ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΑΝΤΖΟΥ

Η Αργεντινή επέστρεψε στη Δύση, στην πλευρά της προόδου, της δημοκρατίας και πάνω από όλα στην πλευρά της ελευθερίας», έλεγε ο «αναρχοκαπιταλιστής» πρόεδρος Χαβιέρ Μιλέι, μετά τη συνάντησή του με τον Αμερικανό ΥΠΕΞ Αντονι Μπλίνκεν. Πανηγύρισε με αυτό το νέο «βάπτισμα φιλίας» με τις ΗΠΑ που του πρόσφερε ο Μπλίνκεν, ο οποίος μάλιστα τον ευχαρίστησε για την αμέριστη στήριξή του στο Ισραήλ (την πρώτη χώρα που επισκέφθηκε ως πρόεδρος) και την Ουκρανία και τον ανήγαγε σε «πόλο αναφοράς» του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών για την «προάσπιση των δημοκρατικών αξιών έναντι των αυταρχικών καθεστώτων».

O Μπλίνκεν, που δεν βλέπει αυταρχισμό στο καθεστώς του Μιλέι ούτε κοινωνική κρίση από τα μέτρα του, δήλωσε πως «ο αργεντίνικος λαός μπορεί να υπολογίζει σε εμάς όσο σταθεροποιεί την οικονομία του». Ανάλογος ήταν κι ο έπαινος της υποδιευθύντριας του ΔΝΤ, Γκίτα Γκόπιναθ, που χαιρέτισε τις «σημαντικές προσπάθειες για την αποκατάσταση της μακροοικονομικής σταθερότητας». Πιο διορατική ωστόσο για τις συνέπειες αυτών των πολιτικών, ζήτησε από τον πρόεδρο να εκμαιεύσει κοινωνική και πολιτική συναίνεση και ιδίως την έγκριση του Κοινοβουλίου για το οικονομικό του πρόγραμμα.

Αλλά ο διάλογος και η διαπραγμάτευση είναι εκτός της ατζέντας του κι ας διαθέτει μόλις 38 από τους 257 βουλευτές και 7 από τους 72 γερουσιαστές. Ετσι το αποκαλούμενο «νομοσχέδιο-λεωφορείο» που επιχειρούσε να αναδιαρθρώσει (διαλύσει) άρδην ολόκληρο το σύστημα αποδομήθηκε: από τα 664 άρθρα απέμειναν μόνο 224, κι αυτά με αρκετές τροποποιήσεις, ώστε ο ίδιος ο Μιλέι το απέσυρε απειλώντας θεούς και δαίμονες και χαρακτηρίζοντας όσους συγκυριακά συμμάχους του καταψήφισαν τα άρθρα του «πουτανίτσες των περονιστών».

Για πρώτη φορά τον Ιανουάριο η Αργεντινή σημείωσε πλεόνασμα, κάτι που δεν έχει συμβεί εδώ και περισσότερα από δέκα χρόνια. Αλλά το όχημα ήταν οι περικοπές συντάξεων, κοινωνικών επιδομάτων και επιδοτήσεων: μόνο οι συντάξεις μειώθηκαν κατά 44% λόγω του πληθωρισμού το πρώτο τρίμηνο και από αυτές κέρδισε σημαντικό μέρος του πλεονάσματος για το οποίο επαίρεται.

Από 49,5% τον Δεκέμβριο η φτώχεια έφτασε στο 57%, σύμφωνα με εκτίμηση του Καθολικού Πανεπιστημίου: 27 εκατ. άνθρωποι από τα 46 εκατ. του πληθυσμού της χώρας, ο μεγαλύτερος αριθμός από την κρίση του 2001-2002.

Οι τιμές των φαρμάκων το τελευταίο δίμηνο αυξήθηκαν κατά 140% και συνολικά η κατανάλωσή τους μειώθηκε κατά 45% γιατί οι πολίτες δεν έχουν να τα πληρώσουν. Οι δε ταρίφες των ιδιωτικών ιατρικών εταιρειών από την ανάληψη του Μιλέι αυξήθηκαν κατά 80-90%.

Ανάλογα, οι τιμές των τροφίμων μόνο τον τελευταίο μήνα αυξήθηκαν κατά 20,4%. Σύμφωνα με τη Unicef, περισσότερα από 3,5 εκατ. παιδιά έπαψαν να λαμβάνουν κάποιο βασικό γεύμα ή μείωσαν τις μερίδες. Τα σχολικά γεύματα καταργήθηκαν. Οι ουρές για ένα πιάτο φαγητό στις «λαϊκές τραπεζαρίες», όπως αποκαλούν τις κοινωνικές κουζίνες, αυξάνουν. Αλλά η κυβέρνηση σταμάτησε την αποστολή τροφίμων σε αυτές που «τρέφουν» κυριολεκτικά πάνω από 5 εκατ. ανθρώπους. Από τις 40.000 κοινωνικές τραπεζαρίες εγγεγραμμένες στο σχετικό δημόσιο μητρώο, οι 10.000 έκλεισαν και οι υπόλοιπες αναζητούν απεγνωσμένα λίγες προμήθειες.

«Kατάργηση μεσαζόντων»

Η δικαιολογία της αρμόδιας υπερυπουργού Ανθρώπινου Κεφαλαίου, Σάντρα Πετοβέλο, είναι πως απαιτείται «αλλαγή του μοντέλου βοήθειας που ισχύει, αναλύοντας τις “πραγματικές” ανάγκες και εξασφαλίζοντας πως η βοήθεια θα φτάνει σε αυτούς που τη χρειάζονται». Μιλά για κατάργηση «μεσαζόντων που σφετερίζονται πόρους». Αλλά στην πραγματικότητα έχει στο στόχαστρό της τις κοινωνικές οργανώσεις που μαζί με τρόφιμα προσφέρουν αλληλεγγύη, κοινωνικοποίηση και μαχητικότητα. Γι’ αυτό και η νέα της στρατηγική είναι να αναθέσει αυτή τη δουλειά σε ευαγγελικές εκκλησίες ή την Cáritas.

Στις αρχές του μήνα η Πετοβέλο αρνήθηκε να συναντήσει τους εκπροσώπους των κοινωνικών οργανώσεων που διαμαρτύρονταν μπροστά στο υπουργείο της ζητώντας τρόφιμα και τους απάντησε αλαζονικά: «Πεινάτε; Ελάτε ένας ένας με όνομα και ταυτότητα και θα λάβετε βοήθεια ατομικά». 10.000 συγκεντρώθηκαν, παρέδωσαν μια λίστα, αλλά κανένας δεν έγινε δεκτός, κανείς δεν έλαβε βοήθεια. Αυτό είναι το μήνυμα όλων των πολιτικών: η εξατομικευμένη «λύση» των συλλογικών προβλημάτων και «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» σε μια κοινωνία απόλυτου ατομικισμού.

O 53χρονος οικονομολόγος και πρώην τηλεπερσόνα έχασε ήδη μέσα σε δύο μήνες 15 μονάδες δημοτικότητας, με το 54% των Αργεντινών να έχει πλέον αρνητική εικόνα γι’ αυτόν έναντι 45% που έχει θετική, κάτι που διαψεύδει τις δηλώσεις ότι εξακολουθεί να έχει τη στήριξη του 56% του πληθυσμού. Οπως διαψεύδεται ο ισχυρισμός του ότι τη δημοσιονομική προσαρμογή την πληρώνει η κάστα, αφού το 76% λέει πως την πληρώνει ο λαός.

Ο Μιλέι είναι ένας από τους εμβληματικούς ηγέτες της παγκόσμιας Ακροδεξιάς που αυτοανακηρύσσονται σωτήρες και μαζί θύματα συνωμοσιών της παλιάς πολιτικής και των μίντια, όπως ακριβώς και ο Τραμπ, γράφει ο Αλεχάντρο Γκρίμπσον σε δοκίμιο στη Revista Anfibia. «Πέρα από τις συνήθεις πρακτικές της Ακροδεξιάς, εφαρμόζει το αξίωμα πως όλα είναι μέρος της νέας βιομηχανίας του θεάματος, ενταγμένο στη στρατηγική που ο πρώην σύμβουλος του Τραμπ και του Μπολσονάρο, Στιβ Μπάνον, προτείνει: Να πλημμυρίσεις την αρένα με σκατά», γράφει ο Γκρίμπσον. «Το κάνει με τρία βασικά εργαλεία, τη μετα-αλήθεια, τα fake news και τις θεωρίες συνωμοσίας, επιδιώκοντας η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του να ζει νοερά σε μια πραγματικότητα ξένη από τα στοιχεία, τα επιχειρήματα και τα γεγονότα».

Μεταφέροντας αυτόν τον ανοίκειο κόσμο ταξίδεψε το Σαββατοκύριακο στην Ουάσινγκτον για να μετάσχει –ο μόνος Λατινοαμερικανός πρόεδρος μαζί με τον Ναγκίμπ Μπουκέλε του Ελ Σαλβαδόρ– στη Διάσκεψη Πολιτικής Δράσης των Συντηρητικών (CPAC), τη μεγάλη συνάντηση της πιο ριζοσπαστικής αμερικανικής Δεξιάς, που είχε πρωταγωνιστή τον Ντόναλντ Τραμπ, για να παρουσιάσει τα «επιτεύγματα» του καταστροφικού του πειράματος.

Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ