Ανοιχτή επιστολή προς την ΠΟΕΣΥ και την ΕΣΗΕΑ

Όταν, στις 11 Ιουνίου του 2013, η κυβέρνηση έκλεισε τον δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα με τον διεθνώς καταξιωμένο διακριτικό τίτλο ΕΡΤ και έκανε τη χώρα περίγελο του κόσμου, δεν υπήρξε Έλληνας, όπου και αν ζει, και  σε όποιο κομματικό η πολιτικό χώρο κα αν ανήκει, που να μην εξεγέρθηκε. Εξαίρεση αποτελούν φυσικά οι ένοικοι των υπογείων του Μαξίμου  που εμπνεύστηκαν  τον ξαφνικό θάνατο της ΕΡΤ και ό πρώην καλλιτέχνης και νυν διασκεδαστής της κυβερνητικής ΝΕΡΙΤ (ελέω πρωθυπουργικής φιλίας) Ρένος Χαραλαμπίδης. Η κυβέρνηση υπό την πίεση της γενικής κατακραυγής ακολούθησε με ευλάβεια και συνέπεια την προσφιλή της τακτική στη διαχείριση κρίσεων: Επιχείρηση δαιμονοποίησης της ΕΡΤ και των εργαζόμενων της και ψεύτικές υποσχέσεις.

ΨΕΜΑ ΠΡΩΤΟ και μάλιστα από τα πρωθυπουργικά χείλη: «Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ θα αποζημιωθούν γενναιόδωρα» λες και αυτό θα αποτελούσε εξήγηση η δικαιολογία για τα ανήκουστα που προκάλεσε.

ΨΕΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ το οποίο και επέτρεψε στην κυβέρνηση να συνεχίσει να ρημάζει τις ζωές όλων μας αφού έδωσε το αναγκαίο άλλοθι στον Ευάγγελο Βενιζέλο να παραμείνει στον κυβερνητικό σχηματισμό και να πάρει ως αντάλλαγμα τη θέση του αντιπροέδρου: «Θα επαναπροσληφθούν 2000 από τους 2656 απολυμένους της ΕΡΤ».

ΨΕΜΑ ΤΡΙΤΟ που μόνο ως σύντομο ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί: «Θα δημιουργήσουμε ένα σύγχρονο ανεξάρτητο πραγματικά δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα».

Αυτά τα τρία βασικά ψέματα ήταν μόνον η αρχή. Άλλωστε είναι η μοίρα του ψεύτη να αναγκάζεται να καλύψει τα ψέματα του με άλλα ψέματα.

Σήμερα, 14 μήνες μετά, η πραγματικότητα ξεπερνά και τις χειρότερες προβλέψεις.

o    Αποζημιώθηκαν, όχι  μόνο χωρίς  καμία γενναιοδωρία ή ευνοϊκή μεταχείριση, αλλά με αναδρομική εφαρμογή μειωμένου μισθολογίου, ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΜΙΣΟΙ από τους εργαζομένους της ΕΡΤ. Και μάλιστα ο νόμος, ήδη τροποποιημένος επί τα χείρω λόγω μνημονίων, εφαρμόστηκε επιλεκτικά. Οι εργαζόμενοι δεν ενημερώθηκαν ποτέ για όσα τους οφείλει η εταιρεία ούτε για το πώς υπολογίστηκαν τα ποσά που παρέλαβαν 14 μήνες μετά, εν είδει αποζημίωσης. Τους υπόλοιπους μισούς εργαζόμενους, η κυβέρνηση τους «ξεπετάει» με 4 ή 5 μισθούς και μάλιστα κουτσουρεμένους. Πρόκειται για τους συμβασιούχους αορίστου χρόνου με το διάταγμα Παυλόπουλου, στην πλειονότητά τους δημοσιογράφους, στους οποίους μάλιστα η εταιρεία είχε αναγνωρίσει πλήρη προϋπηρεσία αφού εργάζονταν ήδη στην ΕΡΤ με συμβάσεις ορισμένου χρόνου για 10 και 15 χρόνια όταν εντάχθηκαν, το 2006, στις ρυθμίσεις Παυλόπουλου. Στην πικρή αυτή ιστορία διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο και δύο ακόμη ψέματα: Η γραπτή διαβεβαίωση Καψή ότι οι αποζημιώσεις θα υπολογιστούν με βάση την αναγνωρισμένη από την ΕΡΤ προϋπηρεσία και, μήνες αργότερα,  η παραδοχή Σταϊκούρα ότι δεν θα υπολογιστεί ολόκληρη η αναγνωρισμένη  προϋπηρεσία αλλά μόνον το χρονικό διάστημα από το 2002 που έθετε ως προϋπόθεση το προεδρικό διάταγμα. Στο ενδιάμεσο και πριν εγκαταλείψει το πρωτοφανές Υφυπουργείο Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης για την Ευρωβουλή, ο Παντελής Καψής επικαλέστηκε για να αθετήσει το λόγο του, γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους που δεν είδε ποτέ κανείς. Ο νόμος προβλέπει αποζημίωση για 11 χρόνια προϋπηρεσίας (2002 – 2013), 7 μικτούς μισθούς. Ούτε αυτό το σκέλος του  νόμου τηρήθηκε αφού η εν λόγω κατηγορία εργαζομένων, πήραν αυθαίρετα και αναιτιολόγητα 4 ή 5 -και αυτούς πετσοκομένους- μισθούς.

Αυτή είναι η «γενναιόδωρη» αντιμετώπιση της κυβέρνησης απέναντι σε έμπειρους και καταξιωμένους επαγγελματίες που έχουν στην πλειονότητά τους καταδικαστεί σε οικονομική εξαθλίωση.

o    Το δεύτερο ψέμα είχε πιο σύντομη ιστορία. Ένα μήνα  μετά την εξαγγελία Βενιζέλου για πρόσληψη 2000 εργαζομένων της ΕΡΤ με δίμηνη σύμβαση στο μεταβατικό φορέα, προκηρύχθηκε ανοικτός  διαγωνισμός για 600 δίμηνες συμβάσεις. Ούτε «2000», ούτε «της ΕΡΤ». Αυτό διέλαθε της προσοχής αρκετών συναδέλφων που έπεσαν στην παγίδα, ακούσια η εκούσια. Γιατί πολλές ήταν οι σειρήνες που τραγουδούσαν τότε στο Ραδιομέγαρο το ελληνικότατο «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού» και ως ένα βαθμό δικαιώθηκαν γιατί οι δύο μήνες έγιναν (μέχρι στιγμής) 15 και οι ίδιοι υπάλληλοι του Υπ. Οικονομικών, ενοικιαζόμενοι στη ΝΕΡΙΤ. Αυτό το «μονιμότερο» όμως τελειώνει και μάλιστα με προαναγγελία. Όσοι συνάδελφοι συμμετείχαν στο διαγωνισμό για τη στελέχωση της ΝΕΡΙΤ χωρίς να πληρούν τις προϋποθέσεις που εσκεμμένα είχαν τεθεί, άρχισαν τους τελευταίους μήνες  να συνειδητοποιούν ότι το τραγούδι των σειρήνων ήταν, όπως πάντα άλλωστε, εκμαυλιστικό, ότι οι υποσχέσεις κάτω απ’ το τραπέζι δεν θα τηρηθούν, ότι τους χρησιμοποίησαν και θα τους πετάξουν και προσέτρεξαν στις Ενώσεις Συντακτών για να εκπροσωπηθούν…  πριν ακόμη προσληφθούν! Κι ας είχαν αγνοήσει τις Ενώσεις όταν τους επεσήμαιναν τα απλά μαθηματικά: 2656 μείον 600 ίσον  περίπου 2000 όσες και οι απολύσεις που ζητούσε η Τρόικα και άρα οι προσλήψεις αορίστου χρόνου δεν θα ξεπεράσουν τις 600, συνολικά, ανεξαρτήτως προϋπηρεσίας στην ΕΡΤ. Δεν πίστεψαν τις Ενώσεις όταν τους έλεγαν πως θα είναι όμηροι στη δουλειά τους και τους καλούσαν να μην αποστατήσουν από τον πρωτοφανή, μεγαλειώδη αγώνα για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ. Ίσως, αν είχαν ακούσει τότε τις Ενώσεις και δεν είχαν συνεργαστεί, να μην αισθάνονταν σήμερα τόσο αναλώσιμοι. Ίσως να είχαμε όλοι μαζί επιβάλει μια αξιοπρεπή λύση για όλους και όχι το μονιμότερον του προσωρινού για πολύ λιγότερους από 600 (αφού, όπως είναι αναμενόμενο σε  ανοικτό διαγωνισμό,  τις 600 θέσεις διεκδίκησαν και πήραν και πολλοί άλλοι που δεν είχαν σχέση με την ΕΡΤ).

o    Το τρίτο ψέμα εκτίθεται καθημερινά στα μάτια και τα αυτιά των Ελλήνων. Όσων έχουν πρόσβαση και αντέχουν να παρακολουθήσουν τα αθηνοκεντρικά ραδιοτηλεοπτικά προγράμματα της ΝΕΡΙΤ. Τα «μαγειρέματα» στα αποτελέσματα του διαγωνισμού τα έχουν καταγγείλει πολύ πρόσφατα και οι Ενώσεις. Όσο για την τελευταία νομοθετική ρύθμιση που αλλάζει τον τρόπο διοίκησης της, απλά συμπληρώνει το ανέκδοτο του «ανεξάρτητου ραδιοτηλεοπτικού φορέα». Το κυβερνητικό μόρφωμα ΝΕΡΙΤ που δεν αναγνωρίζεται από την EBU γιατί δεν πληροί τις προϋποθέσεις ανεξαρτησίας και εθνικής εμβέλειας που θέτει η Ένωση Ευρωπαϊκών Ραδιοτηλεοράσεων,  προστρέχει τώρα και αυτό στην ΕΣΗΕΑ προσδοκώντας αναγνώριση έστω και έμμεση. Το πρόσφατο αίτημα του Διευθύνοντος Συμβούλου, καθηγητή Μακρυδημήτρη, για κατάρτιση από κοινού με την ΕΣΗΕΑ κώδικα δεοντολογίας σε τι αποσκοπεί; Να αναγνωρίσει μήπως η Ένωση ως αξιόπιστο συνομιλητή και εγγυητή τάχα οποιουδήποτε κανόνα αξιών και δεοντολογίας το κυβερνητικό μόρφωμα που καταστρατηγεί καθημερινά και την ηθική και την δεοντολογία;  Ποια δεοντολογία τήρησε η κυβέρνηση κλείνοντας την ΕΡΤ; Ποιο είναι το δείγμα γραφής που δίνουν σε αυτό τον τομέα τα ενημερωτικά προγράμματα της κυβερνητικής ΝΕΡΙΤ; Είναι οι εξωνημένοι τάχα δημοσιογράφοι της ΝΕΡΙΤ που ευθύνονται για τίτλους όπως «οι καθαρίστριες κινήθηκαν εναντίον των ΜΑΤ» και χρειάζονται κώδικα δεοντολογίας για να τους συμμορφώσει ή οι εντολές που παίρνουν από την διοίκηση που τους κρατά ομήρους του «μονιμότερου του προσωρινού»;

Συνάδελφοι των ΔΣ της ΠΟΕΣΥ και της ΕΣΗΕΑ

Τα παραπάνω δεν σας απευθύνονται ούτε με διάθεση φλυαρίας ούτε υπόδειξης σε θέματα που γνωρίζετε πολύ καλά. Η στήριξη σας, όλους αυτούς τους μήνες, σε όσους συνεχίζουν να αγωνίζονται αλλά και η προσήλωσή σας στο αίτημα για επαναλειτουργία της ΕΡΤ, το αποδεικνύει.

Με πικρή αφορμή, ωστόσο, τη συμπλήρωση 14 μηνών από τον ξαφνικό θάνατο της ΕΡΤ θέλουμε να ευχαριστήσουμε την ΠΟΕΣΥ, την ΕΣΗΕΑ και τις άλλες ενώσεις του κλάδου, να επαναβεβαιώσουμε την υποστήριξη σας στο δίκαιο αγώνα μας και να σας καλέσουμε:

1.    Να ενημερώσετε τον ΔΣ της κυβερνητικής ΝΕΡΙΤ ότι οι δημοσιογράφοι διαθέτουν κώδικα δεοντολογίας και Πειθαρχικά Όργανα που τον τηρούν. Στο χέρι της διοίκησης της ΝΕΡΙΤ είναι να επιτρέψει στους όμηρους δημοσιογράφους που νοικιάζει από το Υπ. Οικονομικών  να κάνουν τη δουλειά τους σύμφωνα με αυτόν. Υπάρχει επίσης Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο. Στο χέρι της κυβέρνησης είναι να το βγάλει από το λήθαργό του.

2.    Να εντείνετε τις συνδικαλιστικές πιέσεις για τον υπολογισμό ολόκληρης της προϋπηρεσίας που έχει αναγνωρίσει η ΕΡΤ,  στα ποσά που καταβάλει η ειδική διαχείριση εν είδει αποζημίωσης. Δεν πρόκειται για κάποιο συντεχνιακό αίτημα. Είναι ζήτημα επιβίωσης εκατοντάδων οικογενειών. Η δικαστική οδός στην οποία έχουν καταφύγει όλοι σχεδόν οι εργαζόμενοι  είναι μακρόχρονη και οι συνάδελφοι με σύμβαση αορίστου χρόνου βάσει του ΠΔ Παυλόπουλου δυσκολεύονται πλέον να επιβιώσουν. Πρόκειται άλλωστε για θέμα που αφορά ολόκληρο τον κλάδο. Αν το κράτος- εργοδότης παρανομεί ακόμα και στο θέμα των αποζημιώσεων, ποιος θα εμποδίσει τους ιδιώτες- εργοδότες να παρανομήσουν τώρα που με μια βραδινή, Αυγουστιάτικη τροπολογία τα πήραν όλα;

Με τιμή

Οι εκπρόσωποι στο Μεικτό Συμβούλιο της  ΕΣΗΕΑ

Μάχη Νικολάρα

Νίκος Τσιμπίδας