Ανάμεσα στις πολλές σημαντικές κι εύστοχες ενστάσεις, το Κέντρο Διοτίμα, η οργάνωση εξειδικευμένη σε ζητήματα φύλου και ισότητας, εστιάζει και στο εξής: Όσον αφορά στο αδίκημα του βιασμού, παρόλο που ρητά, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, θα θεωρείται πλέον ενδοοικογενειακή βία όταν τελείται σε ενδοοικογενειακό/συντροφικό πλαίσιο, ο νομοθέτης παραλείπει να βελτιώσει νομοτεχνικά τον ορισμό του βιασμού. Αυτό σημαίνει ότι στον υπάρχοντα ορισμό δεν διασαφηνίζεται η έννοια της συναίνεσης και δεν προκύπτει ότι οποιαδήποτε σεξουαλική πράξη ή συμπεριφορά θα πρέπει να είναι προϊόν ελεύθερης βούλησης. Ταυτόχρονα ο ισχύων ορισμός περιορίζεται στην στενή έννοια της «γενετήσιας πράξης», όπου δεν μπορούν να ενταχθούν ασελγείς πράξεις που δεν προϋποθέτουν τη διείσδυση. Θεωρούμε ότι οι παραλείψεις αυτές όχι μόνο δεν συνάδουν με όσα ορίζει η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης (άρθρο 36), αλλά δηλώνουν την απουσία πολιτικής βούλησης για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της σεξουαλικής βίας.

Η ανακοίνωση του Κέντρου Διοτίμα

Κατά γενική ομολογία και με βάση τις δημόσιες τοποθετήσεις έγκριτων επιστημονικών ενώσεων και εταιριών (π.χ. Ελληνική Εταιρεία Ποινικού Δικαίου, Ένωση Ελλήνων Ποινικολόγων), νομικών σχολών, δικηγορικών συλλόγων, κ.λπ., οι τροποποιήσεις που εισάγονται στον Ποινικό Κώδικα και στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας μέσω του νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης με τίτλο «Παρεμβάσεις στον Ποινικό Κώδικα και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας για την επιτάχυνση και την ποιοτική αναβάθμιση της ποινικής δίκης – Εκσυγχρονισμός του νομοθετικού πλαισίου για την πρόληψη και την καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας», πλήττουν σοβαρά το κράτος δικαίου και τον νομικό πολιτισμό μας.

Παράλληλα το νομοσχέδιο εισάγει παρεμβάσεις στον Ν.3500/2006 για την ενδοοικογενειακή βία, πολλές από τις οποίες έρχονται σε αντίθεση με τις προβλέψεις της Σύμβασης για την Πρόληψη και Καταπολέμηση της Βίας κατά́ των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας (Ν. 4531/2018 Σύμβαση Κωνσταντινούπολης). Μάλιστα οι τροποποιήσεις αυτές προτείνονται χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι κατεπείγουσες συστάσεις της Επιτροπής GREVIO που περιλαμβάνονται στην πρώτη έκθεση αξιολόγησης της χώρας.

Το Κέντρο Διοτίμα, εκφράζει τον βαθύτατο προβληματισμό και την ανησυχία του καταρχάς διότι το νομοσχέδιο έρχεται στη δημόσια διαβούλευση χωρίς να έχει προηγηθεί διαβούλευση με την Κοινωνία των Πολιτών.

Μάλιστα, παρά τις αυστηρές συστάσεις της Επιτροπής GREVIO για την επιτακτική ανάγκη και τη σημασία της ενεργού συμμετοχής των φεμινιστικών και γυναικείων οργανώσεων σε δημόσιες διαβουλεύσεις για θέματα ισότητας των φύλων, για μία ακόμα φορά οι φεμινιστικές ΜΚΟ και συλλογικότητες δεν κλήθηκαν σε διάλογο προκειμένου να καταθέσουν την εμπειρογνωμοσύνη και τις προτάσεις τους, εισφέροντας ουσιαστικά στον εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας για την ενδοοικογενειακή/συντροφική έμφυλη βία.

Διατρέχοντας το νομοσχέδιο συνολικά καταλήγουμε στις εξής βασικές και σημαντικές διαπιστώσεις:

•    Δεν υπάρχει μια διακριτή, τυποποιημένη ποινική πρόβλεψη για την αφαίρεση της ζωής γυναικών εντός συντροφικής σχέσης, με την αναγνώριση της γυναικοκτονίας ως εγκλήματος με έμφυλα χαρακτηριστικά, παρά την υιοθέτηση αυτής της νομικής θεώρησης από αρκετές άλλες χώρες.

•    Η ψυχολογική βία εισάγεται ως μορφή βίας που αφορά μόνο τους/τις ανήλικους/ανήλικες. Στον αντίποδα, το νομοσχέδιο δεν θεωρεί αξιόποινες μια σειρά από συμπεριφορές που συνιστούν ενδοοικογενειακή βία, υπό τον διευρυμένο ορισμό της Σύμβασης, δηλαδή την ψυχολογική βία σε βάρος ενηλίκων και την οικονομική βία. Δεν είναι κατανοητό για ποιον λόγο δεν ποινικοποιείται στον Ν. 3500/2006 η ψυχολογική βία, ενώ σε άλλα νομοθετήματα, είτε υπάρχει αναφορά σε τρόμο ή ανησυχία, που συνιστούν μορφές ψυχολογικής βίας (π.χ. άρθρο 333 παρ. 1 ΠΚ), είτε γίνεται σαφής αναφορά σε ψυχολογική βλάβη (Ν. 4808/2021 άρθρο 4, παρ. 2). Επιπλέον, όπως υπογραμμίζει η Επιτροπή GREVIO, ακριβώς εξαιτίας του ότι η ψυχολογική βία δεν αποτυπώνεται στο νόμο, ενώ καταγγέλλεται, δεν διώκεται μεμονωμένα παρά μόνον σε συνδυασμό με τη σωματική βία. Σε ό,τι αφορά την οικονομική βία συνιστά σπουδαία έλλειψη η απουσία ορισμού, ενώ προβλέπεται ρητά από τη Σύμβαση.

•    Όσον αφορά στο αδίκημα του βιασμού, παρόλο που ρητά, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, θα θεωρείται πλέον ενδοοικογενειακή βία όταν τελείται σε ενδοοικογενειακό/συντροφικό πλαίσιο, ο νομοθέτης παραλείπει να βελτιώσει νομοτεχνικά τον ορισμό του βιασμού. Αυτό σημαίνει ότι στον υπάρχοντα ορισμό δεν διασαφηνίζεται η έννοια της συναίνεσης και δεν προκύπτει ότι οποιαδήποτε σεξουαλική πράξη ή συμπεριφορά θα πρέπει να είναι προϊόν ελεύθερης βούλησης. Ταυτόχρονα ο ισχύων ορισμός περιορίζεται στην στενή έννοια της «γενετήσιας πράξης», όπου δεν μπορούν να ενταχθούν ασελγείς πράξεις που δεν προϋποθέτουν τη διείσδυση. Θεωρούμε ότι οι παραλείψεις αυτές όχι μόνο δεν συνάδουν με όσα ορίζει η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης (άρθρο 36), αλλά δηλώνουν την απουσία πολιτικής βούλησης για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της σεξουαλικής βίας.

•    Δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για την επιτάχυνση των διαδικασιών και την κατά προτεραιότητα εκδίκαση των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας, παρά την αναγνωρισμένη κοινωνική ανάγκη και τη γνωμοδότηση από ανώτατο δικαστικό λειτουργό,  και παρά το γεγονός ότι οι γυναικοκτονίες σε μεγάλο βαθμό οφείλονται (και) στην αδυναμία της Δικαιοσύνης να ανταποκριθεί και να προστατεύσει τα θύματα από την κλιμάκωση των βίαιων συμπεριφορών.

•    Τα πλημμελήματα της ενδοοικογενειακής βίας, όπως και το σύνολο σχεδόν των πλημμελημάτων του ΠΚ, από εδώ και στο εξής θα εκδικάζονται από μονομελή πλημμελειοδικεία. Θεωρούμε πως η εκδίκαση υποθέσεων ενδοοικογενειακής βίας από μονομελείς συνθέσεις απαξιώνει τη σοβαρότητα του φαινομένου και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή, ακόμη και αν την υπαγορεύει η υποστελέχωση των Δικαστηρίων.

•    Το νομοσχέδιο αναφέρεται εξαντλητικά στο θεσμό της ποινικής διαμεσολάβησης ως δυνητική περίπτωση μη έναρξης της ποινικής δίωξης κατά δραστών πλημμελημάτων ενδοοικογενειακής βίας, εφόσον παρακολουθήσουν συμβουλευτικά-θεραπευτικά προγράμματα. Θα πρέπει ωστόσο να σημειωθεί ότι με εξαίρεση τα Κέντρα Κοινωνικής Στήριξης του ΕΚΚΑ σε Αθήνα, Πειραιά και Θεσσαλονίκη, που υλοποιούν ειδικά προγράμματα για θύτες και για τα οποία δεν διαθέτουμε δεδομένα ως προς την αποτελεσματικότητα των παρεμβάσεών τους, στην υπόλοιπη χώρα υπάρχει διαπιστωμένη έλλειψη πιστοποιημένων ή/και κρατικά εποπτευόμενων δομών με σχετικά προγράμματα που μπορούν να παρακολουθήσουν οι δράστες ενδοοικογενειακής βίας. Θεωρούμε, επιπλέον, ακατανόητη και επικίνδυνη την αναφορά σε «προγράμματα απεξάρτησης από την ενδοοικογενειακή βία», καθώς έτσι απαραδέκτως ταυτίζεται ο βίαιος δράστης με μια «έξη» την οποία δεν μπορεί να αποβάλλει με ίδιες δυνάμεις και (ψυχ)ιατρικοποιείται το φαινόμενο. Τα προγράμματα για τους δράστες θα πρέπει να στηρίζονται πρωτίστως στην προστασία της ευάλωτης κατάστασης στην οποία βρίσκεται το θύμα και αφετέρου στην ελεύθερη βούληση και όχι στον εξαναγκασμό του δράστη.

•    Τέλος, θεωρούμε ανεπίτρεπτο το γεγονός ότι το νομοσχέδιο συνδέει την αποζημίωση των θυμάτων από την Ελληνική Αρχή Αποζημίωσης με το θεσμό της ποινικής διαμεσολάβησης, εφόσον η μεν Αρχή έχει αποδειχθεί στην πράξη ανενεργός, η δε αποζημίωση των θυμάτων δεν μπορεί να εξαντλείται μόνο σε περιπτώσεις που έχουν υπαχθεί στην ποινική διαμεσολάβηση. Άλλωστε σύμφωνα με τη Σύμβαση της Κων/πολης (αρ.30) τα κράτη οφείλουν να χορηγούν επαρκή κρατική αποζημίωση ανεξαιρέτως, στα άτομα τα οποία έχουν υποστεί σοβαρή σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας τους, στο βαθμό που αυτή η βλάβη δεν καλύπτεται από άλλες πηγές, όπως άλλωστε συστήνει και η GREVIO (σημεία 184-185).  Η θέση του Κέντρου Διοτίμα είναι πως όλες ανεξαιρέτως οι ευάλωτες επιζώσες ενδοοικογενειακής βίας και τα παιδιά τους θα πρέπει να λαμβάνουν κρατική οικονομική υποστήριξη και αρωγή στα πρώτα, τουλάχιστον, βήματα διαφυγής τους από βίαιες/κακοποιητικές σχέσεις, ανεξάρτητα από δικαστική η μη αναγνώριση της ύπαρξης ενδοοικογενειακής βίας.

Η επιχειρούμενη νομοθετική πρωτοβουλία για την τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα και της Ποινικής Δικονομίας είναι ακόμη μία κυβερνητική παρέμβαση που έρχεται να προστεθεί στις πολλές που έχουν λάβει χώρα από το 2019 και εντεύθεν, γίνεται χωρίς καν την ύπαρξη νομοπαρασκευαστικής επιτροπής και με μοναδική στόχευση τον εντυπωσιασμό μέσω της αυστηροποίησης των ποινών. Στο ίδιο πνεύμα, οι παρεμβάσεις στον νόμο 3500/2006 λαμβάνουν χώρα τη στιγμή που η Πολιτεία αποτυγχάνει να αποκριθεί ικανοποιητικά στον τομέα της πρόληψης και της προστασίας των θυμάτων ενδοοικογενειακής/συντροφικής βίας παραβιάζοντας βασικές αρχές της Σύμβασης. Δεν πρέπει, ωστόσο, να ξεχνάμε πως ένας από τους πρωταρχικούς στόχους της Σύμβασης είναι να τεθεί τέλος στην ατιμωρησία των δραστών. Αυτό προϋποθέτει όχι μόνο την επιβολή κυρώσεων εναντίον τους μέσω της νομοθεσίας, αλλά και διασφάλιση των απαραίτητων νομικών οδών για τα θύματα. Όταν το ίδιο το Κράτος δεν συμμορφώνεται με την υποχρέωση της δέουσας επιμέλειας στην πρόληψη και διερεύνηση των πράξεων βίας, οφείλει να λογοδοτεί.

ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΙΑ ΚΕΦΑΛΑ

Σύμφωνα με κάποιους πρόχειρους υπολογισμούς και αν τα πάω αρκετά καλά, γράφοντας την αλήθεια για τους πολυχρονεμένους μας αφέντες, θα με μηνύουν για συκοφαντική δυσφήμιση.

Με το που ψηφιστεί το νέο νομοσχέδιο υπό τον τίτλο: «Παρεμβάσεις στον Ποινικό Κώδικα και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας για την επιτάχυνση και την ποιοτική αναβάθμιση της ποινικής δίκης - Εκσυγχρονισμός του νομοθετικού πλαισίου για την πρόληψη και την καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας» που βρίσκεται σε Δημόσια διαβούλευση, θα μπω φυλακή - από 6 μήνες μέχρι 3 χρόνια- για καθεμιά και θα ξαναβγώ όταν γίνω καλό παιδί και κακή δημοσιογράφος. Δηλαδή ποτέ. 

Κάντε χώρο, ερχόμαστε

Άρθρο 44

Συκοφαντική δυσφήμηση - Αντικατάσταση άρθρου 363 Ποινικού Κώδικα

Το άρθρο 363 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:

«Άρθρο 363

Συκοφαντική δυσφήμηση

Όποιος με οποιονδήποτε τρόπο ενώπιον τρίτου, ισχυρίζεται ή διαδίδει για κάποιον άλλον εν γνώσει του ψευδές γεγονός που μπορεί να βλάψει την τιμή ή την υπόληψη του άλλου τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) μηνών και χρηματική ποινή και αν τελεί την πράξη δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο ή μέσω του διαδικτύου, με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών και χρηματική ποινή. Στην έννοια του τρίτου δεν περιλαμβάνονται δημόσιοι λειτουργοί ή υπάλληλοι που λαμβάνουν γνώση των ισχυρισμών κατά την ενάσκηση καθήκοντος στο πλαίσιο πολιτικής, ποινικής ή διοικητικής δίκης, χωρίς να συνδέονται προσωπικά με τα μέρη».

Πλημμελήματα μηνών 3 και μέχρι ετών 5 

Τόσοι θα είναι - τουλάχιστον-οι μήνες φυλάκισης για τα πλημμελήματα της δημόσιας δυσφήμησης και της δημόσιας συκοφαντικής δυσφήμησης. Οι δημοσιογράφοι μπορεί και να οδηγούνται στη φυλακή σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης, που ανέβηκε την περασμένη Τρίτη για δημόσια διαβούλευση και φέρνει αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.

Με πρόσχημα την - απαραίτητη - επιτάχυνση των διαδικασιών γίνονται σοβαρές εκπτώσεις σε θεμελιώδεις αρχές, δηλαδή στο κράτος δικαίου. 

Η απόφαση για το αν θα φυλακιστεί ένας δημοσιογράφος αλλά και κάθε πολίτης που διώκεται για πλημμέλημα θα ανήκει από εδώ και στο εξής σε έναν μόνο δικαστή, αφού καταργούνται τα τριμελή πλημμελειοδικεία του πρώτου βαθμού και διατηρούνται τα μονομελή για σχεδόν όλες τις πρωτόδικες υποθέσεις πλημμεληματικού χαρακτήρα.

Για τη δημόσια συκοφαντική δυσφήμηση, ο Ποινικός Κώδικας προβλέπει φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών, δηλαδή έως πέντε έτη. Έτσι, ενώ πριν οι σχετικές υποθέσεις δικάζονταν από σύνθεση τριών δικαστών, τώρα ένας μόνος δικαστή θα αποφασίζει.

Η νομοθετική ρύθμιση με την υπογραφή του Γιώργου Φλωρίδη, καθιστά κανόνα τη μη αναστολή της ποινής για πλημμελήματα και ορίζει εγκλεισμό σε περίπτωση καταδίκης.

Ο νέος υπουργός Δικαιοσύνης σε ομιλία του στην Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων πριν από περίπου έναν χρόνο, είχε προειδοποιήσει: «Δεν είναι δυνατόν μια μερίδα του Τύπου εκμεταλλευόμενη έναν ουσιαστικά πλήρως αναποτελεσματικό νόμο περί Τύπου να στρέφεται και να βυσσοδομεί όποιον κατά την ενάσκηση των καθηκόντων του δεν ενεργεί σύμφωνα με τις επιθυμίες της, τις υποδείξεις της ακόμα και τις επιταγές της. Δεν είναι άξιοι κάποιοι να φέρουν τον κάποτε άκρως τιμητικό τίτλο και ιδιότητα του εκδότη εφημερίδων ή περιοδικών. Κρατούν για τον εαυτό τους και μόνο ως επτασφράγιστο μυστικό το οικονομικό τους υπόβαθρο με βάση το οποίο έγιναν εκδότες. Στην πράξη υποβαθμίζουν την ιδιότητά τους αυτή και την ευτελίζουν υπογράφοντας ψευδή και συκοφαντικά δημοσιεύματα με χυδαίο περιεχόμενο και λεξιλόγιο. Ίσως όμως ένας εκτεταμένος φορολογικός έλεγχος σε αυτούς τους ολίγους αποκαλύψει πολλά και ενδιαφέροντα σχετικά με τις επαγγελματικές τους δραστηριότητες».

Πηγή: 2020mag.gr

Εκτοξεύθηκαν το τελευταίο οι καταγγελίες στην Τηλεφωνική Γραμμή SOS 15900, για περιστατικά έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας. Σημαντικός είναι και ο αριθμός των γυναικών που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την οικογενειακή τους εστία για να μην τεθεί σε κίνδυνο η ζωή τους και να φιλοξενηθούν σε ασφαλείς χώρους.

Η Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, αρμόδια για τη Δημογραφική Πολιτική και την Οικογένεια, Μαρία Συρεγγέλα, συναντήθηκε με τον πρόεδρο του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδος Αλέξανδρο Βασιλικό και τον πρόεδρο της Ελληνικής Ιατροδικαστικής Εταιρείας Γρηγόρη Λέων και τους ευχαρίστησε θερμά για την πολύτιμη και σημαντική βοήθεια που προσέφεραν στις γυναίκες – θύματα βίας.

Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, το πρώτο εξάμηνο του 2021 η Γραμμή SOS 15900 δέχθηκε πάνω από 4 χιλιάδες κλήσεις, εκ των οποίων οι 2.869 κλήσεις αφορούσαν σε περιστατικά βίας, ενώ πάνω από 50 γυναίκες – θύματα βίας που βίωσαν τραγικές στιγμές κατά τη διάρκεια της καραντίνας μέσα στο ίδιο τους το σπίτι και έπρεπε να μεταφερθούν με τα παιδιά τους επειγόντως σε έκτακτα καταλύματα πριν εισαχθούν στους ξενώνες φιλοξενίας μας, φιλοξενήθηκαν σε χώρους που προσέφερε το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδος.

Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδος (ΞΕΕ) φιλοξένησε 23 γυναίκες με 20 παιδιά, ενώ κατά τη διάρκεια της δεύτερης καραντίνας (από το Νοέμβριο του 2020 μέχρι τα μέσα Μαΐου 2021) το ΞΕΕ προσέφερε δωρεάν διαμονή και σίτιση σε 33 γυναίκες με 29 παιδιά. Σημειώνεται πως το Χαμόγελο του Παιδιού προσέφερε δωρεάν εξετάσεις στα παιδιά, ενώ η Ελληνική Ιατροδικαστική Εταιρεία (ΕΙΕ) εξετάσεις στα θύματα βίας. 

«Φυσικά δεν θα συνέβαινε ξανά..».

Η προσωπική ιστορία ενόςή μίας επιζώντα ενδοοικογενειακής βίας, παροτρύνει όσους βιώνουν βία στις προσωπικές τους σχέσεις να μιλήσουν για αυτό.

Σενάριο / Σκηνοθεσία: Δήμητρα Μπάρλα

Μοντάζ: Στάμος Δημητρόπουλος

Μουσική: Spyweirdos

Ελληνικοί υπότιτλοι https://vimeo.com/414699572

Αγγλικοί υπότιτλοι https://vimeo.com/421881845

«Μετακομίσαμε μαζί. Εκείνος διάλεξε την περιοχή κι αγόρασε το σπίτι»

«Και πως ο μόνος λόγος ήταν ότι το αφεντικό μου ήθελε να…»

«Με έπιασε από τον λαιμό»

«Φυσικά δεν θα συνέβαινε ξανά»

Οι άνθρωποι που υφίστανται ενδοοικογενειακή βία έχουν να πουν μια προσωπική ιστορία. Η βίαιη συμπεριφορά όμως έχει κάποια κοινά χαρακτηριστικά: σαγήνη του θύματος, απομόνωση του θύματος, εισαγωγή απειλής στη ζωή του θύματος, άσκηση βίας πάνω στο θύμα, φόνος του θύματος. Αν αναγνωρίζετε κάτι από αυτά σε μια δική σας σχέση - μιλήστε.

Τα θύματα οικογενειακής βίας μπορούν να καλέσουν στη Γραμμή SOS 15900 ή την αστυνομία στο 100, όπου μπορούν να στείλουν και γραπτό μήνυμα.

Ηθοποιοί:  Δήμητρα Μπάρλα, Θωμάς Χατζής Δενδρινός, Ελένη Νζάνγκα, ConstantinSymsiris, Σαμουήλ Ακίνολα, FeniaGianni, Πάνος Μάστης, Δάφνη Αλεξάντερ, Αντριάννα Αθανασίου, Άρης Αθανασίου.

Σημείωμα από τη Δήμητρα Μπάρλα:

 Η ενδοοικογενειακή βία ήταν πάντα στις ζωές μας. Συμβαίνει είτε σε εμάς, είτε σε κάποιον φίλο/ φίλη είτε σε κάποιον γείτονα. Λόγω των περιοριστικών μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας, οι άνθρωποι που υφίστανται ενδοοικογενειακή βία είναι ακόμα πιο ευάλωτοι.

Με τη συνεργασία ηθοποιών και επαγγελματιών του καλλιτεχνικού χώρου που βρίσκονται στην Αγγλία και την Ελλάδα, φτιάξαμε αυτό το βίντεο, το οποίο αφηγείται την ιστορία ενός επιζώντα και παροτρύνει όσους βιώνουν βία στις προσωπικές τους σχέσεις να μιλήσουν για αυτό που τους συμβαίνει.

Λίγα λόγια για τη σκηνοθέτη:

Η Δήμητρα Μπάρλαείναι σεναριογράφος και ηθοποιός με έδρα το Λονδίνο και την Αθήνα.  Έργα της έχουν παρουσιαστεί στα ChiswickPlayhouse, VaultTheatreFestival, CamdenFringe, TristanBatesTheatre, Hellenic Centre, Φεστιβάλ Αισχυλείων και αλλού. Είναι απόφοιτος του τμήματος Σεναριογραφίας του University of East Anglia.

*Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε και στο website Dimitrabarla.com

Συντελεστές:

Σενάριο / Σκηνοθεσία: Δήμητρα Μπάρλα

Μοντάζ: Στάμος Δημητρόπουλος

Μουσική: Spyweirdos

Διανομή:

Constantin Symsiris

FeniaGianni

Αντριάννα Αθανασίου

Άρης Αθανασίου

ΣαμουήλΑκίνολα

Δάφνη Αλεξάντερ

Πάνος Μάστης

Δήμητρα Μπάρλα

 Ελένη Νζάνγκα

 Θωμάς Χατζής Δενδρινός

YouTubelinks:

Ελληνικοί υπότιτλοι https://youtu.be/NnARsL9cRfI

Αγγλικοί υπότιτλοι https://youtu.be/XcAIlCyRwKw

Σημαντική αύξηση των καταγγελιών για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας καταγράφηκε τις ημέρες της «καραντίνας» και του υποχρεωτικού εγκλεισμού στο σπίτι λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού. Η τηλεφωνική γραμμή SOS 15900 της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων τον τελευταίο μήνα έλαβε συνολικά 1.769 κλήσεις.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας, οι κλήσεις για περιστατικά βίας τον Απρίλιο έφθασαν τις 1.070, ενώ οι αντίστοιχες κλήσεις το Μάρτιο ήταν 325. Εξίσου ανησυχητική είναι η αύξηση των κλήσεων για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας τον Απρίλιο, με 648 κλήσεις. Οι κλήσεις για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας σχεδόν τετραπλασιάστηκαν το μήνα της «καραντίνας» σε σύγκριση με τον προηγούμενο μήνα, το Μάρτιο, που καταγράφηκαν 166 κλήσεις για παρόμοια περιστατικά.

Από τα ίδια στοιχεία προκύπτει ότι επτά στα δέκα περιστατικά βίας καταγγέλθηκαν από τα ίδια τα θύματα και τρία στα δέκα καταγγέλθηκαν από τρίτα πρόσωπα, όπως γονείς, παιδιά, αδέρφια, γείτονες και φίλοι. «Είναι φανερό πως η καμπάνια ενημέρωσης για τη στήριξη των γυναικών θυμάτων βίας κινητοποίησε τις ωφελούμενες, καθώς και τα τρίτα πρόσωπα στο να προχωρήσουν σε επικοινωνία με τη γραμμή SOS και να καταγγείλουν τα περιστατικά βίας» δήλωσε η Γενική Γραμματέας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων Μαρία Συρεγγέλα, τονίζοντας πως είναι ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός ότι εννιά στα δέκα άτομα που κάλεσαν στη γραμμή SOS 15900, τόλμησαν για πρώτη φορά να αναφέρουν το περιστατικό βίας, να ζητήσουν στήριξη και να στείλουν με τη σειρά τους σε όλες τις γυναίκες το μήνυμα «Μένουμε σπίτι αλλά δεν μένουμε σιωπηλές».

Παράλληλα, σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, τα περισσότερα θύματα βίας ήταν σύζυγοι – σύντροφοι (στο 61% των περιστατικών). Δηλαδή, 485 σύζυγοι – σύντροφοι τον Απρίλιο βίωσαν σκληρές εικόνες που δύσκολα θα ξεχάσουν, ενώ έντονο προβληματισμό προκαλεί το γεγονός ότι το 10% των περιστατικών βίας αφορούσε σε παιδιά (77 παιδιά).

Από τα ίδια στοιχεία προκύπτει ότι το 8% των περιστατικών βίας αφορούσε σε πρώην συζύγους – πρώην συντρόφους (56 θύματα) και 67 περιστατικά αφορούσαν περιστατικά βίας κατά γονέων και αδελφών (9%).

Όπως σημειώνουν οι ειδικοί, σε χρονικά διαστήματα όπου το ζευγάρι περνάει περισσότερο χρόνο μαζί, τα περιστατικά βίας αυξάνονται. Αυτό σχετίζεται με το γεγονός πως οι δύο σύζυγοι ή σύντροφοι μοιράζονται επιπλέον χρόνο μαζί

και η τριβή θα φέρει στην επιφάνεια πιο γρήγορα και πιο εύκολα συμπεριφορές που περικλείουν βία, οποιασδήποτε μορφής. Είναι εξαιρετικά σημαντικό όμως να γνωρίζουμε πως ένας άντρας που δεν είναι βίαιος, δεν θα γίνει ξαφνικά εξαιτίας μιας δύσκολης κατάστασης που μπορεί να αντιμετωπίζει. Ίσως να γίνει πιο επιθετικός με συχνότερα ξεσπάσματα επιθετικής συμπεριφοράς, ο άντρας που ήδη επέλεγε αυτόν τον τρόπο να σχετίζεται με τη σύζυγο ή σύντροφό του.

Αιτήματα για στήριξη και φιλοξενία

Η κύρια ηλικιακή ομάδα που κάλεσε στη γραμμή SOS, ήταν από 40-54 ετών (27%), με αμέσως επόμενη την ηλικιακή ομάδα των 25-39 ετών (18%). Η οικογενειακή κατάσταση της πλειοψηφίας των ωφελουμένων ήταν έγγαμες (52%), με παιδιά (62%) και απασχολούμενες (21%).

Τέλος, όσον αφορά στα αιτήματα των ωφελούμενων, το 40% ήθελε ψυχοκοινωνική στήριξη και το 36% νομική συμβουλευτική και βοήθεια. Επιπλέον, στα παιδιά των θυμάτων βίας προσφέρθηκε από το Χαμόγελο του Παιδιού ιατρική βοήθεια, ενώ 41 κλήσεις αφορούσαν αίτημα φιλοξενίας σε ξενώνες. Μάλιστα 15 περιστατικά ήταν έκτακτα και χρειάστηκε να απομακρυνθούν τα θύματα άμεσα από το περιβάλλον τους.

Τα θύματα και τα παιδιά τους φιλοξενήθηκαν σε ειδικά καταλύματα που εξασφάλισε η Γενική Γραμματεία σε συνεργασία με την Ελληνική Ιατροδικαστική Εταιρία.

Δωρεάν νομική βοήθεια σε γυναίκες-θύματα ενδοοικογενειακής βίας ξεκινά να προσφέρει ο Δήμος Αθηναίων σε συνεργασία με το Κέντρο «Διοτίμα».

Το πρόγραμμα στοχεύει στην παροχή δωρεάν νομικής βοήθειας σε ελληνίδες και μετανάστριες, θύματα ενδοοικογενειακής βίας, που είναι δημότες ή κάτοικοι Αθηνών, και έχουν χαμηλά εισοδήματα. Σκοπός μας είναι η υποστήριξη των επιζωσών και η μείωση των συνεπειών της ενδοοικογενειακής βίας, που γνωρίζει έξαρση σε όλο τον κόσμο, εν μέσω πανδημίας και περιορισμού της κυκλοφορίας των πολιτών.

ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ

Οι γυναίκες μπορούν να καλούν καθημερινά από Δευτέρα-Παρασκευή, 09.00-16.00, στη νέα γραμμή του δήμου στο 210-5210645, ή/και να επικοινωνήσουν μέσω της ηλεκτρονικής διεύθυνσης Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., με το εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό από το Τμήμα Πολιτικών Ισότητας & Αντιμετώπισης Διακρίσεων του Δήμου Αθηναίων. Τα περιστατικά θα παραπέμπονται άμεσα σε εξειδικευμένη δικηγόρο και ψυχολόγο του Κέντρου Διοτίμα. Παραπομπές μπορούν να γίνουν και από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου (Κοινωνική Υπηρεσία, Κέντρα Κοινότητας, Ξενώνας φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών, Πρόγραμμα βοήθεια στο σπίτι κ.ά.). Η ομάδα του Κέντρου θα παρέχει στις επιζώσες νομική βοήθεια και βραχείας διάρκειας ψυχοκοινωνική υποστήριξη εξ αποστάσεως, για όσο καιρό ισχύουν τα μέτρα περιορισμού κυκλοφορίας των πολιτών. Ανταποκρινόμενες στη δυσκολία πολλών γυναικών να επικοινωνήσουν με δομές υποστήριξης σε αυτή τη συνθήκη, εκτός από την τηλεφωνική επικοινωνία θα αξιοποιηθούν και εφαρμογές chat, email κ.ά. Αυτοπρόσωπη θα είναι η παρουσία δικηγόρου στις περιπτώσεις έκτακτων περιστατικών που υπάρχει ανάγκη για άμεση μετάβαση σε Αστυνομικό Τμήμα, μαζί με το θύμα, για την υποβολή μήνυσης. Η νομική βοήθεια περιλαμβάνει: νομική συμβουλευτική, συνδρομή στην υποβολή μήνυσης, δικαστική εκπροσώπηση. Ενδεικτικά: κατάθεση μήνυσης σε ΑΤ ή στην Εισαγγελία Πρωτοδικών, σύνταξη δικογράφων ασφαλιστικών, περιοριστικών μέτρων ή/και αγωγών, συνδρομή στη διαδικασία έκδοσης άδειας διαμονής για ανθρωπιστικούς λόγους, σε περιπτώσεις μεταναστριών χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα κ.ά.

Σε περίπτωση που κριθεί σκόπιμο, και πάντα με τη σύμφωνη γνώμη της εξυπηρετούμενης, θα υπάρχει δυνατότητα για παροχή ψυχοκοινωνικής στήριξης (μέχρι 3 συνεδρίες), με στόχο την παροχή πρώτων βοηθειών ψυχικής υγείας, τη διασύνδεση με υπηρεσίες, την πληροφόρηση για προγράμματα κ.ά.

Το Κέντρο Διοτίμα, είναι εξειδικευμένος φορέας σε ζητήματα έμφυλης βίας.

Τα τελευταία 5 χρόνια υποστηρίξαμε (ψυχοκοινωνική και νομική βοήθεια) πάνω από 2.800 γυναίκες - θύματα έμφυλης βίας,εκπροσωπήσαμε πάνω από 500 γυναίκες σε δικαστήρια, 700 γυναίκες και άντρες συμμετείχαν σε ομάδες ενδυνάμωσης και ευαισθητοποίησης για την έμφυλη βία.

Νέα στοιχεία – γροθιά στο στομάχι για την ενδοοικογενειακή βία φέρνει στο φως πρόσφατη έρευνα του Ανδρολογικού Ινστιτούτου. Την ώρα που στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί τρεις δολοφονίες γυναικών το χρονικό διάστημα της καραντίνας και σε πολλές χώρες του κόσμου έχουν πολλαπλασιαστεί οι καταγγελίες για ενδοοικογενειακή βία, φαίνεται ότι ένας τεράστιος αριθμός γυναικών επιμένει να σιωπά και δεν ομολογεί σε κανέναν ότι υφίσταται βία μέσα στο ίδιο του το σπίτι από τον σύντροφό του.

Σύμφωνα με τα νέα ευρήματα, πάνω από τέσσερις στις δέκα γυναίκες (ποσοστό 43,5%) παραδέχονται ότι εάν έχει ασκηθεί βία επάνω τους δεν το έχουν αναφέρει σε κανέναν.

Στην ίδια ερώτηση το 27,17% απάντησε ότι το εξομολογήθηκε σε φίλο/φίλη, σε άτομο του στενού συγγενικού περιβάλλοντος το 16,67%, στην αστυνομία το 6,67% και σε ειδικό ψυχικής υγείας το 6%. Όπως επισημαίνει ο Δρ. Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης, χειρουργός ουρολόγος – ανδρολόγος, πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών: «Οι συνθήκες που ζούμε είναι πρωτόγνωρες και, δυστυχώς, ο εγκλεισμός και η καραντίνα ευνοούν τέτοιες συμπεριφορές. Οι άνθρωποι, που επιβάλλονται με τη βία, επιδεικνύουν τη δύναμή τους σε αυτούς που θεωρούν ότι είναι πιο αδύναμοι.

Όλο αυτό το κλίμα αβεβαιότητας συντείνει στην αύξηση των περιστατικών, αλλά στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, οι περισσότερες γυναίκες δεν λένε πουθενά ότι υφίστανται βία»

Στη νέα έρευνα συμμετείχαν 600 γυναίκες, ηλικίας από 18 έως 54 ετών. Μεγαλύτερο ήταν το δείγμα μεταξύ των γυναικών ηλικίας από 25 έως 34 ετών (30,17%) και 35-44 ετών (24,83%). Το 41,17% έχει πτυχίο Πανεπιστημίου, το 49,83% δεν έχει παιδιά, ένα παιδί έχει το 21,17%.

Στην ερώτηση έχετε βρεθεί στην ανάγκη να αναζητήσετε ιατρική περίθαλψη λόγω βίας, που ασκήθηκε πάνω σας, το 90,83% απάντησε όχι και ναι απάντησε μόλις το 9,17%.

«Από αυτό συμπεραίνουμε ότι ο φόβος για τα χειρότερα, που μπορεί να πάθει από τον σύντροφό της, αλλά και το κοινωνικό στίγμα κάνουν την κακοποιημένη γυναίκα να μην τολμά να αναζητήσει ιατρική βοήθεια για τα τραύματά της. Πώς, άλλωστε, να το κάνει αυτό, όταν δεν λέει, καν, ότι υπέστη βία από τον σύντροφό της;», αναρωτιέται ο Δρ. Κωνσταντινίδης.

Στην ερώτηση για το εάν έχει δεχτεί βία από σύντροφο/πρώην σύντροφο, το 32,5% είπε πως ναι, έχει δεχτεί και το 67,5% απάντησε όχι.

Η δυσάρεστη αυτή κατάσταση ισχύει στις περισσότερες χώρες με lockdown. Οι άκρως ανησυχητικές διαστάσεις που έχει προσλάβει το φαινόμενο διεθνώς, έκαναν τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτιέρες να απευθύνει παγκόσμια έκκληση για την προστασία των γυναικών και των νεαρών κοριτσιών στο σπίτι. Τη σοβαρότητα του ζητήματος έχει τονίσει και η Διεθνής Αμνηστία.

Στη χώρα μας «τρέχουν» σχετικές καμπάνιες από τη Γενική Γραμματεία Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων (ΓΓΙΦ) και το Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας («Μένουμε σπίτι αλλά δεν μένουμε σιωπηλές»), αλλά και από την Εταιρεία κατά της Κακοποίησης του Παιδιού «ΕΛΙΖΑ».

Πάντως στην ερώτηση αν αυτή την περίοδο νιώθουν μεγαλύτερη απειλή από σωματική, λεκτική ή ψυχολογική βία, το 80,33% είπε όχι και το 19,67% ναι, εύρημα που προκάλεσε την έκπληξη της επιστημονικής ομάδας, που επεξεργάστηκε τα στοιχεία της νέας έρευνας.

Όπως λέει ο χειρουργός ουρολόγος – ανδρολόγος Χρήστος Φλιάτουρας: «Οι ενδοοικογενειακές εντάσεις οξύνονται σε περιόδους στενού συγχρωτισμού. Το είδαμε στην Κίνα, το βλέπουμε σε χώρες της Ευρώπης. Είναι κάτι ανάλογο με αυτό που συμβαίνει στις καλοκαιρινές διακοπές και στις γιορτές των Χριστουγέννων. Σε περιπτώσεις, δε, που ο εγκλεισμός συμπίπτει με καταχρήσεις οινοπνεύματος ή ναρκωτικών ουσιών, η κατάσταση είναι εκρηκτική».

Οι γυναίκες, που συμμετείχαν στη νέα έρευνα του Ανδρολογικού Ινστιτούτου, είπαν ότι στο πλαίσιο των μέτρων εγκλεισμού και της κοινωνικής απόστασης δεν έχουν παρατηρήσει επιδείνωση της συμπεριφοράς του συντρόφου τους απέναντί τους σε ποσοστό 80,83%. Το 19,17%, ωστόσο, παραδέχτηκε ότι η συμπεριφορά του συντρόφου του έχει αλλάξει προς το χειρότερο…

Τέλος, στην ερώτηση πότε ήταν η τελευταία φορά που ασκήθηκε βία (ψυχολογική, συναισθηματική ή σωματική) πάνω σας από σύντροφό σας, ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της τάξης του 64,67% είπε ότι αυτό συνέβη πριν από πέντε χρόνια, πριν από

έναν χρόνο το 10,5%, πριν από έξι μήνες το 7%, τον τελευταίο μήνα το 9,5% και την τελευταία εβδομάδα το 8,33%.

Η βία, η μίμησης και το εξιλαστήριο θύμα

“Πηγή όλων των δεινών, όπως και των καλών, είναι όμως ο άνθρωπος που κουβαλά την βία σαν φυσικό χάρισμα” επισημαίνει η δικηγόρος Ελένη Δασκαλάκη και προσθέτει: «Μια βία ανεξέλεγκτη που στα ζώα δεν υπάρχει: τα ζώα πάνω από το θύμα τους σταματούν τη σύγκρουση για να φάνε, οι άνθρωποι όχι. Η βία λοιπόν τείνει να είναι ολοσχερώς καταστρεπτική και συνεπώς επικίνδυνη επειδή δεν γνωρίζει όρια και στην ιστορία του ανθρώπου αυτή μέχρι σήμερα εξουδετερώνεται με ανθρωποθυσίες αθώων συνήθως πλασμάτων: η Ιφιγένεια, ο Ιησούς, ο ξένος, ο αλλόθρησκος, ο διαφορετικός, ενίοτε και τα αθώα πρόβατα.

Αυτή τη βία που κουβαλά η ανθρώπινη φύση την εξυμνούν οι πολιτισμοί τα έθνη και τα κράτη και στην κοινωνική κλίμακα η οικογένεια που είναι το κύτταρο που την αναπαράγει».

«Η ενδοοικογενειακή βία» καταλήγει η κ. Δασκαλάκη «δυστυχώς δεν είναι προϊόν αμορφωσιάς και οικονομικής δυσπραγίας όπως πολλοί υποψιάζονται αφού οι άνδρες που ασκούν βία στο σπίτι είναι πλειοψηφικά τάξεις ανώτερες οικονομικά και κοινωνικά (γιατροί δικηγόροι πολιτικοί πλούσιοι) και αυτό εξηγεί και τα μικρά ποσοστά καταγγελιών από τις γυναίκες θύματα. Ποιος θα πιστέψει ότι ένας ευυπόληπτος πολίτης βιαιοπραγεί;

Μπορεί η εγκυμοσύνη να αποτελέσει προϋπόθεση για να σταματήσει η βία μέσα στην οικογένεια;
Η σωματική, σεξουαλική, ψυχολογική και λεκτική κακοποίηση που υφίσταται η γυναίκα πριν την εγκυμοσύνη από τον σύντροφό της θα συνεχιστεί στο μεγαλύτερο μέρος των περιπτώσεων και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Αυτό αναφέρει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο πρόεδρος της Ελληνικής Ιατροδικαστικής Εταιρείας, Γρηγόρης Λέων.

Ο ίδιος προσθέτει ότι ο χαρακτηρισμός της εγκυμοσύνης ως «ανεπιθύμητης», η διάρκεια της εγκυμοσύνης και της λοχείας μπορεί να πυροδοτήσουν βίαιη συμπεριφορά του συντρόφου, η οποία συνήθως δεν αποκαλύπτεται, λόγω «ντροπής και φόβου για αντίποινα» και προτείνει τη λήψη μέτρων που θα δώσουν τη δύναμη στη γυναίκα να καταγγείλει το περιστατικό βίας.

«Εκτιμάται ότι περίπου μία στις 16 γυναίκες στην Ελλάδα πέφτει θύμα ενδοοικογενειακής βίας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή τόσο της γυναίκας όσο και του εμβρύου». Σημειώνει ότι οι γυναίκες με ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη είναι «τρεις φορές πιο πιθανό να βιώσουν κακοποίηση από τον σύντροφό τους σε σχέση με τις γυναίκες με προγραμματισμένη εγκυμοσύνη», εξηγώντας ότι «η εγκυμοσύνη μπορεί να μοιάζει απειλή σε έναν σύντροφο που θέλει να έχει τον πλήρη έλεγχο».

Στις αιτίες πυροδότησης βίας, ο κ. Λέων, εκτός από την «ανεπιθύμητη» εγκυμοσύνη, περιλαμβάνει οικονομικές δυσκολίες, ζήλεια και θυμό προς το αγέννητο παιδί. Τονίζει ότι οι κίνδυνοι λόγω της κακοποίησης των γυναικών κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης είναι «θάνατος της μητέρας, πρόωρος τοκετός, ενδομήτρια καθυστέρηση της ανάπτυξης του εμβρύου, γέννηση χαμηλού βάρους νεογνού, επιπλοκές στην εγκυμοσύνη λόγω τραύματος, αποκόλληση του πλακούντα, αποβολή, θάνατος του εμβρύου ή εμφάνιση λοιμώξεων στη μητέρα». Επισημαίνει ότι έρευνες έχουν δείξει μεγαλύτερα ποσοστά αποβολών, διακοπής της κύησης και νεογνικών θανάτων σε κακοποιημένες γυναίκες σε σύγκριση με γυναίκες που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως το άσθμα ή η επιληψία.

Δυστυχώς, η ενδοοικογενειακή βία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι ένα από τα λιγότερα αναφερόμενα προβλήματα και δεν αποκαλύπτεται στον βαθμό που συμβαίνει, όπως υποστηρίζει κ. Λέων. «Οι γυναίκες, συνήθως, διστάζουν να αποκαλύψουν την αλήθεια λόγω ντροπής και φόβου για αντίποινα. Τις περισσότερες φορές, δε, οι γυναίκες που επισκέπτονται τον γιατρό συνοδεύονται από τον σύντροφό τους, με αποτέλεσμα η παρουσία του να δρα ως αποτρεπτικός παράγοντας για τη γυναίκα ώστε να παραδεχθεί τη βία από τον σύντροφό της», υπογραμμίζει.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ελληνικής Ιατροδικαστικής Εταιρείας, είναι αναγκαίο «να ενθαρρύνουμε την αναφορά - καταγγελία βίαιων συμπεριφορών προς τις έγκυες γυναίκες, να ληφθούν μέτρα για την αποτροπή της γυναικείας κακοποίησης και να στηρίξουμε τις έγκυες - θύματα ενδοοικογενειακής βίας». Επίσης, θεωρεί σημαντική τη δημιουργία προγραμμάτων ελέγχου στα μαιευτήρια, τα οποία, όπως αναφέρει, μπορούν να συμβάλουν στον εντοπισμό των γυναικών που έχουν υποστεί σωματική βία, καθώς και τη δημιουργία προγραμμάτων παρεμβάσεων και υποστήριξης, τα οποία μπορούν να βοηθήσουν τις γυναίκες να αντιμετωπίσουν τον σύντροφό τους και να μειώσουν τη βία. «Η ελληνική πολιτεία μπορεί να σχεδιάσει προγράμματα που θα δώσουν δύναμη στις γυναίκες και θα βελτιώσουν την αυτοπεποίθησή τους, θα τις κρατήσουν μακριά από τον κίνδυνο ακραίας βίας και θα τις διδάξουν πώς να μείνουν ασφαλείς», τονίζει ο κ. Λέων.