ΔΑΝΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Ο Άνταμ Σμιθ, ο θεμελιωτής της θεωρίας της «ελεύθερης αγοράς», έλεγε ότι «για να υπάρχει ένας πάμπλουτος πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον πεντακόσιοι φτωχοί». Αυτά έλεγε ο Σμιθ, το 1776, στο έργο του «Ο πλούτος των εθνών», το ευαγγέλιο του καπιταλισμού.

Σήμερα, μετά από 241 χρόνια, το 2017, για να υπάρχει ένας δισεκατομμυριούχος πρέπει να υπάρχουν 2.950.000 φτωχοί!
Και αυτό ονομάζεται πρόοδος…
Aυτό και άλλα εντυπωσιακά στοιχεία αποκαλύπτει η έρευνα του Boston Consulting Group (BCG) για το πως μοιράζεται ο πλούτος (και η φτώχεια) στο σημερινό κόσμο. Τα στοιχεία της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο «Βήμα της Κυριακής», σε άρθρο του δημοσιογράφου Τάσου Μαντικίδη, και σε συνδυασμό με τα στοιχεία της Credit Suisse και της  Wealth-Χ, δίνουν έναν ανάγλυφο χάρτη της τεράστιας κοινωνικής ανισότητας.   

Βέβαια, για τον Άνταμ Σμιθ, και τους σημερινούς υποστηρικτές του, ο πλούτος και η φτώχεια είναι φυσικά φαινόμενα, όπως η καταιγίδα, ή ο σεισμός. Άρα και η εκμετάλλευση, και η αδικία και η κοινωνική ανισότητα, υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν, ως απόρροια αυτών των φαινομένων και της ανθρώπινη φύσης, η οποία χαρακτηρίζεται (απ΄τους ίδιους) από την ιδιοτέλεια και την «ιερότητα» της ιδιοκτησίας.

Θεωρίες που βρίσκουν την απάντηση τους, στην απλή υπόμνηση: Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιοι!

Ας δούμε λοιπόν ορισμένα χαρακτηριστικά στοιχεία από το άρθρο:

• Από το 2000 ως σήμερα, ο αριθμός των εκατομμυριούχων αυξήθηκε κατά 155% και ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων κατά 216%.
• Σύμφωνα με την απογραφή του 2017 της Wealth-Χ οι «υπερπλούσιοι»  (με ατομική περιουσία άνω των 30 εκατ. δολαρίων), διαθέτουν συνολικά κινητή περιουσία 27 τρισ. δολαρίων.
• Μόνο μέσα στο τελευταίο δωδεκάμηνο, οι «υπερπλούσιοι»  αυξήθηκαν κατά 3,5%, φθάνοντας τα 226.450 άτομα, αντιστοιχώντας στο 0,003% του παγκόσμιου ενήλικου πληθυσμού.
• Ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων υπολογίζεται σε 2.397, με συνολική περιουσία 7,37 τρισ δολαρίων. Πλούτος που ξεπερνά το εισόδημα που συγκεντρώνουν 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι (6,1 τρισ δολάρια) στον πλανήτη.

Που τα «κρύβουν»

Εξίσου ενδιαφέροντα (και εξοργιστικά) είναι τα όσα αποκαλύπτουν οι έρευνες για το που «κρύβουν» τα λεφτά τους οι σημερινοί «Κροίσοι».

Βέβαια, δεν πέφτουμε από τα σύννεφα διαβάζοντας ότι οι δύο βασικοί αποταμιευτήρες αυτού του αμύθητου πλούτου είναι οι «φορολογικοί παράδεισοι» και οι offshore εταιρείες.

Θα πρέπει όμως να σημειώσουμε ότι και στις δύο περιπτώσεις η νομιμότητα εξασφαλίζεται από εθνικούς νόμους και διεθνείς συμφωνίες, καθόλα εντάξει με τις αρχές του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Δηλαδή, αυτό που κατά καιρούς εμφανίζεται ως «παράνομο», «σκανδαλώδες», ή «ανήθικο», είναι, για τους καπιταλιστές, απολύτως νόμιμο, άρα και… ηθικό.

Έχουμε και λέμε, λοιπόν:

• Το συνολικό ύψος των κεφαλαίων που είναι τοποθετημένα σε «φορολογικούς παραδείσους» και offshore εταιρείες υπολογίζεται σε 10,3 τρισ δολάρια (περίπου 9 τρισ ευρώ).
• Υπολογίζεται ότι οι ιδιοκτήτες αυτών των κεφαλαίων γλυτώνουν φόρους 3,5 τρισ δολαρίων ετησίως, που θα πλήρωναν αν τα κεφάλαια αυτά φορολογούνταν σύμφωνα με τα ισχύοντα στις χώρες του ΟΟΣΑ.

«Φορολογικοί παράδεισοι»

Θα περίμενε κανείς, με τα όσα κατά καιρούς δημοσιεύονται στα μέσα ενημέρωσης, ότι όταν μιλάμε για «φορολογικούς παραδείσους» και offshore εταιρείες, εννοούμε κάποιους εξωτικούς προορισμούς, κάποια νησάκια στη μέση του Ατλαντικού, ή του Ειρηνικού, κάποια κρατίδια που παρέχουν άσυλο σε φοροφυγάδες. Και όμως…

• Η Ελβετία, με 2,4 τρισ. δολάρια, παραμένει ηγέτιδα δύναμη στον κόσμο των offshore, καθώς καταλαμβάνει μερίδιο αγοράς που ξεπερνά το 24% των συνολικών «κρυμμένων» κεφαλαίων.
• Τα «υπεράκτια» κεφάλαια από τη Δυτική Ευρώπη βρίσκονται, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, εντός Ευρώπης, αφού το 35% βρίσκεται στην Ελβετία, το 25% στα νησιά της Μάγχης και το Δουβλίνο (όπου είναι τοποθετημένα 1,1 τρισ δολάρια), και ένα 9% (400 δισ δολάρια) στο Λουξεμβούργο του αξιότιμου κυρίου Γιουνγκέρ.

Ιδού, λοιπόν, και τα άλλα ευυπόληπτα «υπεράκτια» κέντρα όπου «κρύβουν» τα δισεκατομμύρια τους οι σύγχρονοι «Κροίσοι», σε παρένθεση τα ποσά:

• Ηνωμένο Βασίλειο (1,2 τρισ δολ)
• Σιγκαπούρη (1,2 τρισ δολ)
• Καραϊβική- Παναμάς (1,3 τρισ δολ)
• ΗΠΑ (900 δισ δολ)
• Χονγκ Κονγκ (800 δισ δολ)

   Αξίζει να σημειωθεί ότι για ορισμένους παρατηρητές, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ανερχόμενος φορολογικός παράδεισος, «η νέα Ελβετία», κάτι που είναι εμφανές π.χ. στην περίπτωση της Πολιτείας της Νότιας Ντακότα.

Τέλος αν ενδιαφέρεστε να μάθετε που «κρύβουν» τα κεφάλαια του οι «δικοί μας», οι Έλληνες «Κροίσοι», το δημοσίευμα αναφέρει ότι προτιμούν την Ελβετία. Μάλιστα, σύμφωνα με εσωτερικές έρευνες ελβετικών τραπεζών και εξειδικευμένων οίκων κυμαίνονταν στα 100-120 δισ. ευρώ, με το 60% εξ αυτών να βρίσκεται τοποθετημένο σε διάφορα επενδυτικά προϊόντα.




Αναδημοσίευση από imerodromos.gr

Ο ναυτικός αποκλεισμός της Ελλάδας από την Αγγλία για μια «οφειλή» 3.750 δραχμών!

ΔΑΝΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Η συμπεριφορά των «Μεγάλων Δυνάμεων», Αγγλίας, Γαλλίας και τσαρικής Ρωσίας, απέναντι στο νεότευκτο ελληνικό κράτος, μετά την επανάσταση του 1821, είναι χαρακτηριστική των σχέσεων υποτέλειας των ελληνικών κυβερνήσεων με τους «προστάτες». Ωστόσο, δεν έλειπαν οι ανταγωνισμοί μεταξύ των «προστάτιδων δυνάμεων» για το ποιος θα έχει τον έλεγχο σ΄ αυτό το προτεκτοράτο, όπως θεωρούσαν την Ελλάδα.

Ενα επεισόδιο που αποτυπώνει αυτό το πλέγμα των σχέσεων είναι η «υπόθεση Πατσίφικο», που εκτυλίχτηκε στην Αθήνα τη διετία 1849- 1850.

Το Πάσχα του 1849 η ελληνική κυβέρνηση απαγόρευσε ένα λαϊκό έθιμο, «το κάψιμο του Ιούδα», ή «το κάψιμο του Εβραίου», όπως το ονόμαζαν αρκετοί. Η απαγόρευση προκάλεσε δυσφορία και αγανάκτηση. Ετσι, τη Μεγάλη Παρασκευή στην Πλατεία Ασωμάτων όπου θα τελούνταν το έθιμο, η ανακοίνωση της απαγόρευσης από την αστυνομία προκάλεσε βίαιο ξέσπαμα του κόσμου. Εκεί, επί της Πλατείας, ήταν το σπίτι του Δαυίδ Πατσίφικου, εβραϊκής καταγωγής, που είχε διατελέσει πρόξενος της Πορτογαλίας, αλλά απολύθηκε για σειρά καταχρήσεων. Κάποιοι, λοιπόν, που πίστεψαν ότι ο Πατσίφικος ευθύνεται για την απαγόρευση του εθίμου επιτέθηκαν στο σπίτι του και κατέστρεψαν ένα μέρος της οικοσκευής.

Ο Πατσίφικος, ο οποίος είχε και την αγγλική υπηκοότητα, κατέφυγε στην αγγλική πρεσβεία. Εκεί ο πρεσβευτής Λάιονς του συνέστησε να υποβάλει αίτηση αποζημίωσης ύψους 886.736 δραχμών και 57 λεπτών!



Η αγγλική κυβέρνηση, που επεδίωκε την ανατροπή του βασιλιά Όθωνα, για να τοποθετήσει στη θέση του ένα δικό της, βρήκε την ευκαιρία. Στην αίτηση αποζημίωσης του Πατσίφικου, πρόσθεσε και κάποιες ακόμη οικονομικές απαιτήσεις και απαίτησε την άμεση πληρωμή τους από το ελληνικό κράτος. Η ελληνική κυβέρνηση απέρριψε τις αγγλικές αξιώσεις ως υπερβολικές, αλλά η Αγγλία επανήλθε με μια διακοίνωση όπου αναφερόταν: «Η Ελλάς θάττον ή βράδιον ώφειλε να υποχωρήση, διότι πάσα αναβολή θα εξεβίαζε την αγγλικήν Κυβέρνησιν να αυξήση αναλόγως της βραδύτητος το ποσό των ζητηθεισών ικανοποιήσεων»…

Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος των αγγλικών απαιτήσεων αρκεί να σκεφθούμε ότι το ποσό που ζητούσε ο Πατσίφικος ήταν κατά πολύ υψηλότερο της αξίας των βασιλικών ανακτόρων, που βρίσκονταν τότε στην περιοχή της σημερινής Πλατεία Κλαυθμώνος!

Ομως, οι Άγγλοι απέρριψαν και τις προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης για την παραπομπή του θέματος στη δικαιοσύνη, είτε στη διεθνή διαιτησία. Απαιτούσαν την πληρωμή «εδώ και τώρα».

Στις 26 Δεκεμβρίου 1849 εμφανίσθηκε στον Πειραιά αγγλικός στόλος, υπό τον ναύαρχο Πάρκερ, αποτελούμενος από 14 πολεμικά πλοία. Στις 3 Ιανουαρίου 1850, ο Άγγλος πρεσβευτής Ουάι ανακοίνωσε στον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών Ανδρέα Λόντο ότι αν το ελληνικό κράτος δεν ικανοποιούσε αμέσως τις αγγλικές απαιτήσεις, τότε «ο ναύαρχος Πάρκερ προυτίθετο να προβή εναντίον των Αθηνών εις εχθροπραξίας και μέτρα επιζημιώτατα εις τα συμφέροντα των Ελλήνων πάσης τάξεως»!


Ο ναύαρχος Ουίλιαμ Πάρκερ



Το πρώτο μέτρο που εφάρμοσαν οι Αγγλοι, ήταν ο εμπορικός αποκλεισμός των λιμανιών του Πειραιά, Πατρών, Σύρου, Ύδρας, Ναυπλίου, Χαλκίδας και Κορίνθου. Προσχώρησαν μάλιστα και στην κατάληψη των ελληνικών εμπορικών πλοίων και την κατάσχεση εισαγόμενων εμπορευμάτων ανυπολόγιστης αξίας.

Οι κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Ρωσίας, αντιλαμβανόμενες ότι η Αγγλία επιδιώκει να μετατρέψει την Ελλάδα σε αποκλειστικά δικό της προτεκτοράτο, επενέβησαν και μετά από μεταξύ τους διαπραγματεύσεις κατέληξαν στην παραπομπή του θέματος στη διεθνή διαιτησία. Ηταν, πλέον, Απρίλιος του 1850 όταν ανακοινώθηκε η άρση του αποκλεισμού των ελληνικών λιμανιών από τον αγγλικό στόλο.

Τελικά η διεθνής διαιτησία μετά από πραγματογνωμοσύνη, όρισε για τον Πατσίφικο αποζημίωση ύψους 3.750 δραχμών…

Αυτή ήταν η «υπόθεση Πατσίφικο», ή «Τα Παρκερικά», όπως ονομάστηκαν τα γεγονότα από το όνομα του Άγγλου ναυάρχου.

Κάθε ομοιότητα με τη σημερινή κατάσταση, αλλά και τις σχέσεις των ελληνικών κυβερνήσεων με τους «δανειστές», προφανώς δεν είναι τυχαία…


πηγή imerodromos.gr

Πάνω από 100 επιχειρήσεις κλείνουν καθημερινά!
Στοιχεία σοκ για τη δραματική κατάσταση στο χώρο του εμπορίου

Σοκ προκαλούν στην αγορά τα στοιχεία για τα «λουκέτα» που μπήκαν στις επιχειρήσεις τα τελευταία χρόνια. Φαίνεται όμως ότι αυτή η καταστροφική πορεία θα συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια, οδηγώντας σε μια δραματική μείωση του αριθμού των μικρομεσαίων επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων.

Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τα τελευταία επτά χρόνια, πάνω από 100 επιχειρήσεις κλείνουν κάθε εργάσιμη ημέρα!

Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της καταστροφής σημειώνεται ότι στο διάστημα 2008- 2015 έκλεισαν 244.712 επιχειρήσεις.(1)

Συγκεκριμένα ο συνολικός αριθμός των επιχειρήσεων το 2008 ήταν 858.685, ενώ στα τέλη του 2015 είχαν απομείνει 613.973.







Όμως, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα αφού στον αριθμό των επιχειρήσεων που έκλεισαν θα πρέπει να προστεθούν μερικές δεκάδες χιλιάδες που έκλεισαν στη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου του 2016.

Συνέπεια των δραματικών εξελίξεων στο χώρο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων ήταν η εκρηκτική αύξηση της ανεργίας αφού υπολογίζεται ότι με τα «λουκέτα» χάθηκαν 842.670 θέσεις εργασίας.

Όπως προκύπτει, μέχρι τώρα, με κάθε «λουκέτο» χανόντουσαν 3,4 θέσεις εργασίας. Δηλαδή στην πλειοψηφία τους ήταν επιχειρήσεις μικρές, ατομικές, ή με 2- 3 εργαζόμενους.

Τώρα όμως που αρχίζουν να κλείνουν επιχειρήσεις μεγαλύτερες και με πολλαπλάσιο αριθμό εργαζομένων («Μαρινόπουλος» με 12.500 εργαζόμενους, «Ηλεκτρονική» με 585 εργαζόμενους), ο αριθμός των ανέργων αναμένεται να αυξηθεί κατακόρυφα.

Μέσα σε επτά χρόνια «χάθηκε» το 28,5% των επιχειρήσεων στην Ελλάδα! Ένα πραγματικό πογκρόμ. Και έπεται συνέχεια.

Για το μέγεθος της ζημιάς από την εξέλιξη αυτή, μπορούμε να πούμε ότι με το μαζικό κλείσιμο των επιχειρήσεων (μικρομεσαίων και μεγαλύτερων), χάθηκαν 30,31 δις. ευρώ προϊόντος από την εθνική οικονομία, δηλαδή το 17% του ΑΕΠ!

Η καταβαράθρωση της ζήτησης, που οφείλεται στη δραματική μείωση της αγοραστικής δύναμης των λαϊκών στρωμάτων, είναι ασφαλώς η κύρια αιτία της καταστροφής των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Όμως, σημαντικό ρόλο παίζει και η τεράστια αύξηση των φόρων, άμεσων και έμμεσων, που οδήγησε και οδηγεί δεκάδες χιλιάδες επαγγελματοβιοτέχνες και εμπόρους στην απόγνωση. Στους δύο αυτούς λόγους έρχεται να προστεθεί και το κλείσιμο της κάνουλας του τραπεζικού δανεισμού, αφού οι τράπεζες (παρά τις ανακεφαλαιοποιήσεις) αρνούνται να χορηγήσουν δάνεια στις επιχειρήσεις.

Τα παραπάνω περιγράφουν τις συνέπειες της μνημονιακής πολιτικής στο χώρο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Όμως, το πογκρόμ που υφίστανται δεν οφείλεται μόνο στα μνημόνια. Η συρρίκνωση των μεσαίων στρωμάτων είναι ένας στρατηγικός στόχος του μονοπωλιακού κεφαλαίου, που περιλαμβάνεται σε σωρεία αποφάσεων και εκθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ειδικότερα, για την Ελλάδα υπάρχει πλήθος αναφορών τόσο στον «υπερεπαγγελματισμό», δηλαδή το ιδιαίτερα μεγάλο στρώμα των αυτοαπασχολούμενων και ελεύθερων επαγγελματιών, όσο και στο υψηλό ποσοστό του αγροτικού τομέα στο σύνολο της οικονομίας.

Έτσι, η Ε.Ε σε αγαστή συνεργασία με τις ελληνικές κυβερνήσεις βρήκαν στην τελευταία κρίση την ευκαιρία για να επενδύσουν σ΄ αυτήν και το πάγιο σχέδιο τους για τη συρρίκνωση των μικρομεσαίων στρωμάτων στην πόλη και το χωριό προς όφελος των πολυεθνικών που καρπώνονται το μερίδιο της αγοράς, ή της αγροτικής εκμετάλλευσης, που αφήνουν πίσω τους οι κατεστραμμένοι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες και αγρότες.

Η εξέλιξη αυτή δημιουργεί και τις προϋποθέσεις για την προσέγγιση των μικρομεσαίων, που υφίστανται αυτή τη βίαιη προλεταριοποίηση, με την εργατική τάξη, κατ΄ αρχήν για την απόκρουση των συνεπειών της μνημονιακής πολιτικής αλλά και στην προοπτική μιας αντιμονοπωλιακής, δημοκρατικής κοινωνικής συμμαχίας. Απαραίτητης όχι μόνο για την έξοδο από την κρίση, αλλά και για μια πορεία ριζικού κοινωνικού μετασχηματισμού.

*Ο τίτλος «Ο θάνατος του εμποράκου» είναι δανεισμένος από το ομότιτλο θεατρικό έργο του Άρθουρ Μίλερ. Έργο-κόλαφος ενάντια στην υλιστική κοινωνία και στη βάναυση, χωρίς ηθικές αναστολές λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος, ο «Θάνατος του Εμποράκου» αποτελεί όχι μόνο ένα κορυφαίο δείγμα του πολιτικού ρεαλισμού του Άρθουρ Μίλλερ αλλά και ένα διαχρονικό σχόλιο για τη διάψευση του αμερικανικού ονείρου και τη συνυπευθυνότητα όσων το συντηρούν χωρίς να αντιλαμβάνονται τις στρεβλώσεις του.

(1) Τα στοιχεία δημοσιεύθηκαν στην «Καθημερινή» στις 4 Ιουλίου 2016. 

Αναδημοσίευση από imerodromos

ΔΑΝΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Την περασμένη εβδομάδα, η πολωνική ηγεσία, σε μια ακόμη επίδειξη «κομμουνιστοφαγίας» ανακοίνωσε την, δια νόμου, εξαφάνιση από προσώπου γης, κάθε τι που θυμίζει… κομμουνισμό.

Ονόματα, επέτειοι, σύμβολα, μνημεία, σβήνονται, καταργούνται, καταστρέφονται, απομακρύνονται. Έτσι, οι «κομμουνιστοφάγοι» ταγοί της πολωνικής κοινωνίας, πιστεύουν ότι θα διαγράψουν από μνήμη των πολιτών της χώρας τους, αλλά και του υπόλοιπου κόσμου, τον Κομμουνισμό και την καθοριστική συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης στην πάλη κατά του φασισμού, στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τι  προβλέπει ο νόμος 

Συγκεκριμένα, ο νόμος προβλέπει την απαγόρευση κάθε αναφοράς που διαδίδει «τον κομμουνισμό ή οποιοδήποτε άλλο ολοκληρωτικό καθεστώς» σε δρόμους, δημόσια κτίρια και χώρους, ενώ σύμφωνα με την ερμηνευτική εγκύκλιο οι ονομασίες σε κτίρια, δρόμους, οδούς, πλατείες, γέφυρες «δεν μπορούν να τιμούν ανθρώπους, οργανώσεις, γεγονότα και ημερομηνίες που συμβολίζουν τον κομμουνισμό».

Είναι χαρακτηριστικό ότι, μεταξύ των άλλων, ο νόμος απαγορεύει τη χρήση ονομάτων ανθρώπων και οργανισμών, όπως και την πραγματοποίηση εκδηλώσεων, ή τον εορτασμό επετείων «που συμβολίζουν το καταπιεστικό, αυταρχικό και μη-κυρίαρχο καθεστώς της περιόδου 1944-1989 στην Πολωνία» και ποινικοποιεί οποιαδήποτε προπαγάνδα υπέρ τους.

Παραδείγματα προς… αποφυγήν

Το Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης (IPN), το οποίο λειτουργεί ως «Αστυνομία της Ιστορίας», για λογαριασμό του ακροδεξιού κυβερνώντος κόμματος Νόμου και Δικαιοσύνης (PiS), έχει στείλει επιστολές σε πολλές τοπικές αρχές με μια λίστα με πάνω από «1.300 παραδείγματα, κατάφωρης προβολής της αντι- πολωνικής, κομμουνιστικής ιδεολογίας», στις πόλεις τους.

Στον κατάλογο του ΙΡΝ, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνονται:

• Η «Ταξιαρχία Dabrowski», που πολέμησε κατά των δυνάμεων του Φράνκο στον Ισπανικό εμφύλιο.
  
  
• Η οργάνωση Επαναστατικό Εργατικό Προλεταριάτο (1888- 1893), που ιδρύθηκε από τη Ρόζα Λούξεμπουργκ.
  
  
• Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Πολωνίας και της Λιθουανίας (SDKPiL), 1900-1918.
  
  
• Το πολωνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα-Αριστερά (PPS-L), 1906-1918.
  
  
• Το Πολωνικό Κομμουνιστικό Κόμμα.
  
  
• Η Αριστερή Αντιπολίτευση στην Πολωνία, 1918-1938.
  
  
• Ο Λαϊκός Στρατός (AL) και η Λαϊκή Φρουρά (GL) των αντιφασιστών παρτιζάνων.
  
  
• Αξιωματικοί και στρατιώτες του πολωνικού στρατού που πολέμησαν με τα σοβιετικά στρατεύματα για την απελευθέρωση της χώρας τους από το φασισμό (AWP).
  
  
• Κρατικοί υπάλληλοι της Σοβιετικής Ένωσης και της Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας (1945- 1989).
  
  
• Προοδευτικοί συγγραφείς όπως οι Julian Tuwim, Jan Brzechwa και Władysław Broniewski.
  
  

«Καταραμένοι» και εκλεκτοί 

Ο αρχιτέκτονας του πολωνικού εθνικισμού Ρομάν Ντμόφσκι



Για να μην αδικήσουμε τους ιθύνοντες της αντοκομμουνιστικής σταυροφορίας στην Πολωνία, σημειώνουμε ότι το πρώτο κύμα μέτρων «απο- κομμουνιστικοποιήσης», σάρωσε τη χώρα στις αρχές της δεκαετίας του ΄90. Τότε, πολλά ονόματα ηγετών του πολωνικού και του διεθνούς εργατικού κινήματος, που δόθηκαν σε δρόμους, πάρκα και κτίρια, καθώς και εκδηλώσεις τιμής για τη νίκη του Κόκκινου Στρατού κατά του ναζισμού, διαγράφτηκαν και αντικαταστάθηκαν από τα ονόματα εθνικιστών, δικτατόρων, επικεφαλής ιμπεριαλιστικών κρατών, καθολικών καρδιναλίων, όπως του αντι- σημίτη καρδινάλιου, Στέφαν Βιζίνσκι, του αντικομμουνιστή πάπα Ιωάννη Παύλου ΙΙ, του αρχιτέκτονα του πολωνικού εθνικισμού, Ρομάν Ντμόφσκι, και του δικτάτορα, Γιόζεφ Πιλσούντσκι…


Ο Πολωνός δικτάτορας Γιόζεφ Πιλσούντσκι



Εξάλλου, με άλλο νόμο απαγορεύεται η λειτουργία οποιουδήποτε κόμματος πρεσβεύει το «μαρξισμό-λενινισμό» και την «κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής», ενώ απαγορεύονται ακόμα το σφυροδρέπανο και το κόκκινο αστέρι…

«Δύναμη κατοχής» ο… Κόκκινος Στρατός 

Ιδιαίτερο μένος δείχνει η πολωνική κυβέρνηση, όπως εξάλλου και οι κυβερνήσεις όλων των πρώην σοσιαλιστικών χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης για το Κόκκινο Στρατό και την καθοριστική συμβολή του στην νίκη κατά του ναζισμού. Και ενώ φθάνουν στο σημείο να χαρακτηρίζουν τον Κόκκινο Στρατό, που απελευθέρωσε αυτές τις χώρες, «στρατό κατοχής», προσπαθούν να εξισώσουν το ναζισμό με τον κομμουνισμό για να δικαιολογήσουν την παραχάραξη της Ιστορίας. Φθάνουν μάλιστα στο σημείο, την ώρα που ρίχνουν στο πυρ το εξώτερο τον ηρωϊκό αγώνα του σοβιετικού λαού, να τιμούν με τον πιο επίσημο τρόπο τους συνεργάτες των ναζί, ανακηρύσσοντας τους σε «αγωνιστές της εθνικής αντίστασης»…

Υπολογίζεται ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν στην Πολωνία πάνω από 1.800 νεκροταφεία, μνημεία και την τελικά χώροι ανάπαυσης των 600.000 σοβιετικών στρατιωτών που έχασαν τη ζωή τους πολεμώντας κατά του Ναζισμού, για την απελευθέρωση της Πολωνίας, σώζοντας τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων Πολωνών που θα έβρισκαν το θάνατο στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.


Ένα από τα απειλούμενα μνημεία προς τιμήν του Κόκκινου Στρατού



Δίπλα στον Κόκκινο Στρατό πολέμησαν ηρωϊκά χιλιάδες Πολωνοί στρατιωτικοί, απ΄τους οποίους έχασαν τη ζωή τους στο πεδίο της μάχης πάνω από 17.500, ενώ 5.000 νεκροί Πολωνοί στρατιώτες μετρήθηκαν μόνο σε μια μάχη, για τον έλεγχο της Πομερανίας. Τώρα αυτοί οι στρατιώτες αντιμετωπίζονται ως προδότες που βοήθησαν να επιβληθεί η σοβιετική «κατοχή» στην Πολωνία.

Οι κομμουνιστές στη φυλακή, οι νεοφασίστες παρελαύνουν 

Στις 31 Μαρτίου του 2016, τέσσερα μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος της Πολωνίας (KPP), καταδικάστηκαν, από δικαστήριο της Σιλεσίας, σε 9 μήνες φυλάκιση, για διάδοση κομμουνιστικής ιδεολογίας μέσα από το Διαδίκτυο και την εφημερίδα τους Brzask .


Μέλη του κόμματος ONR



Λίγες μέρες αργότερα, στις 16 Απριλίου, περίπου 400 νεοφασίστες αφέθηκαν ατιμώρητοι  να παρελάσουν για να γιορτάσουν την 82η επέτειο από την ίδρυση του κόμματος ONR (Εθνική-Ριζοσπαστικής Ένωση) στο  Białystok.

Στη χώρα που «φιλοξενεί» το Άουσβιτς

Για μια χώρα που έχει το θλιβερό προνόμιο να «φιλοξενεί» στο έδαφος της το στρατόπεδο του Άουσβιτς,  ο αντικομμουνισμός και η επιχείρηση ταύτισης του κομμουνισμού με το φασισμό είναι διπλή ύβρις. Ύβρις προς την ανθρωπότητα, ύβρις προς την Ιστορία και τη ιστορική μνήμη των λαών.


Σοβιετικοί στρατιώτες, λίγες ώρες μετά την απελευθερώση του Άουσβιτς, βοηθούν πρώην κρατούμενες


Για να μετρήσουν τη δύναμη των θέσεων τους, οι σημερινοί κυβερνήτες της Πολωνίας και όσοι άλλοι ομοϊδεάτες τους, με προεξάρχοντες τους ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που πρωτοστατούν στην επιχείρηση εξίσωσης του Κομμουνισμού με το Ναζισμό, δεν έχουν παρά να σταθούν απέναντι στους εναπομείνατες επιζήσαντες κρατούμενους του Άουσβιτς για να τους πουν, ότι ο Κόκκινος Στρατός που έσπασε την πύλη του στρατοπέδου στις 27 Ιανουαρίου του 1945, ήταν …στρατός κατοχής!