ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ – ΜΙΑ ΖΩΗ

 

Σήμερα ο ηθοποιός Αντώνης Αντωνίου διαβάζει το ποίημα του Κωνσταντίν Σίμονοφ (1915-1979) Περίμενέ με, γραμμένο το καλοκαίρι του 1941, στις αρχές του Μεγάλου Πατριωτικού πολέμου, που ξεκίνησε στις 22 Ιουνίου, 78 χρόνια πρίν, και κράτησε 1418 μέρες και νύχτες. Κανείς δεν ήξερε τότε, πόσο θα κρατήσει αυτός ο πόλεμος, κανείς δεν ήξερε, ότι θα στοιχίσει στη Σοβιετική Ένωση εκατομμύρια ζωές.

Η τελική νίκη επί του φασισμού επισφραγίστηκε στο Βερολίνο στις 9 Μαίου του 1945, αλλά ένα μεγάλο μερίδιο σ΄αυτήν είχαν εκατομμύρια σοβιετικές γυναίκες, που υπερασπίζονταν την πατρίδα… περιμένοντας.
Τους πατεράδες, τ΄αδέρφια, τους άνδρες και τους αγαπημένους τους… Δίνοντάς τους κουράγιο να συνεχίζουν και την ελπίδα, ότι όταν γυρίσουν, τα πάντα θα γίνουν όπως πριν.

Αυτή η επίμονη,η επιθετική, η συμπαντική «πηνελόπεια» προσμονή, φύλαξε στο μέτωπο εκατομμύρια στρατιώτες, όπως το προέβλεψε ακόμα το καλοκαίρι του 1941 ο Κωνσταντίν Σίμονοφ στο καταπληκτικό του ποίημα.

 

Το ποίημα «Περίμενέ με» του Κωνσταντίν Σίμονοφ σε μετάφραση στα ελληνικά το βρήκαμε στη διεύθυνση proletconnect.blogspot.com

---

Το Avantgarde στη συχνότητα της *ERTopen !

Κάθε Κυριακή στις 10:00 το πρωί,

"Ένα ποίημα - μια ζωή", ένα εγχείρημα του Κέντρου Πολιτισμού και Ανάπτυξης Avantgarde με τα σπουδαιότερα ποιήματα Ρώσων και Σοβιετικών ποιητών.

Απαγγέλλουν στα ελληνικά γνωστοί καλλιτέχνες.

---

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ – ΜΙΑ ΖΩΗ



Σήμερα το ποίημα "Αϋπνία. Όμηρος" του μεγάλου ρώσου ποιητή Όσιπ Μάντελσταμ (1891-1938) διαβάζει ο Δήμαρχος της Αγίας Παρασκευής Γιάννης Σταθόπουλος.
Ο Μάντελσταμ έγραψε το ποίημα αυτό το 1915, όταν μαινόταν ο Πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, πρώτος «Τρωικός πόλεμος» του 20ου αιώνα, μόνο που η αιτία του ήταν πολύ πιο ευτελής και πολύ πιο πεζή... Η ελληνική αρχαιότητα είναι διάχυτη στο έργο του Μάντελσταμ, και ο Έρως παίζει σ’ αυτό καθοριστικό ρόλο: είναι η κινητήρια δύναμη της ζωής των ανθρώπων, τόσο δημιουργική, όσο και καταστροφική. Ο Έρως και όχι ο Αίολος κινεί τα πανιά των Αχαιών, όπως κινεί και το χέρι του Ομήρου:

Θάλασσα, Όμηρος - ο έρως τους κινεί.
Ποιον άραγε ν΄ακούσω; Ο Όμηρος σωπαίνει.
Κι η μαύρη θάλασσα πολυλογεί, βαραίνει
Και πλησιάζει με βουή την προσκεφαλή.  

Το 1915 ο Μάντελσταμ βρίσκεται στην Κριμαία, όπου τα πάντα του θυμίζουν την Ελλάδα. Λέγεται, ότι το ποίημα αυτό του ενέπνευσε ένα κομμάτι ξύλου από την πλώρη κάποιου μεσαιωνικού πλοιαρίου, που του έδειξε ο φίλος του, επίσης ποιητής Μαξιμιλιανός Βολόσιν. Στην Κριμαία ο Μάντελσταμ ζει και στα χρόνια του Εμφυλίου πολέμου και έχει τη δυνατότητα να διαφύγει στην Τουρκία μαζί με το στρατό του Λευκού στρατηγού Βράγκελ, αλλά προτιμάει να επιστρέψει στην Πετρούπολη:
« Η Σμύρνη και η Βαγδάτη δεν είναι μακριά // Αλλά ο δρόμος είναι δύσκολος, και τα αστέρια είναι ίδια παντού». Φέτος συμπληρώνονται 80 χρόνια από το θάνατό του στο στρατόπεδο εργασίας στο Μαύρο Ποταμάκι της Σιβηρίας. Δεν γνωρίζουμε, πού βρίσκεται ο τάφος του. Αλλά είναι σίγουρα κάτω από τα ίδια αστέρια...

Το ποίημα «Αϋπνία. Όμηρος» του Όσιπ Μάντελσταμ ακούγεται σε μετάφραση στα ελληνικά της Ευγενίας Κριτσέφσκαγια, βίντεο-μουσική Γιώργος Κριωνάς

Το Avantgarde στη συχνότητα της *ERTopen !

Κάθε Κυριακή στις 10:00 το πρωί,

"Ένα ποίημα - μια ζωή", ένα εγχείρημα του Κέντρου Πολιτισμού και Ανάπτυξης Avantgarde με τα σπουδαιότερα ποιήματα Ρώσων και Σοβιετικών ποιητών.

Απαγγέλλουν στα ελληνικά γνωστοί καλλιτέχνες.

---

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ – ΜΙΑ ΖΩΗ

Σήμερα η ηθοποιός Μαριάννα Δημητρίου διαβάζει εξαιρετικά επίκαιρο ποίημα του Ίγκορ Σεβεριάνιν (πραγματικό όνομα Ίγκορ Λοταριόφ,1887-1941), «ποιητή με ανοιχτή καρδιά», όπως τον αποκάλεσε ο μεγάλος ρώσος ποιητής Αλεξάντρ Μλοκ. Ο Σεβεριάνιν πέθανε μόλις 54 ετών, έξω από τη Ρωσία, στην Εσθονία. Δεν θεωρούσε όμως τον εαυτό του μετανάστη, γιατί το 1918 βρέθηκε να παραθερίζει, όπως κάθε χρόνο, σε ένα εσθονικό ψαροχώρι και δεν κατάφερε να επιστρέψει, μια και τα σύνορα με την Σοβιετική Ρωσία έκλεισαν. «Δεν είμαι μετανάστης. Ούτε πρόσφυγας. Είμαι ένας παραθεριστής». «Παραθέριζε» ο Σεβεριάνιν επί 23 ολόκληρα χρόνια, χωρίς να σταματά να γράφει για την πατρίδα του, χωρίς να σταματάει να την αγαπά και να επικρίνει όσους είχαν τη δυνατότητα να μείνουν, μα δεν έμειναν. Το τι θα έκανε, αν είχε μείνει – είναι μιαν άλλη ιστορία. Ο Ίγκορ Σεβεριάνιν αποκαλούσε τον εαυτό του «εγωφουτουριστή» και την ποιητική Σχολή που επινόησε – «εγωφουτουρισμό». Στις αρχές του 1918 κέρδισε ένα ποιητικό διαγωνισμό στο Πολυτεχνείο της Μόσχας και στέφτηκε «βασιλιάς των ρώσων ποιητών». Δεύτερος ήρθε ο Μαγιακόφσκι...

Κάποτε είχες μια χώρα,

Είχες δικό σου σπίτι,

Όπου με τους οικείους

Φύτευες άνθη και ρόδα...

Δεν επέστρεψε ποτέ στην πατρίδα, αλλά δεν σταμάτησε ούτε λεπτό να την σκέφτεται.

Το ποίημα «Αυτός που έχασε την πατρίδα» του Ίγκορ Σεβεριάνιν ακούγεται σε μετάφραση στα ελληνικά της Ευγενίας Κριτσέφσκαγια