«Θεωρώ τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκε η ελληνική κυβέρνηση ιδιαιτέρως άσχημο. Μετά το 1945 το χρέος της Γερμανίας κουρεύτηκε και ξεκίνησε μια «επενδυτική επίθεση». Δεν μπορώ να κατανοήσω γιατί αρνούνται στην Ελλάδα παρόμοια εργαλεία τα οποία τότε βοήθησαν την Γερμανία» λέει στην αποκλειστική του συνέντευξή του στο ΑΠΕ ΜΠΕ και στον Αντώνη Πολυχρονάκη ο πρωθυπουργός της Θουριγγίας Μπόντο Ράμελοφ, ενώ επισημαίνει ότι «στη Γερμανία έγινε λόγος επί μακρόν για την ελληνική πολιτική και τον Αλέξη Τσίπρα με αρνητικό τρόπο», ενώ «εμείς θέλουμε να χτίσουμε από κοινού γέφυρες».

Ο Γερμανός πολιτικός θεωρεί «την αυστηρή ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική με συνεχόμενα νέα όργια λιτότητας ως ελάχιστα πρόσφορη», προτείνει «μια πανευρωπαϊκή κινητοποίηση για την κατάκτηση ελάχιστων κοινωνικών στάνταρ» και τονίζει πως χρειαζόμαστε την «ίδια αποφασιστικότητα με την οποία διασώθηκαν οι μεγάλες τράπεζες και για σταθερές αξιόπιστες θεμελιώδεις βεβαιότητες για όλους τους ανθρώπους».Πιστεύει δε ότι η «πολιτική λιτότητας του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επιδρά αρνητικά όχι μόνο στην Ελλάδα», αλλά και στη Γερμανία, γι’ αυτό «χρειαζόμαστε επειγόντως μια «επενδυτική επίθεση», όπως λέει χαρακτηριστικά.

Τονίζει ότι στο θέμα των προσφύγων «η αναλγησία βρίσκει όλο και περισσότερη υποστήριξη. Όταν μια Γερμανίδα πολιτικός απαιτεί ακόμα και να πυροβολούν παιδιά (σ.σ. πολιτικός του κόμματος «Εναλλακτική για τη Γερμανία»/AfD) τίποτα δεν πλειοδοτεί περισσότερο σε σκληρότητα», προσθέτει πως «την ώρα που 60 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται στο δρόμο της φυγής πρέπει επιτέλους να συζητήσουμε για διεθνή μέτρα προκειμένου να καταπολεμηθούν τα αίτια της φυγής τους» και κρίνει πως «το μοντέλο του εναπομείναντος παγκόσμιου αστυνόμου δεν οδήγησε τον κόσμο σε ασφάλεια. Φράχτες, τείχη και χρήση πυροβόλων όπλων δεν θα συγκρατήσουν τα κύματα των προσφύγων. Μόνο ο στοχευμένος αγώνας κατά των αιτίων της φυγής θα φέρει μια μόνιμη λύση».

Για την απειλή εκδίωξης της Ελλάδας από τη Σένγκεν δηλώνει ότι «η μονομερής κατηγορία που εκτοξεύεται κατά της Ελλάδας δεν περιέχει τη λύση. Μια χώρα η οποία αποτελείται αποκλειστικά από ακτές και είναι το πιο προκεχωρημένο τμήμα της ΕΕ, δεν είναι η υπαίτια του προβλήματος, αλλά απλώς εκεί το πρόβλημα γίνεται ορατό. Πριν κάποιος σκεφτεί να διώξει την Ελλάδα από τη Σένγκεν θα έπρεπε πρώτα να εκπονήσει ένα σχέδιο ειρήνης για της γειτονικές περιοχές».

Για την στάση των «χωρών του Βίζενγκραντ» λέει χαρακτηριστικά ότι «φαίνονται ως εάν να είχαν εγκαταλείψει εντελώς την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη», η δε «πόλωση (στην Ευρώπη) του θυμίζει τον ψυχρό πόλεμο». Αυτό που χρειαζόμαστε κατά τον Ράμελοφ είναι «μια πανευρωπαϊκή πολιτική ασύλου, η οποία όμως θα έχει εφαρμογή μόνον εάν υπάρξει μια πανευρωπαϊκή κοινωνική πολιτική».

Για τα ακροδεξιά κινήματα που αναπτύσσονται λόγω του προσφυγικού πιστεύει ότι «πρέπει να αποφασίσουμε αν θα υπεραμυνθούμε της φιλελεύθερης και ανοικτής κοινωνίας ή θα αφήσουμε να μας γονατίσει». Πάντως το όνειρό του «παραμένει η αδελφική συνύπαρξη στις κοινωνίες μας και μεταξύ των εθνών μας».

Η πλήρης συνέντευξη του Μπόντο Ράμελοφ στο ΑΠΕ και στον Αντώνη Πολυxρονάκη έχει ως εξής:

Ερ. Kύριε πρωθυπουργέ, κείσθε ο πρώτος αριστερός πρωθυπουργός κρατιδίου της Γερμανίας, τι κάνετε εσείς καλύτερα από τους προκατόχους σας;

Απ. Το σύνθημά μας ήταν να τα κάνουμε όχι όλα διαφορετικά αλλά καλύτερα. Δεν θέλαμε δηλαδή να ανατρέψουμε τα πάντα, αλλά να ενισχύουμε τα δυνατά σημεία και να ξεπεράσουμε βήμα-βήμα τα εμφανώς αδύνατα. Η αντίληψή μας για τον άνθρωπο είναι ότι ο καθένας πρέπει να έχει τις ίδιες ευκαιρίες, διότι όσοι έχουν πολλά ταλέντα πρέπει να εντοπίζονται και να προωθούνται.

Ερ. Πρόσφατα σας επισκέφθηκε ο κ. Κατρούγκαλος. Ποια είναι τα αποτελέσματα της συνάντησης αυτής;

Απ. Διατυπώσαμε μια κοινή δήλωση και θέλουμε να προχωρήσουμε στο θέμα της επαγγελματικής εκπαίδευσης. Είχαμε και εμείς τέτοια προβλήματα (σ.σ. στη Θουριγγία) όπως στην Ελλάδα: μαζική ανεργία, ανεργία των νέων, κοινωνικές στρεβλώσεις. Από τότε προέρχεται η τεχνογνωσία μας για την διεπιχειρησιακή και εξωεπιχειρησιακή επιμόρφωση. Για όλες αυτές τις δυνατότητες συζητήσαμε επισταμένως με τον κ. Κατρούγκαλο και την ελληνική αντιπροσωπεία.

Ερ. Και επί του πρακτέου;

Απ. Αυτή, λοιπόν, η «δήλωση προθέσεων» προωθείται τώρα στο Ευρωπαϊκό κοινωνικό ταμείο, ώστε η ελληνική κυβέρνηση να εκταμιεύσει τους πόρους, με τους οποίους μπορούμε να αναπτύξουμε κοινά πρότυπα σχέδια. Η κυβέρνηση της Θουριγγίας τα αντιλαμβάνεται ως συνεργασία προς αμοιβαίο όφελος, αλλά ιδίως ως ευρωπαϊκή αλληλεγγύη στην πράξη. Στη Γερμανία έγινε λόγος επί μακρόν για την ελληνική πολιτική και τον Αλέξη Τσίπρα με αρνητικό τρόπο. Εμείς θέλουμε να χτίσουμε από κοινού γέφυρες.

Ερ. Τι σχεδιάζετε για το μέλλον, θα συνεχισθεί η συνεργασία με την Ελλάδα και σε άλλους τομείς;

Απ. Υπάρχει ένα ευρύ πακέτο δράσεων το οποίο θέλουμε να καταρτίσουμε προσαρμοσμένο στις ακριβείς ανάγκες της Ελλάδας. Έλληνες καθηγητές επαγγελματικών σχολείων μπορούν να μετεκπαιδευθούν σε μας, εκπαιδευτές επιχειρήσεων να εξειδικευθούν, αλλά και νέοι άνθρωποι μπορούν να εκπαιδευθούν απευθείας στη Θουριγγία, αφού μάθουν προηγουμένως τη γλώσσα. Αυτή η συνεργασία, είμαστε πεπεισμένοι περί αυτού, θα λειτουργήσει ως γέφυρα και για οικονομική συνεργασία. Ήδη σήμερα στη νότια Θουριγγία ενεργοποιούνται δραστήρια εταιρείες από την Κρήτη στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Αλλά και ο κατασκευαστικός κλάδος μας είναι σε θέση να προωθήσει την επαγγελματική εκπαίδευση και τις οικονομικές συνεργασίες με ελληνικά εργοτάξια.

Ερ. Στην Ελλάδα, ιδίως οι αγρότες, διαμαρτύρονται για τις επικείμενες μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό και το φορολογικό. Πως αξιολογείτε εσείς την επιβληθείσα σκληρή λιτότητα;

Απ. Θεωρώ την αυστηρή ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική με συνεχόμενα νέα όργια λιτότητας ως ελάχιστα πρόσφορη. Σε πολλές νοτιοευρωπαϊκές χώρες υπάρχουν εν τω μεταξύ στρεβλώσεις όπως στην Ελλάδα. Γι΄ αυτό χρειαζόμαστε μια πανευρωπαϊκή κινητοποίηση για την κατάκτηση ελάχιστων κοινωνικών στάνταρ. Την ίδια αποφασιστικότητα με την οποία διασώθηκαν οι μεγάλες τράπεζες χρειαζόμαστε επιτέλους και για σταθερές αξιόπιστες θεμελιώδεις βεβαιότητες για όλους τους ανθρώπους. Για το ζήτημα αυτό πρέπει επιτέλους να αγωνιστούμε προκειμένου να φορολογείται και η περιουσία περιουσίας. Η ανακατανομή δεν επιτρέπεται να συνεχιστεί από τα κάτω προς τα πάνω, αλλά πρέπει να γίνει και προς την άλλη κατεύθυνση.

Ερ. Πως κρίνετε την ελληνική πολιτική της καγκελαρίου Μέρκελ και του κ. Σόϊμπλε;

Απ. Έχω ήδη αναφερθεί με τις μέχρι τώρα απαντήσεις μου. Η πολιτική λιτότητας του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επιδρά αρνητικά όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά νοιώθουμε και εμείς εντός της Γερμανίας ότι οι υποδομές μας δεν είναι βιώσιμες και χρειαζόμαστε επειγόντως μια «επενδυτική επίθεση».

Ερ. Η ελληνική κυβέρνηση ζητά ελάφρυνση του χρέους, αλλά η γερμανική κυβέρνηση την απορρίπτει. Ποια είναι η δική σας γνώμη;

Απ. Πακέτα μέτρων για ευρωπαϊκές χώρες πρέπει να διατυπώνονται με τέτοιο τρόπο ώστε οι κυβερνήσεις να έχουν τη δυνατότητα να δράσουν και να μην καταστρέφεται η εμπιστοσύνη του λαού για την Ευρώπη. Προσωπικά, ωστόσο, θεωρώ τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκε η ελληνική κυβέρνηση ιδιαιτέρως άσχημο. Μετά το 1945 το χρέος της Γερμανίας κουρεύτηκε και με το σχέδιο Μάρσαλ ξεκίνησε μια «επενδυτική επίθεση». Δεν μπορώ να κατανοήσω γιατί αρνούνται στην Ελλάδα παρόμοια εργαλεία τα οποία τότε βοήθησαν την Γερμανία.

Ερ. Πως κρίνετε την κατάσταση με τους πρόσφυγες, πως μπορεί να αντιμετωπισθεί το προσφυγικό;

Απ. Όταν πριν 26 χρόνια άνοιξε ο φράχτης στην Ουγγαρία ξαφνιάστηκα ευχάριστα. Όταν έπεσε το τείχος του Βερολίνου έκλαψα από χαρά. Σήμερα με θλίβει το γεγονός ότι δεν θεωρούνται καν επαρκή ούτε το ύψος των τειχών ούτε και οι φράχτες για την παρεμπόδισή τους. Η αναλγησία βρίσκει όλο και περισσότερη υποστήριξη. Όταν μια Γερμανίδα πολιτικός απαιτεί ακόμα και να πυροβολούν παιδιά (σ.σ. πολιτικός του κόμματος «Εναλλακτική για τη Γερμανία»/AfD) τίποτα δεν πλειοδοτεί περισσότερο σε σκληρότητα. Την ώρα που 60 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο βρίσκονται στο δρόμο της φυγής πρέπει επιτέλους να συζητήσουμε για διεθνή μέτρα προκειμένου να καταπολεμηθούν τα αίτια της φυγής τους.

Ερ. Τι θα πρέπει να γίνει δηλαδή;

Απ. Κατά τη γνώμη μου είναι αναγκαία μια πιο σθεναρή ευρωπαϊκή συζήτηση για την ειρήνη. Οι μηχανισμοί για την παγκόσμια ειρήνη πρέπει να αναπτυχθούν εκ νέου. Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ πρέπει να αναδιοργανωθεί έτσι ώστε να μην είναι καθοριστικό στοιχείο τα εθνικά συμφέροντα, αλλά οι απαιτήσεις ασφάλειας κάθε ηπείρου. Και τα μέτρα ειρήνευσης θα πρέπει να επιτρέπεται να λύνονται μόνο από την ίδια την ήπειρο. Το μοντέλο του εναπομείναντος παγκόσμιου αστυνόμου δεν οδήγησε στον κόσμο σε ασφάλεια. Φράχτες, τείχη και χρήση πυροβόλων όπλων δεν θα συγκρατήσουν τα κύματα των προσφύγων. Μόνο ο στοχευμένος αγώνας κατά των αιτίων της φυγής θα φέρει μια μόνιμη λύση.

Ερ. Στην Ελλάδα έρχονται οι περισσότεροι πρόσφυγες στην Ε.Ε., αλλά ορισμένοι τη δείχνουν με το δάκτυλο και την απειλούν με έξοδο από τη συνθήκη Σένγκεν. Είναι αυτή η λύση;

Απ. Η μονομερής κατηγορία που εκτοξεύεται κατά της Ελλάδας δεν περιέχει τη λύση. Μια χώρα η οποία αποτελείται αποκλειστικά από ακτές και είναι το πιο προκεχωρημένο τμήμα της ΕΕ, δεν είναι η υπαίτια του προβλήματος, αλλά απλώς εκεί το πρόβλημα γίνεται ορατό. Πριν κάποιος σκεφτεί να διώξει την Ελλάδα από τη Σένγκεν θα έπρεπε πρώτα να εκπονήσει ένα σχέδιο ειρήνης για της γειτονικές περιοχές.

Ερ. Πώς κρίνετε τη στάση χωρών όπως λ.χ.η Ουγγαρία και η Πολωνία;

Απ. Οι «χώρες του Βίζενγκραντ» φαίνονται ως εάν να είχαν εγκαταλείψει εντελώς την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Η πόλωση, η οποία μου θυμίζει στην πραγματικότητα τον ψυχρό πόλεμο, οδηγεί σε φοβίες και έντονο λαϊκισμό. Στην πραγματικότητα χρειαζόμαστε μια πανευρωπαϊκή πολιτική ασύλου, η οποία όμως θα έχει εφαρμογή μόνον εάν υπάρξει μια πανευρωπαϊκή κοινωνική πολιτική.

Ερ. Το θέμα των προσφύγων διχάζει τις κοινωνίες και οι ακροδεξιές δυνάμεις στην Ευρώπη ενισχύονται όμως εντωμεταξύ. Τι πρέπει να γίνει;

Απ. Πράγματι, σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες αναπτύσσονται κινήματα, τα οποία διαπνέονται από ξενοφοβία, ρατσισμό, αισθήματα κατά των μουσουλμάνων και των τσιγγάνων. Επειδή οι βασικές βεβαιότητες για τους πιο αδύναμους στην κοινωνία χάνονται διαρκώς και η ευρωπαϊκή ιδέα απειλείται με ξεθώριασμα οι εθνικολαϊκιστές ενισχύονται και παράλληλα αναπτύσσεται ένας ακροδεξιός κίνδυνος. Εμπρησμοί σε σπίτια, επιθέσεις βίας σε πρόσφυγες και ρατσιστικά εγκλήματα είναι οι πιο ακραία επικίνδυνες μορφές τους οι οποίες έχει αυξηθεί πολύ. Επομένως πρέπει να αποφασίσουμε στην Ευρώπη αν θα υπεραμυνθούμε της φιλελεύθερης και ανοικτής κοινωνίας ή θα αφήσουμε να μας γονατίσει. Ακούω αυτόν τον καιρό συχνά τον ύμνο της χαράς του Μπετόβεν και το όνειρό μου παραμένει η αδελφική συνύπαρξη στις κοινωνίες μας και μεταξύ των εθνών μας.