπου χρόνια στο Ν. Χανίων, ανασυγκροτώντας τις παράνομες οργανώσεις. Το 1962, 6 από αυτούς δραπέτευσαν, μέσω Ιταλίας, στην Τασκένδη. Οι 3 ζουν και αποτελούν τα κεντρικά πρόσωπα του ντοκιμαντέρ.
Στην ταινία παρακολουθούμε το "θαύμα" της αντοχής των τσακισμένων υπολειμμάτων του Δημοκρατικού Στρατού και την αυτοθυσία των απλών ανθρώπων που τους έκρυβαν τόσα χρόνια. "Πρωταγωνιστές" και "αφανείς", αυτής της ιστορίας, εξίσου φωτεινοί και δυσεύρετοι, πέρα από ιδεολογίες, ενσαρκώνουν κάτι πολύ σημαντικό : βαθιά προσήλωση στον ίδιο τον άνθρωπο και στην αξιοπρέπειά του. Και αυτό είναι το θέμα της ταινίας.
Για την ταινία
Η ταινία ντοκιμαντέρ ξεκίνησε, με αφορμή το βιβλίο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ του Νίκου και της Αργυρώς Κοκοβλή, που ένα μέρος του περιγράφει τα παραπάνω γεγονότα, αλλά το ίδιο το βιβλίο εκτείνεται χρονολογικά σε πολύ μεγαλύτερη περίοδο. Εμείς εστιάζουμε το ενδιαφέρον μας και παρακολουθούμε τη διαδρομή των 6 παράνομων ανταρτών μόνο για τη χρονική περίοδο από τη μάχη της Σαμαριάς (1948) έως την αναχώρηση τους στην Ιταλιά ( 1962). Οι 3 απ΄αυτούς ζουν (Νίκος & Αργυρώ Κοκοβλή, και Γιάννης Λιονάκης) και αποτελούν τα κεντρικά πρόσωπα του ντοκιμαντέρ. Η ταινία διερευνά το "θαύμα" της αντοχής των τσακισμένων υπολειμμάτων του Δημοκρατικού Στρατού, μετά τον Εμφύλιο, στη Δ. Κρήτη και την αυτοθυσία των απλών ανθρώπων που τους τροφοδοτούσαν και τους έκρυβαν τόσα χρόνια.
Πώς και γιατί "οι πρωταγωνιστές" άντεξαν αυτά τα βάσανα, κυνηγημένοι από πολυά-ριθμους, πάνοπλους και φανατισμένους κυνηγούς, μέσα στις σπηλιές των βουνών και της θάλασσας, στους στάβλους, στους βόθρους, σε κρύπτες κάτω από τα θεμέλια των σπιτιών, νηστικοί και διψασμένοι, γυμνοί και ξυπόλυτοι, παγωμένοι και άρρωστοι ; Πώς και γιατί, ενώ όλα τα σκιάζει η φοβέρα, οι "αφανείς", οι απλοί άνθρωποι, άνοιγαν μαζί με τη ψυχή τους και τα σπίτια τους για να δεχτούν τους κυνηγημένους, να τους κρύψουν, να τους ταΐσουν και να τους βοηθήσουν στον αγώνα ;
Σταύρος Ψυλλάκης
Ο Σταύρος Ψυλλάκης γεννήθηκε στα Χανιά το 1954. Απέκτησε Πτυχίο Ηλεκτρολόγου Μηχανολόγου Μηχανικού [Ε. Μ. Π.], Πτυχίο Σκηνοθεσίας από τη σχολή Ε. ΧΑΤΖΙΚΟΥ. Υπότροφος του Γαλλικού κράτους στο Παρίσι. Σπούδασε σκηνοθεσία ανθρωπολογικού ντοκιμαντέρ στα Ateliers VARAN. Ζει στην Αθήνα και ασχολείται με σκηνοθεσία & παραγωγή ταινιών ντοκιμαντέρ. Επιλεκτική φιλμογραφία: ΜΕΤΑΞΑ ακούγοντας το χρόνο (2012, 87min), ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ (2009, 87min), Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΝΟΧΛΗΣΕ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ (2000, 52min).
«ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΘΑΝΑΣΗ»
ΤΟΥ ΝΤΙΝΟΥ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗ
Ελλάδα 1971
Δ/ντής Φωτογραφίας: Αρβανίτης Γιώργος
Μοντάζ: Λαγκαδινού Νίκη, Κατσουρίδης Ντίνος
Ηχολήπτης: Κοντός Τάκης , Αρβανίτης Θανάσης
Σκηνογράφος: Ζωγράφος Τάσος
Ενδυματολόγος: Ζωγράφος Τάσος
Μουσική Σύνθεση: Πλέσσας Μίμης
Σύνοψη
Ο Θανάσης (Θανάσης Βέγγος) καλείται, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, να καταθέσει στη δίκη ενός ιδιοκτήτη ταβέρνας που κατηγορείται ότι, αντί λαγού, σέρβιρε γάτο στους πελάτες του. Κατηγορείται κι εκείνος για ψευδορκία και φυλακίζεται παρέα με κάποιους αντιστασιακούς. Οι αντιστασιακοί δραπετεύουν αλλά ο Θανάσης μένει στο κελί. Τον κατηγορούν ότι είναι ο Ιβάν, ο διαβόητος αρχηγός των συγκεκριμένων αντιστασιακών, και οι Γερμανοί τον καταδικάζουν σε θάνατο.
Ο Ντίνος Κατσουρίδης (Λευκωσία, 1927 - Αθήνα, 28 Νοεμβρίου 2011) υπήρξε μια ξεχωριστή μορφή του ελληνικού κινηματογράφου, όπου εργάστηκε διαδοχικά ως μοντέρ, διευθυντής φωτογραφίας και από το 1960 ως σκηνοθέτης. Πολλοί τον αποκαλούσαν κινηματογραφιστή διότι είχε εργαστεί σε όλα τα πόστα μιας ταινίας και μάλιστα περίφημα.
Σκηνοθέτησε τον Θανάση Βέγγο σε εννέα συνεχόμενες ταινίες από το 1970 έως το 1982. Σημαντικότερες:το "τι έκανες στον πόλεμο Θανάση" που απέσπασε 3 βραβεία στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης α΄ ανδρικού ρόλου, σεναρίου και καλλιτεχνικής ταινίας και το "Θανάση πάρε το όπλο σου, όπου απέσπασε δύο βραβεία στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης α΄ ανδρικού ρόλου και τιμητική διάκριση για τα σκηνικά στον Τάσο Ζωγράφο.
Το 2000 στο 41ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τιμήθηκε για το σύνολο της προσφοράς του στον κινηματογράφο. Το πρωί της 28ης Νοεμβρίου του 2011 έχασε την μάχη με τον καρκίνο που τον βασάνιζε για αρκετούς μήνες. Λίγο πριν τον θάνατο του ολοκλήρωσε την συγγραφή της αυτοβιογραφίας του με τίτλο"αναζητώντας τον Κ" όπου και εκδόθηκε από τις εκδόσεις Γαβριηλήδη. Το 2012 η γυναίκα του Ισαβέλλα Μαυράκη γύρισε ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο "μια ζωή σαν σινεμά" γύρω από την ζωή του.
«ΚΑΠΕΤΑΝ ΚΕΜΑΛ, Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ»
ΤΟΥ ΦΟΤΟΥ ΛΑΜΠΡΙΝΟΥ
Η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά στο πρόσφατο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ στης Κωνσταντινουπόλεως.
«Μέ έκαναν Τούρκο» είπε ο σκηνοθέτης Φώτος Λαμπρινός μόλις έλαβε την πρόσκληση και από το Διεθνές κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Αττάλεια (10-17 Οκτωβρίου) όπου το ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους «Καπετάν Κεμάλ, ο σύντροφος» συμμετέχει στο διαγωνιστικό τμήμα του εθνικού τουρκικού προγράμματος.
Ελλάδα, 2009
Διάρκεια: 72’
Σκηνοθεσία: Φώτος Λαμπρινός
Σύνοψη
Πρόκειται για μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ στο οποίο αφηγείται τη ζωή του ο 92χρονός Μιχρί Μπελλί, γνωστή πολιτική προσωπικότητα της Τουρκίας, που στρατεύθηκε στο κομμουνιστικό κίνημα από τη δεκαετία του 1930 και το 1947 μετέβη εθελοντικά στη Θράκη, όπου πολέμησε στο πλευρό του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, μέχρι το τέλος του εμφυλίου πολέμου.
Η ταινία, ως γνωστόν, αφηγείται τη ζωή ενός Τούρκου ο οποίος, ενώ μισούσε τους Έλληνες μετά τον πόλεμο του 1919-1922, μετέβη για σπουδές στις ΗΠΑ, μετά την μεγάλη κρίση του 1929, όπου έγινε δραστήριο μέλος του αμερικανικού κομμουνιστικού Κόμματος, για να καταλήξει το 1947 εθελοντής στις γραμμές του «Δημοκρατικού Στρατού» και να πολεμήσει στον ελληνικό εμφύλιο, μέχρι την ήττα (1949) στο πλευρό των ελλήνων ανταρτών. Στην ταινία, σε ηλικία 92 χρόνων, επιστρέφει στην Ελλάδα και στα βουνά της Ροδόπης για να ξαναδεί τα μέρη που πολέμησε αλλά και για να συναντήσει, ίσως, κάποιους από τους παλαιούς του συντρόφους, αυτούς που του είχαν δώσει το παρατσούκλι «Καπετάν Κεμάλ».
«ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ»
ΤΩΝ ΧΡΥΣΑ ΤΖΕΛΕΠΗ ΚΑΙ ΑΚΗ ΚΕΡΣΑΝΙΔΗ
Ο Χορτιάτης είναι από τα πολλά χωριά θυσιαστήρια κατά την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Το Ολοκαύτωμα του χωριού αφηγούνται οι επιζήσαντες σε ένα γλαφυρό ντοκιμαντέρ.
Ελλάδα, 2013
Διάρκεια: 90’
Σκηνοθεσία: Χρύσα Τζελέπη, Άκης Κερσανίδης
Σύνοψη
Η ταινία προσπαθεί να "αναπαραστήσει" το ολοκαύτωμα του Χορτιάτη μέσα από μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα από κοντά και παράλληλα να τονίσει τη σημασία του να διατηρηθεί ζωντανή η ιστορική μνήμη. Το παζλ της ιστορίας διαμορφώνεται όχι μόνο από τις επίσημες ιστορικές πηγές αλλά και από τις διαφορετικές οπτικές θέασης των γεγονότων και μέσα από τα προσωπικά βιώματα των καθημερινών ανθρώπων. Η βιωμένη ιστορία δίνει άλλη διάσταση στα ιστορικά γεγονότα.
«Ήταν στις αρχές του 2000 όταν προέκυψε η ιδέα της καταγραφής του ολοκαυτώματος του Χορτιάτη μέσα από τις αφηγήσεις των επιζώντων. Αυτό συνέβη με αφορμή ενός τηλεοπτικού ντοκιμαντέρ για την περίοδο της Γερμανικής κατοχής στη Θεσσαλονίκη που είχαμε αναλάβει μια ομάδα κινηματογραφιστών και από όπου φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει το έγκλημα που συντελέστηκε στο Χορτιάτη, το Σεπτέμβριο του 1944, από τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους. Η σχετική έρευνα που προηγήθηκε όμως, μας απέδειξε ότι μια μικρή αναφορά για το γεγονός ήταν βεβαίως απαραίτητη αλλά ταυτόχρονα κάτι πολύ λίγο μπροστά σ’ αυτό που είχε συμβεί και ότι εδώ είχαμε μια συγκλονιστική ιστορία που άξιζε πολύ περισσότερης προσοχής. Έτσι, είπαμε να το αφήσουμε προς το παρόν και να επανέλθουμε κάποια στιγμή, στο μέλλον, με την προοπτική να γίνει κάτι πιο ολοκληρωμένο. Μια ταινία-ντοκυμαντέρ που θα αφορά την ιστορία αυτού του στυγερού εγκλήματος που συντελέστηκε στο Χορτιάτη.
Γύρω στο τέλος της δεκαετίας ξανάπεσε στο τραπέζι η ιδέα του 2000. Το 2010 εν μέσω της τρομερής οικονομικής (όχι μόνο) κρίσης, κάποιοι Χορτιατινοί που αγαπάνε τον τόπο τους και η ομάδα των κινηματογραφιστών συναντηθήκαμε και συζητήσαμε την προοπτική να πραγματοποιηθεί αυτή η παλιά ιδέα ενός ντοκιμαντέρ με μαρτυρίες και κάποια καινούργια ιστορικά στοιχεία που είχαν προκύψει εν τω μεταξύ. Έγινε ένα χρονοδιάγραμμα βρέθηκαν οι τρόποι ώστε να μπορεί να κινηθεί στην πράξη η όλη ιδέα και ξεκίνησαν τα πρώτα γυρίσματα.
Η New Star τιμώντας τις επετείους ίδρυσης των Ε.Π.Ο.Ν. (Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων ) και Ε.Λ.Α.Σ.( Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός ) διοργανώνει φεστιβάλ με προβολές ταινιών που έχουν θέμα την Εθνική Αντίσταση, το Λαϊκό Αγώνα για Εθνική Ανεξαρτησία και τη διεκδίκηση ενός καλύτερου αύριο.
«Θα αγωνιστούμε παληκαρίσια να γκρεμίσουμε όλους τους πολιτικούς και οικονομικούς φραγμούς και όλα τα εμπόδια, που έστησε ο καπιταλισμός και ο φασισμός, για να καταχτήσουμε κι εμείς τα δικαιώματα της ηλικίας μας, και να επιβάλουμε το σεβασμό τους.»
-Από τον δωδεκάλογο της Ε.Π.Ο.Ν.
Επίκαιρες όσο ποτέ, σε ένα σήμερα που η λαϊκή κυριαρχία έχει σχεδόν εξαληφθεί και ο φασισμός ανθεί με ιλλιγιώδη ταχύτητα, οι ταινίες που θα προβληθούν έχουν σκοπό να αφυπνίσουν τα πλήθη, να διεκδικήσουν χώρο στο διαφορετικό και να τονώσουν το ηθικό των ανθρώπων που πιστεύουν πως ένα καλύτερο αύριο είναι εφικτό.
Στόχος του φεστιβάλ είναι να μάθουν οι νεότεροι, να θυμηθούν οι παλαιότεροι, να αφυπνιστούν αμφότεροι.
Ενδείκτικα παραθέτουμε τις παρακάτω ταινίες:
- «Η Ζωή στους Βράχους», «Πουλιά στους Βάλτους», «Θέατρο στο Βουνό», της Αλίντας Δημητρίου.
- «Άλλος δρόμος δεν Υπήρχε», του Σταύρου Ψυλλάκη.
- «Καπετάν Κεμάλ, ο σύντροφος» ,του Φώτου Λαμπρινού.
- «Ο Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος», «Ψηλά τα Χέρια Χίτλερ», του Ροβήρου Μανθούλη.
- «ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΘΑΝΑΣΗ» του ΝΤΙΝΟΥ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗ
- «Όλοι στο Βουνό», του Αλέξανδρου Παπαηλιού.
- «Καλάβρυτα – Άνθρωποι και Σκιές», του Ηλία Γιαννακάκη.
- «Το Χρονικό μιας Καταστροφής»(Χορτιάτης 1944), των Χρύσα Τζελέπη και Άκη Κερσανίδη.
Αναλυτικά οι ώρες προβολών του κινηματογράφου ΑΛΚΥΟΝΙΣ new star art cinema είναι οι εξής:
ΔΕΥΤΕΡΑ 23/2
18.30 «Όλοι στο Βουνό», του Αλέξανδρου Παπαηλιού.
19.45 «Καπετάν Κεμάλ, ο σύντροφος» ,του Φώτου Λαμπρινού.
ΤΡΙΤΗ 24/2
19.00 «Καλάβρυτα - Άνθρωποι και Σκιές»του Ηλία Γιαννακάκη.
ΤΕΤΑΡΤΗ 25/2
18.30 «Όλοι στο Βουνό», του Αλέξανδρου Παπαηλιού.
19.15 «Το Χρονικό μιας Καταστροφής»(Χορτιάτης 1944)των Χρύσα Τζελέπη και Άκη Κερσανίδη.
- ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ 5.00 ευρώ.
ΑΛΚΥΟΝΙΣ new star art cinema
ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ 42-46, ΠΛΑΤΕΙΑ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ (ΜΕΤΡΟ Βικτώρια)
Τηλ.210 8220008: 210 8220023 , 210-8220076
Parking διαθέσιμο κάτω από τον κινηματογράφο.
Αναλυτικά οι ώρες προβολών του κινηματογράφου ΣΤΟΥΝΤΙΟ new star art cinema είναι οι εξής:
ΔΕΥΤΕΡΑ 23/2
17.00 «Το Χρονικό μιας Καταστροφής»(Χορτιάτης 1944) των Χρύσα Τζελέπη και Άκη Κερσανίδη.
18.30 «Άλλος δρόμος δεν Υπήρχε»του Σταύρου Ψυλλάκη.
ΤΡΙΤΗ 24/2
17.30 «Ο Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος» του Ροβήρου Μανθούλη.
18.30 «Ψηλά τα Χέρια Χίτλερ»του Ροβήρου Μανθούλη.
- ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ 5.00 ευρώ.
STUDIO new star art cinema
ΣΠΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ 33 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
Τηλ 210-8640054
«ΨΗΛΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΧΙΤΛΕΡ»
ΤΟΥ ΡΟΒΗΡΟΥ ΜΑΝΘΟΥΛΗ
Είδος: Kωμωδία
Παραγωγής: 1962
Διάρκεια: 85'
Χρώμα: Ασπρόμαυρο
Δ/ντής Φωτογραφίας: Μηλάς Νίκος
Μοντάζ: Παπαδάκης Γ..
Ηχολήπτης: Κριάδης Γιώργος
Μουσική Επιμέλεια: Καραλη Τόνια, Μιχαλίτση Σοφία
Ηθοποιοί: Βέγγος Θανάσης, Διαμαντόπουλος Βασίλης, Καλατζοπούλου Μίρκα, Ανδρονίδης Βάσος, Καλατζόπουλος Γιάννης, Ανδρεόπουλος Βασίλης, Καλογήρου Σπύρος, Καρπετά Ελένη,Κεδρακάς Νάσος, Ρώης Γιώργος
Σύνοψη
Δύο φίλοι (Θανάσης Βέγγος και Βασίλης Διαμαντόπουλος) συναντιούνται μετά από χρόνια και θυμούνται όσα κωμικοτραγικά έζησαν μαζί, κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Προσπάθησαν να φύγουν στην Αίγυπτο, συνάντησαν έναν τραυματισμένο αντιστασιακό (Σπύρος Καλογήρου) και τον έσωσαν από τους Γερμανούς. Ο ένας από τους δύο, όμως, αιχμαλωτίστηκε.
«Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ»
ΤΟΥ ΡΟΒΗΡΟΥ ΜΑΝΘΟΥΛΗ
«Τα πιο ισχυρά θέματα, τουλάχιστον στον ελληνικό χώρο, είχαν πάντοτε ιστορική αξία. Από πού να πιαστεί κανείς; Από τον Μεταξά, την Κατοχή, τον Εμφύλιο, τη Δικτατορία; Επειδή τα έζησα, είναι θέματα που με κυνηγάνε».
Ροβήρος Μανθούλης
Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής στο Διεθνές Φεστιβάλ Τηλεοπτικών Προγραμμάτων (F.I.P.A.) του Μπιαρίτζ το 1997.
Ελλάδα, 1997
Διάρκεια: 60’
Σκηνοθεσία: Ροβήρος Μανθούλης
Σύνοψη
Ιστορική καταγραφή των γεγονότων του Εμφυλίου μέσα από το φακό του Ροβήρου Μανθούλη. Η παραγωγή παρουσιάστηκε σε δυο εκδοχές, μια σχεδόν ωριαία και μια εξάωρη. Η ωριαία βερσιόν αποτελεί μία ιστορική καταγραφή των γεγονότων του εμφυλίου που περιλαμβάνει αρχειακό υλικό από το συνεργείο του Δημοκρατικού Στρατού, από το BBC και από αρχεία των χωρών και των δυο αντίπαλων στρατοπέδων.
Μια αφήγηση συγκινητική και χωρίς παραχωρήσεις.
Όταν μεταδόθηκε για πρώτη φορά η ΕΡΤ δέχτηκε περί τα 2.000 τηλεφωνήματα τηλεθεατών που ζητούσαν την επανάληψή της και (για πρώτη φορά στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης) ξαναπαίχτηκε σε 3 μέρες. Εμφανίζονται οι Μανώλης Γλέζος, Χαρίλαος Φλωράκης, οι αξιωματικοί του Εθνικού Στρατού (που πολέμησαν σε Ελ Αλαμέιν, Ρίμινι, Δεκέμβρη και Εμφύλιο) στρατηγός Κουμανάκος, στρατηγός Σοφοκλής Τζανετής, στρατηγός Κόρκας –Ιερολοχίτης το 1944. Επίσης οι αξιωματικοί του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού Βασίλης Βενετσανόπουλος, Αλέκος Παπαγεωργίου, Στέφανος Παπαγιάννης, η αντάρτισσα του Δημοκρατικού Στρατού Κατίνα Δημητρίου, ο καπετάνιος του λόχου «Λόρδος Βύρων» του ΕΛΑΣ Μάνος Ζαχαρίας, ο ιστορικός και αντιστασιακός της ΕΠΟΝ Φίλιππος Ηλιού, ο δημοσιογράφος και ιστοριογράφος Βάσος Μαθιόπουλος (αποκάλυψε την Αγγλο-Γερμανική Συμφωνία του τέλους της Κατοχής).
Οι αγωνιστές του ΕΑΜ ΕΛΑΣ που τότε έχουν τεράστια αποδοχή από τον ελληνικό λαό, και ακριβώς γι αυτό, καταδιώκονται. Ο Τσώρτσιλ είναι καθαρός: πληρώσαμε πολλά στη Μόσχα για να πάρουμε την Ελλάδα. Θα κάνουν τα πάντα για να αφανίσουν τους αγωνιστές. Καθημερινά σφαγές και εκτελέσεις. O αριθμός των νεκρών, όχι από τις μάχες αλλά μόνο από τις δολοφονίες στη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, ανέρχεται στις 100.000 (στο 24′ περίπου της ταινίας. Στοιχεία από τις καταγραφές που συνέλεγε καθημερινά ο τότε συντάκτης του Ριζοσπάστη Μανώλης Γλέζος).
Ροβήρος Μανθούλης
Ο Ροβήρος Μανθούλης σπούδασε αρχικά Πολιτικές Επιστήμες στην Πάντειο, έπειτα Κινηματογράφο και Θέατρο στο Πανεπιστήμιο Σύρακιουζ της Νέας Υόρκης. Στα μέσα της δεκαετίας του 1950 συνεργά-στηκε με το ΕΪΡ στη μετάφραση και τη διασκευή έργων του αμερικάνικου δραματολογίου για το "Θέατρο της Τετάρτης". Από το 1956 και για μια δεκαετία περίπου ήταν καθηγητής και Διευθυντής Σπουδών στις Σχολές Κινηματογράφου Ιωαννίδη και Σταυράκου. Το 1957 προσελήφθη στο Υπουργείο Τύπου με σκοπό την οργάνωση Τμήματος Ντοκιμαντέρ. Το 1958 με πρωτοβουλία του ίδρυσε μαζί με τους Ηρακλή Παπαδάκη, Ρούσο Κούνδουρο, Φώτη Μεσθεναίο, Γιάννη Μπακογιαννόπουλο την Ομάδα των 5, ένα κίνημα του δημιουργικού ντοκιμαντέρ στον ελληνικό χώρο. Τον ίδιο χρόνο ανέβασε το θεατρικό έργο του Ουίλιαμ Σαρόγιαν "Η καρδιά μου εκεί πάνω στα ψηλά" στο Θέατρο Αθηνών και στο Φεστιβάλ της Λευκάδας. Συνεργάστηκε με το περιοδικό "Κινηματογράφος - Θέατρο", που διηύθυνε ο Γιάννης Μπακογιαννόπουλος. Δραστηριοποιήθηκε για την ανάπτυξη των κινηματογραφικών λεσχών στην Ελλάδα.
Ως Γενικός Διευθυντής Προγράμματος της Ελληνικής Τηλεόρασης ανέλαβε τη μετατροπή του σε ΕΡΤ (1975) και της ΥΕΝΕΔ σε ΕΡΤ2 (1982). Έχει σκηνοθετήσει τις βραβευμένες ταινίες "Πρόσωπο με Πρόσωπο", "Ψηλά το χέρια", "Χίτλερ", "Μπλουζ με σφιγμένο δόντια", 'Ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος" και την ελληνογαλλική συμπαραγωγή "Lilly' s Story" (Φεστιβάλ Βενετίας). Η πρώτη του συνεργασία με τη Γαλλική Τηλεόραση ήταν ως διευθυντής και βασικός σκηνοθέτης της σειράς ντοκιμαντέρ με τίτλο "Στην αφίσα του κόσμου", η οποία το 1969 βραβεύτηκε από την Ένωση των Γάλλων Κριτικών ως Η Καλύτερη Εκπομπή της Γαλλικής Τηλεόρασης. Για την Ευρωπαϊκή Τηλεόραση έχει γυρίσει 90 κοινωνιολογικά ντοκιμαντέρ, ταινίες μεγάλου μήκους, μιούζικαλ και την τηλεοπτική διασκευή των "Ακυβέρνητων πολιτειών" του Στρατή Τσίρκα, που είχε 50 αναμεταδόσεις από τη Γαλλική Τηλεόραση. Υπήρξε πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας στο Παρίσι (1991 -2001 ).Έχει τιμηθεί για το σύνολο του έργου του στη Γαλλία με το Μετάλλιο της Πόλεως των Παρισίων.
Έχει μεταφράσει στα γαλλικά τον "Κύκλωπα" του Ευριπίδη και τα έργα του Ιάκωβου Καμπανέλλη "Αυτός και το παντελόνι του", Οδυσσέα γύρισε σπίτι" για την Ελληνική Τριλογία: Ulysse, trios fois Ulysse (με συνεργασία, στους γαλλικούς διάλογους, της Ρεζίν Ασίλ-Φουλντ και της Εβλίν Γκιουιμαρά). Την "Τριλογία" σκηνοθέτησε και παρουσίασε στο Θέατρο La Main d' Or στο Παρίσι. Επίσης μετέφρασε στα γαλλικά (με τη συνδρομή της ηθοποιού Εβλίν Γκιουιμαρά) και σκηνοθέτησε για το Φεστιβάλ της Αβινιόν την "Κοινή λογική" του Γιώργου Μανιώτη.
«ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ»
ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ
Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του αγωνιστή γιατρού Θάνου Παπαθεοδώρου.
Ελλάδα, 2015
Διάρκεια: 50’
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Παπαηλιού
Φωτογραφία: Κατερίνα Τζιγκοτζίδου
Μουσική : Γ. Καραγιάννης
Συμμετέχουν: Χαρά, Έφη, Ειρήνη Παπαθεοδώρου, Horst Schröder
Σύνοψη
Το ντοκιμαντέρ αυτό είναι το οδοιπορικό στα βουνά της Αιτωλοακαρνανίας της οικογένειας Πόπης και Θάνου Παπαθεοδώρου, ιατρού του Ε.Λ.Α.Σ. στα χρόνια της Αντίστασης 1940-1945.
Το ντοκιμαντέρ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ, είναι βασισμενο στο αυτοβιογραφικο βιβλιο της μητερας και του πατέρα μου Ποπης και Θανου Παπαθεοδωρου,που ηταν γιατρος στον ΕΛΑΣ στα χρονια 1943-44, στις περιοχες Ατωλ/νιας, Ναυπακτιας και Ευρυτανιας. Ένα οδοιπορικο ,εκει οπου ο ΕΛΑΣ εφτιαχνε νοσοκομεια για τους αγωνιστες και τον ντοπιο πληθυσμο.
Μιλουν ανθρωποι που ειχαν γνωρισει το γιατρο και την οικογενεια του.
Επισης προβαλλεται η φιλια της οικογενειας με την οικογενεια των Εσθηρ και Λεων Ματσας,Εβραιων,που ζουσαν στο Αγρινιο και ειχαν κι εκεινοι καταφυγει στο βουνο.
Το Αγρινιο ηταν από τις ελαχιστες πολεις, που δεν παρεδωσε τους Εβραιους στα SS.
Η φιλια των οικογενειων κραταει μεχρι σημερα!
Μεσα από επικαιρα της εποχης,απροσπελαστα μεγαλοπρεπα βουνα,ποταμια,γεφυρες και κοιλαδες,ο θαυμασμος του συγχρονου θεατη είναι μεγαλος! ΠΩΣ οι προγονοι μας αντεξαν τις κακουχιες και τους κινδυνους και καταφεραν –με μεγαλες θυσιες- να φερουν τη Λευτερια στην ΕΛΛΑΔΑ.
Μια ιστορια ,σχεδον πανομοιοτυπη,με των οικογενειων που πηραν μερος στην Ελληνικη Αντισταση.
Εχομε υποχρεωση να καταγραψουμε τις προσωπικες μαρτυριες των προγονων μας,ετσι διασωζοντας την ιστορικη μνημη.
-Οι κόρες Χαρά, Ευθυμία, Ειρήνη. Σιταράλωνα Αιτωλοακαρνανίας 1988
Αλέξανδρος Παπαηλιού
Ο Αλέξανδρος Παπαηλιού σπούδασε οικονομικά και κινηματογράφο. Έχει εργαστεί ως οπερατέρ, μοντέρ, σκηνοθέτης και παραγωγός. Από το 2000 είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Εκδίδει μαζί με άλλους σκηνοθέτες το κινηματογραφικό και πολιτιστικό περιοδικό «Διαγωγή Μηδέν».
Το 2003 βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ του «Πατρίδα είναι η παιδική ηλικία». Έχει σκηνοθετήσει πολλά ντοκιμαντέρ και την τηλεταινία «Η Νιόβη χόρευε τη ζωή της.
«Η ΖΩΗ ΣΤΟΥΣ ΒΡΑΧΟΥΣ»
ΤΗΣ ΑΛΙΝΤΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Ελλάδα, 2009
Διάρκεια: 98’
Σκηνοθεσία: Αλίντα Δημήτρίου
Σύνοψη
«Η Ζωή στους βράχους» της Αλίντας Δημητρίου, που αποτελεί τη συνέχεια της ταινίας «Πουλιά στο βάλτο», παρακολουθεί τη ζωή 33 γυναικών μετά την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας. Κάποιες οδηγήθηκαν στον Δημοκρατικό Στρατό για να σωθούν, ενώ άλλες συνελήφθησαν, φυλακίστηκαν, καταδικάστηκαν σε ισόβια, εξορίστηκαν ή εκτελέστηκαν.
«Εγώ πλέον βάζω τη λέξη εμφύλιος σε εισαγωγικά. Πρέπει να δούμε από ποιους έγινε αυτός ο πόλεμος, μεταξύ ποιών και για ποιο λόγο», είχε πει χαρακτηριστικά η δημιουργός σε συνέντευξη τύπου στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, συμπληρώνοντας: «Αυτό που ήθελα, ήταν να δώσω φωνή σε ανθρώπους που αγνόησε η ιστορία. Η αφορμή δόθηκε σε ένα φεστιβάλ ντοκιμαντέρ στην Καλαμάτα, όπου παρακολούθησα μια συγκλονιστική ταινία για την επανάσταση των Γαρύφαλλων στην Πορτογαλία. Κάθε τι πολιτικό με ενδιαφέρει. Όταν είδα την ταινία σκέφτηκα γιατί να μην κάνουμε και εμείς κάτι τέτοιο; Απευθύνθηκα σε κάποιον πολύ επώνυμο που είχε φυλακιστεί και βασανιστεί εκείνη την περίοδο. Όμως αυτός είχε φτιάξει το μύθο του εαυτού του και κάτι τέτοιο δεν με ενδιέφερε. Εγώ ήμουν πάντα με τους ξυπόλητους. Όταν βρήκα μια από αυτές τις γυναίκες, τις βρήκα όλες».
«ΠΟΥΛΙΑ ΣΤΟ ΒΑΛΤΟ»
ΤΗΣ ΑΛΙΝΤΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Το ντοκιμαντέρ «Πουλιά στο Βάλτο» αποτίνει φόρο τιμής στις γυναίκες της Αντίστασης. Από μαρτυρίες 40 γυναικών κατανοούμε τη σημαντική συμβολή τους στον αντιναζιστικό αγώνα.
Ελλάδα, 2007
Διάρκεια: 105’
Σκηνοθεσία: Αλίντα Δημήτρίου
Σύνοψη
«Η ταινία αναφέρεται στη συμμετοχή και την προσφορά της γυναίκας καθώς και στις συνέπειες που υπέστη κατά την Αντίσταση και την περίοδο της Κατοχής 1941-1944. Στηρίζεται στις προφορικές μαρτυρίες των γυναικών που επέζησαν, με άξονα την ιστορική διαδρομή. Δεν εστιάζει όμως στην ιστορική περιγραφή αλλά στην αποκάλυψη – μέσα από μνήμες, βιώματα ή και ψυχολογικά τραύματα – μιας στάσης ζωής των γυναικών σε πράξεις που θεωρούμε ότι έχουν να κάνουν μόνο με τους άνδρες.» Αλίντα Δημητρίου
Συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ της Αλίντα Δημητρίου, η οποία ασχολήθηκε συστηματικά με τις ιστορίες των γυναικών στην κατοχή, στον εμφύλιο και στην χούντα. Τα πουλιά στο Βάλτο αναφέρεται στη συμμετοχή και στην προσφορά των γυναικών στον αγώνα, στις πόλεις αλλά και στα βουνά, στον ΕΑΜ, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, καθώς και στα βασανιστήρια που υπέστην από τους ταγματασφαλίτες, τους γερμανοτσολιάδες και λιγότερο από τους γερμανούς.
Η ταινία στηρίζεται στις προφορικές μαρτυρίες των γυναικών αυτών και στις προσωπικές συνεντεύξεις που παραχώρησαν στην Αλίντα Δημητρίου. Κατά τη διάρκεια του ντοκιμαντέρ, αυτό που ταράζει πιο πολύ τον θεατή, είναι η δύναμη που εκφράζουν οι γυναίκες αυτές, οι οποίες παρά την ηλικία τους, τους βασανισμούς και τις κακουχίες που είχαν υποστεί, μιλούν για την αντίσταση , χωρίς να μετανιώνουν για τίποτα , συγκινώντας και δίνοντας άπειρα ερεθίσματα για σκέψη και προβληματισμό, για την δύναμη του ανθρώπου και την σημασία της συλλογικής πάλης και αλληλεγγύης.
Η σκηνοθέτις, κάποια στιγμή, ρωτάει μία από τις γυναίκες αν ποτέ αναλογίστηκε πως ο αγώνας που έδωσε αυτή και οι άλλες γυναίκες, με όλο αυτό το προσωπικό κόστος και τα βασανιστήρια που υπέστησαν, ήταν άσκοπος και χωρίς νόημα. Η απάντηση που παίρνει αντικατοπτρίζει όλο το σκεπτικό των μαχόμενων εκείνων γυναικών, προκαλώντας ρίγη: “Η πάλη εκείνης της περιόδου ήταν συλλογική, δεν ήσουν μόνος, περνούσες στην ανώτατη ηθική σφαίρα της ανθρώπινης ύπαρξης, δεν φοβόσουν, πάλευες για την ελευθερία και για το δίκιο. Όχι, δεν μετανιώνω στιγμή για τίποτα….”
Αλίντα Δημητρίου
Η Αλίντα Δημητρίου, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933 και σπούδασε Σκηνοθεσία στη Σχολή Σταυράκου. Παράλληλα με τη διοργάνωση κινηματογραφικών προβολών κατά την περίοδο 1970-1975, συμμετείχε σε σεμινάρια για ταινίες μικρού μήκους, ενώ παράλληλα έγραψε και μετέφρασε άρθρα σε κινηματογραφικά περιοδικά.
Συγγραφέας του βιβλίου «Φιλμογραφία ταινιών μικρού μήκους» (1939-1979), η Αλίντα Δημητρίου εξέδωσε το 1992, το Λεξικό ταινιών μικρού μήκους. Στην πλούσια φιλμογραφία της, συγκαταλέγονται περισσότερα από 50 ντοκιμαντέρ.
«ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ, ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΣΚΙΕΣ»
ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΗ
Οχι μόνο ένα χρονικό του πιο αποτρόπαιου ολοκαυτώματος που συνέβη στην Ελλάδα κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και ένα δοκίμιο πάνω στη μνήμη και το αποτύπωμά της σε μια χώρα που συνεχίζει να ενδίδει στο φασισμό.
Ελλάδα, 2014
Διάρκεια: 112’
Σκηνοθεσία, Σενάριο, Παραγωγή: Ηλίας Γιαννακάκης
Φωτογραφία: Κλαούντιο Μπολιβάρ
Σύνοψη
Καλάβρυτα. Δεκέμβριος 1943. Ένας αφανισμός. Εκτέλεση ολόκληρου του ανδρικού πληθυσμού από 14 χρονών και πάνω. Πυρπόληση όλων των σπιτιών. Αντίποινα, όπως είπαν οι Γερμανοί, για τη θανάτωση 80 στρατιωτών τους από τους αντάρτες. Και απέμειναν οι μανάδες. Με τα μικρά τότε παιδιά τους. Τα οποία σήμερα είναι ηλικιωμένοι άνθρωποι. Δεν είναι μονάχα η μνήμη της καταστροφής και του αίματος που τους έχει στοιχειώσει. Είναι τα ερωτήματα που βαραίνουν ακόμα περισσότερο.
Θα είχαμε αποφύγει την καταστροφή αν οι αντάρτες δε σκότωναν τους Γερμανούς; Τι σημαίνει η λέξη αντίποινα; Και τι η λέξη καταστροφή; Γιατί εμείς; Περισσότερο από ένα ιστορικό ντοκιμαντέρ πάνω στη φρίκη, μια ταινία συλλογικό-πορτρέτο των επιζώντων που προσπαθούν, 70 χρόνια τώρα, να καταλάβουν ποιοι είναι και τι πραγματικά τους συνέβη.
Για την ταινία
Με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, το ντοκιμαντέρ του Ηλία Γιαννακάκη Καλάβρυτα- Άνθρωποι και Σκιές συνιστά ένα πολύ-επίπεδο στοχασμό πάνω στο τραγικό αυτό γεγονός, συγκεράζοντας την προσωπική ματιά του σκηνοθέτη, τις μαρτυρίες επιζώντων της περιόδου και την προβολή σπάνιου οπτικοακουστικού υλικού. Η ταινία προβλήθηκε στα πλαίσια του φετινού Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, όπου απέσπασε το βραβείο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI).
Τιμήθηκε επίσης με το βραβείο καλύτερου ιστορικού ντοκιμαντέρ στο φεστιβάλ Aegean Docs, ενώ προβλήθηκε και διεθνώς στα Φεστιβάλ Απόδημου Ελληνισμού της Νέας Υόρκης, του Λος Άντζελες και του Λονδίνου.
Η ταινία είναι μία παραγωγή της Ένωσης Καλαβρυτινών Αθήνας και του Μουσείου Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος. Ανατέθηκε στον Ηλία Γιαννακάκη - σκηνοθέτη της Μακρονήσου και ενός πλήθους άλλων ιστορικών ντοκιμαντέρ. Ο γνώμονας του σκηνοθέτη στην προσέγγιση της Ιστορίας είναι κατά δήλωσή του «…...σκοπός ενός ιστορικού ντοκιμαντέρ δεν είναι να δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα για τις ευθύνες των εμπλεκόμενων μερών, αλλά αφού παρουσιάσει με τη μέγιστη δυνατή σφαιρικότητα το θέμα, να σκύψει στις ψυχές των ανώνυμων ανθρώπων που βρέθηκαν στη δίνη της Ιστορίας. Όπως στην προκειμένη περίπτωση, εκτός από τη λεπτομερή αναφορά στα ζοφερά συμβάντα, εξετάζεται η διχασμένη μνήμη των Καλαβρυτινών και το βαθύ τραύμα που άφησε στις ψυχές τους η θηριωδία των Γερμανών στις 13 Δεκεμβρίου 1943.
Ηλίας Γιαννακάκης
Γεννήθηκε το 1968. Από το 1992 μέχρι το 1995 εργάσθηκε ως βοηθός στον κινηματογράφο, δίπλα στους Παντελή Βούλγαρη και Γιώργο Καρυπίδη.
Παράλληλα με την δραστηριοποίησή του στον προγραμματισμό κινηματογραφικών λεσχών και αρθρογραφίας πάνω στον κινηματογράφο, προχώρησε στην πραγματοποίηση δυο ταινιών μικρού μήκους μυθοπλασίας(που βραβεύθηκαν και προβλήθηκαν σε σειρά διεθνών φεστιβάλ) και ενός μικρού μήκους ντοκιμαντέρ.
Συνεργάσθηκε(και εξακολουθεί μέχρι σήμερα) με την τηλεοπτική σειρά «ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ» καθώς και άλλες ακόμη, σκηνοθετώντας ντοκιμαντέρ για την ΕΡΤ. Ταυτόχρονα δραστηριοποιείται ως ιστορικός του κινηματογράφου και του ντοκιμαντέρ, μέσα από την οργάνωση και επιμέλεια κινηματογραφικών εκδηλώσεων, ημερίδων, άρθρων και προβολών, γύρω από το ευρωπαϊκό και το ελληνικό σινεμά. Επί μια πενταετία ήταν υπεύθυνος προγράμματος σε κινηματογραφικές λέσχες της Αθήνας.
Έχει ασχοληθεί συστηματικά με την αναζήτηση και προβολή των σημαντικών ταινιών(γνωστών και μη) του Ευρωπαϊκού κινηματογράφου, διαθέτοντας ένα από τα πληρέστερα αρχεία κινηματογραφικών ταινιών στην χώρα μας.
Έχει πραγματοποιήσει σημαντικό αριθμό ντοκιμαντέρ πάνω στο θέατρο, κινηματογραφώντας ο ίδιος επί μακρό χρονικό διάστημα ηθοποιούς ή παραστάσεις, σε μια προσπάθεια να αποτυπωθούν τα ιδιαίτερα συστατικά της θεατρικής διαδικασίας και της ψυχοσύνθεσης των ανθρώπων του. Έτσι έχει προσεγγίσει μορφές του παρελθόντος, όπως ο Δημήτρης Ροντήρης, η Ελένη Παπαδάκη ή η Χριστίνα Τσίγκου, ηθοποιούς όπως η Αλέκα Παϊζη και η Αμαλία Μουτούση, ενω βρίσκονται σε εξέλιξη ντοκιμαντέρ για το Θέατρο Αμόρε μέσα απο τις «Μεταμορφώσεις του Οβίδιου» καθώς και του Γιώργου Λούκου σε σχέση με το Φεστιβάλ Αθηνών.
«ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ»
ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΨΥΛΛΑΚΗ
Βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ Χαλκίδας.
Ελλάδα 2009
Διάρκεια: 87’
Σενάριο – Σκηνοθεσία: Σταύρος Ψυλλάκης
Διεύθυνση Φωτογραφίας : Χρήστος Ασημακόπουλος
Μοντάζ: Γιώργος Τριανταφύλλου
Σύνοψη
Στη Κρήτη, ένα τμήμα του Δημοκρατικού Στρατού, επιβίωσε, ακόμα και όταν ο Εμφύλιος τέλειωσε στην υπόλοιπη Ελλάδα. Οι αντάρτες αυτοί (6άνδρες & 2γυναίκες έμειναν τελικά), παράνομοι και επικηρυγμένοι, κρύβονταν για 14 περίπου χρόνια στο Ν. Χανίων, ανασυγκροτώντας τις παράνομες οργανώσεις. Το 1962, 6 από αυτούς δραπέτευσαν, μέσω Ιταλίας, στην Τασκένδη. Οι 3 ζουν και αποτελούν τα κεντρικά πρόσωπα του ντοκιμαντέρ.
Στην ταινία παρακολουθούμε το "θαύμα" της αντοχής των τσακισμένων υπολειμμάτων του Δημοκρατικού Στρατού και την αυτοθυσία των απλών ανθρώπων που τους έκρυβαν τόσα χρόνια. "Πρωταγωνιστές" και "αφανείς", αυτής της ιστορίας, εξίσου φωτεινοί και δυσεύρετοι, πέρα από ιδεολογίες, ενσαρκώνουν κάτι πολύ σημαντικό : βαθιά προσήλωση στον ίδιο τον άνθρωπο και στην αξιοπρέπειά του. Και αυτό είναι το θέμα της ταινίας.
Για την ταινία
Η ταινία ντοκιμαντέρ ξεκίνησε, με αφορμή το βιβλίο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ του Νίκου και της Αργυρώς Κοκοβλή, που ένα μέρος του περιγράφει τα παραπάνω γεγονότα, αλλά το ίδιο το βιβλίο εκτείνεται χρονολογικά σε πολύ μεγαλύτερη περίοδο. Εμείς εστιάζουμε το ενδιαφέρον μας και παρακολουθούμε τη διαδρομή των 6 παράνομων ανταρτών μόνο για τη χρονική περίοδο από τη μάχη της Σαμαριάς (1948) έως την αναχώρηση τους στην Ιταλιά ( 1962). Οι 3 απ΄αυτούς ζουν (Νίκος & Αργυρώ Κοκοβλή, και Γιάννης Λιονάκης) και αποτελούν τα κεντρικά πρόσωπα του ντοκιμαντέρ. Η ταινία διερευνά το "θαύμα" της αντοχής των τσακισμένων υπολειμμάτων του Δημοκρατικού Στρατού, μετά τον Εμφύλιο, στη Δ. Κρήτη και την αυτοθυσία των απλών ανθρώπων που τους τροφοδοτούσαν και τους έκρυβαν τόσα χρόνια.
Πώς και γιατί "οι πρωταγωνιστές" άντεξαν αυτά τα βάσανα, κυνηγημένοι από πολυά-ριθμους, πάνοπλους και φανατισμένους κυνηγούς, μέσα στις σπηλιές των βουνών και της θάλασσας, στους στάβλους, στους βόθρους, σε κρύπτες κάτω από τα θεμέλια των σπιτιών, νηστικοί και διψασμένοι, γυμνοί και ξυπόλυτοι, παγωμένοι και άρρωστοι ; Πώς και γιατί, ενώ όλα τα σκιάζει η φοβέρα, οι "αφανείς", οι απλοί άνθρωποι, άνοιγαν μαζί με τη ψυχή τους και τα σπίτια τους για να δεχτούν τους κυνηγημένους, να τους κρύψουν, να τους ταΐσουν και να τους βοηθήσουν στον αγώνα ;
Σταύρος Ψυλλάκης
Ο Σταύρος Ψυλλάκης γεννήθηκε στα Χανιά το 1954. Απέκτησε Πτυχίο Ηλεκτρολόγου Μηχανολόγου Μηχανικού [Ε. Μ. Π.], Πτυχίο Σκηνοθεσίας από τη σχολή Ε. ΧΑΤΖΙΚΟΥ. Υπότροφος του Γαλλικού κράτους στο Παρίσι. Σπούδασε σκηνοθεσία ανθρωπολογικού ντοκιμαντέρ στα Ateliers VARAN. Ζει στην Αθήνα και ασχολείται με σκηνοθεσία & παραγωγή ταινιών ντοκιμαντέρ. Επιλεκτική φιλμογραφία: ΜΕΤΑΞΑ ακούγοντας το χρόνο (2012, 87min), ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ (2009, 87min), Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΝΟΧΛΗΣΕ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ (2000, 52min).
«ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΘΑΝΑΣΗ»
ΤΟΥ ΝΤΙΝΟΥ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗ
Ελλάδα 1971
Δ/ντής Φωτογραφίας: Αρβανίτης Γιώργος
Μοντάζ: Λαγκαδινού Νίκη, Κατσουρίδης Ντίνος
Ηχολήπτης: Κοντός Τάκης , Αρβανίτης Θανάσης
Σκηνογράφος: Ζωγράφος Τάσος
Ενδυματολόγος: Ζωγράφος Τάσος
Μουσική Σύνθεση: Πλέσσας Μίμης
Σύνοψη
Ο Θανάσης (Θανάσης Βέγγος) καλείται, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, να καταθέσει στη δίκη ενός ιδιοκτήτη ταβέρνας που κατηγορείται ότι, αντί λαγού, σέρβιρε γάτο στους πελάτες του. Κατηγορείται κι εκείνος για ψευδορκία και φυλακίζεται παρέα με κάποιους αντιστασιακούς. Οι αντιστασιακοί δραπετεύουν αλλά ο Θανάσης μένει στο κελί. Τον κατηγορούν ότι είναι ο Ιβάν, ο διαβόητος αρχηγός των συγκεκριμένων αντιστασιακών, και οι Γερμανοί τον καταδικάζουν σε θάνατο.
Ο Ντίνος Κατσουρίδης (Λευκωσία, 1927 - Αθήνα, 28 Νοεμβρίου 2011) υπήρξε μια ξεχωριστή μορφή του ελληνικού κινηματογράφου, όπου εργάστηκε διαδοχικά ως μοντέρ, διευθυντής φωτογραφίας και από το 1960 ως σκηνοθέτης. Πολλοί τον αποκαλούσαν κινηματογραφιστή διότι είχε εργαστεί σε όλα τα πόστα μιας ταινίας και μάλιστα περίφημα.
Σκηνοθέτησε τον Θανάση Βέγγο σε εννέα συνεχόμενες ταινίες από το 1970 έως το 1982. Σημαντικότερες:το "τι έκανες στον πόλεμο Θανάση" που απέσπασε 3 βραβεία στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης α΄ ανδρικού ρόλου, σεναρίου και καλλιτεχνικής ταινίας και το "Θανάση πάρε το όπλο σου, όπου απέσπασε δύο βραβεία στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης α΄ ανδρικού ρόλου και τιμητική διάκριση για τα σκηνικά στον Τάσο Ζωγράφο.
Το 2000 στο 41ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τιμήθηκε για το σύνολο της προσφοράς του στον κινηματογράφο. Το πρωί της 28ης Νοεμβρίου του 2011 έχασε την μάχη με τον καρκίνο που τον βασάνιζε για αρκετούς μήνες. Λίγο πριν τον θάνατο του ολοκλήρωσε την συγγραφή της αυτοβιογραφίας του με τίτλο"αναζητώντας τον Κ" όπου και εκδόθηκε από τις εκδόσεις Γαβριηλήδη. Το 2012 η γυναίκα του Ισαβέλλα Μαυράκη γύρισε ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο "μια ζωή σαν σινεμά" γύρω από την ζωή του.
«ΚΑΠΕΤΑΝ ΚΕΜΑΛ, Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ»
ΤΟΥ ΦΟΤΟΥ ΛΑΜΠΡΙΝΟΥ
Η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά στο πρόσφατο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ στης Κωνσταντινουπόλεως.
«Μέ έκαναν Τούρκο» είπε ο σκηνοθέτης Φώτος Λαμπρινός μόλις έλαβε την πρόσκληση και από το Διεθνές κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Αττάλεια (10-17 Οκτωβρίου) όπου το ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους «Καπετάν Κεμάλ, ο σύντροφος» συμμετέχει στο διαγωνιστικό τμήμα του εθνικού τουρκικού προγράμματος.
Ελλάδα, 2009
Διάρκεια: 72’
Σκηνοθεσία: Φώτος Λαμπρινός
Σύνοψη
Πρόκειται για μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ στο οποίο αφηγείται τη ζωή του ο 92χρονός Μιχρί Μπελλί, γνωστή πολιτική προσωπικότητα της Τουρκίας, που στρατεύθηκε στο κομμουνιστικό κίνημα από τη δεκαετία του 1930 και το 1947 μετέβη εθελοντικά στη Θράκη, όπου πολέμησε στο πλευρό του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, μέχρι το τέλος του εμφυλίου πολέμου.
Η ταινία, ως γνωστόν, αφηγείται τη ζωή ενός Τούρκου ο οποίος, ενώ μισούσε τους Έλληνες μετά τον πόλεμο του 1919-1922, μετέβη για σπουδές στις ΗΠΑ, μετά την μεγάλη κρίση του 1929, όπου έγινε δραστήριο μέλος του αμερικανικού κομμουνιστικού Κόμματος, για να καταλήξει το 1947 εθελοντής στις γραμμές του «Δημοκρατικού Στρατού» και να πολεμήσει στον ελληνικό εμφύλιο, μέχρι την ήττα (1949) στο πλευρό των ελλήνων ανταρτών. Στην ταινία, σε ηλικία 92 χρόνων, επιστρέφει στην Ελλάδα και στα βουνά της Ροδόπης για να ξαναδεί τα μέρη που πολέμησε αλλά και για να συναντήσει, ίσως, κάποιους από τους παλαιούς του συντρόφους, αυτούς που του είχαν δώσει το παρατσούκλι «Καπετάν Κεμάλ».
«ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ»
ΤΩΝ ΧΡΥΣΑ ΤΖΕΛΕΠΗ ΚΑΙ ΑΚΗ ΚΕΡΣΑΝΙΔΗ
Ο Χορτιάτης είναι από τα πολλά χωριά θυσιαστήρια κατά την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Το Ολοκαύτωμα του χωριού αφηγούνται οι επιζήσαντες σε ένα γλαφυρό ντοκιμαντέρ.
Ελλάδα, 2013
Διάρκεια: 90’
Σκηνοθεσία: Χρύσα Τζελέπη, Άκης Κερσανίδης
Σύνοψη
Η ταινία προσπαθεί να "αναπαραστήσει" το ολοκαύτωμα του Χορτιάτη μέσα από μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα από κοντά και παράλληλα να τονίσει τη σημασία του να διατηρηθεί ζωντανή η ιστορική μνήμη. Το παζλ της ιστορίας διαμορφώνεται όχι μόνο από τις επίσημες ιστορικές πηγές αλλά και από τις διαφορετικές οπτικές θέασης των γεγονότων και μέσα από τα προσωπικά βιώματα των καθημερινών ανθρώπων. Η βιωμένη ιστορία δίνει άλλη διάσταση στα ιστορικά γεγονότα.
«Ήταν στις αρχές του 2000 όταν προέκυψε η ιδέα της καταγραφής του ολοκαυτώματος του Χορτιάτη μέσα από τις αφηγήσεις των επιζώντων. Αυτό συνέβη με αφορμή ενός τηλεοπτικού ντοκιμαντέρ για την περίοδο της Γερμανικής κατοχής στη Θεσσαλονίκη που είχαμε αναλάβει μια ομάδα κινηματογραφιστών και από όπου φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει το έγκλημα που συντελέστηκε στο Χορτιάτη, το Σεπτέμβριο του 1944, από τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους. Η σχετική έρευνα που προηγήθηκε όμως, μας απέδειξε ότι μια μικρή αναφορά για το γεγονός ήταν βεβαίως απαραίτητη αλλά ταυτόχρονα κάτι πολύ λίγο μπροστά σ’ αυτό που είχε συμβεί και ότι εδώ είχαμε μια συγκλονιστική ιστορία που άξιζε πολύ περισσότερης προσοχής. Έτσι, είπαμε να το αφήσουμε προς το παρόν και να επανέλθουμε κάποια στιγμή, στο μέλλον, με την προοπτική να γίνει κάτι πιο ολοκληρωμένο. Μια ταινία-ντοκυμαντέρ που θα αφορά την ιστορία αυτού του στυγερού εγκλήματος που συντελέστηκε στο Χορτιάτη.
Γύρω στο τέλος της δεκαετίας ξανάπεσε στο τραπέζι η ιδέα του 2000. Το 2010 εν μέσω της τρομερής οικονομικής (όχι μόνο) κρίσης, κάποιοι Χορτιατινοί που αγαπάνε τον τόπο τους και η ομάδα των κινηματογραφιστών συναντηθήκαμε και συζητήσαμε την προοπτική να πραγματοποιηθεί αυτή η παλιά ιδέα ενός ντοκιμαντέρ με μαρτυρίες και κάποια καινούργια ιστορικά στοιχεία που είχαν προκύψει εν τω μεταξύ. Έγινε ένα χρονοδιάγραμμα βρέθηκαν οι τρόποι ώστε να μπορεί να κινηθεί στην πράξη η όλη ιδέα και ξεκίνησαν τα πρώτα γυρίσματα.
