Μια απάντηση στις χθεσινές αναφορές στην συλλογικότητα απο τον Θέμο Αναστασιάδη στη Βουλή
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι έχουμε κάνει ένα λάθος. Για την ακρίβεια, αφήσαμε να γίνει ένα λάθος που θα μπορούσαμε να έχουμε προβλέψει, και τώρα πρέπει να το διορθώσουμε. Οι συχνές αναφορές στον Θέμο Αναστασιάδη όπως και η δυναμική μας επίσκεψη στο χαμαιτυπείο του Πρώτου θέματος δημιουργούν την λανθασμένη εντύπωση ότι ως αναρχικοί θεωρούμε τον Θ. Αναστασιάδη κάτι ακόμα χειρότερο από έναν καθεστωτικό νταβατζή, μια πληρωμένη πένα, έναν μπράβο των συμφερόντων συγκεκριμένων καπιταλιστών. Οχι, ο συγκεκριμένος δεν είναι μεγαλύτερο αρπακτικό από τον κάθε Ψυχάρη, Μπόμπολα, Κοντομηνά, Κουρή, Τριανταφυλόπουλο. Δεν είναι περισσότερο σιχαμένος συκοφάντης από τον κάθε Μπογδάνο, Πορτοσάλτε, Τράγκα . Όσο συνέβαλε στον εισοδισμό της χρυσής αυγής στους απολίτικους με όχημα το lifestyle o Χατζηνικολάου ή ο Θεοδωράκης τόσο συνέβαλε κι ο Αναστασιάδης. Με δυο λόγια, για αυτό που είναι, ανώτερο στέλεχος ενός άτυπου μηχανισμού μανιπουλαρίσματος της κοινής γνώμης και οικονομικού παρασιτισμού στο θολά σύνορα κράτους και κεφάλαιου, δεν του πρέπει ξεχωριστή αναφορά από ότι στο σύνολο του κλάδου του.
Αλλά εκτός από το "είναι" υπάρχει και το "φαίνεσθε". Η δημόσια διαδρομή του από τότε που πρώτοι οι παλιοί Ρηγάδες τον αποκαθήλωναν στην Ελευθεροτυπία γιαουρτώνοντάς τον, η συμμετοχή του στη lifestyle σκηνή με τους πιο σεξιστικούς και κανιβαλικούς όρους, η σωματεμπορία των τηλεοπτικών του σόου, η διαρκής υποκίνηση των πιο ρατσιστικών και ξενοφοβικών αντανακλαστικών, η προ κρίσης ιδεολογικοποίηση του νεοφιλελεύθερου αντικοινωνικού κυνισμού και η μετά την κρίση διαρκής καμπάνια κοινωνικής υποταγής και αποδόμησης... όλα αυτά του δίνουν έναν εμβληματικό χαρακτήρα ανάμεσα στις περσόνες του βούρκου των ΜΜΕ.
Κυκλοφορεί με εκατομμύρια ευρώ σε σακούλες, άνθρωποι πηδάνε από ταράτσες γιατί έβγαλε βίντεο με προσωπικές τους στιγμές, ο Παύλος Φύσσας να ψυχορραγεί σε πρωτοσέλιδο (απο τη φυλλάδα που έγλυφε Κασιδιάρηδες) και φυσικά - εδώ είναι το κλειδί- παράγοντας στις καμαρίγιες της αστικής δημοκρατίας και των κομμάτων. Γενικά κατορθώνει να συμβολίσει πολιτικά, ταξικά και πολιτισμικά τον απόλυτο άνθρωπο της 4ης εξουσίας στην Ελλάδα του υπαρκτού φιλελευθερισμού της προηγούμενης δεκαετίας. Και δείχνει τόσο περήφανος για αυτό!
Ως παράγοντας της αστικής δημοκρατίας, ως παίχτης βρέθηκε εχθές να καταθέτει στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής για τα δάνεια στα ΜΜΕ. Σε ένα από αυτά τα ανόητα τελετουργικά του κοινοβουλευτισμού που σκοπό έχουν την καθεστωτική προπαγάνδα και μόνο. Και με κάποιο μαγικό τρόπο εμφανίστηκε η συλλογικότητά μας στον διάλογο. Κι όχι μόνο αυτό αλλά ακούστηκε και πάλι ότι είμαστε του Σύριζα, μέχρι και για χειραψίες μάθαμε ότι κάναμε με στελέχη του.
Ξεκινώντας από το τέλος, υπάρχει το βίντεο από το την εισβολή μας στην εκδήλωση του Σύριζα στο ξενοδοχείο Τιτάνια που ο καθένας μπορεί να δει ποιος λέει αλήθεια και ποιός όχι. Στη συνέχεια έχει καταντήσει κουραστικό αυτό το βιολί με τον Σύριζα. Το πρόβλημα είναι ότι εμείς ως αναρχικοί γνωρίζουμε ότι η γλώσσα του ψεύδους είναι η γλώσσα της εξουσίας. Όπως το γνωρίζει και μεγάλο κομμάτι πλέον της κοινωνικής βάσης. Ένα μέρος όμως των ακόμα εγκλωβισμένων στην παλιά μορφή μαζικού κοινωνικού ελέγχου, την τηλεόραση και τον τύπο, δεν το έχουν ενσωματώσει. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα παρά μόνο να υπενθυμίζουμε όχι μόνο το τι λέμε αλλά κυρίως το τι κάνουμε. Ο καθένας ας κρίνει. Ως αναρχικοί διατηρούμε και βαθαίνουμε το ρήγμα με τις δυνάμεις του κράτους και του κεφαλαίου, αριστερές και δεξιές, και δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά για όποιον/α δεν μπορεί ή δεν θέλει να διακρίνει τέτοιες χιλιοπαιγμένες μανιέρες συκοφαντίας.
Για να γυρίσουμε στον εκδότη, ήταν ενδεικτικός ο διάλογός του εχθές με συγκεκριμένους βουλευτές. Από τον Κασιδιάρη που κλαψουρίζε που δεν τον παίζουν τα ΜΜΕ (για να εισπράξει την απολογία του εκδότη και υπόσχεση επανόρθωσης), τον ακροδεξιό χαμαιλέοντα και γνωστό συκοφάντη μας Βορίδη , τον Λοβέρδο της αθλιότητας της διαπόμπευσης των οροθετικών. Ενα φαιό παρεάκι της εξουσίας που κάνει κουβεντούλα...Εμετική η εικόνα πράγματι αν και όχι τόσο όσο η πραγματικότητα που και οι φίλοι του Θέμου και οι εχθροί του στην εξουσία, όλοι μαζί, μας έχουν επιβάλει.
Οι αναρχικοί δεν κάνουν προνομιακές διακρίσεις στους ανθρώπους της εξουσίας. Ο Αναστασιάδης είναι μέρος ενός μηχανισμού τόσο υπεύθυνος όσο και όλοι οι υπόλοιποι του είδους του, εχθροί και φίλοι του Σύριζα. Από την άλλη, επικοινωνιακά, είναι μια μορφή αντικοινωνικής αριστείας γιατί δεν αφήνει τίποτα κρυφό από την άθλια φύση των μηχανισμών μαζικής χειραγώγησης, και του προσωπικού τους. Και ο ίδιος, αν το δει από την κατάλληλη οπτική γωνία ίσως και να νοιώσει περήφανος από όσα γράφουμε για αυτόν.
Άλλωστε έτσι έφτιαξε το όνομά του σε αυτόν τον χώρο, αυτό του δίνει πλουσιοπάροχα ψωμί και αναγνωρισιμότητα. Και για τους ανθρώπους της εξουσίας αυτά τα οφέλη ήταν πάντοτε σημαντικότερα απο την ντροπή να σε λένε σκουλήκι όλες οι κοινωνικές ομάδες.
Πηγή: Indymedia
