Συνολική ποινή φυλάκισης 4 ετών και 3 μηνών επέβαλε το Τριμελές Πλημμελειοδικείο της Αθήνας στον πατέρα Αντώνιο για τις πέντε πλημμεληματικές πράξεις για τις οποίες κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε νωρίτερα την Πέμπτη ο ιδρυτής της «Κιβωτού του Κόσμου».

Με την απόφαση του, το δικαστήριο δέχθηκε ως αληθείς καταγγελίες τροφίμων, οι οποίοι μιλούσαν για εξαντλητική εργασία, παρατεταμένη απομόνωση για σωφρονισμό, ακόμα και για ξυλοδαρμούς. Αναγνωρίζει ακόμη την ηθική αυτουργία του πατέρα Αντώνιου.

Η ποινή του κρίθηκε μετατρέψιμη κατά 10 ευρώ ημερησίως και αναστολή αυτής της μετατροπής έως την έφεση. Κατ' επέκταση, ο πατέρας Αντώνιος δεν οδηγείται στη φυλακή, ενώ δε θα καταβάλει μέχρι την έφεση το ποσό που απαιτείται. 

Το δικαστήριο αποφάσισε για τους υπόλοιπους τέσσερις καταδικασθέντες ποινές φυλάκισης από 17 έως 40 μήνες. Όλοι τους θα παραμείνουν ελεύθεροι, καθώς σε τρεις εξ αυτών χορηγήθηκε τριετής αναστολή και σε έναν η ποινή μετατράπηκε προς 10 ευρώ ημερησίως, επίσης -όπως και στον πατέρα Αντώνιο- με αναστολή έως την έφεση.

• ΑΝΤΩΝΙΑ ΞΥΝΟΥ

Το δικαστήριο ύστερα από μια μακρά ακροαματική διαδικασία, κατά την οποία απασχόλησε ο θάνατος 25 πολιτών, που έφυγαν από τη ζωή το Νοέμβριο του 2017 εξαιτίας της ισχυρής βροχόπτωσης και των αναποτελεσματικών μέτρων, κατέληξε πως θα πρέπει να καταδικαστούν για το πλημμέλημα της πρόκλησης πλημμύρας εξ αμελείας και δια παραλείψεως η τότε δημάρχος Μάνδρας, η υπάλληλος της περιφέρειας, υπεύθυνη για την αστυνόμευση των ρεμάτων και ο τότε προϊστάμενος της πολεοδομίας Ελευσίνας που είχε δικαιοδοσία και στη Μάνδρα.

Υιοθετώντας την εισαγγελική πρόταση, το δικαστήριο εκφώνησε ένα μακρύ σκεπτικό για την απόφαση του, η εκφώνηση του οποίου διήρκησε περίπου δύο ώρες, «για να γνωρίζουν τα θύματα γιατί οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν και οι κατηγορούμενοι που κρίθηκαν ένοχοι, γιατί καταδικάστηκαν».

Στο σκεπτικό του το δικαστήριο, έκανε λόγο για μια ανοχύρωτη πόλη η οποία υπήρξε έρμαιο μιας φυσικής καταστροφής, της βροχόπτωσης που ήταν η βασική αιτία του φαινομένου.

Ωστόσο, υπογραμμίστηκε ότι η ολοκλήρωση του αντιπλημμυρικού έργου πριν τις πλημμύρες του 2017, με βάση μελέτη του Πολυτεχνείου θα σηματοδοτούσε τη μείωση της ροής των υδάτων κατά 48% και έτσι τα ρέματα θα υπερχείλιζαν δύο ώρες αργότερα, «αποτρέποντας τους θανάτους και τους τραυματισμούς που προκλήθηκαν».

Μεταξύ άλλων, η πρόεδρος Αργυρώ Νικολακούδη, ανέφερε ότι η μετεωρολογική υπηρεσία αλλά και η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας όφειλαν να ενημερώσουν νωρίτερα τους πολίτες για την νεροποντή που αναμενόταν. Παράλληλα, αστυνομία και τροχαία παρέλειψαν να λάβουν τα αναγκαία μέτρα για την προφύλαξη των πολιτών που βρίσκονταν στο δρόμο.

Αναφορικά με τις ευθύνες της πρώην δημάρχου, η πρόεδρος τόνισε πως «ήταν διοικητική και πολιτική προϊστάμενη, όφειλε να ασκεί τα καθήκοντα της με γνώμονα τον καλό των κατοίκων και της αποτροπή του κινδύνου για αυτούς», τονίζοντας ότι «γνώριζε τον πλημμυρικό κίνδυνο που από ενέργειες του δήμου υφίστατο».

Το δικαστήριο επέβαλε ποινές φυλάκισης 14 έως 18 μηνών στους τρεις κατηγορούμενους.

Χορηγήθηκε το ελαφρυντικό του σύννομου βίου στους κατηγορουμενους ενώ η ποινή έχει τριετή αναστολή. Η πρώην δήμαρχος καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 14 μηνών και οι δύο συγκατηγορούμενοί της σε ποινή φυλάκισης 18 μηνών για πλημμεληματική πρόκληση πλημμύρας δια παραλείψεως.

Πέντε αθωώσεις

Ως προς τους υπόλοιπους 5 κατηγορούμενους στελέχη του δασαρχείου κι της περιφέρειας, αποφάσισε την πλήρη απαλλαγή τους από τα πλημμελήματα που τους βάρυναν, κατά περίσταση ανθρωποκτονία εξ αμελείας, σωματικές βλάβες, παράβαση καθήκοντος, πρόσκληση πλημμύρας κατ’εξακολούθηση και παραβίαση κανόνων οικοδόμησης.

Με την εκφώνηση της απόφασης επί της ενοχής, οι δικηγόροι των οικογενειών των θυμάτων Αθανάσιος Οικονόμου, Αθανάσιος Καβουρίνος, Κωνσταντίνος Φούσας και Δημήτριος Σκύφτας, προχώρησαν στην εξής ανακοίνωση:

«Το Τριμέλες Εφετείο Πλημμελημάτων Αθηνών ανακοίνωσε την αποφαση του για την πλημμύρα της Μάνδρας το 2017 που θρηνήσαμε 25 θύματα απεφάνθη σήμερα ότι δεν υπάρχει καμία ποινική ευθύνη για τους τραγικούς θανάτους αλλά μόνο για την πρόκληση πλημμύρας τοπικά, όπως ακριβώς συνέβη και πριν 10 μέρες στη δίκη για το πλημμυρικό φαινόμενο του Ιανού στη Λάρισα. Οι θάνατοι των ανθρώπων στην Μανδρα δεν ήταν ατύχημα ούτε «η κακιά στιγμή». Οι συγγενείς των θυμάτων μη σύμφωνοι με τη δικαστική απόφαση θα εξαντλήσουν κάθε ένδικο μέσο και βοήθημα προκειμένου να ανατρέψουν την λανθασμένη κι άδικη αυτή αποφαση ώστε να δικαιωθούν οι ψυχές των ανθρώπων που χάθηκαν».

Πηγή: news247.gr

Δικαστήριο στο Ιράν καταδίκασε σε θάνατο τον διάσημο ράπερ Τουμάτζ Σαλεχί για κατηγορίες που συνδέονται με το κίνημα διαμαρτυρίας του 2022-2023 στη χώρα, δήλωσε σήμερα ο δικηγόρος του στην εφημερίδα Sharq.

Στα τραγούδια του ο Σαλεχί υποστήριζε για μήνες τις κινητοποιήσεις του 2022 στο Ιράν, τις οποίες πυροδότησε ο θάνατος υπό αστυνομική κράτηση της Μαχσά Αμινί, μιας 22χρονης Κουρδο-Ιρανής που είχε συλληφθεί επειδή φορούσε μια «ανάρμοστη» χιτζάμπ.

Ο Σαλεχί, ηλικίας 33 ετών, συνελήφθη αρχικά τον Οκτώβριο του 2022, αφότου προέβη σε δημόσιες δηλώσεις υπέρ των διαδηλώσεων στη χώρα. Καταδικάστηκε το 2023 σε κάθειρξη έξι ετών και τριών μηνών, όμως είχε αποφύγει την θανατική καταδίκη χάρη σε μια απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου.

«Το Πρώτο Τμήμα του Επαναστατικού Δικαστηρίου (της κεντρικής πόλης) Ισφαχάν σε μια άνευ προηγουμένου κίνηση, δεν εφάρμοσε την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου… και καταδίκασε τον Σαλεχί στην αυστηρότερη τιμωρία», δήλωσε ο δικηγόρος του Αμίρ Ραϊσιάν στην εφημερίδα Sharq, όπως αναμεταδίδει το Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Το ιρανικό δικαστήριο δεν έχει προς το παρόν επιβεβαιώσει την ποινή. Ο Σαλεχί έχει 20 ημέρες στη διάθεσή του για να εφεσιβάλει την απόφαση.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ

Η αποτυχία των ελληνικών αρχών να εξασφαλίσουν έγκαιρα σε ασυνόδευτο ανήλικο πρόσφυγα τα βασικά μιας αξιοπρεπούς ζωής, αρχής γενομένης από σταθερή και ασφαλή στέγη, οδήγησε στην ομόφωνη καταδίκη της χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου για απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση.

Ο Αφγανός πρόσφυγας έφτασε στην Ελλάδα χωρίς τους γονείς του τον Νοέμβριο του 2018 σε ηλικία 15 χρονών και ενημέρωσε τις αρχές ότι θέλει να ζητήσει άσυλο και ότι δεν έχει τα στοιχειώδη για την επιβίωσή του. Δεν υπήρξε καμία μέριμνα από τις αρχές να του παράσχουν κατάλληλη στέγη, ούτε να του ορίσουν υπεύθυνο κηδεμόνα όπως προβλέπει ο νόμος.

Η αίτησή του για άσυλο καταγράφηκε περίπου έναν μήνα μετά, στα τέλη Δεκεμβρίου, αλλά ούτε τότε του προσφέρθηκε κατάλληλη στέγη, ούτε για τους επόμενους μήνες, παρότι τα προβλήματα που αντιμετώπιζε επισημάνθηκαν επανειλημμένως στις αρχές μεταξύ άλλων από την οργάνωση ΑΡΣΙΣ, η οποία ενημέρωσε αναλυτικά για την κατάσταση.

Για έξι μήνες ο 15χρονος πρόσφυγας κοιμόταν τα βράδια αρχικά σε εκκλησία στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα ή για λίγες ώρες σε σπίτια γεμάτα πρόσφυγες, μαζί με ενήλικες, σε πλατείες της Αθήνας και κάποια βράδια στα καμπ της Μαλακάσας και του Σκαραμαγκά, όπου έμπαινε ανεπίσημα, χωρίς άδεια, και κοιμόταν σε κοντέινερ, αν έβρισκε, ή στους εξωτερικούς χώρους. «Είχε μείνει άστεγος για πολλούς μήνες, υπέφερε τον χειμώνα από το κρύο και την κακοκαιρία, δεν είχε πρόσβαση σε νερό, φαγητό, ζεστό νερό ή τουαλέτα» επισημαίνει η απόφαση.

Και υπογραμμίζει: «Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι από τις 24 Νοεμβρίου 2018 έως τις 16 Μαΐου 2019 ο προσφεύγων είχε αφεθεί να τα βγάλει πέρα μόνος του σε ένα περιβάλλον που ήταν τελείως ακατάλληλο για ανήλικους -είτε ως προς την ασφάλεια, τη στέγη, την υγιεινή, την πρόσβαση σε φαγητό και φροντίδα, είτε ως προς τα γενικότερα μέσα που του διατέθηκαν- και σε συνθήκες απαράδεκτης επισφάλειας με δεδομένο ότι είχε ζητήσει άσυλο και ότι ήταν ασυνόδευτος ανήλικος».

Επιπλέον το Δικαστήριο «αναγνωρίζει τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι αρχές, ιδίως με δεδομένο τον αριθμό των ασυνόδευτων ανηλίκων που έφταναν στη χώρα εκείνη την περίοδο». Υπογραμμίζει όμως ότι «αυτό δεν απαλλάσσει τα κράτη από τις υποχρεώσεις τους» και ότι η απαγόρευση της απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης, όπως ορίζεται στο άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, έχει απόλυτο και όχι σχετικό χαρακτήρα.

Ο πρόσφυγας προσέφυγε στο Δικαστήριο του Στρασβούργου στις 8 Μαΐου 2019 μέσω των οργανώσεων Υποστήριξη Προσφύγων στο Αιγαίο (Refugees Support Aegean – RSA) και ProAsyl με δικηγόρο τη Μαριάννα Τζεφεράκου. Δύο μέρες αργότερα, στις 10 Μαΐου, ο πρόσφυγας ενημερώθηκε ότι υπάρχει θέση σε δομή φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων στην Αθήνα, όπου και έμεινε από τις 16 Μαΐου 2019 μέχρι τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, όταν αναχώρησε για τη Γερμανία. Το Δικαστήριο επιδίκασε στο ελληνικό κράτος να καταβάλει στον πρόσφυγα αποζημίωση 8.000 ευρώ για ηθική βλάβη.

Πηγή: efsyn.gr

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση του άρθρου 2 της ΕΣΔΑ λόγω του θανάσιμου τραυματισμού πρόσφυγα από πυροβολισμούς ανδρών του Λιμενικού το 2014 ανοιχτά της Ψερίμου. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επιδίκασε 80.000 ευρώ σε τρεις Σύρους πρόσφυγες για το αιματηρό περιστατικό του 2014 όταν το Λιμενικό πυροβόλησε 13 φορές κατά της βάρκας. Η καταδίκη αφορά και την απόπειρα συγκάλυψης, δεδομένου ότι η υπόθεση είχε αρχειοθετηθεί στο Ναυτοδικείο Πειραιά, με τους πρόσφυγες που πυροβολήθηκαν και εν τέλει επέζησαν να μην έχουν κληθεί ποτέ να καταθέσουν.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) καταδίκασε σήμερα, Τρίτη 16/1/2024, την Ελλάδα για παραβίαση του δικαιώματος στη ζωή, λόγω του θανάσιμου πυροβολισμού ενός επιβάτη από δεκατρείς πυροβολισμούς του Λιμενικού Σώματος στη μηχανή σκάφους που μετέφερε πρόσφυγες κοντά στο νησί της Ψερίμου το 2014, κατά τη διάρκεια επιχείρησης προστασίας των θαλάσσιων συνόρων, με στόχο την ακινητοποίηση του σκάφους και τη σύλληψη του οδηγού.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ότι οι ελληνικές αρχές δεν είχαν θεσπίσει σαφείς κανόνες για την (εν δυνάμει θανάσιμη) οπλοχρησία στις επιχειρήσεις του Λιμενικού, με τους λιμενικούς να επικαλούνται ξεπερασμένους και ανεπαρκείς ”κανόνες εμπλοκής” του 1992 για τη ρίψη πυροβολισμών κατά του σκάφους.

Στην απόφαση του Δικαστηρίου αναφέρεται επίσης ότι η συγκεκριμένη επιχείρηση του Λιμενικού Σώματος δεν είχε σχεδιαστεί και προετοιμαστεί επαρκώς και ότι η ”εξαιρετικά επικίνδυνη” ρίψη δεκατριών (13) πυροβολισμών κατά της μηχανής του σκάφους ισοδυναμεί με δυσανάλογη χρήση βίας και κίνδυνο για τη ζωή των επιβατών που θα έπρεπε να είχε προβλεφθεί από τους λιμενικούς.

Πλέον, η χώρα μας καλείται να πληρώσει και 80.000 ευρώ στους τρεις πρόσφυγες από την Συρία, Douaa Alkhatib, Nourredin Tello και Lana Tello, οι οποίοι προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Στο αρχείο είχε μπει η υπόθεση στην Ελλάδα – Δεν κλήθηκαν ποτέ να καταθέσουν οι πρόσφυγες που πυροβολήθηκαν

Η καταδίκη αφορά επίσης την αναποτελεσματική διερεύνηση του περιστατικού εκ μέρους των ελληνικών αρχών. Η υπόθεση είχε αρχειοθετηθεί στην Ελλάδα από τον Εισαγγελέα του Ναυτοδικείου και τον Εισαγγελέα του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου. Κατά τη διάρκεια της ποινικής διαδικασίας, οι δύο πρόσφυγες που τραυματίστηκαν από τους πυροβολισμούς δεν κλήθηκαν ποτέ να καταθέσουν. Οι καταθέσεις των μαρτύρων που ελήφθησαν κατά την προκαταρκτική ανάκριση φαίνεται να είναι πανομοιότυπες και προσαρμοσμένες στις καταθέσεις των λιμενικών. Ωστόσο, ο Εισαγγελέας του Ναυτοδικείου δεν ζήτησε νέα κατάθεση από τους μάρτυρες. Επίσης, δεν εξέτασε διεξοδικά σημαντικά στοιχεία, όπως την ιατροδικαστική έκθεση του θύματος και τις ελλείψεις της βαλλιστικής έκθεσης, και κατέληξε στο ίδιο συμπέρασμα με την Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ) και την εκδοχή του Λιμενικού Σώματος για το περιστατικό.

Ένοχοι κρίθηκαν οι Παναγιώτης Λαφαζάνης, Ηλίας και Λεωνίδας Παπαδόπουλος και Αντώνης Μαυρομμάτης για τη δράση τους ενάντια στους πλειστηριασμούς.

Προηγουμένως, ο εισαγγελέας ζήτησε την αθωότητα των πέντε κατηγορουμένων, καθώς δεν πείστηκε από τις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας, αλλά η έδρα καταδίκασε τους τέσσερεις σε 18 μήνες φυλάκιση με αναστολή τους τέσσερις εξ αυτών μετά τις απολογίες τους.

Η καταδίκη αναμένεται να έχει αρνητικές επιπτώσεις στους ακτιβιστές, όπως ο τελευταίος που εργάζεται ως υπάλληλος σεκιούριτι και δεν θα μπορεί να ανανεώσει την άδεια εργασίας του.

• ΑΝΤΩΝΙΑ ΞΥΝΟΥ

Σε ποινή φυλάκισης 11 μηνών καταδικάστηκε ο άλλοτε ισχυρός άνδρας της Novartis, Κωνσταντίνος Φρουζής, για την υπόθεση των σάκων με μετρητά που παρέδωσε σε γνωστό εστιατόριο του Κολωνακίου.

Πρόκειται για ένα σκέλος της έρευνας που αφορούσε στους τρεις σάκους που φέρονται να δόθηκαν στους ιδιοκτήτες τους εστιατορίου, μεσούσης της διερεύνησης της υπόθεσης Novartis, προκειμένου να τους φυλάξουν για τέσσερις ηµέρες, μέχρι δηλαδή ο Κ. Φρουζής και η σύντροφος του επιστρέψουν από επαγγελµατικό ταξίδι στην Κύπρο. Τον Ιανουάριο του 2017 ωστόσο, οι ιδιοκτήτες κατήγγειλαν ληστεία, γεγονός το οποίο προκάλεσε την αντίδραση του Κ. Φρουζή. Αν και οι κατηγορούμενοι ισχυρίζονται πως το ποσό ανερχόταν στο 1 εκατομμύρια ευρώ, κατά τους μηνυτές, η χωρητικότητα τους δεν ήταν μεγάλη.

Σύμφωνα και με τα όσα κατατέθηκαν κατά την ακροαματική διαδικασία, οι ιδιοκτήτες του εστιατορίου δέχθηκαν απειλές από τρίτα πρόσωπα, τα οποία τους ανέφεραν μεταξύ άλλων: «αν δεν βρείτε το 1.000.000€ θα σας κάνω κακό με δημοσιεύματα στην εταιρεία σας». Οι οχλήσεις μάλιστα, φαίνεται πως συνεχίστηκαν μέχρι και το καλοκαίρι όπου τους διαμηνύθηκε: «δεν με ενδιαφέρει ποιος έχει πάρει το 1 εκατομμύριο ευρώ, το έχεις χρεωθεί εσύ. Και άφησε να εννοηθεί για κακές συνέπειες».

Οι ενέργειες αυτές οδήγησαν το 2017 στην κατάθεση μήνυσης και στην παραπομπή του τον Κ. Φρουζή ως κατηγορούμενο για εκβίαση και ηθική αυτουργία σε κλοπή, ενώ και οι δύο πλευρές έχουν προσφύγει και ενώπιον των αστικών δικαστηρίων. Πρόσφατα το Τριμελές Πρωτοδικείο της Αθήνας επέβαλε στον κατηγορούμενο και στη σύντροφο του την ίδια ποινή φυλάκισης, ενώ τους χορηγήθηκε αναστολή επί τριετία.

Το αδίκημα που τελικά τους αποδόθηκε από την ελληνική Δικαιοσύνης είναι από της απόπειρας παράνομης βίας σε βαθμό πλημμελήματος, μετατρέποντας την αρχική κατηγορία της ηθικής αυτουργίας σε εκβίαση και της εκβίασης. Το δικαστήριο πάντως, δεν υιοθέτησε την εισαγγελική πρόταση, με την οποία προτάθηκε η απαλλαγή του Κ. Φρουζη και των συγκατηγορούμενων του, με το σκεπτικό ότι είχαν κάθε νόμιμο δικαίωμα να ζητήσουν την επιστροφή των χρημάτων, που έχασαν.

Θεόδωρος Παναγιώτου

Όπως εξηγεί ο πληρεξούσιος δικηγόρος για την υποστήριξη της κατηγορίας, Θεόδωρος Παναγιώτου, «Είναι μία υπόθεση με πολλές πτυχές, τόσο σε αστικό, όσο και σε ποινικό επίπεδο, η απόφαση, όμως, αυτή, είναι μία δικαίωση για τις θέσεις των εντολέων μου, οι οποίοι, από την πρώτη στιγμή διατράνωναν προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν έχουν την παραμικρή εμπλοκή σε οιαδήποτε παράνομη πράξη, αντιθέτως, οι πράξεις και οι δικαστικές και εξώδικες διεκδικήσεις των αντιδίκων, ήταν εκείνες που, τουλάχιστον σε πρώτο βαθμό, είχαν σαν αποτέλεσμα την ποινική καταδίκη τους. Συνεχίζουμε μέχρι την αμετάκλητη δικαίωση των εντολέων μου, τόσο σε αστικό όσο και σε ποινικό επίπεδο».

Πηγή: news247.gr

Με ποινή φυλάκισης πέντε μηνών με τριετή αναστολή τιμώρησε το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Χίου αστυνομικό των ΜΑΤ ως υπαίτιο τραυματισμού πολίτη σε μία από τις δεκάδες αναίτιες επιθέσεις που εξαπέλυσαν οι διμοιρίες εναντίον κατοίκων στην επιδρομή τους στο νησί τον Φεβρουάριο του 2020, προκειμένου τότε να επιβληθεί διά της βίας η κατασκευή δομής προσφύγων στο Αίπος.

Στη συγκεκριμένη υπόθεση, που είναι και η μοναδική που έφτασε μέχρι τώρα σε αίθουσα του δικαστηρίου παρά το πλήθος μηνύσεων που έχουν υποβληθεί εναντίον των αστυνομικών για άλλες παρόμοιες επιθέσεις, κατηγορούμενος ήταν ο Α.Χ., ομαδάρχης διμοιρίας που έφτασε από τις πρώτες στο Αίπος και συγκεκριμένα στον Αγιο Μακάριο. Εκεί όπου ήδη είχαν συγκεντρωθεί Χιώτες προκειμένου να μεταβούν στο σημείο που ήταν προγραμματισμένη η κατασκευή της δομής. Εκεί, πηγαίνοντας προς τη δουλειά του, ήταν και ο εργαζόμενος στην «Κιβωτό του Κόσμου», Παναγιώτης Τσολάκης, ο οποίος εγκλωβίστηκε από τις συγκρούσεις που ήδη είχαν ξεκινήσει. Τότε και χωρίς κανέναν προφανή λόγο ο συγκεκριμένος αστυνομικός με τη συνδρομή δύο-τριών ακόμα συνέλαβαν τον κ. Τσολάκη και άρχισαν να τον χτυπούν χωρίς έλεος.

Από τα χτυπήματα το θύμα της βάρβαρης επίθεσης οδηγήθηκε στο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε κάταγμα του οστού της μύτης και πλήθος άλλες κακώσεις.

Οπως μάλιστα περιέγραψαν οι μάρτυρες της επίθεσης, ο αστυνομικός κρατούσε το θύμα με κεφαλοκλείδωμα και τον πατούσε, αγνοώντας ακόμα και τις φωνές του κ. Τσολάκη που έλεγε «δεν μπορώ να αναπνεύσω». Γεγονότα που επιβεβαίωσαν ως μάρτυρες ο Ανδρέας Μιχαηλίδης, τότε βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Χίου, ο αντιπεριφερειάρχης Παντελής Μπουρνιάς και ο επικεφαλής της ΛΑΣ Χίου, Μάρκος Σκούφαλος, οι οποίοι στο σύνολό τους είτε υβρίστηκαν είτε ακόμη και απωθήθηκαν από τους αστυνομικούς.

Από την πλευρά του ο αστυνομικός ισχυρίστηκε ότι ο κ. Τσολάκης τούς εξύβρισε και ότι άσκησε νόμιμη βία για να τον ακινητοποιήσει, χωρίς να τον χτυπήσει. Ο δε συνήγορος υπεράσπισής του υποστήριξε ότι για τη σπασμένη μύτη ευθύνεται… η άσφαλτος, φέρνοντας δε ως παράδειγμα την «υπόθεση της ζαρντινιέρας» στη Θεσσαλονίκη.

Ισχυρισμοί που δεν έγιναν δεκτοί με αποτέλεσμα ο κατηγορούμενος να καταδικαστεί για το αδίκημα της επικίνδυνης σωματικής βλάβης.

Πηγή: efsyn.gr

Δικαστήριο της Τεχεράνης καταδίκασε τον γνωστό σκηνοθέτη Σαΐντ Ρουσταγί σε φυλάκιση έξι μηνών για την προβολή της ταινίας του «Η Λεϊλά και τα αδέρφια της» στο Φεστιβάλ των Καννών το 2022.

Η μεγάλου μήκους ταινία περιγράφει την ιστορία μίας φτωχής οικογένειας σε ένα Ιράν βυθισμένο στην οικονομική κρίση. Η προβολή του απαγορεύθηκε στο Ιράν μετά την κυκλοφορία του τον περασμένο χρόνο «λόγω της παραβίασης των κανόνων με την συμμετοχή του χωρίς άδεια στα φεστιβάλ των Καννών και του Μονάχου», σύμφωνα με τις ιρανικές αρχές.

«Το επαναστατικό δικαστήριο της Τεχεράνης καταδίκασε τους Σαΐντ Ρουσταγί και Τζαβάντ Νορουζμπέγκι, τον σκηνοθέτη και τον παραγωγό της ταινίας "Η Λεϊλά και τα αδέρφια της" σε φυλάκιση έξι μηνών», έγραψε στην ιστοσελίδα της η εφημερίδα Etemad που πρόσκειται στους μεταρρυθμιστές. Οι δύο τους κρίθηκαν ένοχοι για «συμβολή στην προπαγάνδα της αντιπολίτευσης κατά του ισλαμικού συστήματος» στο Ιράν.

Το δικαστήριο αποφάσισε ωστόσο ότι οι δύο καταδικασθέντες θα εκτίσουν το ένα εικοστό της ποινής τους, δηλαδή εννέα ημέρες, και το υπόλοιπο της ποινής θα έχει ανασταλτικό χαρακτήρα για πέντε χρόνια.

«Κατά τη διάρκεια της περιόδου της αναστολής, οι καταδικασθέντες θα πρέπει να απέχουν από δραστηριότητες που συνδέονται με το διαπραχθέν έγκλημα και δεν θα έχουν επικοινωνία με άτομα που δραστηριοποιούνται στον κινηματογραφικό τομέα».

Ο 34χρονος Σαΐντ Ρουσταγί είναι γνωστός και από την ταινία του 2021 «Ο Νόμος της Τεχεράνης», αστυνομική ταινία με θέμα την βιομηχανία των ναρκωτικών και την καταστολή της από το ιρανικό κράτος.

Για την ταινία «Η Λεϊλά και τα αδέρφια της» ο Ιρανός σκηνοθέτης τιμήθηκε με το βραβείο της επιτροπής της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κινηματογραφικού Τύπου τον Μάιο 2022.

(Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ)

To Δικαστήριο της ΕΕ (ΔΕΕ) έκρινε σήμερα ότι η Ουγγαρία παρεμποδίζει αδικαιολόγητα τη δυνατότητα υποβολής αίτησης ασύλου στο έδαφός της και ότι η ανάθεση των αιτήσεων διεθνούς προστασίας στην ουγγρική πρεσβεία στο Βελιγράδι και το Κίεβο, αποτελεί παραβίαση του κοινοτικού δικαίου.

«Εξαρτώντας τη δυνατότητα υποβολής αίτησης διεθνούς προστασίας από την προηγούμενη υποβολή δήλωσης προθέσεων σε πρεσβεία που βρίσκεται σε τρίτη χώρα, η Ουγγαρία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το δίκαιο της Ένωσης», αναφέρει η απόφαση του ΔΕΕ.

Το 2020, κατόπιν της εμφάνισης της πανδημίας Covid-19, η Ουγγαρία εξέδωσε νέο νόμο ο οποίος επιβάλλει σε ορισμένους υπηκόους τρίτων χωρών ή ανιθαγενείς που βρίσκονται στο έδαφός της ή παρουσιάζονται στα σύνορά της και επιθυμούν να τύχουν διεθνούς προστασίας να ακολουθήσουν προηγούμενη διαδικασία. Η ρύθμιση αυτή απαιτεί να μεταβούν τα ως άνω πρόσωπα στην ουγγρική πρεσβεία στο Βελιγράδι (Σερβία) ή στο Κίεβο (Ουκρανία) προκειμένου να υποβάλουν εκεί αυτοπροσώπως δήλωση προθέσεων σχετικά με την υποβολή αίτησης διεθνούς προστασίας. Κατόπιν εξέτασης της δήλωσης αυτής, οι αρμόδιες ουγγρικές αρχές δύνανται να αποφασίσουν να χορηγήσουν ταξιδιωτικό έγγραφο στους εν λόγω υπηκόους τρίτης χώρας ή ανιθαγενείς, το οποίο επιτρέπει την είσοδό τους στην Ουγγαρία προκειμένου να υποβάλουν στο κράτος μέλος αυτό αίτηση διεθνούς προστασίας.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεώρησε ότι η Ουγγαρία, θεσπίζοντας τις διατάξεις αυτές, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το δίκαιο της Ένωσης και ειδικότερα από την οδηγία σχετικά με κοινές διαδικασίες για τη χορήγηση και ανάκληση του καθεστώτος διεθνούς προστασίας. Για τον λόγο αυτό η Επιτροπή άσκησε προσφυγή λόγω παραβάσεως ενώπιον του Δικαστηρίου της ΕΕ.

Με τη σημερινή του απόφαση, το ΔΕΕ αποφαίνεται ότι η Ουγγαρία, εξαρτώντας τη δυνατότητα ορισμένων υπηκόων τρίτων χωρών ή ανιθαγενών που βρίσκονται στο έδαφος ή στα σύνορά της να υποβάλουν αίτηση διεθνούς προστασίας από την προηγούμενη υποβολή δήλωσης προθέσεων σε ουγγρική πρεσβεία η οποία βρίσκεται σε τρίτη χώρα και από τη χορήγηση ταξιδιωτικού εγγράφου που επιτρέπει την είσοδό τους στο ουγγρικό έδαφος, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το δίκαιο της ΕΕ.

Ειδικότερα, το γεγονός ότι το ουγγρικό δίκαιο προβλέπει υποχρέωση των προσώπων αυτών να απευθυνθούν αρχικώς στις ουγγρικές πρεσβείες στο Βελιγράδι ή στο Κίεβο δεν τα εξομοιώνει με πρόσωπα που υποβάλλουν απλώς αίτηση διπλωματικού ή εδαφικού ασύλου σε αντιπροσωπεία στην αλλοδαπή, αίτηση ως προς την οποία η οδηγία δεν εφαρμόζεται.

Το Δικαστήριο επισημαίνει ότι η προϋπόθεση σχετικά με την προηγούμενη υποβολή δήλωσης προθέσεων δεν προβλέπεται στην οδηγία και αντιβαίνει στον σκοπό της που συνίσταται στη διασφάλιση πραγματικής, ευχερούς και ταχείας πρόσβασης στη διαδικασία χορήγησης διεθνούς προστασίας.

Επιπλέον, κατά το Δικαστήριο, η ρύθμιση αυτή στερεί από τους ενδιαφερόμενους υπηκόους τρίτων χωρών ή ανιθαγενείς τη δυνατότητα να απολαύουν πράγματι του δικαιώματός τους να ζητήσουν άσυλο από την Ουγγαρία, όπως το δικαίωμα αυτό κατοχυρώνεται στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

To Δικαστήριο εκτιμά ότι ο προβλεπόμενος περιορισμός δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από τον σκοπό προστασίας της δημόσιας υγείας και, ειδικότερα, από την καταπολέμηση της εξάπλωσης της Covid-19, όπως προέβαλε η Ουγγαρία.

To Δικαστήριο διαπιστώνει ότι η υποχρέωση μετάβασης σε πρεσβεία στην αλλοδαπή, με αποτέλεσμα να εκτίθενται ενδεχομένως οι υπήκοοι τρίτων χωρών ή οι ανιθαγενείς στον κίνδυνο να προσβληθούν από τη νόσο Covid-19, την οποία θα μπορούσαν στη συνέχεια να μεταδώσουν στην Ουγγαρία, δεν μπορεί να θεωρηθεί μέτρο κατάλληλο για την καταπολέμηση της εξάπλωσης της πανδημίας.

Εξάλλου, η διαδικασία που θέσπισε η Ουγγαρία αποτελεί προδήλως δυσανάλογη προσβολή του δικαιώματος των αιτούντων διεθνή προστασία να υποβάλουν αίτηση χορήγησης διεθνούς προστασίας ήδη κατά την άφιξή τους στα ουγγρικά σύνορα.

Τέλος, το Δικαστήριο επισημαίνει ότι το εν λόγω κράτος μέλος δεν απέδειξε ότι δεν μπορούσαν να ληφθούν άλλα μέτρα δυνάμενα να επιτύχουν τον κατάλληλο συμβιβασμό μεταξύ, αφενός, της αποτελεσματικότητας του δικαιώματος κάθε υπηκόου τρίτης χώρας ή ανιθαγενούς να υποβάλει αίτηση διεθνούς προστασίας στο έδαφος ή στα σύνορα της Ουγγαρίας και, αφετέρου, της καταπολέμησης των μεταδοτικών ασθενειών.