Χιλιάδες νεκρά ψάρια ξεβράστηκαν στον Βόλο και άλλες περιοχές της Μαγνησίας από τη λίμνη Κάρλα, σχεδόν ένα χρόνο μετά τις σφοδρές πλημμύρες του περασμένου Σεπτεμβρίου, όταν η έκτασή της διπλασιάστηκε και τεράστιες εκτάσεις των παρακάρλιων χωριών «βυθίστηκαν» στο νερό.

Αγρότες και άλλοι πολίτες προειδοποιούσαν για υγειονομική «βόμβα» και ζητούσαν χρονοδιάγραμμα για παρεμβάσεις με στόχο, μεταξύ άλλων, την αποστράγγιση των υδάτων, ενώ πλέον εγείρονται νέοι φόβοι για υγειονομικό κίνδυνο από την αποσύνθεση των ψαριών.

Ο καθηγητής Δημήτρης Κλαουδάτος εξηγεί μιλώντας στο magnisianews.gr πως ένας μέρος από τα ψάρια, που κατέληξαν στις παρακάρλιες περιοχές μετά τα πλημμυρικά φαινόμενα, καταλήγει τώρα στον Παγασητικό, καθώς αδειάζουν τα ύδατα από το φράγμα της Κάρλας.

Σήμερα το απόγευμα, μία εβδομάδα μετά και ενώ οι αντιδράσεις συνεχίζονται, αναμένεται να γίνει σύσκεψη στο λιμάνι του Βόλου. Σύμφωνα με την Περιφέρεια, θα προτείνει στον ΟΛΒ την τοποθέτηση ενός προστατευτικού διχτυού στην έξοδο του χειμάρρου Ξηριά, που αποτελεί προσωρινή λύση. 

Σύμφωνα με το larissanet.gr, ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας, Δημήτρης Κουρέτας, δήλωσε η Περιφέρεια θα συνδράμει για να μαζευτούν όλα τα νεκρά ψάρια και να μεταφερθούν σε εταιρία καύσης, αν και είναι αρμοδιότητα του Οργανισμού Λιμένος Βόλου. 

Κουρέτας και Τριαντόπουλος ανακοίνωσαν από το διοικητήριο της Περιφέρειας Θεσσαλίας την έναρξη των αντιπλημμυρικών έργων στην περιοχή, ύψους 42 εκατ. ευρώ. Ο κ. Κουρέτας υποστήριξε πως ξεκινά η επιδιόρθωση του θυροφράγματος στην λίμνη Κάρλα, που άδειαζε το νερό και δέχτηκε μεγάλες ποσότητες, λόγω των πλημμυρών. Η Περιφέρεια μετά το κλείσιμο του θυροφράγματος την Παρασκευή, προχωρά στην αποκατάσταση του αντλιοστάσιου της Πέτρας που θα μεταφέρει σωστά το νερό στον ταμιευτήρα.

Αναπάντητα ερωτήματα

Η παράταξη της Λαϊκής Συσπείρωσης κατέθεσε ερώτηση στο Δ.Σ. Βόλου καλώντας τη δημοτική αρχή να απαντήσει:

• Τι πρωτοβουλίες έχει πάρει για την αντιμετώπιση του προβλήματος;
• Έχει έρθει ε επαφή με τους αρμόδιους φορείς για τη λήψη άμεσων και αναγκαίων μέτρων;
• Τι θα κάνει για να καθαριστεί το λιμάνι και να περιοριστεί η είσοδος από τα νεκρά ψάρια και να περιορίσει την περιβαλλοντική και υγειονομική επιβάρυνση του λιμανιού και του Βόλου;

Ο βουλευτής του ΚΚΕ Βασίλης Μεταξάς κατηγορώντας δήμο, περιφέρεια και κυβέρνηση ότι δεν έχουν πάρει κανένα ουσιαστικό μέτρο αντιμετώπισης του ζητήματος. «Οι αναφορές για “φαινόμενο που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί”(!) ή να περιμένουμε ώστε να “φάνε τα νεκρά ψάρια κάποια μεγαλύτερα”(!!) προκαλούν δικαιολογημένη οργή» πρόσθεσε και επέκρινε επίσης την πολιτική των κυβερνήσεων και της Ε.Ε. «στα ζητήματα των φυσικών καταστροφών, που λογαριάζει ως “κόστος” τα μέτρα πρόληψης αλλά και αποκατάστασης, με τα γνωστά εγκληματικά αποτελέσματα και τις καθυστερήσεις σε όλη τη Θεσσαλία, στο οδικό δίκτυο, τις υποδομές, τις αποζημιώσεις, ένα χρόνο μετά τις καταστροφικές πλημμύρες. Αυτή η πολιτική γραμμή αποτυπώνεται στο θέμα της Κάρλας και της απάντλησης των πλημμυρισμένων περιοχών του κάμπου με το κράτος – τοπικά και κεντρικά – να “νίπτει τας χείρας” του ή να παίζει το γνωστό παιχνίδι με το μπαλάκι ευθυνών.

»Και όλα αυτά όταν μπορούν να εφαρμοστούν επιστημονικές και τεχνικές μελέτες για την άμεση, γρήγορη και την ασφαλή για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον απάντληση. Κάθε όμως τέτοια μελέτη προσκρούει στους “κόφτες” της εγκληματικής πολιτικής τους. Όπου από τη μία είναι το “όφελος” δηλαδή το έργο να εξασφαλίζει ικανοποιητικό κέρδος σε κάποιους επιχειρηματικούς ομίλους και από την άλλη τα “δημοσιονομικά όρια” την ίδια στιγμή που όταν πρόκειται για επιδοτήσεις στα μονοπώλια, τη χρηματοδότηση των πολέμων του ΝΑΤΟ κτλ. τα εκατομμύρια ρέουν άφθονα» σημείωσε μεταξύ άλλων. 

Έπειτα από πιέσεις περιβαλλοντικών και καταναλωτικών οργανώσεων, οι ΗΠΑ επέβαλαν ανώτατα όρια για τις ουσίες PFAS, γνωστές και ως «παντοτινά χημικά», μια απειλή μακράς διαρκείας που απασχολεί πλέον και την Ευρώπη.

Τα PFAS βρίσκονται στο νερό που πίνουμε, τις συσκευασίες των τροφίμων, στα μαγειρικά σκεύη μας, τα κρεβάτια όπου κοιμόμαστε, ακόμα και μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό.

Πουθενά στον κόσμο, κανείς δεν γλιτώνει από τα παντοτινά χημικά που πέφτουν με το νερό της βροχής.

Οι PFAS, ή υπερφθοριωμένες αλκυλιωμένες ενώσεις, είναι μια ομάδα χιλιάδων βιομηχανικών χημικών που δεν διασπώνται στον ανθρώπινο οργανισμό και χρειάζονται δεκαετίες για να αποδομηθούν περιβάλλον.

Για ορισμένα PFΑS, ο χρόνος ημιζωής στο ανθρώπινο σώμα φτάνει τις αρκετές δεκαετίες

Εδώ και δεκαετίες χρησιμοποιούνται ευρέως σε αντικολλητικά σκεύη, αδιάβροχα ρούχα, αντιπυρικές μονώσεις, κόλλες, ακόμα και συσκευασίες προϊόντων.

Καρκίνος, διατάραξη των ορμονικών επιπέδων, υπέρταση αναπτυξιακές διαταραχές σε παιδιά και προβλήματα γονιμότητας είναι μερικές από πιθανές παρενέργειες αυτών των ουσιών, αν και μέχρι σήμερα δεν έχει αποδειχθεί αιτιακή σχέση.

Η αμερικανική Υπηρεσία Περιβαλλοντικής Προστασίας επιβάλει για πρώτη φορά ανώτατα όρια για πέντε PFAS, καθώς και για μείγματα που περιέχουν μια έκτη τέτοια ουσία.

Στο μεταξύ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ετοιμάζεται να απαγορεύσει έναν αριθμό PFAS στους αφρούς πυρόσβεσης, μια σημαντική πηγή ρύπανσης, αναφέρει το BBC.

Ορισμένες εταιρείες έχουν ήδη αρχίσει τη σταδιακή κατάργηση ορισμένων PFAS που έχουν μελετηθεί περισσότερο, τα PFOS και PFOA. Έχει διαπιστωθεί πως είναι επιβλαβή για το ανοσοποιητικό σύστημα και έχουν συνδεθεί με προβλήματα στην ανάπτυξη των παιδιών, τη γονιμότητα και το μεταβολισμό.

Οι αφροί πυρόσβεσης θεωρούνται μείζων πηγή ρύπανσης από PFAS (US Department of Defence)

Πόσο διαρκούν τα παντοτινά χημικά;

Δεδομένου ότι οι PFAS είναι πολύ σταθερά μόρια και δεν αποβάλλονται εύκολα, μπορούν να συσσωρεύονται στους ζωντανούς οργανισμούς. Κι αυτό σημαίνει ότι ακόμα και χαμηλά επίπεδα έκθεσης μπορεί με την πάροδο του χρόνου να οδηγήσουν σε συνέπειες.

Το πόσο σταθερά είναι τα παντοτινά χημικά εξαρτάται από τη χημική σύστασή τους. Και δεν είναι όλα ίδια.

Όλες οι ουσίες PFAS έχουν σκελετό από άτομα άνθρακα. Όσα έχουν λιγότερα από έξι άτομα άνθρακα λέγονται «βραχείας αλυσίδας», όσα έχουν περισσότερα είναι «μακράς αλυσίδας».

Τα PFAS μακράς αλυσίδας φαίνεται ότι παραμένουν στο ανθρώπινο σώμα περισσότερο καιρό, τουλάχιστον σύμφωνα με μια μικρή μελέτη σε εργαζομένους αεροδρομίου στη βόρεια Σουηδία.

Οι υπάλληλοι έπιναν νερό μολυσμένο με PFAS από αντιπυρικούς αφρούς που χρησιμοποιήθηκαν για τη διαχείριση ατυχήματος. Το αίμα τους βρέθηκε να περιέχει PFOS μακράς αλυσίδας με ημιζωή 2,93 ετών  και PFOA με ημιζωή 1,77 ετών – αυτός είναι ο χρόνος που απαιτείται για να πέσει η συγκέντρωση της ένωσης στο μισό.

Ένα πιο κοντό μόριο με την ονομασία PFBS, αντίθετα., έχει ημιζωή μόλις 44 ημερών, πιθανώς επειδή οι νεφροί αποβάλλουν ευκολότερα τα μόρια βραχείας αλυσίδας.

Μια άλλη μελέτη, η οποία εξέταζε ανθρώπους που εκτέθηκαν για περισσότερο χρόνο σε PFAS στη νότια Σουηδία, εκτιμούσε ότι η ημιζωή ενός άλλου PFAS με την ονομασία PFHxS φτάνει τα 5,3 χρόνια, ενώ των PFOS 3,4 χρόνια και των PFOA 2,7 xr;onia.

Για ορισμένα PFOS με διακλαδώσεις του σκελετού άνθρακα ο χρόνος ημιζωής στο ανθρώπινο σώμα φτάνει τις αρκετές δεκαετίες.

Στο νερό, όμως, τα παντοτινά χημικά παραμένουν πολύ περισσότερο, με κάποιες μελέτες να υπολογίζουν ότι τα PFOA έχουν ημιζωή άνω των 90 ετών, ενώ τα PFOS άνω των 40.

Οι μονάδες βιολογκού καθαρισμού φαίνεται πως είναι μια άλλη σημαντική πηγή PFAS (Florida Water Daily)

Από πού προέρχεται η ρύπανση;

Μια από τις συχνότερα αναφερόμενες πηγές ρύπανσης με PFAS είναι οι πυροσβεστικοί αφροί, ειδικά αυτοί που χρησιμοποιούνται για την κατάσβεση εύφλεκτων υγρών.

Τα PFAS δρουν ως «επιφανειοδραστικά», μειώνουν δηλαδή την επιφάνειακή τάση του νερού (την τάση των μορίων H2Ο να μένουν ενωμένα μεταξύ τους) ώστε ο αφρός να απλώνεται ευκολότερα.

Μόνο που ο αφρός μπορεί να ξεπλυθεί και να καταλήξει στα εδάφη και τα υπόγεια ύδατα.

Επιπλέον, τα παντοτινά χημικά χρησιμοποιούνται ευρέως σε αδιάβροχες επιστρώσεις ρούχων ή συσκευασιών τροφίμων, όπως τα χάρτινα κουτιά για πίτσα, ώστε να επιβραδύνουν τον διαποτισμό τους με λόπη.

Για τον ίδιο λόγο χρησιμοποιούνται σε χαλιά και ταπετσαρίες επίπλων. Μια μελέτη εντόπισε τέτοιες ουσίες στο 60% των παιδικών κλινοσκεπασμάτων και ρούχων.

Τα PFAS χρησιμοποιούνται επίσης ευρέως σε πλαστικά, όπως σε πλαστικά δοχεία τροφίμων, για να εμποδίζουν το λέκιασμα. Και σε αυτή την περίπτωση όμως μελέτες έχουν δείξει διαρροή στα τρόφιμα.

Το 2022, η περιβαλλοντική οργάνωση Environmental Working Group βρήκε μια άλλη πηγή ρύπανσης: τη λυματολάσπη μονάδων βιολογικού καθαρισμού.

Περίπου 80 εκατομμύρια στρέμματα εδαφών καλλιεργήσιμων εκτάσεων στις ΗΠΑ εκτιμάται ότι έχει ρυπανθεί λόγω λυματολάσπης που χρησιμοποιείται ως λίπασμα και εδαφοβελτιωτικό.

Εκτός από PFAS μακράς αλυσίδας που δύσκολα αποβάλλονται από το ανθρώπινο σώμα, η λυματολάσπη περιέχει επίσης μικροπλαστικά, μια άλλη σύγχρονη μάστιγα.

Πρόσφατη μελέτη ανίχνευσε PFAS ακόμα και στο χαρτί τη τουαλέτας, το οποίο σύμφωνα με τους ερευνητές μπορεί να αυξάνει τις συγκεντρώσεις στη λυματολάσπη.

Και από τη στιγμή που θα φτάσουν στο χωράφι, τα παντοτινά χημικά θα βρουν τρόπο να φτάσουν στο φαγητό μας.

Ειδήσεις Σήμερα:

Πέγκυ Μπαμπάθα

Ο 20ος και 21ος αιώνας έχουν δικαίως ονομαστεί “Εποχή των Πλαστικών”, αφού η παρουσία τους και η επιρροή τους στη ζωή μας είναι πλέον αδιαμφισβήτητη. Τα πλαστικά διαπερνούν όλες τις πτυχές της κοινωνίας. Κοιμόμαστε σε μαξιλάρια γεμάτα πλαστικό, καθαρίζουμε τα δόντια μας με πλαστικές οδοντόβουρτσες, πληκτρολογούμε σε πλαστικά πληκτρολόγια, πίνουμε και τρώμε φαγητό από πλαστικά δοχεία και γενικότερα είναι αδύνατο να περάσει μια μέρα χωρίς να συναντήσουμε κάποιο είδος πλαστικού. Αυτή η μεγάλη συνειδητοποίηση του πόσο μέσα στην ζωή μας έχουν εισέλθει τα πλαστικά ωστόσο, δεν μένει χωρίς επακόλουθα.

Το πλαστικό αποτελεί πλέον έναν από τους βασικότερους παράγοντες μόλυνσης του περιβάλλοντος και των οργανισμών μας, με συνεχώς νέες έρευνες να γνωστοποιούν την ζημιογόνα επιρροή τους. Από τον αέρα και τους ωκεανούς, έως τα ζώα και τους οργανισμούς μας, το πλαστικό παρά την χρηστικότητά του και το μικρό κόστος παραγωγής του, συγκεντρώνει καταστροφικές επιπτώσεις για όλους μας.

Η εποχή του πλαστικού

Ο 20ός αιώνας έφερε μια επανάσταση στην παραγωγή πλαστικών: την έλευση των εξ ολοκλήρου συνθετικών πλαστικών. Μέχρι τότε το πλαστικό υπήρχε μεν στις ζωές των ανθρώπων, αλλά μέσω διαφορετικών υλικών. Τα φυσικά πλαστικά, όπως το κέρατο, το κέλυφος χελώνας, το κεχριμπάρι και το καουτσούκ, δουλεύονταν για την ακρίβεια από την αρχαιότητα. Τα κέρατα των ζώων, εύπλαστα όταν θερμαίνονται, χρησιμοποιούνταν για πολλούς σκοπούς και προϊόντα, από μενταγιόν μέχρι μαχαιροπήρουνα. Μάλιστα, η βιομηχανία κατασκευής χτενών ήταν μια από τις μεγαλύτερες εφαρμογές που είχε το κέρατο τον 19ο αιώνα. Μέχρι όμως τα μέσα του 19ου αιώνα, μετά τη βιομηχανοποιημένη παραγωγή αγαθών, ορισμένα υλικά ζωικής προέλευσης είχαν γίνει όλο και πιο σπάνια. Οι ελέφαντες κινδύνευαν να εξαφανιστούν, αν συνεχιζόταν η ζήτηση για το ελεφαντόδοντό τους, που χρησιμοποιούνταν σε αντικείμενα από τα πλήκτρα του πιάνου μέχρι τις μπάλες του μπιλιάρδου. Η ίδια μοίρα περίμενε και ορισμένα είδη χελώνας, το κέλυφος της οποίας αξιοποιήθηκε για χτένες.
 

Οι φυσικοί τρόποι αυτοί ήταν τελικά καθόλου βιώσιμοι, ειδικά όσο μεγάλωνε η παραγωγή των προϊόντων. Λύση στο πρόβλημα - οξύμωρο αν σκεφτούμε που έχουμε φτάσει σήμερα - έδωσε ο Βέλγος χημικός και έμπορος, Leo Baekeland, ο οποίος δημιούργησε το πρώτο πλήρως συνθετικό πλαστικό το 1907. Η εφεύρεσή του, την οποία βάφτισε Μπακελίτη, συνδύαζε δύο χημικές ουσίες, τη φορμαλδεΰδη και τη φαινόλη. Μετά από τις πρώτες κιόλας χρήσεις του από τις παραγωγικές μονάδες, ο βακελίτης προκάλεσε μια καταναλωτική έκρηξη σε προσιτά αλλά και ιδιαίτερα επιθυμητά προϊόντα. Είχε μια σκούρα καφέ, ξύλινη εμφάνιση και μπορούσε ταυτόχρονα εύκολα να παραχθεί μαζικά, καθιστώντας το ιδανικό για να φέρει νέες σχεδιαστικές τάσεις, όπως η Art Deco, στις μάζες.
 

Στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, οι βιομηχανίες πετρελαίου και χημικών προϊόντων άρχισαν να σχηματίζουν συμμαχίες με εταιρείες όπως η Dow Chemicals, η ExxonMobil, η DuPont και η BASF. Αυτές οι εταιρείες εξακολουθούν να είναι οι κύριοι παραγωγοί ρητινών πρώτων υλών για τη βιομηχανία πλαστικών σήμερα. Αυτό ήταν μόνο η αρχή. Σταδιακά οι εφευρέσεις του πλαστικού ακολουθούσαν η μια την άλλη, με αποκορύφωμα το 1933 όπου δημιουργήθηκε η ουσία πολυαιθυλένιο, η οποία αποτέλεσε θαυματουργό υλικό, ισχυρό, εύκαμπτο και ανθεκτικό στη θερμότητα. Στην αρχή χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά σύντομα ακολούθησαν καταναλωτικά προϊόντα, από την πλαστική σακούλα για ψώνια και το Tupperware μέχρι τις τεχνητές αρθρώσεις ισχίου και γόνατος. Το ακολούθησαν και άλλες “πλαστικές επιτυχίες” όπως το Nylon και το Teflon.

Από χρήσιμο εργαλείο σε δηλητηριώδη ουσία

Οι χημικές ιδιότητες που έχουν καταστήσει το πλαστικό ένα απίστευτα χρήσιμο και ανθεκτικό υλικό, είναι οι ίδιες που καθιστούν επίσης δύσκολη την απόρριψή και αποσύνθεση του. Εδώ θα πούμε το γνωστό: ορισμένοι τύποι χρειάζονται χιλιάδες - ακόμη και δεκάδες χιλιάδες - χρόνια για να αποικοδομηθούν σε χώρους υγειονομικής ταφής.

Αποτέλεσμα είναι τα πλαστικά και κυρίως τα μικροπλαστικά να εμφανίζονται πλέον παντού στο περιβάλλον μας και όχι μόνο. Από τον πάτο της θάλασσας, εκεί όπου οι επιστήμονες ανακαλύπτουν συνεχώς τέτοιες μικροίνες και στα στομάχια των ψαριών και των θαλάσσιων ζώων, μέχρι τον πλακούντα των γυναικών. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν πριν περίπου 3 χρόνια τα πρώτα σωματίδια από μικροπλαστικά στον πλακούντα μωρών που ήταν ακόμα στον κοιλιά εγκύων γυναικών. Το φαινόμενο αυτό επεκτείνεται και στο υπόλοιπο σώμα, αφού πριν ένα αντίστοιχο διάστημα, ανακαλύφθηκαν νανοσωματίδια πλαστικού και σε ανθρώπινα όργανα, όπως πνεύμονες, συκώτι, νεφρά και σπλήνα.
 

Η εύρεσή τους όμως μέσα μας και έξω μας δεν αποτελεί ένα απλό γεγονός. Σήμερα, η παραγωγή και η χρήση του πλαστικού εξακολουθεί να βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδό της, αλλά τα στοιχεία για την ανακύκλωση δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά. Πιο συγκεκριμένα, μόνο το 10% περίπου του πλαστικού που παράγουμε ανακυκλώνεται σήμερα. Αρχική συνέπεια είναι η καταστροφή της άγριας ζωής, με την πλαστική ρύπανση να απειλεί τη θαλάσσια ζωή και τα οικοσυστήματα. Τα πλαστικά αντικείμενα προκαλούν τεράστιες ζημιές στα ζώα όταν αυτά έρχονται σε επαφή ή τα καταπίνουν, οι οποίες περιλαμβάνουν ασφυξία, παγίδευση, σχισίματα, μολύνσεις και εσωτερικές κακώσεις.

Στους ανθρώπους η επαφή είναι επίσης επικίνδυνη. Όπως προαναφέρθηκε, τα μικροπλαστικά έχουν γίνει πλέον μέρος της τροφικής αλυσίδας και έχουν βρεθεί παντού: στο πόσιμο νερό, στο αλάτι, στη μπύρα και στο χώμα όπου καλλιεργούμε τα λαχανικά μας. Η εξίσωση είναι απλή από εκεί και έπειτα. Αυτές οι ουσίες που καταναλώνουμε άθελά μας, μπορεί να προκαλέσουν πολλές δυσλειτουργίες στα όργανά μας και να μας δηλητηριάσουν. Επίσης, τα πλαστικά υλικά είναι καρκινογόνα και μπορούν να επηρεάσουν το ενδοκρινικό σύστημα του οργανισμού, προκαλώντας αναπτυξιακές, νευρολογικές, αναπαραγωγικές και ανοσολογικές διαταραχές. Ένας άλλος κίνδυνος για την υγεία δίνεται από τους τοξικούς ρύπους που συχνά συσσωρεύονται στην επιφάνεια του πλαστικού και στη συνέχεια μεταφέρονται στον άνθρωπο μέσω της κατανάλωσης θαλασσινών.
 

Ζώντας σε έναν κόσμο από πλαστικό

Αυτά τα δεδομένα σίγουρα είναι δυσοίωνα. Ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις, πέρα από τις μεγάλες παραγωγικές μονάδες, οι λύσεις είναι στα χέρια μας. Ο περιορισμός της χρήσης του πλαστικού, η προτίμηση βιοδιασπώμενων ειδών, η εκμάθηση της μεθόδου της ανακύκλωσης και άλλοι αντίστοιχοι βιώσιμοι τρόποι, μπορούν σίγουρα να μετριάσουν το πρόβλημα και ξεκινούν από εμάς. Ας μην ξεχνούμε ότι το ζήτημα των πλαστικών είναι πολύ μεγαλύτερο από ότι νομίζουμε. Αφορά όλον τον πλανήτη και έχει επιπτώσεις όχι απλά στην οργανική μας λειτουργία, αλλά και στην οικονομία μας, μέσω σοβαρών προβλημάτων στον τουρισμό, την αλιεία και τις υδατοκαλλιέργειες.

Πηγή: protothema.gr

Ανασκεύασε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) την αναφορά του σχετικά με την προέλευση του 50% των νέων περιστατικών HIV στην Ελλάδα το 2011 από την εκούσια αυτομόλυνση των χρηστών ηρωίνης, προκειμένου να λαμβάνουν επίδομα ύψους 700 ευρώ το μήνα και να γίνουν ταχύτερα αποδεκτοί σε προγράμματα απεξάρτησης, στα οποία καταγράφεται έως και τριετής αναμονή.

Σύμφωνα με μήνυμα μέσω Twitter του επικεφαλής δημοσίων σχέσεων και κοινωνικών δικτύων του ΠΟΥ, Νέιβιντ Χαρτλ πρόκειται για τυπογραφικό λάθος, καθώς από το κείμενο παραλήφθηκε μισή πρόταση και πως σύντομα θα υπάρξει πλήρης επίσημη δήλωση.

Όπως αναφέρει το Enet English, η σωστή διατύπωση έπρεπε να είναι η εξής: «τα μισά από τα νέα κρούσματα HIV είναι από ενέσεις που κάνουν οι ίδιοι οι χρήστες και από αυτά, λίγα είναι από εσκεμμένη μόλυνση με τον ιό».

Με δική του ανακοίνωση το ΚΕΕΛΠΝΟ, το οποίο απευθύνθηκε στον ΠΟΥ, έκανε επίσης λόγο για λανθασμένη αναφορά σημειώνοντας πως η αρχική πηγή από την οποία αντλήθηκε η εν λόγω πληροφορία αναφέρεται σε σποραδικά, μη τεκμηριωμένα περιστατικά.

Ιδιαίτερα επικίνδυνο για το περιβάλλον ατύχημα συνέβη στη Ρεντίνα του δήμου Βόλβης. Συγκεκριμένα, μετά από πρόβλημα στα ελαστικά φορτηγού της εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός», που μετέφερε επικίνδυνα συμπυκνώματα μετάλλων στη Βιομηχανική Περιοχή Θεσσαλονίκης, προκλήθηκε μεταφορά φορτίου, με αποτέλεσμα να χυθεί μέρος του υλικού στο έδαφος. Η αστυνομία απέκλεισε το σημείο, ενώ συγκεντρώθηκαν εκεί κάτοικοι της περιοχής και εκπρόσωποι του Δήμου Βόλβης.