Τον κώδωνα του κινδύνου κρούει η επιστημονική κοινότητα σχετικά με τις συνθήκες λειψυδρίας και ξηρασίας στη Μεσόγειο. Η συνεχής αύξηση της θερμοκρασίας σε συνδυασμό με τις μειωμένες βροχοπτώσεις αποτελούν τους βασικούς λόγους ανησυχίας των επιστημόνων για τη διαθεσιμότητα των υδάτινων πόρων.

«Στη θερμοκρασία θα προσαρμοστούμε. Εκεί που δεν θα μπορέσουμε να προσαρμοστούμε, είναι το νερό»

Ειδικότερα, στο μικροσκόπιο τίθενται οι περιοχές που κατά την τουριστική περίοδο δέχονται μεγάλο αριθμό επισκεπτών με αποτέλεσμα η ζήτηση για νερό να αυξάνεται σημαντικά. Σύμφωνα με έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ οι χώρες της Νοτίου Μεσογείου και ειδικότερα η περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής (MENA) βρίσκονται στο επίκεντρο αυτής της κρίσης λειψυδρίας καθώς φιλοξενεί 15 από τις 20 χώρες με τη μεγαλύτερη λειψυδρία στον κόσμο.

Επιπλέον, έκθεση του JRC της Κομισιόν για την ξηρασία στη Μεσόγειο που δημοσιεύθηκε τον φετινό Φεβρουάριο σχετικά με τις συνεχιζόμενες ξηρασίες και τις επιπτώσεις τους στην ευρύτερη περιοχή, ανέφερε ότι οι μακροχρόνιες θερμοκρασίες άνω του μέσου όρου, οι θερμές περίοδοι και οι ανεπαρκείς βροχοπτώσεις έχουν οδηγήσει σε σοβαρές συνθήκες ξηρασίας στην περιοχή της Μεσογείου, επηρεάζοντας πολυάριθμες περιοχές στη νότια Ιταλία, τη νότια Ισπανία, τη Μάλτα, το Μαρόκο, την Αλγερία και την Τυνησία.

Ακόμα, επεσήμανε ότι με βάση τις εποχικές προβλέψεις αναμενόταν μία θερμότερη άνοιξη στη νότια Ιταλία, την Ελλάδα, τα νησιά της Μεσογείου και τη βόρεια Αφρική και προσέθετε ότι καθώς η σοβαρότητα της ξηρασίας αναμένεται να συνεχιστεί, αυξάνονται οι ανησυχίες για τις επιπτώσεις της στη γεωργία, τα οικοσυστήματα, τη διαθεσιμότητα πόσιμου νερού και την παραγωγή ενέργειας.

Η τουριστική ανάπτυξη δημιουργεί έξτρα πίεση

Όπως εξηγεί στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, στο πλαίσιο του 3ου Διεθνούς Φόρουμ για το Νερό, ο πρύτανης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και καθηγητής Διευθέτησης Ορεινών Υδάτων, Φώτης Μάρης, σύμφωνα με τις έρευνες οι οποίες έχουν γίνει και τις μετρήσεις στο κομμάτι της Μεσογείου και στον ελλαδικό χώρο εκτιμάται μία μείωση της απορροής λόγω της μείωσης των βροχοπτώσεων σε ποσοστό 15 με 20% μεσοσταθμικά.

«Καταλαβαίνετε ότι αυτή η ποσότητα νερού είναι μία κρίσιμη ποσότητα και αυτό εκφράζεται στη δυνατότητα κάλυψης των αναγκών για τη λειτουργία της κοινωνίας. Σε άλλες περιοχές περισσότερο έντονα και σε άλλες λιγότερο. Οπότε είμαστε υποχρεωμένοι αρχικά να επαναξιολογήσουμε όλα μας τα συστήματα σε ό,τι αφορά την επάρκεια την οποία θα έχουν για την κάλυψη και των σημερινών αλλά και των μελλοντικών αναγκών. Είναι μια τεράστια δουλειά η οποία πρέπει να γίνει και ταυτόχρονα να παίρνονται αποφάσεις οι οποίες να ρυθμίζουν την κατανάλωση από όπου προηγουμένως έχουμε ενημερώσει οι επιστήμονες και το κράτος υπεύθυνα τον πολίτη για να κατανοήσει ποιες είναι οι αλλαγές οι οποίες πρέπει να γίνουν για να πετύχει η προσαρμογή», σημειώνει ο κ. Μάρης.

Αναφορικά με την Ελλάδα όπως επισημαίνει η ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας και η τουριστική ανάπτυξη δημιουργούν μεγάλες πιέσεις, μία εκ των οποίων είναι η μεγάλη ανάγκη σε πόσιμο νερό. «Είναι πολύ θετικό να αυξάνεται κάθε χρόνο η επισκεψιμότητα της χώρας, πολύ καλό και για την οικονομία και για τους ανθρώπους που επισκέπτονται τη χώρα, αλλά αυτό δημιουργεί έξτρα πίεση. Έχουμε τη μείωση των βροχοπτώσεων από την άλλη όμως έχουμε αύξηση των αναγκών», τονίζει και προσθέτει ότι χρειάζεται κατά τόπους, στα μικρά, στα μεγαλύτερα νησιά, στις περιοχές που είναι με χαμηλές βροχοπτώσεις ή άνυδρες προσαρμοσμένα σχέδια για να υπάρξει η δυνατότητα κάλυψης όλων αυτών των αναγκών και ταυτόχρονα να γίνουν βελτιώσεις στην κατεύθυνση της βιώσιμης διαχείρισης των υδάτων.

Οι μειωμένες βροχοπτώσεις επιβαρύνουν το ζήτημα της λειψυδρίας

Οι μειωμένες βροχοπτώσεις τη χρονιά που διανύουμε αποτελούν επίσης έναν παράγοντα που επιβαρύνει το ζήτημα της λειψυδρίας κυρίως, όπως εξηγεί ο κ. Μάρης, για το Νότιο Αιγαίο, την Κρήτη και τη Νότια Πελοπόννησο, περιοχές που ήδη έχει καταγραφεί το πρόβλημα αλλά και σε μεγάλες πόλεις οι οποίες βασίζονται στην επιφανειακή απορροή.

«Αυτή τη στιγμή οι βροχοπτώσεις στην Ελλάδα χαρακτηρίζονται από δύο μέγιστα. Το ένα μέγιστο είναι στα τέλη Νοεμβρίου και τον Δεκέμβριο και το δεύτερο μέγιστο είναι τέλη Μαΐου-αρχές Ιουνίου. Οπότε καταλαβαίνετε η υστέρηση που έχουμε μέχρι αυτή τη στιγμή θα κριθεί το πόσο πολύ έντονη και πόσο πολύ μεγάλο θα είναι το έλλειμμα μας από το πώς θα συμπεριφερθούν οι βροχοπτώσεις στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα μέχρι τις 15 Ιουνίου. Αν σε αυτή την περίοδο που είναι το δεύτερο μέγιστο των βροχοπτώσεων της χώρας δεν έχουμε τις αναμενόμενες βροχοπτώσεις το πρόβλημα θα παραμένει σημαντικό στις περιοχές που ήδη έχει καταγραφεί. Νότιο Αιγαίο, Κρήτη, Νότια Πελοπόννησος και σίγουρα στις μεγάλες πόλεις οι οποίες βασίζονται στην επιφανειακή απορροή».

Μέχρι το 2050 η ζήτηση στο νερό προβλέπεται να διπλασιαστεί ή και να τριπλασιαστεί

Επιπλέον, σύμφωνα με στοιχεία που παρέθεσε κατά τη διάρκεια ομιλίας του στο 3ο Διεθνές Φόρουμ για το Νερό ο καθηγητής Κλιματολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος της Ελληνικής Μετεωρολογικής Εταιρείας, Παναγιώτης Νάστος μέχρι το 2050 η ζήτηση στο νερό προβλέπεται να διπλασιαστεί ή και να τριπλασιαστεί.

Αναφορικά με τις βροχοπτώσεις ο κ. Νάστος επισήμανε ότι με βάση τα κλιματικά μοντέλα που έχουν αναπτυχθεί στην περίπτωση που η αύξηση της θερμοκρασίας αγγίξει τους 2 βαθμούς Κελσίου αναμένεται μείωση των βροχοπτώσεων περίπου 10-15%, κάτι το οποίο θα προστεθεί στην ήδη παρατηρούμενη μείωση που έχει σημειωθεί, της τάξης του 20%, ειδικά στην Ανατολική Μεσόγειο.

«Όταν η θερμοκρασία μας ξεπεράσει τον 1,5 Βαθμό Κελσίου βλέπετε ότι η θέρμανση θα είναι μεγαλύτερη ειδικά στις αρκτικές περιοχές πάνω από την ξηρά και στο Βόρειο Ημισφαίριο ενώ αντίστοιχα οι βροχοπτώσεις θα ελαττωθούν κυρίως στα μεγάλα γεωγραφικά πλάτη. Στους τροπικούς στην περιοχή της Μεσογείου είναι μία μείωση της τάξης του 20% όπως είπα αυτό προστίθεται στην ήδη υπάρχουσα μείωση που ήδη έχουμε υποστεί. Αντίστοιχα, αποτελέσματα είναι πολύ πιο έντονα όταν η θερμοκρασία μας φτάσει στους 2 βαθμούς Κελσίου», σημείωσε και προσέθεσε ότι η ξηρασία γίνεται πλέον πιο έντονη και πιο εκτεταμένη ειδικά στη νοτιοανατολική Μεσόγειο.

Παράλληλα, όπως τόνισε, σύμφωνα με μία πρόσφατη μελέτη για την Ελλάδα παρατηρούν ότι υπάρχει μία μετατόπιση της ξηρασίας από τα ανατολικά προς τα δυτικά με κύριο φραγμό στην κλιματική αλλαγή να αποτελεί η οροσειρά της Πίνδου.

«Στη θερμοκρασία θα προσαρμοστούμε. Εκεί που δεν θα μπορέσουμε να προσαρμοστούμε, είναι το νερό», υπογράμμισε ο κ. Νάστος.

Tουλάχιστον 17 Τυνήσιοι μετανάστες, οι οποίοι επέβαιναν σε αλιευτικό σκάφος το οποίο κατευθυνόταν προς τις ιταλικές ακτές αγνοούνται.

Όπως ανέφερε ο Χούσεμ Εντίν Τζεμπάμπλι, αξιωματούχος της τυνησιακής εθνοφρουράς, οι αγνοούμενοι, μεταξύ των οποίων και ένα 5χρονο παιδί, αναχώρησαν με αλιευτικό σκάφος από την Μπιζέρτ στη βόρεια Τυνησία την προηγούμενη εβδομάδα.

Σύμφωνα με τον Τυνήσιο αξιωματούχο η ακτοφυλακή και δυνάμεις του Πολεμικού Ναυτικού της Τυνησίας, με τη συνδρομή ελικοπτέρου, έχουν ξεκινήσει επιχείρηση έρευνας και διάσωσης.

Η Μεσόγειος θάλασσα έχει γίνει υγρός τάφος για πολλές χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που επιλέγουν τις θαλάσσιες οδούς για να φτάσουν στην Ευρώπη, καθώς οι δρόμοι από τη στεριά είναι κλειστοί. Η Τυνησία και η Λιβύη είναι χώρες από τις οποίες πολλοί άνθρωποι ξεκινούν το επικίνδυνο αυτό ταξίδι με την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή.

 

ΝΙΚΗ ΜΠΑΚΟΥΛΗ

Η αρχή του 2023 ήταν η πιο θανατηφόρα της εξαετίας για τους πρόσφυγες που διέσχισαν τη Μεσόγειο με προορισμό την Ευρώπη. Τι κάνει δύσκολη την ταυτοποίηση των σορών.

Η Μεσόγειος έχει εξελιχθεί σε στάδιο μαζικού θανάτου του ταξιδιού ανθρώπων από την υποσαχάρια Αφρική και τη Μέση Ανατολή προς την Ευρώπη, την τελευταία 10ετια.

Τα στοιχεία του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (ΔΟΜ) είναι τρομακτικά.

Περισσότερα από 2.000.000 άτομα επιχείρησαν τη διέλευση.

Περισσότερα 28.000 αγνοούνται.

Κατά τη Διεθνή Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού, μόνο το 13% των σορών ανασύρονται από τις ευρωπαϊκές αρχές.

Η συντριπτική πλειοψηφία δεν αναγνωρίζεται.

Τις περισσότερες φορές, οι βάρκες χάνονται χωρίς επιζώντες. Βυθίζονται τόσο βαθιά που δεν βρίσκονται ποτέ. Τα πτώματα σκορπίζονται σε διαφορετικές ακτές, χωρίς έγγραφα ταυτότητας.

Οι αξιωματούχοι εκεί κάνουν ελάχιστα για να ταυτοποιήσουν τις σορούς.

Οι πιθανότητες εν τω μεταξύ, να γίνει η ταυτοποίηση και να ενημερωθεί κάποιος συγγενής για το θάνατο αγαπημένου του προσώπου «είναι ίδιες με αυτές που έχει ο καθένας να κερδίσει τη λοταρία» εξήγησε ο Γενικός Διευθυντής του ΔΟΜ, Αντόνιο Βιτορίνο είπε στην Washington Post.

Εξέφρασε το φόβο πως οι θάνατοι μεταναστών έχουν κανονικοποιηθεί, δεδομένου και ότι το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους ήταν το πιο θανατηφόρο από το 2017 και εντεύθεν για τα ταξίδια που έγιναν μέσω της Κεντρικής Μεσογείου.

Φωτογραφία που δόθηκε στην δημοσιότητα από το Λιμενικό Σώμα, του αλιευτικού σκάφους με μεγάλο αριθμό μεταναστών που βυθίστηκε στην Πύλο. EUROKINISSI ΛΙΜΕΝΙΚΟ ΣΩΜΑ - ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΚΤΟΦΥΛΑΚΗ

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΡΙΜΗΝΟ ΤΟΥ 2023 ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΙΟ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ ΤΗΣ ΕΞΑΕΤΙΑΣ

Aπό το 2014 έχουν χαθεί στη Μεσόγειο 28.105 άνθρωποι. Σε εύρος 9ετιας, ο χειρότερος μήνας της ιστορίας ήταν ο Απρίλιος του 2015, όταν χάθηκαν/πέθαναν 1.494 άνθρωποι που επιχείρησαν το ταξίδι. Ακολούθησε ο Μάιος του 2016 με 1.178.

Σε επίπεδο τριμήνου, το πρώτο του 2023 ήταν το πιο θανατηφόρο των τελευταίων έξι ετών για πρόσφυγες που αναζητούσαν τρόπο να φτάσουν στην Ευρώπη -μέσω Τουρκίας.

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ

Ιστορικά, η Μεσόγειος -του μέσου βάθους των 1.500 μέτρων- είναι γνωστή ως το πιο ορατό σημείο παράτυπων διελεύσεων μεταναστών της Βόρειας Αφρικής, μέσω της Τουρκίας για την Ευρώπη.

Δηλαδή, χρησιμοποιείται εδώ και χιλιάδες χρόνια για αυτόν τον σκοπό.

Εδώ και χιλιάδες χρόνια δεν φτάνουν στον προορισμό τους όλοι οι άνθρωποι που αποπειρώνται να διασχίσουν αυτά τα νερά.

Από το 2014 ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης ‘λειτουργεί’ το Missing Migrants Project, που καταγράφει τους θανάτους και τις εξαφανίσεις ανθρώπων, οι οποίοι άρχισαν, αλλά δεν ολοκλήρωσαν το ταξίδι.

Είναι χρήσιμο να γνωρίζεις πως τα δεδομένα για αφίξεις και διασώσεις βασίζονται σε δεδομένα από εθνικές αρχές (Ισπανικό Υπουργείο Εσωτερικών, Ιταλικό Υπουργείο Εσωτερικών, Ελληνική Ακτοφυλακή, Τουρκική Ακτοφυλακή, Λιβυκή Ακτοφυλακή, Υπουργείο Εσωτερικών της Αλγερίας, Εθνοφρουρά και Υπουργείο Εσωτερικών της Τυνησίας), τις ΜΚΟ και το προσωπικό του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης στο πεδίο.

Συλλέγονται από το Displacement Tracking Matrix (DTM) του ΔΟΜ. Η διαθεσιμότητα ποικίλλει όλα τα χρόνια.

Οι καθ’ ύλην αρμόδιοι εξηγούν πως η πραγματικότητα είναι πολύ πιο τραγική από ό,τι φαίνεται στους αριθμούς που ακολουθούν «καθώς η συλλογή πληροφοριών είναι δύσκολη και έτσι, όλα τα στοιχεία παραμένουν υπομετρημένα. Με τη σωστή θέληση ωστόσο, μπορεί να γίνει σωστά η καταμέτρηση» λέει η Cristina Cattaneo, καθηγήτρια ιατροδικαστικής παθολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου.

Το εργαστήριο της εργάζεται για την αναγνώριση των σορών που ανακτούνται από τις ιταλικές αρχές.

Το εργαστήριο της δεν λαμβάνει κρατική χρηματοδότηση. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις προσφέρουν λίγους πόρους για την ανάκτηση, πόσο μάλλον για τη διατήρηση και τον εντοπισμό των ανθρώπινων λειψάνων που φτάνουν στις ακτές τους.

Η Ισπανία διαθέτει κεντρική βάση ιατροδικαστικών δεδομένων, αλλά είναι δυνατή η αναζήτηση μόνο με το όνομα.

Στην Ιταλία και την Ελλάδα, υπάρχει περιορισμένος συντονισμός μεταξύ διαφορετικών γραφείων και περιφερειών που χειρίζονται υποθέσεις αγνοουμένων μεταναστών.

Μια συμφωνία του 2018 μεταξύ Ιταλίας, Μάλτας, Ελλάδας και Κύπρου για την ανταλλαγή ιατροδικαστικών πληροφοριών με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή  δεν έχει ακόμη εφαρμοστεί πλήρως.

Την τελευταία επταετία εξαφανίστηκαν/πέθαναν 20.584 άνθρωποι στη Μεσόγειο. EUROKINISSI ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΜΟΝΟ ΑΝ ΠΑΡΕΙ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ, ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επικεντρωθεί στην πρόληψη της μετανάστευσης, συνάπτει συμφωνίες με κυβερνήσεις σε όλη τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική για την αναχαίτιση σκαφών, προτού φτάσουν στα ευρωπαϊκά ύδατα. Επίσης, χρηματοδοτεί κέντρα κράτησης προσφύγων.

Ως επί το πλείστον, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αναλαμβάνουν συντονισμένες ενέργειες για τον εντοπισμό των νεκρών μετά από μεγάλα ναυάγια που προσελκύουν τον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης.

Ένα πρόσφατο παράδειγμα είναι το ναυάγιο της Πύλου.

Όπως γράφει η WP «όταν μια μπλε τράτα βυθίστηκε στα ελληνικά ύδατα στις 14 Ιουνίου με 750 επιβαίνοντες, η χώρα έκανε το σπάνιο βήμα να ενεργοποιήσει το σύστημα αναγνώρισης θυμάτων καταστροφών. Γενικά χρησιμοποιείται σε φυσικές καταστροφές.

Οι αρχές απευθύνθηκαν στις χώρες καταγωγής των μεταναστών για να βοηθήσουν στον εντοπισμό των σορών και δημιούργησαν μια τηλεφωνική γραμμή για οικογένειες.

Η ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΣΤΗΝ ΠΥΛΟ ΔΕΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΘΗΚΕ ΣΤΙΣ ΔΕΚΑΔΕΣ ΒΥΘΙΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΕΚΤΟΤΕ, ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Ή ΟΠΟΥ ΑΛΛΟΥ

Παρεμπιπτόντως, σε ό,τι αφορά το συμβάν στην Πύλο, εξακολουθεί να είναι άγνωστη η τύχη περισσότερων από 300 ατόμων.

Όπως λέει ο ΔΟΜ, οι άνθρωποι γυρίζουν από την άλλη το κεφάλι, εθελοντικά και συνειδητά.

Και μέσα σε όλα αυτά τα προβλήματα, τις ανεπάρκειες και την αδιαφορία, αυτοί που ενδιαφέρονται προσπαθούν να βάλουν ονόματα και πρόσωπα στους αγνοούμενους.

Λένε πως το πιο δύσκολο κομμάτι είναι η αναζήτηση συγγενή. Διαβεβαιώνουν ωστόσο, πως δεν είναι αδύνατη.

Να δούμε τους αριθμούς των προσφύγων από το 2016 έως τις 9 Ιουνίου του 2023.

Σε αυτό το διάστημα έγιναν 1.760.203 απόπειρες διέλευσης

Συνηθέστερα προτιμάται η Κεντρική Μεσόγειος (Σικελία, Σαρδηνία, Κορσική, Τζέρμπα, Κρες, Κρκ, Μπρατς, Χβαρ, Παγκ, Κόρτσουλα, Μάλτα και Έλβα). Ακολουθεί η Δυτική (Μαγιόρκα, Μινόρκα και Ίμπιζα) και τελευταία επιλογή είναι η Ανατολική (Κρήτη, Εύβοια, Λέσβος, Ρόδος, Χίος, Κεφαλλονιά, Κέρκυρα, Λήμνος, Σάμος, Νάξος, Ζάκυνθος, Άνδρος, Θάσος, Λευκάδα, Κάρπαθος, Κως, Ίμβρος, Κύθηρα, Ικαρία και Σκύρος).

Την τελευταία επταετία εξαφανίστηκαν/πέθαναν 20.584 άνθρωποι.

Οι παράνομες αφίξεις, όπως αναφέρονται στην ιστοσελίδα του ΔΟΜ, έχουν υπολογιστεί σε 1.243.454.

ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΣΕ ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΠΙΠΕΔΟ

Συντρίμμια ενός αναποδογυρισμένου σκάφους που ξεβράστηκε σε παραλία κοντά στο Cutro, στη νότια Ιταλία, στις 27 Φεβρουαρίου 2023. AP PHOTO Paolo Santalucia

Σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης, η Τυνησία ξεπέρασε φέτος τη Λιβύη ως το σημείο που καταλήγουν τα σκάφη με πρόσφυγες, τα οποία πλέουν στη Μεσόγειο, αλλά δεν φτάνουν στον προορισμό τους.

Στα νότια ύδατα της χώρας, οι ψαράδες βρίσκουν πτώματα στα δίχτυα τους. Άνθρωποι που περπατούν στις παραλίες, τα ανακαλύπτουν ξεβρασμένα στην άμμο.

Διαπιστώθηκε πως η αντιστοίχιση δειγμάτων DNA με συγγενείς σε άλλες χώρες θα απαιτούσε μια διεθνή βάση δεδομένων, επιτρέποντας ιδανικά στα μέλη της οικογένειας να υποβάλλουν δείγματα τοπικά.

Το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι η έλλειψη πολιτικής βούλησης, σε διεθνές επίπεδο αφού σε εθνικό δεν αρκεί «καθώς ποτέ δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πού θα ξεβραστεί μια σορός».

Την ίδια ώρα, υπάρχουν αμέτρητες οικογένειες που εξακολουθούν να περιμένουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα.

Πηγή: news247.gr

Κρατούν μέσα τους -ερμητικά κλειστά- τους σπόρους που περιέχουν και στο πέρασμα της πύρινης λαίλαπας τους προστατεύουν μέχρι να φύγει η απειλή. Οι κώνοι της χαλεπίου πεύκης και της τραχείας πεύκης μένουν κλειστοί πάνω στα δέντρα και όταν ο κίνδυνος περάσει και ο τόπος κρυώσει, ανοίγουν και ρίχνουν στο έδαφος τους σπόρους που δεν έχουν πληγεί από τη φωτιά. Τη «σκυτάλη» στον μηχανισμό αναγέννησης των μεσογειακών δασικών οικοσυστημάτων παίρνουν, στη συνέχεια, οι πρώτες βροχές του φθινοπώρου, με τη βοήθεια των οποίων φυτρώνουν τα νέα μικρά φυτά και αναπτύσσονται μέσα σε έναν χρόνο, τόσο πυκνά το ένα δίπλα στο άλλο που η εικόνα τους θυμίζει μια βούρτσα και τις ακτίνες της που ξεφυτρώνουν από την επιφάνειά της.

«Αυτός είναι ο φυσικός μηχανισμός αναγέννησης των μεσογειακών δασικών οικοσυστημάτων που αποτελούνται κυρίως από τα δύο είδη πεύκης, αναπτύσσονται σε χαμηλότερα υψόμετρα και κινδυνεύουν περισσότερο από πυρκαγιές. Αυτός είναι ακριβώς και ο λόγος που ανέπτυξαν μηχανισμούς για να επιβιώσουν» εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Θέκλα Τσιτσώνη, ομότιμη καθηγήτρια του Τμήματος Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Η ίδια επισημαίνει ότι τέτοια δάση βρίσκονται σε όλη τη χώρα: την Αττική, τη Χαλκιδική, τη Ρόδο, τη Σάμο, τη δυτική Ελλάδα, τη δυτική Πελοπόννησο, τη Θάσο, την ανατολική Ελλάδα και αλλού. Σημειώνει, παράλληλα, ότι «καθώς πυρκαγιές υπήρχαν από τα αρχαιότατα χρόνια και οι περιοχές αυτές δεν είναι δυνατόν να απαλλαγούν από αυτές, γι’ αυτό και τα είδη που ευδοκιμούν εκεί, τα δύο είδη πεύκης και πολλά είδη θάμνων, έχουν τη δυνατότητα αναγέννησης μετά την πυρκαγιά- τα πεύκα με σπόρους και τα πλατύφυλλα με αναβλάστηση από το έδαφος».

Πότε δεν μπορεί να γίνει φυσική αναγέννηση

«Αυτό συνέβη και στο δάσος του Σέιχ Σου στη Θεσσαλονίκη, όπου από την πυρκαγιά του 1997 μέχρι σήμερα έχει δημιουργηθεί ένα πλήρες ώριμο δάσος» αναφέρει η κ. Τσιτσώνη. Αντιθέτως, διευκρινίζει ότι μόνο σε δύο περιπτώσεις δεν είναι δυνατόν να υπάρχει φυσική αναγέννηση. Η μία είναι η κλίση του εδάφους να ξεπερνάει το 50% καθώς οι σπόροι που πέφτουν από τους κώνους κατρακυλούν προς τα κάτω και η δεύτερη είναι να έχει καεί ένα δάσος 17 με 20 χρόνια νωρίτερα, οπότε δεν έχουν προλάβει τα δέντρα να ετοιμάσουν ώριμους σπόρους. «Σε αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να γίνει αναδάσωση ώστε να μην υπάρχει διάβρωση του εδάφους» προσθέτει. Σημειώνει, ωστόσο, ότι η αναδάσωση δεν χρειάζεται να γίνει παντού και αναφέρει ενδεικτικά την περίπτωση της Εύβοιας, όπου από τα 300.000 στρέμματα δάσους που κάηκαν, μόνο 10.000 στρέμματα χαλεπίου πεύκης χρήζουν αναδάσωσης.

Μικρότερος ο κίνδυνος για τα δάση που βρίσκονται σε μεγαλύτερα υψόμετρα

Μικρότερος είναι σε κάθε περίπτωση ο κίνδυνος για τα δάση που βρίσκονται σε μεγαλύτερα υψόμετρα, όπως αυτά της μαύρης πεύκης και της ελάτης. Η κ. Τσιτσώνη δηλώνει, βέβαια, ότι στην πυρκαγιά του 2021 στην Εύβοια η φωτιά ανέβηκε πάνω από τα μεσογειακά οικοσυστήματα και έκαψε μαύρη πεύκη και ελάτη, είδη που δεν διαθέτουν μηχανισμούς επιβίωσης, συνεπώς μπορούν να επανέλθουν μόνο με αναδάσωση ή με τη διαδικασία των σπόρων σε κηλίδες του δάσους μαύρης πεύκης που δεν έχουν καεί. Σε κάθε περίπτωση υπογραμμίζει ότι μπορεί οι πυρκαγιές στα συγκεκριμένα δάση να είναι σπανιότερες, ωστόσο πλέον τα δεδομένα αλλάζουν και εκεί λόγω της κλιματικής αλλαγής, της εγκατάλειψης της υπαίθρου και της υποστελέχωσης των δασικών υπηρεσιών. 

Τι πρέπει να γίνει μετά την πυρκαγιά

Σε ό,τι αφορά στα βήματα που θα πρέπει να ακολουθούνται ύστερα από μια πυρκαγιά, σχολιάζει ότι το πρώτο βήμα είναι ο χαρακτηρισμός των εκτάσεων ως αναδασωτέων μέσα σε χρονικό διάστημα 30 ημερών, όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα. Ακολουθούν ο καθαρισμός των καμένων εκτάσεων, αν είναι δυνατόν και μέσα στον πρώτο χειμώνα καθώς ως τότε έχουν απελευθερωθεί οι σπόροι στο έδαφος και μέσα σε έναν χρόνο το ξύλο διατηρείται και είναι αξιοποιήσιμο. Παράλληλα επιβάλλεται η εκπόνηση μελετών αποτροπής διάβρωσης και πλημμυρών, η υλοποίηση αντιδιαβρωτικών έργων (με κορμοδέματα, κλαδοπλέγματα και ξύλινα φράγματα) και η διενέργεια μελετών αναδάσωσης για τα σημεία όπου αυτό απαιτείται.

Πόσος χρόνος χρειάζεται για την αναγέννηση;

Στο ερώτημα πόσος χρόνος χρειάζεται για την αναγέννηση ενός δασικού συστήματος, η κ. Τσιτσώνη απαντά ότι μέσα σε 10 με 15 χρόνια τα δέντρα πυκνώνουν και σχηματίζεται η εικόνα του δάσους, ενώ μετά τα 17 χρόνια ωριμάζουν οι κώνοι και στη συνέχεια το ίδιο το δάσος.

Όσο για τα πεύκα που συχνά «ενοχοποιούνται» για την εκδήλωση φωτιάς, σημειώνει: «τα πεύκα μπορούν να φυτρώσουν ακόμη και στην πέτρα. Είναι πιο ολιγαρκή και δεν μπορούν να αντικατασταθούν. Η φύση ξέρει να επιλέγει το κατάλληλο είδος στην κατάλληλη θέση. Δεν φταίνε τα πεύκα που καίγονται».

Μοναδική λύση η πρόληψη

Η ομότιμη καθηγήτρια του Τμήματος Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης τονίζει ότι μοναδική λύση για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών είναι η πρόληψη. «Το ζητούμενο είναι να προλάβει κανείς την πυρκαγιά μέσα στα πρώτα δέκα λεπτά. Γι’ αυτό θα πρέπει να υπάρχει διαρκής παρακολούθηση των δασών με πυροσβέστες, εθελοντές, παρατηρήτρια, drones, υδατοδεξαμενές σε πολύ κοντινά σημεία. Αν η φωτιά επεκταθεί, μετά είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί, ακόμη και με αεροπλάνα» καταλήγει η κ. Τσιτσώνη.

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ

Τους πρώτους του 113 ανθρώπους διέσωσε στη Μεσόγειο το Ocean Viking, αφότου μπήκε ξανά σε δράση μετά το πέρας της διπλωματικής διένεξης ανάμεσα σε Γαλλία και Ιταλία, τον περασμένο μήνα. Την ανακοίνωση έκανε η μη κυβερνητική οργάνωση SOS Méditerranée, στο όνομα της οποίας πραγματοποιεί επιχειρήσεις διάσωσης το ανθρωπιστικό πλοίο. 

Μεταξύ αυτών, «23 γυναίκες, ορισμένες από τις οποίες είναι έγκυες, περίπου 30 ασυνόδευτα ανήλικα παιδιά και τρία μωρά, εκ των οποίων το μικρότερο είναι ηλικίας μόλις τριών εβδομάδων», διευκρινίζει η SOS Méditerranée, η έδρα της οποίας βρίσκεται στη Μασσαλία, στη νοτιοανατολική Γαλλία.

Οι πρόσφυγες - μετανάστες διασώθηκαν στη διάρκεια της νύχτας που πέρασε, στα διεθνή ύδατα που υπάγονται στη ζώνη έρευνας και διάσωσης της Μάλτας, κοντά στην λιβυκή ζώνη, αναφέρει η ΜΚΟ και προσθέτει ότι οι διασωθέντες επέβαιναν σε «μαύρο υπερφορτωμένο φουσκωτό σκάφος, στο απόλυτο σκοτάδι». Τους παρασχέθηκε φροντίδα πάνω στο πλοίο από μέλη της SOS Méditerranée, του Ερυθρού Σταυρού και της Ερυθράς Ημισελήνου.

Προς το παρόν, το Ocean Viking «συνεχίζει να περιπολεί» και «είναι ακόμη πάρα πολύ νωρίς» για να γνωρίζει πού θα μπορέσει να αποβιβάσει τους διασωθέντες, δήλωσε στο AFP η Μερίλ Σοτί, εκπρόσωπος της SOS Méditerranée.

Στα μέσα Νοεμβρίου, το Ocean Viking είχε αποβιβάσει στην Τουλόν, στη νοτιοανατολική Γαλλία, 230 πρόσφυγες - μετανάστες που είχε διασώσει ανάμεσα σε Λιβύη και Ιταλία, μετά τον πλου του για τρεις εβδομάδες στη θάλασσα, σε αναζήτηση ασφαλούς λιμανιού.

Η γαλλική κυβέρνηση είχε συμφωνήσει να υποδεχθεί το πλοίο «κατ'εξαίρεση», μετά την άρνηση της Ιταλίας που προκάλεσε διπλωματικές εντάσεις ανάμεσα στις δύο χώρες.

Αφού μεταφέρθηκαν σε κλειστή «ζώνη αναμονής», στην πλειονότητά τους οι διασωθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι με δικαστική απόφαση, επειδή ήταν ασυνόδευτα ανήλικα παιδιά ή επειδή τους χορηγήθηκε άσυλο στη Γαλλία.

Από τις αρχές της χρονιάς, 1.998 πρόσφυγες - μετανάστες χάθηκαν στη Μεσόγειο, εκ των οποίων 1.369 στην κεντρική Μεσόγειο, την πιο επικίνδυνη διαδρομή που ακολουθούν οι μετανάστες στον κόσμο, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης.

Κάθε χρόνο, χιλιάδες άνθρωποι, οι οποίοι εγκαταλείπουν τη χώρα τους για να γλιτώσουν από συγκρούσεις ή τη φτώχεια, προσπαθούν να φτάσουν στην Ευρώπη διασχίζοντας τη Μεσόγειο από τη Λιβύη, οι ακτές της οποίας απέχουν περίπου 300 χιλιόμετρα από την Ιταλία.

 

Την ανακάλυψη εμπορικά εκμεταλλεύσιμου κοιτάσματος φυσικού αερίου με την ερευνητική γεώτρηση «Αθηνά» (Athena) στην θάλασσα του Ισραήλ ανακοίνωσε η Energean.

Τα βασικότερα σημεία

Το εμπορικά εκμεταλλεύσιμο κοίτασμα ανακαλύφθηκε στο Block 12 στην θάλασσα του Ισραήλ, με την πρώτη ανάλυση να παραπέμπει σε 8 δισεκ. κυβικά μέτρα (283 δισεκ. κυβικά πόδια ή 51 εκατ. βαρέλια ισοδυνάμου πετρελαίου) ανακτήσιμου φυσικού αερίου.

· Η ανακάλυψη είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς εξαλείφει το ρίσκο (de-risk) για επιπλέον ποσότητες 50 δισεκ. κυβικών μέτρων (1.8 τρισεκ. κυβικά πόδια / (321 εκατ. βαρέλια ισοδυνάμου πετρελαίου) δυνητικών πόρων συνολικά στην περιοχή που η Energean έχει ονομάσει «Περιοχή Ολύμπου» (Olympus Area). Πρόκειται για μία νέα περιοχή που έχει προσδιορίσει η Energean που περιλαμβάνει την ανακάλυψη «Αθηνά» καθώς και στόχους στο Block 12 και στη γειτονική άδεια Tanin στους οποίους δεν έχουν ακόμη πραγματοποιηθεί γεωτρήσεις.

· Η «Αθηνά» μπορεί σε βραχυπρόθεσμη βάση να αναπτυχθεί μέσω σύνδεσης (tie-back) προς το FPSO «Energean Power», ενισχύοντας την κερδοφορία του σχεδίου ανάπτυξης των κοιτασμάτων Karish και Tanin. Εναλλακτικά, θα ήταν δυνατό να αποτελέσει τμήμα της ευρύτερης ανάπτυξης της «Περιοχής Ολύμπου». 

· Η Energean προχωρεί στην αξιολόγηση όλων των προοπτικών ανάπτυξης για την εμπορική αξιοποίηση της ευρύτερης «Περιοχής Ολύμπου», όπως:

o Περαιτέρω πωλήσεις φυσικού αερίου στην αγορά του Ισραήλ, δηλαδή:

– Νέα μακροχρόνια συμβόλαια (Gas Sales& Purchase Agreements -GSPA) βασισμένα στη συνεχιζόμενη ανάπτυξη της ισραηλινής αγοράς παραγωγής ηλεκτρισμού

– Spot πωλήσεις

oι Δυνατότητες εξαγωγών, όπως:

– Δεσμευτική εμπορική συμφωνία με βάση το Μνημόνιο Κατανόησης (Memorandum of Understanding -MoU) που έχει υπογραφεί με την Egyptian Natural Gas Holding Company

(EGAS) για την προμήθεια έως 3 δισεκ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου ετησίως

– Εξαγωγές σε άλλες περιφερειακές και ευρωπαϊκές αγορές μέσω αγωγών και LNG μέσω της Κύπρου ή/και της Αιγύπτου

Ο Μαθιός Ρήγας, Διευθύνων Σύμβουλος του ομίλου Energean, σχολίασε σχετικά:

«Είμαστε χαρούμενοι για την ανακοίνωση αυτής της νέας ανακάλυψης φυσικού αερίου στην «Αθηνά» και το δυναμικό της ευρύτερης «Περιοχής Ολύμπου». Εξετάζουμε ένα εύρος στρατηγικών προοπτικών αξιοποίησης τόσο για αυτόνομη ανάπτυξη της «Αθηνάς» όσο και για ανάπτυξη της ευρύτερης «Περιοχής Ολύμπου», οι οποίες περιλαμβάνουν την εγχώρια ισραηλινή αγορά και τις εξαγωγές.

Η ανακάλυψη «Αθηνά» και η εξάλειψη του ρίσκου για μια σειρά από στόχους στην ευρύτερη «Περιοχή Ολύμπου» επιβεβαιώνει τον ρόλο της Ανατολικής Μεσογείου ως κέντρου παγκόσμιου ενδιαφέροντος στην έρευνα για τον εντοπισμό φυσικού αερίου. Επιπλέον, ενισχύει την δέσμευσή μας να φέρουμε ανταγωνισμό και να ενισχύσουμε την ασφάλεια στην προμήθεια φυσικού αερίου στην περιοχή, επιτρέπει την βελτιστοποίηση του χαρτοφυλακίου μας στο Ισραήλ και υλοποιεί ένα από τα ορόσημα της Energean για το 2022». 

Σημειώνεται ότι τα έσοδα από το φυσικό αέριο που θα παραχθεί από το Block 12 δεν υπόκεινται στην καταβολή δικαιωμάτων προς τις εταιρείες από τις οποίες η Energean αγόρασε τις άδεις Karish και Tanin, συνεπώς θα είναι αυξημένα κατά 8% προκειμένου για τις ίδιες αναλογικά ποσότητες φυσικού αερίου.

Τα στοιχεία της γεώτρησης «Αθηνά»

Η ερευνητική γεώτρηση «Αθηνά» (Athena) πραγματοποιήθηκε στο Block 12 (Energean Israel, 100%), είκοσι χιλιόμετρα από το κοίτασμα Karish και 20 χιλιόμετρα από το Tanin A, σε βάθος νερού 1769 μέτρων. Η γεώτρηση είχε διήρκεσε 51 ημέρες και εκτελέσθηκε με χαμηλότερο κόστος από τον αρχικό προϋπολογισμό των 35 εκατ. δολαρίων. Η γεώτρηση «Αθηνά» είναι η 5η συνεχόμενη επιτυχής γεώτρηση της Energean στο Ισραήλ.

Μία μεγάλη στήλη υδρογονανθράκων 156 μέτρων εντοπίστηκε στον πρωτεύοντα στόχο της γεώτρησης ( A, B και C sands). Η αρχική ανάλυση δείχνει ότι η ανακάλυψη «Αθηνά» περιέχει 8 δισεκ. κυβικά μέτρα (283 δισεκ. κυβικά πόδια ή 51 εκατ. βαρέλια ισοδυνάμου πετρελαίου) ανακτήσιμου φυσικού αερίου. Πρόσθετες αναλύσεις θα πραγματοποιηθούν προκειμένου να προσδιορίσουν το συνολικό δυναμικό και να επιβεβαιώσουν και τις ποσότητες ρευστών υδρογονανθράκων της ανακάλυψης.

Εμπορικά εκμεταλλεύσιμοι υδρογονάνθρακές δεν εντοπίστηκαν στον βαθύτερο δευτερεύοντα στόχο (D sands) που χαρακτηριζόταν από 22% πιθανότητες επιτυχίες.

Η συνέχεια του γεωτρητικού προγράμματος

Το πλοιογεωτρύπανο Stena IceMAX θα μετακινηθεί ώστε να ολοκληρώσει την επιβεβαιωτική γεώτρηση Karish Main-04 και στη συνέχεια θα ολοκληρώσει τη γεώτρηση ανάπτυξης στο Karish North. Η απόφαση για το εάν η Energean θα προχωρήσει και στις δύο δυνητικές γεωτρήσεις «Ερμής» (Hermes) ή/και «Ηρακλής» (Hercules) που περιλαμβάνονται στο γεωτρητικό πρόγραμμα θα ληφθεί προς το τέλος της επιβεβαιωτικής γεώτρησης Karish Main-04.

Περισσότεροι από 3.000 μετανάστες έχασαν τον περασμένο χρόνο την ζωή τους στην θάλασσα στην προσπάθειά τους να φθάσουν στην Ευρώπη, ανακοίνωσε ο ΟΗΕ.

«Από το σύνολο, 1.924 έχασαν την ζωή τους ή έχουν καταγραφεί ως αγνοούμενοι στα περάσματα της κεντρικής και της δυτικής Μεσογείου, ενώ 1.153 έχασαν την ζωή τους ή έχουν καταγραφεί ως αγνοούμενοι στο πέρασμα από την νοτιοδυτική Αφρική προς τις Κανάριες Νήσους», ανακοίνωσε η εκπρόσωπος της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για του Πρόσφυγες Σαμπία Μαντού.

Το 2020, οι θάνατοι που είχαν καταγραφεί στους δύο αυτούς διαύλους ανέρχονταν σε 1.544.

«Το ανησυχητικό είναι ότι από την αρχή του έτους, 478 επιπλέον άνθρωποι έχουν χάσει την ζωή τους στην θάλασσα ή αγνοούνται», πρόσθεσε η εκπρόσωπος.

Σύμφωνα με την Υπατη Αρμοστεία, η πανδημία της Covid και το κλείσιμο των συνόρων που την συνόδευσαν είχαν συνέπειες στις μεταναστευτικές ροές, καθώς πολλοί άνθρωποι στράφηκαν προς τους διακινητές στην προσπάθειά τους, παρά τις δύσκολες συνθήκες, να φθάσουν στην Ευρώπη.

Η Σαμπία Μαντού επέμεινε στο γεγονός ότι οι περισσότερες διελεύσεις επιχειρούνται με υπερφορτώμενες και σε κακή κατάσταση φουσκωτές βάρκες, οι οποίες συχνά ξεφουσκώνουν ή βυθίζονται κατά την διάρκεια του ταξιδιού που μπορεί να διαρκέσει μέχρι και δέκα ημέρες, όταν ξεκινά από χώρες της δυτικής ακτής της Αφρικής και κατευθύνονται προς τις Κανάριες Νήσους.

Πολλά από τα πλεούμενα αυτά εκτρέπονται από τον δρόμο τους ή εξαφανίζονται χωρίς να αφήσουν ίχνη, δήλωσε η εκπρόσωπος της Υπατης Αρμοστείας.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ενας μετανάστης έχασε τη ζωή του και 26 αγνοούνται όταν η λαστιχένια βάρκα στην οποία επέβαιναν ανετράπη στον Ατλαντικό Ωκεανό, στα ανοιχτά των ακτών των Καναρίων Νήσων της Ισπανίας, δήλωσε σήμερα στο Reuters η ισπανική ακτοφυλακή.

Η ακτοφυλακή διέσωσε 34 ανθρώπους μετά την ανατροπή της λέμβου περίπου 135 μίλια στα ανοιχτά του νότιου τμήματος του νησιού Γκραν Κανάρια, χθες Δευτέρα.

Αλλα δύο σκάφη που μετέφεραν περίπου 63 ανθρώπους, περιλαμβανομένων δύο παιδιών, βρέθηκαν να επιπλέουν στη θάλασσα περίπου 40 μίλια νότια της περιοχής.

Ολοι οι επιβαίνοντες διασώθηκαν, σύμφωνα με την ακτοφυλακή.

Οι αρχές κλήθηκαν στις 24 Απριλίου για μια λαστιχένια βάρκα, η οποία είχε αναχωρήσει από το Cabo Bojador στη Δυτική Ζαχάρα, μια διαφιλονικούμενη περιοχή που διεκδικεί το Μαρόκο, με 60 μετανάστες.

Μόνο 34 από αυτούς διασώθηκαν, σύμφωνα με την ακτοφυλακή.

Ενα αεροπλάνο της ισπανικής ακτοφυλακής εντόπισε την λέμβο και δύο εμπορικά σκάφη μαζί με ένα ελικόπτερο παρενέβησαν μέχρι να φθάσει ένα ισπανικό σωστικό σκάφος.

Οι διασωθέντες μετανάστες έφθασαν στο λιμάνι του Γκραν Κανάρια, Αργκουϊνεγκουΐν, περίπου στις 10 σήμερα το πρωί (τοπική ώρα).

Ολοι οι μετανάστες είναι από την υποσαχάριο Αφρική, είπε η ακτοφυλακή.

Τα ισπανικά Κανάρια Νησιά βρίσκονται σε απόσταση περίπου 60 μιλίων δυτικά του Μαρόκου και έχουν γίνει πόλος έλξης για τους μετανάστες που επιχειρούν να φθάσουν στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια.

Τον περασμένο χρόνο, περίπου 4.400 μετανάστες πνίγηκαν στην προσπάθειά τους να φθάσουν στην Ισπανία, σύμφωνα με ένα παρατηρητήριο.

Συνολικά 22.316 μετανάστες έφθασαν με πλωτό μέσο στα Κανάρια Νησιά το 2021, σε σχέση με 23.271 που ήταν ο αντίστοιχος αριθμός το 2020.

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα είχαν ζητήσει από τα συντονιστικά κέντρα της Ρώμης και της Μάλτας να αναλάβουν τον συντονισμό αυτής της επιχείρησης και να ορίσουν ένα μέρος ασφαλείας για τους επιζώντες πριν να είναι πολύ αργά

Νέα τραγωδία εκτυλίχθηκε τα τελευταία 24ωρα στη Μεσόγειο, καθώς πάνω από 90 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε διεθνή ύδατα. Είχαν διαφύγει από τη Λιβύη με ένα υπερπλήρες σκάφος πριν από πολλές ημέρες.

Μόνο τέσσερα άτομα διασώθηκαν από εμπορικό πλοίο, το οποίο βρισκόταν στην περιοχή. Ωστόσο και οι τέσσερις επιζώντες μεταφέρθηκαν πίσω στη Λιβύη, παρά τις συνεχείς εκκλήσεις των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για επείγουσα προστασία και φροντίδα.

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ζητούν από τη Frontex και άλλους φορείς της ΕΕ που είναι παρόντες στην περιοχή να αποκαλύψουν τις λεπτομέρειες αυτού του τραγικού συμβάντος.

«Οι άνθρωποι επέστρεψαν στον κύκλο βίας και κακοποίησης που οι ομάδες μας στη Λιβύη βλέπουν καθημερινά. Κανένας από τους επιζώντες δεν πρέπει να επιστραφεί σε μέρος όπου αντιμετωπίζει κράτηση, κακοποίηση και βία. Η Λιβύη δεν είναι ασφαλές μέρος» τονίζει η συντονίστρια του προγράμματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, Caroline Willemen που βρίσκεται στο διασωστικό πλοίο της οργάνωσης.

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα είχαν ζητήσει από τα συντονιστικά κέντρα της Ρώμης και της Μάλτας να αναλάβουν τον συντονισμό αυτής της επιχείρησης και να ορίσουν ένα μέρος ασφαλείας για τους επιζώντες πριν να είναι πολύ αργά.

Την ίδια στιγμή, στο Geo Barents, το πλοίο έρευνας και διάσωσης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα βρίσκονται 113 άνθρωποι που διασώθηκαν τις προηγούμενες ημέρες σε μία πραγματικά δύσκολη διάσωση. Είναι πάνω από μία εβδομάδα στο πλοίο και αναζητούν ασφαλές λιμάνι. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ζητούν από τις ιταλικές αρχές να παράσχουν ένα μέρος ασφαλείας το συντομότερο δυνατό.

«Οι άνθρωποι συνεχίζουν να βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή τους για να φτάσουν στην Ευρώπη, είτε έρχονται από την Ουκρανία, είτε από κάποιο άλλο μέρος του κόσμου. Είναι τραυματισμένοι και αξίζουν φροντίδα και προστασία που θα πρέπει να προσφέρει η ΕΕ» καταλήγει η Caroline Willemen.

Σύμφωνα με τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης, εκατόν είκοσι οκτώ μετανάστες και πρόσφυγες που επιβαίνουν σε δυο πλεούμενα, κινδυνεύουν να πνιγούν στην κεντρική Μεσόγειο.