Φιλοξενούμενος στην εκπομπή «Καρφώματα ή… γκολ» των Αναστάση Καραμουσαδάκη και Μάνου Ανδρουλάκη ήταν ο Νίκος Σαργκάνης.

Ο θρυλικός βετεράνος τερματοφύλακας σχολίασε τον αποκλεισμό της Εθνικής ομάδας από την Κροατία στα μπαράζ του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ρωσίας.

Επιπλέον, το «Φάντομ» τάχθηκε υπέρ της παραμονής του Μίχαελ Σκίμπε στον πάγκο, στάθηκε στον αμυντικό ποδοσφαιρικό τρόπο σκέψης της χώρας και δεν παρέλειψε να αναφερθεί στο κάζο της Ιταλίας.

Τέλος, ο Νίκος Σαργκάνης μίλησε για τη θέση του τερματοφύλακα και τις ποδοσφαιρικές ακαδημίες που διατηρεί στο πάρκο Γουδή.

Το ηχητικό απόσπασμα από την συνέντευξη με τον Νίκο Σαργκάνη εδώ:

Αναλυτικά:

«Αυτά που έχει πετύχει η Εθνική είναι υπεραρκετά. Δεν πρέπει να κατηγορούμε το εθνικό μας συγκρότημα, αν δούμε που έχει φτάσει το εθνικό μας πρωτάθλημα. Έχει πετύχει τόσα πολλά που δεν μπορούσε να τα διανοηθεί και ο πιο αισιόδοξος», ήταν το πρώτο του σχόλιο για την Εθνική ομάδα

Ερωτηθείς τι έφταιξε για την κακή εμφάνιση στο «Μάκσιμιρ», ο Νίκος Σαργκάνης απάντησε: «Αρχικά, τα λάθη είναι ανθρώπινα. Κανένας, μα κανένας, δεν είδε την επιστροφή του αμυντικού στον Καρνέζη. Η μπάλα πήγε ψηλά, με αποτέλεσμα να χρειαστεί να την κοντρολάρει και να γίνει η φάση που δημιούργησε το πρώτο γκολ.

Δηλαδή κι ο αμυντικός εκείνη τη στιγμή έπρεπε να δώσει συρτά την μπάλα, ώστε ο Καρνέζης να μπορέσει να τη διαχειριστεί σωστά και γρήγορα.

Το δεύτερο λάθος (σ.σ. στο τέταρτο γκολ της Κροατίας) είναι η επιστροφή της μπάλας στον τερματοφύλακα. Αυτά τα λάθη γίνονται όταν υπάρχει μεγάλη πίεση και οι Κροάτες άσκησαν. Αυτό έγινε πριν από τον αγώνα με τις δηλώσεις τους, ότι «εμείς θα κερδίσουμε», ότι «εμείς είμαστε το φαβορί», ότι «εμείς το ένα, εμείς το άλλο».

Είχαμε τις ελλείψεις κάποιων ποδοσφαιριστών, αλλά αυτό που δημιουργήθηκε πριν από το παιχνίδι προκάλεσε ένα άγχος στους διεθνείς μας. Θα μου πεις ‘ένας παίκτης που παίζει στην Ντόρτμουντ ή γενικώς στην Ευρώπη, επιτρέπεται να έχει τέτοιου είδους άγχος’; Δεν παύει να είναι Έλληνες. Και ο Έλληνας το έχει από μέσα του: Να είναι αγχωτικός και να βλέπει την Ευρώπη με δέος.

Όλα αυτά τα συναισθήματα που προηγήθηκαν και, εδώ που τα λέμε, με το χεράκι του προπονητή μας, ο οποίος κατέβασε εντελώς αμυντικό σχήμα, κάπου το εκμεταλλεύθηκαν αυτοί, τους βοηθήσαμε κι εμείς με τα λάθη μας».

Κληθείς να σχολιάσει την αμφιλεγόμενη τιμωρία του Κώστα Μανωλά από τη FIFA, το «Φάντομ» υποστήριξε: «Οι αδικίες πάντα υπάρχουν και με αυτά πρέπει να ζει ο κόσμος. Όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά και στη ζωή, την καθημερινότητά του κ.ο.κ.».

Υπέρ της παραμονής του Μίχαελ Σκίμπε τάχθηκε ο Νίκος Σαργκάνης: «Noμίζω ότι μάζεψε αυτά τα παιδιά και τα έκανε ομάδα. Είναι πολύ μεγάλη υπόθεση γιατί η Εθνική μας πάντα ποντάρει στην ομαδικότητα. Μπορεί να έχουμε καλές και μεγάλες μονάδες, αλλά είναι από το κέντρο και πίσω.

Η συζήτηση, λογικά, συνεχίστηκε με την… αμυντική ποδοσφαιρική απόχρωση της χώρας: «Δεν μπορώ να καταλάβω τι μας έχει κάνει να είμαστε μία αμυντικογενής χώρα, δηλαδή ότι βγάζει πολύ καλούς αμυντικούς. Ίσως ο τρόπος εκπαίδευσης των παιδιών να είναι τέτοιος που δεν δίνει πρωτοβουλίες για να εκδηλώσει κάθε παιδί το ταλέντο του.

Εκτός από τον Μήτρογλου δεν υπάρχει άξιος αντικαταστάτης για σέντερ φορ. Από τη στιγμή που είναι καλά ο Μήτρογλου, δεν παίζει κανένας άλλος.

Μέχρι χθες η εκπαίδευση των παιδιών γινόταν με τη λέξη «διώξτη και διώξτη και διώξτη». Αυτό το πράγμα ακούς. Ειδικότερα όταν κερδίζει μία ομάδα σκέφτεται πώς θα διώξει την μπάλα και όχι πώς θα παίξει ποδόσφαιρο.

Είναι και το dna του κάθε ανθρώπου. Για παράδειγμα όταν καλέσαμε τον Μήτρογλου από την Γκλάντμπαχ στη Νέων μας έλεγε ότι θα βάζει 3-4 γκολ. Λέω ‘κάτσε ρε φίλε’. Και δεν είχε ακόμη παίξει. Ε, πράγματι αυτά που έκανε ο Μήτρογλου ήταν φανταστικά, με αποτέλεσμα να του «βγει» κιόλας και να είναι αυτός που είναι. Το αξίζει, δεν το λέω υποτιμητικά.

Δεν έχουμε να παρουσιάσουμε κάτι άλλο. Πιο παλιά είχαμε τον Αναστόπουλο, τον Σαραβάκο ή ακόμα πιο πίσω τον Μαύρο και τον Κωστίκο. Άλλη τεχνική οι συγκεκριμένοι. Επιθετικοί που ήξεραν πώς θα σταθούν στον αγωνιστικό χώρο και τι θα κάνουν».

Αναφορικά με τον τίτλο του αουτσάιντερ που συνήθως δυναμώνει την Εθνική, αλλά στην προκειμένη δεν ίσχυσε, ο Νίκος Σαργκάνης συμφώνησε: «Σίγουρα. Όταν φοβάται ο Έλληνας, συσπειρώνεται. Αλλά κατεβήκαμε με το μυαλό μας στο πώς να μην δεχθούμε γκολ.

Δηλαδή τα στοιχεία της ομάδας δεν ήταν κατάλληλα για ένα τέτοιο ματς. Δεν παίξαμε μπάλα. Δεν είχαμε καθόλου κατοχή. Μετά το 3-1 είχε ισορροπήσει κάπως το παιχνίδι, αλλά δεν φαινόταν ότι μπορούμε να απειλήσουμε τους Κροάτες.

Αντιθέτως, θα μπορούσαμε να τα είχαμε πάει πολύ καλύτερα αν κάναμε μία ανάλογη εμφάνιση με εκείνη της ρεβάνς. Δεν ξέρω αν θα χάναμε ή αν θα κερδίζαμε, αλλά έχω την αίσθηση ότι θα ήταν πολύ καλύτερη η παρουσία και το αποτέλεσμα.

Ήρθε, βέβαια, ο Μανωλάς, γύρισε ο Τοροσίδης, από την άλλη μεριά πρόσθεσε τους δύο ακραίους, είχε αρκετές αλλαγές η ομάδα. Ήταν αυτό που θα έπρεπε να στηθεί και στο Ζάγκρεμπ. Τώρα, βέβαια, μιλάμε μετά τον αγώνα. Γιατί αν χάναμε και στη ρεβάνς, πάλι τα ίδια θα λέγαμε.

Τέλος πάντων, μετά από αυτήν την εμφάνιση έχουμε το δικαίωμα να λέμε ‘μπράβο στα παιδιά’ γιατί το άξιζαν, τουλάχιστον να κερδίσουμε στον επαναληπτικό».

Εν συνεχεία, ο Νίκος Σαργκάνης σχολίασε τον αποκλεισμό της Ιταλίας και το διεθνές φινάλε του Τζιανλουίτζι Μπουφόν: «Προσωπικά, ο Μπουφόν δεν μου έδειξε μόνο το αγωνιστικό του κομμάτι. Όταν η Γιουβέντους έπεσε στη Β’ Εθνική, έμεινε στην ομάδα. Και ήταν στα «ώπα» του τότε, δηλαδή θα μπορούσε να κάνει τη «χρυσή» μεταγραφή. Αλλά προτίμησε τη Γιουβέντους, προτίμησε τη χώρα του. Είχε δεθεί πάρα πολύ με την εθνική του ομάδα, αλλά εδώ που τα λέμε νομίζω ότι η Ιταλία δεν άξιζε κιόλας την πρόκριση».

Τέλος, το «Φάντομ» αναφέρθηκε στις ποδοσφαιρικές του ακαδημίες και το στυλ που προτιμά να διδάσκει για τη θέση του τερματοφύλακα: «Εγώ έπαιζα πολύ εκτός περιοχής με τα πόδια από ένστικτο. Δεν με οδηγούσε κανείς. Τώρα επιβάλλεται να παίξεις κατ’ αυτόν τον τρόπο, δηλαδή υπάρχει σχολή πια. Εγώ έβλεπα την ανάγκη που υπήρχε για να βγω, να κόψω, να δώσω κ.ο.κ.

Από εκεί και πέρα, το ακολούθησαν κι άλλα παιδιά μέχρι που φτάσαμε στην εποχή Νόιερ που έφτασε να είναι ο τελευταίος αμυντικός και, παράλληλα, ο τερματοφύλακας. Πολλές φορές τα σχήματα στην Μπάγερν αρχίζουν από τον Νόιερ. Βάζουν έναν από τους τέσσερις αμυντικούς πιο μπροστά και ανεβαίνει ο Νόιερ.

Πράγματι, νομίζω ότι είναι μια σχολή που θα αφήσει εποχή. Το ποδόσφαιρο αλλάζει, όλοι ζητάμε να κατεβάζει την μπάλα από τα άκρα… Αλλά όπως θα έχετε δει, μέχρι να στρώσει όλο αυτό θα γίνονται πολλά λάθη. Θέλει μεγάλη τεχνική. Γι’ αυτό ακριβώς τώρα που εκπαιδεύουμε τους τερματοφύλακες θα πρέπει οπωσδήποτε να μάθουν να παίζουν μπάλα.

Κι όσοι γονείς που έχουν εκκολαπτόμενους τερματοφύλακες μας ακούν, να μην παίρνουν τα παιδιά τους τη στιγμή που παίζουν δίτερμα. Είναι μέρος της προπόνησης κι αυτό. Οι ακαδημίες μου βρίσκονται στο πάρκο Γουδή, δίπλα από το θέατρο Badminton. Κι όποιος ενδιαφέρεται είναι πολύ εύκολο να το βρει».