Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε ότι στη Μυρτώ Παπαδομιχελάκη, η οποία στις 22 Ιουλίου του 2012, σε παραλία της Πάρου δέχθηκε άγρια επίθεση με βιασμό από τον παράνομα εισελθόντα στη χώρας μας Πακιστανό Αχμέτ Βακάς και έκτοτε παραμένει σε κατάσταση αναπηρίας (100%), πρέπει να καταβληθεί αποζημίωση από το Δημόσιο, παρά την αντίθετη εφετειακή απόφαση.

Ειδικότερα, το Α΄ Τμήμα του ΣτΕ, με πρόεδρο την αντιπρόεδρο Σπυριδούλα Χρυσικοπούλου και εισηγήτρια την σύμβουλο Επικρατείας Ταξιαρχία Κόμβου, έκρινε ότι η Μυρτώ δικαιούται αποζημίωση από το ελληνικό Δημόσιο, το ύψος της οποίας όμως θα καθοριστεί από το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, που αναπέμφθηκε η υπόθεση και αναίρεσε την απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών (468/2021) η οποία είχε κρίνει ότι δεν δικαιούται η Μυρτώ αποζημίωση από το Δημόσιο λόγω των πράξεων και παραλείψεων της Ελληνικής Αστυνομίας, οι οποίες αφορούν στην παράνομη είσοδο του Πακιστανού δράστη στη χώρα μας, που άφησε εφόρου ζωής καθηλωμένη την 23χρονη Μυρτώ.

Η κ. Κοτρώτσου, ως δικαστική συμπαραστάτρια της κόρης της διεκδικούσε να καταβληθεί στην κόρη της το ποσό των 200.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης για τη ζημία που υπέστη από τον βαρύτατο τραυματισμό της. Επίσης, διεκδίκησε την καταβολή ποσού 2.978 ευρώ κάθε μήνα για όσο διαρκεί ο βίος της.

Το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, όπως και το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών, απέρριψε την αγωγή κρίνοντας ότι δεν «υπάρχουν παραλείψεις των οργάνων του ελληνικού Δημοσίου που να βρίσκονται σε αιτιώδη συνάφεια» με τον βαρύτατο τραυματισμό της νεαρής κοπέλας.

Συγκεκριμένα, το Α΄ Τμήμα του ΣτΕ, με την υπ΄ αριθμ. 1500/2022 απόφασή του έκρινε ότι υπάρχει «αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της παράνομης παραλείψεως των αστυνομικών οργάνων να άρουν την παράνομη κατάσταση που προκλήθηκε από την παράνομη είσοδο και παραμονή επί μακρόν στη χώρα υπηκόου τρίτης χώρας και του επιζήμιου αποτελέσματος (της προσβολής υγείας ή σώματος) τρίτου» και «δεν αίρεται ο αιτιώδης σύνδεσμος εκ του ότι παρεμβάλλεται η εγκληματική ενέργεια του αλλοδαπού».

Αναλυτικότερα, το ΣτΕ έκρινε ότι «η είσοδος στη χώρα αλλοδαπών/υπηκόων τρίτης χώρας και η περαιτέρω διαμονή τους -η οποία μπορεί να είναι και μακρά- δεν είναι ελεύθερη ούτε ανεξέλεγκτη, αλλά διέπεται από κανονιστικό καθεστώς (του ν. 3386/2005) που επιβάλλει σ’ αυτούς την υποχρέωση εφοδιασμού τους με διαβατήριο/ταξιδιωτικό έγγραφο, θεώρηση εισόδου και άδεια διαμονής για συγκεκριμένο σκοπό (για εργασία, ανεξάρτητη οικονομική δραστηριότητα, σπουδές ή άλλο νόμιμο σκοπό) και καθιδρύει δεσμία αρμοδιότητα των αστυνομικών οργάνων για την έκδοση πράξεως απελάσεως σε περίπτωση, μεταξύ άλλων, που ο αλλοδαπός έχει παραβιάσει τις σχετικές διατάξεις, μετά δε την έναρξη ισχύος του ν. 3907/2011 πράξεως επιστροφής για τους παρανόμως διαμένοντες».

Παράλληλα, οι σύμβουλοι Επικρατείας επισημαίνουν ότι «οι ρυθμίσεις του ν. 3386/2005 αποσκοπούν όχι μόνον στην προστασία του γενικού (Δημόσιου) συμφέροντος (της διασφαλίσεως της δημόσιας τάξεως, ασφάλειας, κοινωνικής ειρήνης, δημόσιας υγείας), αλλά και στην προστασία του συμφέροντος των ιδιωτών με την αποτροπή της προσβολής των συνταγματικώς προστατευόμενων έννομων αγαθών (της ζωής, της υγείας, της σωματικής ακεραιότητας, της τιμής, της υπολήψεως, της προσωπικής ελευθερίας, της γενετήσιας ελευθερίας, της περιουσίας, της ιδιοκτησίας τους) από τη συμπεριφορά των παρανόμως εισελθόντων, διαμενόντων και εργαζόμενων στη χώρα αλλοδαπών».

Επίσης, συνεχίζει το ΣτΕ, «αποσκοπούν και στην προστασία του συμφέροντος των προσώπων αυτών», τα οποία, όπως επισημαίνεται στην οικεία αιτιολογική έκθεση, «παραμένουν στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής ορισμένες μάλιστα φορές σε συνθήκες κατώτερες του ελαχίστου που υπαγορεύει η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, με αποτέλεσμα να εξωθούνται μοιραία σε ποικίλες μορφές παραβατικότητας, τροφοδοτώντας έτσι ακούσια, κατά καιρούς, τάσεις επιφυλακτικότητας εκ μέρους του ημεδαπού πληθυσμού».

Μάλιστα, υπογραμμίζουν οι σύμβουλοι: «Όσο τα αστυνομικά όργανα παραβιάζουν τις υποχρεώσεις τους και δεν εκδίδουν κατ’ ενάσκηση της δεσμίας αρμοδιότητάς τους πράξη απελάσεως ή μετά τις 26.1.2011 πράξη επιστροφής για τους παρανόμως διαμένοντες, δημιουργείται η βεβαιότητα σε όποιον αλλοδαπό εισήλθε λάθρα, διαμένει παρανόμως στη χώρα και επιθυμεί να συμπεριφερθεί παρανόμως και να προσβάλει κάποιο έννομο αγαθό ότι ποτέ δεν θα τιμωρηθεί, αφού η ταυτότητά του δεν είναι γνωστή στις ελληνικές αρχές ούτε έχουν ληφθεί τα δακτυλικά αποτυπώματά του».

Συνεπώς, «υπάρχει γενικώς και αφηρημένως αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της παράνομης αυτής παραλείψεως των οργάνων του Δημοσίου και της ζημίας (λχ βλάβης του σώματος ή της υγείας ή θανατώσεως) τρίτου προσώπου, η οποία προκαλείται όταν ο παρανόμως εισελθών και διαμένων στην Ελλάδα υπήκοος τρίτης χώρας προσβάλει απολύτως προστατευόμενο έννομο αγαθό».

Τέλος, καταλήγει το ΣτΕ ότι είναι «μη νόμιμη η κρίση του Διοικητικού Εφετείου για τη μη συνδρομή αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ των παραλείψεων των αστυνομικών οργάνων και του βαρύτατου τραυματισμού της εκπροσωπούμενης από την οριστική δικαστική συμπαραστάτριά της (μητέρας της) αναιρεσείουσας, ηλικίας τότε 15 ετών, συνεπεία εγκλημάτων (βιασμός, απόπειρα ανθρωποκτονίας) που διαπράχθηκαν εις βάρος της από υπήκοο τρίτης χώρας».

Ισόβια και 25 χρόνια είναι η συνολική ποινή που επιβλήθηκε στον βιαστή της Μυρτούς στη Χρυσή Ακτή της Πάρου, το καλοκαίρι του 2012.

Πιο αναλυτικά, κάνοντας δεκτή την πρόταση του εισαγγελέα, το δικαστήριο της Σύρου αποφάσισε για τον Πακιστανό Αχμέτ Βακάς τις παρακάτω ποινές: Για τη ληστεία: ισόβια κάθειρξη, για την απόπειρα ανθρωποκτονίας ποινή κάθειρξης 18 ετών, για το βιασμό ποινή κάθειρξης 18 ετών και για την παράνομη εργασία τρεις μήνες φυλάκιση. Η συνολική ποινή είναι ισόβια κάθειρξη και 25 έτη, καθώς και ισόβια στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων.

Ο εισαγγελέας πρότεινε μεταξύ άλλων για τον βιαστή, όταν και αν βγει από τη φυλακή να απελαθεί, ενώ στην αγόρευση τού ανέφερε πώς υπήρχε παράλληλος δόλος, αφού ο θύτης ήθελε και να κλέψει το κινητό και να βιάσει. Παράλληλα, μιλώντας για τη μητέρα της Μυρτούς είπε: "η μάνα ήταν και γλαφυρή στην περιγραφή της. Δεν τον θεωρώ ένοχο, επειδή είναι Πακιστανός ή αλλοδαπός. Γιατί λίγους μήνες μετά, θυμόμαστε την περίπτωση στην Ξάνθη, όπου Έλληνας βίασε και έκαψε ζωντανή την κοπέλα έξω απο το σπίτι της. Είναι ένοχος για την κτηνωδία που προκάλεσε και αυτο οφείλεται στον ίδιο τον άνθρωπο, την ψυχή του, το χαρακτήρα του". "Να ευχηθώ καλό κουράγιο στην οικογένεια της Μυρτούς", κατέληξε ο εισαγγελέας. 

Συγκλόνισε η περιγραφή της μάνας

"Πήγαμε στην Πάρο επειδή η μεγάλη μου κόρη είχε ψυχικά κουραστεί από τις Πανελλαδικές εξετάσεις. Ήθελε να πάει με τις φίλες της διακοπές αλλά εγώ φοβόμουν. Έτσι αποφασίσαμε να πάμε όλοι μαζί για να προσέχω τη μεγάλη μου κόρη. Είχα και το αυτοκίνητο μαζί μου οπότε ο,τι και αν χρειάζονταν και τα άλλα παιδιά, θα ήμουν δίπλα τους. Εκείνη την ήμερα καθόμασταν στην παραλία, η Μυρτώ ως υστερικά συντηρητικό και μη κοινωνικό άτομο δεν ήθελε να βγάλει τα ρούχα της και να κολυμπήσει. Μου ζήτησε να πάει μια βόλτα. Οχι της είπα.

Γιατί μαμά; είπε η Μυρτώ. Γιατί παιδί μου είναι ένας μαυριδερός και συνέχεια κοιτάζει προς τα εδώ και με φοβίζει. Και θα φύγουμε σε λίγο. Πού είναι τώρα, δεν τον βλέπω, είπε η Μυρτώ. Έφυγε προς τα επάνω παιδί μου, της είπα. Εντάξει, θα είμαι εδώ στα βράχια και θα ακούω μουσική. Μόλις μαζέψεις τα πράγματα φώναξε με ή τηλεφώνησε μου και θα έρθω", ανέφερε η μητέρα της Μυρτούς, Μαίρη Κοτρώτσου. 

Όταν πια το κινητό της Μυρτούς ήταν απενεργοποιημένο, η μητέρα της άρχισε να την αναζητά, μαζί με την άλλη της κόρη: "Αμέσως ξεκίνησα να την ψάχνω μαζί με τη μεγάλη μου κόρη. Φτάσαμε στα βράχια και μου λέει η κόρη μου: Μαμά, ειναι ένας περίεργος άνθρωπος εδώ κάτω. Μήπως είναι η Μυρτώ; ρώτησα. Όχι, δεν νομίζω, είπε το κορίτσι μη μπορώντας να αναγνωρίσει την ίδια της την αδερφή.

Όταν πλησίασα το σημείο είδα ένα αλλοιωμένο σώμα και πρόσωπο. Εβλεπα παντού αίμα. Παρά πολυ αίμα. Το δεξί της μάτι ήταν κλειστό, πρησμένο και μελανιασμένο. Το αριστερό της μάτι ήταν ανοιχτό και ασάλευτο. Πρησμένο και αυτό και ματωμένο. Σκέφτηκα πως αν δεν πέθανε ακόμα, σε λίγα λεπτά θα είναι σίγουρα νεκρή.. Στο νοσοκομείο μου είπαν ότι το παιδί μου ειναι κλινικά νεκρό. Όπως διαπιστώθηκε αργότερα στο νοσοκομείο, όλο της το πρόσωπο ήταν σπασμένο.

Τέσσερις μήνες μετά το συμβάν πήγα πάλι στο ίδιο σημείο. Ήθελα να το δω. Ήθελα να δω το μέρος που κακοποιήθηκε το παιδί μου. Παρόλο που έβρεξε και η θάλασσα ξεβράζε τα νερά της, τα βράχια είχαν ακόμα το αίμα του παιδιού μου. Εννέα φιάλες αιμα της χορηγήσαν στο νοσοκομείο.

Η απολογία του βιαστή

"Ζητάω χίλιες φορές συγγνώμη από τη Μυρτώ, τη μαμά της και τον πατέρα της. Δεν ήξερα τι έκανα. Ρωτήστε για μένα στο Πακιστάν, έχω καθαρό ποινικό μητρώο", ανέφερε κατά την απολογία του ο βιαστής της Μυρτούς και συνέχισε: "Σχετικά με την ηλικία μου, μάλλον εκανα λάθος την πρώτη φορά που με ρώτησαν. Γεννήθηκα στις 27 Απριλίου του 1994. Ένα χρόνο πριν το συμβάν ήρθα στην Ελλάδα. Δούλευα περιστασιακά ως βοηθός οικοδόμου, και μετά πήγα στην Παρο και δούλευα στον κήπο του ξενοδοχείου. Καθάριζα και μάζευα τα σκουπίδια. Τον πρώτο καιρό έπαιρνα 400 ευρώ το μήνα και δούλευα σχεδόν όλες τις μέρες. Την επόμενη σεζόν πληρωνόμουν 450 ευρω το μήνα".

Απαντώντας σε ερωτήσεις τις έδρας σχετικές με το τραγικό συμβάν, ο θύτης είπε: "Περνούσα το δρόμο και καθόταν μια κοπέλα. Την είδα πρώτη φορά. Στην αρχή σκέφτηκα να της κλεψω το κινητό και μετα σκέφτηκα να τη βιάσω". "Πώς της πήρες το κινητό;", ρώτησε ο πρόεδρος. "Έκανε σκηνικό για να το κρατήσει. Γλιστρήσαμε στις πέτρες και πέσαμε μαζί κάτω. Το κινητό έπεσε δίπλα μας. Πιάστηκαμε στα χέρια. Εγώ λίγο την έσπρωξα. Μετά της έβγαλα τα ρούχα για να μην με ακολουθήσει. Πήγα να φύγω και με τράβηξε με το πόδι της. Έπεσα, είδα την πέτρα, την άρπαξα και την πέταξα γύρω μου, αφού γύρισα και την κοίταξα. Η πέτρα έπεσε στο μάτι της.

Αναφορικά με το βιασμό, ο Πακιστανός είπε: "Δεν ήθελε, με το ζόρι τη βίασα. Με το ένα χέρι την κρατούσα από το λαιμό και με το άλλο έκανα αυτό το πράγμα. Ζητώ συγγνώμη. Φώναξε δυο-τρεις φορές. 
"Γιατί σταμάτησε να φωνάζει;" ρώτησε ο πρόεδρος. "Δεν ξέρω. Μετά τελείωσα και πήγα να φύγω, αλλα με έπιασε με το χέρι της".

Στην ερώτηση πότε της πήρε το κινητό, ο καταδικασθέντας απάντησε: "Αφου της πέταξα την πέτρα. Όταν έπεσε το κινητό και πέσαμε και εμείς τοτε σκέφτηκα να κάνω το άλλο". "Τι σκεφτηκες να κάνεις μετά;", ρώτησε ο πρόεδρος και ο Πακιστανός αποκρίθηκε: "Ήμουν φοβισμένος και όταν άκουσα το ασθενοφόρο και την αστυνομία, έτρεξα να κρυφτω. Πήγα στο ξενοδοχείο, είχα πάνω μου το κινητό, μετά το πέταξα στον κάδο, επειδή φοβήθηκα, άλλαξα ρούχα και πήγα να ποτίσω στον κήπο, τα ρούχα τα έπλυνα δύο μέρες μετά, μαζί με τα υπόλοιπα.

Το βράδυ δεν κοιμήθηκα, ούτε έφαγα. Σκεφτόμουν ότι, αν έρθει η αστυνομία, θα ομολογήσω. Δυο μέρες μετά θα έφευγαν δύο φίλοι μου για την Αθήνα, με προορισμό το Πακιστάν. Θα πήγαινα και εγώ και κει θα προσευχόμουν στο Θεό, για να με συγχωρέσει".

Πηγή koutipandoras.gr