×

Προειδοποίηση

JUser: :_load: Αδυναμία φόρτωσης χρήστη με Α/Α (ID): 49
Ξενοδοχείο με τελεφερίκ σε περιοχή Natura στη Σέριφο

Ξενοδοχείο με τελεφερίκ σε περιοχή Natura στη Σέριφο

Κυριακή, 21/04/2024 - 14:20

ΤΑΣΟΣ ΣΑΡΑΝΤΗΣ

Ακόμα μία επένδυση έρχεται να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο των τουριστικών μονάδων που σχεδιάζονται ή κατασκευάζονται ήδη αυτήν την περίοδο ανεξαρτήτως των συνεπειών του υπερτουρισμού, αυτή τη φορά σε περιοχή Natura. Πρόκειται για την ανέγερση ενός υπόσκαφου ξενοδοχείου με τελεφερίκ στη Σέριφο, στην περιοχή Γάνεμα, πλησίον της ομώνυμης παραλίας.

Με βάση τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) του έργου, τo νέο υπόσκαφο ξενοδοχείο θα κατασκευαστεί στην περιοχή Γάνεμα του Δήμου Σερίφου σε ιδιόκτητη έκταση 20.186 τετραγωνικών μέτρων σε θέση εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισμού και θα είναι συνολικής δυναμικότητας 31 δωματίων και 93 κλινών με πισίνες και υπαίθριους χώρους αναψυχής. Η συνολική κάλυψη θα αντιστοιχεί σε 1.473 τ.μ. και η δόμηση σε 1.448 τ.μ.

Δέκα κτίρια με πισίνες

Μακέτα του ξενοδοχείου, όπως θα είναι όταν οικοδομηθεί

Το τεσσάρων αστέρων ξενοδοχείο θα αποτελείται από 10 κτίρια, εκ των οποίων το πρώτο θα αποτελεί το κεντρικό κτίριο υποδοχής με την κοινόχρηστη πισίνα και τους χώρους εστίασης, ενώ στα υπόλοιπα 9 κτίρια οργανώνονται τα 31 δωμάτια με ιδιωτικές πισίνες. Για την εξυπηρέτηση της πρόσβασης στις επιμέρους εγκαταστάσεις προβλέπεται η κατασκευή επίγειου τελεφερίκ που θα έχει αφετηρία το κεντρικό κτίριο και θα καταλήγει στην απόληξη του ξενοδοχειακού συγκροτήματος στο νοοτιοανατολικό τμήμα του ακινήτου. Το όριο του ακινήτου θα απέχει περίπου 30 μέτρα από τη θάλασσα, αλλά η χωροθέτηση των κτιρίων θα γίνει σε απόσταση 100 μέτρων από την οριογραμμή του αιγιαλού, όπως επιβάλλουν οι ισχύοντες πολεοδομικοί κανονισμοί. Φορέας της επένδυσης είναι η «Serifos Village IKE», εταιρεία η οποία συνδέεται με τον Χρυσόστομο Μαυρόπουλο, γνωστό από τις δραστηριότητές του στον τομέα των τροφίμων.

Η υδροδότηση της μονάδας θα γίνεται από το δημοτικό δίκτυο ύδρευσης. Εκτιμάται ότι οι ανάγκες σε νερό θα ανέρχονται σε 41,55 κυβικά μέτρα τη μέρα, εκ των οποίων τα 32,55 αφορούν τις ανάγκες ύδρευσης και τα 9 την άρδευση των χώρων πρασίνου. Ωστόσο, επιπλέον ποσότητες νερού θα απαιτούνται για τις πισίνες του ξενοδοχείου στην έναρξη της τουριστικής περιόδου ή, εφόσον χρειαστεί, για την ανανέωση του νερού τους, όπως αναφέρεται στη μελέτη. Σε κάθε δωμάτιο θα υπάρχει πισίνα βάθους 1,20 έως 1,30 μέτρων, ενώ η κοινόχρηστη πισίνα έχει εμβαδόν 126 τετραγωνικών μέτρων. Ετσι ο συνολικός όγκος νερού για τις πισίνες που θα διαθέτει το ξενοδοχείο θα ανέρχεται σε 838 κυβικά μέτρα.

H θέση του έργου εμπίπτει στην προστατευόμενη περιοχή του δικτύου Natura 2000 και συγκεκριμένα είναι εντός Ειδικής Ζώνη Διατήρησης (ΕΖΔ) που έχει έκταση 4.753,5 εκτάρια. Επίσης η θαλάσσια περιοχή σε απόσταση περίπου 30 μέτρων βορειοδυτικά από το όριο του γηπέδου ανήκει στην περιοχή Natura 2000 «Σέριφος: Παράκτια Ζώνη και Νησίδες Σεριφοπούλα, Πιπέρι και Βοάς», η οποία αποτελεί Ζώνη Ειδικής Προστασίας (ΖΕΠ). Εμπίπτει ακόμα στα όρια της Σημαντικής Περιοχής για τα Πτηνά (ΣΠΠ).

Η οικολογική αξία της περιοχής αυτής έγκειται στον ασυνήθιστο συνδυασμό γεωμορφολογικών και υδρογεωλογικών χαρακτηριστικών που έχει ως αποτέλεσμα την παρουσία 15 διαφορετικών οικοτόπων σε μικρή σχετικά έκταση. Υπάρχει αρκετά πλούσια πανίδα και αξίζει να σημειωθεί ιδίως η παρουσία διαφόρων ειδών αμφίβιων και ερπετών χρηζόντων απολύτου προστασίας, τρία μάλιστα εξ αυτών είναι απειλούμενα (αβλέφαρος, κυρτοδάκτυλος και κυβόφιδο). Σύμφωνα δε με τη Μελέτη Ειδικής Οικολογικής Αξιολόγησης που έχει εκπονηθεί για την περιοχή του έργου, εκεί καταγράφονται συνολικά 6 φυσικοί τύποι οικοτόπων, 4 κοινοτικού και 2 εθνικού ενδιαφέροντος.

Σημειώνεται πως με απόφαση του τότε υπουργού Αιγαίου Νίκου Σηφουνάκη το 2000 η Σέριφος χαρακτηρίστηκε στο σύνολό της τοπίο ιδιαίτερου κάλλους με σκοπό την προστασία και ανάδειξη του φυσικού, ιστορικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, όπως και της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της. Η ΜΠΕ ισχυρίζεται ότι «η σημασία της διατήρησης του τοπίου έχει ληφθεί υπόψη στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό του έργου, στον οποίο σημαντική παράμετρος αποτελεί η ενσωμάτωσή του στο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον».

Περιοχή-κλειδί

Το σχεδιαζόμενο ξενοδοχείο στη Σέριφο, που θα λειτουργεί εποχικά μόλις για 5 μήνες τον χρόνο (Μάιο-Σεπτέμβριο), θα βρίσκεται πλησίον των παραλιών Γάνεμα, Κουταλάς και Βάγια και θα προστεθεί σε ένα νησί στο οποίο καταγράφεται πλήθος ξενοδοχειακών μονάδων τριών έως πέντε αστέρων (κυρίως 4 και 3 αστέρων). Η πλειονότητα των ξενοδοχειακών μονάδων εντοπίζεται στους οικισμούς Λιβάδι και Λιβαδάκι καθώς και στη Χώρα (Σέριφο). Εντός της περιοχής που θα κατασκευαστεί το ξενοδοχείο και σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου από τη θέση του υπάρχουν σήμερα ακόμα 5 ξενοδοχειακές μονάδες και ενοικιαζόμενες κατοικίες.

Εντούτοις, παρά την εικόνα αυτή, η ΜΠΕ του έργου ισχυρίζεται ότι «η ευρύτερη περιοχή δεν αντιμετωπίζει, έως σήμερα, προβλήματα αρνητικής σωρευτικής δράσης, καθώς όλες οι μονάδες είναι χαμηλής δυναμικότητας, σε διάσπαρτες ενότητες». Και όπως σημειώνεται σε αυτήν, «στην ευρύτερη περιοχή των Κυκλάδων υπάρχει αυξημένη ζήτηση για υψηλής ποιότητας ξενοδοχειακά καταλύματα. Ειδικά κατά τους θερινούς μήνες το Αιγαίο κατακλύζεται από τουρίστες, οι ανάγκες των οποίων σε υποδομές διαμονής σήμερα εξυπηρετούνται οριακά. Αναγνωρίζοντας την ανάγκη αυτή της αγοράς και τις αυξημένες απαιτήσεις των επισκεπτών για υπηρεσίες υψηλού επιπέδου, προέκυψε η προτεινόμενη επένδυση».

«Τα νησιά μας δεν αντέχουν άλλες αλλοιώσεις, πόσο μάλλον μέσα σε περιοχές Natura. Η αλλοίωση του κόλπου στο Γάνεμα θα είναι τεράστια και μη αναστρέψιμη. Καλούμε σε συμμετοχή στη δημόσια διαβούλευση που λήγει στις 22/4/2024 στο Ηλεκτρονικό Περιβαλλοντικό Μητρώο, όπου είναι διαθέσιμη για ανάγνωση η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και μπορεί ο κάθε πολίτης να εκφράσει τις ενστάσεις του» αναφέρει η Κίνηση για την Προστασία των Νησίδων.

Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Το πρώτο Ζεν μοναστήρι στην Ελλάδα είναι –σχεδόν– γεγονός

Το πρώτο Ζεν μοναστήρι στην Ελλάδα είναι –σχεδόν– γεγονός

Πέμπτη, 08/02/2024 - 12:08

Φωτογραφία: Το Kaisanji, το Ζεν μοναστήρι στη Σέριφο. (©Αρχείο Κωνσταντίνου Σγουμπόπουλου)

«Χτίζουμε την υποδομή που θα μπορεί να φιλοξενήσει και να διδάξει το Ζεν για το μέλλον. Και να διατηρηθεί αυτή η υποδομή, να είναι άρτια, αυτόνομη, ώστε να μπορεί να περάσει τις διδασκαλίες κατά τα ειωθότα, όπως και στην Ιαπωνία, εκεί όπου βρίσκονται η ρίζα, το δέντρο και η αναφορά μας».

Ετσι περιγράφει στην «Κ» ο Κωνσταντίνος Σγουμπόπουλος, ηγούμενος του Ζεν μοναχισμού, επιχειρηματίας στα ναυτιλιακά και στο real estate, το πρώτο μοναστήρι Ζεν που ολοκληρώνεται στην Ελλάδα και την ευρύτερη περιοχή, αλλά και τον πρώτο αντίστοιχο ναό. Το μοναστήρι είναι σχεδόν έτοιμο στη Σέριφο, στο Καλό Αμπέλι, ενώ ο ναός κατασκευάζεται και αποπερατώνεται στον Κεραμεικό, στην οδό Αγησιλάου 76.

Μία παράδοση που εδράζεται περίπου 600 π.Χ., προέρχεται από τον Βούδα και αποτελεί πρακτική παρά θρησκεία ή δόγμα, σε λίγους μήνες θα έχει τους χώρους που συναντά κανείς στην Ιαπωνία, όπου εμφανίστηκε τον 13ο αιώνα. Στη χώρα της Απω Ανατολής απαντούν οι πρώτες ρίζες του Ζεν και ο Κωνσταντίνος Σγουμπόπουλος, εδώ και περίπου μία εικοσαετία, την επισκέπτεται δύο φορές τον χρόνο για να εμβαθύνει στις αρχές του Ζεν και να συνομιλεί με τους δασκάλους του.

Το μοναστήρι θα έχει 10 κελιά, που προορίζονται για τους μοναχούς, τους μόνιμους, ή για μακροχρόνια ασκούμενους, ας πούμε, διαμένοντες. Πρόκειται για μικρά δωμάτια με κοινόχρηστα μπάνια και μεγάλη κουζίνα.

Ο ηγούμενος και επιχειρηματίας χρηματοδοτεί την κατασκευή των δύο κέντρων, τα οποία, όπως λέει ο ίδιος, θα φτάσουν να αυτοχρηματοδοτούνται, να μην εξαρτώνται από κανέναν, αλλά και να αφήνουν μηδενικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Το μοναστήρι, μάλιστα, «θα έχει 10 κελιά, που προορίζονται για τους μοναχούς, τους μόνιμους, ή για μακροχρόνια ασκούμενους, ας πούμε, διαμένοντες. Πρόκειται για μικρά δωμάτια με κοινόχρηστα μπάνια και μεγάλη κουζίνα. Ταυτόχρονα, το μοναστήρι θα μπορεί να φιλοξενήσει άλλα περίπου 30 άτομα, σε εκτός του μοναστηριού δωμάτια. Ο αριθμός αυτός επελέγη βάσει των ατόμων που μπορεί να εξυπηρετήσει ένας δάσκαλος», λέει ο Κωνσταντίνος Σγουμπόπουλος ή Τζίχο –δηλαδή αυτός που μεταδίδει τη βασική διδασκαλία του Ζεν–, όπως τον έχει ονομάσει ο δάσκαλός του στην Ιαπωνία.

Το πρώτο Ζεν μοναστήρι στην Ελλάδα είναι –σχεδόν– γεγονός-1
Zazen με τον Koten Roshi και τον Doiku Sensei στο –παλαιό– Zen Center Athens. (©Αρχείο Κωνσταντίνου Σγουμπόπουλου)

Στη συνομιλία μας, σε ένα εντυπωσιακό νεοκλασικό κτίριο στην Πλάκα, ο Κωνσταντίνος Σγουμπόπουλος, Ζεν βουδιστής ο ίδιος, μοιάζει, όπως είναι φυσικό, να έχει απορροφήσει πλήρως την ιαπωνική διδασκαλία. Με ήσυχο και στοχευμένο λόγο, με τη σιγουριά της εσωτερικής σιωπής και της απόλυτης ένωσης με το τώρα, ο Ζεν ηγούμενος δεν θεωρεί ότι η κοσμική ζωή έρχεται σε πλήρη αντίθεση –ή ρήξη– με τη σιωπή και την ταύτιση με τη φύση και τον κόσμο που διδάσκει η πρακτική που έχει ασπαστεί.

Στην ερώτηση πώς συνδυάζεται, τελικά, ο εαυτός του επιχειρηματία με τον ηγούμενο, ο ίδιος απαντά ότι μία βασική αρχή του Ζεν είναι η εκμάθηση της διδασκαλίας και της πρακτικής του σε μοναστήρια και η επιστροφή του ατόμου –του μοναχού εν προκειμένω– στην κοσμική ζωή ώστε να διαδώσει αυτές τις αρχές.

Το πρώτο Ζεν μοναστήρι στην Ελλάδα είναι –σχεδόν– γεγονός-2
Ο δάσκαλος Πέτρος Μουλαγιάννης διδάσκει Aikido. (©Αρχείο Κωνσταντίνου Σγουμπόπουλου)

Και πώς επηρεάζει το Ζεν μία, ας πούμε, εντελώς τεχνοκρατική συνεδρίαση ενός διοικητικού συμβουλίου, το οποίο πρέπει να λάβει σοβαρές οικονομικές ή άλλες αποφάσεις; «Εκεί ειδικά χρειάζεται η επίγνωση της ένωσης με τον κόσμο, η παραμονή στο τώρα, στο να μην είσαι αλλού, να μη διασπάται ο νους σου σε διάφορα άλλα ζητήματα που δεν είναι της παρούσης. Και, μάλιστα, το Ζεν βοηθάει στο να ξεπεράσουμε τη δομική λειτουργία του ανθρώπινου νου που είναι δυαδική, που διακρίνει τα πράγματα σε καλό και κακό, σωστό και λάθος», λέει ο Κωνσταντίνος Σγουμπόπουλος. «Στη δουλειά, το Ζεν βοηθάει να καταρριφθεί η λογική “εργοδότης-υπάλληλος”, όπου ο ένας, για παράδειγμα, αναζητεί τρόπους να εκμεταλλευτεί την εργασία σου και ο άλλος να αποφύγει τη δουλειά. Το Ζεν διδάσκει το ανοιχτό μυαλό και τη σύνθεση. Να βλέπεις τον άλλον με τις δυνάμεις και τις αδυναμίες του, προσπαθώντας να καλλιεργήσεις τις πρώτες και να μειώσεις τις δεύτερες».

Και πώς επηρεάζει το Ζεν μία, ας πούμε, εντελώς τεχνοκρατική συνεδρίαση ενός διοικητικού συμβουλίου; «Εκεί ειδικά χρειάζεται η επίγνωση της ένωσης με τον κόσμο, η παραμονή στο τώρα, στο να μην είσαι αλλού», λέει ο Ζεν ηγούμενος.

Το ερώτημα είναι, λοιπόν, πώς φτάνει κανείς σε μία τέτοια θεώρηση της ζωής, των ανθρώπων και της φύσης αν αποφασίσει να ασπαστεί τη Ζεν πρακτική. Ο Κωνσταντίνος Σγουμπόπουλος παραπέμπει σε μία τυπική ημέρα στο μοναστήρι της Σερίφου.

Μία τυπική ημέρα στο μοναστήρι… της σιωπής

Το πρώτο Ζεν μοναστήρι στην Ελλάδα είναι –σχεδόν– γεγονός-3
Ο Κωνσταντίνος Σγουμπόπουλος στην Ιαπωνία, στο Rohatsu sesshin στο Saikenji Japan. (©Αρχείο Κωνσταντίνου Σγουμπόπουλου)

«Μία τυπική ημέρα για τους μοναχούς και τους μακροχρόνια ασκούμενους έχει έγερση στις 4 το πρωί. Στις 4.20 χτυπάει η καμπάνα για το ζαζέν, τα λεγόμενα καθίσματα, που αποτελούν τη βασική πρακτική της Ζεν διδασκαλίας, που θα κρατούν ως τις 5. Αμέσως ξεκινά η πρωινή λειτουργία, όπου περιλαμβάνει ψαλμούς από τις βουδιστικές σούτρες, όπου άλλες διαβάζονται τις μονές ημέρες και άλλες τις ζυγές. Από τις 6 έως τις 6.45 γίνεται καθαρισμός του ναού, ενώ 7 με 7.30 είναι η ώρα του πρωινού, που περιλαμβάνει κάτι σαν πόριτζ ρυζιού με καβουρδισμένο σουσάμι και αλάτι, για να του δώσει λίγη γεύση, μία πίκλα, ένα ραπανάκι. Ολα όσα περιγράφω μέχρι στιγμής γίνονται στην απόλυτη σιωπή, πλην της στιγμής του ψαλμού μίας σούτρας διά της οποίας εκφράζεται η ευγνωμοσύνη για το φαγητό της ημέρας και εξηγείται ο τρόπος με τον οποίο αυτό έχει προέλθει, ο κόπος που απαιτείται για να φτάσει η τροφή στο τραπέζι. Είναι ένα μέσον να κατανοηθεί τι σημαίνει επίγνωση της πραγματικότητας. Σε κάθε γεύμα υπενθυμίζεται τρόπον τινά ότι πρέπει να παραγάγουμε αυτό που έχουμε καταναλώσει, αφήνοντας μηδενικό αποτύπωμα στο περιβάλλον».

Το πρώτο Ζεν μοναστήρι στην Ελλάδα είναι –σχεδόν– γεγονός-4
Ο Κωνσταντίνος Σγουμπόπουλος, ηγούμενος του Ζεν μοναχισμού και επιχειρηματίας. (©Νίκος Κοκκαλιάς/Καθημερινή)

Αφού ολοκληρωθεί το πρωινό, γίνεται διάλειμμα από τις 7.30 ως τις 8.20. Από εκείνη την ώρα και έως τις 11 το πρωί ανατίθενται οι εργασίες, αφού έχει σημάνει η καμπάνα για τη συγκέντρωση των μοναχών και των ασκουμένων. Στο μοναστήρι της Σερίφου, σε χιλιόμετρα από πεζούλες και ξερολιθιές, θα καλλιεργούνται από τους διαμένοντες σχεδόν όλα όσα εκείνοι θα καταναλώνουν. Μετά την ολοκλήρωση των εργασιών και έως τις 11.30 θα γίνεται διάλειμμα για ξεκούραση για όσους έχουν συμμετάσχει στις εργασίες στο χωράφι ή αλλού. Αμέσως μετά, είναι η ώρα του μεσημεριανού, που αποτελείται από ένα πλούσιο γεύμα, που ενισχύει τις δυνάμεις των μοναχών: ρύζι, σούπα, ραπανάκι, συν δύο πιάτα δυνατά και εύγευστα. Και πάλι όλα στη σιωπή. «Τα πάντα στη σιωπή. Ετσι είναι δομημένος ο τρόπος ζωής στο Ζεν μοναστήρι, ώστε θες δεν θες να επανέλθεις στο τώρα. Οταν ξεχορταριάζεις, πρέπει να γίνεις ένα με το χορτάρι. Δεν μιλάς με τον διπλανό σου περί ανέμων και υδάτων. Και μπορεί να φαίνεται αφελές και μάταιο, αλλά εμείς στην Ιαπωνία μπορεί να βγάζουμε το χορτάρι από τους αρμούς ενός ατελείωτου πέτρινου τοίχου, που, επειδή έχει τόση υγρασία και τόσες βροχές εκεί, ξέρεις ότι μέχρι να φτάσεις στο τέλος του, το χορτάρι θα έχει φυτρώσει ξανά. Οπότε είναι μια αέναη διαδικασία ξεχορταριάσματος που δεν έχει αρχή και τέλος, δεν έχει στόχο, φαινομενικά τουλάχιστον», περιγράφει ο Κωνσταντίνος Σγουμπόπουλος.

Τα πάντα στη σιωπή. Ετσι είναι δομημένος ο τρόπος ζωής στο Ζεν μοναστήρι, ώστε θες δεν θες να επανέλθεις στο τώρα. Οταν ξεχορταριάζεις, πρέπει να γίνεις ένα με το χορτάρι. Δεν μιλάς με τον διπλανό σου περί ανέμων και υδάτων.

Μετά το γεύμα, που τελειώνει στις 12, έχει πάλι ένα διάλειμμα 1 ώρας και 20 λεπτών. Από τη 1.20, ξανά εργασία, μέχρι τις 3.30. Στις 4.20 είναι η βραδινή λειτουργία που είναι μικρότερη της πρωινής, ενώ 5 με 5.30 σειρά έχει το δείπνο. Στις 6.10 είναι η ώρα του ντουζ, στις 7.20 και στις 8.20 έχει ζαζέν και στις 9 σβήνουν τα φώτα.

Ο Κωνσταντίνος Σγουμπόπουλος αναφέρει ότι στην Ελλάδα υπάρχουν περισσότεροι από 10 μοναχοί του Ζεν, που αποτελούν και βασική ομάδα-σάνγκα του μοναστηριού στη Σέριφο. Η συμμετοχή του καθενός ασκούμενου για το πρώτο τρίμηνο είναι περίπου 20-30 ευρώ την ημέρα, ενώ για τους μακροχρόνια διαμένοντες, αφού θα έχουν «επιστρέψει» υπό μορφήν εργασίας όσα θα καταναλώνουν, γίνεται δωρεάν. Εξάλλου, βασική πηγή χρηματοδότησης είναι τα 10 προς ενοικίαση δωμάτια, από Ιούνιο έως Σεπτέμβριο, και τα retreats, Οκτώβριο με Μάιο.

Το πρώτο Ζεν μοναστήρι στην Ελλάδα είναι –σχεδόν– γεγονός-5
Το dojo στο Kaisanji στη Σέριφο, παλαιά φωτογραφία. (©Αρχείο Κωνσταντίνου Σγουμπόπουλου)

«Το ότι υπάρχουν ήδη πάνω από 10 μοναχοί δεν σημαίνει ότι όλοι τους θα μείνουν εκεί. Υπάρχουν ήδη ορισμένοι, βέβαια, που έχουν δηλώσει ότι θα αφήσουν το σπίτι τους στην Αθήνα και θα εγκατασταθούν μόνιμα στη Σέριφο. Αν κάποιος θελήσει να γίνει ο μοναχός ή ασκούμενος, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να είναι εξοικειωμένος με τη Ζεν διδασκαλία και σίγουρα δεν έχει σημασία αν είναι άθεος, χριστιανός, μουσουλμάνος ή Εβραίος. Μπορεί να έρθει ο καθένας, αρκεί να επιθυμεί να εκπαιδευτεί. Οι υπόλοιποι, οι επισκέπτες, μπορούν να συμμετέχουν αν θέλουν, μπορούν να έρχονται σε επαφή με όλα αυτά, αλλά δίχως να είναι απαραίτητο», λέει ο ηγούμενος του μοναστηριού.

Ο πρώτος Ζεν ναός στον Κεραμεικό

Το πρώτο Ζεν μοναστήρι στην Ελλάδα είναι –σχεδόν– γεγονός-6
Φωτορεαλιστική απεικόνιση του Ζεν ναού στον Κεραμεικό. (©Αρχείο Κωνσταντίνου Σγουμπόπουλου)

Οσον αφορά τον Ζεν ναό στον Κεραμεικό, θα λειτουργεί 365 μέρες τον χρόνο, με δύο 40λεπτες ζαζέν συνεδρίες την ημέρα, το πρωί και το απόγευμα – στις 8.20 και στις 20.20. Και πάλι, δεν απευθύνεται μόνο σε όσους έχουν ασπαστεί την πρακτική, αλλά και σε όσους θέλουν να τη μάθουν, δίχως καμία άλλη υποχρέωση. Ούτε καν οικονομική, αφού θα υπάρχει ένα κουτί όπου θα αφήνει ο καθένας ό,τι θέλει, αν θέλει. «Στο Ζεν υπάρχει μεγάλη πίστη, προσπάθεια και αμφιβολία», όπως λέει ο συνομιλητής μας.

Ταυτόχρονα, θα υπάρχουν συνεδρίες γιόγκα, ιάιντο, αϊκίντο και τάε κβον ντο, ενώ μία Κυριακή τον μήνα θα υπάρχει και η λεγόμενη Zen Day. Παράλληλα, ο Κωνσταντίνος Σγουμπόπουλος, κάθε πρώτη Τρίτη του μήνα, θα κάνει εισαγωγή στο Ζεν.

Στο Ζεν δεν υπάρχει η έννοια της αμαρτίας. Δεν υπάρχει η έννοια του καλού και του κακού. Υπάρχει η έννοια της ηθικής των συνεπειών της πράξης σου· όχι κάτι που προϋφίσταται και το ακολουθείς δογματικά.

«Στο Ζεν δεν υπάρχει η έννοια της αμαρτίας», αναφέρει ο ίδιος. «Δεν υπάρχει η έννοια του καλού και του κακού. Υπάρχει η έννοια της ηθικής των συνεπειών της πράξης σου· όχι κάτι που προϋφίσταται και το ακολουθείς δογματικά. Για παράδειγμα, όταν ένας από τους 16 κανόνες, όταν κανείς παίρνει τους όρκους για να γίνει μοναχός, επιτάσσει να μην κάνεις κατάχρηση της σεξουαλικότητας, σημαίνει να μην εκμεταλλευτείς για ίδιον όφελος τη σεξουαλικότητα. Δηλαδή να λάβεις υπόψη σου και τους άλλους. Δεν λέμε, κόψε τη σεξουαλική επιθυμία, την επαφή· λέμε να μη γίνεται κατάχρηση, υπό την έννοια της εγωιστικής προσέγγισης και της αδιαφορίας για τον πόνο του άλλου ή των άλλων. Μία από τις βασικές μας αρχές είναι η στροφή προς τον εαυτό και η πορεία του εγώ προς το μηδέν, στην εξάλειψη του εγώ, κοντολογίς. Είναι οι τέσσερις ευγενείς αλήθειες που μας έχει παραδώσει ο Βούδας: ο άνθρωπος είναι ένα ον που βασανίζεται και δεν είναι ευτυχισμένο· οι λόγοι που βασανίζεται: η άγνοια, η απληστία και ο θυμός· η τρίτη ευγενής αλήθεια είναι ότι θεραπεύεται και μπορεί να ευτυχήσει· η τέταρτη δείχνει τον τρόπο θεραπείας, που είναι το ζαζέν. Κι εμείς καλλιεργούμε το εγώ προς το μηδέν και την παραμονή μας στο τώρα για όσο περισσότερο χρόνο γίνεται».

Πηγή: kathimerini.gr

Σέριφος: Το αποκριάτικο δρώμενο της Καπετανίας-Γύρας στις 26 Φεβρουαρίου

Δευτέρα, 20/02/2023 - 19:39

Μετά από τα χρόνια της αποχής λόγω κορονοϊού, επανέρχεται από το Δήμο Σερίφου, το αποκριάτικο δρώμενο της Καπετανίας-Γύρας

 

Το αποκριάτικο δρώμενο της Καπετανίας-Γύρας την Κυριακή 26 Φεβρουαρίου, διοργανώνει ο Δήμος Σερίφου.

Αναλυτικά το πρόγραμμα 

• Συνάντηση Καπετάνιων στο Λιβάδι στις 11 π.μ.

• Αναχώρηση από Λιβάδι 11:30 π.μ. (Θα υπάρχει λεωφορείο)

• Γύρα σε Χώρα-Παναγιά- Ιερά Μονή Ταξιαρχών και κατάληξη στον Καλλίτσο.

Επίσης ο Δήμος ανακοίνωσε ότι: «Το Σάββατο 25 Φεβρουαρίου και ώρα 18:00, θα προβληθεί στο “Μπαλκόνι του Αγρέλη”, το ντοκιμαντέρ “ΑΠΟΚΡΙΕΣ, ΓΥΡΕΣ ΚΑΙ ΚΑΠΕΤΑΝΙΕΣ”.

Μετά την προβολή του ντοκιμαντέρ θα ακολουθήσει μικρό δείγμα από παραδοσιακή αποκριάτικη μουσική με σουραύλι και τουμπί.

Φέτος είναι μία χρονιά όπου το μεγαλύτερο μέρος της διοργάνωσης έχει στηριχθεί στο ενδιαφέρον της νεολαίας μας, που με αυθορμητισμό αποφάσισε να συμμετέχει σε αυτό το δρώμενο όπως ακριβώς γινόταν και τα παλαιότερα χρόνια.

Αμέριστη η βοήθεια του Συλλόγου Γυναικών Σερίφου ” Η Ανδρομεδα”, του Συλλόγου “Τελένικος”, της κυρίας Ελένης Γαλανού (Καρανικολίδενας), που παραχωρούν τις παραδοσιακές φορεσιές, καθώς και του Θοδωρή Γ. Λιβάνιου που επιμελείται του ντοκιμαντέρ

ΑΠΟΚΡΙΕΣ, ΓΥΡΕΣ ΚΑΙ ΚΑΠΕΤΑΝΙΕΣ”.

Ευχαριστούμε επίσης τον Δημήτρη Κουζούπη (Αγρέλη), που μας επιτρέπει να χρησιμοποιήσουμε την αίθουσά του, σε συνεννόηση με το Σύλλογο Γυναικών. 

Ελπίζουμε μετά από χρόνια αποχής ελέω covid, φέτος οι ντόπιοι και οι επισκέπτες του νησιού, να περάσουν ένα όμορφο τριήμερο.

Η παράδοση είναι οι ρίζες μας…».

Πηγή: ertnews.gr

Η αιματηρή απεργία – Σέριφος, 21 Αυγούστου 1916

Τετάρτη, 21/08/2019 - 11:00

Στις 21 Αυγούστου 2019 συμπληρώνονται 103 χρόνια από τα γεγονότα της επεισοδιακής απεργίας των μεταλλωρύχων στη Σέριφο το 1916.
Το Αρχείο της ΕΡΤ ψηφιοποίησε και παρουσιάζει την εκπομπή του Γιώργου Πετρίτση, παραγωγής 2010:

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

ΣΕΡΙΦΟΣ 1916, ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΑΙΜΑΤΗΡΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ

(video)

Νέο

Η εκπομπή αναφέρεται στην απεργία των μεταλλωρύχων της Σερίφου που κατέληξε στην αιματηρή σύρραξη της 21ης Αυγούστου στα μεταλλεία στο Μεγάλο Λιβάδι, με εφτά νεκρούς και δεκάδες τραυματίες. Πρόκειται για τη δεύτερη αιματηρή εργατική εξέγερση στη συνδικαλιστική ιστορία της Ελλάδος, μετά τα δραματικά γεγονότα της απεργίας του Λαυρίου, το 1896. Το ντοκιμαντέρ περιγράφει τις ιστορικές συγκυρίες της εποχής που ευνόησαν τον ξεσηκωμό των μεταλλωρύχων της Σερίφου. Στην συνέχεια παρουσιάζεται η ιστορία των μεταλλείων του νησιού,  ειδικά από 1906 και έπειτα, όταν ο γερμανικής καταγωγής Γεώργιος Γρόμαν, ανέλαβε την επιχείρηση του πατέρα του, επιδεινώνοντας τις συνθήκες για τους μεταλλωρύχους. Περιγράφεται η απάνθρωπη και σκληρή δουλειά των εργατών στα ορυχεία επί δωδεκάωρο, τα μεροκάματα πείνας και η παντελής έλλειψη μέτρων ασφαλείας. Γίνεται ιδιαίτερη μνεία στον συνδικαλιστή Κωνσταντίνο Σπέρα, ο οποίος οργάνωσε τους μεταλλωρύχους σε σωματείο τον Ιούλιο του 1916. Τον Αύγουστο του ίδιου έτους οι μεταλλωρύχοι ξεσηκώθηκαν εναντίον του εργοδότη τους, ζητώντας να εφαρμοστεί το οκτάωρο και να βελτιωθούν οι άθλιες συνθήκες εργασίας. Για την προσωπικότητα του Κωνσταντίνου Σπέρα και το χρονικό της αιματηρής εξέγερσης στη Σέριφο καταθέτουν τις μαρτυρίες τους, η κόρη του συνδικαλιστή Νεφέλη Σπερα, ο λαογράφος της Σερίφου Θοδωρής Λιβάνιος, ο παλιός μεταλλωρύχος Αντώνης Φραγκουλάκης, ο πρόεδρος του σωματείου εργατών και λατόμων Σερίφου Παναγιώτης Σταματάκης και η δήμαρχος του νησιού Αγγελική Συνοδινού. Κατά τη διάρκεια του επεισοδίου, προβάλλεται οπτικοακουστικό και φωτογραφικό αρχειακό υλικό αναφορικά με τα γεγονότα της απεργιακής κινητοποίησης των μεταλλωρύχων στη Σέριφο, αλλά και με την συγκεκριμένη ιστορική περίοδο της νεότερης ελληνικής ιστορίας.

Σκηνοθεσία-σενάριο: ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΤΡΙΤΣΗΣ

Παραγωγή: 2010

Δείτε περισσότερα στο http://archive.ert.gr




100 χρόνια από τη θυσία των 4 μεταλλωρύχων στη Σέριφο

Πέμπτη, 18/08/2016 - 20:08
Δημήτρης Στρατούλης 
αναδημοσίευση από Iskra
Μεγάλη εκδήλωση για την 100ή επέτειο της εξέγερσης των μεταλλωρύχων στο νησί

Η Σέ­ρι­φος είχε με­ταλ­λεία σι­δή­ρου και χαλ­κού από την αρ­χαιό­τη­τα. Η συ­στη­μα­τι­κή εξό­ρυ­ξη αυτών των με­ταλ­λευ­μά­των και κυ­ρί­ως σι­δη­ρο­με­ταλ­λευ­μά­των και η εξα­γω­γή τους σε ευ­ρω­παϊ­κές χώρες ξε­κί­νη­σε από ιδιω­τι­κές εται­ρεί­ες το 1870 και άκ­μα­σε στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα.

Το 1880 η εται­ρεία «Σέ­ρι­φος–Σπη­λια­ζέ­ζα» εκ­χώ­ρη­σε ερ­γο­λα­βι­κά την εκ­με­τάλ­λευ­ση των σι­δη­ρο­με­ταλ­λευ­μά­των στην οι­κο­γέ­νεια του Γερ­μα­νού με­ταλ­λειο­λό­γου και επι­χει­ρη­μα­τία Αι­μί­λιου Γρό­μαν, που με τη βία των επι­στα­τών και τρα­μπού­κων του κα­τα­πά­τη­σαν χω­ρά­φια και εκτά­σεις των ντό­πιων κα­τοί­κων και επέ­κτει­ναν τις δρα­στη­ριό­τη­τές της, αλλά και την εισ­ροή ερ­γα­τών και από άλλα κυ­κλα­δί­τι­κά νησιά, κυ­ρί­ως από τη γει­το­νι­κή Μήλο.

Στις αρχές του 20ου αιώνα οι 1.000 πε­ρί­που ερ­γα­ζό­με­νοι στα με­ταλ­λεία της Σε­ρί­φου ζού­σαν σεσυν­θή­κες πλή­ρους εξα­θλί­ω­σης σε πα­ρά­γκες, δου­λεύ­ο­ντας από 12 έως 14 ώρες την ημέρα, από την ανα­το­λή μέχρι τη δύση του ηλίου, σε επι­κίν­δυ­νες και αν­θυ­γιει­νές συν­θή­κες ερ­γα­σί­ας, με συχνά θα­να­τη­φό­ρα ερ­γα­τι­κά ατυ­χή­μα­τα, πνευ­μο­νο­κο­νί­α­ση, πρό­ω­ρο γήρας, επει­δή δεν υπήρ­χαν κα­θό­λου μέτρα προ­στα­σί­ας, υγιει­νής και ασφά­λειας της ερ­γα­σί­ας. Οι αν­θυ­γιει­νές συν­θή­κες ερ­γα­σί­ας και δια­βί­ω­σης, η υπερ­κό­πω­ση, η κακή δια­τρο­φή και τα ερ­γα­τι­κά ατυ­χή­μα­τα έσπρω­χναν μέρα με τη μέρα τους ερ­γά­τες στην απελ­πι­σία. Η πα­ρα­μι­κρή δια­μαρ­τυ­ρία τι­μω­ρού­νταν με από­λυ­ση.

Η άθλια κα­τά­στα­ση οδή­γη­σε τους ερ­γά­τες το 1916 σε δύο ενέρ­γειες: την ίδρυ­ση σω­μα­τεί­ου και τηνεξέ­γερ­ση-απερ­γία.

Η ΙΔΡΥ­ΣΗ ΣΩ­ΜΑ­ΤΕΙΟΥ

Όπως πε­ρι­γρά­φει ο Γιάν­νης Κορ­δά­τος στο βι­βλίο του  «Ιστο­ρία του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος στην Ελ­λά­δα»:

«Οι ερ­γά­τες των με­ταλ­λεί­ων Με­γά­λου Λι­βα­διού στη Σέ­ρι­φο ίσαμε τα 1916 ήταν ολό­τε­λα ανορ­γά­νω­τοι. Κατά τα μέσα του Ιούνη της ίδιας χρο­νιάς οι ίδιοι ερ­γά­τες σκέ­φτη­καν πως έπρε­πε να ορ­γα­νω­θούν και να ιδρύ­σουν επαγ­γελ­μα­τι­κό σω­μα­τείο. Κά­λε­σαν λοι­πόν από την Αθήνα τον ερ­γά­τη Κ. Σπέρα και του ανά­θε­σαν να τους βοη­θή­σει, για να φκιά­σουν το σω­μα­τείο τους. Άμα γί­να­νε τα προ­κα­ταρ­κτι­κά, η ορ­γα­νω­τι­κή επι­τρο­πή κά­λε­σε τους ερ­γά­τες σε γε­νι­κή συ­νέ­λευ­ση στην αί­θου­σα του Δη­μαρ­χεί­ου για να εγκρί­νει το κα­τα­στα­τι­κό που είχε συ­ντά­ξει. Η ίδια γε­νι­κή συ­νέ­λευ­ση ανά­θε­σε στην προ­σω­ρι­νή επι­τρο­πή να ζη­τή­σει από την Εται­ρεία να δε­χτεί ορι­σμέ­να αι­τή­μα­τα. Η Εται­ρεία όμως, αντίς ν’ απα­ντή­σει στο έγ­γρα­φο υπό­μνη­μα, στα­μά­τη­σε τις δου­λειές, με σκοπό να εξα­να­γκά­σει τους ερ­γά­τες να υπο­κύ­ψουν μπρο­στά στο φάσμα της πεί­νας…»

Στις 24 Ιου­λί­ου 1916 ιδρύ­ε­ται το σω­μα­τείο «ερ­γα­τών-με­ταλ­λευ­τών» Σε­ρί­φου με αι­τή­μα­τα τηνκα­θιέ­ρω­ση του 8ωρου, τον πε­ριο­ρι­σμό των αυ­θαι­ρε­σιών της ερ­γο­δο­σί­ας, την αύ­ξη­ση των με­ρο­κά­μα­των και τη λήψη μέ­τρων προ­στα­σί­ας των ερ­γα­ζό­με­νων, αλλά και όχι μόνο, όπως φαί­νε­ται από το κα­τα­στα­τι­κό του πε­ριέ­γρα­φε –με­τα­ξύ άλ­λων- ως σκοπό του σω­μα­τεί­ου τα εξής:

«Η αλ­λη­λεγ­γύη με τους ορ­γα­νω­μέ­νους ερ­γά­τας όλης της Ελ­λά­δος και όλου του κό­σμου, δια την άμυνα υπέρ των ερ­γα­τι­κών δι­καί­ων και την κα­τα­πο­λέ­μη­ση της εκ­με­ταλ­λεύ­σε­ως από το κε­φά­λαιον, με τε­λι­κό σκοπό να δη­μο­σιο­ποι­η­θούν τα μέσα πα­ρα­γω­γής, να γί­νουν τα εκ της ερ­γα­σί­ας αγαθά απο­κλει­στι­κή από­λαυ­σις των πα­ρα­γω­γών των και να παύ­σει η εκ­με­τάλ­λευ­σης του αν­θρώ­που από τον όμοιό του».

ΗΑΠΕΡ­ΓΙΑ - ΕΞΕ­ΓΕΡ­ΣΗ

Στις 7 Αυ­γού­στου 1916 μετά από σειρά υπο­μνη­μά­των στα αρ­μό­δια υπουρ­γεία, χωρίς όμως κα­νέ­να απο­τέ­λε­σμα, ξέ­σπα­σε η απερ­γία. Οι με­ταλ­λω­ρύ­χοι στα­μά­τη­σαν κάθε ερ­γα­σία, αρ­νού­με­νοι επί­σης να φορ­τώ­σουν τα πλοία που ήρθαν να πα­ρα­λά­βουν σι­δη­ρο­με­τάλ­λευ­μα, απαι­τώ­ντας την κα­θιέ­ρω­ση του οκτα­ώ­ρου, την αύ­ξη­ση του ημε­ρο­μι­σθί­ου και την προ­στα­σία της ζωής τους. Για 15 μέρες το νησί ελέγ­χε­ται από τους ερ­γά­τες, που πήραν στα χέρια τους την κα­θη­με­ρι­νή τους ζωή, μέσω ενός άμεσα ανα­κλη­τού ερ­γα­τι­κού συμ­βου­λί­ου, που συ­ντό­νι­ζε όλες τις ασχο­λί­ες.

Στις 21 Αυ­γού­στου η κυ­βέρ­νη­ση έστει­λε από την Κέα επι­πλέ­ον 30 χω­ρο­φύ­λα­κες στο νησί με επι­κε­φα­λής τον υπο­μοί­ραρ­χο Χρυ­σάν­θου και σαφή εντο­λή να κα­τα­πνί­ξουν την απερ­γία να εξα­σφα­λί­σουν, με κάθε τρόπο, τη φόρ­τω­ση με σι­δη­ρο­με­τάλ­λευ­μα και τον από­πλου των πλοί­ων από την Σέ­ρι­φο.

Σε όλη τη δια­δρο­μή προς το Με­γά­λο Λι­βά­δι, όπου βρί­σκο­νταν συ­γκε­ντρω­μέ­νοι οι απερ­γοί, οι χω­ρο­φύ­λα­κες χτυ­πού­σαν όποιον έβρι­σκαν μπρο­στά τους. Αμέ­σως φυ­λα­κί­ζουν την ηγε­σία του σω­μα­τεί­ου.

Όταν το από­σπα­σμα χω­ρο­φυ­λά­κων φτά­νει στην κλει­στή πα­ρα­λία του Με­γά­λου Λι­βα­διού, δίνει 5λε­πτη προ­θε­σμία στους απερ­γούς να στα­μα­τή­σουν τον αγώνα τους και να φορ­τώ­σουν τα πλοία. Τα 5 λεπτά περ­νούν και οι χω­ρο­φύ­λα­κες αρ­χί­ζουν να πυ­ρο­βο­λούν εν ψυχρώ τους ερ­γά­τες. Πρώ­τος πέ­φτει νε­κρός ο Θε­μι­στο­κλής Κου­ζού­πης και ακο­λου­θούν ο Μι­χά­λης Ζω­ί­λης, ο Μι­χά­λης Μη­τρο­φά­νης και ο Γιάν­νης Πρω­τό­πα­πας. Οι με­ταλ­λω­ρύ­χοι αμέ­σως αντι­δρούν και η σύρ­ρα­ξη γε­νι­κεύ­ε­ται με τησυμ­με­το­χή και γυ­ναι­κών και παι­διών, με τους χω­ρο­φύ­λα­κες και τους μπρά­βους της ερ­γο­δο­σί­ας να πυ­ρο­βο­λούν και τους ερ­γά­τες να μά­χο­νται με πέ­τρες, ξύλα και οτι­δή­πο­τε άλλο έβρι­σκαν μπρο­στά τους.

Οι χω­ρο­φύ­λα­κες τραυ­μα­τί­ζο­νται, ο Χρυ­σάν­θου λι­θο­βο­λεί­ται μέχρι θα­νά­του, ενώ ο αστυ­νό­μος Σε­ρί­φου, Τρια­ντα­φύλ­λου, γκρε­μί­ζε­ται από τη γέ­φυ­ρα φόρ­τω­σης στη θά­λασ­σα.

Οι απερ­γοί κα­τά­φε­ραν να φτά­σουν μέχρι τα γρα­φεία της με­ταλ­λευ­τι­κής εται­ρεί­ας και απε­λευ­θέ­ρω­σαν την ηγε­σία του σω­μα­τεί­ου τους και άλ­λους συ­να­δέλ­φους τους που είχαν συλ­λη­φθεί.

Τις επό­με­νες μέρες οι εξε­γερ­μέ­νοι ελέγ­χουν τα πάντα στο νησί. Στην απερ­γία συ­μπα­ρα­στά­θη­καν και σχε­δόν όλοι οι κά­τοι­κοι του νη­σιού.

Ο τε­λι­κός απο­λο­γι­σμός των συ­γκρού­σε­ων ήταν τέσ­σε­ρις απερ­γοί νε­κροί και δε­κά­δες τραυ­μα­τί­ες. Επί­σης, κατά τη διάρ­κεια των συ­μπλο­κών σκο­τώ­θη­καν τρεις χω­ρο­φύ­λα­κες και σχε­δόν όλη η δύ­να­μη της χω­ρο­φυ­λα­κής ήταν τραυ­μα­τι­σμέ­νη και άοπλη.

Στις αρχές Σε­πτεμ­βρί­ου φτά­νει το πο­λε­μι­κό πλοίο «Αυλίς», με 250 στρα­τιώ­τες και δι­κα­στι­κούς από τη Σύρο, που απο­κα­τέ­στη­σαν «το νόμο και την τάξη». Η διοί­κη­ση του σω­μα­τεί­ου και με­ρι­κοί ακόμα ερ­γά­τες θα φυ­λα­κι­στούν στη Σύρο.

Τε­λι­κά η αι­μα­τη­ρή απερ­γία έληξε με με­ρι­κή ικα­νο­ποί­η­ση των αι­τη­μά­των των με­ταλ­λω­ρύ­χων(οκτά­ω­ρο, αύ­ξη­ση ημε­ρο­μι­σθί­ων και έλεγ­χος του ασφα­λι­στι­κού τα­μεί­ου αλ­λη­λο­βο­ή­θειας).

Όμως η εκ­με­τάλ­λευ­ση και τα «ατυ­χή­μα­τα» των ερ­γα­τών συ­νε­χί­στη­καν μέχρι το 1963. Τότε, οικλη­ρο­νό­μοι του Γρό­μαν βρή­καν πλου­σιό­τε­ρες φλέ­βες με­ταλ­λευ­μά­των και πιο εξα­θλιω­μέ­νους ερ­γά­τες στη Νότια Αφρι­κή και εγκα­τέ­λει­ψαν τα με­ταλ­λεία της Σε­ρί­φου.

Ο χώρος όπου έγινε η σύ­γκρου­ση στο Με­γά­λο Λι­βά­δι, αλλά και τα με­ταλ­λεία, όπου θυ­σιά­στη­καν πολ­λές αν­θρώ­πι­νες ζωές, είναι από τους πολ­λούς ιστο­ρι­κούς τό­πους αγώ­νων της ερ­γα­τι­κής τάξης της χώρας μας.

Η με­γά­λη αυτή ερ­γα­τι­κή εξέ­γερ­ση και η με­ρι­κή επί­τευ­ξη των στό­χων της ήταν η αρχή ενός νέου κύ­κλου ερ­γα­τι­κών αγώ­νων μετά το 1916 σε όλη τη χώρα, που και με την προ­ω­θη­τι­κή δύ­να­μη της επα­νά­στα­σης των μπολ­σε­βί­κων το 1917, οδή­γη­σε στην ανά­πτυ­ξη του ερ­γα­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού και στην συ­γκρό­τη­ση της ΓΣΕΕ και του ΣΕΚΕ.

Το επί­και­ρο μή­νυ­μα της εξέ­γερ­σης των με­ταλ­λω­ρύ­χων της Σε­ρί­φου είναι ότι, όπως τότε σε πολύ πιο δύ­σκο­λες συν­θή­κες η ερ­γα­τι­κή τάξη βρήκε τον τρόπο να ορ­γα­νω­θεί, να αντι­στα­θεί και να εξε­γερ­θεί, έτσι και σή­με­ρα στις ζο­φε­ρές συν­θή­κες του μνη­μο­νί­ου οι ερ­γα­ζό­με­νοι θα βρουν τον τρόπο να ανοί­ξουν ένα νέο κύκλο αγώ­νων, για να πο­λε­μή­σουν την σύγ­χρο­νη κοι­νω­νι­κή αδι­κία και να ανα­τρέ­ψουν τις βάρ­βα­ρες μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές και όσους τις εφαρ­μό­ζουν ή τις στη­ρί­ζουν και ν’ ανοί­ξουν ένα νέο ελ­πι­δο­φό­ρο εναλ­λα­κτι­κό δρόμο για το λαό, τη νε­ο­λαία και την χώρα.




Το αναλυτικό πρόγραμμα του φεστιβάλ Σερίφου

Πέμπτη, 03/07/2014 - 07:00

Το 2014 γιορτάζει για τρίτη χρονιά το Φεστιβάλ Σερίφου, προσφέροντας στους κατοίκους του νησιού, αλλά και τους επισκέπτες ένα πρόγραμμα υψηλής αισθητικής, γεμάτο εικόνες, νότες, κέφι και χαμόγελο.  

Το πρόγραμμα για το 2014 θα γεμίσει το αμφιθέατρο στο Θέατρο της Κάτω Χώρας, έναν ιδιαίτερα φιλόξενο χώρο, ένα κοίλο κτισμένο στην πλαγιά του νησιού, μοναδικό για την απεριόριστη θέα του στο Αιγαίο.