Βαθιά μέσα στους πάγους στη Σιβηρία μένουν κρυμμένοι ιοί εδώ και δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Όσο περισσότερο λιώνουν οι πάγοι, τόσο περισσότερο θα «ξυπνούν» και θα έλθουν στον κόσμο μας εκτός και αν τους «ξεπαγώσουν» οι επιστήμονες.

Η ομάδα του ιολόγου Ζαν-Μαρί Αλεμπίκ από το γαλλικό Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας έχει «ξυπνήσει» 13 ιούς οι οποίοι εντοπίζονταν στο πέρμαφροστ, το μόνιμα παγωμένο έδαφος της Σιβηρίας.

Ένας από αυτούς ήταν μολυσματικός παρά το γεγονός ότι ήταν παγωμένος εδώ και πάνω από 48.000 χρόνια, δηλαδή από την εποχή των παγετώνων όταν στην περιοχή κυκλοφορούσαν μαμούθ.

Μιλώντας στο New Scientist ο ερευνητής τονίζει ότι «τα 48.500 χρόνια είναι νέο ρεκόρ», το οποίο συντρίβει την παλαιότερη επίδοση (του ίδιου) με επαναφορά δύο ιών ηλικίας 30.000 ετών.

Πέρα από την επιστημονική επιτυχία, υπάρχει και η επιστημονική ανησυχία για το τι μπορεί να έλθει στο μέλλον όσο περισσότερο θα λιώνουν οι πάγοι στη Σιβηρία και την Αρκτική.

Επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για το ότι η τήξη των πάγων της Αρκτικής μπορεί να απελευθερώσει αρχαίους παθογόνους παράγοντες.

Οι 13 «ιοί-ζόμπι», όπως τους ονόμασε η ερευνητική ομάδα, προσβάλλουν αμοιβάδες και όχι τον άνθρωπο. Ωστόσο, υπάρχει ο κίνδυνος να αρχίσουν να εμφανίζονται, με το «ξεπάγωμα» των ιών ασθένειες φυτών και ζώων.

Ακόμη περισσότερο, δίπλα στους ακίνδυνους ιούς, «κοιμούνται» και επικίδυνοι ιοί για τα θηλαστικά και τον άνθρωπο που ίσως βρουν τον δρόμο τους μετά το λιώσιμο των πάγων και του πέρμαφροστ. Εκτός αν τους «ξυπνήσουμε» κατά λάθος στο εργαστήριο...

Ως απειλούμενο είδος αναγνωρίζονται πλέον οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι στις ΗΠΑ λόγω του λιώσιμου των πάγων.

Την Τετάρτη η υπηρεσία Ψαριών και Άγριας Ζωής των ΗΠΑ ανακοίνωσε οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι θα αναγνωρίζονται ως απειλούμενο είδος ανεξάρτητα  από τη χώρα προέλευσής τους.

Οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι εξαρτώνται από τους πάγους για να φτιάξουν τις αποικίες αναπαραγωγής τους, για να αποφύγουν τα αρπακτικά και να βρουν τροφή. Την ίδια ώρα κάτι παραπάνω από το 60% των πάγων της Ανταρτικής έχουν λιώσει τα τελευταία 30 χρόνια, σύμφωνα με το Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο Woods Hole στη Μασαχουσέτη.

Η μείωση του πληθυσμού των αυτοκρατορικών πιγκουίνων θα έχει δυσμενείς συνέπειές και για άλλα είδη, όπως τις φώκιες και τις φάλαινες δολοφόνους που κυνηγούν πιγκουίνους.

«Ο χαρακτηρισμός των αυτοκρατορικών πιγκουίνων σε απειλούμενο είδος είναι ένα σημαντικό βήμα για την ευαισθητοποίηση του κοινού για την κλιματική αλλαγή» δήλωσε στο CNN η Stephanie Jenouvrier, από το Ωκεανογραφικό Ίδρυμα Woods Hole.

«Το μέλλον των αυτοκρατορικών πιγκουίνων, όπως και πολλών άλλων ειδών, είναι αβέβαιο και εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τους ανθρώπους, που πρέπει να συνεργαστούν για να  μειώσουν τις εκπομπές άνθρακα. Θα πρέπει να εμπνευστούμε από τους ίδιους τους πιγκουίνους  οι οποίοι μαζί καταφέρνουν και επιβιώνουν στο πιο σκηλρό περιβάλλον στη γη, για να αντιμετωπίσουμε το δύσκολο κλιματικό μέλλον».

Μείωση του πληθυσμού των πιγκουίνων έως 47% μέχρι το 2050

 

Υπάρχουν περίπου 61 αποικίες αναπαραγωγής αυτοκρατορικών πιγκουίνων κατά μήκος της ακτογραμμής της Ανταρκτικής, οι οποίες συνολικά αποτελούνται από 270.000 έως 280.000 ζευγάρια αναπαραγωγής (ή 625.000 έως 650.000 μεμονωμένους πιγκουίνους, συμπεριλαμβανομένων των νεαρών), σύμφωνα με την Υπηρεσία Αλιείας και Άγριας Ζωής των ΗΠΑ. Ο πληθυσμός του πτηνού είναι σήμερα σταθερός, αλλά έρευνες έχουν δείξει ότι  θα μειωθεί κατά 26% έως 47% μέχρι το 2050.

Οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι είναι το ψηλότερο και βαρύτερο από τα 18 είδη πιγκουίνων που υπάρχουν στον κόσμο. Ζυγίζουν έως και 40 κιλά (88 λίβρες) και να έχουν ύψος 1,1 μέτρα (45 ίντσες). Ένα θηλυκό γεννάει ένα αυγό ανά αναπαραγωγική περίοδο και στη συνέχεια το παραδίδει στον αρσενικό σύντροφό της για επώαση, ενώ η ίδια αναζητά τροφή για περίπου δύο μήνες.

Μόλις το θηλυκό επιστρέψει, μοιράζεται τα γονικά καθήκοντα με τον σύντροφό της μέχρι να εγκαταλείψει την αποικία ο νεοσσός τους περίπου 150 ημέρες μετά τη γέννησή του. Στις 150 ήμερες είναι σε θέση να φροντίσει τον εαυτό του και να βγει σε ανοιχτά νερά για αναζήτηση τροφής. Αλλά πρώτα, ο πρέπει να αποβάλει τα πούπουλα και να αναπτύξει αδιάβροχα φτερά, τα οποία χρησιμοποιεί για να κολυμπήσει.