Μετά από την ενθουσιώδη υποδοχή της παράστασης από κοινό και κριτικούς, «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα Φον Καντ» σε διασκευή και σκηνοθεσία της Έφης Ρευματά, επιστρέφουν από τις 11 Οκτωβρίου και για λίγες παραστάσεις, στη σκηνή του Θεάτρου ΕΛΕΡ.
Τον ομώνυμο ρόλο ερμηνεύει η Βίκυ Βολιώτη, μαζί της: η Κατερίνα Αγγελίτσα και ο Αντώνης Καρναβάς.
Το αριστούργημα του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, παρουσιάζεται μέσα από μια διαφορετική οπτική, με τρεις ηθοποιούς επί σκηνής και τα κουστούμια της Λουκίας, σε πρώτο πλάνο.
Στο βίντεο της παράστασης εμφανίζονται: η Αγγελική Παραδεισανού, η Ευδοκία Ρουμελιώτη και η Άντζελα Γκερέκου.
Σκηνοθετικό σημείωμα:
Μέσα σ’ ένα ατελιέ, με φόντο έναν πίνακα μπαρόκ, ανάμεσα σε κούκλες βιτρίνας και υπέρλαμπρα φορέματα, παρακολουθούμε ένα παιχνίδι εξουσίας με πρόσχημα τον έρωτα. Οι ρόλοι αντιστρέφονται πολύ γρήγορα, το θύμα γίνεται θύτης, ο θύτης θύμα, ο έρωτας γίνεται μίσος, το ψέμα αλήθεια, οι χαρακτήρες ξεδιπλώνονται, οι κούκλες απογυμνώνονται.
«Μ’ αρέσει να πηγαίνω σινεμά, να βλέπω αισθηματικά έργα, με πόνο και κλάματα…» λέει η Κάριν το φιλόδοξο μοντέλο όταν γνωρίζει την γνωστή σχεδιάστρια Πέτρα φον Καντ και εκείνη την ερωτεύεται παράφορα. Το θεατρικό έργο του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ» είναι ακριβώς αυτό: ένα αισθηματικό έργο με πόνο και κλάματα για όσους ξέρουν να κατακτούν κι όχι ν’ αγαπούν.
Έφη Ρευματά
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :
Μετάφραση – Διασκευή – Σκηνοθεσία: Έφη Ρευματά
Πέτρα Φον Καντ: Βίκυ Βολιώτη
Κάριν Τιμ: Κατερίνα Αγγελίτσα
Μαρλέν: Αντώνης Καρναβάς
Κοστούμια: Λουκία
Βοηθός Σκηνοθέτη: Βασιλική Ασίκογλου
Βοηθός Ενδυματολόγου: Lito Barre
Επιμέλεια Σκηνικού Χώρου: Μαργαρίτα Τζαννέτου
Μουσική Επιμέλεια: Φοίβος Σαμαρτζής
Κατασκευή LED - Υποστήριξη Φωτισμών: Αντώνης Καρανδεινός
ΒΙΝΤΕΟ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:
Σκηνοθεσία: Σίμος Σαρκετζής
Παίζουν (με σειρά εμφάνισης)
Γκαμπριέλα Φον Καντ: Αγγελική Παραδεισανού
Ζιντονί Φον Γκραζεναπ: φιλική συμμετοχή η Ευδοκία Ρουμελιώτη
Στο ρόλο της Βαλερί Φον Καντ η Άντζελα Γκερέκου
Ηχολήπτης: Μαρίνα Σπαγουλάκη
Βοηθός Οπερατέρ: Ασημίνα Λυδία Διονυσόπουλου
Φωτογραφίες: Θοδωρής Φράγκος
Επικοινωνία / Δημόσιες Σχέσεις: Γιώτα Δημητριάδη
Εκτέλεση Παραγωγής: Εύη Γιαννακοπούλου
Social Media: Ανδρέας Καψάμπελης
Διεύθυνση Παραγωγής: Αντώνης Λάμπρος
Παραγωγή: Bright Productions
Ευχαριστούμε τους: Μυρσίνη Κοντού, Ξένια Κούβελα και τα την e-epipla by Avant Garde. A.E
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ :
Πρεμιέρα: 11 Οκτωβρίου
Τελευταία παράσταση: 15 Δεκεμβρίου
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00/ Κυριακή στις 18:00
Διάρκεια: 100 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Εισιτήρια: 18€( γενική είσοδος), 14€(φοιτητικό και άνω των 65), 10€ (ανέργων, ΑΜΕΑ και ατέλειες)
Ο Άρης Τρουπάκης σκηνοθετεί το αριστούργημα του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ «Οι Δανειστές». Στη σκηνή θα απολαύσουμε τη Δήμητρα Χατούπη, τον Φίλιππο Σοφιανό και τον Γιώργο Σταυριανό. Η παράσταση θα παρουσιάζεται Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15, στο Θέατρο ΕΛΕΡ. Η πρεμιέρα αναμένεται για τις 14 Οκτωβρίου.
Λίγα λόγια για την υπόθεση:
Οι «Δανειστές» είναι ένα έργο ακραιφνούς νατουραλισμού που συνδυάζει το δράμα με την κωμική σκληρότητα, καθώς οι “ήρωες” ορμούν ακάθεκτοι και αφύλακτοι προς την κορυφή των παθών τους.
Η δράση τοποθετείται σε ένα θέρετρο, έναν σύγχρονο Παράδεισο – Νεκροτομείο, όπου το τυπικό τρίγωνο, ο κάποτε απατημένος σύζυγος, η αιώνια μοιχαλίδα και ο νυν σύζυγος -άλλοτε εραστής-, παίζουν παιχνίδια εξουσίας, άλλοτε “εκδραματίζοντας” και άλλοτε εσωτερικεύοντας ο ένας την οπτική του άλλου. Τα πρόσωπα περιχαρακώνονται, αυτοσχεδιάζουν και ανατρέπουν συνεχώς ο ένας το παιχνίδι του άλλου, χρησιμοποιώντας τόσο τη σύμβαση του γάμου, όσο και την καθοδηγημένη ανατρεπτικότητα της πολυχρησιμοποιημένης “αγάπης”.
Ο Άντολφ και η Τέκλα, οι “καλλιτέχνες”, που έως τώρα δεν υπολόγιζαν τη δύναμη του -καθηγητή νεκρών γλωσσών- πρώην συζύγου εκείνης, διαλύονται μόλις ο τελευταίος εισβάλει στην υποτιθέμενα αντισυμβατική ζωή τους. Ο απατημένος Γκούσταφ ξεκινά ένα φαινομενικά αθώο παιχνίδι εκδίκησης, το οποίο θα πάρει απρόβλεπτες διαστάσεις, καθώς τα τρία πρόσωπα μπλέκουν όλο και πιο βαθιά στα γρανάζια ενός μηχανισμού –καλοκουρδισμένου όπως στις καλές φάρσες- που αποκαλύπτει τις προσωπικές πληγές που νομίζουν πως έχουν επουλώσει και τις αδυναμίες που ελπίζουν πως ελέγχουν.
Ο Στρίντμπεργκ γράφει το έργο ως ιδιοφυή ανατομία ενός “νεκρού” -και, ως εκ τούτου, φαιδρού- ερωτικού τριγώνου, ακριβώς τη χρονιά που ο Τέσλα διερευνά τις δυνατότητες του εναλλασσόμενου ρεύματος, ο Έντισον παρουσιάζει τον φωνόγραφο, ο Γουλιέλμος Β΄ ενθρονίζεται ως ο τελευταίος Γερμανός Κάιζερ, η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης διασφαλίζει την ελεύθερη διέλευση της Διώρυγας του Σουέζ, ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης αναλαμβάνει δράση στους δρόμους του Λονδίνου, ενώ κατοχυρώνεται το εμπορικό σήμα της Kodak. Η εποχή είναι μεταιχμιακή, το έργο επίσης. Και αν το τέλος του 19ου αιώνα, η εποχή του Στρίντμπεργκ, βιάζεται να θάψει το παρελθόν της και καλπάζει προς το αβέβαιο μέλλον της, τον επελαύνοντα 20ό αιώνα, σήμερα καλπάζουμε ήδη στον 21ο, έχοντας κρατήσει στην ντουλάπα τους σκελετούς του 20ού που, σιγά σιγά αποκαλύπτονται.
Σκηνοθετικό σημείωμα:
Τα κωμικά κλειδιά που μεταφέρουν το δράμα στη λοξή οπτική του σήμερα, απεμπολούν τα συνήθη έμφυλα στερεότυπα -άλλωστε, μισογύνης ή όχι, ο Στρίντμπεργκ -ως δαιμόνιος συγγραφέας- υπερβαίνει σταθερά τις απόψεις του, ενώ συνεχώς παραπλανά ως προς το ποιος είναι ισχυρότερος ή ποιος οδηγεί σε κάθε στιγμή το παιχνίδι, το οποίο αν και είναι δομημένο μαθηματικά, μοιάζει μ’ ένα μεγάλο αυτοσχεδιασμό.
Το έργο διατρέχουν με –συγχρόνως- βαθύ και ανάλαφρο τρόπο θέματα φύλων, γενεών, διαφορετικότητας, καθώς και εννοιολόγησης της προόδου. Μεταφέροντας το θέμα στο σήμερα, δεν μπορεί να μην παρατηρήσει κανείς, αν και με πικρό γέλιο, πώς η πρόοδος και η “προοδευτικότητα” συγκρούονται μετωπικά, τόσο στο έργο, όσο και στη σύγχρονη πραγματικότητα.
Εντέλει, οι «δανειστές» μας, όλοι κάπου χρωστούν. Παράλληλα, όλοι αγωνιούν για την επιδραστικότητά τους.
Μετά από την ενθουσιώδη υποδοχή της παράστασης από κοινό και κριτικούς, «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα Φον Καντ» σε διασκευή και σκηνοθεσία της Έφης Ρευματά, επιστρέφουν από τις 13 Οκτωβρίου και για λίγες παραστάσεις, στη σκηνή του Θεάτρου ΕΛΕΡ.
Τον ομώνυμο ρόλο ερμηνεύει η Βίκυ Βολιώτη, μαζί της: η Κατερίνα Αγγελίτσα και ο Αντώνης Καρναβάς.
Το αριστούργημα του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, παρουσιάζεται μέσα από μια διαφορετική οπτική, με τρεις ηθοποιούς επί σκηνής και τα κουστούμια της Λουκίας, σε πρώτο πλάνο.
Στο βίντεο της παράστασης εμφανίζονται: η Αγγελική Παραδεισανού, η Ευδοκία Ρουμελιώτη και η Άντζελα Γκερέκου.
Σκηνοθετικό σημείωμα:
Μέσα σ’ ένα ατελιέ, με φόντο έναν πίνακα μπαρόκ, ανάμεσα σε κούκλες βιτρίνας και υπέρλαμπρα φορέματα, παρακολουθούμε ένα παιχνίδι εξουσίας με πρόσχημα τον έρωτα. Οι ρόλοι αντιστρέφονται πολύ γρήγορα, το θύμα γίνεται θύτης, ο θύτης θύμα, ο έρωτας γίνεται μίσος, το ψέμα αλήθεια, οι χαρακτήρες ξεδιπλώνονται, οι κούκλες απογυμνώνονται.
«Μ’ αρέσει να πηγαίνω σινεμά, να βλέπω αισθηματικά έργα, με πόνο και κλάματα…» λέει η Κάριν το φιλόδοξο μοντέλο όταν γνωρίζει την γνωστή σχεδιάστρια Πέτρα φον Καντ και εκείνη την ερωτεύεται παράφορα. Το θεατρικό έργο του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ» είναι ακριβώς αυτό: ένα αισθηματικό έργο με πόνο και κλάματα για όσους ξέρουν να κατακτούν κι όχι ν’ αγαπούν.
Έφη Ρευματά
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :
Μετάφραση – Διασκευή – Σκηνοθεσία: Έφη Ρευματά
Πέτρα Φον Καντ: Βίκυ Βολιώτη
Κάριν Τιμ: Κατερίνα Αγγελίτσα
Μαρλέν: Αντώνης Καρναβάς
Κοστούμια: Λουκία
Βοηθός Σκηνοθέτη: Βασιλική Ασίκογλου
Βοηθός Ενδυματολόγου: Lito Barre
Επιμέλεια Σκηνικού Χώρου: Μαργαρίτα Τζαννέτου
Μουσική Επιμέλεια: Φοίβος Σαμαρτζής
Κατασκευή LED - Υποστήριξη Φωτισμών: Αντώνης Καρανδεινός
ΒΙΝΤΕΟ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:
Σκηνοθεσία: Σίμος Σαρκετζής
Παίζουν (με σειρά εμφάνισης)
Γκαμπριέλα Φον Καντ: Αγγελική Παραδεισανού
Ζιντονί Φον Γκραζεναπ: φιλική συμμετοχή η Ευδοκία Ρουμελιώτη
Ερμηνεύουν:
Δήμητρα Χατούπη, Νάνα Παπαδάκη και Βάλια Παπαχρήστου
Παραστάσεις:
Παρασκευή, Σάββατο, στις 21.00
Κυριακή, στις 19.00
Έως 26 Μαΐου
Θέατρο ΕΛΕΡ – Ελένη Ερήμου
(Φρυνίχου 10, Πλάκα)
«Ζούμε λάθος ζωή, μα πώς να το πεις;»
Η συγκλονιστική «Τιμάνδρα», του πολυβραβευμένου Έλληνα συγγραφέα Θοδωρή Καλλιφατίδη, ολοκληρώνει τον κύκλο της παρουσίασής της θέατρο ΕΛΕΡ - Ελένη Ερήμου την Κυριακή 26 Μαΐου.
Τη σκηνοθεσία υπογράφει η Χρύσα Καψούλη. Πρωταγωνιστούν: η Δήμητρα Χατούπη, η Νάνα Παπαδάκη και η Βάλια Παπαχρήστου.
Πρόκειται για ένα έργο που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Ο συγγραφέας του έχει βραβευτεί με σημαντικά διεθνή βραβεία, όπως το Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος, Βραβείο Σουηδικής Ακαδημίας, Βραβείο Τιμής της Στοκχόλμης, Ελληνικό Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας, Χρυσό Μετάλλιο του Κύκλου των Καλών Τεχνών της Μαδρίτης κ.ά. Πρόσφατα βραβεύτηκε από την Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας με το Βραβείο Πολιτισμού και Τεχνών της Διεθνούς Ένωσης «Αργώ» Δικτύου Ελλήνων των Βρυξελλών.
Ο νομπελίστας Μάριο Βάργκας Λιόσα έχει γράψει για τον συγγραφέα: «Ο Θοδωρής Καλλιφατίδης έχει την ικανότητα να αφηγείται μια ιστορία με φυσικότητα, δηλαδή σαν να έχει εκτυλιχθεί αβίαστα, χωρίς να ασφυκτιά μέσα στον ψυχολογικό κατακλυσμό ενός ανθρώπου που στην πραγματικότητα αγωνίζεται να επιβιώσει».
Η παράσταση αντλεί τη θεματική της από μια εταίρα της αρχαιότητας και τη σχέση της με τον Αλκιβιάδη, όμως θίγει απόλυτα σύγχρονα ζητήματα, όπως ο έρωτας, ο πόλεμος, η εξουσία, αλλά και η γυναικεία σεξουαλικότητα φωτίζοντας με απρόσμενο τρόπο ακόμη και το πλατωνικό Σπήλαιο και άλλα θέματα που συνήθως αντιμετωπίζουμε με έναν συμβατικό τρόπο.
Οι τρεις γυναίκες που ενσαρκώνουν την Τιμάνδρα, σε διαφορετικές στιγμές της ζωής της, προσεγγίζουν το σώμα, τη σκέψη και τη συνείδησή της από μιαν άλλη οπτική, ώσπου να ενωθούν σε μια κοινή μοίρα και να διασχίσουν την ιστορία, αλλά και τον εαυτό τους.
Λίγα λόγια για το έργο
Η «Τιμάνδρα» αποτελεί μια διαχρονική ματιά στη γυναίκα, τον έρωτα, τον πόλεμο, τη φιλοσοφία και την εξουσία. Το σώμα και η ευφυΐα της γυναίκας παίρνουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο και προσφέρουν ένα άλλο βλέμμα στην ιστορία, αυτή τη φορά, μέσα απ’ τα μάτια μιας εταίρας, της Τιμάνδρας, μητέρας της περίφημης Λαΐδας, ερωμένης του Αλκιβιάδη.
Η Τιμάνδρα εξιστορεί τη ζωή της ξεκινώντας από τρεις διαφορετικές αφετηρίες μες στον χρόνο. Κατά τη διάρκεια της πλοκής τους ξετυλίγεται ο πρώτος εμφύλιος σπαραγμός των Ελλήνων, η συναναστροφή της με μεγάλες προσωπικότητες της εποχής και, φυσικά, ο έρωτάς της με τον αντισυμβατικό Αλκιβιάδη.
Κομβικά ιστορικά γεγονότα, συγκρούσεις, απώλειες και προδοσίες την οδηγούν στην αφιλόξενη γη της Φρυγίας, καθώς τη δημοκρατία του Περικλή διαδέχεται η τυραννία και η Τιμάνδρα καλείται να αντιμετωπίσει τη μοίρα και τον ίδιο της τον εαυτό.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Θοδωρής Καλλιφατίδης γεννήθηκε στους Μολάους Λακωνίας, το 1938, παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Σπούδασε υποκριτική στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν κι αφού ολοκλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, έφυγε μετανάστης στη Σουηδία. Τα πρώτα χρόνια του εκεί ήταν αρκετά δύσκολα και χρειάστηκε να κάνει διάφορες δουλειές για να παρέχει στον εαυτό του τα απαραίτητα. Ταυτόχρονα σπούδαζε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης, όπου αργότερα δίδαξε ως καθηγητής. Έχει εκδώσει μυθιστορήματα, ποιητικές συλλογές, ταξιδιωτικά δοκίμια, θεατρικά έργα· έχει γράψει σενάρια για τον κινηματογράφο και έχει σκηνοθετήσει μια ταινία. Επί τέσσερα χρόνια διηύθυνε το λογοτεχνικό περιοδικό «Μπόνιερς Λιττερέρα Μαγκαζίν». Έχει διατελέσει, επίσης, διευθυντής της Σουηδικής Τηλεόρασης. Από το 1976 ζει αποκλειστικά από το γράψιμο. Σε πολλά μυθιστορήματά του προσεγγίζει το θέμα του μέσα από διαφορετικές οπτικές, γωνίες και πρόσωπα και έχει μια φιλοσοφική διάθεση και διάσταση. Έχει τιμηθεί με σημαντικά διεθνή βραβεία για το έργο του και σχεδόν όλα τα βιβλία του κυκλοφορούν σε είκοσι γλώσσες.
Σκηνοθετικό Σημείωμα
Η πρώτη μου επαφή με την «Τιμάνδρα» του Θοδωρή Καλλιφατίδη ήταν όταν πήρα στα χέρια μου το κείμενο. Κι όσο προχωρούσε η δραματουργική επεξεργασία του κειμένου, μπορώ να πω ότι συγκινούμουν όλο και περισσότερο. Πρόκειται για ένα κείμενο που μιλάει για την μνήμη, τον θάνατο, αλλά και για την αθανασία. Θα έλεγε κανείς ότι τελικά είναι ένας τρόπος να μιλήσει σήμερα για την αρχαιότητα, την ιστορία, την φιλοσοφία και τον πόλεμο.
Η «Τιμάνδρα» αποτελεί ένα έργο βαθιά φιλοσοφικό, ιστορικό αλλά και υπαρξιακό ταυτόχρονα. Θίγει με ένα μοναδικό τρόπο ζητήματα όπως την ελευθερία, το νόημα της ζωής, την αλήθεια, τον έρωτα, τον πόλεμο, τον χρόνο, την ουσία, εν τέλει, της ίδιας της Ζωής, μέσα απ’ τα μάτια, όμως, μιας γυναίκας, η οποία διαπερνά τα όρια της εποχής της και φτάνει στο σήμερα ζωντανεύοντας κάθε πτυχή της σκέψης και των σύγχρονων προβληματισμών και αναζητήσεών μας.
Η εταίρα Τιμάνδρα μέσα από την συνεχή της πάλη για επιβίωση προσπαθεί να βρει τον εαυτό της και να τον τοποθετήσει στην κοινωνία, μια κοινωνία ανδροκρατούμενη, που δεν διαφέρει και τόσο πολύ από την σύγχρονη κοινωνία που ζούμε. Συνοδοιπόρος της, ο Αλκιβιάδης. Ο ευφυής Αθηναίος στρατηγός που αγαπήθηκε αλλά και μισήθηκε ταυτόχρονα όσο ποτέ κανείς άλλος στην ιστορία. Μέσα από αυτή την περιήγηση της Τιμάνδρας στο χρόνο και στον χώρο, παρατηρούμε τις σχέσεις που αναπτύσσει με τα πρόσωπα που διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα της. Πρόκειται για μια συνεχή μετατόπιση και μετακίνηση που δίνει την ευκαιρία στους θεατές να βιώσουν ιστορικά γεγονότα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην παγκόσμια ιστορία. Η πραγματικότητα, η ιστορία, η φιλοσοφία αλλά και η μυθοπλασία συναντιούνται σε όλες τις στιγμές του έργου, προκαλώντας συνεχώς το ενδιαφέρον των θεατών.
Είναι μεγάλη πρόκληση να διαχειρίζεσαι το εύρος, από πολλές πλευρές, ενός κειμένου σαν κι αυτό. Προσπάθησα να αφουγκραστώ, με πολλή επιμονή, το κείμενο μέσα από την ροή της σκηνικής πράξης και μέρα με τη μέρα να το παρατηρώ να αναπτύσσεται και σιγά-σιγά να εγκαθίσταται μέσα από τα σώματα των ηθοποιών.
Χρύσα Καψούλη
Λίγα λόγια για την Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρία Μαλντορόρ
Η Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρία Μαλντορόρ λειτουργεί υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της ηθοποιού, σκηνοθέτιδος και συγγραφέως Νάνας Παπαδάκη. Έχει παρουσιάσει, μέχρι στιγμής, Πλάτωνα, Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, Γιάννη Ρίτσο, Νίκη Τριανταφυλλίδη, σε παραστάσεις που έχουν παιχτεί, μεταξύ άλλων, στην Αθήνα, στην Ελευσίνα, στη Σκιάθο και στις Βρυξέλλες. Πιο πρόσφατη θεατρική παραγωγή της η «Νίκη, απόψε στο πάρτι» σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη. Τα δικαιώματα του έργου του Θοδωρή Καλλιφατίδη «Τιμάνδρα» παραχωρεί ο διεθνής εκδοτικός οίκος του συγγραφέα Galaxia Gutenberg, με έδρα στην Ισπανία.
Η παράσταση επιχορηγείται απ’ το Υπουργείο Πολιτισμού και πραγματοποιείται υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και του Σουηδικού Ινστιτούτου Αθηνών.
*Η παράσταση περιέχει σκηνές γυμνού
**Θερμότατες ευχαριστίες στην Ελένη Καραΐνδρου, στη Χρύσα Παπαϊωάννου, στον Τηλέμαχο Μούσα και στον Αλέξανδρο Σάουκ.
μια επί σκηνής συνάντηση για τις έμφυλες διακρίσεις
5 γυναίκες αφηγούνται
Η παράσταση εκκινεί από την ιστορία της ΜΑΡΙΚΑΣ, μιας γυναίκας που έζησε στην ελληνική επαρχία από τη δεκαετία του ’30 έως και τις αρχές του 21ου αιώνα. Το ενδιαφέρον μας επικεντρώνεται στα νεανικά της χρόνια –τα οποία συνέπεσαν με την περίοδο του Εμφυλίου– και τις κρυφές συναντήσεις με τον μεγάλο της έρωτα, ο οποίος ήταν αντάρτης στα γύρω βουνά. Ακολούθησε γάμος από προξενιό˙ για να ξεπλύνει την «ντροπή».
Η ζωή της άγνωστης αυτής γυναίκας αποτελεί την αρχή της δικής μας ιστορίας. Πραγματοποιήσαμε έρευνα*, διεξάγαμε συνεντεύξεις και καταγράψαμε προσωπικές μαρτυρίες γυναικών από διαφορετικές πόλεις στην Ελλάδα και με διαφορετικό κοινωνικό υπόβαθρο. Τα ηχητικά ντοκουμέντα από την ιστορία της ΜΑΡΙΚΑΣ αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της παράστασης, που στόχο έχει να αναδείξει το υλικό των συνεντεύξεων. Με βάση τις μαρτυρίες, η παράσταση αφηγείται ιστορίες γυναικών, που στην πλειονότητά τους υπήρξαν σε βίαια, νοσηρά και τοξικά περιβάλλοντα. Μέσα από τις αφηγήσεις, το χιούμορ και τις προσωπικές τους ανατάσεις, την ευαισθησία και τον αυτοσαρκασμό τους αποτυπώνεται το ατομικό και συλλογικό γυναικείο βίωμα.
Η εμβόλιμη χρήση λογοτεχνικών αναφορών, μουσικής και βίντεο, ενισχύουν τη σκηνική αφήγηση.
Η παράσταση θεματοποιεί τα αφανή καθημερινά βιώματα –λόγω των έμφυλων ανισοτήτων– και ανιχνεύει τα ταυτοτικά στερεότυπα, από την εποχή του Εμφυλίου έως σήμερα. Οι μαρτυρίες ως τεκμήρια,αναδεικνύουν τον αντίλογο στο κοινωνικό παρόν, τους πόλους, τα άκρα και την ταλάντευση μέσα στην Ιστορία.
Μια συνάντηση γυναικών. Μια συλλογική αναζήτηση και περιπλάνηση εντός και εκτός σκηνής. Γυναίκες γήινες, ακίνητες κι άλλοτε μετέωρες. Εκπορευόμενες από το παρελθοντικό τους τραύμα, πέφτουν και σηκώνονται, διαλύουν, γκρεμίζουν, ξαναχτίζουν. Γυναίκες «Ά-τοπες» στο παρόν, σταδιακά όμως περιπλανώμενες προς την εύρεση νέου τόπου, ενός συλλογικού τοπίου.
Την παράσταση συνοδεύουν δωρεάν θεατροπαιδαγωγικά εργαστήρια για το κοινό που την παρακολούθησε, επιχορηγούμενα από τον γαλλικό φορέα Mediterranean Women’s Fund.
Σκηνοθετικό σημείωμα:
Η παράσταση ΜΑΡΙΚΕΣ #δενπροκειταιγιαδιασημεςπερσονες, επιδιώκει να αναδείξει τα καθημερινά βιώματα των γυναικών, που χαρακτηρίζονται συνήθως ως απλά ή ασήμαντα στην ελληνική πατριαρχική κοινωνία. Επί σκηνής συναντιούνται πέντε γυναίκες: ακούνε, μιλούν, συμφωνούν, διαφωνούν, αυτοσαρκάζονται, υποστηρίζουν –η μία την άλλη–, παίζουν, χτίζουν, κρύβονται, ανοίγουν δρόμους, βοηθούν, γελούν, πέφτουν και σηκώνονται· συνεχίζουν.
Οι ηθοποιοί φέρουν τα λόγια και τις εμπειρίες συνεντευξιαζόμενων γυναικών από διαφορετικούς τόπους της Ελλάδας, σε έναν εξαιρετικά ανοίκειο και «ψυχρό», «υπό κατασκευή» χώρο. Δεν βολεύονται. Μέσα σε αυτόν αναζητούν τη θέση τους˙ γι’ αυτό τον οικοδομούν και τον μεταμορφώνουν. Συνομιλούν με τα σκηνικά υλικά και δημιουργούν συμβολικές εικόνες, «γλυπτά», χάος και τάξη.
Τα ηχητικά ντοκουμέντα, που αφορούν την ιστορία της πρωταρχικής, για εμάς, Μαρίκας, εκείνης που αποτέλεσε το ερέθισμα για να ερωτηθούν και άλλες γυναίκες και τελικά να μιλήσουν, γίνονται η αφορμή για τις σκηνικές αφηγήσεις, οι οποίες συνδιαλέγονται με εμβόλιμα λογοτεχνικά αποσπάσματα και βίντεο.
Το ηχοτοπίο της παράστασης συνθέτουν παραδοσιακά τραγούδια, τα οποία ντύνουν τις στιγμές κορύφωσης των σύγχρονων αφηγήσεων, και πειραματικοί αυτοσχεδιασμοί σύγχρονης μουσικής. Από κοινού αναδεικνύουν τη διαχρονικότητα των γυναικείων βιωμάτων.
Η παράσταση ΜΑΡΙΚΕΣ #δενπροκειταιγιαδιασημεςπερσονες προβάλλει τη μοναδικότητα κάθε γυναίκας που διαχρονικά παραγκωνίζεται, παρόλο που διατρέχει κάθε ιστορία μέσα στην Ιστορία. Απευθύνεται σε ενήλικο και εφηβικό κοινό με στόχο την ευαισθητοποίηση και ενεργοποίηση των θεατών-τριών στα ζητήματα έμφυλης ανισότητας.
Ευχαριστούμε θερμά τη Λαμπρινή Καρακώστα για την παραχώρηση του τραγουδιού, Ακούγομαι; στο teaser από τον ομώνυμο δίσκο, 2019˙
Υπό την αιγίδα και σε χρηματοδότηση το Υπουργείο Πολιτισμού 2023-2024, για 15 παραστάσεις.
*Η έρευνα και το πρωτογενές υλικό για την παράστασηΜΑΡΙΚΕΣ #δενπροκειταιγιαδιασημεςπερσονες, προέκυψε από συνεντεύξεις γυναικών σε διαφορετικά μέρη της Ελλάδας, ως κομμάτι του εφηβικού θεατροπαιδαγωγικού προγράμματος “Μ.Α.Ρ.Ι.Κ.Α._Μίλα. Άκου. Ρώτα. Ιστόρησε. Κατανόησε. Άλλαξε” που υλοποιήθηκε από την Α.Μ.Κ.Ε. Τέχνες στο μίξερ υπό την αιγίδα και χρηματοδότηση του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού 2022-2023.
Ερμηνεύουν:
Δήμητρα Χατούπη, Νάνα Παπαδάκη και Βάλια Παπαχρήστου
Πρεμιέρα:
Σάββατο 6 Απριλίου 2024 στις 21.00
Παραστάσεις:
Παρασκευή, Σάββατο, στις 21.00
Κυριακή, στις 19.00
Θέατρο ΕΛΕΡ – Ελένη Ερήμου
(Φρυνίχου 10, Πλάκα)
«Ζούμε λάθος ζωή, μα πώς να το πεις;»
Η συγκλονιστική «Τιμάνδρα» του πολυβραβευμένου Έλληνα συγγραφέα που διαμένει μόνιμα στη Σουηδία Θοδωρή Καλλιφατίδη θα παρουσιάζεται από τις 6 Απριλίου και κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, για λίγες μόνο παραστάσεις, σε σκηνοθεσία Χρύσας Καψούλη, με πρωταγωνίστριες τις Δήμητρα Χατούπη, Νάνα Παπαδάκη και Βάλια Παπαχρήστου στο θέατρο ΕΛΕΡ - Ελένη Ερήμου (Φρυνίχου 10, Πλάκα).
Πρόκειται για ένα έργο που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Ο συγγραφέας του έχει βραβευτεί με σημαντικά διεθνή βραβεία, όπως το Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος, Βραβείο Σουηδικής Ακαδημίας, Βραβείο Τιμής της Στοκχόλμης, Ελληνικό Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας, Χρυσό Μετάλλιο του Κύκλου των Καλών Τεχνών της Μαδρίτης κ.ά. Πρόσφατα βραβεύτηκε από την Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας με το Βραβείο Πολιτισμού και Τεχνών της Διεθνούς Ένωσης «Αργώ» Δικτύου Ελλήνων των Βρυξελλών.
Ο νομπελίστας Μάριο Βάργκας Λιόσα έχει γράψει για τον συγγραφέα: «Ο Θοδωρής Καλλιφατίδης έχει την ικανότητα να αφηγείται μια ιστορία με φυσικότητα, δηλαδή σαν να έχει εκτυλιχθεί αβίαστα, χωρίς να ασφυκτιά μέσα στον ψυχολογικό κατακλυσμό ενός ανθρώπου που στην πραγματικότητα αγωνίζεται να επιβιώσει».
Η παράσταση αντλεί τη θεματική της από μια εταίρα της αρχαιότητας και τη σχέση της με τον Αλκιβιάδη, όμως θίγει απόλυτα σύγχρονα ζητήματα, όπως ο έρωτας, ο πόλεμος, η εξουσία, αλλά και η γυναικεία σεξουαλικότητα φωτίζοντας με απρόσμενο τρόπο ακόμη και το πλατωνικό Σπήλαιο και άλλα θέματα που συνήθως αντιμετωπίζουμε με έναν συμβατικό τρόπο.
Οι τρεις γυναίκες που ενσαρκώνουν την Τιμάνδρα, σε διαφορετικές στιγμές της ζωής της, προσεγγίζουν το σώμα, τη σκέψη και τη συνείδησή της από μιαν άλλη οπτική, ώσπου να ενωθούν σε μια κοινή μοίρα και να διασχίσουν την ιστορία, αλλά και τον εαυτό τους.
Λίγα λόγια για το έργο
Η «Τιμάνδρα» αποτελεί μια διαχρονική ματιά στη γυναίκα, τον έρωτα, τον πόλεμο, τη φιλοσοφία και την εξουσία. Το σώμα και η ευφυΐα της γυναίκας παίρνουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο και προσφέρουν ένα άλλο βλέμμα στην ιστορία, αυτή τη φορά, μέσα απ’ τα μάτια μιας εταίρας, της Τιμάνδρας, μητέρας της περίφημης Λαΐδας, ερωμένης του Αλκιβιάδη.
Η Τιμάνδρα εξιστορεί τη ζωή της ξεκινώντας από τρεις διαφορετικές αφετηρίες μες στον χρόνο. Κατά τη διάρκεια της πλοκής τους ξετυλίγεται ο πρώτος εμφύλιος σπαραγμός των Ελλήνων, η συναναστροφή της με μεγάλες προσωπικότητες της εποχής και, φυσικά, ο έρωτάς της με τον αντισυμβατικό Αλκιβιάδη.
Κομβικά ιστορικά γεγονότα, συγκρούσεις, απώλειες και προδοσίες την οδηγούν στην αφιλόξενη γη της Φρυγίας, καθώς τη δημοκρατία του Περικλή διαδέχεται η τυραννία και η Τιμάνδρα καλείται να αντιμετωπίσει τη μοίρα και τον ίδιο της τον εαυτό.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Θοδωρής Καλλιφατίδης γεννήθηκε στους Μολάους Λακωνίας, το 1938, παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Σπούδασε υποκριτική στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν κι αφού ολοκλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, έφυγε μετανάστης στη Σουηδία. Τα πρώτα χρόνια του εκεί ήταν αρκετά δύσκολα και χρειάστηκε να κάνει διάφορες δουλειές για να παρέχει στον εαυτό του τα απαραίτητα. Ταυτόχρονα σπούδαζε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης, όπου αργότερα δίδαξε ως καθηγητής. Έχει εκδώσει μυθιστορήματα, ποιητικές συλλογές, ταξιδιωτικά δοκίμια, θεατρικά έργα· έχει γράψει σενάρια για τον κινηματογράφο και έχει σκηνοθετήσει μια ταινία. Επί τέσσερα χρόνια διηύθυνε το λογοτεχνικό περιοδικό «Μπόνιερς Λιττερέρα Μαγκαζίν». Έχει διατελέσει, επίσης, διευθυντής της Σουηδικής Τηλεόρασης. Από το 1976 ζει αποκλειστικά από το γράψιμο. Σε πολλά μυθιστορήματά του προσεγγίζει το θέμα του μέσα από διαφορετικές οπτικές, γωνίες και πρόσωπα και έχει μια φιλοσοφική διάθεση και διάσταση. Έχει τιμηθεί με σημαντικά διεθνή βραβεία για το έργο του και σχεδόν όλα τα βιβλία του κυκλοφορούν σε είκοσι γλώσσες.
Σκηνοθετικό Σημείωμα
Η πρώτη μου επαφή με την «Τιμάνδρα» του Θοδωρή Καλλιφατίδη ήταν όταν πήρα στα χέρια μου το κείμενο. Κι όσο προχωρούσε η δραματουργική επεξεργασία του κειμένου, μπορώ να πω ότι συγκινούμουν όλο και περισσότερο. Πρόκειται για ένα κείμενο που μιλάει για την μνήμη, τον θάνατο, αλλά και για την αθανασία. Θα έλεγε κανείς ότι τελικά είναι ένας τρόπος να μιλήσει σήμερα για την αρχαιότητα, την ιστορία, την φιλοσοφία και τον πόλεμο.
Η «Τιμάνδρα» αποτελεί ένα έργο βαθιά φιλοσοφικό, ιστορικό αλλά και υπαρξιακό ταυτόχρονα. Θίγει με ένα μοναδικό τρόπο ζητήματα όπως την ελευθερία, το νόημα της ζωής, την αλήθεια, τον έρωτα, τον πόλεμο, τον χρόνο, την ουσία, εν τέλει, της ίδιας της Ζωής, μέσα απ’ τα μάτια, όμως, μιας γυναίκας, η οποία διαπερνά τα όρια της εποχής της και φτάνει στο σήμερα ζωντανεύοντας κάθε πτυχή της σκέψης και των σύγχρονων προβληματισμών και αναζητήσεών μας.
Η εταίρα Τιμάνδρα μέσα από την συνεχή της πάλη για επιβίωση προσπαθεί να βρει τον εαυτό της και να τον τοποθετήσει στην κοινωνία, μια κοινωνία ανδροκρατούμενη, που δεν διαφέρει και τόσο πολύ από την σύγχρονη κοινωνία που ζούμε. Συνοδοιπόρος της, ο Αλκιβιάδης. Ο ευφυής Αθηναίος στρατηγός που αγαπήθηκε αλλά και μισήθηκε ταυτόχρονα όσο ποτέ κανείς άλλος στην ιστορία. Μέσα από αυτή την περιήγηση της Τιμάνδρας στο χρόνο και στον χώρο, παρατηρούμε τις σχέσεις που αναπτύσσει με τα πρόσωπα που διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα της. Πρόκειται για μια συνεχή μετατόπιση και μετακίνηση που δίνει την ευκαιρία στους θεατές να βιώσουν ιστορικά γεγονότα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην παγκόσμια ιστορία. Η πραγματικότητα, η ιστορία, η φιλοσοφία αλλά και η μυθοπλασία συναντιούνται σε όλες τις στιγμές του έργου, προκαλώντας συνεχώς το ενδιαφέρον των θεατών.
Είναι μεγάλη πρόκληση να διαχειρίζεσαι το εύρος, από πολλές πλευρές, ενός κειμένου σαν κι αυτό. Προσπάθησα να αφουγκραστώ, με πολλή επιμονή, το κείμενο μέσα από την ροή της σκηνικής πράξης και μέρα με τη μέρα να το παρατηρώ να αναπτύσσεται και σιγά-σιγά να εγκαθίσταται μέσα από τα σώματα των ηθοποιών.
Τι θα συνέβαινε αν ήξερες ότι ο χρόνος τελειώνει αύριο;
Ή ότι δεν τελειώνει ποτέ;
Αν μπορούσες να μείνεις για πάντα νέος;
Αν η ζωή επαναλαμβανόταν αέναα ή δεν υπήρχε παρελθόν;
Κι αν μπορούσες να πιάσεις τον χρόνο;
Να τον σταματήσεις έστω για μια στιγμή; Ποια θα ήταν αυτή;
Η ομάδα ΕΑΝ παρουσιάζει το “MOMENT”, μια παράσταση με θέμα τον Χρόνο, εμπνευσμένη από το βιβλίο του Alan Lightman «Τα Όνειρα του Αϊνστάιν». Πρόκειται για ένα σύγχρονο θεατρικό έργο, με την υπογραφή της Ειρήνης Αναγνωστοπούλου, μια ιστορία για τον άνθρωπο που στέκει απέναντι στον χρόνο γεμάτος ερωτήματα.
Ο Άλμπερτ, ο νεαρός υπάλληλος ενός γραφείου ευρεσιτεχνιών, παλεύει με τον χρόνο. Αν τον κατανοήσει θα γίνει αυτό που πάντα ονειρευόταν: ο πιο διάσημος φυσικός στην ιστορία. Εξαντλημένος και φλεγόμενος από ιδέες, βλέπει ασταμάτητα όνειρα. Ονειρεύεται κόσμους, σε κάθε έναν από τους οποίους ο χρόνος λειτουργεί διαφορετικά. Όσο η μάταιη μάχη συνεχίζεται, τα όνειρα σφίγγουν γύρω του σαν κλοιός, φέρνοντάς τον αντιμέτωπο με τον ίδιο του τον εαυτό.
Ο χρόνος είναι εν τέλει πάνω από τον άνθρωπο; Μια μάχη εξ’ ορισμού χαμένη; Ή μπορεί να ξανακερδηθεί;
Ταυτότητα παράστασης
ΜΟΜΕΝΤ Ειρήνη Αναγνωστοπούλου Εμπνευσμένο από το βιβλίο του Alan Lightman «Τα Όνειρα του Αϊνστάιν».
Τι θα συνέβαινε αν ήξερες ότι ο χρόνος τελειώνει αύριο;
Ή ότι δεν τελειώνει ποτέ;
Αν μπορούσες να μείνεις για πάντα νέος;
Αν η ζωή επαναλαμβανόταν αέναα ή δεν υπήρχε παρελθόν;
Κι αν μπορούσες να πιάσεις τον χρόνο;
Να τον σταματήσεις έστω για μια στιγμή; Ποια θα ήταν αυτή;
Η ομάδα ΕΑΝ παρουσιάζει το “MOMENT”, μια παράσταση με θέμα τον Χρόνο, εμπνευσμένη από το βιβλίο του Alan Lightman «Τα Όνειρα του Αϊνστάιν». Πρόκειται για ένα σύγχρονο θεατρικό έργο, με την υπογραφή της Ειρήνης Αναγνωστοπούλου, μια ιστορία για τον άνθρωπο που στέκει απέναντι στον χρόνο γεμάτος ερωτήματα.
Ο Άλμπερτ, ο νεαρός υπάλληλος ενός γραφείου ευρεσιτεχνιών, παλεύει με τον χρόνο. Αν τον κατανοήσει θα γίνει αυτό που πάντα ονειρευόταν: ο πιο διάσημος φυσικός στην ιστορία. Εξαντλημένος και φλεγόμενος από ιδέες, βλέπει ασταμάτητα όνειρα. Ονειρεύεται κόσμους, σε κάθε έναν από τους οποίους ο χρόνος λειτουργεί διαφορετικά. Όσο η μάταιη μάχη συνεχίζεται, τα όνειρα σφίγγουν γύρω του σαν κλοιός, φέρνοντάς τον αντιμέτωπο με τον ίδιο του τον εαυτό.
Ο χρόνος είναι εν τέλει πάνω από τον άνθρωπο; Μια μάχη εξ’ ορισμού χαμένη; Ή μπορεί να ξανακερδηθεί;
Ταυτότητα παράστασης
ΜΟΜΕΝΤ Ειρήνη Αναγνωστοπούλου Εμπνευσμένο από το βιβλίο του Alan Lightman «Τα Όνειρα του Αϊνστάιν».
Ο Ντέιβιντ Λίντσεϊ-Αμπέρ κατάφερε με τρομερή επιδεξιότητα να γράψει ένα θεατρικό έργο που δεν αποτελεί μόνο παρέκκλιση από τα τετριμμένα αλλά και μία αποκάλυψη – μια έντονα συναισθηματική σπουδή πάνω στον πόνο, συνοδευμένη από έξυπνο χιούμορ, οξυδέρκεια, συμπόνια και ειλικρίνεια που πονάει.
- DAVID ROONEY, VARIETY
Ένα ζευγάρι προσπαθεί να σταθεί όρθιο, σ’ έναν κόσμο που έχασε την ισορροπία του, στη σκιά μιας μεγάλης απώλειας. Θα καταφέρει να επιβιώσει, ίσως και να ελπίσει ξανά;
Το Rabbit Hole, για το οποίο ο Ντέιβιντ Λίντσεϊ-Αμπέρ πήρε το 2007 Βραβείο Πούλιτζερ, ανεβαίνει στη σκηνή του θεάτρου ΕΛΕΡ, σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Λυμπερόπουλου. Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό, βαθιά συγκινητικό έργο, το οποίο ακροβατεί μοναδικά ανάμεσα στο κωμικό και το δραματικό στοιχείο.
Λίγα λόγια για την πλοκή
Ο τέλειος κόσμος της Μπέκα και του Χάρι γκρεμίζεται, όταν ο γιός τους Ντάνι σκοτώνεται σε τροχαίο. Οκτώ μήνες μετά το ατύχημα, το ζευγάρι προσπαθεί να διαχειριστεί την θλίψη του, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Η Μπέκα προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει την ύπαρξή της στη σουρεαλιστική ατμόσφαιρα που φτιάχνουν η μητέρα και η αδελφή της… Την ίδια στιγμή ο Χάρι βρίσκει ανακούφιση σε δραστηριότητες μακριά από την οικογένεια, ενώ η Μπέκα προσεγγίζει κρυφά τον έφηβο που ήταν υπαίτιος για το ατύχημα που άλλαξε τα πάντα. Και ενώ όλα δείχνουν ότι απομακρύνονται, οι δυο τους συνεχίζουν να προσπαθούν, ελίσσονται ο ένας γύρω από τον άλλον, όσο καλύτερα μπορούν προκειμένου να βρουν τον δρόμο τους για ένα μέλλον που κρύβει ευκαιρίες για χαμόγελο και χαρά. Το ταξίδι τους είναι μια οικεία ματιά, σε δυο ανθρώπους που μαθαίνουν να ξαναπλησιάζουν ο ένας τον άλλο, μέσα σε έναν κόσμο που έχει χάσει την ισορροπία του.
Το Rabbit Hole είναι ένα πολύ ευαίσθητο έργο, σκιαγραφεί μια τραγωδία - και τις συνέπειες αυτής - με απόλυτη ειλικρίνεια, αλλά και χιούμορ, χωρίς ίχνος συναισθηματισμού. Οι διάλογοι, ανθρώπινοι και καθημερινοί, συλλαμβάνουν με εντυπωσιακό τρόπο την αμηχανία και τον πόνο του έλλογου ανθρώπου μπροστά σε μια αδιανόητη κατάσταση – και, τέλος, την ικανότητά του για επιβίωση ή ακόμα και για ελπίδα.
Η παράσταση – που ανέβηκε πέρυσι για πρώτη φορά στην Ελλάδα – παίζεται για δεύτερη χρονιά, στο θέατρο ΕΛΕΡ, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Λυμπερόπουλου.
Τα ελληνικά Σονέτα γίνονται παράσταση από τον Θανάση Ακοκκαλίδη και την ομάδα ΕΑΝ | Πρεμιέρα 28/10
Ο Θανάσης Ακοκκαλίδης και η ομάδα ΕΑΝ επιχειρούν μία ποιητική διαδρομή στο ελληνικό σονέτο, αναζητώντας την αντανάκλασή του στη σύγχρονη πραγματικότητα. Ελληνικά σονέτα από τα μέσα του 19ου μέχρι και το Μεσοπόλεμο με βασικούς άξονες τον έρωτα, την απώλεια, την κοινωνία, αποτελούν τον καμβά μιας σπονδυλωτής αφήγησης, μιας πολυδιάστατης σύνθεσης λόγου, εικόνας, μουσικής, χορού.
Μια πρωτότυπη σύλληψη που αποπνέει τον στίχο του Παλαμά: «Και στ’ ασημένια σας κλουβιά, σονέτα, κελαηδάτε…».
Σονέτο σημαίνει «τραγουδάκι», αυτό που βγαίνει μέσα από την ψυχή για να εκφράσει κυρίως συναισθήματα της χαράς ή του πόνου και αποτελεί μία από τις πιο αγαπημένες ποιητικές μορφές της νεοελληνικής λογοτεχνίας.
Ο έρωτας στα σονέτα είναι κυρίαρχος. Ο έρωτας ως βασική, πρωταρχική και καθοριστική ανάγκη του ανθρώπου. Ως οδηγός του, ως ένας δίαυλος επιστροφής στη φύση του, αποδεσμευμένος από τους ρυθμούς της δικής μας εποχής. Μια επίκληση στα αισθήματα του ανθρώπου, χωρίς τις διαμεσολαβήσεις των τεχνολογικών επιτευγμάτων που τον καθιστούν δέσμιο τους.
Στην παράσταση «Σονέτο», η ομάδα ΕΑΝ εστιάζει στο πώς αυτό το κομμάτι της κληρονομιάς μας μπορεί να μεταφερθεί στο σήμερα και στο τι έχει να μας πει. Πώς μπορεί να παρασταθεί χωρίς να γίνει ένα φολκλόρ θέαμα μουσειακού χαρακτήρα, αλλά μια σύγχρονη αφήγηση που συνδιαλέγεται με το τώρα.
Όπως σημειώνει ο Θανάσης Ακοκκαλίδης: «Προσπαθήσαμε τα ίδια τα σονέτα να μας αποκαλυφθούν και να μας αποκαλύψουν τους νέους τρόπους ώστε να συναντηθούμε, μέσω μιας πολυδιάστατης σύνθεσης λόγου, εικόνας, μουσικής και κίνησης. Πώς επαναπροσδιοριζόμαστε μέσα από το υλικό του χθες; Υπάρχει στο τώρα αυτός ο έρωτας, με τη ρομαντική διάθεση; Μήπως όλο αυτό δεν είναι συμβατό με την πραγματικότητά μας ή μήπως είναι κάπου βαθιά κρυμμένο μέσα μας και το έχουμε ξεχάσει; Πιστεύουμε ότι αυτή η ποίηση έχει να μας μιλήσει, να μας πει κάτι για το δικό μας σήμερα».
Tαυτότητα παράστασης Σονέτο Πρεμιέρα: 28 Οκτωβρίου
Οργάνωση Παραγωγής: Ειρήνη Αναγνωστοπούλου Προβολή και επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου - We Will
Πού: Θέατρο ΕΛΕΡ- Ελένη Ερήμου, Φρυνίχου 10, 10558, Αθήνα, τηλ: 11 735 3928, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. Πότε: Από 28 Οκτωβρίου και κάθε Σάββατο και Κυριακή έως 17 Δεκεμβρίου Ώρες έναρξης: Κάθε Σάββατο 21:00 και Κυριακή 20:00 Τιμές εισιτηρίων: 12 € γενική είσοδος, 10 € μειωμένο (φοιτητές, άνεργοι, άνω των 65, ΑμεΑ) Προπώληση εισιτηρίων: TicketServices και στα ταμείο του θεάτρου
Διάρκεια: 70’
*Μια παραγωγή της ΕΑΝ με την επιχορήγηση του Υπουργείου Πολιτισμού & Αθλητισμού.
