Με τρακτέρ και αγροτικά οχήματα τευτλοπαραγωγοί απέκλισαν και κατέλαβαν τα εργοστάσια της ΕΒΖ σε Πλατύ, Σέρρες και Ορεστιάδα, όπως και στην ανενεργή μονάδα Λάρισας, απαιτώντας τη συνέχιση λειτουργίας της βιομηχανίας και την αποπληρωμή των 8 εκατ. ευρώ οφειλών της εταιρείας. Επίσης, διεκδικούν αποζημίωση για τη φετινή σπορά τεύτλων, που φτάνει τα 45.000 στρέμματα, καθώς και τα κοινοτικά κονδύλια που τους οφείλονται από το 2013. «Αγωνιζόμαστε για τη συνέχιση της λειτουργίας της βιομηχανίας, και για να μην ξεπουληθεί για ένα κομμάτι ψωμί» τονίζουν οι αγρότες που βιώνουν κι αυτοί, όπως και οι εργαζόμενοι της ΕΒΖ το ξεκλήρισμα της εγχώριας βιομηχανίας ζάχαρης από την ΕΕ, με την συνενοχή της σημερινής κυβέρνησης Τσίπρα.
Πριν από 25 χρόνια, η εγχώρια παραγωγή ζάχαρης ανερχόταν σε 300.000 τόνους ετησίως και καλλιεργούνταν 400.000 στρέμματα ζαχαρότευτλων. Σήμερα δεν ξεπερνά τους 30.000 τόνους και το 2015 καλλιεργήθηκαν μόλις…4000 στρέμματα. Επίσης από 3000, οι εργαζόμενοι που έχουν απομείνει είναι μόλις 300. Τα εν λειτουργία εργοστάσια είναι μόλις τρία, καθώς οι μονάδες Λάρισας και Ξάνθης από ζαχαρουργεία μετατράπηκαν σε χώρους αποθήκευσης ζάχαρης και συσκευασίας.
Η κατάρρευση της εγχώριας παραγωγής ζάχαρης είναι ένα κραυγαλέο δείγμα της αντιλαϊκής και αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ, η οποία τη δεκαετία του 2000, άρχισε να ευνοεί σκανδαλωδώς τις εισαγωγές, από άλλες χώρες της Ένωσης, ενώ το 2006 η Ελλάδα και η ΕΒΖ, βάσει κοινοτικής απαίτησης, αποποιήθηκαν το 50% της εθνικής ποσόστωσης ζάχαρης, καταδικάζοντας στην ουσία τη βιομηχανία, η οποία ήταν κερδοφόρα μέχρι τότε.
Το τελικό πλήγμα δόθηκε από τη χαριστική απορρόφηση της ΑΤΕ από την Τράπεζα Πειραιώς στο πλαίσιο των μνημονίων το 2011-12, η οποία βρέθηκε να είναι ο δανειστής της ΕΒΖ, και σήμερα ο δήμιός της! Το σχέδιο-ταφόπλακα –και όχι «διάσωσης»- της ΕΒΖ προβλέπει περικοπές μισθών 30-40% και πώληση όλων των «μη παραγωγικών εγκαταστάσεών» της -και των δύο θυγατρικών στη Σερβία. Η τράπεζα εκβιάζει με το πότε και πόσα χρήματα θα δώσει, με αποτέλεσμα να έχουν παραιτηθεί ο πρόεδρος και δύο εκτελεστικά μέλη του ΔΣ της ΕΒΖ, με το μέλλον εργαζομένων και παραγωγών να είναι αβέβαιο.
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΡΙΝ, 10.4.2016