Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 74 ετών άφησε ο frontman των Raspberries, Έρικ Κάρμεν, γνωστός για τις σόλο επιτυχίες του «Hungry Eyes» και «All by Myself».

Η σύζυγός του, Έιμι, με την οποία παντρεύτηκε το 2016, επιβεβαίωσε την θλιβερή είδηση της απώλειά του. «Με τρομερή θλίψη μοιραζόμαστε τη σπαρακτική είδηση για τον θάνατο του Έρικ Κάρμεν», έγραψε η σύζυγός του. «Ο γλυκός, τρυφερός και ταλαντούχος μας Έρικ πέθανε στον ύπνο του, το Σαββατοκύριακο.

Και πρόσθεσε:: «Του έφερε μεγάλη χαρά να γνωρίζει ότι για δεκαετίες, η μουσική του άγγιξε τόσους πολλούς ανθρώπους και θα είναι η διαρκής κληρονομιά του».

Η επιθυμία της συζύγου του

Η Έιμι ζήτησε από τους θαυμαστές του να σεβαστούν το αίτημά της για προστασία της ιδιωτικής ζωής, καθώς εκείνη και τα αγαπημένα του πρόσωπα θρηνούν την «τεράστια απώλεια» τους. Η ακριβής αιτία θανάτου του Έρικ είναι άγνωστη προς το παρόν.

Καριέρα

Η καριέρα του τραγουδιστή εκτοξεύτηκε στα ύψη αφού κυκλοφόρησε την επιτυχία του, Go All the Way, με το ποπ ροκ συγκρότημα Raspberries, το οποίο δημιουργήθηκε το 1970.

Το συγκρότημα, με καταγωγή από το Κλίβελαντ του Οχάιο, είχε επιτυχία στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και άντλησε έμπνευση από συγκροτήματα όπως οι Beatles, οι The Who, οι Hollies και οι Small Faces.

Μετά από μια πενταετία, το συγκρότημα ακολούθησε χωριστούς δρόμους επαγγελματικά. Τα πιο γνωστά τραγούδια τους περιλαμβάνουν τα Let’s Pretend, I Wanna Be with You, Tonight και Overnight Sensation (Hit Record).

Αν και είχε κλασική εκπαίδευση στο πιάνο, ο ρόκερ σπούδασε κιθάρα ως έφηβος ακολουθώντας ένα βιβλίο συγχορδιών των Beatles.

Προσωπική ζωή

O Κάρμεν παντρεύτηκε τρεις φορές. πρώτα τη Marcy Hill (31 Οκτωβρίου 1978 – 3 Αυγούστου 1979). Είχε δύο παιδιά, την Κάθριν και τον Κλέιτον με τη δεύτερη σύζυγό του Σούζαν Μπράουν (22 Μαΐου 1993 – 2009). Τέλος, ο τρίτος του γάμος ήταν με την πρώην παρουσιάστρια ειδήσεων Έιμι Μέρφι, την οποία παντρεύτηκε το 2016.

Ο Κάρμεν μετακόμισε από το Λος Άντζελες πίσω στο Gates Mills στο βορειοανατολικό Οχάιο τη δεκαετία του 1990.

Στο πένθος βυθίστηκε ο μουσικός και καλλιτεχνικός κόσμος από την απώλεια του Βασίλη Καρρά, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 70 ετών την Κυριακή (24/12). Ο γνωστός τραγουδιστής το τελευταίο διάστημα ταλαιπωρούνταν από προβλήματα υγείας, ενώ τις τελευταίες ημέρες νοσηλευόταν με κορονοϊό στην εντατική.

Ο Βασίλης Καρράς ήταν ένας από τους ταλαντούχους λαϊκούς τραγουδιστές που έχει βγάλει η χώρα μας. Η διαδρομή του στο λαϊκό τραγούδι μάς έχει χαρίσει πολλούς χρυσούς και πλατινένιους δίσκους και αξιόλογες συνεργασίες με μεγάλα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού.

Βασίλης Καρράς: Από τον “Πρόσφυγα” στον Εύοσμο Θεσσαλονίκης

Ο Βασίλης Κεσογλίδης, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 1953 στο Κοκκινοχώρι Καβάλας. Στα 10 του χρόνια μετακόμισε με την οικογένεια του στην Θεσσαλονίκη, όπου απέκτησε τα δύο του αδέλφια, τον Δαμιανό και την Αναστασία.

Μεγάλωσε στην πόλη της Θεσσαλονίκης τη δεκαετία του ’60 και το 1969, σε ηλικία 16 χρόνων, έκανε την πρώτη του μουσική εμφάνιση στο νυχτερινό κέντρο “Πρόσφυγας” στον Εύοσμο Θεσσαλονίκης. Παράλληλα, εργαζόταν ως μηχανικός αυτοκινήτων, την δεύτερη μεγάλη του αγάπη μετά το τραγούδι. Επίσης, είχε εργασθεί στο μηχανοστάσιο του ΟΣΕ στη Θεσσαλονίκη, γεγονός που αποτυπώνεται στο τραγούδι του “Εγώ αγάπη μου, εγώ”.

Για τη δουλειά του ως μηχανικός αυτοκινήτων είχε δηλώσει: “Από τα παιδικά μου χρόνια μπορεί να ήταν το τραγούδι μέσα στο αίμα μου, αλλά ήθελα να γίνω μηχανικός αυτοκινήτων. Να κάνω κάτι γύρω από τη μουτζούρα δηλαδή γενικά, το οποίο και το πέτυχα. Αλλά το μικρόβιο του καλλιτέχνη είναι τόσο μεγάλο, που νικάει τα πάντα γύρω. Αυτό το μικρόβιο, όσο μεγαλώνεις, μεγαλώνει μαζί σου και γίνεται μη χειρότερα Θεέ μου. Σε πάει εκεί που δεν θες να πας ή εκεί που δεν φανταζόσουν να πας. Είναι ένα μικρόβιο που το κουβαλάει και το παίρνει μαζί του ο καλλιτέχνης. Δεν πεθαίνει ποτέ”.

Μέσα σε λίγα χρόνια ο Βασίλης Καρράς γίνεται ο αγαπημένος λαϊκός τραγουδιστής της Ελλάδας. Του έχει αποδοθεί ο χαρακτηρισμός “Ο Άρχοντας της καψούρας” γιατί έχει τραγουδήσει όσο κανείς άλλος τον πόνο του… χωρισμού, ενώ είχε σταθερή πορεία στη δισκογραφία με πάνω από 40 δίσκους.

Το 1979 κυκλοφορεί τον πρώτο του δίσκο “Παράγκες και παλάτια” και ακολουθεί το άλμπουμ “Αλησμόνητες ώρες“. Εκείνα τα χρόνια είχε ήδη κάνει μεγάλο όνομά και τον αποθέωνε το κοινό της Θεσσαλονίκης. Τα επόμενα χρόνια ακολουθούν οι δίσκοι “Τι λες καλέ”, “Γιατί να χωριστούμε”, “Μην χαθείς”, “Απ’ την Θεσσαλονίκη με αγάπη”, “Αποκλειστικά για σένα” και “Αυτή η νύχτα” το 1989- στον οποίο βρίσκεται και η αθάνατη επιτυχία “Νύχτα ξελογιάστρα”. Εκείνο το διάστημα, πραγματοποιεί μεγαλειώδεις εμφανίσεις στο γνωστό νυχτερινό κέντρο “Νέα Δειλινά“, όπου και θα μείνει για αρκετές σεζόν.

Η δεκαετία του ’90 μπαίνει πολύ δυναμικά για τον Βασίλη Καρρά με πολύ μεγάλες επιτυχίες. Κυκλοφορεί αρχικά τους δίσκους “Είσαι παντού” και “Λέγε ό,τι θες” που σημειώνουν υψηλές πωλήσεις. Επιπλέον, εμφανίζεται για κάποια χρόνια στο κέντρο Avantage και το 1993 έρχεται Αθήνα και εμφανίζεται στο Ποσειδώνιο, όπου και θα παραμείνει και την επόμενη σεζόν.

Συνεχίζει και δισκογραφικά με τα άλμπουμ “Τραγούδια από το συρτάρι”, “Πώς τολμάς”, “Στην Σαλονίκη μια φορά”, “Χρέωσε το σε μένα”, “Φταις εσύ” και ένα live δίσκο ηχογραφημένο από τα Νέα Δειλινά.

Το 1996 έρχεται η συνεργασία του με τον Φοίβο και το άλμπουμ “Τηλεφώνησέ μου” που πιάνει κορυφή. Ο Βασίλης Καρράς είναι ο απόλυτος άρχοντας στα μεγάλα νυχτερινά κέντρα εκείνη της εποχής, όπως το Διογένης (1995-1996), Απόλλων (1996-1997) και Γκάζι (1998-1999), αλλά και στη Θεσσαλονίκη. Παράλληλα συνεχίζει να γράφει χιλιόμετρα στις δισκογραφικές πίστες με τα: “Με έχεις κάνει αλήτη“, “Φαινόμενο“, “Επιστρέφω” (πάλι με Φοίβο) και “Αυτοπεποίθηση“.

Το 2000, ο Βασίλης Καρράς επιστρέφει στο Απόλλων, ενώ κατασκευάζει στην Θεσσαλονίκη το «Χωριό της Ειρήνης», ένα μεγάλο ψυχαγωγικό κέντρο με χώρους άθλησης και εστίασης και πολιτιστικούς χώρους.

Το 2001 κυκλοφορεί άλλον ένα πετυχημένο δίσκο, το “Γύρισε” και βρίσκεται για άλλη μια σεζόν στο Απόλλων. Συνεχίζει απτόητος δισκογραφικά με “Τα δικά μου τραγούδια”, “Λόγια της νύχτας”, “Πάρε το δρόμο και έλα” και συλλογές με τα καλύτερά του. Για δύο χρόνια, θα εμφανιστεί στην Θεσσαλονίκη και στην Πύλη Αξιού και από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 πρωταγωνιστεί στα μπουζούκια της Αθήνας και στα Ribas, Γοργόνες και Διογένης. Κυκλοφορεί, επίσης, τα άλμπουμ “Όλα ένα ψέμα”, “Όνειρα” αλλά και τον live δίσκο “Όλα μου τα χρόνια”.

Για τα επόμενα χρόνια, θα μοιραστεί τις πίστες του Teatro στην Αθήνα και Fix στην Θεσσαλονίκη, στις οποίες θα μείνει μέχρι και την άνοιξη του 2013 και θα συνεργαστεί με καταξιωμένους καλλιτέχνες, πραγματοποιώντας μοναδικές σεζόν. Σε αυτό το διάστημα, θα κυκλοφορήσει τις νέες δισκογραφικές του επιτυχίες “Αχ μοναξιά μου”, “Στα είπα όλα”, “Έτσι λαϊκά”, αλλά και ένα διπλό live cd από την συνεργασία του με τον Νίκο Μακρόπουλο στο Teatro. Το 2013 εκπλήσσει το κοινό με τις κυκλοφορίες δύο single, τα “Η αγάπη είναι θύελλα”, αλλά και το «Όλοι για τα μπετά δουλεύουμε» σε συνεργασία με τον Σωκράτη Μάλαμα.

Ο χειμώνας 2013-2014 θα τον βρει σε ένα αποκλειστικά λαϊκό σχήμα με τον Νίκο Οικονομόπουλο στο Fever για να συνεχίσει το καλοκαίρι στο Πολιτεία Θεσσαλονίκης με τους Στέλιο Ρόκκο και Αμαρυλλίς, σχήμα που παρουσιάστηκε και στο Έναστρον.

Ο Βασίλης Καρράς PAPADAKIS PRESS Μιχάλης Αρχοντίδης

Ο Βασίλης Καρράς σε αυτή την τεράστια πορεία του, δεν ήταν μόνο ερμηνευτής ήταν και στιχουργός, μιας και είχε γράψει στίχους και μουσική σε πάρα πολλά τραγούδια, επιτυχίες (και) άλλων γνωστών τραγουδιστών [στίχους στα: “Γέλα μου” (Βανδή), “Παρ’ τα όλα”, “Όπως παλιά” (“Εγώ Καμάρα κι εσύ Πολυτεχνείο”), “Καρδιοπάθειες” (Πανταζής), “Περιττό να σου πω”, “Για τον ίδιο άνθρωπο μιλάμε” (με Παντελίδη), “Το αδιέξοδο” (Βανδή), “Μεθυσμένη μου αγάπη”]. Το 2015 κυκλοφόρησε τον δίσκο “Απ’ Το Βορρά Μέχρι Το Νότο”.

Μεταξύ άλλων συνεργάστηκε με πολλούς νέους καλλιτέχνες στο ξεκίνημα της καριέρας τους. Η Δέσποινα Μαλέα ήταν μία τέτοια νέα καλλιτέχνιδα, και σήμερα την γνωρίζουμε όλοι με το όνομα Δέσποινα Βανδή. Είχε συνεργαστεί και με τον Παντελή Παντελίδη, για τον τραγικό θάνατο του οποίου είχε πει συγκλονισμένος: “Αφήστε με, έχω χάσει το παιδί μου“.

Μία από τις εμφανίσεις του που έμειναν στην ιστορία ήταν η sold out συναυλία στην Arena Armeec της Σόφιας στη Βουλγαρία, όπου έγινε το 2017 έγινε ο πρώτος Ευρωπαίος τραγουδιστής που καταφέρνει να μαζέψει 17.000 άτομα (ενώ άλλοι 6.000 που ήθελαν να τον δουν και δεν βρήκαν εισιτήριο, παρακολούθησαν τη συναυλία του από video wall).

Βασίλης Καρράς: “Εισέπραξα πίκρα, πόνο, στεναχώρια και μεγάλες χαρές”

Το 2017 κυκλοφόρησε νέα δισκογραφική του δουλειά με τίτλο “Αλήτη με λένε” με 12 καινούργια τραγούδια και δύο ντουέτα, το “Ούτε Λέξη” με την Καίτη Γαρμπή και το “Δραπετεύω” με τη συμμετοχή του Σάββα Ισοβίτη και του Στέλιου Στυλιανού.

Καλεσμένος στην εκπομπή “Ενώπιος Ενωπίω” τον Μάιο του 2021 είχε βρεθεί ο Βασίλης Καρράς, και είχε μιλήσει με συγκίνηση την περιπετειώδη διαδρομή του. Είχε αναφερθεί στα δύσκολα παιδικά του χρόνια, τα μεροκάματα στο αμαξοστάσιο και στην πρώτη βραδιά που είχε τραγουδήσει στην ταβέρνα της γειτονιάς του. «Εισέπραξα πίκρα, πόνο, στεναχώρια και μεγάλες χαρές. Μέχρι να σε βάλει ο κόσμος στο σπίτι του, τότε γίνεσαι μεγάλος. Έχω πιάσει τον εαυτό μου να πετάει και τον πρόλαβα στο τσακ. Όταν είσαι αυτός που είσαι, στην καθημερινότητά σου, όλα τα κερδίζεις. Κανενός ξεκίνημα δεν είναι απλό. Τους πρώτους δίσκους τους έβγαζα μόνος μου, τους πρώτους δέκα δίσκους.

Με έπιασε η αστυνομία με τον αδερφό μου να κολλάμε αφίσες και μόλις είδαν ποιος είμαι κατάλαβαν. Έκανα τρεις δουλειές, ήμουν μουτζούρης αυτοκινήτων και το σαββατοκύριακο τραγούδαγα. Το 1978 με έφερε ο Μίμης Πλέσσας σε εταιρία και λέει εγώ θα γράψω τα μισά τραγούδια και θα τον στηρίξουμε. Λένε μόλις κλείσαμε λαϊκό τραγουδιστή, τον Μάκη Χριστοδουλόπουλο. Ξαναγύρισα πίσω περιμένοντας να χτυπήσει η πόρτα. Η πόρτα όμως δεν χτυπάει αν δεν χτυπήσεις εσύ.

Το 1959 είμαι 8 – 9 χρονών και είχε βγει “Το τελευταίο βράδυ μου” του Καζαντζίδη και το έχω μάθει απέξω. Πήγα και έσπασα ένα μπολ στο σπίτι και το έκανα ηχείο. Φωνάζω τους φίλους μου και κάνουμε μπάντα. Έρχεται η μάνα μου, ξύλο, όσο πιο πολύ με βάραγε, τότε περισσότερο ήθελα να γίνω τραγουδιστής. Η μαμά μου τραγούδαγε παραδοσιακά πάρα πολύ ωραία. Έκανα αμέτρητες δουλειές στη ζωή μου, έπειτα έχασα τον πατέρα μου στα 17, ήταν οικοδόμος και η μητέρα μου καθαρίστρια.

Πήγαινα στα σπίτια που καθάριζε η μητέρα μου να τη βοηθήσω και δεν ήθελε, στεναχωριόταν. Η πρώτη επαγγελματική ενασχόληση ήταν όταν ένα βράδυ, πάμε σε ένα ταβερνάκι με την παρέα μου και αρχίσαμε να τραγουδάμε όλοι μαζί και είναι ένας μουσικός και μου λέει δεν έρχεσαι τα Σάββατα να λες κανένα τραγουδάκι. Λέω ντρέπομαι. Ήταν ένα μαγαζί που χώραγε 150 άτομα και έλεγαν λαϊκά και ποντιακά. Στην πρεμιέρα ήρθε όσος κόσμος έρχεται και σήμερα στις πρεμιέρες μου. Ήρθε όλη η γειτονιά, έκλεισε ο δρόμος. Δεν μπόρεσαν να μπουν στο μαγαζί. Εκεί άρχισα να νιώθω τη φλόγα.

Το 1976 άφησα την άλλη δουλειά. Έκανα τέσσερις εμφανίσεις τη βραδιά, άλλαζα ρούχα μέσα στο αυτοκίνητο. Ήταν δύσκολος ο δρόμος ν’ ανοίξει από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα. Το είχα βάλει στόχο να τα καταφέρω και είμαι σε ένα γραφείο μέσα, έχω φάει ένα πούλημα καλό, μεγάλο παραμύθι, εγώ είπα όμως δεν πειράζει. Έρχεται ένας τύπος που μου άρεσε η φάτσα του. Λέω ποιος είναι αυτός. Είχε ένα μαγαζί στο τέρμα της Πατησίων. Του λέω ποιον έχεις μέσα, τον Τζίμη Πανούση μου λέει και τελειώνει αύριο. Ωραία λέω, ξεκινάμε τη Δευτέρα. Κάνω 15 μέρες εκεί και πήραν άλλη τροπή τα πράγματα και άρχισα να κατεβαίνω στην Αθήνα.

Όταν ήρθα εδώ, έφαγα πάρα πολύ μεγάλο πόλεμο. Δηλαδή δεν γράφονται σε βιβλίο. Να φανταστείς ότι αναγκάστηκα να βάλω φρουρά στο σπίτι μου. Εγώ τι δουλειά έχω με την φρουρά που δεν πείραξα άνθρωπο στη ζωή μου για να βάλω δύο τρία άτομα; Λες γιατί, αφού δεν μπήκα στα πόδια κανενός. Πέρασα τρία χρόνια πάρα πολύ δύσκολα μέχρι που αναγκάστηκα να πουλήσω το σπίτι μου και να πάω σε διαμέρισμα για να ησυχάσω».

Μιλώντας στην εφημερίδα Espresso σε παλαιότερη συνέντευξή του είχε πει: «Βεβαίως και έχω περάσει κατάθλιψη, γι’ αυτό και απείχα από τις πίστες για δύο χρόνια. Έβαλα πολλά πράγματα σε τάξη και πρώτα απ’ όλα τον εαυτό μου, γιατί δεν είναι σωστό να χρεώνουμε μόνο λάθη στους άλλους. Φταίει καμιά φορά και η δική μας συμπεριφορά. Μπορεί κι εγώ να απογοήτευσα κάποιους ανθρώπους αλλά κι εγώ απογοητεύτηκα πολλές φορές».

Μετά από ένα δύσκολο χειρουργείο και έχοντας χάσει αρκετό βάρος ο Βασίλης Καρράς έκανε μια από τις τελευταίες του δημόσιες εμφανίσεις ήταν στην πρεμιέρα του Νίκου Κουρκούλη τον περασμένο Ιούνιο, όπου είχε πει στους δημοσιογράφους: «Επιστρέφουμε στη δισκογραφία και γενικά στη ζωή. Ετοιμάζουμε μία συναυλία για καλό σκοπό, δώσαμε τα χέρια και θέλει πάρα πολλή δουλειά και πολλή στήριξη από τους τοπικούς φορείς. Θα είναι μία συναυλία προς το τέλος μου, ένα όμορφο κλείσιμο στην καριέρα μου. Καμιά φορά οι καλλιτέχνες πεθαίνουν πάνω στο σανίδι».

Η τελευταία προσθήκη στο ρεπερτόριο των διαχρονικών επιτυχιών του Βασίλη Καρρά, που έχουν αγαπηθεί από τους θαυμαστές του όλα αυτά τα χρόνια, είναι το τραγούδι “Για Πάρτη Της” που κυκλοφόρησε στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού.

Έφυγε σήμερα (23.07.2023) από τη ζωή, σε ηλικία 86 ετών, ο Βρετανός τραγουδιστής και παρουσιαστής, Vince Hill.

Η οικογένεια με δήλωση στον λογαριασμό του Vince Hill στο Twitter, επιβεβαίωσε τη θλιβερή είδηση του θανάτου του. «Δυστυχώς πρέπει να μοιραστούμε νέα που κανείς μας δεν θέλει να ακούσει. Λυπούμαστε πολύ που πρέπει να σας πούμε ότι ο Vince μας άφησε. “Έφυγε” ειρηνικά στο σπίτι του αφού δημιούργησε μια μουσική κληρονομιά. Οι μελωδίες του θα παραμείνουν για πάντα στις καρδιές μας» έγραψε η οικογένειά του.

Ο Vince Hill έγινε γνωστός το 1967, όταν ηχογράφησε μια διασκευή του Edelweiss, από το μιούζικαλ «Η Μελωδία της Ευτυχίας» των Rodgers και Hammerstein του 1959, με το οποίο μπήκε και στα UK Albums Chart.

Θλίψη προκάλεσε στην παγκόσμια μουσική σκηνή η είδηση του θανάτου του Tony Bennett, του σπουδαίου Αμερικανού ερμηνευτή, ο οποίος έφυγε από τη ζωή την Παρασκευή (21/07) σε ηλικία 96 ετών.

Τη δυσάρεστη είδηση έκανε γνωστή η εκδότρια Sylvia Weiner, η οποία επιβεβαίωσε τον θάνατο του Bennett στο Associated Press, λέγοντας ότι πέθανε στη γενέτειρά του, τη Νέα Υόρκη. Δεν υπήρχε συγκεκριμένη αιτία, όμως ο ίδιος είχε διαγνωστεί με νόσο του Αλτσχάιμερ το 2016.

Όντας ένας από τους τελευταίους εκ των σπουδαίων τραγουδιστών του 20ου αιώνα, ο Bennett έλεγε συχνά ότι η δια βίου φιλοδοξία του ήταν να δημιουργήσει "έναν κατάλογο από τραγούδια που θα γίνονταν επιτυχίες, παρά πολλούς δίσκους".

Ο ίδιος κυκλοφόρησε περισσότερα από 70 άλμπουμ, κατακτώντας 19 Grammy και κέρδισε τον σεβασμό και τον θαυμασμό τόσο του μουσικού κοινού παγκοσμίως, όσο και της μουσικής βιομηχανίας συνολικά.

Ο Tony Bennett στην 70χρονη καριέρα του έχει ερμηνεύσει τις μεγάλες επιτυχίες «I Left My Heart in San Francisco», «Rags to Riches» και «Because of You» και έχει διασκευάσει τα τραγούδια «Fly Me to the Moon», «The Very Thought of You», «MacArthur Park» και «For Once In My Life».

Tony Bennett - I Left My Heart In San Francisco

Κατά τη διάρκεια της καριέρας του έλαβε σπουδαία αναγνώριση, ωστόσο ένας από εκείνους που ξεχώρισαν ήταν ο θρυλικός Φρανκ Σινάτρα, ο οποίος σε συνέντευξή του στο περιοδικό Life το 1965 είχε δηλώσει πως "ο Tony Bennett είναι ο καλύτερος τραγουδιστής. Με ενθουσιάζει όταν τον παρακολουθώ. Με συγκινεί. Είναι ο τραγουδιστής που καταλαβαίνει αυτό που έχει στο μυαλό του ο συνθέτης, και μάλλον λίγο περισσότερο".

Μιλώντας στο Associated Press το 2006, ο Bennett είχε πει: "Μου αρέσει να διασκεδάζω το κοινό, να το κάνω να ξεχνάει τα προβλήματά του, νομίζω ότι οι άνθρωποι... συγκινούνται αν ακούνε κάτι που είναι ειλικρινές και ίσως έχει λίγη αίσθηση του χιούμορ. Μου αρέσει απλώς να κάνω τους ανθρώπους να νιώθουν καλά όταν παίζω".

Tony Bennett - Fly Me To The Moon

Ο Άντονι Ντόμινικ Μπενεντέτο, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα γεννήθηκε στις 3 Αυγούστου 1926 και από μικρή ηλικία ξεκίνησε να τραγουδάει.

Πολέμησε στα τελευταία στάδια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στο πεζικό των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και μετά τη θητεία του ανέπτυξε την καλλιτεχνική του καριέρα, υπογράφοντας συμβόλαιο με την Κολόμπια Ρέκορντς, με την οποία κυκλοφόρησε το πρώτο του τραγούδι που έγινε επιτυχία το 1951 με τον τίτλο "Because of You".

Ακολούθησαν και άλλες επιτυχίες όπως το "Rags to Riches" στις αρχές του 1953. Έφτασε το καλλιτεχνικό του απόγειο στα τέλη της δεκαετίας του 1950 με πολλά γνωστά άλμπουμ όπως το "The Beat of My Heart" και "Basie Swings, Bennett Sings". Το 1962, ο Μπένετ ηχογράφησε το κομμάτι που τον έκανε ευρέως γνωστό με τίτλο "I Left My Heart in San Francisco".

Ο Μπένετ συνέχισε να δημιουργεί δημοφιλή και αξιέπαινα έργα και κατά τον 21ο αιώνα. Πήρε αναγνώριση από τις συνεργασίες του με τη Lady Gaga οι οποίες ξεκίνησαν με το άλμπουμ "Dancing Cheek to Cheek" το 2014. Οι δύο ερμηνευτές έκαναν περιοδεία μαζί ώστε να προωθήσουν το άλμπουμ από το 2014 ως το 2015.

Tony Bennett, Lady Gaga - I've Got You Under My Skin

Με την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ του ντουέτου με τον τίτλο "Love For Sale" το 2021, o Μπένετ έσπασε το ατομικό ρεκόρ για το μεγαλύτερο διάστημα των top-10 άλμπουμ στο Billboard 200 chart. Ο Μπένετ επίσης έσπασε το Ρεκόρ Γκίνες για τον γηραιότερο άνθρωπο που εξέδωσε άλμπουμ με καινούργιο υλικό, σε ηλικία 95 ετών και 60 ημερών.

Ο Μπένετ συγκέντρωσε επίσης αμέτρητες διακρίσεις κατά τη διάρκεια της καριέρας του, καθώς εκτός από τα 19 βραβεία Γκράμι (καθώς και ένα Βραβείο Γκράμι για Συνολική Προσφορά το 2001), κέρδισε 2 Βραβεία Έμμυ Ζώνης Υψηλής Τηλεθέασης.

Είχε πουλήσει συνολικά πάνω από 50 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως.

Την τελευταία της πνοή σε ηλικία 76 ετών άφησε η Βρετανίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια, Τζέιν Μπίρκιν.

Όπως αναφέρουν τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης και συγκεκριμένα η εφημερίδα Le Parisien και το τηλεοπτικό δίκτυο BFM, επικαλούμενα πρόσωπα του στενού της κύκλου, η Μπίρκιν βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της στο Παρίσι.

Τον περασμένο Μάιο είχε ακυρώσει συναυλίες της επειδή αντιμετώπιζε προβλήματα με την υγεία της.

«Ήμουν πάντα αισιόδοξη και συνειδητοποιώ ότι χρειάζομαι ακόμα λίγο χρόνο για να μπορέσω να είμαι ξανά στη σκηνή και μαζί σας», ήταν το μήνυμά της.

Ποια ήταν η Τζέιν Μπίρκιν

Γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1946 και μετακόμισε στη Γαλλία στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Πολιτογραφημένη Γαλλίδα, διατήρησε πάντα τη βρετανική προφορά της και τον άμεσα αναγνωρίσιμο τόνο της φωνής της. Άρχισε την καριέρα της στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1960 ως ηθοποιός, συμμετέχοντας σε μικρούς ρόλους στο «Blowup» του Μικελάντζελο Αντονιόνι (1966).

Εκείνη την εποχή συνάντησε τον συνθέτη Τζον Μπάρι (συνθέτης της μουσικής 11 ταινιών της σειράς Τζέιμς Μποντ), ο οποίος τον ενθάρρυνε να κάνει καριέρα ως τραγουδίστρια. Τον παντρεύτηκε στα 19 της και έναν χρόνο αργότερα έφερε στον κόσμο την κόρη της, Κέιτ. Ωστόσο, ο γάμος τους απέτυχε.

Την ίδια χρονιά (1967) ο σκηνοθέτης Πιερ Γκριμπλά την κάλεσε στη Γαλλία σε οντισιόν για την ταινία του «Slogan», στην οποία γνώρισε τον Σερζ Γκενσμπούργκ.

Με τον Σερζ Γκενσμπούρ αποτέλεσαν διάσημο ζευγάρι της παριζιάνικης καλλιτεχνικής ζωής και έγιναν διάσημοι το 1969 με το άλμπουμ Jane Birkin / Serge Gainsbourg, ιδιαίτερα με το τραγούδι «Je t’aime … moi non plus», ένα αισθησιακό και προκλητικό τραγούδι που είχε παγκόσμια επιτυχία, το οποίο αρχικά ο Γκενσμπούρ είχε γράψει για την ερωμένη του Μπριζίτ Μπαρντό.

Το 1971 γεννήθηκε η κόρη τους, Σαρλότ Γκενσμπούρ, επίσης διάσημη ηθοποιός και τραγουδίστρια.

Το 1976, η Μπίρκιν εμφανίστηκε επίσης στην αμφιλεγόμενη ταινία «Je t’aime moi non plus» σε σκηνοθεσία του Γκενσμπούρ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2001 της απονεμήθηκε η διάκριση του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας ενώ στη Γαλλία, τιμήθηκε με τη διάκριση του μέλους του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων.

Συνολικά, η Τζέιν Μπίρκιν κυκλοφόρησε 14 άλμπουμ, πρωταγωνίστησε ή συμμετείχε σε 70 ταινίες μεγάλου μήκους, σε 9 θεατρικές παραστάσεις, σε 11 τηλεοπτικές παραγωγές, σκηνοθέτησε 2 ταινίες και έγραψε το σενάριο 3 ταινιών.

Η περιπέτεια με την υγεία της

Τον Σεπτέμβριο του 2021, σε ηλικία 74 ετών, έγινε γνωστό ότι η Μπίρκιν «υπέστη μια ελαφρά μορφή εγκεφαλικού επεισοδίου». «Είναι καλά, επίσης οι συγγενείς της επιθυμούν να γίνει σεβαστή η απαραίτητη για την ανάρρωσή της ηρεμία. Η Τζέιν βιάζεται να ξαναβρεί το κοινό της», ανέφερε τότε ο ατζέντης της και γνωστοποίησε ότι ακυρώνεται ότι η παρουσία της στο φεστιβάλ της Ντοβίλ αλλά και η συμμετοχή της στο φεστιβάλ Ciné Rencontres στην Κοταντέν (βορειοδυτική Γαλλία).

Η Τζέιν Μπίρκιν αναμενόταν να μιλήσει σε αυτά τα κινηματογραφικά ραντεβού για την ταινία «Jane by Charlotte» («Η Τζέιν της Σαρλότ») που γύρισε η κόρη της Σαρλότ Γκενσμπούρ.

Το 2002 η εκλιπούσα διαγνώστηκε με λευχαιμία ενώ για πολλά χρόνια αντιμετώπιζε πρόβλημα αλκοολισμού με την ίδια να δηλώνει, όταν αποφάσισε να κόψει τις καταχρήσεις ότι «απλά, δεν αντέχω να πίνω. Το φοβάμαι. Και μόνο που σκέφτομαι τα νεανικά μου χρόνια, δεν ξέρω. Ήταν μια άλλη εποχή».

Σίγησε μία από τις γνωστές φωνές του ελληνικού τραγουδιού, καθώς σε ηλικία 89 ετών έφυγε από τη ζωή ο αγαπητός τραγουδιστής Γιάννης Βογιατζής.

Θλίψη στον καλλιτεχνικό κόσμο της χώρας προκάλεσε η είδηση του θανάτου του τραγουδιστή Γιάννη Βογιατζή, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 89 ετών.

Ο τραγουδιστής νοσηλευόταν τα τελευταία 24ωρα στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο.

Ο Γιάννης Βογιατζής δραστηριοποιήθηκε ως καλλιτέχνης σε όλους τους χώρους όπου λειτουργούσε το τραγούδι, στο θέατρο, στον κινηματογράφο και στο ραδιόφωνο. Βραβεύτηκε δυο φορές με το 1ο βραβείο στο Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης, το 1963 με το τραγούδι "Πέταξε ένα πουλί" (των Κώστα Κλάββα και Αλέξη Αλεξόπουλου) και το 1970 με το τραγούδι «Αδέρφια μου αλήτες πουλιά» (των Τόλη Βοσκόπουλου και Ηλία Λυμπερόπουλου).

Ξεκίνησε την ενασχόλησή του με το τραγούδι από τις βραδιές ταλέντων του Ζοζέφ Κορίνθιου. Υπήρξε ένα από τα αστέρια της δεκαετίας του 1960, ενώ ήταν φίλαθλος του Παναθηναϊκού, έχοντας τραγουδήσει και τον ύμνο της ομάδας. Από το 1958 έως το 1962 ήταν επίσημος τραγουδιστής των ανακτόρων. Το 1970, πριν την εμφάνιση στο Φεστιβάλ, έκανε εγχείρηση για πολύποδες και μετά από τρία χρόνια σταμάτησε το τραγούδι.

Από το 1978 συνέχισε και πάλι να τραγουδά.

Έπειτα από 25 χρόνια πολιτικού γάμου, παντρεύτηκε το 2007 τη γυναίκα του και με θρησκευτικό γάμο.

Ο τραγουδιστής της Λεωφόρου

Ο Γιάννης Βογιατζής, γνωστός για τα πράσινα αισθήματά του, ήταν εκείνος που είχε ερμηνεύσει τον ύμνο του Παναθηναϊκού σε σύνθεση και στίχους του Γιώργου Μουζάκη. Το "Σύλλογος μεγάλος δεν υπάρχει άλλος" συνόδευσε την πορεία του Γιάννη Βογιατζή στο καλλιτεχνικό στερέωμα και τον ακολούθησε σταθερά μέχρι το τέλος της ζωής του.

Άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 78 ετών ο Δάκης. Ο αγαπημένος τραγουδιστής έδινε μάχη με τον καρκίνο και το τελευταίο χρονικό διάστημα η κατάσταση της υγείας του είχε επιδεινωθεί.

Την είδηση του θανάτου του έκανε γνωστή από τον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook η δημοσιογράφος Λουκίλα Καρέρ Πλέσσα.

Η ανάρτηση που έκανε η Λουκίλα Καρρέρ-Πλέσσα στο Facebook

«Στην Αυγή του καλοκαιριού διάλεξες να φύγεις ψυχούλα μου…. Εσύ που μας έκανες να λατρέψουμε τα καλοκαίρια….. τόσα καλοκαίρια…. Ξεκουράσου….θα σ’ αγαπώ πάντα…για πάντα…πολύ…
«Αυτό το καλοκαίρι το περίμενα
με δίχως ένα σύννεφο
με δίχως στεναχώρια
Αλλ’ όμως δε με ζέστανε ο ήλιος του
γιατί το πέρασα από σένα χώρια…»

Ποιος ήταν ο Δάκης

  Ο Δάκης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1943. 20 χρόνια μετά, ήρθε στην Ελλάδα και σχεδόν αμέσως, κατάφερε να κερδίσει το κοινό με τη φωνή του και τα ξεσηκωτικά του τραγούδια.

Το πραγματικό του όνομα, είναι Βρασίδας Χαραλαμπίδης. Όμως, η μητέρα του, αποκαλώντας τον χαϊδευτικά «Βρασιδάκη» όταν ήταν μικρός, έδωσε το έναυσμα για το όνομα του μεγάλου καλλιτέχνη που θα μεσουρανούσε από τότε μέχρι σήμερα με το όνομα Δάκης.

Κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο, «Deep in the heart of Athens» στα αγγλικά και αμέσως μετά, ακολούθησαν οι μεγάλες του επιτυχίες.

Ανάμεσα σε αυτές που ξεχώρισαν και ακούγονται μέχρι και σήμερα, είναι τα «Τόσα καλοκαίρια», «Εκείνο το πρωί στην Κηφισιά» και φυσικά, το «Τσάι με λεμόνι».

Είχε συνεργαστεί με μερικούς από τους μεγαλύτερους συνθέτες, όπως ο Μίμης Πλέσσας, ο Γιάννης Σπανός, ο Αλέκος Χρυσοβέργης και ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς.

Πέρα από το τραγούδι, έχει ασχοληθεί και με την υποκριτική, καθώς μετρά αρκετές εμφανίσεις σε θεατρικές παραστάσεις, αλλά και σε δημοφιλείς ελληνικές ταινίες. Ανάμεσά τους, οι «Γοργόνες και Μάγκες» και «Η Θεία μου η Χίπισσα».

Έχασε τη μάχη με τον καρκίνο ο σπουδαίος μουσικός και τραγουδιστής Σταύρος Λογαρίδης σε ηλικία 69 ετών. Σεμνή φιγούρα στον χώρο της μουσικής ήταν μέλος της θρυλικής μπάντας Poll, μαζί με τον Κώστα Τουρνά και τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς.

Ο Λογαρίδης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1953, ήρθε σε ηλικία 15 χρονών στην Αθήνα, ενώ πέρασε και από την Γερμανία. Ξεκίνησε τη μουσική πριν πάει δημοτικό με την καθοδήγηση του παππού του που ήταν άρχων πρωτοψάλτης στο ναό του Αγίου Γεωργίου στο Πατριαρχείο χειροτονημένος από τον Αθηναγόρα.

Την πρώτη κιθάρα του την απέκτησε στην ηλικία των 10 ετών, όταν πρωτοάκουσε τη μουσική των sixties. Στα 14 του χρόνια φτιάχνει το συγκρότημα Juniors και την ίδια χρονιά το συγκρότημα Sphinx. Στα 15 του έρχεται στην Αθήνα και πάει στην τότε Polydor και κυκλοφορεί τον πρώτο του δίσκο 45 στροφών με τον τίτλο «Ήταν μια μικρούλα και μελαχρινούλα». Συνεργάζεται στο στούντιο με τον οργανίστα των Charms και συμμετέχει για να βγάλει λεφτά σε φωνητικά του Χατζηδάκι στις ταινίες της Αλίκης Βουγιουκλάκη, στου Φίνου.

Ο τότε διευθυντής της Polydor, Ν. Αντύπας επιμένει να τον γνωρίσει σε κάτι μουσικούς με «πολύ ωραία τραγούδια» όπως έλεγε για να δημιουργηθεί ένα συγκρότημα το 1970. Τότε γνωρίζεται για πρώτη φορά με τον Κ. Τουρνά, τον Ρ. Ουίλιαμς και τον Κ. Παπαϊωάννου. Ενθουσιάζεται από τα τραγούδια τους και δημιουργούν το συγκρότημα Poll που θα κάνει δύο μεγάλους δίσκους ορόσημο στην ελληνική σκηνή, το «Άνθρωπε» και το «Λευκό Album», καθώς και μια σειρά 45άρια singles. Ο Σταύρος Λογαρίδης αποχωρεί από το συγκρότημα όταν οι υπόλοιποι του γκρουπ παίρνουν την απόφαση να εμφανιστούν στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1972.

Σε ηλικία 19 ετών, ηχογραφεί και κυκλοφορεί το άλμπουμ των Ακρίτας (1972), ένα από τα σπουδαιότερα και σημαντικότερα progressive rock άλμπουμ όλων των εποχών, σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ακρίτας

Με το συγκρότημα Ακρίτας, κυκλοφόρησε το ομώνυμο άλμπουμ το οποίο και θεωρείται ένα από τα πιο προοδευτικά άλμπουμ όλων των εποχών στον κόσμο. Το συμπεριλαμβάνουν και το μνημονεύουν ακόμα και σήμερα τα πιο προοδευτικά sites μουσικής σε Ευρώπη και Αμερική. Στην Ιαπωνία μάλιστα κυκλοφόρησε με γιαπωνέζικο εξώφυλλο, που θεωρείται σπάνιο συλλεκτικό αντικείμενο στους κύκλους των μουσικόφιλων σήμερα. Οι Ακρίτας συνεργάστηκαν live με τα Μπουρμπούλια της εποχής εκείνης και ηχογράφησαν έξι τραγούδια στη Γερμανία.

Ο Σταύρος Λογαρίδης κυκλοφόρησε στη συνέχεια μια σειρά από προσωπικούς δίσκους, έγραψε μουσική για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο και συνεργάστηκε με πολλούς γνωστούς ερμηνευτές και δημιουργούς της λαϊκής, αλλά και της ροκ σκηνής.

Την τελευταία του πνοή άφησε τα ξημερώματα ο τραγουδιστής Σύμφωνα με τις πληροφορίες έδινε μάχη με τον καρκίνο.
Ήταν άρρωστος εδώ και μήνες, πέθανε ξημερώματα σπίτι του. Στο πλευρό του τραγουδιστή μέχρι το τέλος ήταν και η σύζυγός του Σοφία.Ο Χρήστος Κυριαζής  γεννήθηκε το 1953 στον Πειραιά και μεγάλωσε στα Καμίνια. Ο πατέρας του εργαζόταν ως επιπλοποιός και λόγω της οικογενειακής παράδοσης κι εκείνος έμαθε τη τέχνη. Ποτέ όμως δεν έκρυψε την αγάπη του για τη μουσική. Στην διάρκεια της ζωής του το όνομά του συνδέθηκε και με την κατασκευή επίπλων. 

Σε ηλικία 12 ετών πήρε μία χειροποίητη κιθάρα κι άρχισε να προσπαθεί μέσα από αυτήν, να μάθει τις νότες. Πέντε χρόνια αργότερα, έπαιζε με ένα μικρό rock συγκρότημα σε καφετέριες και ζαχαροπλαστεία της εποχής. Δημιουργός και μέλος του Συγκροτήματος «Πρόκες» (1972) και προηγουμένως, των Συγκροτημάτων «Mirabilis Zalapa» και «What a pity». Κατόπιν έφυγε για σπουδές στην Ιταλία. Όταν επέστρεψε, στράφηκε προς τη λαϊκή μουσική.

Η γνωριμία με τον Βλάσση Μπονάτσο

Ο ίδιος μιλώντας για την καριέρα του, έχει πει στο «Secret»: «Πάντα δίπλα μου ήταν η κιθάρα. Και έγραφα. Και από τότε πάντα λέω μόνο τα δικά μου. Είχα δώσει και στη Minos πολλά τραγούδια μου. Στους Χαράλαμπο Γαργανουράκη, Κούτρα, Θέμη Ανδρεάδη, σε πολλούς. Λίγο μετά στον Μαργαρίτη. Να σου πω για τον Βλάση Μπονάτσο πως μας ανακάλυψε πολύ νωρίτερα: στο κλαμπ Hobby, Πλατεία Αμερικής, υπόγειο, βαράγαμε σαν τρελοί, είχε έρθει και με παρατηρούσε πώς έλεγα τους στίχους. Μου λέει μετά: Έρχεσαι μαζί μου; Έχω ένα συγκρότημα, τους Πελόμα Μποκιού».
«Πάω και βλέπω το μαγαζί γεμάτο με 2000 άτομα μέσα. Τρελάθηκα και ξεκίνησα εκεί. Ο Βλάσσης τότε με βοήθησε πάρα πολύ, με γούσταρε και με αγαπούσε. Προ πάντων, όμως, του άρεσαν τα τραγούδια μου, οι στίχοι, αυτά που λέω. Όταν γίνονται αυτά, συμβαίνει το πραξικόπημα του 1967 και, θυμάμαι, είχαμε βγει έξω από το μαγαζί και ακούγαμε τα τανκς. Τότε πάλι σταμάτησα, δεν ξέραμε τι να κάνουμε τότε, διαλύθηκαν τα πάντα, όλα. Τότε έφυγα, γνώρισα ένα κορίτσι και πήγα στην Ιταλία. Μου βγήκε σε καλό, γιατί εκεί σπούδασα σχέδιο και, όταν γύρισα πίσω, έκανα τα δικά μου έπιπλα και μαγαζιά και πήγα πολύ καλά.Είχα βαρεθεί να ακούω “όχι” από τις δισκογραφικές. Όταν πέρασε ο Γιώργος Πολυχρονίου από το μαγαζί μου με τη Μάγκυ Χαραλαμπίδου για να αγοράσουν έπιπλα για τον γάμο τους, ήταν η αφορμή για να πάω στη Sony», είπε μεταξύ άλλων.

Ο δίσκος που φέρει τον τίτλο της μεγάλης επιτυχίας του «Μου θυμίζεις τη μάνα μου» (1992) έγινε «πλατινένιος», ξεπερνώντας τις 125.000 αντίτυπα!
Οι τελευταίοι δίσκοι του: «Επιτυχίες» (1994), «Η αγάπη είναι μία» (1994, «χρυσός» δίσκος των 30.000 αντιτύπων), "Χαμένος Νικητής" (1995), «Άλλο τί θέλω, άλλο τι μπορώ» (1997). Τα γνωστότερα τραγούδια αυτών των δίσκων: «Οι απέναντι που πληρώνουν έναντι», «Ημεροβίγλι», κ.λπ.
Τραγούδια του Χρήστου έχουν ερμηνεύσει:

Μαρία Δειχτα - "Επιμένω" 
Θέλξη - "Χωρίς εσένα μάτια μου" 
Ανδρεάδης Θέμης - "Ο γάμος" 
Παπακωνσταντίνου Βασίλης - "Βράδυ Σαββάτου" 
Γιάννης Κούτρας - "Κι αν η τύχη μου" 
Βασίλης Λεκας - "Κυριακή απόγευμα" 
2002GR - "Αύριο" 
X-attack - "Αύριο" 
Χρήστος Εμμανουήλ - "Τα τσιγάρα τα ποτά και τα ξενύχτια..." 
Δημήτρης Ψαριανός - "Και σε θυμάμαι" 
Χαράλαμπος Γαργαρουνάκης - "Στον τόπο που γεννήθηκα" 
Γιώργος Μαργαρίτης - "Το μπρικάκι" 
Χρήστος Πάζης - "Εχω κλάψει"
Γιώργος Γιασεμής - "Επιμένω" 
Σταύρος Λογαρίδης - "Τα ξανθά σου τα μαλλιά" 
Λίνα Τουρκογιώργη - "Τίποτα"

"Σίγησε" σε ηλικία 81 ετών μία από τις σημαντικότερες φωνές που πέρασαν από το ελληνικό τραγούδι, ο σπουδαίος ερμηνευτής Τόλης Βοσκόπουλος.

Σύμφωνα με τα όσα έχουν γίνει γνωστά, ο αγαπημένος τραγουδιστής, συνθέτης και ηθοποιός πέθανε από ανακοπή καρδιάς λίγο πριν γιορτάσει τα 81α γενέθλιά του. Νοσηλευόταν στο ΓΝΑ 251 με καρδιολογικά προβλήματα.
Με καριέρα πάνω από 60 χρόνια στο ελληνικό τραγούδι, ο Τόλης Βοσκόπουλος υπήρξε από τους πιο εμπορικούς καλλιτέχνες, αν όχι ο πιο εμπορικός διαχρονικά, και ερμήνευσε τεράστιες επιτυχίες και κομμάτια που θεωρούνται, πλέον, κλασικά.

Γεννημένος στον Πειραιά στις 26 Ιουλίου του 1940, ο Τόλης Βοσκόπουλος δεν ξεκίνησε ως τραγουδιστής, αλλά η πρώτη του εμφάνιση σε σκηνή ήταν στο θέατρο, το 1958, ενώ το 1963 έκανε ντεμπούτο στον κινηματογράφο. Την ίδια χρονιά ξεκίνησε και η καθιέρωσή του στο ελληνικό πεντάγραμμο, με το αξεπέραστο τραγούδι «Αγωνία» του Γιώργου Ζαμπέτα.

Καλλιτέχνης που έσπαγε πάντα τα εμπορικά ρεκόρ, ο Τόλης Βοσκόπουλος είχε πλατιά απήχηση στην ελληνική κοινωνία, από τις λαϊκές συνοικίες έως την οικονομική ελίτ, ενώ συνεργάστηκε με τους κορυφαίους συνθέτες, όπως ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Μίμης Πλέσσας, ο Άκης Πάνου, ο Μάριος Τόκας, ο Γιώργος Κατσαρός, ο Κώστας Βίρβος, ο Θανάσης Πολυκανδριώτης, ο Γιάννης Πάριος και ο Φοίβος. 

«Όταν γεννήθηκα, και ο πατέρας μου πέτυχε επιτέλους το πολυπόθητο αγόρι, έτρεξε κι έβγαλε κάρτες και άλλαξε και την ταμπέλα στο μαγαζί που έγινε: Χαράλαμπος Ιωάννου Βοσκόπουλος και Υιός. Ήμουν πάντα μαζί του στη Λαχαναγορά, και στα ταξίδια και τις εμπορικές συναλλαγές του. Όμως έβλεπα πως δεν μου πήγαινε αυτή η δουλειά. Από κάτι μπουλούκια που ερχόντουσαν στην Κοκκινιά, με τον Ζαζά, τον Κοκοβιό και άλλους είχα ξελογιαστεί κι ήθελα να ασχοληθώ με το θέατρο. Γύρω στα 15 δεν άντεξα και του το είπα. Περίμενα πως θα με σφάξει. Θεατρίνος ο γιος του Λαχαναγορίτη; Και τότε μου λέει: “Πάμε”. Και χωρίς να ξέρω για πού τραβάμε, με πηγαίνει στο Εθνικό Ωδείο του Καλομοίρη, που είχε και θεατρικό τμήμα. Τότε είναι που πρωτοβγαίνω απ’ την Κοκκινιά και βλέπω την Αθήνα. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Στην επιστροφή, μου λέει: “Για να μην μου παραπονεθείς καμιά φορά ότι ήθελες αυτό να γίνεις κι εγώ σε εμπόδισα”. Αυτά μου είπε ο σοφός πρόσφυγας πατέρας μου και τον ευγνωμονώ. Και κάθε φορά που βγαίνω στη σκηνή, ακόμα και σήμερα που πλησιάζω τα 80 μου χρόνια, τον φέρνω στο μυαλό μου και λέω μέσα μου: “Κοίτα τώρα”» είχε δηλώσει ο Τόλης Βοσκόπουλος στη συνέντευξη Τύπου για την παρουσίαση της συναυλίας του στο Ηρώδειο το Σεπτέμβριο του 2018.

Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1958, σε ηλικία 18 ετών σε σκηνοθεσία Θάνου Τράγκα, και πέντε χρόνια αργότερα, το 1963, έκανε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο. Μπήκε στη δισκογραφία με το τραγούδι «Βήμα-βήμα» του μουσικοσυνθέτη Λυκούργου Μαρκέα. Η καθιέρωσή του στο πεντάγραμμο ήρθε με την «Αγωνία» το 1968 (σύνθεση Γιώργου Ζαμπέτα) που μέσα σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα ξεπέρασε τις 300.000 πωλήσεις, ένα άπιαστο νούμερο για εκείνη την εποχή.

Για παραπάνω από 35 χρόνια όλες του οι εμφανίσεις ήταν sold-out με τον Τόλη Βοσκόπουλο να αποθεώνεται από το κοινό ερμηνεύοντας τραγούδια-επιτυχίες όπως «Δυο καρδιές», «Το φεγγάρι πάνωθέ μου», «Μα εγώ αγαπώ μία», «Και εσύ θα φύγεις», «Γλυκά πονούσε το μαχαίρι», «Οι άντρες δε μιλούν πολύ», «Άιντε στην υγειά της», «Αδέλφια μου, αλήτες, πουλιά», «Ανεπανάληπτος», «Πριν χαθεί το όνειρο μας», «Της Χελιδονούς το ρέμα», «Τσιγγάνα για χατίρι σου», «Ψύλλοι στα αφτιά μου», «Μου χρωστάει μια αγάπη η ζωή» και πόσα άλλα.

Τη δεκαετία του 1980 ο Τόλης Βοσκόπουλος θα καθιερωθεί ως «ο Πρίγκιπας του ελληνικού τραγουδιού» με φανατικούς θαυμαστές που έκαναν κάθε δίσκο του χρυσό και πλατινένιο ενώ παράλληλα έκαναν κράτηση με το μήνα στα κέντρα που εμφανιζόταν προκειμένου να εξασφαλίσουν προνομιακή θέση, κοντά στο είδωλο τους.

Οι ουρές θαυμαστών κύκλωναν τα τετράγωνα γύρω από τις κινηματογραφικές και θεατρικές αίθουσες όπου εμφανιζόταν. Ένα απόγευμα στη Θεσσαλονίκη, όταν πήγε να παίξει μπιλιάρδο με τον Στράτο Διονυσίου, χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν αυθόρμητα έξω από το στέκι για να τον αποθεώσουν, με αποτέλεσμα να χρειαστεί η συνδρομή της αστυνομίας προκειμένου να μπορέσουν να βγουν από το μαγαζί.

Το καλοκαίρι του 2013 ο Τόλης Βοσκόπουλος επέστρεψε στον Πειραιά, στην πόλη που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Σε μια συγκινητική συναυλία στο Βεάκειο Δημοτικό Θέατρο τραγούδησε στον κόσμο που είχε συγκεντρωθεί εκεί από νωρίς μιας και τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί. Κατά τη διάρκεια της βραδιάς ο καλλιτέχνης βραβεύτηκε από τον τότε δήμαρχο Πειραιά Βασίλη Μιχαλολιάκο για την προσφορά του στο ελληνικό τραγούδι. «Τον τόπο που γεννιέσαι και μεγαλώνεις τον κουβαλάς πάντα μέσα στην ψυχή σου, όπου κι αν βρεθείς. Μόνο συγκίνηση και βαθιά χαρά νιώθω που επιστρέφω στον Πειραιά, που αγαπώ και έχω τόσες αναμνήσεις» είχε δηλώσει ο Τόλης Βοσκόπουλος.

Ο Τ. Βοσκόπουλος είχε πρωταγωνιστήσει αλλά και συμμετάσχει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις δίπλα στους Βασίλη Αυλωνίτη, Ρένα Βλαχοπούλου, Γεωργία Βασιλειάδου, Κώστα Χατζηχρήστο κ.ά. Από τις πιο μεγάλες επιτυχίες του ήταν τα μιούζικαλ: «Οι εραστές του ονείρου» (1972 μαζί με τη Ζωή Λάσκαρη), «Τραγούδα θεατρίνε» (1978 μαζί με τη Μαρία Αλιφέρη), «Ήρθες σαν όνειρο» (1998 μαζί με την Άντζελα Γκερέκου), όπου το θεατρικό σενάριο ήταν στηριγμένο στον τρόπο γνωριμίας τους.

Πλούσιο ήταν και το έργο του ως συνθέτη. Ανάμεσα στους καλλιτέχνες που έχουν ερμηνεύσει τραγούδια του είναι η Δούκισσα, η Μαρινέλλα, ο Στράτος Διονυσίου, ο Αντώνης Ρέμος κ.ά. Το 1971 έγραψε τη σύνθεση του τραγουδιού «Αδέλφια μου αλήτες πουλιά» το οποίο ερμήνευσε ο Γιάννης Βογιατζής και κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης, ενώ συμμετείχε στο ίδιο φεστιβάλ την επόμενη χρονιά ο ίδιος, τραγουδώντας το «Ξανθή αγαπημένη Παναγιά», τραγούδι που όπως είχε ειπωθεί τότε το έγραψε για τη Ζωή Λάσκαρη. To 1976, ο Τ. Βοσκόπουλος έγραψε για τον Στράτο Διονυσίου το «Αποκοιμήθηκα» το οποίο έγινε μεγάλη επιτυχία και το τραγούδησε και ο ίδιος ο Βοσκόπουλος σε δίσκο του το 1985.

Ο Τόλης Βοσκόπουλος είχε κάνει τέσσερις γάμους, με την προσωπική του ζωή να απασχολεί πάντα τον χώρο των media. Παντρεύτηκε πρώτα τη Στέλλα Στρατηγού (1960 - 1965), ύστερα την Μαρινέλλα (1973 - 1981), μετά την Τζούλια Παπαδημητρίου (1990 - 1996). Με την πρώην βουλευτή και υφυπουργό και νυν πρόεδρο του ΕΟΤ Άντζελα Γκερέκου, παντρεύτηκαν το 1996 στην Κέρκυρα. Απέκτησαν μία κόρη, τη Μαρία, που γεννήθηκε το 2001.