Με ρεβανσιστική διάθεση και με λογική πολιτικής βεντέτας αντιμετωπίζει τα έργα στον άνω ρου του Αχελώου η κυβέρνηση της ΝΔ

Με τυμπανοκρουσίες υποδέχτηκαν πολλά θεσσαλικά ΜΜΕ την αναγγελία ευρείας σύσκεψης, την Πέμπτη 16/1/2020, με τη συμμετοχή υπουργών, των βουλευτών, του περιφερειάρχη, των δημάρχων και εκπροσώπων μεγάλων φορέων της Θεσσαλίας. Αντικείμενο της σύσκεψης   φέρεται να είναι «η απεμπλοκή του έργου του Αχελώου και η υλοποίησή του», γεγονός που παραπέμπει όχι μόνο στο υδροηλεκτρικό έργο στη Μεσοχώρα, αλλά και στο αντίστοιχο στη Συκιά και στην επαναφορά του σχεδίου της εκτροπής του Αχελώου προς το Θεσσαλικό κάμπο.

Σε αρκετά ΜΜΕ η είδηση συνοδεύεται από την εκτίμηση ότι «η ΔΕΗ αδυνατεί να υλοποιήσει το έργο, καθώς δε διαθέτει τους οικονομικούς πόρους, ενώ οι γραφειοκρατικοί της ρυθμοί προϋποθέτουν αρκετά χρόνια για την υλοποίηση διαγωνισμών, αποζημιώσεων των κατοίκων κ.ά.» και ότι «Η είσοδος ιδιώτη επενδυτή, με τη συμμετοχή ή όχι της ΔΕΗ, κρίνεται ως μονόδρομος για την λειτουργία του πολύπαθου “πράσινου” έργου, η ισχύς του οποίου θα φτάσει τα 165 ΜW».

Η εξέλιξη αυτή αποτελεί συνέχεια των αρχικών εξαγγελιών της κυβέρνησης της ΝΔ και επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις μας για την πραγματική σκοπιμότητα της τακτικής της «σαλαμοποίησης», που ακολούθησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αδειοδοτώντας το έργο στη Μεσοχώρα, σαν έργο αυτόνομο, για την παραγωγή -υποτίθεται- «καθαρής», «πράσινης» ενέργειας. Μ’ αυτά κα μ’ εκείνα, βρισκόμαστε ξανά αντιμέτωποι με το αρχικό σενάριο, που ταλανίζει τη Μεσοχώρα και όλες τις περιοχές που διασχίζει ο Αχελώος, εδώ και 35 χρόνια, παρότι οι εμπνευστές του έχουν υποστεί συνεχείς ήττες και παρότι έχουν αναγκαστεί σε σημαντικές υποχωρήσεις.

Θυμίζουμε ότι, αρχικά, θεωρούσαν αναγκαία για το Θεσσαλικό κάμπο η μεταφορά 1,1 - 1,2 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων νερού/χρόνο -δηλαδή όλη, σχεδόν, η διαθέσιμη παροχή του νερού του ποταμού στο σημείο αυτό- και με αυτό το δεδομένο κατασκευάζονται τα έργα. Στη συνέχεια, θεώρησαν επαρκή τα 600 εκατομμύρια κ.μ./χρόνο, για να καταλήξουν στα 250 εκατομμύρια κ.μ./χρόνο (!!!), προτού η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υιοθετήσει το τελευταίο, υφιστάμενο σχέδιο διαχείρισης των λεκανών απορροής των ποταμών της Θεσσαλίας, χωρίς αναφορά στην εκτροπή.

Όλες αυτές οι μετατοπίσεις απέδειξαν ότι, στην αφετηρία αυτού του σχεδίου, δεν ήταν οι πραγματικές ανάγκες του Θεσσαλικού κάμπου, αλλά οι πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες που εξυπηρετούσε ένα τόσο μεγάλο και σύνθετο έργο. Οι εμπνευστές του θα είναι για πάντα υπόλογοι για τη διασπάθιση τεράστιου ποσού δημόσιου χρήματος, για την απερίγραπτη περιβαλλοντική ζημιά που, ήδη, έχουν προκαλέσει και για την κατάσταση ομηρίας που έχουν επιβάλλει, ειδικά στην περιοχή της Μεσοχώρας.

Αντί να αναστοχαστούν και να αλλάξουν ριζικά προσανατολισμό, επανέρχονται με ρεβανσιστική διάθεση και με λογική πολιτικής βεντέτας. Σα να μας λένε: «από τι στιγμή που ξεκινήσαμε τα έργα, θα τα τελειώσουμε ό,τι και να σημαίνει αυτό» ή «μας εμποδίσατε για 35 χρόνια να υλοποιήσουμε τα σχέδιά μας, τώρα που το πολιτικό περιβάλλον είναι ευνοϊκό θα πάρουμε εκδίκηση». Προφανώς, και πάλι, οι οικονομικές και πολιτικές σκοπιμότητες προτάσσονται. Σκοπιμότητες, οι οποίες -στη συγκεκριμένη φάση- συνδυάζονται με τα σχέδια περαιτέρω εκποίησης των περιουσιακών στοιχείων της ΔΕΗ, συμπεριλαμβανομένων των υδροηλεκτρικών έργων. Μας μιλούν για το δημόσιο συμφέρον και για διαφεύγοντα κέρδη, την ώρα που είναι αποφασισμένοι να παραδώσουν τις υποδομές της ΔΕΗ στους ιδιώτες επενδυτές, δίνοντάς τους ταυτόχρονα τη δυνατότητα ελέγχου της διαχείρισης ενός φυσικού και δημόσιου αγαθού.

Τα έργα στον άνω ρου του Αχελώου, είτε μεμονωμένα, είτε σαν μέρος του σχεδίου της εκτροπής του θα αποτελέσουν το τελειωτικό χτύπημα στη λειτουργία του δεύτερου σε μήκος ποταμού της χώρας, μετατρέποντάς τον οριστικά σε ένα άθροισμα φραγμάτων και τεχνητών λιμνών. Ας μη ξεχνάμε ότι στη λεκάνη του Αχελώου λειτουργούν, από τη δεκαετία του ’60, τέσσερα μεγάλα υδροηλεκτρικά φράγματα, με σημαντικές επιπτώσεις στο οικοσύστημά του. Τα τρία από αυτά (Κρεμαστά, Καστράκι, Στράτος) στο μέσο και κάτω ρου του ποταμού και το ένα (Ταυρωπός) σε παραπόταμο του Αχελώου. Μαζί με τα παραπάνω έργα της κρατικής επιχείρησης ηλεκτρισμού (ΔΕΗ), έχουν αρχίσει να κατασκευάζουν φράγματα και υδροηλεκτρικά έργα στον Αχελώο και μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες -με κυριότερα αυτά της ΤΕΡΝΑ στη Δαφνοζωνάρα και προσεχώς στο Αυλάκι- και με την κυβέρνηση να διαφημίζει σαν έργο - πρότυπο το νέο αντλησοταμιευτικό της ΤΕΡΝΑ (680 MW), που εξασφάλισε περιβαλλοντική αδειοδότηση στις 11/1/2018. Το φράγμα στη Μεσοχώρα -που θα καταβυθίσει το μεγαλύτερο μέρος του χωριού- και το αντίστοιχο της Συκιάς θα είναι η «ταφόπλακα».

Η πλήρης καταστροφή του οικοσυστήματος του ποταμού, η αλλαγή του μικροκλίματος, ο -επιστημονικά τεκμηριωμένος- κίνδυνος ενεργοποίησης σεισμικής δραστηριότητας, οι τεράστιες επιπτώσεις στις παρόχθιες περιοχές -ιδιαίτερα στις αρδευόμενες περιοχές και στις περιοχές της εκβολής του Αχελώου στην Αιτωλοακαρνανία-, η εξαφάνιση της Μεσοχώρας, η ληστρική διαχείριση ενός δημόσιου αγαθού είναι η πραγματική προοπτική των έργων στον άνω ρου του Αχελώου, που επιχειρείται να νομιμοποιηθούν στο όνομα μιας ανάπτυξης, που αφήνει πίσω της συντρίμμια. Αυτήν την προοπτική, δεν μπορούν να τη συγκαλύψουν ωραιοποιημένες διακηρύξεις, που διαστρέφουν την κοινή λογική, μεταφράζοντας την εκτροπή σε «μπαίνει το νερό στο αυλάκι» και τον εγκιβωτισμό με νέα φράγματα σε «απεγκλωβισμό του Αχελώου».

Από τις πηγές του Αχελώου και τη Μεσοχώρα, μέχρι τις εκβολές του και τα κοινοτικά διαμερίσματα του Μεσολογγίου και της Κατοχής, εξακολουθεί να παραμένει επίκαιρο το αίτημα να μπει τέλος στην αδιάκοπη λεηλασία της φύσης και να προστατευθεί σαν «κόρη οφθαλμού» το τελευταίο ανέγγιχτο κομμάτι του Αχελώου. Η λύση είναι γνωστή και είναι η μόνη ενδεδειγμένη: να ακυρωθεί οριστικά η εκτροπή και όλα τα έργα που συνδέονται με αυτήν, να κατεδαφιστεί το φράγμα της Μεσοχώρας και να δρομολογηθεί η οικολογική αποκατάσταση των περιοχών που έχουν πληγεί. Όσο αυτό δε γίνεται, ας το γνωρίζουν ότι ο αγώνας θα συνεχίζεται και οι θιασώτες της καταστροφής του Αχελώου θα μας βρίσκουν συνεχώς μπροστά τους.

12.1.2020

Αναρτήθηκε από το Δίκτυο "Μεσοχώρα - Αχελώος SOS