ΠEΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
Ο ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ ΣΥΝΑΝΤΑ
ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟ

Το έργο του σπουδαίου συνθέτη με ηλεκτρικούς ήχους και synth, λούπες και πολυφωνίες και το βλέμμα στο μέλλον.

01.02 - 05.02.23 | ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ | 20:30

Με αφορμή τη συμπλήρωση 80 χρόνων από τη γέννηση του σπουδαίου συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλου, ο Παύλος Παυλίδης επανασυστήνει 16 από τις σημαντικότερες συνθέσεις του, στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης. Μια απρόσμενη μουσική συνάντηση σε σκηνοθεσία Χρήστου Σαρρή.

Ένας σύγχρονος τραγουδοποιός «συναντά» έναν από τους σπουδαιότερους Έλληνες συνθέτες και δημιουργεί μια μουσική παράσταση που μας ταξιδεύει «Πέρα από τη θάλασσα», στο μέλλον.  Ύστερα από πρόσκληση της οικογένειας του Γιάννη Μαρκόπουλου, ο Παύλος Παυλίδης δίνει νέα πνοή σε 16 από τα σημαντικότερα έργα του συνθέτη και τα τοποθετεί σε ένα σύγχρονο ηχητικό περιβάλλον, εμπλουτισμένα με ηλεκτρικούς και synth ήχους, λούπες και πολυφωνίες, φροντίζοντας να μην απομακρυνθούν από τη βαθιά ουσία τους. Μια απρόσμενη μουσική συνάντηση στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης από 1 έως 5 Φεβρουαρίου, γεμάτη αναμνήσεις, έντονα συναισθήματα αλλά και ανεξερεύνητα ηχητικά τοπία. Διατηρώντας αναλλοίωτα τα μηνύματα των τραγουδιών του χθες και προσαρμόζοντάς τα ηχητικά από τη δεκαετία του 1960 στο σήμερα, ο Παύλος Παυλίδης δημιουργεί μια μουσική παράσταση σαν φτιαγμένη από το μέλλον για το μέλλον που συνοδεύεται και από το ομώνυμο album που κυκλοφορεί από τη δισκογραφική εταιρεία United We Fly. Με σπουδαίους συνεργάτες, βάζοντας τη σφραγίδα και το ιδιαίτερο ύφος του και συνδυάζοντάς τα αρμονικά με το μοναδικό καλλιτεχνικό στίγμα του διεθνώς αναγνωρισμένου μουσικοσυνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλου, αλλά και με τη συνοδεία των κατάλληλων visuals να συμπληρώνουν τον φουτουριστικό χαρακτήρα του «Πέρα από τη θάλασσα», αυτή η συναυλία λέει μια ιστορία επί σκηνής. «Μπορεί να πει κανείς ότι ο Μαρκόπουλος καταφέρνει και κάνει το ασύλληπτο να ακούγεται σαν φυσιολογικό, ενώνει την Ανατολή με τη Δύση και επαναπροσδιορίζει την ελληνικότητα ανοίγοντας ορίζοντες».

Η συνεργασία των δύο μουσικών γεννήθηκε το 2019. Όταν η κόρη του συνθέτη, Λένγκα Μαρκοπούλου, μεταφέρει στον Παύλο Παυλίδη την επιθυμία του πατέρα της να διασκευάσει εκείνος τραγούδια του. Τέσσερα χρόνια μετά, ο Παυλίδης συναντά τον Μαρκόπουλο, και ο Χρήστος Σαρρής δημιουργεί στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης ένα αναπάντεχο οπτικό περιβάλλον που συνοδεύει την παράσταση: ένα μελλοντολογικό μετά-τοπίο, όπου οι άνθρωποι αναζητούν ξανά και ξανά ένα καλύτερο αύριο, πέρα από μια θάλασσα. «Ένα τρίπτυχο για την ανθρώπινη βία που οδηγεί στη μετατόπιση, τη διαρκή ρευστότητα της ταυτότητας φύλου, μια εικόνα από το μέλλον της μετανάστευσης, και τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Κοινωνικά ζητήματα από το σήμερα, το χθες και το αύριο, συνοδεύουν την περφόρμανς που μας προτρέπει να βυθιστούμε σε ένα σύμπαν όπου ο χρόνος σταματά να κυλά. Τα απομεινάρια ενός πολιτισμού του μέλλοντος που δεν υπάρχει πια. Και ξαφνικά, με το βλέμμα πάντα στο μέλλον, για ακόμη μια φορά το έργο του συνθέτη παραμένει μπροστά για την εποχή του αλλά και την εποχή μας».

Ο σπουδαίος Παύλος Παυλίδης, υπεύθυνος για τα περισσότερα από τα πιο ωραία και σημαντικά τραγούδια της ελληνικής μουσικής τα τελευταία τριάντα χρόνια. Από τότε που ως ηγέτης των Ξύλινων Σπαθιών συνέβαλλε σε μια καθοριστική τομή της εγχώριας νεανικής κουλτούρας, μέχρι και σήμερα που διανύει πια την τρίτη δεκαετία μιας ιδιοσυγκρασιακής και πολυσχιδούς σόλο πορείας.

Από τα «Μαλαματένια Λόγια» στα «Χίλια Μύρια Κύματα» και από εκεί «Πέρα από τη Θάλασσα». Ένας χαρισματικός τραγουδοποιός που τολμά διαρκώς να εμπλουτίζει τον ήχο του με νέα στοιχεία, τώρα έχει την δυνατότητα να «πειράξει» και το έργο ενός συνθέτη που θαυμάζει πολύ και από πολύ μικρός.

Συντελεστές
φωνή, ηλεκτρική κιθάρα: Παύλος Παυλίδης
ηλεκτρικό μπάσο, bass synth: Δημήτρης Τσεκούρας
πλήκτρα: Γιώργος Θεοδωρόπουλος
τύμπανα, electronic percussion (pad): Θάνος Μιχαηλίδης
ηλεκτρική κιθάρα, synthesizer: Αλέκος Γεωργουλόπουλος
βιολί, ηλεκτρική κιθάρα: Δημήτρης Χατζηζήσης
Κουαρτέτο εγχόρδων: Μιχάλης Βρέττας (βιολί), Νεφέλη Λιούτα (βιολί), Στέλιος Παπαναστάσης (βιόλα), Σοφία Ευκλείδου (τσέλο)
Φωνητικά: Πολυφωνικό Σχήμα Διώνη: Ειρήνη Κολιούση, Παναγιώτα Κολιούση, Ανθή Κύρκου
Σκηνοθεσία: Χρήστος Σαρρής
Βοηθός Σκηνοθέτη: Σμαράγδα Δογάνη
Σκηνικά: Λουκάς Μπάκας
Σχεδιασμός φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Ενδυματολόγος: Ηλέκτρα Σταμπουλού
Κινησιολογία: Σοφία Μαυραγάνη
Συνεργάτιδα του Λουκά Μπάκα: Φιλάνθη Μπουγάτσου
Βοηθός φωτιστή: Τζάνος Μάζης
Ηχοληψία
FOH: Δημήτρης Δημητριάδης
STAGE: Δημήτρης Κωνσταντινίδης
Για τα visuals: Sagans, Τάσος Κουβέλης
Γύρισμα για τα visuals
Βοηθός Σκηνοθέτη: Δημήτρης Ζιβόπουλος
DOP: Κοραλία Δογάνη
Βοηθός Video Crew: Αντρέας Μάρκου
Βοηθός Παραγωγής: Αγγελική Αυγέρη
Μοντάζ: Τρύφωνας Καρατζίνας
Color: Μάνθος Σάρδης
Μακιγιέζ: Μόρφη Μενεμένογλου
Συμμετέχοντες
Χορευτές: Zandile Ngubane, Irene Adwoa Sackey, Helene Habia Nzanga, Jane Njeri Mwaura, Σταυρούλα Κυριακίδου
Μουσικοί: Dauda Conteh, Justus Malesi, Yorro Keita
Υπεύθυνοι παραγωγής: Δήμητρα Χατζηχαραλάμπους, Βασίλης Μπακατσής 
Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, United we fly

Ευχαριστούμε: το Τμήμα Εθνικών Ενδυμασιών του Λυκείου των Ελληνίδων για την παραχώρηση κοσμημάτων από τη συλλογή του
Ευχαριστίες στους: Jacopo Fokas, Miracle
 

Ο Παύλος Παυλίδης για το «Πέρα από τη θάλασσα»
«Όταν στην εφηβεία μου άκουσα το “Παραπονεμένα λόγια” δεν χρειαζόμουν άλλες εξηγήσεις. Όντας έφηβος, άρχισα να ακούω πολλή ξένη μουσική. Η υψηλή ένταση και η ενέργεια που είχαν τα αγαπημένα μου συγκροτήματα άλλαξε την οπτική μου για το τι μπορεί να χωρέσει μέσα σε ένα τραγούδι, αλλά ακόμη και τώρα ακούγοντας τραγούδια όπως το “Κάτω στης μαργαρίτας τ' αλωνάκι” με τη συγκλονιστική ποίηση του Ελύτη, συνειδητοποιώ ότι το έργο του Μαρκόπουλου περιείχε όλη αυτή την ένταση, μέσα, μάλιστα, από ενορχηστρώσεις σαφώς πρωτοποριακές για την εποχή αλλά και για πάντα. Δε μου έκανε και πολλή εντύπωση οταν είδα τον Παύλο Σιδηρόπουλο ανάμεσα στους ερμηνευτές του. Εξερευνώντας, λοιπόν, εξ' αρχής το έργο του, μετά από την ευκαιρία που μου δόθηκε, πέρασα και από τοπία που γνώριζα και δεν ήξερα καν ότι του ανήκουν, όπως το μαγικό “Πέρα από τη θάλασσα”, και πάγωσα όταν άκουσα τη φωνή της Μοσχολιού και του τεράστιου Νίκου Ξυλούρη σε άλλα, πασίγνωστα τραγούδια. Τρομάζεις και λες “τι δουλειά έχω εγώ εδώ…”. Πήρα τηλέφωνο τη Λένγκα και της είπα “Είστε σίγουροι; Δεν είμαι καν τραγουδιστής…”. Γέλασε και μου είπε ότι γι αυτό σε διάλεξε ο πατέρας μου, του αρέσει ο τρόπος σου και σε βλέπει σαν ερμηνευτή. Έτσι, λοιπόν, αφέθηκα και άρχισα να βρίσκω τον εαυτό μου μέσα στο έργο του μεγάλου αυτού συνθέτη. Δε θέλω να αναλύσω εδώ την μουσικολογική προσέγγιση που θα μπορούσε κάποιος να κάνει στον Μαρκόπουλο, αλλά δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο σοκ που παθαίνει κανείς όταν επιχειρεί να εμπλακεί στη ρυθμολογία του. Μιλώντας και με φίλους, καταξιωμένους μουσικούς, πάντα συμφωνούσαμε ότι οι παρτιτούρες του, όσον αφορά στο ρυθμικό, κυρίως, κομμάτι, θα έπρεπε να φυλάσσονται σε κάποιο μουσείο παγκόσμιας μουσικής κληρονομιάς, όπως και ο τρόπος με τον οποίο μελοποιεί τον ελεύθερο στίχο. Επιγραμματικά, μπορεί να πει κανείς ότι ο Μαρκόπουλος καταφέρνει και κάνει να ακούγεται το ασύλληπτο σαν φυσιολογικό, ενώνει την Ανατολή με τη Δύση και επαναπροσδιορίζει την ελληνικότητα ανοίγοντας ορίζοντες. Δεν ξέρω τι έχω καταφέρει, μαζί με τους συνεργάτες μου, αλλά σίγουρα αποπειράθηκα να φέρω τα τραγούδια του σ’ ένα σύγχρονο ηχητικό τοπίο προσπαθώντας, ταυτόχρονα να μη χάνω την ουσία των συνθέσεων. Προσπάθησα να αφαιρέσω κάποια “αγκάθια” όσον αφορά το ύφος, αλλά και ταυτόχρονα να μην τον “προδώσω”. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, όπως μου είπε μια φίλη, ότι ο Μαρκόπουλος προέρχεται από την εποχή των Μύθων. Ο Μαρκόπουλος έχει ένα τεράστιο σε αξία αλλά και σε όγκο έργο. Ασχολήθηκα με τα τραγούδια. Η επιλογή των κομματιών έγινε, κυρίως, με κριτήριο το κατά πόσο έβρισκα μέσα σε αυτά τον εαυτό μου σαν ερμηνευτή. Μιλάμε για έναν συνθέτη, ο οποίος έχει μελοποιήσει σπουδαίους ποιητές και στιχουργούς. Χάριν του ύφους αφαίρεσα ελάχιστους στίχους σε κάποια τραγούδια. Γιατί οι αδικημένοι που υπερασπίζονταν οι στίχοι αυτοί πριν πενήντα χρόνια, δεν έπαψαν να υπάρχουν, δυστυχώς, αλλά άλλοι είναι πια στην εποχή μας οι μετανάστες και οι ξεριζωμένοι. Πρόσθεσα, επίσης, σαν στιχουργός κι εγώ, κάποια λόγια, όπου αισθανόμουν ότι προσέθετα κάτι ουσιαστικό. Ανυπομονώ να μας δοθεί η ευκαιρία να συναντηθούμε και να μοιραστούμε αυτό το υλικό που είχαμε, εγώ και οι συνεργάτες μου, την τιμή να αγγίξουμε με τον τρόπο μας. Ανυπομονώ, έχοντας ακέραια την αγωνία του μαθητή, να εμφανιστούμε μπροστά σας και μπροστά στον μεγάλο, τον μυθικό μας δάσκαλο, Γιάννη Μαρκόπουλο, ελπίζοντας οτι φυσήξαμε λίγο απ’ τον αέρα της ψυχής μας στα πανιά των ωραίων του τραγουδιών, έτσι όπως ταξιδεύουν προς το μέλλον.»
 

Εικαστικό εξωφύλλου: Στέφανος Ρόκος

Αlbum “Πέρα από τη Θάλασσα”: 12 από τα τραγούδια της μουσικής παράστασης διαθέσιμα από τη δισκογραφική United We Fly

Στο νέο του album με τίτλο «Πέρα από τη Θάλασσα», ο Παύλος Παυλίδης συναντάει τον Γιάννη Μαρκόπουλο και επαναπροσεγγίζει δώδεκα τραγούδια-σταθμούς, τοποθετώντας τα σε ένα σύγχρονο ηχητικό περιβάλλον. Η ιδέα για αυτήν την απρόσμενη καλλιτεχνική συνάντηση ανήκει προσωπικά στον ίδιο τον Γιάννη Μαρκόπουλο. Πίσω στο 2019, η κόρη του, Λένγκα Μαρκοπούλου, μεταφέρει στον Παύλο Παυλίδη την επιθυμία του συνθέτη να διασκευάσει εκείνος τραγούδια του. Τέσσερα χρόνια μετά, ο Παυλίδης βουτάει ξανά στον ωκεανό του κλασικού πλέον ρεπερτορίου του Γιάννη Μαρκόπουλου, επιλέγει από το σύνολο του έργου του δώδεκα εμβληματικά τραγούδια και τα τοποθετεί στη σύγχρονη εποχή δίνοντάς τους μια καινούρια πνοή. Ο Παύλος Παυλίδης και οι συνεργάτες του πειραματίζονται με τα τραγούδια αυτά εμπλουτίζοντάς τα με ηλεκτρικούς και synth ήχους, λούπες και πολυφωνίες, φροντίζοντας να μην απομακρυνθούν από την βαθιά ουσία των συνθέσεων. Το «Πέρα από τη Θάλασσα» είναι διαθέσιμο από τις 20 Ιανουαρίου 2023 στις φυσικές και ψηφιακές του εκδόσεις στο e-shop και στο bandcamp της United We Fly. Ο εικαστικός Στέφανος Ρόκος συνεργάζεται για ακόμα μία φορά με τον Παύλο Παυλίδη, δημιουργώντας δύο εντυπωσιακά έργα ειδικά για την συγκεκριμένη κυκλοφορία του άλμπουμ.

20 & 21 Μαρτίου 2021 | 20:00-22:00

Το καθιερωμένο φεστιβάλ χορού της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση κατεβαίνει από τη σκηνή και καταλαμβάνει τον ψηφιακό κόσμο.
Now it’s your move.

Χορός και σώμα στην οθόνη. Στις 20 και 21 Μαρτίου η Στέγη παρουσιάζει το πρώτο της Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων ειδικά φτιαγμένο για τον ψηφιακό κόσμο. Για δύο μέρες πατάμε παύση στην καραντίνα και ζούμε στον παλμό των νέων καλλιτεχνών που επανεκκινούν, κινούνται και συγκινούνται. Το 8ο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων (ONC 8) κατεβαίνει από τη σκηνή και συναντά το κοινό στο μόνο μέρος που αυτή τη στιγμή μπορούμε να υπάρχουμε «μαζί», στο ψηφιακό περιβάλλον, μέσα από το YouTube Channel του Ιδρύματος Ωνάση, το Onassis.org και τα social media. Με σύνθημα ««είμαστε εδώ, χορεύοντας», καλλιτέχνες της νεότερης γενιάς καταθέτουν έργα που δημιούργησαν το τελευταίο δίμηνο, αποτυπώνουν με κινήσεις τη στιγμή και την κατάσταση και στέλνουν το μήνυμά τους για όσα βιώνουμε, σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε. Και επειδή οι φωνές που πρέπει να ακουστούν είναι πολλές, το φετινό φεστιβάλ, το οποίο προέκυψε από open call που καλούσε καλλιτέχνες στη δημιουργία έργων με ψηφιακά μέσα, περιλαμβάνει 11 νέα καλλιτεχνικά πρότζεκτ.

Πράσινα γήπεδα, σουτ, πάσες, τάκλιν και 11 ιδρωμένες φανέλες (Stereo Nero Dance Co., 442, or A Game Without Score). Δέκα βίντεο πορτρέτα στα όρια του μεγαλείου και του γκροτέσκου, εμπνευσμένα από έναν σκύλο που ονειρευόταν (Άννα Παπαθανασίου, Axel’s just dreaming). Ένα μαγειρικό σόου βασισμένο σε 20 υλικά, 20 χορογραφίες και 20 instagram posts (Νάντη Γώγουλου, The cooking-with-Nadi show). Μια zoom συνάντηση ανθρώπινων και μετα-ανθρώπινων όντων (Ειρήνη Καλαϊτζίδη, yaGrid). Ένα electropop μανιφέστο για τη σωτηρία του κόσμου (ody icons, YES HALLO HI). Ένα site που είναι διαδραστικός χορογραφημένος χάρτης της Αθήνας την εποχή της πανδημίας (Μυρτώ Δελημιχάλη και Στάθης Δογάνης, Pose_Transpose). Ένας gender-fluid 19χρονος να χορεύει πάνω σε κόκκινες μπότες (Βασίλης Βηλαράς, RED RIDING SHOES). Μια 3600 περιπλάνηση στην υπόγεια διαδρομή του ποταμού Ιλισσού (Νατάσα Σαραντοπούλου, ΙΛΙΣΣΟΣ/ λίμπο eξótica). Μια performance lecture για ακραία λησμονημένα θεάματα χορού (Κωνσταντίνος Παπανικολάου, Άλογα κατάδυσης και άλλες μυθολογίες). Δημιουργία ηχητικών soundtracks μέσω σωματικών πράξεων (Ιωάννα Παρασκευοπούλου, All she likes is popping bubble wrap). Έξι επισκέψεις στα όρια του σουρεαλισμού και της πολιτικής θέσης (Oμάδα Besuch, Besuch). Με άλλα λόγια, έντεκα πρωτότυπα έργα που αρκεί να ανάψεις την οθόνη σου για να χορέψεις μαζί τους.

Όπως αναφέρουν οι επιμελητές του ONC 8, Ιλειάνα Δημάδη, Κωνσταντίνος Τζάθας και Στεριανή Τσιντζιλώνη: «Είναι η πρώτη φορά που το πιο “σωματικό” φεστιβάλ της Στέγης γίνεται εξολοκλήρου ψηφιακά. Έντεκα πρωτότυπα έργα χορογραφίας, απενοχοποιημένα ως προς το τι είναι “ποπ” και τι “υψηλή τέχνη”, με ιδιαίτερη αγάπη για το χιούμορ, το παράδοξο και το απροσδόκητο, κάνουν πρεμιέρα στο YouTube, το Instagram και το διαδίκτυο: από μικρού μήκους ταινίες ενηλικίωσης εν χορώ μέχρι βίντεο κλιπ και από χορευτικά μαθήματα μαγειρικής μέχρι περιπατητικές περφόρμανς, κινηματογραφημένες παραστάσεις, διαδραστικούς χάρτες, εικόνες και κείμενα, stick figures, studio visits και performative διαλέξεις. Κινηματογραφιστές, επιστήμονες, προγραμματιστές, digital media artists, αλλά και youtubers, influencers και bloggers συνεργάζονται πλέον στενά με τους χορογράφους. Δίχως να μετατράπηκαν όλοι οι καλλιτέχνες, εν μια νυκτί, σε hi-tech freaks, δεν είναι λίγοι εκείνοι που πειραματίζονται με την τεχνητή νοημοσύνη και εργάζονται με interfaces, αισθητήρες επαφής, go-pro κάμερες, αλλά και chat rooms, selfies και stories, διευρύνοντας (και) ψηφιακά το πάντα υβριδικό και καινοτόμο πεδίο του σύγχρονου χορού.
Με απόλυτη συνειδητότητα απέναντι στις αντιφάσεις και τις λειτουργίες του καλλιτέχνη στη νέα συνθήκη της πανδημικής αναστολής και της ψηφιακής έξαψης, το φετινό φεστιβάλ δεν είναι μια απάντηση ανάγκης στη μη δυνατότητα παρουσίασης έργων ζωντανά, αλλά μια δική μας σταθερά. Ανοίξαμε τη συζήτηση για το πώς παράγεται τέχνη σε μια εποχή που τα πάντα –από την κοινωνικοποίηση έως το φλερτ– γίνονται σε ένα περιβάλλον συνεχούς και διάχυτης δικτύωσης ήδη από το 2016, με την έκθεση “Digital Revolution”. Κι αν την περασμένη άνοιξη, με το “ΕΝΤΕR”, δημιουργήσαμε μια ψηφιακή χρονοκάψουλα για το “εδώ και τώρα”, καλωσορίζουμε πλέον στην ψηφιακή μας σκηνή βασικούς εκπροσώπους της νέας γενιάς του σύγχρονου ελληνικού χορού.»

Σχεδιασμός-Επιμέλεια: Ιλειάνα Δημάδη, Κωνσταντίνος Τζάθας, Στεριανή Τσιντζιλώνη
Production Manager: Δήμητρα Δερνίκου
Οργάνωση Παραγωγής: Βασίλης Παναγιωτακόπουλος, Χριστίνα Πιτούλη
Εκτέλεση Παραγωγής: Δέσποινα Σιφνιάδου, Ειρηλένα Τσάμη, Ιουλία Σταμούλη
Τεχνική Διεύθυνση: Λευτέρης Καραμπίλας
Αναπληρωτής Τεχνικός Διευθυντής – Τεχνική Διεύθυνση Περιοδείας: Philip Hills
Οργάνωση δράσεων εξωστρέφειας: Χριστίνα Λιάτα
Σχεδιασμός προβολής: Τμήμα Επικοινωνίας Ιδρύματος Ωνάση
Κινηματογραφική επιμέλεια: Χρήστος Σαρρής
Onassis Channel assistant: Σμαράγδα Δογάνη
Μια παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση

Αναλυτικό πρόγραμμα προβολών με σειρά παρουσίασης

Σάββατο 20 Μαρτίου | 20:00-22:00

​Άννα Παπαθανασίου, Axel’s just dreaming
Διάρκεια: 24’
ody icons, YES HALLO HI
Διάρκεια: 4’
Ιωάννα Παρασκευοπούλου, All she likes is popping bubble wrap
Διάρκεια: 20’ 
Ειρήνη Καλαϊτζίδη, yaGrid
Διάρκεια: 10’
Κωνσταντίνος Παπανικολάου, Άλογα κατάδυσης και άλλες μυθολογίες
Διάρκεια: 36’ 
Νατάσα Σαραντοπούλου, ΙΛΙΣΣΟΣ/ λίμπο eξótica
Διάρκεια: 10’ 

Κυριακή 21 Μαρτίου | 20:00-22:00
Stereo Nero Dance Co., 442, or A Game Without Score
Διάρκεια: 60’
Βασίλης Βηλαράς, RED RIDING SHOES
Διάρκεια: 6’
Νάντη Γώγουλου, The cooking-with-Nadi show
Διάρκεια: 20’
Oμάδα Besuch, Besuch
Διάρκεια: 20’   
Μυρτώ Δελημιχάλη, Στάθης Δογάνης, Pose_Transpose
Διάρκεια: 1’

Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ

We stay close, not closed. Μπείτε στο ψηφιακό κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση.

Φωτογραφικό υλικό από τις παραγωγές https://www.dropbox.com/sh/mcujip8xbojwy4y/AADbIiT9Qxc2Yot5bRugBT9ga?dl=0

Promo video: https://youtu.be/pBzgXs0jGX4

Μένουμε σπίτι. Αλλά επιμένουμε να βγαίνουμε έξω, μέσα από το ψηφιακό κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση. Για δεύτερη εβδομάδα, το Ίδρυμα Ωνάσηανεβάζει και μοιράζεται στο κανάλι του στο YouTube sold-out παραστάσεις, podcasts, εκπαιδευτικά προγράμματα, virtual κινηματογραφικές πρεμιέρες και κινηματογραφικά βραβεία, online μαθήματα, secret συναυλίες, όλα χωρίς αντίτιμο ή χρονικό περιορισμό.

1.500.000 λεπτά έχουν περάσει οι χρήστες στο κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση στο YouTube την τελευταία εβδομάδα, πάνω από 1.000 νέοι συνδρομητές εγγράφονται κάθε μέρα, 636.000 views έχουν γίνει μέσα σε επτά μέρες στις καλλιτεχνικές και εκπαιδευτικές δράσεις. Με liveYouTube πρεμιέρες και live chat του οργανισμού με καλλιτέχνες και με το κοινό, το πολιτιστικό κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση ήρθε για να μείνει. Αυτές τις παράξενες μέρες που βιώνουμε όλοι, ζήσαμε τη δημιουργία –μέσω του YouTube– μιας νέας κοινότητας ανθρώπων, που γραπώνονται από την τέχνη, τον πολιτισμό, τα γράμματα, την εκπαίδευση, ως ένα εχέγγυο κανονικότητας και ως ελπίδα για το μέλλον. Οι ψηφιακές δράσεις του Ιδρύματος Ωνάση κατευθύνουν τις δυνάμεις τους στα νέα μέσα έκφρασης, διάδρασης και πραγματικής σύνδεσης με το κοινό, με ένα πρόγραμμα που φιλοδοξεί να διασκεδάσει, να επιμορφώσει, να ενώσει, να ανοίξει συζητήσεις. Γίνε μέρος αυτής της διαδραστικής κοινότηταςεδώ.

Επισκεφτείτε νοερά με live πρεμιέρες στο YouTube (και με ενεργά τα απολαυστικά σχόλια του κοινού): την Κεντρική Σκηνή της Στέγης με το Ρομπ/Robτου Ευθύμη Φιλίππου σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά (2018), την Παρασκευή 10 Απριλίου στις 19:00· τη Μικρή Σκηνή της Στέγης, το Σάββατο στις 19:00, όπου συνεχίζεται το αφιέρωμα στον Ευθύμη Φιλίππου, με τα Αίματα σε σκηνοθεσία της Αργυρώς Χιώτη και των Vasistas (2014)· το Joe’s Pub στο Μανχάταν, το Σάββατο 11 Απριλίου στις 21:00, από όπου η Λένα Κιτσοπούλου τραγουδά ταRebetika: The Blues of Greece (2019)· και ταξιδέψτε σε όλο τον κόσμο με την πανελλήνια πρεμιέρα της ταινίας του Μπάμπη Μακρίδη, Όρνιθες (ή πώς να γίνεις πουλί) (2020), σε live premiere & after talk, την Κυριακή 12 Απριλίου στις 19:00 (το συγκεκριμένο βίντεο θα παραμείνει στο κανάλι έως την Τετάρτη 15 Απριλίου στις 19:00). Την Τρίτη 14 Απριλίου, στις 16:00, δείτε ζωντανά τα βραβεία Ίρις, καθώς η απονομή, που ήταν προγραμματισμένη να πραγματοποιηθεί στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης, θα παρουσιαστεί σε live streaming, με παρουσιαστές τον Χρήστο Λούλη και την Έλλη Τρίγγου, ώστε η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου, με σεμνότητα και σεβασμό, όπως απαιτούν οι υπάρχουσες συνθήκες, να τιμήσει τους υποψήφιους συντελεστές για τις ταινίες τους.

Στο ψηφιακό κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση, από την Παρασκευή 10 Απριλίου, θα είναι διαθέσιμες και άλλες στιγμές, εικόνες, συζητήσεις, μουσικές: το Antigone in Ferguson, που παρουσιάστηκε στοOnassis USA της Νέας Υόρκης με διάσημους Αμερικανούς ηθοποιούς και συνοδεία χορωδίας (2016)· η παράσταση χορού Cementary από την Πατρίσια Απέργη και την ομάδα χορού Αερίτες (2017)· το μουσικό σύνολο Klangforum Wien με τοHappiness Machine στη Στέγη (2019)· ο Werner Herzog σε μια απολαυστική συζήτηση με τον Διευθυντή του Ιδρύματος Ωνάση στο Λος Άντζελες (OLA) και επί σειρά ετών οικοδεσπότη των διάσημων συνεντεύξεων στη New York Public Library, Paul Holdengräber (2019)· καθώς και ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους για τη μαθηματικό Χριστίνα Καραφυλλιά (2019).

Αν θέλετε να εκπαιδευτείτε, περιηγηθείτε στις διαλέξεις του Αρχείου Καβάφη, μάθετε για τη βιωσιμότητα στη μόδα και για τον ρόλο της τεχνολογίας σε μια διάφανη αλυσίδα εφοδιασμού μέσα από το Crafting the Future, και δείτε πόσο επίκαιρη παραμένει η Ελληνική Νομαρχία μέσα από τη διάλεξη της καθηγήτριας Ελένης Κουρμαντζή.

Και οι εκπλήξεις δεν σταματούν ποτέ. Μείνετε συντονισμένοι.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Από 10 Απριλίου

ΘΕΑΤΡΟ

Δημήτρης Καραντζάς, Ρομπ/Rob του Ευθύμη Φιλίππου (2018)

LIVE PREMIERE: Παρασκευή 10 Απριλίου, 19:00

Μια παράσταση-ανορθόδοξη τελετή, γύρω από τη βία, τα στερεότυπα, τη μνήμη, την ταυτότητα, το λογικό και το παράλογο. Ο Ευθύμης Φιλίππου γράφει και ο Δημήτρης Καραντζάς σκηνοθετεί τον Ρομπ/Rob, έναν κατά συρροή δολοφόνο. Γνωρίστε τον.

Με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους

Αργυρώ Χιώτη, Vasistas, Αίματα του Ευθύμη Φιλίππου (2014)

LIVE PREMIERE: Σάββατο 11 Απριλίου, 19:00

Με χιούμορ, λοξή ματιά και οξυδέρκεια, ο Ευθύμης Φιλίππου και η Αργυρώ Χιώτη μιλούν για τις ανοιχτές πληγές του σύγχρονου ανθρώπου. Η αλληλογραφία δύο ανδρών μεταμορφώνεται σε ένα πανκ ορατόριο, έμπλεο υπερρεαλισμού και κωμικής ευστροφίας, ένα ρινγκ για τις αγιάτρευτες πληγές μας.

Με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους

Antigone in Ferguson, Antigone Now Festival, Onassis USA (2016)

Μια σκηνική ανάγνωση της Αντιγόνης του Σοφοκλή, υπό το πρίσμα των γεγονότων που συνέβησαν στο Φέργκιουσον του Μισούρι των ΗΠΑ το 2014, μετά τον πυροβολισμό από αστυνομικούς και τον θάνατο του 18χρονου Αφροαμερικανού Mάικλ Μπράουν, που είχε ως αποτέλεσμα να ξεσπάσουν ταραχές. Η συμπαραγωγή του Onassis USA, με θέμα την κοινωνική δικαιοσύνη, δημιουργήθηκε σε συνεργασία με τον δημοφιλή συγγραφέα και σκηνοθέτη Bryan Doerries. Ερμηνεύουν διάσημοι Αμερικανοί ηθοποιοί, όπως ο Reg E.Cathey (House of Cards, The Wire), η Gloria Reuben (ER), ο Glenn Davis (24, The Unit) και η Samira Wiley (Orange Is the New Black,The Handmaid's Tale), με συνοδεία ζωντανής ορχήστρας. Το βίντεο περιλαμβάνει συζήτηση με αστυνομικούς, ακτιβιστές και πολίτες με σκοπό την καλλιέργεια ενός δυναμικού διαλόγου και την προαγωγή της ενσυναίσθησης, της κατανόησης και της θετικής δράσης. Το Antigone in Ferguson είναι παραγωγή του Outside the Wire και του PopTech Institute και συμπαραγωγή τουOnassis USA.

ΧΟΡΟΣ

Πατρίσια Απέργη, ομάδα χορού Αερίτες, Cementary (2017)

Πώς μπορεί μια κοινωνία, που λόγω κρίσης λειτουργεί κόντρα στην ανθρώπινη φύση, να παραγάγει ομορφιά, λυρισμό, να ξυπνήσει την αισιόδοξη πλευρά μας; Η Πατρίσια Απέργη υποστηρίζει ότι «ανήκουμε σε μια γενιά που μας έχουν αρπάξει το μέλλον. Η μεγαλύτερη μορφή αντίστασης είναι να μπορείς να ονειρευτείς το μέλλον σου με αισιοδοξία και όχι προς την κατεύθυνση της καταστροφής.»

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Μπάμπης Μακρίδης, Όρνιθες (ή πώς να γίνεις πουλί)(2020) ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΑ

LIVE PREMIERE & after talk: Κυριακή 12 Απριλίου, 19:00

Μια υβριδική ταινία, στα όρια του ντοκιμαντέρ, της μυθοπλασίας και της πολιτικής φαντασίας. Η πρώτη ελληνική ταινία που κάνει πρεμιέρα όχι στις αίθουσες, που είναι ο φυσικός της χώρος, αλλά στο YouTube. Οι Όρνιθες του κινηματογραφιστή Μπάμπη Μακρίδη είναι μια ταινία για την πτήση και την πτώση, για την ανθρώπινη ανάγκη να πετάμε, για τον φόβο του ύψους, τον ίλιγγο, την ουτοπία, την ελευθερία, τους θεούς και τον άνθρωπο. Η ταινία εμπνέεται από τον αρχετυπικό μύθο του Αριστοφάνη και των Ορνίθων, την παράσταση του Νίκου Καραθάνου και τους συντελεστές της, κινηματογραφώντας τους εκτός σκηνής, σε πραγματικούς χώρους και φυσικά τοπία.

Με αγγλικούς και ελληνικούς υπότιτλους

Διαθέσιμη έως 15 Απριλίου 2020 στις 19:00

Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου, Βραβεία Ίρις

LIVE: Τρίτη 14 Απριλίου, 16:00

H Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου τιμά για άλλη μία χρονιά τις καλύτερες ελληνικές ταινίες της χρονιάς, με τα βραβεία Ίρις. Η τελετή απονομής των βραβείων, που φέτος θα φιλοξενηθεί, αντί για την Κεντρική Σκηνή της Στέγης, στο ψηφιακό κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση, συγκεντρώνει «ψηφιακά» όλη την κινηματογραφική κοινότητα.

ΜΟΥΣΙΚΗ

Klangforum Wien, Happiness Machine (2019)

Το τρέχον οικονομικό σύστημα δοκιμάζεται και ένα βασικό ερώτημα ανακύπτει: Μπορούμε να ζήσουμε χαρούμενοι μέσα σε αυτό; Το διεπιστημονικό πρότζεκτ Happiness Machine: 24 ώρες ευτυχίας με το Klangforum Wien περιστρέφεται γύρω από το εναλλακτικό οικονομικό μοντέλο που πρότεινε ο Christian Felber με την «Οικονομία για το Κοινό Καλό» (Economy of the Common Good). Ένας 24ωρος μαραθώνιος μουσικής και προβολών, ένας μουσικός προβληματισμός γύρω από την οικονομία του σήμερα, με συζητήσεις, συναυλίες, ταινίες animation και sleepover, έγινε ένα 20λεπτο ντοκιμαντέρ σε παραγωγή της Στέγης.

Με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους

Λένα Κιτσοπούλου, Rebetika: The Blues of Greece,Onassis USA (2019)

LIVE PREMIERE: Σάββατο 11 Απριλίου, 21:00

Για μία βραδιά, η Λένα Κιτσοπούλου και το συγκρότημά της, που απαρτίζεται από μουσικούς παραδοσιακών ρεμπέτικων, μετέφεραν τα δρομάκια της Αθήνας και του Πειραιά στο ιστορικό Joe's Pub του Public Theater, στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, στο πλαίσιο του Onassis USA Festival 2019: Democracy Is Coming.

ΛΕΞΕΙΣ & ΣΚΕΨΕΙΣ

Werner Herzog (2019) 

Ο θρυλικός Γερμανός σκηνοθέτης μοιράζεται ιστορίες, σκέψεις και απόψεις με έναν από τους διασημότερους Αμερικανούς διανοούμενους, τον μετρ των ζωντανών συνεντεύξεων, Πολ Χολντενγκρέιμπερ, που είναι ιδρυτικός εκτελεστικός διευθυντής του Onassis Los Angeles (OLA) και ιδρυτής και διευθυντής της πολιτιστικής σειράς LIVE from the NYPL της Δημόσιας Βιβλιοθήκης της Νέας Υόρκης. Πολυπράγμων, αταξινόμητος και πάντα καλλιτεχνικά ανορθόδοξος, ο Βέρνερ Χέρτσογκ βρίσκει συνεχώς τρόπους για να ανανεώνει την κουβέντα γύρω από το σινεμά.

Με ελληνικούς υπότιτλους

Χριστίνα Καραφυλλιά (2019)

Η υπότροφος του Ιδρύματος Ωνάση, Χριστίνα Καραφυλλιά, που έλυσε δύο άλυτα μαθηματικά προβλήματα, ταξιδεύει από το Κιλκίς στη Νέα Υόρκη, εμπνέοντας τους επόμενους υποψήφιους υποτρόφους με το όραμα και την επιμονή της. Ένα μικρού μήκους ντοκιμαντέρ περιγράφει τη ζωή και την εμπειρία της.

Με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους

ΣΥΝΕΔΡΙΟ

Crafting The Future Β΄ μέρος (2019)

Συζητήσεις από το διήμερο πρόγραμμα που συνδυάζει τη λαμπρότητα και την τεχνογνωσία της χειροτεχνίας με την καινοτομία και τις νέες τεχνολογίες που εφαρμόζονται στους χώρους της μόδας και του design, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο ζήτημα της βιωσιμότητας. Σε συμπαραγωγή με το British Council.

Με ελληνικούς υπότιτλους

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Ελληνική Νομαρχία, Ήτοι Λόγος περί Ελευθερίας, Παρά Ανονίμου του Έλληνος, Εν Ιταλία, 1806 
Η Ελληνική Νομαρχία είναι ένα καθαρά ελληνοκεντρικό έργο, γεμάτο μνήμες από την αρχαιότητα και από τη ζωή των Ελλήνων στα χρόνια της οθωμανικής κυριαρχίας. Η Ελληνική Νομαρχία είναι πράγματι κείμενο «άκρατου» διαφωτισμού και, ταυτόχρονα, ένα από τα πρώτα κείμενα φιλοσοφικής, κοινωνιολογικής και πολιτικής ανάλυσης της νεοελληνικής κοινωνίας. Μια διάλεξη της Ελένης Κουρμαντζή, Επισκέπτριας Καθηγήτριας στο Πανεπιστήμιο Άγ. Κύριλλος & Άγ. Μεθόδιος στη Βουλγαρία, με αφήγηση από τον Στέλιο Μάινα.

Αρχείο Καβάφη: Οργάνωση και Πολιτική Διάθεση Αρχειακών Πηγών «Μιαν Υδατογραφία Άνευ Υπογραφής»Β΄ Μέρος (2019)

Πλέον, ακούγοντας τη λέξη «αρχείο», δεν μας έρχονται στο μυαλό σκονισμένα ράφια με βαριά βιβλία. Τα ψηφιακά αρχεία αποτελούν μια βασική πηγή λογοτεχνικής, κοινωνιολογικής και ιστορικής πληροφορίας για τον σύγχρονο ερευνητή. Ο ψηφιακός θησαυρός του αρχείου Καβάφη είναι προσβάσιμος σε όλους, προσελκύοντας ερευνητές από όλο τον κόσμο. Η εκδήλωση «μιαν υδατογραφία άνευ υπογραφής» ανοίγει μια πολύ επίκαιρη συζήτηση πάνω στην οργάνωση και διαχείριση των λογοτεχνικών τεκμηρίων και, με αφετηρία το ίδιο το αρχείο του Αλεξανδρινού, επεκτείνεται στη διερεύνηση της ορθής χρήσης των αρχειακών πηγών, της ενσωμάτωσής τους στην ερευνητική και εκπαιδευτική διαδικασία, των καλών πρακτικών και καινοτόμων εγχειρημάτων, αλλά και εγκεκριμένων πρακτικών διάθεσης που εγγυώνται την ανοιχτή πρόσβαση και χρήση των ψηφιακών αρχείων.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Από 10 Απριλίου

ΘΕΑΤΡΟ

Δημήτρης Καραντζάς, Ρομπ/Rob του Ευθύμη Φιλίππου (2018) (με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους)

LIVE PREMIERE: Παρασκευή 10 Απριλίου, 19:00

Αργυρώ Χιώτη, Vasistas, Aίματα του Ευθύμη Φιλίππου (2014) (με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους)

LIVE PREMIERE: Σάββατο 11 Απριλίου, 19:00

Antigone in Ferguson, Antigone Now Festival, Onassis USA (2016)

ΧΟΡΟΣ

Πατρίσια Απέργη, Ομάδα Χορού Αερίτες, Cementary (2017)

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Μπάμπης Μακρίδης, Όρνιθες (ή πώς να γίνεις πουλί)(2020) ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΑ

LIVE PREMIERE & after talk: Κυριακή 12 Απριλίου, 19:00 (με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους)

Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου, Βραβεία Ίρις

LIVE: Τρίτη 14 Απριλίου, 16:00

ΜΟΥΣΙΚΗ

Klangforum Wien, Happiness Machine (2019) (με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους)

Λένα Κιτσοπούλου, Rebetika: The Blues of Greece, Onassis USA (2019) 

LIVE PREMIERE: Σάββατο 11 Απριλίου, 21:00

ΛΕΞΕΙΣ & ΣΚΕΨΕΙΣ

Werner Herzog (2019) (με ελληνικούς υπότιτλους)

Χριστίνα Καραφυλλιά, η υπότροφος του Ιδρύματος Ωνάση που έλυσε δύο άλυτα μαθηματικά προβλήματα (με ελληνικούς υπότιτλους)

ΣΥΝΕΔΡΙΟ

Crafting The Future Β΄ Μέρος (2019) (με ελληνικούς υπότιτλους)

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Ελληνική Νομαρχία, Ήτοι Λόγος περί Ελευθερίας, Παρά Ανονίμου του Έλληνος, Εν Ιταλία,1806 
Αρχείο Καβάφη: Οργάνωση και Πολιτική Διάθεση Αρχειακών Πηγών «Μιαν Υδατογραφία Άνευ Υπογραφής»Β΄ Μέρος (2019)

Συνεχίζονται

ΘΕΑΤΡΟ

Λένα Κιτσοπούλου, Κοκκινοσκουφίτσα, Το πρώτο αίμα(2014) (με ελληνικούς υπότιτλους)

Άρης Μπινιάρης, Βάκχες του Ευριπίδη (2018) (με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους)

Onassis Youth Festival (2019) | Πράσινη Γραμμή | Σκηνοθεσία: Μάρθα Μπουζιούρη, Εριφύλη Γιαννακοπούλου | 1ο Γυμνάσιο Πειραιά

ΧΟΡΟΣ

RootlessRoot, Kireru (2012)

ΣΥΝΕΔΡΙΟ

Crafting The Future Α΄ Μέρος (2019) (με ελληνικούς υπότιτλους)

ΛΕΞΕΙΣ & ΣΚΕΨΕΙΣ

Guerilla Girls (2017) (με ελληνικούς υπότιτλους)

Daniel Mendelsohn, Narcissus Now Festival USA, Podcast(2015)

Narcissus & Acting, με τον Paul Giamatti και τη Vanessa Grigoriadis (2015)

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Δημήτρης Νανόπουλος, Από τον Διαφωτισμό στον Διαφωτονισμό (2016)

Αρχείο Καβάφη: Οργάνωση και Πολιτική Διάθεση Αρχειακών Πηγών «Μιαν Υδατογραφία Άνευ Υπογραφής»Α΄ Μέρος (2019)

ΜΟΥΣΙΚΗ

Tuned City – Αρχαία Μεσσήνη (2018) | ντοκιμαντέρ από τη δράση

Blaine Reininger secret concert (2018)

Περισσότερες πληροφορίες στοwww.onassis.org

29-30 Δεκεμβρίου 2019 | ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ | Κυριακή 12:00, Δευτέρα 17:00

«Kαι σεις παιδιά του έρωτα να γίνετε, να βγάλετε φτερά, να τα ξαναγαπήσετε όλα».

Οι Όρνιθες σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου, λίγο πριν πετάξουν με προορισμό τη Χιλή και το μεγαλύτερο φεστιβάλ της Λατινικής Αμερικής, καταλαμβάνουν για δύο μέρες την Κεντρική Σκηνή της Στέγης, σε μια σύμπραξη Ελλήνων και Βραζιλιάνων ηθοποιών.

Αυτή η παράσταση ποτέ δεν ήταν απλώς μια παράσταση. Έμοιαζε, πάντα, με το σκηνικό της: ένα πλωτό νησί, κάπου μεταξύ ελληνικής αμμουδιάς και Αμαζονίου, γεμάτο πεύκα και τροπική βλάστηση, το οποίο ταξιδεύει πέρα από τόπους και χρόνους, εθνικά σύνορα, πολιτείες και πολιτεύματα. Μετά την πρεμιέρα στην Επίδαυρο, το 2016, οι Όρνιθες του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου πέταξαν έως το St. Ann’s Warehouse του Μπρούκλιν, όπου και συνέβη το πρωτοφανές: μια ελληνική παραγωγή ανακηρύχτηκε από το Vulture του “New York Magazine” στις δέκα καλύτερες του 2018.

Τώρα, ανανεωμένη στο έπακρο, εξελίσσεται για άλλη μια φορά, και με μια ταινία του Μπάμπη Μακρίδη –εμπνευσμένη από αυτήν– και ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα να τη συνοδεύει. Οι Όρνιθες ενώνουν τη βραζιλιάνικη ομάδα χορού Passinho Carioca, από τις φαβέλες του Ρίο, με τους Νίκο Καραθάνο, Χρήστο Λούλη, Βασιλική Δρίβα, Έκτορα Λιάτσο, Κώστα Μπερικόπουλο, Κωνσταντίνο Μπιμπή, Amalia Bennett, Γιάννη Σεβδικαλή, Άγγελο Τριανταφύλλου, να περιστοιχίζονται πλέον από τους Αμαλία Μουτούση, Στεφανία Γουλιώτη, Θανάση Αλευρά, Κλέλια Ρένεση και Μάρθα Φριντζήλα και φυσικά, τους μουσικούς επί σκηνής.

Για δύο μόνο μέρες, στις 29 και 30 Δεκεμβρίου, στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης παρουσιάζεται η νέα εκδοχή της παράστασης που έλαβε αποθεωτικές κριτικές και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού: «Θέαμα και ήχος που δεν υπάρχει πουθενά αλλού στη Νέα Υόρκη» (New York Times), «Ένα εορταστικό, σαρωτικό καρναβάλι των αισθήσεων» (Vulture), τόσο φρέσκια, τόσο καίρια και τόσο επίκαιρη σαν να γράφτηκε σήμερα (Theater Pizzazz), τόσο ελληνικό που γίνεται καθολικό (Exeunt Magazine).

Επόμενος σταθμός για τους ελληνοβραζιλιάνικους Όρνιθες, αμέσως μετά την Αθήνα και τη Στέγη, είναι το διεθνές φεστιβάλ της Λατινικής Αμερικής στη Χιλή, Santiago a Mil, κατόπιν επίσημης πρόσκλησης και, μάλιστα, διπλής. Γιατί η παράσταση θα παιχτεί σε ένα από τα εμβληματικά θέατρα του Σαντιάγο, στο Teatro Municipal de las Condes, και το εκπαιδευτικό πρόγραμμα που τη συνοδεύει θα παρουσιαστεί σε έναν ανοιχτό χώρο, έξω από την πρωτεύουσα, με ελεύθερη είσοδο για τους κατοίκους των γειτονικών κοινοτήτων, σε μια πόλη που «βράζει» λόγω της κοινωνικής κρίσης που οδήγησε σε συγκρούσεις που κρατούν εδώ και σχεδόν δύο μήνες. Το νόημα της παράστασης των Ορνίθων, μακριά από τείχη και εχθρότητες, δεν μπορεί παρά να είναι οικουμενικό και απαραίτητο στη Χιλή το 2020.

Αυτή είναι, εξάλλου, η φιλοσοφία του περίφημου φεστιβάλ που, εδώ και 25 χρόνια, από το 1994, έχει παρουσιάσει 1.065 θεάματα από τη Χιλή και περίπου 500 από άλλες 25 χώρες του κόσμου, μπροστά σε 11.825.830 θεατές, τόσο στο Σαντιάγο όσο και σε 15 ακόμη πόλεις, κοινότητες και γειτονιές της Χιλής. Μεταξύ άλλων καλλιτεχνών, έχουν παρουσιάσει εκεί τα έργα τους οι Pina Bausch, Ariane Mnouchkine, Royal de Luxe, Robert Wilson, Christoph Marthaler, Jan Fabre, Krystian Lupa, Ivo van Hove, Romeo Castellucci, Lemi Ponifasio και Thomas Ostermeier.

Συντελεστές

Μετάφραση: Γιάννης Αστερής 

Σκηνοθεσία: Νίκος Καραθάνος 

Διασκευή: Νίκος Καραθάνος, Γιάννης Αστερής

Σκηνικά & Κοστούμια: Έλλη Παπαγεωργακοπούλου 

Μουσική: Άγγελος Τριανταφύλλου

Φωτισμοί: Σίμος Σαρκετζής

Κίνηση: Amalia Bennett

Ερμηνεύουν: Douglas Alves de Paula, Θανάσης Αλευράς, Στεφανία Γουλιώτη, Βασιλική Δρίβα, Νίκος Καραθάνος, Έκτορας Λιάτσος, Χρήστος Λούλης, Αμαλία Μουτούση, Amalia Bennett, Κώστας Μπερικόπουλος, Κωνσταντίνος Μπιμπής, Tuany Nascimento, VN Dançarino Brabo, André Oliveira DB, Marlon Brando de Oliveira Santos, Κλέλια Ρένεση, Γιάννης Σεβδικαλής, Άγγελος Τριανταφύλλου, Μάρθα Φριντζήλα

Παίζουν ζωντανά οι μουσικοί: Σοφία Ευκλείδου, Μιχάλης Καταχανάς, Δημήτρης Κλωνής, Βασίλης Παναγιωτόπουλος, Δημήτρης Τίγκας, Άγγελος Τριανταφύλλου

Βοηθός Σκηνοθέτις: Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου 

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ιωάννα Μπιτούνη

Βοηθός Σκηνογράφου: Μυρτώ Λάμπρου

Ηχολήπτης Παράστασης: Κωστής Παυλόπουλος

Βοηθός Παραγωγής: Τζέλα Χριστοπούλου

Hair Design: Χρόνης Τζήμος 

Μακιγιάζ: Αλεξάνδρα Μυτά

Υπεύθυνος Σκηνής: Γιάννης Κρητικός

Κατασκευή Δέντρων: Σωκράτης Παπαδόπουλος

Κατασκευή Σκηνικού: Lazaridis Scenic Studio, Σωκράτης Παπαδόπουλος

Ειδικές Κατασκευές Κοστουμιών: Δέσποινα Μακαρούνη, Σωκράτης Παπαδόπουλος

Μετάφραση στα αγγλικά: Ορφέας Απέργης

Εκτέλεση Παραγωγής: POLYPLANITY Productions Γιολάντα Μαρκοπούλου & Βίκυ Στρατάκη

Μια παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση

Διαβάστε περισσότερα

O Νίκος Καραθάνος ταξίδεψε ως Onassis Fellow την άνοιξη του 2019 στον «ουτοπικό» τόπο όπου ο ίδιος είχε τοποθετήσει τους Όρνιθες του Αριστοφάνη. Ταξιδεύοντας από την Αργεντινή μέχρι τη Χιλή και από την Παταγονία μέχρι τη Βραζιλία, ο Καραθάνος γνώρισε στις φαβέλες του Ρίο την ομάδα χορού Passinho Carioca, που συμμετέχει στην ανανεωμένη παράσταση.

Διερευνητικό ταξίδι όσο και εμπειρία ζωής, το fellowship του Καραθάνου ίσως συνοψίζεται στα λόγια του ίδιου: «Κάποια στιγμή, συναντήθηκα με το Passinho Carioca, μια ομάδα χορού οργανωμένη από νέους καλλιτέχνες που ζουν στις φαβέλες του Ρίο. Η ορμή, η ομορφιά, η αγάπη τους για τη ζωή και την τέχνη τους “καρφώθηκε” στο μυαλό μου... Γενικότερα, το Ρίο μοιάζει να μη χρειάζεται το θέατρο, γιατί είναι το ίδιο το πιο τρυφερό και σκληρό θέατρο κάθε ώρα της ημέρας... Μάλλον εμείς χρειαζόμαστε το Ρίο για να κάνουμε θέατρο».

Η βραζιλιάνικη ομάδα χορού Passinho Carioca εδρεύει στο Ρίο. Passinho στα βραζιλιάνικα πορτογαλικά, σημαίνει «μικρό βήμα», αλλά η λέξη είναι συνδεδεμένη πλέον με έναν χορό που χαρακτηρίζεται από γρήγορες κινήσεις των ποδιών σε συνδυασμό με έντονα σπασίματα της μέσης. Συνδυάζει στοιχεία από το ιδίωμα baile funk της Βραζιλίας, το breakdance, το frevo, αλλά και την capoeira, τη samba και άλλα παραδοσιακά χορευτικά είδη. Είναι ένα χορευτικό στυλ που σε μεγάλο βαθμό στηρίζεται στον αυτοσχεδιασμό. Το πασίνιου εμφανίστηκε στις αρχές της περασμένης δεκαετίας στη χορευτική σκηνή του Ρίο και παρέμεινε σχετικά άγνωστο για κάποια χρόνια, κρυμμένο μυστικό των πάρτυ στις φαβέλες, που περιλάμβαναν και διαγωνισμούς, χάρη στους οποίους οι χορευτές έχτιζαν τη φήμη τους σε τοπικό επίπεδο. Η ένταξη του πασίνιου στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο επιβεβαίωσε την αποδοχή του ως μέρους της πολιτισμικής ταυτότητας της Βραζιλίας. Το γκρουπ Passinho Carioca αποτελεί σημαντικό συστατικό της σκηνής αυτής και συμμετέχει σε πρότζεκτ που στηρίζουν την κοινότητα και τη νεολαία, ενώ παράλληλα προωθούν την αποστιγματοποίηση της έκφρασης των νέων ανδρών και γυναικών μέσα από τον χορό.

Η βραζιλιάνικη ομάδα χορού έκανε ήδη εργαστήριο στη Στέγη για επαγγελματίες χορευτές, σε επιμέλεια του Διευθυντή της ομάδας Χορού & του κοινωνικού πρότζεκτ Passinho Carioca, Thiago De Paula. Λόγω του αστικού χαρακτήρα του πασίνιου, το εργαστήριο απευθυνόταν σε επαγγελματίες και νέους χορευτές που πειραματίζονται στην Αθήνα με αντίστοιχα, μοντέρνα, αστικά χορευτικά είδη (breakdance, hip hop κ.λπ.) και διατηρούν μια προσέγγιση καινοτόμα και διακαλλιτεχνική στην πρακτική τους. Στόχος του εργαστηρίου, μέσα από την πολιτιστική ζύμωση και την ανάμειξη των χορευτικών ειδών, ήταν η εξοικείωση των συμμετεχόντων με νέους τρόπους σωματικής και χορευτικής έκφρασης, τους οποίους θα ενσωματώσουν στη μελλοντική δουλειά τους.

Την παράσταση συνοδεύει, όπου παρουσιάζεται, στη Στέγη αλλά και στο εξωτερικό, το εκπαιδευτικό πρόγραμμα Νεφελοκοκκυγία; που εμπνέεται από τους Όρνιθες του Καραθάνου και προσκαλεί τους συμμετέχοντες να αναστοχαστούν και να μοιραστούν με την ομάδα και την κάθε κοινότητα τις απόψεις και τις σκέψεις τους για έννοιες, όπως η ουτοπία, η συνύπαρξη, η ορατότητα και η κοινή ζωή σήμερα. Το πρόγραμμα βασίζεται στην εμπειρία της Γιολάντας Μαρκοπούλου σε καλλιτεχνικά εργαστήρια με ευάλωτους πληθυσμούς, στα οποία συνυπάρχουν στοιχεία τεκμηρίωσης και μυθοπλασίας, με αφετηρία τη βιογραφία των συμμετεχόντων. Η σκηνοθέτις Γιολάντα Μαρκοπούλου, ο συνθέτης Άγγελος Τριανταφύλλου, η χορογράφος Αμάλια Μπένετ και μέλη της βραζιλιάνικης ομάδας Passinho Carioca ενθαρρύνουν τον αυτοσχεδιασμό μέσα από τη μουσική, την κίνηση και τον χορό. Σύντομες συνεντεύξεις-βιωματικές αφηγήσεις, με τη μορφή ομαδικών δραστηριοτήτων και παιχνιδιών εντός του εργαστηρίου, δημιουργούν έναν ασφαλή χώρο για όλους, ώστε να απαντηθούν τα διαχρονικά και οικουμενικά ερωτήματα για τη δυνατότητα ύπαρξης της «Νεφελοκοκκυγίας», αυτής της ιδεατής πόλης σύμφωνα με τον Αριστοφάνη. Το εργαστήριο καταλήγει σε μια δημόσια, ανοιχτή περφόρμανς, την οποία συνδιαμορφώνουν οι συμμετέχοντες μέσα από την απελευθερωτική δύναμη και τη διονυσιακή ατμόσφαιρα της μουσικής και του χορού.

Η βραζιλιάνα Tuany Nascimento, που παίρνει μέρος στην ανανεωμένη παράσταση, διδάσκει μπαλέτο σε παιδιά στις φαβέλες και έχει βραβευτεί πολλές φορές για την κοινωνική της προσφορά.

Ο Αριστοφάνης έλαβε το δεύτερο βραβείο στα Μεγάλα Διονύσια του 414 π.Χ. με τους Όρνιθες, που θεωρείται από κορυφαίους μελετητές το καλύτερο από τα σωζόμενα έργα του. Το έργο είναι γραμμένο σε μια εποχή όπου η ειρήνη δοκιμαζόταν σκληρά (Νικίειος ειρήνη), ενώ η επιχείρηση στη Σικελία ήταν σε εξέλιξη και την πολιτική κατάσταση της Αθήνας διαχειρίζονταν ακατάλληλα πρόσωπα.

Το έργο αφηγείται την ιστορία δύο φίλων, του Πεισθέταιρου και του Ευελπίδη, που εγκαταλείπουν την πόλη τους, την Αθήνα, για να αναζητήσουν μια νέα πολιτεία. Και τη βρίσκουν στη χώρα των πουλιών, που την ονομάζουν «Νεφελοκοκκυγία». Τα πουλιά δέχονται τους δύο ξένους, τους δίνουν φτερά και όλοι μαζί ρίχνονται με ενθουσιασμό στην ανοικοδόμηση ενός τείχους στους αιθέρες, που αποκόπτει την επικοινωνία ανάμεσα στους θεούς και τους ανθρώπους. Η ευδαιμονία της νέας πολιτείας στηρίζεται σε αυτή την πρωτόγνωρη ιδέα. Φαντασία και πραγματικότητα, άνθρωποι, θεοί και ζώα μπλέκονται μοναδικά σε έναν κόσμο που έχει τη σοβαρότητα του παιχνιδιού, τη ρευστότητα του ονείρου και τη γλυκιά μελαγχολία της ζωής.

Πληροφορίες

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Συγγρού 107

29-30 Δεκεμβρίου 2019

Κεντρική Σκηνή

Κυριακή 12:00, Δευτέρα 17:00

Διάρκεια παράστασης: 120 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Εισιτήρια

Έναρξη γενικής προπώλησης: 6 ΔΕΚ 2019, 17:00

Κανονικό: 7, 15, 25, 35, 40 €

Μειωμένο, Φίλος, Παρέα 5-9 άτομα: 12, 20, 30, 35 €

Παρέα 10+ άτομα: 10, 18, 28, 32 €

Κάτοικος Γειτονιάς: 7 €

Ανεργίας, ΑμεΑ: 5 €

Συνοδός ΑμεΑ: 7, 10€

Ομαδικές κρατήσεις στο groupsales@onassis.org

https://www.onassis.org/el/whats-on/the-birds-by-aristophanes

3-20 Οκτωβρίου 2019 | ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ | 20:30

Η Δευτέρα Παρουσία, οι Τέσσερις Καβαλάρηδες, οι Επτά Σφραγίδες, ο Αμνός του Θεού, ο 666. Ένα από τα πιο επιδραστικά και δυσερμήνευτα κείμενα στην ιστορία της ανθρωπότητας γίνεται υλικό για μια σύγχρονη σκηνική τελετουργία του βιβλίου της Αποκάλυψης του Ιωάννη.

Προφητεία, όραμα ή, μήπως, μανιφέστο εξέγερσης; Η Αποκάλυψη του Ιωάννη εξάπτει τη φαντασία των ανθρώπων από τον 1ο αιώνα μ.Χ. Έδωσε πνοή σε ουτοπίες, δυστοπίες και επαναστατικά κινήματα. Ιερή προφητεία; Εσχατολογικό κήρυγμα; Μήνυμα προσμονής, πίστης και ελπίδας σε ένα καλύτερο μέλλον; Οπωσδήποτε, πάντως, μια κοσμογονική κατάθεση και μια δυσοίωνη φαντασμαγορία που αποτελεί πηγή έμπνευσης για τον Θάνο Παπακωνσταντίνου, τον σκηνοθέτη της νεότερης γενιάς, ο οποίος με ιδιοσυγκρασιακή εικαστική ματιά σκύβει πάνω σε ένα από τα πιο επιδραστικά κείμενα στην ιστορία της ανθρωπότητας. 

Στην πρώτη συνεργασία του με τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, ο σκηνοθέτης αντλεί έμπνευση για μια σύγχρονη τελετουργία και επισημαίνει: «Ο μύθος τηςΑποκάλυψης είναι σαν μια παραβολή των αέναων μεταμορφώσεων της πίστης των ανθρώπων σε έναν καλύτερο κόσμο που έρχεται».

http://admin.ertopen.com/d040d566-4537-4996-9ae0-7056a4cb7513" width="144" height="1369" />Από τις 3 έως τις 20 Οκτωβρίου το όραμα του Ιωάννη στοιχειώνει την Κεντρική Σκηνή της Στέγης. Μια ομάδα σημαντικών συντελεστών και ερμηνευτών μάς μεταφέρει σε μια σκηνική αλληγορία για τη Δευτέρα Παρουσία, τους Τέσσερις Καβαλάρηδες, τις Επτά Σφραγίδες, τον Αμνό του Θεού, τον 666. Ποιος αξίζει την αιώνια ζωή; 

Συντελεστές

Σύλληψη & Σκηνοθεσία: Θάνος Παπακωνσταντίνου

Μετάφραση: Μιχαήλα Πλιαπλιά

Σκηνικά & Κοστούμια: Νίκη Ψυχογιού

Μουσική Σύνθεση & Προγραμματισμός Ηλεκτρονικών: Πάνος Ηλιόπουλος

Μουσική Επιμέλεια & Διεύθυνση, εκκλησιαστικό όργανο: Μάρκελλος Χρυσικόπουλος

Σχεδιασμός Κίνησης: Νάντη Γώγουλου

http://admin.ertopen.com/bb930da0-1d59-4e6e-8338-4dc0938b6392" width="59" height="1359" />Σχεδιασμός Φωτισμών: Χριστίνα Θανάσουλα 

Γλυπτική: Αλέκος Μπουρελιάς

Βοηθός Σκηνοθέτη: Κωνσταντίνα Αγγελοπούλου

Ερμηνεύουν: Αλεξία Καλτσίκη, Μαριάννα Δημητρίου, Καλλιόπη Σίμου, Ελένη Μολέσκη, Κλεοπάτρα Μάρκου, Θανάσης Δόβρης, Σωτήρης Τσακομίδης, Μάριος Παναγιώτου, Μιλτιάδης Φιορέντζης, Γιώργος Δικαίος

Συμμετέχουν οι μουσικοί: Θοδωρής Βαζάκας (κρουστά), Κώστας Γάτσιος (κλαρινέτο, μπάσο κλαρινέτο), Αλέξης Καραϊσκάκης (τσέλο), Σπύρος Μοσχονάς (τρομπόνι), Ελευθερία Τόγια (βιόλα), Δημήτρης Τίγκας (κοντραμπάσο), Κώστας Τσιώλης (ηλεκτρονικά)

Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2019: Μετά την παράσταση, συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές

Σάββατο 12, Κυριακή 13, Παρασκευή 18, Σάββατο 19 και Κυριακή 20 Οκτωβρίουμε αγγλικούς υπέρτιτλους

Διαβάστε περισσότερα

Σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, δημιουργός της Αποκάλυψης (95-96 μ.Χ.) είναι ο ευαγγελιστής Ιωάννης, εξόριστος από την Έφεσο στην Πάτμο.

Η Αποκάλυψη είναι το μόνο από τα αποκαλυπτικά κείμενα που περιλαμβάνεται στον Κανόνα της Αγίας Γραφής. 

Για την Αποκάλυψη έχουν γραφτεί, μεταξύ άλλων, τα εξής: 

«Κείμενο όχι ενός καιρού και μιας γενεάς ανθρώπων, αλλά όλων των καιρών και όλων των γενεών.» (Γιώργος Σεφέρης)

«Βιβλίο παρηγοριάς και ελπίδας.» (Jean Delumeau, ιστορικός)

«Τρομοκρατικό κείμενο-μετεωρίτης που ξέφυγε από την έλξη της Παλαιάς Διαθήκης και έπεσε στο περιβόλι των Ευαγγελίων.» (Ηλίας Πετρόπουλος)

«Δεν είναι απλώς μια βιβλική περιγραφή, αλλά ένα πολύ πραγματικό ενδεχόμενο.» (Javier Pérez de Cuéllar, πρώην Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών)

«Πηγή από την οποία ξεκινάνε διάφορες προσμονές και ανταρσίες. Μόνιμο πρότυπο της αναμονής μιας καταστροφής και μιας ελπίδας για μεταμόρφωση. Όργανο αμφισβήτησης οποιουδήποτε καθιερωμένου νοήματος.» (Umberto Eco)

Μέρος της έρευνας για την παράσταση υποστηρίχθηκε από τη 12ωρη δράση “Hack the Drama” του Τμήματος Δραματουργίας της Στέγης, που πραγματοποιήθηκε στις 9 & 16 Ιουλίου 2019, με υπεύθυνες τις Ιλειάνα Δημάδη και Εστέλ Παπαδημητρίου, στην οποία είχαν πολύτιμη συμβολή οι: Σάββας Μιχαήλ (γιατρός, θεολόγος, πολιτικός ακτιβιστής), Γιώργος Κουτσοδιάκος (θεολόγος, βιβλιοϋπάλληλος), Ευρυδίκη Κραββαρίτη (παθολόγος-γηρίατρος), Ηλίας Στουραΐτης (ιστορικός και δημιουργός εκπαιδευτικών ψηφιακών παιχνιδιών), Χριστίνα Χρυσανθοπούλου (VR artist), Χρήστος Βρεττός (οικοανθρωπολόγος) και Τίνα Μανδηλαρά (δημοσιογράφος και κριτικός βιβλίου).

Σημείωμα του Θάνου Παπακωνσταντίνου

«Πίσω από κάθε εξέγερση, υπάρχει η επιθυμία ριζικής αναμόρφωσης του ανθρώπου και του κόσμου.

Πίσω από κάθε κίνηση αναμόρφωσης του ανθρώπου και του κόσμου, υπάρχει η βία του θερισμού.

Πίσω απ’ τη βία του θερισμού, υπάρχει η ελπίδα της αναγέννησης.

Πίσω απ’ την ελπίδα της αναγέννησης, υπάρχει η χαρά της καταστροφής.

Πίσω απ’ τη χαρά της καταστροφής, υπάρχει ο τρόμος του θανάτου.

Πίσω απ’ τον τρόμο του θανάτου, υπάρχει η πίστη στην ομορφιά.

Πίσω απ’ την πίστη στην ομορφιά, υπάρχει το φως.

Ο μύθος της Αποκάλυψης είναι σαν μια παραβολή των αέναων μεταμορφώσεων της πίστης των ανθρώπων σε έναν καλύτερο κόσμο που έρχεται.»

Βιογραφικό Θάνου Παπακωνσταντίνου

Σκηνοθέτης και ηθοποιός. Πτυχιούχος της δραματικής σχολής «Εμπρός – Θέατρο Εργαστήριο» (2009) και της Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ. (2007).

Έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις: Οι Στοιχειωμένοι του Δημήτρη Μαραμή (σε μουσική διεύθυνση Δημήτρη Μαραμή, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 2019),Ηλέκτρα του Σοφοκλή (Εθνικό Θέατρο, Επίδαυρος, 2018), L’Orfeo του Claudio Monteverdi (σε μουσική διεύθυνση Μάρκελλου Χρυσικόπουλου, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 2018), Colossus (βασισμένο στον Αγαμέμνονα του Αισχύλου, Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, 2017), Μετατόπιση προς το Ερυθρό του Γιάννη Μαυριτσάκη (Φεστιβάλ Αθηνών, 2014 και σε επανάληψη το 2015), Μάκβεθ του Σαίξπηρ (Από Μηχανής Θέατρο, 2015), Pedestal (βασισμένο στις Χοηφόρες του Αισχύλου, Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, 2013), Venison (βασισμένο στιςΕυμενίδες του Αισχύλου, Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, 2012), Άμλετ, ο Πρίγκηπας της Δανίας του Σαίξπηρ (Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, 2011).

Πληροφορίες

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Συγγρού 107

3-20 Οκτωβρίου 2019

Κεντρική Σκηνή

Παραστάσεις: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή 20:30

Εισιτήρια

Κανονικό: 7, 12, 15, 20 €

Μειωμένο, Φίλος, Παρέα 5-9 άτομα: 10, 12, 16 €

Παρέα 10+ άτομα: 9, 11, 14 €

Κάτοικος Γειτονιάς: 7 €

Ανεργίας, ΑμεΑ: 5 € | Συνοδός ΑμεΑ: 10 €

Ομαδικές κρατήσεις στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Με την υποστήριξη:
http://admin.ertopen.com/913fc6ab-6b2d-4993-a305-4323b99d26d5" width="200" height="61" />

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Η υπηρεσία e-ticket / print@home είναι διαθέσιμη για τις online αγορές εισιτηρίων. Ανοίξτε το pdf στη smartσυσκευή σας ή τυπώστε το εισιτήριό σας από όπου κι αν βρίσκεστε και μπείτε με αυτό απευθείας στην αίθουσα.

ΓΡΑΜΜΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ 
2109005800 Καθημερινά, 09:00 – 21:00

ΓΡΑΜΜΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΣΤΕΓΗΣ

2130178200 –  Τετάρτη-Παρασκευή 13:30-21:30, Σάββατο-Κυριακή 9:30-21:30

ΕΚΔΟΤΗΡΙΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ (Συγγρού 107)
Ωράριο λειτουργίας: Τετάρτη-Παρασκευή 13:30-21:30, Σάββατο-Κυριακή 9:30-21:30
Γίνονται δεκτές πιστωτικές - χρεωστικές κάρτες Amex,Visa, MasterCard & Diners.

ΣΗΜΕΙΑ ΠΩΛΗΣΗΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ ΑΠΟ ΤΡΙΤΟΥΣ
Σημεία πώλησης εκτός Στέγης
Στο δίκτυο καταστημάτων Public
Στο κατάστημα IANOS της οδού Σταδίου (η αγορά εισιτηρίων πραγματοποιείται μόνο με μετρητά)

https://www.onassis.org/el/whats-on/apocalypse-thanos-papakonstantinou   

ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ

EROR

(The pianist)

Georgia Spiropoulos

—

22 & 23 Φεβρουαρίου 2019 | Κεντρική Σκηνή | 20:30

Το “eror” είναι εμπνευσμένο από το «λάθως», έτσι όπως είναι γραμμένο στους τοίχους της Αθήνας της οικονομικής κρίσης. Σε μια άδεια από κατοίκους πόλη, ο μοναδικός επιζών είναι ένας πιανίστας, που επαναλαμβάνει επίμονα τη χαρακτηριστική λέξη.

Tο “eror” είναι εμπνευσμένο από το «λάθως», έτσι όπως είναι γραμμένο στους τοίχους της Αθήνας. Σε μια άδεια από κατοίκους πόλη, ο μοναδικός επιζών είναι ένας πιανίστας, που επαναλαμβάνει επίμονα αυτή τη χαρακτηριστική λέξη. Παρότι το «λάθως» βρίσκεται μόνο στους τοίχους της Αθήνας, το έργο αφορά οποιαδήποτε πόλη και τα διάφορα «λάθη» του σύγχρονου πολιτισμού: λανθασμένη σύλληψη και ατυχήματα συστημάτων πληροφορικής, τρόμος και καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, παραγωγή και συσσώρευση απορριμμάτων, όπως προϊόντων, εικόνων, πληροφοριών...

Το έργο της Γεωργίας Σπυροπούλου εκφράζει την πολιτική, γεωγραφική και κοινωνική αστάθεια μέσα από την ψηφιακή αστάθεια, εισάγοντας το τυχαίο και το αλγοριθμικό σφάλμα στο μουσικό υλικό και τον ήχο. Οι χειρονομίες του πιανίστα, οι αναφορές σε άλλες μουσικές και οι καταγραφές ήχων της πόλης είναι επεξεργασμένες μέσα από ένα σύνθετο σύστημα μουσικής τεχνολογίας. Μια ηχο-γεωγραφία του λάθους μιας άδειας από κατοίκους πόλης, στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης, στις 22 και 23 Φεβρουαρίου.

Μια ανάθεση και παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, σε συμπαραγωγή με τοIRCAM – CENTRE POMPIDOU της Γαλλίας.

Συντελεστές

Σύλληψη, Μουσική Σύνθεση, Σκηνοθεσία: Γεωργία Σπυροπούλου

Video Animation: bestbefore – Ανδρέας Καραουλάνης

Σχεδιασμός Μουσικής Υπολογιστών: IRCAM – Benjamin Lévy

Εικαστικά Σχέδια: Woozy – Βαγγέλης Χούρσογλου

Σχεδιασμός Φωτισμών: Arnaud Jung

Πιάνο/Σολίστ: Alvise Sinivia

Βοηθός σκηνοθέτη, σκηνογραφία, κοστούμια: Sylvie Martin-Hyszka

Μηχανικός ήχου IRCAM: Sylvain Cadars

Βίντεο “Images d’une oeuvre”: IRCAM – Sabine Massenet

Υπεύθυνη παραγωγής: Ρένα Ανδρεαδάκη

Υπεύθυνη παραγωγής για το IRCAM: Aurella Ongena 

Ανάθεση και Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Συμπαραγωγή: IRCAM – Centre Pompidou

Η Γεωργία Σπυροπούλου έχει ωφεληθεί από την υποστήριξη του Abbaye Royal de Fontevraud

Το έργο παρουσιάζεται σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση.

Πληροφορίες

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Συγγρού 107

22 & 23 Φεβρουαρίου 2019 | Κεντρική Σκηνή | 20:30

Στη συναυλία γίνεται χρήση στροβοσκοπικών φωτισμών (strobe lights)

Εισιτήρια

Κανονικό: 7, 12 €

Μειωμένο, Φίλος, Παρέα 5-9 άτομα: 10 €

Παρέα 10+ άτομα: 9 €

Κάτοικος Γειτονιάς: 7 €

ΑμεΑ, Ανεργίας: 5 € | Συνοδός ΑμεA: 7, 10 €

Ομαδικές κρατήσεις στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

https://www.onassis.org/el/whats-on/eror-the-pianist

6ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ

ΝΕΩΝ ΧΟΡΟΓΡΑΦΩΝ

Χορογράφοι στις πρώτες τους αναζητήσεις

—

1 & 2 Μαρτίου 2019 | Κεντρική Σκηνή, Μικρή Σκηνή & Εκθεσιακός Χώρος -1

Κάθε πρόκληση δεκτή σε ένα φεστιβάλ χορού που ξεχειλίζει από ενέργεια. Χορευτές εισβάλλουν στη Στέγη για να μας παρασύρουν με την ορμή της νέας γενιάς των Ελλήνων χορογράφων. Πρωτότυπες δημιουργίες και ευρηματικές χορογραφίες, σε ένα φεστιβάλ που μας κάνει κάθε χρόνο να αναθεωρούμε την αντίληψή μας για τον χορό.

Με την πρόκληση να ανανεώνεται κάθε φορά, ανεβάζοντας τον πήχη όλο και πιο ψηλά, η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση υποδέχεται για 6η συνεχή χρονιά το Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων, στις 1 και 2 Μαρτίου, σε όλες τις σκηνές της. Πρόκειται για ένα φεστιβάλ-εκκολαπτήριο νέων δημιουργών και καλλιτεχνικών προτάσεων, που δοκιμάζονται στη σκηνή, αλλά συγχρόνως δοκιμάζουν και τη δική μας εμπειρία γύρω από το φαινόμενο του χορού στην Ελλάδα. Βεβαίως, οι αναζητήσεις εντός και εκτός σκηνής –με τη Στέγη σταθερά να προτείνει χώρους που επαναπροσδιορίζουν τη θέαση της χορογραφίας και τη σχέση με τους θεατές– συνιστούν ακόμα μία κατεύθυνση που υιοθετήθηκε πρόσφατα από τον θεσμό και αγκαλιάστηκε από το κοινό.

Στη μέχρι τώρα ενδιαφέρουσα και πλούσια συγκομιδή, το Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων έχει καταφέρει να αναδείξει δημιουργούς στις πρώτες τους σκηνικές απόπειρες, αλλά και να καθιερώσει σύγχρονες τάσεις που συμπληρώνουν ή αναθεωρούν την υπάρχουσα αντίληψη για τον χορό. Η παρουσίαση του προγράμματος κάθε χρόνο και οι προσδοκίες που γεννιούνται, επιβεβαιώνουν την επιλογή της Στέγης να υποστηρίζει το νέο και να επενδύει στο μέλλον.

Καλλιτεχνική Επιμέλεια: Κάτια Αρφαρά

Οργάνωση Παραγωγής: Δήμητρα Δερνίκου

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΟμάδαΡοπής: Dépaysement

Εκθεσιακός Χώρος -1 | 17:00, 19:00, 20:30, 22:00

Ένα δωμάτιο, ένας προτεινόμενος χώρος συνύπαρξης θεατών και ερμηνευτών. Απλό, αν σκεφτεί κανείς ότι το θέατρο, ως φυσικός χώρος, λειτουργούσε πάντα ως αναφορά σε κάτι έξω από εμάς, το οποίο συνηχεί παράλληλα μέσα μας. Μια νότα, μια λέξη, μια κίνηση, ένας φωτισμός μπορεί να προκαλέσουν τη μετατόπιση του θεατή· αυτή η μετατόπιση, με τη σειρά της, μπορεί να αποτελέσει την είσοδο σε έναν κόσμο που χτυπά από την άλλη πλευρά της πόρτας μας.

Η νεοσύστατη ΟμάδαΡοπής μοιάζει περισσότερο με εργαστήριο όπου συνυπάρχουν δημιουργικά η μουσική, το θέατρο και ο χορός. Η παράστασή τους, Dépaysement(αποτοπισμός), φέρνει κοντά έναν αφηγητή, δύο χορευτές και τρεις μουσικούς. Φέρνει κοντά όμως και τον θεατή, αφού η ιδιωτικότητα και η απαραβίαστη ατομικότητά του έρχονται κυριολεκτικά στο προσκήνιο. Ο λόγος συνοδεύει την κίνηση και η σκηνική δράση εκτυλίσσεται πλάι στον θεατή, τόσο ώστε να χαθούν τα όρια του «εδώ»/«εκεί» και να εμβαπιστεί στην προσωρινότητα ενός «τώρα» που εκτυλίσσεται μπροστά του.

Σύλληψη, Έρευνα, Κείμενο, Σκηνοθεσία, Κίνηση, Ήχος: Εύα Παπαδοπούλου, Αναστασία Χίντζογλου, Νίκος Καλύβας, Μιχάλης Παρασκάκης (ΟμάδαΡοπής)

Χορευτές: Δάφνη Δούλη, Γιάννης Τσιγκρής

Αφηγητής: Μιχάλης Παρασκάκης

Βοηθός παραγωγής: Μυρσίνη Λινού

Δανάη Δημητριάδη & Διονύσιος Αλαμάνος: ΑΤΜΑ

Μικρή Σκηνή | 18:00

Ο Διονύσιος Αλαμάνος και η Δανάη Δημητριάδη πειραματίζονται με το πιο οικείο σε αυτούς εργαλείο: το σώμα. Εξερευνούν την ευθραυστότητά του, αλλά και την αντοχή του, ενώ επικαλούνται την κίνηση ως μέσο για να μεταδώσουν τις εναλλαγές ανάμεσα σε αυτό που αποτελεί τη φυσική καταγωγή του ανθρώπου και σε αυτό που εξαλείφεται από τον πολιτισμό.

Στο ATMA οι δύο δημιουργοί εικονοποιούν μια σειρά από θεματικές που συγκινούν και ευαισθητοποιούν τον θεατή: το ζωόμορφο αντιπαραβάλλεται στο ανθρώπινο, όπως το διονυσιακό στο απολλώνειο· όχι τόσο για να δημιουργήσουν ακόμη ένα αγεφύρωτο δίπολο, αλλά για να συμπεριλάβουν δύο πτυχές σε μία φύση, τη συμπληρωματικότητα των στοιχείων που χαρακτηρίζουν την ολότητα του ανθρώπου.

Δύο νέοι δημιουργοί ασχολούνται με την προαιώνια πάλη ανάμεσα σε αυτό που είμαστε και αυτό που έχουμε υπάρξει. Μια καταιγιστική ροή εικόνων για τη συμπληρωματικότητα του ανθρώπινου και του ζωικού. 

Χορογραφούν & Ερμηνεύουν: Δανάη Δημητριάδη & Διονύσιος Αλαμάνος

Σύνθεση Μουσικής: Κωνσταντίνος Σκουρλής

Κοστούμια: Βάγια Νικολακοπούλου

Σχεδιασμός Φωτισμών: Llorenç Parra

Παραγωγή & Μάνατζμεντ: Big Story Performing Arts Services

Œuil Exterieur: Olga Alvarez, Jordi Ribot, Nadine Gerspacher

Συμπαραγωγή: Big Story Performing Arts Services, The ONE DANCE WEEK festival και Centre Cívic de la Barceloneta

Με την υποστήριξη: Centre Cívic de la Barceloneta, L’Estruch de l'Ajuntament de Sabadell

PROLET OCD / Μαργαρίτα Τρίκκα: Defeat

Κεντρική Σκηνή | 19:30

Αν η ιστορία γράφεται από τους νικητές, πώς θα βρεθεί ο τρόπος να φωτίσουμε τον αγώνα του αδύναμου απέναντι στον δυνατό; Έξι χορευτές επί σκηνής, ηττημένοι αλλά όχι παραδομένοι, γελοίοι αλλά αξιοπρεπείς, ακούραστοι υπερασπιστές της ήττας, μελαγχολικοί Δον Κιχώτες και ιδανικοί αντιήρωες.

Στο διαρκές πηγαινέλα της ιστορίας, πώς καταγράφεται και εξιστορείται η πορεία των ηττημένων; Τι είναι αυτό που τροφοδοτεί την ακούραστη, σχεδόν παιδική επιμονή τους να ανασυγκροτηθούν και να «ηττηθούν καλύτερα»; Με τη γνωστή φράση του Λένιν, «ένα βήμα μπρος, δυο βήματα πίσω», να χαρακτηρίζει τον παλμό του έργου, η χορογράφος Μαργαρίτα Τρίκκα καταθέτει τον δικό της ποιητικό στοχασμό για την ιστορία των ηττημένων. Φέρνει στη σκηνή μια ομάδα από επίλεκτους χορευτές, οι οποίοι, ως άλλοι ακούραστοι συνοδοιπόροι, αναμετριούνται μετωπικά με την επιθυμία τους να μην εγκαταλείψουν τον αγώνα. Όντως, ο σταθερός βηματισμός τους έχει ορμή και ταλάντωση· άλλοτε εκρήγνυται σωματικά και άλλοτε ελαττώνεται σαν απόηχος μιας ένδοξης μάχης, σαν γρήγορη ανάσα που καταλαγιάζει. 

Η Μαργαρίτα Τρίκκα, στο έργο Defeat, τάσσεται «υπέρ των ηττημένων που ζουν την ιστορία» και μας προτρέπει να διαφυλάξουμε την παιδική τόλμη και ιλαρότητα, συνθήκη αναγκαία πίσω από την ακούραστη υπεράσπιση της τρωτότητάς μας. Κι ενώ όλα φαίνεται να οδηγούν αναπότρεπτα προς τη μελαγχολία της αντίστασης, η χορογράφος ανατρέπει την όποια ηττοπαθή διάθεση, εντοπίζοντας την αξιοπρέπεια στον αγώνα των ηττημένων.

Χορογραφία: Μαργαρίτα Τρίκκα

Δραματουργία: Δήμητρα Μητροπούλου

Σκηνικά & Κοστούμια: Άρτεμις Φλέσσα

Μουσική: Sancho 003/ Φώτης Σιώτας

Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος

Βοηθός Χορογράφου: Παρασκευή Λυπημένου

Ερμηνεύουν: Κάντυ Καρρά, Χαρά Κότσαλη, Κωνσταντίνος Παπανικολάου, Δημόκριτος Σηφάκης, Κατερίνα Σπυροπούλου, Αλέξης Τσιάμογλου

Μυρτώ Γράψα: Brighter

Μικρή Σκηνή | 21:00

«Τι παραμένει οικείο και ζωντανό μέσα μας;» αναρωτιέται η χορογράφος Μυρτώ Γράψα, επαναδιατυπώνοντας στη νέα της δουλειά, Brighter, μια σειρά από ερωτήματα που σχετίζονται με τον πόνο, την ηδονή και την ευτυχία.

Παρά τον «φωτεινό» τίτλο, η παράσταση αυτή προτείνει την καταβύθιση στο σκοτάδι της επιθυμίας, όχι για να δημιουργήσει απλώς μια διπλή ανάγνωση στα πράγματα –αυτήν της εναλλαγής του φωτός με το σκοτάδι–, αλλά για να μας παραπέμψει στη συμφιλίωση με ό,τι συνιστά τον πυρήνα του ανθρώπινου: το άγνωστο.

Τέσσερις ταλαντούχοι χορευτές, ανάμεσά τους και η ίδια η χορογράφος, σε ένα ιδιαίτερο σκηνικό περιβάλλον, επιχειρούν να αποκαλύψουν ό,τι έχει μείνει κρυφό, να αρθρώσουν κινητικά τις ανεξερεύνητες πτυχές του σώματος. Άλλωστε, το σώμα είναι μια επιφάνεια, το περιεχόμενο της οποίας μένει ακόμη να γραφτεί.

Ιδέα & Χορογραφία: Μυρτώ Γράψα

Δραματουργία: Κυριάκος Χατζηιωάννου

Βοηθός Χορογραφίας: Μαρία Νικολουλέα

Μουσική: Αλέξης Γράψας

Σχεδιασμός Φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης

Σχεδιασμός Κοστουμιών: Βασιλική Σύρμα

Βοηθός σχεδιασμού κοστουμιών: Ειρήνη Γεωργακίλα

Δημιουργούν & Ερμηνεύουν: Ιωάννα Αποστόλου, Δήμητρα Βλάχου, Μυρτώ Γράψα, Αμαλία Κοσμά

Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Εκτέλεση Παραγωγής: Ubuntu

Υπεύθυνος Παραγωγής: Άρης Λάσκος

Παραχώρηση χώρου δοκιμών: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Artiria Athens

Έλενα Αντωνίου: MAINSTAGE

Κεντρική Σκηνή | 22:30

Στο νέο της εγχείρημα, MAINSTAGE, η Έλενα Αντωνίου παρουσιάζει ένα δρώμενο, στο οποίο επανεξετάζει και αποδομεί τις υπάρχουσες θεατρικές/χωρικές συμβάσεις, καλώντας το κοινό να αναπτύξει μια ζωντανή σχέση με το έργο τέχνης ― παρότι είναι άυλο και εφήμερο. Στόχος της είναι να ανατρέψει τις παγιωμένες ιεραρχίες θεατή/ερμηνευτή και να επιχειρήσει την αλλαγή θέασης στη συνολικότερη σκηνική εμπειρία.

Αν και ήδη από τη δεκαετία του 1970 ο χορός έχει επιχειρήσει το άλμα έξω από τη σκηνή και τις παγιωμένες αναπαραστάσεις του σώματος, το αίτημα αυτό φαίνεται να επαναδιατυπώνεται σθεναρά και στις μέρες μας. Καλλιτέχνες, όπως η Έλενα Αντωνίου, επανεφευρίσκουν τη σημασία μιας εμπειρίας που μετα-κινεί και συν-κινεί τον θεατή και τον ενθαρρύνει να δει πέρα από το προφανές. Αυτή η «απελευθέρωση» του βλέμματος σημαίνει και τη μετατόπιση σε μια εμπειρία που προσλαμβάνεται συνολικά με το σώμα.

Χορογραφία & Περφόρμανς: Έλενα Αντωνίου

Μουσική & Ηχητικός Σχεδιασμός: Σταύρος Γασπαράτος

Κοστούμια & Εικαστικός Συνεργάτης: Μαρία Ταυλαρίου

Σχεδιασμός Φωτισμών: Εβίνα Βασιλακοπούλου

Οργάνωση & Εκτέλεση Παραγωγής: Delta Pi

Στην παράσταση συμμετέχουν φίλοι της Στέγης από 16 έως 65+ ετών, με ή χωρίς προηγούμενη σκηνική εμπειρία.

Πληροφορίες

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Συγγρού 107

1 & 2 Μαρτίου 2019

Κεντρική Σκηνή | Μικρή Σκηνή | Εκθεσιακός Χώρος -1

ΟμάδαΡοπής: Dépaysement

Εκθεσιακός Χώρος -1 | 17:00, 19:00, 20:30, 22:00

Δανάη Δημητριάδη & Διονύσιος Αλαμάνος: ΑΤΜΑ

Μικρή Σκηνή | 18:00

PROLET OCD / Μαργαρίτα Τρίκκα: Defeat

Κεντρική Σκηνή | 19:30

Μυρτώ Γράψα: Brighter

Μικρή Σκηνή | 21:00

Έλενα Αντωνίου: MAINSTAGE

Κεντρική Σκηνή | 22:30

Εισιτήρια

Κανονικό: 7 €

Μειωμένο, Φίλος, Παρέα 5-9 άτομα: 6 €

Παρέα 10+ άτομα, ΑμεΑ, Συνοδός ΑμεΑ, Ανεργίας: 5 €

Combo ημέρας που υλοποιείται μόνο στο ταμείο βάσει διαθεσιμότητας: Με αγορά 2 διαφορετικών παραστάσεων ίδιας ημέρας, η τρίτη δωρεάν.

Ομαδικές κρατήσεις στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

https://www.onassis.org/el/whats-on/6th-young-choreographers-festival

24 Νοεμβρίου 2018 έως 21 Απριλίου 2019

5ος όροφος - Εργαστήριο Εφηβικού Θεάτρου | Σάββατο & Κυριακή 19:00

Στο “Bubble Jam”, τα πρόσωπα του έργου δεν βρίσκονται εδώ, αλλά σε κάποιο απομακρυσμένο chatroom. Oι θεατές τους ακολουθούν και ενίοτε αλληλεπιδρούν μαζί τους αλλά και μεταξύ τους. Πώς βλέπουμε τον κόσμο μέσα από την οθόνη του κινητού μας και πώς βλέπει ο κόσμος εμάς;

«Ποιος βρίσκεται στην άλλη άκρη του Internet και τι διαδραματίζεται όταν επικοινωνούμε μαζί του online;» Θέτοντας αυτήν την ερώτηση, ο Daniel Wetzel, ιδρυτικό μέλος της διεθνώς καταξιωμένης ομάδας Rimini Protokoll, στήνει, στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση από 24 Νοεμβρίου έως 21 Απριλίου, μια παράσταση-παιχνίδι, πείραμα και έργο για τη γενιά που έχει περίπου την ίδια ηλικία με το YouTube, που έχει μάθει να επικοινωνεί κατά βάση μέσω του Messenger, του Viber και του WhatsApp. Το Bubble Jam είναι μια παράσταση που προσπαθεί να μετατρέψει την τεχνολογία σε ιστορία, σε μια ιστορία της εποχής μας. Τι συμβαίνει όταν οι αλγόριθμοι μπαίνουν στη μέση και επηρεάζουν την επικοινωνία μας και την αίσθηση του εαυτού μας; Με ποιους επικοινωνούμε τελικά, και ποια είναι τελοσπάντων εκείνα στα οποία κάνουμε “like” και “follow”; Ποιοι, τελικά, είμαστε όλοι εμείς και τι ακριβώς κάνουμε εδώ πέρα; Μια παράσταση στην οποία η σκηνή ανήκει στο κοινό, ανήσυχους εφήβους και ενήλικες.

Δεν υπάρχουν θεατές στο Bubble Jam. Ούτε ηθοποιοί. Ούτε σκηνικό. Κι όμως, με κάποιον τρόπο υπάρχουν. Αντί για σκηνικό, κώδικας, αντί για θεατές, χρήστες. Οι θεατές-χρήστες εισάγονται στο Bubble Jam μέσα από τα μηνύματα που ακολουθούν με τα κινητά τους. Τα κινητά δένονται στα σώματα των χρηστών και όλοι μαζί σε ένα cloud που τους κατευθύνει. Το Bubble Jam είναι μια θεατρική πλατφόρμα που βρίσκεται ακόμα υπό κατασκευή. Κάθε παράσταση είναι ένα τεστ σε διάλογο με τους δημιουργούς του. Ανάλογα με τις απαντήσεις και τις αντιδράσεις τους, οι χρήστες πλοηγούνται σε διαφορετικές πορείες μέσα σε μια κοινή ιστορία.

Όλοι μαζί. Κι ο καθένας χωριστά.

Σύλληψη και Σκηνοθεσία: Daniel Wetzel

Συγγραφή: Daniel Wetzel, Γιώργος Παναγιωτάκης, Νικόλας Χανακούλας

Χώρος: Διδώ Γκόγκου

Φωτισμοί: Guy Στεφάνου

Σχεδιασμός και υλοποίηση του συστήματος λογισμικού: Δημήτρης Τράκας (ViRA)

Γραφικά: Δημήτρης Τράκας, Ρένια Παπαθανασίου (ViRA)

Σχεδιασμός και προγραμματισμός ήχου: Λάμπρος Πηγούνης

Επεξεργασία κειμένου: Ανδρέας Γ. Ανδρέου, Κωστής Καπιδάκης

Συντονισμός έργου: Νίκος Βογιατζής

Εκπαιδευόμενη: Kristin Brechler

Βοηθός σχεδιασμού χώρου: Ηλιάνα Καλαδάμη

Βοηθός ηχητικού σχεδιασμού: Στέφανος Συμινελάκης

Σύμβουλος-ψυχολόγος: Φλωρεντία Μπακομήτρου

Διεύθυνση παραγωγής: Juliane Männel (Rimini Protokoll), Γιαλένα Κλειδαρά (Apparat Athen)

Τεχνική διεύθυνση (Rimini Protokoll): Martin Schwemin

Στον κώδικα: Ανδρέας Γ. Ανδρέου, Δημήτρης Τράκας

Στο πλήθος: Κωστής Καπιδάκης, Νικόλας Χανακούλας

Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση & Rimini Apparat

Συμπαραγωγή: The Cultural Schoolbag Norway / DKS Asker (Asker municipality)

Στην παράσταση γίνεται χρήση τεχνολογίας και στοιχεία που έχει αναπτυχθεί για το πρότζεκτ των Rimini Protokoll, “Dreaming Collectives. Tapping Sheep”, γραμμένο από τον Daniel Wetzel και την Ιωάννα Βαλσαμίδου.

Διαβάστε περισσότερα

Γνώριμος στο κοινό της Στέγης από προηγούμενες συνεργασίες του, ο Ντάνιελ Βέτσελ (γενν. 1969) είναι ιδρυτικό μέλος της πρωτοποριακής ευρωπαϊκής ομάδας Rimini Protokoll (2002), η οποία συχνά δημιουργεί ρηξικέλευθα πρότζεκτ όχι με ηθοποιούς, αλλά με «ειδικούς» επί του εκάστοτε θέματος.

Είναι η τέταρτη φορά που οι Rimini Protokoll συνεργάζονται με τη Στέγη, παρουσιάζοντας δουλειά τους στην Αθήνα. 

Η αμέσως προηγούμενη δουλειά του Ντάνιελ Βέτσελ στη Στέγη ήταν το Evros Walk Water 1 & 2 στο πλαίσιο του Onassis Fast Forward Festival 4, μια εγκατάσταση βασισμένη στις αφηγήσεις και τους αυτοσχεδιασμούς ασυνόδευτων ανήλικων μεταναστών, όπου το κοινό συμμετείχε ενεργά: λαμβάνοντας οδηγίες από ακουστικά, επανεκτελούσε το μουσικό έργο “Water Walk” του John Cage. 

Ο Ντάνιελ Βέτσελ συμμετείχε επίσης στο X Apartments Athens (2015), την περιπατητική site-specific περφόρμανς που δόθηκε εκτός Στέγης, σε διαμερίσματα και σπίτια στο κέντρο της Αθήνας, στο πλαίσιο του Onassis Fast Forward Festival 2. Παρουσίασε το έργο «Οδός Λήθης 7», στο οποίο δύο δίδυμες αδερφές έπαιζαν πιάνο στο ημιτελές διαμέρισμά τους που δεν κατάφεραν ποτέ να κατοικήσουν. 

Στις παραστάσεις που έχουν παρουσιαστεί στην Ελλάδα, οι Rimini Protokoll έχουν κατά καιρούς ανεβάσει στη σκηνή τους εξής «ειδικούς»: Ξεναγούς και φύλακες ελληνικών αρχαιολογικών χώρων (Hot spots ή Ήμουν εδώ, θέατρο Θησείον, 2004)· Ινδούς τηλεφωνητές (Calcutta in a box, Bios, 2009)· απολυμένους μουεζίνηδες του Καΐρου (Radio Muezin, Πειραιώς 260, Φεστιβάλ Αθηνών 2009)· 103 οικοδόμους, ζωγράφους, αντιρρησίες συνείδησης, πολιτικούς και οικονομικούς πρόσφυγες, ακτιβιστές και δικηγόρους, που συνιστούν τους σύγχρονους «Προμηθείς» της Ελλάδας, εκτιθέμενους –εν είδει στατιστικού γραφήματος– στη σκηνή του Ηρωδείου (Ο Προμηθέας στην Αθήνα, Φεστιβάλ Αθηνών 2011)· 20 ανθρώπους που η ζωή τους διαμορφώνεται από το παγκόσμιο εμπόριο όπλων (Situation Rooms, Fast Forward Festival 1, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, 2014)· ειδικούς στο διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα, έναν συντηρητή παλιών χειρογράφων, έναν εκ γενετής τυφλό μουσικό παραγωγό, έναν Ισραηλινό δικηγόρο και έναν Τούρκο hip-hop / metalcore καλλιτέχνη και εθνολόγο (Adolf Hitler: Ο Αγών μου, τόμοι Ι & ΙΙ, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, 2016).

«Εάν ο φυσικός χώρος του ανθρώπου είναι η κοινωνία, τότε εκείνος της τεχνητής νοημοσύνης είναι το διαδίκτυο. Τα κοινωνικά δίκτυα, παιδιά αυτών των δύο, είναι ταυτόχρονα και οι μητέρες των ψηφιακών αυτοχθόνων, των μετα-ανθρώπων, όλων εμάς που με ένα κινητό στο χέρι ψάχνουμε τον δρόμο που είναι μπροστά μας πιστεύοντας την οθόνη περισσότερο από τα μάτια μας.»

Πρόδρομος Τσιαβός, Υπεύθυνος Ψηφιακής Πολιτικής και Ανάπτυξης, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Πληροφορίες

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Συγγρού 107

24 Νοεμβρίου 2018 έως 21 Απριλίου 2019

5ος όροφος - Εργαστήριο Εφηβικού Θεάτρου

Απογευματινές παραστάσεις για το κοινό: Σάββατο & Κυριακή | 19:00

Πρωινές παραστάσεις για σχολεία: Πέμπτη & Παρασκευή | 11:00

Διάρκεια παράστασης: 75 λεπτά

Εισιτήρια

Κανονικό: 12 €

Μειωμένο, Φίλος, Παρέα 5-9 άτομα: 10 €

Παρέα 10+ άτομα: 9 €

Κάτοικος Γειτονιάς: 7 €

ΑμεΑ, Ανεργίας: 5 € | Συνοδός ΑμεA: 10 €

Ομαδικές κρατήσεις στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

17 & 18 Νοεμβρίου 2018 | Κεντρική Σκηνή | 20:30

Ένα ρέιβ πάρτι-αποκάλυψη. Ένα έργο για τη σκοτεινή σχέση ανάμεσα στη βία και τη διασκέδαση. Η Gisèle Vienne, χορογράφος και σκηνοθέτρια που διερευνά την έκσταση, τη φαντασίωση και την ανθρώπινη συμπεριφορά, έρχεται για πρώτη φορά στη Στέγη.

Ρέιβ, βία, ιεροτελεστία. Στις 17 & 18 Νοεμβρίου, η Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση δονείται από την επιθυμία μιας ομάδας νέων για ευφορία και από την κοινή τους αγάπη για την techno μουσική. Υπό τους ήχους ενός κανονικού ρέιβ πάρτι, τους οποίους έχει επιμεληθεί ο διάσημος Αμερικανός dj Peter Rehberg, στο Crowd της Ζιζέλ Βιέν παρακολουθούμε τα σώματα 15 νέων χορευτών να δημιουργούν μια ατέλειωτη σειρά από πίνακες σε πολύ αργή κίνηση. Ερωτισμός, βία, ένα συναισθηματικό rollercoaster υπό τους ήχους σημαντικών κομματιών της ηλεκτρονικής μουσικής και 15 νέοι που χάνονται και ξαναβρίσκονται στο «πλήθος».

Η ροή των κινήσεων διακόπτεται κάθε φορά, για να ακολουθήσει μια διαφορετική κατεύθυνση. Αυτά τα ανολοκλήρωτα ταμπλώ βιβάν αποκαλύπτουν, από τη μια, την εκστατική, σχεδόν θρησκευτική διάσταση της διασκέδασης και, από την άλλη, την πλήρως ασυνείδητη βία που ενυπάρχει σε αυτήν – μια βία απελευθερωτική και γονιμική, σαν σε αρχαία τελετουργία. Ανοίκειος αλλά και εκπληκτικά όμορφος, ο κόσμος του Crowd έλκει το βλέμμα σαν μαγνήτης.

Έχοντας θητεύσει μεταξύ άλλων και στον κινηματογράφο, η Ζιζέλ Βιέν δημιουργεί μια εκπληκτικής ακρίβειας παρτιτούρα κινήσεων. Καθεμιά τους εκτελείται με βάση ένα κινηματογραφικό εφέ, όπως είναι η αργή κίνηση, το πάγωμα της εικόνας ή η διαρκής και «σπασμένη» επανάληψη ενός αρχείου .gif.

Στα έργα της δημιουργεί ένα πανόραμα εικόνων εκπληκτικής ομορφιάς, ανοίκειο, παράξενο και αποπροσανατολιστικό, το οποίο μετατρέπεται σε μικροσκόπιο που επιτρέπει να φανούν καθαρά τα ατομικά και συλλογικά συναισθήματα, οι φαντασιώσεις και οι δυνάμεις που μετατοπίζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση.

Συντελεστές

Σύλληψη, Χορογραφία και Σκηνογραφία: Gisèle Vienne

Βοηθοί: Anja Röttgerkamp και Nuria Guiu Sagarra 

Φωτισμοί: Patrick Riou

Δραματουργία: Gisèle Vienne και Denis Cooper

Μείξεις μουσικής και επιλογή σειράς των κομματιών: Peter Rehberg 

Επίβλεψη διάχυσης του ήχου: Stephen O’Malley

Κοστούμια: Gisèle Vienne, σε συνεργασία με την Camille Queval και τους ερμηνευτές

Ηχοληψία: Adrien Michel

Τεχνική διεύθυνση: Richard Pierre

Διεύθυνση σκηνής: Antoine Hordé 

Διεύθυνση φωτισμών: Arnaud Lavisse

Παραγωγή: Aima Office, Anne-Lise Gobin, Alix Sarrade & Camille Queval

Διαχείριση: Etienne Hunsinger 

Εκτελεστική παραγωγή: DACM

Μουσικά αποσπάσματα: Underground Resistance, KTL, Vapour Space, DJ Rolando, Drexciya, The Martian, Choice, Jeff Mills, Peter Rehberg, Manuel Göttsching, Sun Electric και Global Communication

Ερμηνευτές: Philip Berlin, Marine Chesnais, Kerstin Daley-Baradel, Sylvain Decloitre, Sophie Demeyer, Vincent Dupuy, Massimo Fusco, Rémi Hollant, Oskar Landström, Theo Livesey, Louise Perming, Katia Petrowick, Jonathan Schatz, Henrietta Wallberg και Tyra Wigg

Πληροφορίες

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Συγγρού 107

17 & 18 Νοεμβρίου 2018

Κεντρική Σκηνή | 20:30

Εισιτήρια

Κανονικό: 7, 18 €
Μειωμένο, Φίλος, Παρέα 5-9 άτομα: 14 €
Παρέα 10+ άτομα: 13 €
Κάτοικος Γειτονιάς: 7 €
Ανεργίας, ΑμεA: 5 € | Συνοδός ΑμεA: 7, 10 €

Ομαδικές κρατήσεις στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

http://www.sgt.gr/gre/SPG2218/