Ότι βάλθηκαν να σε υποδουλώσουν, με τρόπο απόλυτο και μη αναστρέψιμο, είναι κι απ’ τον ήλιο ακόμα πιο φανερό. Και λίγες μόνον ώρες πριν από το μεγάλο σούρουπο, το «ποιοι» το «πώς» και το «γιατί» δευτερεύουσα έχουν πλέον σημασία.
Το ύψιστο τώρα ερώτημα αφορά την προθυμία σου να σκλαβωθείς -και μάλιστα χωρίς αξιοσέβαστο αντάλλαγμα.
Καθώς δεν αποτελείς ανήμπορο ν’ αντιδράσει λάφυρο ενός χαμένου πολέμου εποχής αλλοτινής, δύο θαρρώ πως είναι οι απαντήσεις στο εν λόγω ερώτημα:
Είσαι δούλος από την φύση σου.
Φέρεις εντός σου δούλου ψυχή.
Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, εκ φύσεως δούλος είναι αυτός που ενεργεί μόνον με το σώμα του, αδυνατώντας να προβλέπει με την διάνοιά του. Αυτή του η αδυναμία τον μετατρέπει εύκολα σε κτήμα ενός άλλου ανθρώπου, σε έμψυχο εργαλείο στα χέρια ενός αφέντη.
Οι άνθρωποι-εργαλεία δεν έχουν κάτι άλλο να προσφέρουν εκτός από τις σωματικές τους δυνάμεις. Και είναι άνοες, αφού διαθέτουν τόσο μόνον λογικό όσο τους χρειάζεται για να αισθάνονται -όχι να νοούν.
Όσο κι αν δεν μας αρέσει, στην εποχή μας τα έμψυχα εργαλεία περισσεύουν. Και σε αυτά κυρίως αναφέρεται ο ανεκδιήγητος Γιουβάλ Νώε Χαράρι, όταν με κυνισμό αναρωτιέται «τι θα κάνουμε με όλους αυτούς τους άχρηστους τρώγοντες» που θα χάσουν την εργαλειακή τους αξία εξαιτίας των ρομπότ και της τεχνητής νοημοσύνης.
Αν, λοιπόν, θεωρείς ότι είσαι έμψυχο εργαλείο, κατανοώ την προθυμία σου να παραμείνεις δούλος στην ιδιοκτησία κάποιου αφέντη. Άλλωστε, όπως λέει και ο Αριστοτέλης, η δουλεία είναι προς το συμφέρον του φύσει δούλου.
Φυσικά, όταν απωλέσεις την αξία σου ως εργαλείο και γίνεις ένας «άχρηστος τρώγων», είτε θα τεθείς εκτός βιολογικής λειτουργίας είτε θα φυτοζωείς στο metaverse μπουκωμένος με κάθε λογής ναρκωτικές ουσίες.
Αν, όμως, θεωρείς ότι είσαι από την φύση σου ελεύθερος, θα πρέπει ν’ αρχίσει να σε προβληματίζει η προθυμία σου να δουλοποιηθείς αμαχητί. Γιατί ένα πράγμα μόνον σημαίνει αυτή σου η στάση –ότι φέρεις εντός σου δούλου ψυχή.
Και μια δουλική ψυχή είναι ψυχή βαρβαρική. Γι’ αυτό, είναι ύβρις να λες ότι είσαι Έλλην.
Οι γνήσιοι Έλληνες ήταν, είναι, και θα είναι ελεύθεροι. Ακόμα κι όταν το σώμα τους σκλαβώνεται (ύστερα από ηρωική αντίσταση), η ψυχή και το πνεύμα τους αρνούνται να υποταχθούν. Γιατί τους αρμόζει να εξουσιάζουν βαρβάρους, όχι να εξουσιάζονται από αυτούς.
Στην τραγωδία του Ευριπίδη «Ιφιγένεια η εν Αυλίδι», όταν η Κλυταιμνήστρα και ο Αχιλλέας αναζητούν τρόπο να σώσουν την μέλλουσα να θυσιαστεί Ιφιγένεια, εκείνη τους αντικρούει λέγοντας (μεταξύ άλλων):
Το κορμί μου στην Ελλάδα δίνω· μπρος, θυσιάστε με,
πάρτε το Ίλιο. Αυτά για χρόνια θα ᾽ναι θυμητάρια μου,
γάμος και παιδιά και δόξα. Το σωστό, να κυβερνούν Έλληνες βαρβάρους, κι όχι βάρβαροι τους Έλληνες·
γιατί οι βάρβαροι είναι δούλοι, κι οι Έλληνες ελεύθεροι.
Αυτοί που βάλθηκαν να δουλοποιήσουν ολόκληρη την ανθρωπότητα, είναι βάρβαροι του χειρίστου είδους. Γιατί, αν και ΔΕΝ έχουν χρεία έμψυχων εργαλείων, εντούτοις επιμένουν να αρνούνται την απελευθέρωση της ανθρωπότητας.
Η διαφορά τους από τους Έλληνες (και τους ελληνόψυχους) κρύβεται στα εξής λόγια του Αριστοτέλη:
Αν κάθε μέσο είχε την δύναμη να ολοκληρώσει μόνο του το έργο του, ύστερα από διαταγή ή με την βούλησή του, όπως υποστηρίζουν για τα αυτόματα του Δαιδάλου ή τους τρίποδες του Ηφαίστου, για τους οποίους ο ποιητής λέει οτι εκτελούσαν αυτόματα την εργασία τους στο εργαστήριο του θεού, έτσι, αν και οι σαΐτες του αργαλειού είχαν την δύναμη να υφαίνουν οι ίδιες, και οι χορδές να παίζουν μόνες τους κιθάρα, τότε οι αρχιτεχνίτες δεν θα χρειάζονταν εργάτες ούτε οι αφέντες δούλους.
Τα σημερινά αυτόματα του Δαιδάλου και οι τρίποδες του Ηφαίστου είναι τα ρομπότ και η τεχνητή νοημοσύνη…
Αφού ευχηθώ να ξαναβρούμε όλοι την ελληνική ψυχή μας, κλείνω με το ποίημα «Επίκαιροι Αμίλητοι» του ανυπότακτου Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι:
Την ώρα που αεροκοπανάνε οι άρχοντες
περί δημοκρατικής τάξης,
ανάμεσά μας οι αμίλητοι ζούνε.
Κι όσο σαν δούλοι εμείς μένουμε σιωπηλοί,
οι ηγεμόνες δυναμώνουν,
ξεσκίζουν, βιάζουν, ληστεύουν,
των ανυπόταχτων τα μούτρα τσαλακώνουν.
Ετούτων των αμίλητων το πετσί,
περίεργα θα ’λεγες είναι φτιαγμένο.
Τους φτύνουνε καταπρόσωπο κι αυτοί σκουπίζουνε σιωπηλά
το πρόσωπο το φτυσμένο.
Να αγριέψουνε δεν το λέει η ψυχούλα τους,
και πού το παράπονό τους να πούνε;
Απ’ του μισθού τα ψίχουλα, πώς να αποχωριστούνε;
Μισή ώρα, κι αν, βαστάει το κόχλασμά τους,
μετά αρχινάνε το τρεμούλιασμά τους.
Έι! Ξυπνήστε κοιμισμένοι!
Από την κορυφή ως τα νύχια ξεσκεπάστε τους,
άλλο δε μας μένει.
Αφορμή για το παρόν άρθρο στάθηκαν ορισμένα σχόλια που διατυπώθηκαν για την τελευταία μου ραδιοφωνική συνέντευξη, είτε γιατί κάποιοι ενοχλήθηκαν από την επισήμανσή μου ότι τα Κρόνια ιερατεία δεν έπαψαν να υπάρχουν ποτέ, είτε γιατί προφανώς αγνοούν εντελώς το θέμα.
Για να κατανοήσουμε λοιπόν καλύτερα πως συνδέονται οι λεγόμενοι Κρόνιοι με τους σημερινούς σκοτεινούς και μισάνθρωπους παγκοσμιοποιητές, πρέπει αναγκαστικά να πάμε πολύ πίσω στον χρόνο, στα κείμενα αρχαίων συγγραφέων για τη Σελήνη, και να τα συνδέσουμε με τα προκατακλυσμιαία ερείπια μεγαλουπόλεων που έχουν βρεθεί στα υψίπεδα των Άνδεων, με τους Ναζί και, τέλος, με την Ανταρκτική. Όταν το κάνουμε αυτό θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι όλα όσα έχουμε διδαχθεί είναι ψευδή.
Ένα είναι σίγουρο: ότι εμβαθύνοντας στη γνώση, θα συνειδητοποιήσουμε ότι τίποτε δεν είναι όπως το νομίζαμε, και πως έχουμε ζήσει όλη μας τη ζωή μέσα στην εξαπάτηση εδώ και χιλιετίες. Καιρός να ξυπνήσουμε και να κάνουμε το χρέος μας ως Διογενείς.
Ένα από τα πλέον κωδικοποιημένα και εν μέρει άγνωστα κείμενα της αρχαιότητας, του μέγα μύστη των Ελευσινίων Μυστηρίων Πλουτάρχου, που έχει τίτλο «Περί του εμφαινομένου προσώπου τῷ κύκλῳ της Σελήνης» μας αποκαλύπτει συγκλονιστικά στοιχεία για το ρόλο της Σελήνης στη λειτουργία του πλανήτη μας, άγνωστα στο ευρύ κοινό.
Το κείμενο αναφέρεται σε μία συζήτηση που θα μπορούσε να είναι αυτό που λέμε σήμερα «διεθνής επιστημονική διάσκεψη» που διεξήχθη περίπου το 80-100 μ.Χ. στο Μαντείο των Δελφών, τη διηύθυνε ο Πλούταρχος και συμμετείχαν μερικοί εξέχοντες σοφοί εκείνης της εποχής από τον ευρύτερο μεσογειακό κόσμο. Ο Πλούταρχος (45-120 μ.Χ.) υπήρξε πολυγραφότατος, αρχιερέας του Απόλλωνα στο Μαντείο των Δελφών επί 29 χρόνια και κρατούσε τα πανάρχαια αρχεία του μαντείου.
Η διάσκεψη είχε το απίστευτο θέμα να αναλυθούν διεξοδικά δύο μεγάλα ζητήματα: αν κατοικείται η Σελήνη και αν η Σελήνη βρισκόταν πάντα σε τροχιά γύρω από τη Γη.
Και ενώ μαθαίνουμε συγκλονιστικά στοιχεία για τη σύσταση και το ρόλο της Σελήνης στη ζωή πάνω στη Γη, στη συνέχεια, ένας από τους ομιλητές, ο Καρχηδόνιος Σέξτιος Σύλλας, εισάγει στη συζήτηση την …Ατλαντίδα και μας αποκαλύπτει τα τρομακτικά γεγονότα που συνέβησαν πριν και μετά την καταβύθισή της.
Ο Σύλλας αφηγείται μία ιστορία που άκουσε στην Καρχηδόνα από κάποιον ξένο που ζούσε σε ένα νησί δυτικά της Βρετανίας, που αποκαλεί «Νησί του Κρόνου», ο οποίος του είπε ότι πέριξ αυτού βρίσκονται και άλλα, καθώς και μία μεγάλη ήπειρος που τα ποτάμια της χύνονται στον Ατλαντικό ωκεανό και από όπου κάθε τριάντα χρόνια, όταν ο Κρόνος βρεθεί στον αστερισμό του Ταύρου, στέλνονται απεσταλμένοι στο νησί του Κρόνου.
Εκτός λοιπόν από τα έργα «Τίμαιος» και «Κριτίας» του Πλάτωνα, έχουμε και άλλη μία σαφή αναφορά για μια ήπειρο (Αμερική) που βρίσκεται πίσω από εκείνα τα νησιά (της σημερινής Καραϊβικής).
Ο ξένος που γνώρισε ο Σύλλας στην Καρχηδόνα, του αποκάλυψε ότι είχε ανακαλύψει κάποιες «ιερές περγαμηνές» που είχαν ξεχαστεί για πολύ καιρό κάπου μέσα στη γη και, πέραν της αναφοράς του σε ένα μεγάλο χαμένο νησί, τον συμβούλεψε αινιγματικά να τιμά ξεχωριστά τη …Σελήνη.
Ας ανακαλύψουμε γιατί…
Ωγυγία
Ο Πλούταρχος βρίσκει την ευκαιρία χρησιμοποιώντας το όνομα του Σύλλα, να μας διοχετεύσει άγνωστες πληροφορίες ένα νησί που ο Όμηρος στην Οδύσσειά του, ονόμαζε Ωγυγία (το νησί της Καλυψούς, κόρης του Άτλαντα, στο οποίο έμεινε ο ναυαγός Οδυσσέας για επτά χρόνια).
Οι κάτοικοι αυτού του νησιού είχαν διαμορφώσει τρεις κυκλικές ομόκεντρες νησίδες, οι οποίες ήταν προσανατολισμένες κατά τέτοιον τρόπο, ώστε τους καλοκαιρινούς μήνες να βλέπουν την δύση του ήλιου. Είναι σαφές ότι ο Σέξτιος Σύλλας αναφέρεται στην Ατλαντίδα του Πλάτωνα.
Μαθαίνουμε λοιπόν ότι η Ωγυγία / Ατλαντίδα βρισκόταν στο μέσον μιας μεγάλης θάλασσας και ότι απείχε από τη Βρετανία πέντε μέρες ταξίδι με το πλοίο, πλέοντας προς τα δυτικά.
Καλλιτεχνική απεικόνιση των νησίδων της πρωτεύουσας της Ατλαντίδας.
Οι κάτοικοι θεωρούσαν ότι ο Δίας είχε φυλακίσει τον πατέρα του Κρόνο σε μία από αυτές τις νησίδες, και ότι περιφρουρεί το νησί και την γύρω θάλασσα προκειμένου να μην δραπετεύσει.
Μάλιστα δε την θάλασσα που ήταν ανάμεσα στη μεγάλη ήπειρο και την Ωγυγία, την ονόμαζαν Κρόνιο Πέλαγος ενώ την ανοιχτή θάλασσα που ήταν στη πλευρά του ωκεανού, την ονόμαζαν Κάσπιο Πέλαγος (καμμία σχέση με την Κασπία Θάλασσα).
Στις περιοχές που βρίσκονται κατά μήκος της ακτής [της μεγάλης ηπείρου], κατοικούσαν ελληνικοί πληθυσμοί και οι πόλεις τους ήταν χτισμένες γύρω από έναν μεγάλο κόλπο (τον σημερινό Κόλπο του Μεξικού στον οποίο εκβάλλει ο Μισσισιπής και οι παραπόταμοί του).
Οι νησιώτες της Ωγυγίας −που ο Πλούταρχος αποκαλεί βαρβάρους− είχαν προκύψει από επιμειξία των παλαιών φυλών1 με τους Έλληνες της Αμερικής που είχαν εγκατασταθεί εκεί από την εποχή της εκστρατείας κάποιου Ηρακλή (τοποθετείται στο 23.000 π.Χ., καθότι υπήρχαν πολλοί που έφεραν το ίδιο όνομα, όπως υπήρχαν πολλοί Διόνυσοι, Τριπτόλεμοι, Κέκροπες, Μίνωες, κ.λ.π.).
Τι συνέβη όταν βυθίστηκε η Ατλαντίδα;
Το κείμενο μας λέει ότι όλα αυτά τα χρόνια, οι κάτοικοι της Ωγυγίας επειδή προφανώς είχαν παρατηρήσει πολλές αστρονομικές και γεωφυσικές ενδείξεις μιας μεγάλης επερχόμενης καταστροφής στο νησί τους, αποφάσισαν τελικά να κληρώσουν ποιοι τυχεροί θα έμπαιναν σε μερικά πλοία και θα εγκατέλειπαν την Ωγυγία όπως-όπως.
Οι λίγοι διαφυγόντες όμως, στην προσπάθειά τους να διαφύγουν εν μέσω σφοδρής θαλασσοταραχής, σεισμικών δονήσεων και ηφαιστειακών εκρήξεων, ναυάγησαν και σώθηκαν από τους Έλληνες (που ζούσαν στην παράκτια περιοχή του κόλπου του Μεξικού), που τους οδήγησαν τελικά με ασφάλεια σε κάποιο ακατοίκητο νησί που βρισκόταν λίγο έξω από τα ανατολικά παράλια της Αμερικανικής ηπείρου και δεν επηρεάστηκε από τις καταστροφές που χτύπησαν την Ατλαντίδα.
Απ’ αυτό το νησί οι ναυαγοί επί 30 ημέρες έβλεπαν με τρόμο, τον ήλιο να δύει μόνο για μία ώρα, δηλαδή την ημέρα να διαρκεί 23 ώρες και τη μία μόνο ώρα που διαρκούσε η νύχτα, το σκοτάδι να μην είναι πλήρες, αλλά ένα λυκόφως, ενώ ο ήλιος ανέτελλε ξανά, μόλις μία ώρα αργότερα, αλλά από τη δύση.
Μαθαίνουμε επίσης και για ένα άλλο παράδοξο γεγονός που συνέβαινε επί 30 χρόνια πριν από την καταστροφή της Ατλαντίδας: ο πλανήτης Κρόνος παρέμενε στάσιμος στο ζώδιο του Ταύρου.
Πώς είναι δυνατόν να συνέβη κάτι τέτοιο, εφόσον είναι γνωστό ότι ο Κρόνος κατά τη διάρκεια της φαινόμενης πορείας του παραμένει στο κάθε ζώδιο μόνο για 2,4 χρόνια (και ενίοτε μέχρι και 7,5 χρόνια), αλλά ποτέ τριάντα;
Προφανώς οι αλλοιώσεις της τροχιάς και της κλίσης της Γης, και ίσως και του Κρόνου, έδιναν την εντύπωση ότι ο πλανήτης αυτός είχε «καρφωθεί» στο ζώδιο του Ταύρου.
Οι επιζώντες Άτλαντες στο νέο τους νησί πίστευαν ότι ο Κρόνος βρισκόταν σε ένα βαθύ σπήλαιο και ότι κοιμόταν2 σε ένα κρεββάτι καλυμμένο με χρυσό, γιατί ο Δίας τον εμπόδιζε να βγει από τη φυλακή του.
Το γεγονός της μακροχρόνιας αιχμαλωσίας του Κρόνου στο ζώδιο του Ταύρου εκφράστηκε μέσω της λατρείας του ταύρου, σε μια προσπάθεια να αποφευχθεί το μοιραίο, καθότι ο Πλούταρχος αναφέρει ότι οι κάτοικοι πριν την καταστροφή έκαναν ανθρωποθυσίεςστον Κρόνο, προκειμένου να τους λυπηθεί και να μην αφανίσει τη χώρα τους, ίσως επειδή ψάχνοντας να πιαστούν από κάπου, ένιωθαν ότι τους τιμωρούσε επειδή τον είχαν αντικαταστήσει από τον Δία.
Η μεταγενέστερη λατρεία του ταύρου στην Κρήτη, στην Αίγυπτο, ακόμα και οι σύγχρονές μας ταυρομαχίες στην Ισπανία, είναι κατάλοιπα της ταυρικής λατρείας των Ατλάντων. Μετά τον κατακλυσμό στις περιοχές αυτές κατέφυγαν Άτλαντες, διαδίδοντας τη λατρεία του ταύρου σε όλο το βόρειο ημισφαίριο.3
Τι προκάλεσε όμως τη διαταραχή της περιστροφής του Κρόνου (και ίσως και άλλων πλανητών που δεν αναφέρονται), που είχε σαν αποτέλεσμα την ταλάντωση της Γης επί 30 μέρες ώστε φαινόταν ο Ήλιος να ανατέλλει από τη Δύση;
Ο Πλούταρχος μας αποκαλύπτει ποια ήταν η αιτία αυτών των δραματικών γεγονότων: η Σελήνη, που τότε τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας.
Μαθαίνουμε λοιπόν ότι εκείνη την εποχή η Γη δεν είχε κανένα δορυφόρο, και ότι η Σελήνη, που ήταν περιπλανώμενη, αφού πλησίασε σιγά σιγά τη Γη, όταν σταθεροποιήθηκε πια γύρω μας, ήσκησε τέτοιες βαρυτικές δυνάμεις, ώστε διατάραξε την περιστροφή της.
Οι δυνάμεις που εκδηλώθηκαν ήταν τόσο ισχυρές, που το αποτέλεσμα ήταν αλλού οι καταβυθίσεις και αλλού οι ανορθώσεις του φλοιού της Γης, που έγιναν αισθητές σε όλο τον κόσμο, κυρίως γύρω από τον ισημερινό.
Τιτάνες, Ολύμπιοι και Αιγηίδα
Στο σημείο αυτό, προκειμένου να γίνει πληρέστερη κατανόηση του υπόλοιπου άρθρου, παραθέτουμε τις χρονολογίες των παγκόσμιων κατακλυσμών των τελευταίων 40.000 χρόνων, τη γενεαλογία του Κρόνου και του Διός αλλά και την αντιστοιχία τους με τους θεούς των άλλων πολιτισμών, ώστε να καταδειχτεί η παγκοσμιότητα εκείνου του πανάρχαιου πολιτισμού που είχε κοιτίδα τον ελληνικό χώρο.
(Οι χρονολογήσεις προέρχονται από το μνημειώδες έργο του Δημήτρη Βαρδίκου «Εμείς οι Έλληνες: 40.000 χρόνια πολιτισμός και ιστορία στην Αιγαία Γη, Από γενέσεως κόσμου έως 2.776 προ εποχής μας», Α΄ Τόμος, εκδ. Άττικα, 2002, και βασίζονται σε τεράστια βιβλιογραφία).
Κατακλυσμοί: Ωγύγου (23.000 π.Χ.), Δευκαλίωνος (12.000 π.Χ. Ο Πλάτων όμως τον τοποθετεί περίπου στο 9.600 π.Χ). Δαρδάνου (7.500 π.Χ.).
1. Ουρανός και Τιταία ή Γαία (88.000 π.Χ.). Πρώτοι ηγεμόνες-βασιλείς της Αιγηίδας, όταν ακόμα ήταν ξηρά με μεγάλες λίμνες.
− Στη Μεσοποταμία ο Ουρανός ονομαζόταν Ανού.
− Στη Κίνα Μάο – Μάνης – Μαίων και μαζί με τη γυναίκα του θεωρούνταν “Ουράνιοι Βασιλείς” που ήλθαν από την Αριανή, μια χώρα της Δύσης.
− Στην Ιαπωνία Αμένο Μινάκα, δηλαδή Μαίων Ουρανός.
Όπως δε αναφέρει ο Γουίλ Ντυράν (Will Durant) στο βιβλίο του «Η Ιστορία και ο πολιτισμός της Κίνας» πριν φτάσουν οι Ουράνιοι Βασιλείς στην Κίνα οι άνθρωποι ζούσαν σαν τα ζώα και έτρωγαν ωμό κρέας, υπονοώντας ότι ήταν πολύ πρωτόγονοι, ίσως και Νεαντερντάλιοι.
Τα ινδικά έπη Ραμαγιάνα και Ραγκού Βάνσα που είναι αντίστοιχα των ραψωδιών του Ομήρου, και της Θεογονίας του Ησιόδου, αναφέρουν ότι ο Μανού-Ουρανός ήταν ο πρώτος που καθόρισε πολιτικές και θρησκευτικές θεσμοθεσίες «εξ αμνημονεύτων χρόνων».
2. Εν συνεχεία (78.000 π.Χ.) κυριαρχούν οι έμπειροι ναυτικοί – ηγεμόνες που έλεγχαν τα θαλάσσια περάσματα του Ατλαντικού προς τη Λίβυα Λίμνη, Νηρεύς και Νηρηΐδες (βασίλισσες μακρινών νησιών του Ατλαντικού) και οι διάφορες πολεμοχαρείς φυλές (πειρατές – πλιατσικολόγοι) υπό τις ονομασίες Γραίες, Γοργόνες και Μέδουσες.
3. Έπειτα επικρατούν τα παιδιά του Ουρανού και της Τιταίας, Τιτάνες και Τιτανίδες (68.000 π.Χ.) και οι τερατόμορφοι Κύκλωπες και Εκατόγχειρες. Στην Αιγαία Γη γενικεύεται η λατρεία του Κρόνου και της Ρέας. Οι Τιτάνες, οι Κύκλωπες και οι Εκατόγχειρες φέρουν στοιχεία των Λεμούριων.
Οι Τιτάνες είχαν «τιτάνιες» διαστάσεις και ήταν οι εξής: Ωκεανός, Κοίος, Κρείος, Υπερίων, Ιαπετός, Κρόνος, Θεία, Ρέα, Θέμις, Μνημοσύνη, Φοίβη, Τηθύς, και Διώνη.
Στην πραγματικότητα, οι Τιτάνες και οι Ολύμπιοι, ήταν πανάρχαιοι παγκόσμιοι ηγεμόνες, και οι ήρωες και οι ημίθεοι γενναίοι αρχηγοί, τοπικοί άρχοντες ή μύστες, που λόγω των επιτευγμάτων τους η ανάμνησή τους διατηρήθηκε στους προκατακλυσμιαίους λαούς. Οι Τιτάνες και οι Ολύμπιοι, λόγω των διαστάσεών τους και των υπερφυσικών τους δυνάμεων, θεωρήθηκαν αθάνατοι, διότι ζούσαν άλλωστε πάρα πολύ.
Τα ονόματα ηρώων, όπως για παράδειγμα Ηρακλής, Βελλεροφόντης ή μυστών όπως: Μίνωας, Διόνυσος, Ορφέας κ.ά. με την πάροδο των αιώνων δίδονταν ως επίθετα, οπότε υπήρχαν πολλοί με το ίδιο όνομα, που έδρασαν όμως σε εντελώς διαφορετικές εποχές.
Μύθοι για τους Τιτάνες και για έναν φοβερό πόλεμο μεταξύ τους κατά τον οποίο χρησιμοποιήθηκαν πυρηνικά όπλα, την Τιτανομαχία (43.000 π.Χ.) υπάρχουν σε όλες ανεξαιρέτως τις μυθολογίες.
Στο μεταξύ, τα παιδιά της Τιταίας, οι αυτόχθονες Έλληνες Ίναχος, Φορωνεύς, Πελασγός, Άργος, Λυκάων και Έπαφος χτίζουν μεγάλες πόλεις, που αργότερα μερικές καλύφθηκαν από τα νερά της τήξης των παγετώνων της βόρειας Ευρώπης.
Ιδού πως ήταν η γεωγραφία της περιοχής μας εκείνη τη μακρινή εποχή όπου όλος ο κόσμος είχε εντελώς διαφορετική μορφή από τη σημερινή:
Η Αιγηίδα από την άφιξη της Σελήνης, μέχρι το 9.500 π.Χ. Αριστερά, η Ατλαντίδα πριν από τον κατακλυσμό, και δεξιά οι αποικίες της στη Β. Αφρική και στην Ιβηρική μετά τον κατακλυσμό. Με μπλε τελίτσες σημειώνονται οι δυνάμεις των Αθηναίων υπό τον βασιλιά Ωγύγη (όχι του πρώτου κατακλυσμού), και με κόκκινες οι δυνάμεις των Ατλάντων όταν εισέβαλαν δια μέσου της Λίβυας Θάλασσας (ή Λίβυας Λίμνης), εναντίον των Αθηναίων, και των συμμάχων τους Ιβήρων, Τυρρηνών, Λίβυων και Αιγυπτίων. Η Λίβυα Θάλασσα κάλυπτε όλη την περιοχή που σήμερα είναι η έρημος Σαχάρα.
4. Κρόνος: Ο νεώτερος των Τιτάνων, ο μόνος που τόλμησε να ευνουχίσει τον πατέρα του Ουρανό. Άλλες ονομασίες του ήταν:
− Στη Γη Χαναάν, περιοχή του σημερινού Λιβάνου-Ισραήλ-Συρίας, Μολώχ.
− Στην Καρχηδόνα της Β. Αφρικής, Βάαλ.
Ο Κρόνος εξορίστηκε τελικά από τον γιο του Δία στην Ταρταρία (πιθανότατα να είναι το νησί κοντά στην Ατλαντίδα που αναφέρει ο Πλούταρχος, ή στις Άνδεις, ή κάπου στην Πολυνησία).
5. Μερικά από τα παιδιά του Κρόνου ήταν οι Γίγαντες (58.000 π.Χ.), ανθρωπόμορφα τέρατα, κι αυτά με τεράστιες διαστάσεις, ανθρώπινο κορμό και ουρά φιδιού όπως ο Θεβετάτ. Κατοικούσαν στις δυτικές ακτές του Ατλαντικού ωκεανού και ήταν περίπου εκατό. Μαρτυρίες για τους Γίγαντες υπάρχουν σε όλες ανεξαιρέτως τις μυθολογίες και είναι παραπλήσιες. Και οι Γίγαντες φέρουν στοιχεία των Λεμούριων.
6. Γύρω στο 48.000 π.Χ. εμφανίζεται ο φοβερώτερος όλων των Γιγάντων, ο οφιοειδής Τυφών ή Τυφωεύς (που όπως είδαμε δεν είναι παρά ο Θεβετάτ – Ντεβαντάτα της Μπλαβάτσκυ, ο Όφις του βιβλικού Παραδείσου, δηλαδή ο Διάβολος – Σατανάς).
Απεικόνιση του Τυφώνος-Τυφωέα.
Ο Τυφών, που κατά την Τιτανομαχία ήταν ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Διός, ταυτίζεται με τον Κρόνο, τον οποίο μάλιστα ο Πλούταρχος ταυτίζει με τον θεό των Ιουδαίων Γιαχβέ, που δανείστηκαν από τον Ενλίλ των Ακκαδίων.
Στην ουσία λοιπόν, ο Τυφών, ο Θεβετάτ, ο Γιαχβέ, και ο Ενλίλ των Ακκαδίων είναι ο ίδιος ο Κρόνος, δηλαδή οι φυσικές δυνάμεις του Κακού που έχουν ρίζες στους αρχέγονους Λεμούριους και ενσωματώθηκαν από τους Ατλάντειους της μεταγενέστερης εποχής.
Στο σημείο αυτό επισημαίνουμε ότι τα ονόματα των ημερών του δυτικού κόσμου προέρχονται από τους Ρωμαίους. Το Σάββατο (Saturday) ήταν αφιερωμένο στον Κρόνο (Saturnus στα λατινικά), ενώ ήταν και η μέρα απόδοσης τιμών των Ιουδαίων στον Γιαχβέ.
Η λέξη Saturnus όμως προέρχεται από τον θεό Σετ (ή Σεθ ή Σηθ) των αρχαίων Αιγυπτίων που δεν ήταν παρά ο Τυφώνας των Ελλήνων. Ο Σετ ήταν ο αδελφός του Όσιρι/Διός τον οποίο φθονούσε.
Αριστερά: Τυφών και δεξιά Σετ.
Οι σατ-ανιστικές τελετές σαν συνέχεια της εκφυλισμένης Κρόνιας λατρείας του Κακού, περιλάμβαναν και περιλαμβάνουν ανθρωποθυσίες και μάλιστα νηπιοκτονίες.
Όπως λοιπόν οι Άτλαντες έκαναν ανθρωποθυσίες προς τιμήν του Κρόνου για να τους λυπηθεί, ανθρωποθυσίες έκαναν και οι άποικοί τους Καρχηδόνιοι.
Σχετικά με τις ανθρωποθυσίες των Καρχηδονίων, πάλι ο Πλούταρχος μας πληροφορεί για τα εξής φρικώδη:
«Δεν θα ήταν πιο ωφέλιμο για τους Καρχηδόνιους να μην πιστεύουν στην ύπαρξη κανενός θείου πνεύματος ή θεού, από το να κάνουν θυσίες σαν και αυτές που πρόσφεραν στον Κρόνο;
Με γνώση και συνείδηση πρόσφεραν οι ίδιοι θυσία τα παιδιά τους, οι άτεκνοι αγόραζαν από τους φτωχούς παιδιά και τα έσφαζαν σαν αρνιά ή σαν μικρά πουλιά, ενώ η μητέρα στέκονταν πλάι αυστηρή και χωρίς να θρηνεί.
Αν όμως στέναζε ή δάκρυζε, στερούνταν την τιμή, αλλά και το παιδί της δεν γλίτωνε την θυσία. Μπροστά μάλιστα από το άγαλμα, όλη η περιοχή γέμιζε από θορύβους, καθώς άρχιζαν να παίζουν τους αυλούς και να χτυπούν τα τύμπανα, για να μην ακούγεται η βοή των θρήνων.
Αν ωστόσο γίνονταν άρχοντές μας οι Τυφώνες ή οι Γίγαντες, διώχνοντας τους θεούς, με ποιες άραγε θυσίες θα ευχαριστούνταν ή ποιες άλλες ιεροτελεστίες θα απαιτούσαν;» (Πλούταρχος, «Ηθικά», Περί Δεισιδαιμονίας, 171Β -Α).
Βρεφοκτονίες στο βωμό του Μολώχ – Βάαλ. Οι μητέρες έπρεπε να χαμογελούν υποχρεωτικά.
Διαπιστώνουμε λοιπόν, ότι αφενός μεν η λατρεία του Κρόνου αντιπροσωπεύει τον αρχέγονο ιουδαϊσμό και τη βαρβαρότητα, και αφετέρου δε η λατρεία του Διός τον ελληνισμό και τον πολιτισμό. Όχι, ο Κρόνος δεν είναι απαραίτητα ο χρόνος, και η φράση έτρωγε τα παιδιά του εννοεί ακριβώς αυτό: ότι ενδέχεται να τα έτρωγαν κι όλας, υπονοώντας καννιβαλισμό.
Ωστόσο, οι Πυθαγόρειοι επέμεναν ότι τη λεγόμενη Χρυσή Εποχή του ανθρώπου που λατρευόταν ο Κρόνος −ο οποίος λένε ότι στη πραγματικότητα ένας πολύ δημοκράτης ηγεμόνας− οι άνθρωποι ήταν άκακοι, δίκαιοι και απλοί και ζούσαν ειρηνικά. Ήταν φυτοφάγοι, δεν έκαναν πολέμους, δεν έχτιζαν σύνορα και τείχη, και δεν γνώριζαν την αδικία και την οδύνη. Δεν υπήρχαν ακόμα εποχές, και η γη καρποφορούσε μόνη της.
Πάντα σύμφωνα με τους Πυθαγόρειους, η λατρεία του Κρόνου στόχευε στην τελειοποίηση της ανώτερης, πνευματικής φύσης του ανθρώπου, και ο Κρόνος ο ίδιος, ως πιο εξελιγμένος, υπέβαλλε τις επιθυμίες του στον Δία, που ήταν πνευματικά «υποδεέστερος», μέσω ονείρων.
Ίσως πράγματι να συνέβαιναν αυτά χιλιάδες χρόνια πριν από την καταστροφή της Ατλαντίδας, όχι όμως την εποχή της πτώσης της που οι κάτοικοί της είχαν εκφυλιστεί εξ αιτίας των σκοτεινών ιερατείων τους.
7. Δίας – Ολύμπιοι Θεοί (43.000 π.Χ.)
Ο Δίας, αρχηγός των Ολυμπίων, που φυλάκισε τον Κρόνο και του πήρε την εξουσία, σηματοδοτεί και το τέλος της Κρόνιας εποχής των ανθρωποθυσιών, τις οποίες και απαγόρευσε αυστηρά.
Ωστόσο, αυτές ουδέποτε έπαψαν, αλλά συνεχίζονται και σήμερα με άλλες μορφές, μερικές από τις οποίες είναι: οι προσχεδιασμένοι παγκόσμιοι πόλεμοι, οι ρίψεις τοξικών ουσιών στο νερό, στα τρόφιμα και στον αέρα, οι επιθέσεις με ειδικές συχνότητες, η ψυχική αυθυποβολή (γητειά – Remote mind control) και ο υποχρεωτικός εμβολιασμός με θανατηφόρα σκευάσματα.
Ας δούμε όμως τις αντιστοιχίες του Διός στους άλλους λαούς:
− Όσιρις στους Αιγυπτίους
− Άμμων στους Λίβυους
− Ζούπιτερ στους Ρωμαίους
− Τάρανος στους Γαλάτες
− Τίνια στους Ετρούσκους
− Οντίν στους Τεύτονες
− Ίντρα στους Ινδούς
− Βαζραπάνι (Vajrapāni) στους Κινέζους
− Βιρακότσα ή Κον-Τίκι στους κατοίκους του προϊστορικού Τιαχουανάκο, τους Ίνκας και τους Χουάρι του Περού και της Βολιβίας. Ο Βιρακότσα αναφέρεται καθαρά ότι μετά τον κατακλυσμό εμφανίστηκε από τον ωκεανό, μαζί με πέντε μαθητές του.
− Κον-Τίκι Βιρακότσα, στην Πολυνησία.
− Κετζαλκοάτλ, στους Αζτέκους.
− Κουκουλκάν, Γκουγκουμάτζ, στους Μάγια. Λευκός θεός που ήλθε από την ανατολή, από την ξηρά πέρα από τον ωκεανό.
Eπισημαίνεται ότι όλες οι εκδοχές του Διός κρατούσαν κεραυνικό όπλο (Κεραύνιος Ζευς).
Όπως λοιπόν συνέβαινε κάθε φορά μετά από κάθε κατακλυσμό, ο κόσμος μετά το 9.600 π.Χ., χωρίστηκε από τη μιά σε αγράμματους κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες και από την άλλη σε ό,τι απέμεινε από τις κάστες των ηγεμόνων – βασιλέων και των Κρόνιων και των Διογενών ιερατείων.
Οι μεν βασιλείς διατήρησαν από πατέρα σε γιο την εξουσία, οι δε ιερείς τη γνώση των επιστημών και των γραμμάτων (το «ιερατικόν γένος» ήταν κληρονομικό), αλλά τα μέσα για να αναπαράγουν την προηγμένη τεχνολογία είχαν καταστραφεί.
Ωστόσο, τα αμέσως επόμενα χρόνια μετά τον κατακλυσμό, προφανώς κάποια τεχνολογικά μέσα θα είχαν διασωθεί φυλαγμένα σε ειδικές τοποθεσίες, αλλά λόγω έλλειψης καυσίμων, συντήρησης και ανταλλακτικών, καθώς και νεώτερων εκπαιδευμένων τεχνιτών, σιγά σιγά εξέλειπαν και αυτά.
Έτσι, η ανάμνηση των πυρηνικών πολέμων, των στρατιωτικών όπλων, των ιπτάμενων αερόπλοιων, των βασιλέων και των αξιωματούχων τους που επέβαιναν σ’ αυτά, διασώθηκαν στη μνήμη των επόμενων γενεών ως τιτανομαχίες, γιγαντομαχίες, κεραυνικά όπλα, φτερωτά άρματα, θεοί και ήρωες περνώντας στη σφαίρα του μύθου.
Στη χώρα μας, μαρτυρίες ενός ανώτερου πανάρχαιου πολιτισμού αποτελούν οι βραχογραφίες του Παγγαίου που έχουν χρονολογηθεί από το 580.000 π.Χ. έως τα μέσα της 1ης χιλιετίας προ Χριστού και ορισμένες απεικονίζουν αερόπλοια.
Αερόπλοιο από τις βραχογραφίες του Παγγαίου.
Αυτές οι αναπαραστάσεις αποτελούν μαρτυρίες των πρωτοελλήνων Πελασγών Άρειων Θρακών, όπως επισημαίνει ο συγγραφέας Γιώργος Βογιατζής στο βιβλίο του «Οι βραχογραφίες του Παγγαίου αποκαλύπτουν», δηλαδή της προηγμένης τεχνολογίας κάποιων που πετούσαν και πάνω από την Αιγηίδα.
Μετά από κάθε κατακλυσμό, οι δύστυχοι και αμόρφωτοι άνθρωποι των επόμενων γενεών, έβλεπαν τους απογόνους των ηγεμόνων και των αρχιερέων που προσγειώνονταν μπροστά τους με όσα οχήματα ήταν ακόμα σε λειτουργία, ως θεούς-εκπολιτιστές (Βισνού, Δίας, Ράμα, κ.ά.).
32.000 π.Χ.: Ίδρυση του Μαντείου των Δελφών.
23.000 π.Χ.: Κατακλυσμός του Ωγύγου. Αποστράγγιση της Λίβυας λίμνης, και αρχή δημιουργίας της ερήμου Σαχάρας.
Η αθέατη πλευρά της Σελήνης και οι Ολύμπιοι
Από τον Πλούταρχο πληροφορηθήκαμε ότι η Σελήνη αιχμαλωτίστηκε από τη γήινη βαρύτητα γεγονός που προκάλεσε την καταβύθιση της Ατλαντίδας, αλλά αποκαλύπτεται πως αυτός που την έφερε στη συγκεκριμένη θέση, ήταν ο θεός Πάνας με τη βοήθεια των Ολύμπιων.
Στο σημείο αυτό πρέπει να λάβουμε υπόψιν ότι ο Σωκράτης, ως μέγας μύστης που ήταν, στον «Κρατύλο» του Πλάτωνα στην αναφορά Περί ενότητας των ονομάτων, αποκαλύπτει κωδικοποιημένα ότι ο θεός Πάνας δεν είναι αυτό που νομίζουν οι συμπολίτες του, αλλά έχει διπλή φύση: ο αληθινός Πάνας είναι ο Λόγος, διότι «περιστρέφει και περιστρέφεται αδιάκοπα και κατοικεί εκεί πάνω, ανάμεσα στους θεούς, ενώ ο ψεύτικος μένει κάτω, στο πλήθος, και είναι τραχύς και όμοιος με τράγο. Λείος από πάνω, και τραχύς και όμοιος με τράγο από κάτω», μ’ άλλα λόγια ένα ουράνιο άρμα των Ολυμπίων που προφανώς μ’ αυτό πήγαιναν στην αθέατη πλευρά της Σελήνης – Όλυμπο. Το κωδικοποιημένο μήνυμα είναι σαφές.
Μαθαίνουμε επιπλέον ότι οι Ολύμπιοι κατοικούν στην αθέατη πλευρά της, που αποτελεί και τον τόπο της προέλευσης των Ελλήνων.4
Η αθέατη πλευρά της Σελήνης είναι λοιπόν στην πραγματικότητα ο Όλυμπος, και όχι το βουνό της Πιερίας, αυτή είναι τα Ηλύσια Πεδία που κατά τους Ορφικούς και τους Πυθαγόρειους ελέγχει ο Κρόνος, ενώ την ορατή πλευρά της μόνο, ελέγχει ο Δίας.
Ας συνδέσουμε τώρα όλα τα προαναφερθέντα περί καταβύθισης της Ατλαντίδας, Κρόνιας λατρείας, και προσέλκυσης της Σελήνης ως δορυφόρου της Γης με:
1) Τη θεωρία της Παγετώδους Κοσμογονίας 2) Το αίνιγμα του Τιαχουανάκο, 3) Τη θεωρία της μετατόπισης πόλων, 4) Την Ανταρκτική, 5) Τους Ναζί.
Η θεωρία της Παγετώδους Κοσμογονίας
Η θεωρία της Παγετώδους Κοσμογονίας (Glacial Cosmogony Theory-Welteisleher) υπήρξε η ναζιστική, «άρεια» απάντηση στη «εβραϊκή» φυσική και στη θεωρία της σχετικότητας του Αλβέρτου Αϊνστάιν.
Πιο συγκεκριμένα, ο Αυστριακός μηχανικός Χανς Χόρμπιγκερ (Hans Hörbiger, 1860-1931) το 1912 υποστήριξε ότι το ηλιακό μας σύστημα γεννήθηκε από ένα αστέρι εκατομμύρια φορές μεγαλύτερο από τον Ήλιο μας, το οποίο προσέλκυσε έναν γιγάντιο πλανήτη, που ήταν γεμάτος από πάγο.
Ο πλανήτης συνετρίβη πάνω σε εκείνο τον ήλιο και η έκρηξη που προέκυψε διέσπειρε τα κομμάτια του στον διαστρικό χώρο, που γέμισε από τεράστια κομμάτια πάγου. Ένας δακτύλιος τέτοιων τεμαχίων δημιούργησε το Νέφος του Οόρτ5 καθώς και μια σειρά από άλλα ηλιακά συστήματα.
Οι μεγάλοι αεριώδεις πλανήτες του συστήματός μας έχουν τόσο μεγάλο μέγεθος επειδή έχουν ενσωματώσει μεγάλο αριθμό παγοκρυστάλλων, ενώ οι εσωτερικοί, όπως η Γη, δεν έχουν ενσωματώσει πολύ πάγο, αλλά δέχονται πολλούς παγωμένους μετεωρίτες και κομήτες.
Ο Χόρμπιγκερ πίστευε ότι η Γη άλλοτε είχε δορυφόρο και άλλοτε όχι, ότι η Σελήνη είναι ο κατά σειράν 5ος δορυφόρος της Γης που εγκλωβίζεται από τη βαρύτητά της και ότι κάποια μέρα θα πέσει πάνω μας, όπως έπεσαν και οι προηγούμενοι, δημιουργώντας τέσσερις μεγάλες εποχές παγετώνων.
Όταν η Σελήνη μας πλησιάσει πάρα πολύ, θα εκραγεί στο διάστημα, και κατόπιν η Γη θα περιστραφεί με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα. Τελικά, ο δακτύλιος των συντριμμιών της θα προσκρούσει πάνω στη Γη και τότε θα επιτευχθεί η πτώση που έχει προαναγγείλει η «Αποκάλυψη» του Ιωάννου.
Αν οι πιο δυνατοί και εκλεκτοί από τους ανθρώπους επιβιώσουν, τότε τους επιφυλάσσεται ένα μεγαλειώδες θέαμα. Ίσως το τελευταίο τους…
Όταν η Σελήνη εξαϋλωθεί, τα όντα της πλάσης θα ελευθερωθούν από το βάρος τους και θα μεγαλώσουν. Οι κοσμικές ακτίνες θα αποκτήσουν μεγαλύτερη δύναμη και επηρεάζοντας τα γονίδια και τα χρωμοσώματα θα δημιουργήσουν μεταλλάξεις. Θα δούμε να εμφανίζονται καινούριες ράτσες γιγάντιων ανθρώπων, ζώων και φυτών.
Μετά από χιλιετηρίδες χωρίς δορυφόρο, όπου στη Γη θα παρελαύνουν καινούριες και παλιές ράτσες, πολιτισμοί γιγάντων, και καταστάσεις που θα ξεπερνούν τον ίδιο τον Κατακλυσμό, ο Άρης καθώς είναι πιο μικρός από τον πλανήτη μας, το πιθανότερο είναι ότι τελικά θα δεθεί μαζί του.
Θα προφθάσει την τροχιά της Γης, αλλά δεν θα αιχμαλωτιστεί, για να γίνει δορυφόρος όπως η Σελήνη. Θα περάσει πολύ κοντά από τη Γη για να πέσει τελικά στον Ήλιο, ελκόμενος από αυτόν και τη φωτιά.
Τότε η ατμόσφαιρά μας θα βρεθεί ξαφνικά αποκομμένη, παρασυρμένη από την έλξη του Άρη και θα μας εγκαταλείψει για να χαθεί στο διάστημα. Οι ωκεανοί θα περιδινηθούν παφλάζοντας στην επιφάνεια της γης πλημμυρίζοντας τα πάντα, ενώ ο γήινος φλοιός θα εκραγεί.
Η σφαίρα μας, νεκρή πια, θα γίνει και αυτή με τη σειρά της μια παγωμένη σφαίρα και θα πέσει στον Ήλιο. Μετά απ’ όλη αυτή την αναταραχή, θα βασιλέψει η απόλυτη σιωπή, η Μεγάλη Ακινησία.
Αυτή είναι η θεωρία του Παγκόσμιου Πάγου που λόγω της ομοιότητάς της με την σκανδιναβική μυθολογία, υιοθετήθηκε από τους Ναζί, από τον Αδόλφο Χίτλερ, τη δεξαμενή σκέψης Ανενέρμπε (Ahnenerbe) των Ες Ες, και την περιβόητη Εταιρεία της Θούλης.
Ο Χίτλερ μαζί με τον αρχηγό των Ες Ες Χάινριχ Χίμλερ, που συμπαθούσαν τον σκανδιναβικό κόσμο του πάγου, έγιναν μεγάλοι υπέρμαχοί της. Όσοι επιστήμονες δεν συμφωνούσαν με τον Χόρμπιγκερ διώκονταν απηνώς.
Αριστερά ο Χίμλερ και δεξιά ο Χίτλερ, μεγάλοι θαυμαστές της θεωρίας του Παγκόσμιου Πάγου.
Η θεωρία έγινε σύμβολο της νεολαίας των Ες Ες ενώ ο Χίτλερ είχε τόσο ενθουσιαστεί, ώστε υποστήριξε πως η Θεωρία του Παγκόσμιου Πάγου θα μπορούσε μια μέρα να αντικαταστήσει τον χριστιανισμό.
Αυτό το υποστήριξε και για έναν άλλο λόγο:
Ο Χίτλερ γνώριζε ότι η κάθε μία από τις δώδεκα ζωδιακές εποχές που διαρκεί 2.160 χρόνια του Μεγάλου Κοσμικού Έτους που διαρκεί 25.920 χρόνια, θεωρείται ότι σηματοδοτεί μία νέα θρησκεία.
Η Εποχή των Ιχθύων την οποία διανύουμε, τελειώνει περίπου το 2057, οπότε πίστεψε ότι επειδή ακολουθεί η εποχή του Υδροχόου, ο χριστιανισμός θα εξαφανιστεί και θα αντικατασταθεί από τους Ανώτερους Άγνωστους, τη Ράτσα που θα μας υποσκελίσει, όπως θα δούμε παρακάτω.
Το αίνιγμα του Τιαχουανάκο
Παράλληλα με την διάδοση της θεωρίας του Χόρμπιγκερ, ο Βολιβιανός αρχαιολόγος Αρτούρο Ποζνάνσκι (Arthuro Posnansky, 1873–1946), μετά από πενήντα χρόνια ερευνών στην ευρύτερη περιοχή του Τιαχουανάκο, είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το Τιαχουανάκο χτίστηκε το 15.000 π.Χ. από έναν λαό που δεν είχε καμμία σχέση με τους ιθαγενείς Αϊμάρα.
Ο Ποζνάνσκι, οπαδός της θεωρίας του Παγκόσμιου Πάγου, πίστευε ότι το Τιαχουανάκο χτίστηκε από Άτλαντες που κατέφυγαν στη Νότιο Αμερική μετά την καταστροφή, αλλά εκφυλίστηκαν σιγά σιγά λόγω ναρκωτικών ουσιών, εμφύλιων πολέμων και ξαφνικής κλιματικής αλλαγής εκείνης της εποχής, ή από τους απογόνους τους Άρειους, την ανώτερη φυλή από την οποία πίστευαν ότι προέρχονταν οι Ναζί.
Διεξάγοντας ανασκαφές επί δεκάδες χρόνια στην περιοχή του Τιαχουανάκο, και λόγω της ύπαρξης αρχαίων αλυκών στην περιοχή, υποστήριξε ότι το Τιαχουανάκο ήταν αρχικά μια παραθαλάσσια πόλη, όταν το αλτιπλάνο βρισκόταν ακόμα χαμηλά στον Ειρηνικό ωκεανό, και είχε ημιτροπικό κλίμα.
Αυτή τη θεωρία του διετύπωσε λεπτομερώς στη σειρά βιβλίων του με τίτλο «Tihuanacu, the Cradle of American Man» (Τιαχουανάκο, το λίκνο των Αμερικανών).
Ο μαθητής του, δοκιμιογράφος Χανς Σίντλερ-Μπέλλαμυ (Hans Schindler-Bellamy, ψευδώνυμο του Βρετανο-αυστριακού Rudolf Elmayer von Vesterbrugg, 1888-1970), πίστευε κι αυτός ότι το Τιαχουανάκο υπήρχε ήδη τουλάχιστον 12.000 χρόνια πριν από σήμερα, και ότι ο προηγούμενος δορυφόρος μας αφού μας πλησίασε πολύ κοντά, συνετρίβη πριν από 100.000 χρόνια στην επιφάνεια της Γης, προκαλώντας μεγάλη επιτάχυνση της περιστροφής της γύρω από τον Ήλιο.
Ο Σίντλερ-Μπέλαμυ, που ήταν κι αυτός φιλοναζιστής και φίλος του Χόρμπιγκερ, έγραψε διάφορα βιβλία βασιζόμενος στην ανάλυση του ανάγλυφου της μεγάλης μονολιθικής Πύλης του Ήλιου του Τιαχουανάκο, τα σύμβολα της οποίας ερμήνευσε ως «ημερολόγιο».
Σύμφωνα με τη θεωρία του, η Πύλη του Ήλιου ήταν αρχικά το άνω τμήμα του κολοσσιαίου ναού Καλασασάγια που καλυπτόταν από ένα εξαιρετικά περίπλοκο, επίπεδο ανάγλυφο, γεμάτο περίεργα σύμβολα.
H σημερινή Πύλη του Ήλιου. Στη μέση, διακρίνεται ο Βιρακότσα / Κεραύνιος Ζευς.
Καλλιτεχνική αναπαράσταση του μνημειώδους αρχιτεκτονικής ναού Καλασασάγια του Τιαχουανάκο. Επάνω αριστερά, διακρίνεται η θέση που είχε αρχικά η Πύλη του Ήλιου.
Λεπτομέρεια της θέσης του «Ημερολογίου» στο ναό Καλασασάγια.
Ο Σίντλερ-Μπέλαμυ και οι συνεργάτες του χρειάστηκαν πολλά χρόνια σκληρής δουλειάς για να τα αποσυμβολίσουν, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι το ανάγλυφο-ημερολόγιο, δεν μπορεί σε καμμια περίπτωση να ταυτιστεί με το ηλιακό έτος των 365 ημερών, αλλά με ένα «συμπιεσμένο», επειδή εκείνη την εποχή η Γη περιστρεφόταν πιο γρήγορα, οπότε το έτος αντί για 365 ημέρες, είχε μόνο 290.
Οι 290 μέρες είναι χωρισμένες σε 12 μήνες, από 24 ημέρες ο καθένας, συν 2 ενδιάμεσες ημέρες. Αυτές οι ομαδοποιήσεις (290, 24, 12, 2) φαίνονται αναμφισβήτητα στο γλυπτό.
Η συρρίκνωση των 365 ημερών σε 290, οφείλεται στην προσέλκυση της Σελήνης και σε όσα μας έχει πει ο Πλούταρχος στο κείμενό του:
Την εποχή που περιγράφει το «ημερολόγιο», η Σελήνη δεν ήταν ακόμα ο δορυφόρος της Γης μας, αλλά ένας αδέσποτος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος.
Ωστόσο, προηγουμένως είχαμε έναν άλλο δορυφόρο (που στην ελληνική κοσμογονία ταυτίζεται με την Τιτανίδα Θεία, σύζυγο του Υπερίωνος).
Εκείνος ο δορυφόρος είχε φτάσει να περιστρέφεται γύρω από τη Γη περίπου σε μία απόσταση μόλις 5,9 γήινων ακτίνων (η Σελήνη σήμερα περιστρέφεται σε απόσταση 60 ακτίνων).
Λόγω της εγγύτητάς του, κάποια στιγμή περιστράφηκε γύρω από τη Γη γρηγορότερα από ό,τι περιστρεφόταν ο πλανήτης μας. Ως εκ τούτου, προπορευόμενος, ανέτειλε στα δυτικά και έδυσε στα ανατολικά, προκαλώντας μεγάλο αριθμό ηλιακών εκλείψεων (συγκεκριμένα 37 ανά μήνα, 447 μέσα σε ένα ηλιακό έτος). Αυτές οι ομαδοποιήσεις (37, 447) απεικονίζονται στο ανάγλυφο.
Το «ημερολόγιο» μας δίνει επίσης πληροφορίες σχετικά με την τότε γωνία κλίσης του άξονα της Γης (περίπου 16,5ο, αντί για 23,5 ο που είναι σήμερα), το τότε γεωγραφικό πλάτος του Τιαχουανάκο (10ο αντί για 16,27ο που είναι σήμερα), και άλλα αστρονομικά και γεωγραφικά στοιχεία.
Τα συμπεράσματα των εργασιών του Μπέλαμυ δημοσιεύτηκαν σε ένα βιβλίο που συνέγραψε με τη βοήθεια ενός αστρονόμου με τίτλο «The calendar of Tiahuanaco: Τhe measuring system of the oldest civilization» (Ημερολόγιο του Τιαχουανάκο: To σύστημα μέτρησης του αρχαιότερου πολιτισμού), που κυκλοφόρησε το 1956 και παρέθετε μια πλήρη αποκωδικοποίηση των συμβόλων της Πύλης του Ήλιου.
Η αποκωδικοποίηση του ανάγλυφου της Πύλης του Ήλιου, επαληθεύει λοιπόν τις τρομερές πληροφορίες που μας παρείχε ο Πλούταρχος στο κείμενό του «Περί του εμφαινομένου προσώπου τῷ κύκλῳ της Σελήνης», τη θεωρία του Χόρμπιγκερ και του Ποζνάνσκι.
Προφανώς ο Σίντλερ-Μπέλαμυ αλλά και οι δύο άλλοι ήταν εσωτεριστές ή μέλη τεκτονικών Στοών, και είχαν διαβάσει θεοσοφία, ανατολική σοφία, Πλούταρχο, και άλλους αρχαίους συγγραφείς σε μετάφραση…
Επιβεβαιώνεται λοιπόν ότι εφόσον οι Ατλάντειοι εκείνης της εποχής, κατείχαν τέτοιες γνώσεις, και ήταν τόσο προηγμένοι τεχνολογικά, δεν μπορεί παρά να χρησιμοποιούσαν και προηγμένα όπλα και μεταφορικά μέσα.
Μετά τον κατακλυσμό όμως καταστράφηκαν. Ωστόσο, οι ελίτ εκείνης της εποχής προφανώς διέσωσαν κάποια για λογαριασμό τους, όπως ακριβώς κάνουν και σήμερα.
Ως παράδειγμα, αναφέρουμε τα υπόγεια μπούνκερ των δισεκατομμυριούχων στις ΗΠΑ, στη Νέα Ζηλανδία και στην Ελβετία, τις στρατιωτικές αεροδιαστημικές εγκαταστάσεις του συγκροτήματος Cheyenneτης αμερικανικής NORAD, κάτω από τα Βραχώδη Όρη του Κολοράντο των ΗΠΑ, την Παγκόσμια Τράπεζα Σπόρων στην Σπιτσβέργη του αρχιπελάγους Σβάλμπαρτ της Αρκτικής, και άλλες εγκαταστάσεις που παραμένουν άγνωστες στο ευρύ κοινό.
Σε τι άλλο θα χρησιμεύσουν αν γίνει μια ανάλογη φυσική καταστροφή σήμερα;
H υπόγεια βάση του Cheyenne Mountain Complex είναι σκαμμένη κάτω από 600 μέτρα γρανίτη. Οι δύο κύριες εξωτερικές πόρτες της ζυγίζουν 23 τόνους η κάθε μία και χρειάζονται 45 δευτερόλεπτα για να κλείσουν. Η βάση αυτή συνδέεται μέσω δικτύου υπογείων στοών με το διεθνές αεροδρόμιο του Ντένβερ που βρίθει τεκτονικών μηνυμάτων που προαναγγέλλουν μία μείζονα φυσική καταστροφή στο εγγύς μέλλον.
Η δήθεν Τράπεζα Σπόρων της Σπιτσβέργης, φερετζές καταφυγίου των ελίτ σε περίπτωση μείζονος φυσικής καταστροφής. Αποκλείεται να μην υπάρχει κάτι αντίστοιχο και στην Ανταρκτική.
Τούτων δοθέντων, προφανώς τα τρομερά ουράνια φαινόμενα που έλαβαν χώρα εκείνη τη μακρινή εποχή, προκάλεσαν και την ανόρθωση των Άνδεων. Ιδού γιατί:
Η περιοχή της λίμνης Τιτικάκα βρίσκεται στη λεκάνη του περουβιανού-βολιβιανού αλτιπλάνο (υψιπέδου). Τα τελευταία χρόνια, βρέθηκαν πολλές αποδείξεις ότι κάτι τέτοιο δεν ίσχυε πάντα.
Πιο συγκεκριμένα, τα ερείπια του Τιαχουανάκο βρίσκονται σε υψόμετρο 4.053 μέτρων, και 243 μέτρα πάνω από το επίπεδο της λίμνης Τιτικάκα. Ωστόσο, στο μακρινό παρελθόν το Τιαχουανάκο ήταν ένα ανθηρό λιμάνι στην άκρη της λίμνης, πράγμα που σημαίνει ότι η στάθμη του νερού έχει κατέβει περίπου 243 μέτρα από τότε.
Οι οπαδοί του Χόρμπιγκερ, ξαναβρίσκουν εκεί τα υπολείμματα ενός μεγάλου λιμανιού με τις τεράστιες αποβάθρες απ’ όπου οι κάτοικοι της Ατλαντίδος, έφευγαν με τα τέλεια πλοία τους για να κάνουν το γύρο του κόσμου μέσω των ωκεανών και να φτάσουν στα υπόλοιπα μεγάλα κέντρα του κόσμου τους: τη Νέα Γουινέα, το Μεξικό, την Αβησσυνία και το Θιβέτ.
Φανταστική αναπαράσταση του Τιαχουανάκο ως λιμάνι.
Αυτός λοιπόν ο πολιτισμός ήταν απλωμένος σ’ όλη την υδρόγειο, γεγονός που εξηγεί τις μεγάλες ομοιότητες που υπάρχουν στις πανάρχαιες παραδόσεις της ανθρωπότητας.
Διάφοροι θρύλοι για πέτρινα οικοδομήματα κάτω από τα νερά της λίμνης, υπήρχαν ανά τους αιώνες. Οι γηγενείς Ινδιάνοι ανέφεραν συχνά αυτήν την παράδοση, αλλά μέχρι πρόσφατα δεν είχε υπάρξει καμία απόδειξη τέτοιων κατασκευών.
Μέχρι τον Νοέμβριο του 1980, που ο Βολιβιανός συγγραφέας και μελετητής των προ-κολομβιανών πολιτισμών, Ούγκο Μπόερο Ρόχο (Hugo Boero Rojo), ανακοίνωσε την εύρεση ερειπίων που χάνονταν στο βυθό της λίμνης Τιτικάκα, κοντά στα σύνορα με το Περού, και αργότερα δημοσίευσε τα αποτελέσματα των ερευνών του στο βιβλίο «El imperio del sol: Titicaca: el lago sagrado de los incas, Tiwanaku, Cusco, Machupicchu», (Η αυτοκρατορία του ήλιου: Τιτικάκα, η ιερή λίμνη των Ίνκα, Τιαχουανάκο, Κούζκο, Μάτσου Πίτσου).
Η ανακάλυψη του Ρόχο δημιούργησε όμως περισσότερα προβλήματα από όσα έλυσε διότι εάν επί χιλιάδες χρόνια η στάθμη της λίμνης Τιτικάκα έχει υποχωρήσει αργά, κάτι για το οποίο συμφωνούν όλοι οι επιστήμονες, τότε πώς εξηγείται η ύπαρξη ερειπίων που βρίσκονται ακόμη κάτω από το νερό; Η μόνη απάντηση, είναι ότι χτίστηκαν πριν από τη δημιουργία της λίμνης.
Και πράγματι, δίπλα στο Τιαχουανάκο, στον διάσημο αρχαιολογικό χώρο Πούμα Πούνκου, οι ογκώδεις μεγαλιθικές κατασκευές σε σχήμα Ήτα δείχνουν να διαλύθηκαν σαν τουβλάκια από Λέγκο, επιβεβαιώνοντας ότι συνέβησαν βίαια γεωλογικά φαινόμενα όπου ογκόλιθοι 100 τόνων έγιναν κομμάτια, καθώς οι δυτικές ακτές της Νότιας Αμερικής ωθούνταν βίαια προς τα επάνω.
Tεράστιοι σπασμένοι μονόλιθοι από ανδεσίτη, διάσπαρτοι στο χώρο του Πούμα Πούνκου.
Τι θα μπορούσε να προκαλέσει όμως κάτι τέτοιο; Μα μια αιφνίδια μετατόπιση του φλοιού της Γης που είχε τρομακτικές συνέπειες.
Ένα είναι σίγουρο: ότι η άνοδος και η πτώση του θρυλικού Τιαχουανάκο δεν συνέβησαν στο ιστορικό παρελθόν, αλλά πριν από την προσέλκυση της Σελήνης ως σημερινού δορυφόρου μας, που από τον Έλληνα καθηγητή Κοσμά Μαρκάτο6 που έχει ερευνήσει το θέμα, τοποθετείται στο 15.000 π.Χ.
Όταν προφανώς στο απώτατο παρελθόν o δορυφόρος μας ήλθε πολύ κοντά στη Γη, ξεπερνώντας το Όριο του Ρος, οι βαρυτικές δυνάμεις την διέσπασαν.
Τα θραύσματά του κατέπεσαν στη Γη και τότε οι ωκεανοί, απελευθερωμένοι από τη βαρύτητα του δορυφόρου, αποτραβήχτηκαν από τις ηπείρους, απογυμνώνοντας τροπικά εδάφη και βυθίζοντας πολικές περιοχές.
Η Δήλος υποστηρίζεται ότι είναι μία από τις ξηρές της Αιγηίδας που ανυψώθηκαν τότε.
Ο «δακτύλιος» που άφησε ο χαμένος δορυφόρος μετά τη θραύση του, γύρω από την ατμόσφαιρα της Γης προκάλεσε ακαριαία πτώση της θερμοκρασίας, όπως συνέβη πριν από περίπου 35.000 χιλιάδες χρόνια, που το μαμούθ Μπερεζόφσκι που βρέθηκε το 1901 στη Σιβηρία, αποδείχτηκε ότι πάγωσε ακαριαία καθώς έτρωγε, επειδή η θερμοκρασία του περιβάλλοντος έπεσε μέσα σε ένα λεπτό κατά 78ο Κελσίου (από +26 στους -52ο).
Προφανώς, τότε η βαρύτητα, και ως εκ τούτου και το φυσικό βάρος όλων, άλλαξε στη Γη, και μαζί με αυτό και η βιολογική ανάπτυξη: κάτι τέτοιο θα εξηγούσε την διαδεδομένη κατασκευή τόσο τεράστιων μεγαλιθικών μνημείων, καθώς και την ύπαρξη Τιτάνων, Γιγάντων και Κυκλώπων, αλλά και τεράστιων ζώων, σε μύθους, ανασκαφικά στρώματα και τάφους.
Οι μύθοι μαρτυρούν γιγάντιους ανθρώπους και ζώα όπως οι σπαθόδοντες τίγρεις που εξαφανίστηκαν απότομα την εποχή της Νεώτερης Δρυάδος (10.890 π.Χ.), αλλά ωστόσο, απεικονίζονται λεπτομερώς σε ορισμένα πανάρχαια μνημεία ανά τον κόσμο, γεγονός που αποδεικνύει ότι ταυτόχρονα με τα μεγαθήρια υπήρχαν πολύ εξελιγμένοι άνθρωποι που μπόρεσαν να τα απεικονίσουν πιστά.
Η ημερολογιακή Πύλη του Τιαχουανάκο δεν μας διηγείται λοιπόν παρά το γεγονός, ότι ένας πολύ προηγμένος παγκόσμιος πολιτισμός θέλοντας να αναζωογονήσει αυτήν την περιοχή που είχε ήδη καταστραφεί από πλημμύρες που προκλήθηκαν από τη συντριβή του προϋπάρχοντος φεγγαριού, έκανε μια τιτάνια προσπάθεια να εγκαταστήσει την κοινωνία του στο Τιαχουανάκο.
Η προσπάθειά του όμως τελικά απέτυχε, επειδή είχε υποτιμήσει ορισμένες επικίνδυνες εξελίξεις που προέκυψαν, σε αντίθεση με όλες τις προσδοκίες του. Μία απ’ αυτές μπορεί να ήταν ένας πυρηνικός πόλεμος, καθώς ορισμένα μεγαλιθικά κτίσματα των Άνδεων δείχνουν ίχνη ισχυρότατης θερμικής ακτινοβολίας που έλιωσε, παραμόρφωσε και υαλοποίησε μερικά μέρη από πανάρχαια πέτρινα μεγαλιθικά οικοδομήματα όπως της Xουαϊτάρα (Huaytara) και της Χουανκαβέλικα (Huancavelica) του Περού.
Τέτοιες υαλοποιήσεις μπορεί να προκληθούν από σύγχρονου τύπου, ενεργειακά όπλα δέσμης λέιζερ, σαν και αυτά που περιγράφουν η Θεογονία του Ησίοδου ή η Μαχαμπαράτα.
Το ενεργειακό όπλο κατευθυνόμενης ενέργειας Athena (Advanced Test High Energy Asset) της Lockheed Martin μπορεί να ανάψει φωτιές σε δάση και να λιώσει αυτοκίνητα από μεγάλη απόσταση.
Η θεωρία της μετατόπισης πόλων
Μπορεί όμως να οφείλονται και σε βίαιες ηλεκτρομαγνητικές καταιγίδες που προκάλεσαν την ολίσθηση του φλοιού της Γηςσε ορισμένες περιοχές της Γης όπως υποστήριξε ο Αμερικανός καθηγητής της Ιστορίας της Επιστήμης και συγγραφέας, Τσαρλς Χάπγκουντ (Charles Hapgood, 1904-1982).
Ο Χάπγκουντ, βασίστηκε στους μεσαιωνικούς χάρτες του αξιωματικού του τουρκικού ναυτικού Πιρί Ρεΐς (1470–1554), που δώρισε ένα πακέτο χάρτες που είχε ανακαλύψει στην Ανατολή, στη βιβλιοθήκη του Κογκρέσου και στους χάρτες του Γάλλου μαθηματικού και χαρτογράφου Ορονταίου Φιναίου (Orontius Finaeus, 1494 –1555) και άλλους.
Αυτοί οι χάρτες απεικονίζουν τις ακτές της Ανταρκτικής όπως ήταν πριν να σκεπαστεί από παχύ στρώμα πάγου και έχουν άρτια προβολική απεικόνιση.
Έτσι ο Χάπγκουντ διατύπωσε την υπόθεση ότι οι χάρτες αυτοί είχαν σχεδιαστεί με βάση άλλους που φτιάχτηκαν από ανθρώπους ενός εξελιγμένου πολιτισμού της εποχής των παγετώνων του βορείου ημισφαιρίου.
O χάρτης του Πιρί Ρεΐς του 1513 που απεικονίζει την προβολή των ανατολικών ακτών της Νοτίου Αμερικής και τμήματος της περιοχής της Ανταρκτικής με εξαιρετική ακρίβεια.
Χάρτης του Ορονταίου Φιναίου που απεικονίζει την ήπειρο της Ανταρκτικής να εφάπεται σχεδόν της Νοτίου Αμερικής.
Σύμφωνα με τον Χάπγκουντ, περίπου το 9.600 π.Χ. τα στρώματα παγετώνων που συσσωρεύτηκαν με μεγάλη ταχύτητα στους πόλους, προκάλεσαν ταλάντωση της Γης και ολίσθηση του φλοιού πάνω από τον μανδύα όταν αυτή που λέμε σήμερα Ανταρκτική βρισκόταν 4.000 χιλιόμετρα πλησιέστερα στον Ισημερινό, και οι περισσότερες τοποθεσίες της Γης είχαν διαφορετικές γεωγραφικές συντεταγμένες.
Μάλιστα δε ο ίδιος ο Αλβέρτος Αϊνστάιν, τόσο πολύ είχε γοητευθεί από τη θεωρία του, ώστε προλόγισε το βιβλίο του «Earth’s Shifting Crust” (Ο μετατοπιζόμενος φλοιός της Γης) που κυκλοφόρησε το 1959. Αν τα λεγόμενα του Χάπγκουντ δεν στηρίζονταν σε σοβαρές επιστημονικές αποδείξεις, ο Αϊνστάιν δεν θα δεχόταν να τον προλογίσει.
Ο Χάπγκουντ υποστήριξε ότι είναι δυνατόν μια παγετώδης εποχή να μην καλύψει ταυτοχρόνως ολόκληρη τη Γη, αλλά μόνο τα μέρη που ολισθαίνουν προς τις πολικές περιοχές.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι μάταια αναζητούμε την Ατλαντίδα κάπου έξω από τις ακτές του σημερινού Κόλπου του Μεξικού, στο παρόν γεωγραφικό πλάτος και ότι ουσιαστικά η Ανταρκτική είναι στην πραγματικότητα η εξαφανισμένη Ατλαντίδα, και δεν βρισκόταν επί εκατομμύρια χρόνια στο νότιο πόλο όπως λέει το επίσημο αφήγημα και δεν ήταν καλυμμένη με παχύ στρώμα πάγου, όπως είναι σήμερα.
Επομένως, το Τιαχουανάκο και άλλα κυκλώπεια μνημεία, είναι κατασκευάσματα των Ατλάντων που κατοικούσαν ένα τεράστιο νησί που βρισκόταν 4.000 χιλιόμετρα πιο κοντά στον Ισημερινό, αλλά, εν συνεχεία, βρέθηκε στο Νότιο Πόλο όπου και παραμένει μέχρι σήμερα!
Την αρχική θεωρία του Χάπγκουντ επεξεργάστηκαν περισσότερο οι συγγραφείς Ραντ και Ρόουζ Φλεμ-Άθ (Rand και Rose Flem-Ath) το 1995 στο βιβλίο τους «When the Sky Fell. In search of Atlantis» (Όταν έπεσε ο ουρανός. Αναζητώντας την Ατλαντίδα), όπου διατύπωσαν την υπόθεση ότι πριν από 12.000 χρόνια οι τεράστιες περιοχές της Ανταρκτικής ήταν απαλλαγμένες από πάγο και ήταν έδρα του βασιλείου της Ατλαντίδας.
Επεκτείνοντας τη θεωρία του Χάπγκουντ για την ολίσθηση του φλοιού της Γης πάνω στον μανδύα, οι δύο συγγραφείς αφού εξετάσουν διάφορους αρχαίους αλλά εξαιρετικά ακριβείς παγκόσμιους χάρτες, δείχνουν πώς ο φλοιός της Γης άρχισε να μετατοπίζεται περίπου το 11.500 π.Χ. για να γλιστρήσει εντελώς πάνω στον μανδύα το 9.600 π.Χ., παρασύροντας την Ατλαντίδα στην πολική ζώνη όπου βρίσκεται τώρα, θαμμένη κάτω από τα χιλιόμετρα των παγετώνων της Ανταρκτικής.
Στο σημείο αυτό μπορεί πολλοί να πουν ότι τα επίσημα ΜΜΕ και οι διάφορες δημοσιεύσεις για την Ανταρκτική μέχρι τώρα έχουν ένα εντελώς διαφορετικό αφήγημα. Αρκεί να σκεφτούμε όμως σε ποιους ανήκουν όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ και από ποιους ελέγχονται ασφυκτικά οι περισσότεροι επιστήμονες, ώστε να καταλάβουμε το μέγεθος της εξαπάτησης.
Πάντως, οι συγγραφείς αναλύουν γιατί τέτοιες μετατοπίσεις είχαν ξανασυμβεί το 91.600 π.Χ. όπου η Ευρώπη ωθήθηκε προς τον αρκτικό κύκλο και το 50.600 π.Χ. όταν η Βόρειος Αμερική μετατοπίστηκε στην πολική ζώνη, και πώς, εν μέσω μαζικών σεισμών και επικών πλημμυρών, οι εναπομείναντες Άτλαντες εγκατέλειψαν την πατρίδα τους και διεσπάρησαν σε όλο τον κόσμο, με αποτέλεσμα μερικές εκατονταετίες αργότερα την ανάδυση των πρώτων γνωστών νεολιθικών πολιτισμών, την ταυτόχρονη έκρηξη της γεωργίας και φυσικά, τη λατρεία του ταύρου.
Οι Φλεμ – Άθ εξηγούν πώς μια μετατόπιση του φλοιού της Γης θα μπορούσε να συμβεί ξανά στο μέλλον, εξαιτίας υψηλής ηλιακής δραστηριότητας, εκδοχή την οποία έχει αναλύσει εκτενώς το ιστολόγιο «Απεροπία».
Είτε λοιπόν προσελκύστηκε η Σελήνη, είτε έπεσε ένας μεγάλος μετεωρίτης, είτε έγιναν δύο διαδοχικές καταστροφές, μία το 12.000 π.Χ., και μία το 9.600 π.Χ., το αποτέλεσμα ήταν η καταστροφή της Ατλαντίδας και κοσμογονικές θεομηνίες.
Η Ανταρκτική
Το 1938-39, οι Ναζί έστειλαν στην περιοχή Όαση Σιρμάχερ (Schirmacher Oasis) της Γης της Βασίλισσας Μωντ, στα βόρεια παράλια της Ανταρκτικής την αποστολή Neuschwabenland, με επίσημη πρόφαση ότι ήθελαν να εξασφαλίσουν …λίπος φάλαινας για να προμηθεύσουν με …μαργαρίνες και σαπούνια τους Γερμανούς πολίτες, έτσι ώστε να μην αντιμετωπίσουν έλλειψη εάν η Γερμανία δεχόταν επίθεση. Η όαση Σιρμάχερ είναι μια περιοχή χωρίς πάγους και με 100 λίμνες, όπου η διαβίωση είναι εφικτή.
Οι Βρετανοί μαθαίνοντας βέβαια το γεγονός, το 1944-46 έσπευσαν να στήσουν δικές τους στρατιωτικές βάσεις επανδρωμένες από ειδικές μονάδες της SAS (Eιδικής Υπηρεσίας Αεροπορίας), στα πλαίσια της επιχείρησης Tabarin. Το 1945 επιχείρησαν να επιτεθούν στη γερμανική βάση, αλλά απέτυχαν.
Μετά τον αμφιλεγόμενο θάνατο του Χίτλερ διάφοροι φαλαινοθήρες ορκίζονταν ότι τα δύο γερμανικά υποβρύχια U530 και U977 που εμφανίστηκαν στην Αργεντινή τον Ιούλιο και Αύγουστο του 1945, μετέφεραν υψηλόβαθμους Ναζί φυγάδες και μάλιστα τα ίδια είχαν δει και στη βάση Neuschwabenland πριν από χρόνια.
Όταν τελείωσε ο πόλεμος, στα μέσα Ιανουαρίου του 1947, οι ΗΠΑ έστειλαν μια γιγαντιαία επιχείρηση στην Ανταρκτική με την ονομασία Operation High Jump (Επιχείρηση Άλμα εις Ύψος) υπό την διοίκηση του ναυάρχου Ρίτσαρντ Μπερντ (Richard Byrd), ήδη διάσημου εξερευνητή του Βόρειου Πόλου, στην οποία συμμετείχαν 13 πλοία, 4.700 στρατιώτες, 33 μεταγωγικά και στρατιωτικά αεροπλάνα δήθεν για να στήσουν μια μεγάλη ερευνητική βάση με την ονομασία Little America IV.
Στην πραγματικότητα, οι Αμερικανοί έψαχναν να εντοπίσουν και να καταστρέψουν κάθε βάση της σκοτεινής Εταιρείας της Θούλης στην παγωμένη ήπειρο.
Ωστόσο, αντί να μείνουν εννέα μήνες, όπως είχαν σχεδιάσει, στο τέλος του επόμενου μήνα γύρισαν πίσω άρον άρον, ισχυριζόμενοι ότι συνάντησαν εξαιρετικά άσχημες …καιρικές συνθήκες. Επίσημα, δηλώθηκαν 5 νεκροί εκ μέρους των ΗΠΑ. Λέγεται ότι δέχτηκαν επίθεση από στρατιωτικές μονάδες των Ναζί και από προηγμένης και άγνωστης τεχνολογίας αεροσκάφη, κάτι που φυσικά ουδέποτε παραδέχτηκαν.
Ο ίδιος ο ναύαρχος Μπερντ όμως πρόδωσε με τα λόγια του αυτό που συνέβη στη συνέντευξη που έδωσε στο πρακτορείο International New Service, που δημοσιεύτηκε στις στις 5.3.1947 στην εφημερίδα «El Mercurio» του Σαντιάγο της Χιλής, και την οποία οι ΗΠΑ παριστάνουν ότι δεν υπάρχει:
«Ο στρατηγός Μπερντ προειδοποίησε σήμερα ότι οι ΗΠΑ πρέπει να λάβουν μέτρα προστασίας ενάντια στην πιθανότητα μιας εισβολής στην χώρα από εχθρικά αεροπλάνα, ερχόμενα από τις περιοχές των πόλων. Ο στρατηγός εξήγησε ότι δεν προσπαθεί να τρομάξει τον κόσμο, αλλά η σκληρή αλήθεια είναι ότι στην περίπτωση ενός νέου πολέμου, οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να δεχτούν επίθεση από αεροπλάνα που πετούν πάνω από έναν ή και τους δύο πόλους».
Αυτά τα είπε o Μπερντ γνωρίζοντας ότι οι Ναζί είχαν κατασκευάσει πολύ προηγμένα πρωτότυπα πολεμικών αεροσκαφών, αρμάτων εδάφους και υποβρυχίων που ωστόσο οι σύμμαχοι έλεγαν ότι δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ σε πραγματικές επιχειρήσεις. Μήπως όμως χρησιμοποιήθηκαν τα επόμενα χρόνια αλλά το γεγονός εξακολουθεί να αποκρύπτεται;
Mερικά από τα προηγμένα πρωτότυπα αεροσκαφών των Ναζί. Λέγεται ότι δεν ήταν λειτουργικά και δεν πέταξαν ποτέ. Είναι όμως έτσι εφόσον παρόμοια έχουν αναφερθεί έκτοτε σε όλο τον κόσμο;
Πάντως, οι Αμερικανοί το 1958 διεξήγαν την μυστική επιχείρηση Άργος (Operation Argus)ρίχνοντας 3 ατομικές βόμβες ηλεκτρομαγνητικών παλμών (EMP) στην ανώτερη ατμόσφαιρα της ευρύτερης περιοχής (που βρίσκονταν οι γερμανικές βάσεις), με επίσημη δικαιολογία «την ηλεκτρομαγνητική αδρανοποίηση εχθρικών τηλεπικοινωνιών» εννοώντας της …Σοβιετικής Ένωσης.
Όλα αυτά αγνοούνται από τον περισσότερο κόσμο. Ποιος ξέρει πόσες δοκιμές ποιων όπλων έχουν γίνει μέχρι σήμερα, με ποιους σκοπούς και πόση ζημιά έχουν κάνει στον πλανήτη μας, για παράδειγμα, μειώνοντας το μαγνητικό μας πεδίο (βλ. Νότιος αντλαντική ανωμαλία) και πόσο έχουν καταστρέψει τη γεωδυναμική του…
Όπως και νάχει, οι άνθρωποι των μυστικών εταιρειών των Ναζί κατάφεραν με τις γνώσεις τις οποίες έλεγαν ότι πήραν τηλεπαθητικά από τους «Κυρίαρχους» να κατασκευάσουν ιπτάμενα σκάφη, χρησιμοποιώντας μια αστείρευτη «εναλλακτική μορφή ενέργειας», την ενέργεια Βριλ, που δεν είναι προφανώς παρά η ψυχρή σύντηξη του υδρογόνου που ετοιμάζεται αθόρυβα εδώ και πολλά χρόνια.
Μέχρι σήμερα, δεν έχει δοθεί καμμία εξήγηση από τους επίσημους διεθνείς φορείς που διαχειρίζονται τις επιστημονικές αποστολές στην Ανταρκτική για το τι ακριβώς συμβαίνει εκεί. Υποτίθεται ότι όλες μελετούν αιωνίως την τρύπα του όζοντος (που στο μεταξύ έχει κλείσει…), το μαγνητικό πεδίο, τα βακτήρια, την κλιματική αλλαγή, τους πιγκουίνους και άλλα παραμύθια για νήπια.
Οι Ανώτεροι Άγνωστοι
Το 2016, κυκλοφόρησε ευρέως η είδηση ότι τα υπολείμματα ενός ανθρώπινου οικισμού βρέθηκαν κάτω από τους πάγους της Ανταρκτικής, καθώς ορισμένοι ισχυρίστηκαν ότι οι φωτογραφίες, που τραβήχτηκαν με χρήση τηλεπισκόπησης για την αποστολή Operation IceBridge της NASA στην Ανταρκτική, δείχνουν μια πόλη.
Πέραν αυτού έχουν διοχετευτεί στα ΜΜΕ φωτογραφίες και βίντεο σχηματισμών που θυμίζουν πάρα πολύ πυραμίδες, αλλά οι παγκόσμιοι οργανισμοί «ελέγχου της αλήθειας» τις βγάζουν ψευδείς.
Και επειδή στις μέρες μας γίνεται πολύς ντόρος για την Ουκρανία, ενώ αποσιωπάται από όλα τα συστημικά ΜΜΕ της Δύσης ο βρώμικος ρόλος των ναζιστικών ταγμάτων εκεί, είναι ώρα να θυμηθούμε τις πεποιθήσεις των Ναζί που αιματοκύλισαν τον κόσμο.
Όπως αναφέρουν οι συγγραφείς Λ. Πάουελς και Ζ. Μπερζιέ στο θρυλικό βιβλίο τους «Η αυγή των μάγων» οι θεωρητικοί των Ναζί πρέσβευαν τα εξής:
[ «Ο άνθρωπος δεν έχει τελειώσει ακόμα. Είναι στο σημείο μιας θαυμάσιας μεταβολής που θα τον κάνει να αποκτήσει τις δυνάμεις εκείνες που οι αρχαίοι τις απέδιδαν στους Θεούς. Υπάρχουν ίσως κάποια δείγματα του καινούριου ανθρώπου, που έχουν έρθει πέρα από τα σύνορα του χωρόχρονου.
Ίσως να υπάρχουν σχέσεις με τον Κύριο του Κόσμου, τον «βασιλιά του φόβου» που βασιλεύει σε μια μυστική πολιτεία κάπου στην Ανατολή. Αυτοί που θα συνθηκολογήσουν μαζί του, θα αλλάξουν για πολλά εκατομμύρια χρόνια την επιφάνεια της γης και θα δώσουν νόημα στην ανθρώπινη περιπέτεια».
Αυτές ήταν οι «επιστημονικές» θεωρίες και οι θρησκευτικές «συλλήψεις» που τροφοδότησαν το ναζισμό, στις οποίες πίστευε ο Χίτλερ και όλη η ομάδα που ανήκε και που κατηύθυναν τα κοινωνικά και πολιτικά πράγματα της πρόσφατης ιστορίας.
Η ιστορία της ανθρωπότητας, έτσι όπως την θεωρούσαν οι Ναζί, με τους γίγαντες και τους σκλάβους, με τις θυσίες της και τις εποποιΐες της, συνδέεται με τη θεωρία της Αρείας φυλής.
Οι ομοιότητες που είχε η σκέψη του Χόρμπιγκερ με θέματα της Ανατολής των πανάρχαιων εποχών, με τις περιόδους κάθαρσης και τιμωρίας του είδους, πάθιαζαν κυριολεκτικά τον Χίμλερ, αρχηγό των Ες Ες.
Οι Ναζί είχαν πλέον παραδεχτεί πως οι μακρινές ρίζες της Αρείας φυλής προέρχονταν από τα βουνά που τα κατοικούσαν υπεράνθρωποι μιας άλλης εποχής και ήταν προορισμένοι να διοικήσουν τον πλανήτη και το στερέωμα.
Το δόγμα του Πάγου ταίριαζε πολύ με το μαγικό σοσιαλισμό και με τη μυστικιστική πορεία της ναζιστικής ομάδας. Ταίριαζε πολύ με αυτό που ο Γιούνγκ θα αποκαλούσε λίγο αργότερα «η λίμπιντο του παράλογου».
Αυτή όμως η ιδέα των κρυμμένων δυνατοτήτων του ανθρώπου συχνά οδηγεί στην απόρριψη της επιστήμης και στην περιφρόνηση της κοινής ανθρωπότητας»].
Η αναζήτηση του υπερανθρώπου λοιπόν οδήγησε το 1939 τους Ναζί και την Εταιρεία της Θούλης να στείλουν στην Ανταρκτική την αποστολή Neuschwabenland με στόχο να εγκαταστήσει μια τεράστια στρατιωτική βάση, προκειμένου να συναντήσουν τους Ανώτερους Άγνωστους και να μπορέσουν να διαφύγουν εκεί, εάν αποτύγχαναν.
Πολλοί πιστεύουν ότι πράγματι κατέφυγαν εκεί αρκετές χιλιάδες υψηλόβαθμοι Ναζί το 1945, έχοντας τη βοήθεια του Κυρίου του Κόσμου και των προηγμένων …Άρειων προγόνων τους.
Μετά την αποτυχημένη αποστολή του ναυάρχου Μπερντ, στην Ανταρκτική απεστάλησαν αρκετές άλλες, ενώ την Ανταρκτική επισκέφτηκε ένας και μοναδικός θρησκευτικός ηγέτης: ο πατριάρχης Κύριλλος της Ρωσίας.
Ο ρωσικός ναός της Αγίας Τριάδας στην τοποθεσία Μπελινγκχάουζεν, στην Ανταρκτική.
Η επερχόμενη φυλή
Ας μάθουμε λοιπόν από που ξεκινούν: η γυναικοκρατούμενη κοινωνία, οι ιπτάμενες μηχανές, τα ρομπότ, τα τηλέφωνα, οι αυτόματες οικιακές συσκευές, τα λέιζερ, και όλα όσα υποτίθεται ανακαλύφθηκαν τα τελευταία 50 χρόνια:
Τα είχε περιγράψει λεπτομερώς ο Ροδόσταυρος και υψηλόβαθμος τέκτονας Έντουαρντ Μπούλβερ Λύττον −που λατρεύτηκε σαν θεός από τους Ναζί− στο βιβλίο του «Vril: Power of the Coming Race» (Βριλ. Η Δύναμη της Επερχόμενης Φυλής) από το …1871.
Να γιατί οι σημερινοί Ναζί, η παρέα του Νταβός, πιστεύουν ότι «η επερχόμενη φυλή» που θα μας κυβερνήσει, η Φυλή Βριλ που κατέχει την αστείρευτη κοσμική ενέργεια, προέρχεται από τους ίδιους προγόνους με εκείνους της Μεγάλης Άρειας φυλής: τους Άτλαντες.
Ο κόσμος που προετοίμασε η Μπλαβάτκσκυ, η Αλίκη Μπέιλι, η (γερμανική) Χρυσή Αυγή, η Φωτισμένη Στοά της Κοινότητας Βριλ και η οργάνωση Μαύρος Ήλιος, θα έστρωνε το δρόμο στους «Ανώτερους Άγνωστους», την επερχόμενη φυλή, που έχει τόσο μεγάλες δυνάμεις, ώστε μοιάζει με θεούς.
Τι σημαίνουν όλα αυτά;
Να τι έλεγε η Μπλαβάτσκυ: «Βριλ είναι η αστρική δύναμη που ήταν γνωστή στους ατλάντειους σαν Μας – Μακ. Είναι εκείνη η δονητική δύναμη που όταν εστιάστηκε πάνω σε οποιοδήποτε στρατό από ένα όπλο στερεωμένο πάνω σε ένα ιπτάμενο πλοίο, ένα αερόστατο, μετέτρεψε σε σκόνη 100.000 ανθρώπους και ελέφαντες».
Να τι έλεγαν παράλληλα οι ηγέτες του εθνικοσοσιαλισμού (Γ΄ Ράιχ): «Ο έλεγχος του βριλ είναι ο προορισμός μας, η φιλοδοξία μας! Τα υπόλοιπα: ηθική, θρησκείες, ιδεολογίες και ψυχολογίες, απλώς μας εξαπατούν και μας ξεστρατίζουν!».
Πιστεύει κανείς ότι οι συνεχιστές τους, οι εγκέφαλοι της Μεγάλης Επανεκκίνησης, έχουν αλλάξει γνώμη;
Κατά πόσον λοιπόν μπορεί να αληθεύει το παρακάτω σενάριο:
Οι «Κυρίαρχοι» της πανάρχαιας φυλής των γιγάντων Ατλάντων – Λεμούριων ζουν κρυμμένοι σε σπηλιές στο κέντρο της Γης, και δεν θα ήθελαν να μάθουμε τίποτε γι’ αυτό πριν αποφασίσουν να βγουν από τα λαγούμια τους και να ξεχυθούν πάνω στη Γη, γιατί η επερχόμενη ηλεκτρομαγνητική αλλαγή του πλανήτη μας θα επιτρέψει την επάνοδό τους στην επιφάνεια.
Τα σημερινά υποχείριά τους, πιστεύουν ότι αν δεν έχουν κάνει συνθήκη μαζί τους, αν δεν είναι και αυτοί κύριοι της κατάστασης, θα βρεθούν ανάμεσα στους σκλάβους, μέσα στην κοπριά που θα χρησιμεύει σαν λίπασμα για να ανθίσουν οι καινούριες πολιτείες τους.
Ιδού όμως πως είδε τους «Κυρίαρχους» ο Σάμιουελ Μάδερς, ιδρυτής της ερμητικής Χρυσής Αυγής, τέκτων και Ροδόσταυρος:
«Για το θέμα αυτών των Μυστικών Αρχηγών, στους οποίους αναφέρομαι και από τους οποίους δέχτηκα τη σοφία του Δεύτερου Τάγματος για την οποία σας πληροφόρησα, δεν μπορώ τίποτα να σας πω.
Δεν ξέρω ούτε τα γήινα ονόματα τους και τους έχω δει πολύ λίγες φορές αλλά με τη φυσική τους υπόσταση… Για μένα, είναι ανθρώπινα πλάσματα που ζουν στη γη αλλά που είναι προικισμένα με φοβερές και υπεράνθρωπες δυνάμεις… Οι φυσικές σχέσεις μου μαζί τους μου έδειξαν πόσο δύσκολο είναι σ’ ένα θνητό, όσο προχωρημένος και αν είναι, να μπορέσει να υποφέρει την παρουσία τους. Έχουν φοβερές και υπεράνθρωπες δυνάμεις…
Στις σπάνιες συναντήσεις μου μαζί τους, αισθανόμουν πως βρισκόμουν σε επικοινωνία με μια τρομαχτική δύναμη, που μπορώ να τη συγκρίνω μ’ αυτό που νιώθει κάποιος όταν είναι κοντά σε κεραυνό στη διάρκεια μιας καταιγίδας και δεν μπορεί να αναπνεύσει… Αυτή η νευρική κατάπτωση συνοδευόταν από κρύο ιδρώτα, αιμορραγία της μύτης, του στόματος και των αυτιών». (Σάμιουελ Μάδερς, «Μανιφέστο στα μέλη του Δεύτερου Τάγματος», 1896).
Το χρέος των Διογενών
Μα υπάρχουν ακόμα Κρόνιοι Γίγαντες, απόγονοι του αρχαίου Τυφώνα που ελέγχουν κρυφά τον κόσμο μας; Που μούμιες τους φυλάσσονται σε χρυσές λάρνακες στο Θιβέτ, όπως «κοιμόταν» ο Κρόνος; Τι επιδιώκουν; Να μας αφανίσουν και να υποδουλώσουν όσους λίγους απομείνουν, εμάς το σιδηρούν γένος, αφού μας υποβάλλουν στη βασιλεία του Τρόμου;
Αν ποτέ υπάρχουν και ζουν μυστικά, τότε αυτοί διατάζουν την ελίτ των χάζαρων και της υποβάλλουν τα δικά τους σχέδια προς εκτέλεση. Αυτό φάνηκε πολύ έντονα τα τελευταία χρόνια με την ανάπτυξη του διαδικτύου γιατί όλα τα διαγγέλματα των δυτικών ηγετών προς τους λαούς τους, μοιάζουν σαν να έχουν βγει από το ίδιο καλούπι: είναι ψυχρά, χωρίς συναίσθημα, εχθρικά, απειλητικά και γραμμένα σε ξύλινη γλώσσα αντίθετης λογικής.
Ή μήπως πολύ απλά οι χάζαροι σιωνιστές και εντολείς των κυβερνητικών μαριονετών των περισσότερων χωρών του κόσμου, δηλαδή η φατρία των Ρότσιλντ, της Federal Reserve, του Βατικανού, του City του Λονδίνου και των λοιπών συμμοριτών, παρίσταναν τους Ανώτερους Άγνωστους και εξακολουθούν και σήμερα να διασπείρουν φανταστικά σενάρια για να παραλύουν τον κόσμο και να συνεχίζουν ανενόχλητοι τα εγκλήματά τους;
Μήπως αυτοί οι ίδιοι επηρέαζαν με ψυχική υποβολή τον Χίτλερ, που κατά τις μαρτυρίες δικών του ανθρώπων έβλεπε τους «Ανώτερους Άγνωστους» και πάθαινε φριχτές κρίσεις σαν να έβλεπε τον ίδιο τον Σατανά; 7;
Επομένως, τρία πράγματα μπορεί να συμβαίνουν:
1. Οι «Τυφώνες» ζουν πάντα και γνωρίζουν ότι κάτι θα συμβεί στη Γη στο εγγύς μέλλον.
2. Οι «Τυφώνες» απέκτησαν ξανά την τεχνολογία επέμβασης στο μαγνητικό πεδίο της Γης, και πήραν την απόφαση να ανέβουν στην επιφάνεια, εκτοπίζοντας την ανθρώπινη ράτσα που μόνο για σκλάβα θεωρούν ότι πρέπει να υπάρχει,
3. Οι «Τυφώνες» υπήρχαν μεν στο παρελθόν, αλλά όχι πια, και όσα βιώνουμε είναι οι αποτελέσματα της εγκληματικής φύσης των χαζαροσιωνιστών διεθνών τραπεζιτών.
Όσο για τη φερόμενη ως αντίθετη ιεραρχία των Ναϊτών Ιπποτών που τα μέλη της προέρχονται από τους Μεροβίγγειους, και υποτίθεται ότι είναι απόγονοι του Ιησού και της Μαρίας της Μαγδαληνής, η γράφουσα δεν θεωρεί πως πρόκειται ποτέ να ωφελήσουν τους Έλληνες και πρέπει να είμαστε σκεπτικοί απέναντι σ’ αυτά τα αφηγήματα.
Διότι σε τελευταία ανάλυση, αν οι Ναΐτες αποτελούν το αντίβαρο στη Νέα Τάξη Πραγμάτων, δεν πρόκειται ποτέ να διαφυλάξουν τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, αλλά μάλλον των απογόνων των Αψβούργων και τον χρυσό που λέγεται ότι έφεραν από τα λαγούμια του Ναού του Σολομώντα.
Είμαστε μόνοι μας, και αυτή είναι η πικρή αλήθεια, γι’ αυτό επείγει να ξυπνήσουμε.
Ποια αντίθετη ιεραρχία θα τσακίσει με κεραύνιο τρόπο τη μιαρή φατρία, σώζοντας την ανθρωπότητα, και τασσόμενη με την πλευρά των Διογενών;
Μόνο ο χρόνος θα αποκαλύψει πόσο αυθεντική είναι η Τρίτη Ρώμη.
Όποια και αν είναι η αλήθεια, το χρέος των Ελλήνων Διογενών και το χρέος όσων νιώθουν Διογενείς είναι να διαλύσουν τους Κρόνιους με κάθε τρόπο. Η βασιλεία τους πρέπει να τελειώσει για πάντα.
Να τι εννοούσα στην τελευταία μου συνέντευξη.
……..
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ-ΠΗΓΕΣ:
Δημήτρης Βαρδίκος, Εμείς οι Έλληνες: 40.000 χρόνια πολιτισμός και ιστορία στην Αιγαία Γη, Από γενέσεως κόσμου έως 2.776 προ εποχής μας, Α΄ Τόμος, εκδ. Άττικα, 2002
Αθανάσιος Σταγειρίτης, Ωγυγία ή Αρχαιολογία, Τόμος Α΄, εκδ. Διανόηση, 2015
Πλούταρχος, Περί του εμφαινομένου προσώπου τῷ κύκλῳ της Σελήνης. Απόδοση – σχόλια – συμπεράσματα: Γιώργου Χαραλαμπίδη, εκδ. Οσελότος, 2015
Γιώργος Βογιατζής, Οι βραχογραφίες του Παγγαίου αποκαλύπτουν, εκδ. Δίον, 2004
Λ. Πάουελς – Ζ. Μπερζιέ, Η αυγή των μάγων, εκδ. Κάκτος, 1990
Ηans Schindler-Bellamy & Peter Allan, The Calendar of Tiahuanaco. A disquisition on the time measuring system of the oldest civilization in the world. Faber & Faber, Λονδίνο, 1956.
Ηans Schindler-Bellamy, Moons, Myths and Man: A Reinterpretation. Faber & Faber, Λονδίνο, 1936, αναθεώρηση 1949.
Ηans Schindler-Bellamy, Built before the Flood. The problem of the Tiahuanaco ruins. Faber & Faber, Λονδίνο, 1943.
Ηans Schindler-Bellamy, The Atlantis Myth. Faber & Faber, Λονδίνο, 1948.
Ηans Schindler-Bellamy & Peter Allan, The Great Idol of Tiahuanaco. An interpretation in the light of the Hoerbiger theory of satellites of the glyphs carved on its surface, Faber & Faber: Λονδίνο, 1959.
William Scott-Elliot, The Story of Atlantis & The Lost Lemuria, εκδ. Theosophical Publishing House London, 1925.
Σύμφωνα με το βιβλίο «Η Μυστική Δοξασία» της Ρωσίδας αποκρυφίστριας Έλενας Πέτροβνα Μπλαβάτσκυ (1831-1891), οι κάτοικοι της Ατλαντίδας ήταν η τέταρτη από τις επτά ανθρώπινες φυλές και είχαν έλθει από την ήπειρο Λεμουρία που βρισκόταν πριν από 4-5 εκατομμύρια χρόνια ανάμεσα στον Ινδικό και τον Ειρηνικό ωκεανό.
Απεικόνιση της θέσης στην οποία θεωρείται ότι βρισκόταν η Λεμουρία όταν ήταν ενωμένη με τη Μαδαγασκάρη, τη Σρι Λάνκα και την Αυστραλία.
Η «Η Μυστική Δοξασία» υποστηρίζει ότι οι Λεμούριοι, μια αρχέγονη ανθρωποειδής φυλή, ήρθε πριν από 18 εκατομμύρια χρόνια από τον πλανήτη Αφροδίτη και συνυπήρχε με τους δεινόσαυρους.
Οι πρώτοι Λεμούριοι ήταν αιθερικοί. Οι ένσαρκοι Λεμούριοι είχαν τέσσερα χέρια και τέσσερα μάτια, και ήταν ερμαφρόδιτοι. Το ανάστημά τους ήταν γιγάντιο, κάπου μεταξύ 3,6 και 4,5 μέτρα, το δέρμα τους πολύ σκούρο, με κίτρινη-καφέ απόχρωση.
Είχαν μια μακριά κάτω γνάθο, ένα παράξενα πεπλατυσμένο πρόσωπο, μάτια μικρά αλλά διαπεραστικά και σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, έτσι ώστε να μπορούν να βλέπουν εκτός από ευθεία, και πλάγια, και ένα τρίτο μάτι στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους, με αποτέλεσμα να μπορούν να περπατούν ανάποδα.
Ό,τι έχει απομείνει απ’ αυτό το μάτι στους σημερινούς ανθρώπους, επιστημονικά είναι γνωστό ως επίφυση ή κωνάριο. Αυτό, είναι σήμερα το κέντρο που ρυθμίζει την ανώτερη πνευματικότητα των ανθρώπων, αλλά στην εποχή των Λεμούριων, πριν από εκατομμύρια χρόνια, ήταν το κύριο όργανο της όρασής τους.
Φανταστική απεικόνιση γίγαντα Λεμούριου.
Κατά την Μπλαβάτσκυ, οι Λεμούριοι διέθεταν ιερατεία και «μυητικές στοές» και είχαν αναπτύξει τον πνευματισμό. Οι τελευταίοι Λεμούριοι κατασκεύασαν κυκλώπειες πόλεις στην περιοχή της Μαδαγασκάρης, δυτικά της Νήσου του Πάσχα, και τα θεόρατα αγάλματα αυτού του νησιού.
Μετά την καταστροφή της Λεμουρίας, οι Λεμούριοι διασκορπίστηκαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Όσοι κατέληξαν στο νησί της Ατλαντίδας, με την πάροδο των ετών αναμίχθηκαν με τις πρωτόγονες ράτσες ανθρωποειδών της περιοχής.
Η συγγραφέας ισχυρίζεται ότι τα κατώτερα υβρίδια των Λεμούριων που εξακολουθούν να κατοικούν στη Γη, αναγνωρίζονται στους ιθαγενείς Αβοριγίνες της Αυστραλίας, στους κατοίκους των νησιών Ανταμάν, σε ορισμένες φυλές της Ινδίας, και στους Βουσμάνους της Αφρικής.
Η Έλενα Πέτροβνα Μπλαβάτσκυ.
Η Μπλαβάτσκυ, κάνοντας μια σύντομη αναφορά στην Aτλαντίδα στο βιβλίο της «Ίσις αποκαλυμμένη», γράφει ότι οι κάτοικοί της έγιναν θύματα ενός ισχυρού δράκου-βασιλιά, του Θεβετάτ, (Thevetat ή Tevetat). Ο Θεβετάτ όμως ταυτίζεται με τον γίγαντα Τυφώνα της ελληνικής μυθολογίας, ένα κομβικό τέρας, γεμάτο απολήξεις φιδιών που από τη μέση και κάτω χωριζόταν σε δύο ουρές όφεως.
Ο Θεβετάτ ταυτίζεται με τον Διάβολο, τον Όφι τον αρχαίο του Παραδείσου, και τον μετέπειτα αντίπαλο του Βούδα Ντεβαντάτα. Όλες οι παραλλαγές του περιγράφουν το ίδιο πλάσμα.
Ο Θεβετάτ μετέτρεψε τους Άτλαντες σε έθνος μαύρων μάγων με εξαιρετικές γνώσεις (γνώση του Καλού και του Κακού της Βίβλου) και υπερφυσικές δυνάμεις. Παρακινούμενοι απ’ αυτόν, ξεκίνησαν έναν πόλεμο κατά των Αθηναίων και των συμμάχων τους, που κατέληξε στην καταστροφή της Aτλαντίδας.
Διότι όπως διασώζουν διάφορα αρχαία κείμενα, οι Κρόνιοι Άτλαντες κατείχαν ισχυρότατα πολεμικά όπλα, αλλά εξ ίσου και οι Διογενείς Αθηναίοι που με τη βοήθεια της θεάς Αθηνάς τούς κατατρόπωσαν όταν εισέβαλλαν στην τότε Μεσόγειο.
Ωστόσο ήταν πλέον αργά, διότι στο μεταξύ, με τις τεχνητές επεμβάσεις τους οι Άτλαντες κατέστρεψαν τη γεωδυναμική ισορροπία του πλανήτη μας, κάτι που οι «κληρονόμοι» τους επιχειρούν εκ νέου και σήμερα (βλ. Μπιλ Γκέιτς και επιχείρηση συσκότισης του Ήλιου, ατομικές βόμβες ηλεκτρομαγνητικών παλμών που έχουν μειώσει το μαγνητικό πεδίο στο νότιο Ατλαντικό ωκεανό κ.ά.).
Μία άλλη εκδοχή είναι ότι υπήρχε και άλλη χαμένη ήπειρος, η Μου, που βρισκόταν στον Ειρηνικό ωκεανό ή ότι η Λεμουρία και η Μου ήταν μια τεράστια ήπειρος, οπότε οι Λεμούριοι, μετακινούμενοι όλο ανατολικά, εγκαταστάθηκαν σε διάφορες τοποθεσίες στην σημερινή περιοχή του Ειρηνικού ωκεανού, μεταξύ των οποίων το Νησί του Πάσχα που τότε δεν ήταν νησί, και από εκεί πέρασαν στην αμερικανική ήπειρο. Και οι δύο ήπειροι (ή η μία) αφανίστηκαν.
Υποθετική θέση που καταλάμβανε η Μου (άλλοι την ονομάζουν Λεμουρία) στον Ειρηνικό ωκεανό. Όλα τα σημερινά νησιά του Ειρηνικού ήταν βουνοκορφές της Μου.
Πάντως, η Μπλαβάτσκυ, μέσω της ιστορίας του Θεβετάτ, ουσιαστικά έκανε δημόσια γνωστή την ύπαρξη δύο ξεχωριστών τάξεων ιεροφαντών, δύο εκ διαμέτρου αντίθετων διδασκαλιών που συνεχίζουν να υπάρχουν μέχρι σήμερα.
Προφανώς το φαινομενικό σταμάτημα του πλανήτη Κρόνου στον Ταύρο, διατηρήθηκε στη μνήμη των μετακατακλυσμιαίων ανθρώπων ως αιχμαλωσία και επιβεβλημένος λήθαργος του Κρόνου από τον Δία (Ήλιο).
Λατρεία του ταύρου: Όλοι οι μετακατακλυσμιαίοι πολιτισμοί του βορείου ημισφαιρίου λάτρευαν τον ιερό Ταύρο σε ποικίλες μορφές, (βόδι, μόσχο, αγελάδα), από την Ιβηρική, τη Μινωική Κρήτη (Μινώταυρος-ταυροκαθάψια), την Αίγυπτο (Μνέβις), ως τη κοιλάδα του Ινδού, τη Μεσοποταμία, τη Σουμερία, τη Μέση Ανατολή, το Τσαταλογιούκ της σημερινής Τουρκίας, την κεντρική και ανατολική Ευρώπη και τη χερσόνησο της Ταυρικής (σημερινή Κριμαία).
Ορισμένα φύλα αυτοχθόνων προ-Ελλήνων, όπως οι Αρκάδες, θεωρούνταν προσέληνοι, δηλαδή ότι υπήρχαν πριν από την προσέλκυση της Σελήνης. Αλλά και ο Δημόκριτος και ο Αναξαγόρας και αρκετοί άλλοι μεγάλοι στοχαστές της αρχαιότητας δίδασκαν ότι υπήρχε μιά εποχή όπου η Γη ήταν χωρίς φεγγάρι.
Σύμφωνα με τη Μπλαβάτσκυ, τη στιγμή που πλησίασε το δεύτερο φεγγάρι μας, πριν από 15 εκατομμύρια χρόνια, επικράτησε μία περίοδος γιγαντισμού, όπου οι άνθρωποι είχαν ύψος 2.5 έως 12 μέτρα.
Το πρώτο ζευγάρι άντρα και γυναίκας (Αδάμ και Εύα) ήταν γιγάντιο και χάρη στην μειωμένη βαρύτητα ζούσε 500-900 χρόνια, όπως άλλωστε αναφέρει η Γένεση και άλλα απόκρυφα χειρόγραφα περί της διάρκειας της ζωής των ανθρώπων εκείνης της εποχής.
Όταν και το δεύτερο φεγγάρι συντρίφτηκε κάποτε και μείναμε χωρίς δορυφόρο, κάποιοι γίγαντες επιβίωσαν. Όταν εμφανίστηκε το τρίτο φεγγάρι, τότε σχηματίστηκαν οι άνθρωποι της σημερινής εποχής, πιο μικρόσωμοι και λιγότερο ευφυείς. Οι γίγαντες της εποχής του δεύτερου δορυφόρου που επέζησαν ήταν οι «Θεοί», οι Τιτάνες και οι Γίγαντες που εκπολίτισαν τους μικρόσωμους ανθρώπους.
Γι’ αυτό από την αρχαία Ελλάδα και την Αίγυπτο μέχρι την Πολυνησία, το Μεξικό και τη Σκανδιναβία, όλες οι παραδόσεις αναφέρουν πως οι άνθρωποι κατάγονται από γίγαντες.
Όταν το τρίτο φεγγάρι, πλησίασε τη Γη εδώ και 900.000 χρόνια, γίγαντες και άνθρωποι αποτραβήχτηκαν στις ψηλότερες κορφές των βουνών. Πάνω σε εκείνες τις κορυφές, οι άνθρωποι και οι ανώτεροί τους, δημιούργησαν αργότερα τον πολιτισμό της Ατλαντίδας.
Nέφος του Όορτ: Η ύπαρξη αυτού του νέφους που υπολογίστηκε μαθηματικά από τον Ολλανδό αστρονόμο Γιαν Όορτ (Jan Oort), παραμένει αναπόδεικτη. Πρόκειται για θεωρητικό σφαιρικό νέφος κυρίως παγωμένων πλανητοειδών που πιστεύεται ότι περιβάλλει τον Ήλιο σε απόσταση 1000 περίπου έως και 100.000 αστρονομικών μονάδων (2 ετών φωτός). Αυτό όμως το τοποθετεί στον διαστρικό χώρο, πέρα από την ηλιόσφαιρα του Ήλιου μας όπου ορίζει το κοσμολογικό όριο μεταξύ του ηλιακού συστήμdατος και της περιοχής της βαρυτικής κυριαρχίας του Ήλιου.
Κοσμάς Μαρκάτος, «Η προέλευση, η έλευση της Σελήνης και οι προσέληνοι Αρκάδες» περ. Δελτίον Πολιτισμού, Φρυκτωρίες, αρ. 19, Ιούλιος 2016.
Hermann Rauschningn, «Hitler m’a dit» (Χέρμαν Ράουσνινγκ, Ο Χίτλερ μου είπε), εκδ. Cooperation Paris, 1939
Καλλιτεχνική απεικόνιση των νησίδων της πρωτεύουσας της Ατλαντίδας.
Η Αιγηίδα από την άφιξη της Σελήνης, μέχρι το 9.500 π.Χ. Αριστερά, η Ατλαντίδα πριν από τον κατακλυσμό, και δεξιά οι αποικίες της στη Β. Αφρική και στην Ιβηρική μετά τον κατακλυσμό. Με μπλε τελίτσες σημειώνονται οι δυνάμεις των Αθηναίων υπό τον βασιλιά Ωγύγη (όχι του πρώτου κατακλυσμού), και με κόκκινες οι δυνάμεις των Ατλάντων όταν εισέβαλαν δια μέσου της Λίβυας Θάλασσας (ή Λίβυας Λίμνης), εναντίον των Αθηναίων, και των συμμάχων τους Ιβήρων, Τυρρηνών, Λίβυων και Αιγυπτίων. Η Λίβυα Θάλασσα κάλυπτε όλη την περιοχή που σήμερα είναι η έρημος Σαχάρα.
Απεικόνιση του Τυφώνος-Τυφωέα.
Αριστερά: Τυφών και δεξιά Σετ.
Βρεφοκτονίες στο βωμό του Μολώχ – Βάαλ. Οι μητέρες έπρεπε να χαμογελούν υποχρεωτικά.
Αερόπλοιο από τις βραχογραφίες του Παγγαίου.
Αριστερά ο Χίμλερ και δεξιά ο Χίτλερ, μεγάλοι θαυμαστές της θεωρίας του Παγκόσμιου Πάγου.
H σημερινή Πύλη του Ήλιου. Στη μέση, διακρίνεται ο Βιρακότσα / Κεραύνιος Ζευς.
Λεπτομέρεια της θέσης του «Ημερολογίου» στο ναό Καλασασάγια.
H υπόγεια βάση του Cheyenne Mountain Complex είναι σκαμμένη κάτω από 600 μέτρα γρανίτη. Οι δύο κύριες εξωτερικές πόρτες της ζυγίζουν 23 τόνους η κάθε μία και χρειάζονται 45 δευτερόλεπτα για να κλείσουν. Η βάση αυτή συνδέεται μέσω δικτύου υπογείων στοών με το διεθνές αεροδρόμιο του Ντένβερ που βρίθει τεκτονικών μηνυμάτων που προαναγγέλλουν μία μείζονα φυσική καταστροφή στο εγγύς μέλλον.
Η δήθεν Τράπεζα Σπόρων της Σπιτσβέργης, φερετζές καταφυγίου των ελίτ σε περίπτωση μείζονος φυσικής καταστροφής. Αποκλείεται να μην υπάρχει κάτι αντίστοιχο και στην Ανταρκτική.
Φανταστική αναπαράσταση του Τιαχουανάκο ως λιμάνι.
Tεράστιοι σπασμένοι μονόλιθοι από ανδεσίτη, διάσπαρτοι στο χώρο του Πούμα Πούνκου.
Το ενεργειακό όπλο κατευθυνόμενης ενέργειας Athena (Advanced Test High Energy Asset) της Lockheed Martin μπορεί να ανάψει φωτιές σε δάση και να λιώσει αυτοκίνητα από μεγάλη απόσταση.
O χάρτης του Πιρί Ρεΐς του 1513 που απεικονίζει την προβολή των ανατολικών ακτών της Νοτίου Αμερικής και τμήματος της περιοχής της Ανταρκτικής με εξαιρετική ακρίβεια.
Χάρτης του Ορονταίου Φιναίου που απεικονίζει την ήπειρο της Ανταρκτικής να εφάπεται σχεδόν της Νοτίου Αμερικής.
Mερικά από τα προηγμένα πρωτότυπα αεροσκαφών των Ναζί. Λέγεται ότι δεν ήταν λειτουργικά και δεν πέταξαν ποτέ. Είναι όμως έτσι εφόσον παρόμοια έχουν αναφερθεί έκτοτε σε όλο τον κόσμο;
Ο ρωσικός ναός της Αγίας Τριάδας στην τοποθεσία Μπελινγκχάουζεν, στην Ανταρκτική.
Απεικόνιση της θέσης στην οποία θεωρείται ότι βρισκόταν η Λεμουρία όταν ήταν ενωμένη με τη Μαδαγασκάρη, τη Σρι Λάνκα και την Αυστραλία.
Φανταστική απεικόνιση γίγαντα Λεμούριου.
Η Έλενα Πέτροβνα Μπλαβάτσκυ.
Υποθετική θέση που καταλάμβανε η Μου (άλλοι την ονομάζουν Λεμουρία) στον Ειρηνικό ωκεανό. Όλα τα σημερινά νησιά του Ειρηνικού ήταν βουνοκορφές της Μου.