Κατερίνα Κατή

«Καλύτερα µε καρχαρίες παρά στο στόµα των συστηµικών δηµοσιογράφων» λέει ο αναρχικός των Πυρήνων της Φωτιάς που οδηγήθηκε ξανά στη φυλακή για άσχετο πληµµέληµα, αφού πρώτα έγινε κεντρικό θέµα στα δελτία των ειδήσεων για την Greek mafia

Τεσσεράµισι χρόνια µετά την αποφυλάκισή του µε όρους, ο αναρχικός Χρήστος Τσάκαλος, που είχε αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τη συµµετοχή του στην οργάνωση Συνωµοσία Πυρήνων της Φωτιάς, έγινε ξανά πρωτοσέλιδο και κεντρικό θέµα στα δελτία ειδήσεων.

Οι τίτλοι, πηχυαίοι.

Το αφήγηµα της σύνδεσης ενός γνωστού αναρχικού µε την Greek mafia, η συµµετοχή ΟΥΚάδων, η ανεύρεση εκρηκτικών και το… επικείµενο µεγάλο τροµοκρατικό χτύπηµα είναι η απόλυτη συνταγή της µεγάλης τηλεθέασης.

Οι τέσσερις συνολικά συλληφθέντες συνδέθηκαν ακόµη και µε τη µεγάλη βλάβη στον υποθαλάσσιο αγωγό ύδρευσης της Αίγινας, που τελικά πρόσφατες εκτιµήσεις αποδίδουν σε… κατασκευαστικό πρόβληµα.

∆εν χρειάστηκαν παρά λίγα 24ωρα για να συρρικνωθεί το µέγεθος της… επιτυχίας.

Η ίδια η ΕΛΑΣ ξεκαθάρισε ότι οι τέσσερις συλληφθέντες δεν συνδέονται µεταξύ τους, όπως άλλωστε και ότι δεν υπήρχαν στοιχεία που να τους εµπλέκουν µε την υπόθεση της Αίγινας.

Οι ΟΥΚάδες «συνεργοί» αφέθηκαν ελεύθεροι και ο Χρ. Τσάκαλος, που όπως έχει πει το παρελθόν του είναι το εισιτήριο για το κελί, δικάστηκε από το… αυτόφωρο για δύο πληµµελήµατα που ήταν αρκετά για να τον οδηγήσουν εκ νέου στη φυλακή.

Σήµερα µιλά στο Documento µέσα από τη φυλακή για τη νέα σύλληψή του που έγινε µε τη µέθοδο του ανώνυµου τηλεφωνήµατος και για τις ύποπτες συµπτώσεις που παρουσιάστηκαν µετά την ανάληψη του ΠροΠο από τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.

∆ίνει επίσης τη δική του εξήγηση σχετικά µε την αφορµή που συνδέει το όνοµά του µε την Greek mafia. Αναφέρεται συγκεκριµένα στους δεσµούς φιλίας που τον συνέδεαν µε τον Βασίλη Στεφανάκο και τον Βασίλη Ρουµπέτη, οι οποίοι χτίστηκαν µέσα από τους αγώνες για καλύτερες συνθήκες στη φυλακή, και τονίζει ότι οι σχέσεις τους ήταν ανεξάρτητες από τις καταστάσεις στις οποίες εµπλέκονταν και για τον ίδιο είναι εχθρικές τόσο αξιακά όσο και ιδεολογικά.

«Η φυλακή υψώνει τείχη, αλλά γκρεµίζει και διαχωρισµούς. Στην Ιταλία ένα µέρος των Ερυθρών Ταξιαρχιών είχε βρεθεί δίπλα µε την Καµόρα στα πλαίσια κινητοποιήσεων για την καλυτέρευση των συνθηκών κράτησης στις φυλακές» λέει χαρακτηριστικά ο Χρ. Τσάκαλος.

Πώς συνέδεσαν το όνοµά σου µε αυτή την υπόθεση, µε την Greek mafia και τις σχετικές ιστορίες;

Τα πράγµατα θα ήταν πολύ αστεία αν δεν ήταν πολύ σοβαρά. Ολα ξεκίνησαν µε τη γνωστή µέθοδο του ανώνυµου τηλεφωνήµατος. Κατά την προσφιλή τακτική της αστυνοµίας όταν θέλει να παρακάµψει τις νόµιµες µεθόδους, «άγνωστος» τηλεφώνησε µε απόκρυψη και ενηµέρωσε ότι κατείχα µεγάλη ποσότητα εκρηκτικών, που είχα –υποτίθεται– προµηθευτεί από τρεις ΟΥΚάδες. Ως συνδετικός κρίκος παρουσιάστηκε ο πρόσφατα δολοφονηµένος Β. Ρουµπέτης. Προτού ακόµη σχηµατιστεί δικογραφία το «Γ΄ Ράιχ» συγκεκριµένων δηµοσιογράφων προσπάθησε να µε συνδέσει µε Greek mafia, µε βενζινάδικα, λαθρεµπόριο, ακόµη και µε την ανατίναξη του υποθαλάσσιου αγωγού της Αίγινας. Λίγη αξία είχε η αλήθεια και ακόµη λιγότερη το γεγονός πως αυτές οι καταστάσεις είναι εχθρικές για µένα τόσο αξιακά όσο και ιδεολογικά. Τι συνέβη τελικά µε όλη αυτή την υπόθεση;

Από την πρώτη στιγµή της σύλληψής µου αυτή η υπόθεση δεν άντεξε το βάρος της αλήθειας των γεγονότων και κατέρρευσε. Η ίδια η αστυνοµία αναγκάστηκε να εκδώσει επίσηµη ανακοίνωση, µέσω της εκπροσώπου της, αναφέροντας ότι η υπόθεση δεν συνδέεται µε τα δηµοσιεύµατα και ότι δεν προκύπτει καµία σχέση ανάµεσα σε εµένα και τους ΟΥΚάδες. Στην έρευνα που έγινε σε µένα δεν βρέθηκαν ούτε εκρηκτικά ούτε κανένα άλλο στοιχείο εµπλοκής. Η δικογραφία διαχωρίστηκε και όλη η υπόθεση κατέληξε σε φιάσκο των διωκτικών αρχών. Οµως εγώ είχα ήδη καταδικαστεί από ΜΜΕ και το µονοµελές πληµµελειοδικείο µε καταδίκασε σε φυλάκιση δύο ετών για ένα άσχετο µε την υπόθεση πληµµέληµα. Ετσι τώρα εγώ βρίσκοµαι φυλακή και όλοι οι υπόλοιποι έχουν αφεθεί ελεύθεροι από άλλα δικαστήρια, αφού αποσύρθηκαν οι εκτελεστικοί φακοί της δηµοσιότητας από πάνω τους. Επίσης να επισηµάνω ότι, ενώ αποδείχθηκε άνθρακες ο θησαυρός, εντύπωση προκαλεί δηµοσίευµα σε ιστοσελίδα αστυνοµικού ρεπορτάζ ότι υπήρχε αµοιβή 20.000 στον κατά τ’ άλλα άγνωστο πληροφοριοδότη.

Γιατί, όµως, πιστεύεις ότι συνέβη όλο αυτό; Συνδέεται η υπόθεση µε την αλλαγή ηγεσίας στο υπουργείο ΠροΠο;

Είναι φανερό ότι κάποιοι ήθελαν να κατασκευάσουν µια υπόθεση για να πάρουν παράσηµα. Αυτό το επικοινωνιακό σόου, χτισµένο σε ψέµατα, ήταν σκηνοθετηµένο για να φορέσει φωτοστέφανο επιτυχίας η νέα ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Τι σηµασία έχει ότι κατέρρευσε η υπόθεση; Τα δηµοσιεύµατα και τα πρωτοσέλιδα την είχαν κάνει τη δουλειά τους. Κανείς δεν ασχολήθηκε µε τι πραγµατικά έγινε. Ποια καλύτερη ιστορία επικοινωνιακά θα µπορούσε να υπάρξει απ’ την υποτιθέµενη σύνδεση ενός αναρχικού αντάρτη πόλης µε την επονοµαζόµενη Greek mafia; Η αλήθεια ήταν πλέον ανήµπορη να αποσιωπήσει τον θόρυβο του ψέµατος. Aλλωστε δεν είναι τυχαίο πως µε την έλευση της νέας ηγεσίας του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη διαφηµίστηκε η διαλεύκανση υποθέσεων συµβολαίων θανάτου µε στοιχεία που, σύµφωνα µε την ίδια την αστυνοµία, υπήρχαν εδώ και δύο χρόνια. Ποιος τα κρατούσε στην «κατάψυξη» και γιατί; Εχω µάθει από την εµπειρία µου να θεωρώ τις συµπτώσεις ύποπτες. Και όπως έχει γραφτεί παλαιότερα… σήµερα το πιο επείγον ερώτηµα είναι: «Ποιος θα µας φυλάει από τους φύλακες;».

Υπήρχε, όµως, σύνδεση ανάµεσα σε σένα, τον Β. Στεφανάκο και τον Β. Ρουµπέτη. Πώς εσύ, ένας αναρχικός, συνδέθηκες µε αυτούς τους ανθρώπους;
Εχω ζήσει αρκετά χρόνια στη φυλακή για την πολιτική µου δράση ως µέλος της Συνωµοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Εκεί γνώρισα και τον Βασίλη Στεφανάκο και τον Βασίλη Ρουµπέτη. Είναι δύσκολο στη φυλακή να δηµιουργηθούν πραγµατικές φιλίες. Οταν όµως αυτό συµβεί δηµιουργούνται δεσµοί που, ακριβώς επειδή σφυρηλατούνται σε λίγα τετραγωνικά µέτρα ανάµεσα σε κάγκελα και τοίχους, είναι αυθεντικοί. Ο Στεφανάκος προερχόταν από µια οικογένεια µε αριστερές καταβολές και ο ίδιος ήταν ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος µε ωραίους υπαρξιακούς και πολιτικούς προβληµατισµούς. Ο Ρουµπέτης ήταν ένας νεολαίος απ’ το γήπεδο µε αντιφασιστική και αντιµπατσική διάθεση και αρκετό χιούµορ. Αυτές τις πτυχές κράτησα από αυτούς τους δύο ανθρώπους. Για οτιδήποτε άλλο τους αποδίδεται εγώ δεν είµαι ούτε µπάτσος ούτε εισαγγελέας για να βγάλω κατηγορητήριο.

Τα ακούω και τα κατανοώ µέχρι ένα βαθµό όλα αυτά. Θα επιµείνω όµως: πώς ένας αναρχικός σαν εσένα µπορεί να αποσυνδεθεί από το γεγονός ότι επρόκειτο για µεγάλα ονόµατα της νύχτας µε κατηγορίες για προστασίες, µαφιόζικα συµβόλαια κ.λπ.; Αρκούν π.χ., όπως λες, η αντιµπατσική διάθεση κάποιου ή οι αριστερές καταβολές; Σκέφτηκες ποτέ ότι ενδεχοµένως χρησιµοποιήθηκες εσύ και οι Πυρήνες ως µέσο για τη δηµιουργία ενός άλλου προφίλ;

Εχω µάθει να διαβάζω τους ανθρώπους και όχι τις ταµπέλες που τους φοράνε. Αν θέλει κάποιος να µιλήσει για πραγµατική µαφία, ας κοιτάξει προς τα κεντρικά της Αλεξάνδρας, τη Βουλή και τα εφοπλιστικά γραφεία. Από την άλλη προφανώς δεν αγιοποιώ κανέναν, αλλά µπορώ να µιλήσω για το κοµµάτι της κοινής διαδροµής που είχαµε. Η φυλακή υψώνει τείχη αλλά γκρεµίζει και διαχωρισµούς. Στην Ιταλία ένα µέρος των Ερυθρών Ταξιαρχιών είχε βρεθεί δίπλα µε την Καµόρα στο πλαίσιο κινητοποιήσεων για την καλυτέρευση των συνθηκών κράτησης στις φυλακές. Τώρα, στη δεύτερη φυλακή που βρέθηκα, οι κρατούµενοι που ήρθαν να µε υποδεχτούν είχαν όλοι σηµείο αναφοράς τους αγώνες που είχαµε κάνει τόσα χρόνια στις φυλακές για πιο ανθρώπινες συνθήκες. Αυτούς τους αγώνες δεν τους κάναµε µόνο οι Πυρήνες ή οι αναρχικοί. ∆ίπλα µας βρέθηκαν δεκάδες εκατοντάδες άνθρωποι, όπως ο Στεφανάκος, ο Ρουµπέτης και πολλοί ακόµη, που εάν κανείς σταθεί µόνο στις δικογραφίες τους δεν θα τους χαρακτήριζε και τα «καλύτερα παιδιά». Οµως η συνθήκη του εγκλεισµού και των αγώνων ενάντια στη φυλακή µπορεί να ξεπεράσει ρόλους, παλιές συµπεριφορές και δικογραφίες. Γι’ αυτό το κοµµάτι της διαδροµής µπορώ να µιλήσω και για τις φιλίες που χτίστηκαν και είµαι περήφανος γι’ αυτές. Αλλιώς, αν θεωρούµε ότι τα κατηγορητήρια του παρελθόντος που συνοδεύουν ανθρώπους τούς στιγµατίζουν για πάντα, δεν έχουµε πολύ µεγάλη διαφορά από τους εισαγγελείς που για κάθε αποφυλάκιση που καλούνται να εξετάσουν το πρώτο πράγµα που λένε είναι «λόγω παρελθόντος απορρίπτεται». Απορρίπτεται έτσι η ίδια η ζωή και η εξέλιξή της και καταλήγει ένα ανεξίτηλο στίγµα µιας δικογραφίας.

Είναι γεγονός ότι το κατηγορητήριο καµία σχέση δεν έχει µε όσα αρχικά δηµοσιοποιήθηκαν και δηµιούργησαν θόρυβο. Εσύ όµως επέστρεψες στη φυλακή… Τι σκοπεύεις να κάνεις από εδώ και πέρα µε την υπόθεσή σου;

Από τη στιγµή που µε δίκασε η προπαγάνδα των ΜΜΕ γνωρίζω πως ο απόηχος του ψέµατος θα συνοδεύει αυτή την υπόθεση. Καλύτερα να κολυµπάς σε µια πισίνα µε καρχαρίες παρά στο στόµα των συστηµικών δηµοσιογράφων. Οπως και να ’χει, συνεχίζω µε ψηλά το κεφάλι. Εχω δίπλα µου στη φυλακή κρατούµενους που έχουµε αγωνιστεί µαζί στο παρελθόν για καλύτερες συνθήκες κράτησης και κυρίως έχω τους κοντινούς µου ανθρώπους έξω που γνωρίζουν την αλήθεια. Ξέρω ότι η καλύτερη ανάληψη ευθύνης είναι ο τρόπος που διαλέγεις να ζεις. ∆ιαλέγω να ζω σαν άνθρωπος και όχι σαν δούλος, µε αξιοπρέπεια και όχι µε φόβο. Μέσα στη φυλακή, ακόµη και στο πιο σκοτεινό κελί, ο αγώνας δεν τελειώνει. Καλή συνέχεια σε όσους αγωνίζονται.

Χτίζεται νέα υπερεξουσία

Πιστεύεις ότι η φυλάκισή σου συνδέεται και µε τη µελλοντική εφαρµογή του νέου Ποινικού Κώδικα;

∆ιαβάζοντας πίσω από τις γραµµές γνωρίζω ότι η υπόθεσή µου, πέρα από επικοινωνιακό τέχνασµα, είναι και µια εικόνα από το µέλλον. Είναι η πραγµατικότητα του νέου Ποινικού Κώδικα. Χτίζεται µια νέα δικαστική υπερεξουσία που θα γεµίζει τις φυλακές και για ένα πληµµέληµα όπως στην περίπτωσή µου. Αν σήµερα δοκιµάζεται πάνω σε µένα, αύριο στη θέση αυτή θα είναι ο καταληψίας, ο διαδηλωτής, ο απεργός, οποιοσδήποτε έχει την ατυχία να βρεθεί για ένα πληµµέληµα απέναντι από το δικαστικό ιερατείο. Πλέον η φυλακή αιωρείται σαν τσεκούρι πάνω από τα κεφάλια µας γιατί έτσι θωρακίζεται η εξουσία απ’ την επερχόµενη θύελλα της γενικευµένης κοινωνικής δυσαρέσκειας. Η ευκολία µε την οποία τα ΜΑΤ µπαινοβγαίνουν στις σχολές, η βία στις διαδηλώσεις, οι υποκλοπές είναι κοµµάτι της γενικευµένης κατασταλτικής στρατηγικής που στο τέλος του δρόµου υπάρχει η απειλή της φυλακής µε τις ευλογίες του νέου Ποινικού Κώδικα. Οµως µε το θέµα της εγκληµατικότητας τι γίνεται; Κανείς δεν γεννιέται εγκληµατίας… Εγκληµατίας γίνεται. Εκτός κι αν οι εµπνευστές του νέου Ποινικού Κώδικα πιστεύουν στις θεωρίες του Λοµπρόζο και τα εκ γενετής προδιαγεγραµµένα εγκληµατικά χαρακτηριστικά σε συγκεκριµένες προσωπικότητες… Προφανώς οι κρατούµενοι δεν είναι άγιοι. Ωστόσο η εγκληµατικότητα που υπάρχει δεν είναι παρά τα απόνερα του συστήµατος που ζούµε. Η ολοένα αυξανόµενη φτωχοποίηση υλικά και υπαρξιακά αναπόφευκτα οδηγεί στον κοινωνικό κανιβαλισµό. Φτωχοί εναντίον φτωχών. Οταν η εξουσία φτιάχνει µια κοινωνία κατ’ εικόνα και καθ’ οµοίωση πιο ειλικρινές θα ήταν να µην παριστάνει και τον υπερασπιστή της. Οσο γι’ αυτούς που φωνάζουν πολεµόχαρα για αυστηρότερες ποινές και φυλακές, είναι αυτοί που χωρίς καν να το καταλαβαίνουν γίνονται οι καλύτεροι στρατολόγοι του εγκλήµατος. Οσο πιο βαθιά θάβεις ανθρώπους στη φυλακή, πετώντας το κλειδί στον υπόνοµο, τόσο περισσότερο τους αποξενώνεις από την κοινωνική ζωή και τους στιγµατίζεις ως «περιττούς». Αν αυτοί οι «ηθικοί» και «ευυπόληπτοι» πολίτες θεωρούν πως αρκεί απλώς να πατήσουν το κουµπί στο καζανάκι για να ξεφορτωθούν τις κοινωνικές ακαθαρσίες στον οχετό του σωφρονιστικού συστήµατος είναι βαθιά γελασµένοι. Οποιος επενδύει στον φόβο, ξυπνάει από τους εφιάλτες.

Πηγή: documentonews.gr