Διαβήτης και γήρανση: Η τεχνολογία υποστηρίζει τους ηλικιωμένους 

Η επίπτωση του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 (ινσουλινοεξαρτώμενος) αλλά και τύπου 2 αυξάνεται παγκοσμίως, με τα ποσοστά ατόμων ηλικίας 65 ετών και άνω να ξεπερνούν ήδη το 20-25% του πληθυσμού, και με το υψηλότερο ποσοστό (~24%) να παρατηρείται σε άτομα ηλικίας 75-79 ετών. Παράλληλα, ο αριθμός των ηλικιωμένων με διαβήτη τύπου 1 αλλά και τύπου 2 που λαμβάνουν ινσουλίνη στη θεραπεία τους αυξάνεται προοδευτικά, επιτυγχάνοντας μείωση των επιπλοκών.

Επίπτωση του διαβήτη στους ηλικιωμένους 

Στη χώρα μας, πάνω από το 1/4 των ατόμων με διαβήτη τύπου 1 και σχεδόν τα 3/4 των ατόμων με διαβήτη τύπου 2 είναι ηλικίας 65 ετών και άνω. Πολλοί άνθρωποι με διαβήτη ζουν τώρα μια ποιοτική και υγιή ζωή, ακόμη και στην όγδοη δεκαετία τους και δεδομένης της βελτίωσης του προσδόκιμου ζωής, αποτελεί πρόκληση η παροχή ικανοποιητικής ιατρικής φροντίδας, ιδίως αν συνυπάρχουν μακροχρόνιες παθήσεις (π.χ. υπέρταση, καρδιακή ή νεφρική ανεπάρκεια, κλπ.).

Υπογλυκαιμία στους ηλικιωμένους

«Οι ηλικιωμένοι με διαβήτη είναι πιο επιρρεπείς στην εμφάνιση υπογλυκαιμικών επεισοδίων που απαιτούν βοήθεια από τρίτους, λόγω πολυάριθμων προδιαθεσικών παραγόντων. Η μειωμένη γνωσιακή ικανότητα, τα συχνά προβλήματα με το μυοσκελετικό σύστημα και η μειωμένη λειτουργικότητα στην καθημερινότητά τους συνεπάγονται αυξημένο κίνδυνο υπογλυκαιμίας, συνοδευόμενης από αυξημένες επιπτώσεις και πιθανή επιδείνωση αρκετών συν-νοσηροτήτων (καρδιαγγειακά-νεφρικά προβλήματα, άνοια, κινητικά προβλήματα, κλπ).

Η υπογλυκαιμία σε αυτή την ομάδα ανθρώπων αποτελεί παράγοντα κινδύνου για καρδιαγγειακά συμβάματα (π.χ. αιφνίδιος θάνατος, έμφραγμα μυοκαρδίου κλπ.). Προκαλεί επιδείνωση της γνωστικής λειτουργίας και άνοια, καθώς και επιδείνωση της καρδιακής και νεφρικής λειτουργίας.)» επισημαίνει ο κ. Αντώνιος Λέπουρας MD, Ειδικός Παθολόγος–Διαβητολόγος Διευθυντής Παθολογικής-Διαβητολογικής Κλινικής & Διαβητολογικού Κέντρου Metropolitan General.

Η σημασία της καλής ρύθμισης της γλυκόζης

Από την άλλη πλευρά, η κακή ρύθμιση με καθημερινά υψηλά επίπεδα σακχάρου μπορεί να προκαλέσει σοβαρή επιδείνωση σε όλες τις παραμέτρους της υγείας τους. Η πρόληψη της υπογλυκαιμίας και ο μετριασμός των υψηλών αποκλίσεων της γλυκόζης μπορεί να έχουν σημαντικές θετικές επιπτώσεις στη σωματική και γνωστική λειτουργία και στη γενική ευεξία. Μπορούν επίσης να βελτιώσουν ή να αποτρέψουν χρόνιες επιπλοκές του διαβήτη.

Νέες τεχνολογίες για τη διαχείριση του διαβήτη

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες υπήρξε σημαντική αύξηση στην υιοθέτηση της θεραπευτικής τεχνολογίας του διαβήτη μεταξύ παιδιών, εφήβων και νεότερων ενηλίκων με διαβήτη τύπου 1, ενώ η χρήση της υποστηρίζεται πλέον και για άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Η τεχνολογία για τους ηλικιωμένους περιλαμβάνει:

 Μετρητές ασύρματης συνεχούς παρακολούθησης γλυκόζης

 Συστήματα με αντλίες ινσουλίνης σε συνδυασμό με ασύρματη συνεχή καταγραφή της γλυκόζης με συναγερμό για χαμηλά ή πολύ υψηλά επίπεδα σακχάρου

 Πλήρως αυτοματοποιημένα συστήματα χορήγησης ινσουλίνης (τεχνητό πάγκρεας)

 Έξυπνα ασύρματα συνδεδεμένα με μετρητή γλυκόζης στυλό (πένες) ινσουλίνης, που αποφασίζουν για τη δόση της.

Προοπτικές για το μέλλον

1. Μετρητές συνεχούς ασύρματης καταγραφής
Μετρητές νέας τεχνολογίας συνεχούς ασύρματης καταγραφής (CGM-FGM) πιθανότατα στο κοντινό μέλλον θα υποκαταστήσουν την κλασική αυτομέτρηση με τη δακτυλοκέντηση για όσους θεραπεύονται με ινσουλίνη. Οι νεότερες τεχνολογικά συσκευές (CGM), που πλέον κάποιες χορηγούνται και από τα ασφαλιστικά ταμεία στη χώρα μας, μετρούν ανά λεπτό τη γλυκόζη ενδιάμεσα στους ιστούς κάτω από το δέρμα, είναι ασύρματες, δίνοντας πληροφορίες για τις τιμές της γλυκόζης στο κινητό, σχεδόν σε πραγματικό χρόνο.
Ο προγραμματισμός τους δίνει ηχητικό συναγερμό στο κινητό για πολύ χαμηλές (80mg/dl) και πολύ υψηλές τιμές γλυκόζης (200mg/dl), προειδοποιώντας και προστατεύοντας τον χρήστη από υπογλυκαιμία ή πολύ υψηλά επίπεδα σακχάρου.

2. Τεχνητό πάγκρεας και αντλίες ινσουλίνης
• Αντλίες ινσουλίνης: Συνδεδεμένες με ασύρματο μετρητή συνεχούς καταγραφής γλυκόζης. Διακόπτουν την παροχή ινσουλίνης όταν οι τιμές γλυκόζης πέφτουν κάτω από το 80mg/dl, προστατεύοντας από σοβαρή υπογλυκαιμία.
• Τεχνητό πάγκρεας: Εξελιγμένη αντλία ινσουλίνης που χρησιμοποιεί τεχνητή νοημοσύνη (AID: Αυτοματοποιημένη Παροχή Ινσουλίνης) για συνεχή παρακολούθηση της γλυκόζης και αυτόματη ρύθμιση της παροχής ινσουλίνης.

Τεχνολογία και μεγάλη ηλικία: Προσοχή και εξατομίκευση

Η εφαρμογή της τεχνολογίας σε ηλικιωμένους πρέπει να γίνεται με προσοχή και εξατομικευμένη επιλογή των ατόμων, καθώς υπάρχουν αρκετά πρακτικά προβλήματα στη χρήση της, ιδιαίτερα για άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Η προχωρημένη ηλικία, η περιορισμένη εξοικείωση με την ψηφιακή τεχνολογία, η γνωστική εξασθένηση και οι σωματικές αναπηρίες πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά την εφαρμογή τεχνολογικών λύσεων. Επιπλέον, παράγοντες όπως η απροθυμία ή ο φόβος υιοθέτησης νέων τεχνολογιών καθώς και η δυνατότητα για εξατομικευμένη υποστήριξη/κατάρτιση θα πρέπει επίσης να λαμβάνονται υπόψη κατά το σχεδιασμό τεχνολογικών παρεμβάσεων για αυτόν τον πληθυσμό.

Συμπεράσματα

Κλινικές δοκιμές και μελέτες δείχνουν ότι οι ηλικιωμένοι με διαβήτη επωφελούνται από την τεχνολογία στη διαχείριση της γλυκόζης. Μειώνονται τα υπογλυκαιμικά επεισόδια, η προσέλευση στο τμήμα επειγόντων περιστατικών και οι εισαγωγές στο νοσοκομείο, ενώ βελτιώνεται η ποιότητα ζωής τους. Ωστόσο, οι ιδιαιτερότητες της γήρανσης μπορεί να εμποδίζουν την ορθή χρήση της τεχνολογίας.

«Η γνώση των τιμών της γλυκόζης δεν είναι αρκετή από μόνη της. Οι ασθενείς πρέπει να είναι σε θέση να τροποποιούν τις δόσεις της ινσουλίνης, να γνωρίζουν πώς να αντιμετωπίζουν μια υπογλυκαιμία (δηλαδή τιμές σακχάρου κάτω από 70mg/dl) και να χρησιμοποιούν τη γευματική ταχείας δράσης ινσουλίνη για να διορθώνουν τιμές σακχάρου μεγαλύτερες από 200mg/dl. Είναι απαραίτητο να παρέχεται εκπαίδευση στα μέλη της οικογένειας και στους φροντιστές ευπαθών ηλικιωμένων με αναπηρία, ώστε να υποστηρίζουν τη χρήση της τεχνολογίας για τη διαχείριση του διαβήτη.

Η εφαρμογή της τεχνολογίας θα πρέπει να γίνεται έπειτα από προσεκτική και ολοκληρωμένη αξιολόγηση του κάθε ατόμου. Οι θεραπευτικοί στόχοι (είτε αυστηρότεροι είτε πιο χαλαροί) πρέπει να καθορίζονται από κοινού, λαμβάνοντας υπόψη πολλούς παράγοντες, όπως το κοινωνικό πλαίσιο και το περιβάλλον διαβίωσης του ασθενούς.

Το κόστος χρήσης της τεχνολογίας, καθώς και οι κοινωνικές πολιτικές για την ασφαλιστική κάλυψη αυτού του κόστους, αποτελούν δυστυχώς ακόμη εμπόδιο στην ευρύτερη χρήση της.

Οι ηλικιωμένοι με διαβήτη δεν πρέπει να ξεχνούν τη σημασία της καθημερινής σωματικής άσκησης (όπως το περπάτημα, η γιόγκα, κλπ.), της κοινωνικοποίησης, καθώς και της πνευματικής δραστηριότητας, όπως η ανάγνωση βιβλίων και οι ασκήσεις μνήμης (π.χ. σταυρόλεξο, σουντόκου). Αυτές οι δραστηριότητες, σε συνδυασμό με τη χρήση της νέας τεχνολογίας, μπορούν να τους βοηθήσουν να ζήσουν μια ποιοτική και μακρόχρονη ζωή» καταλήγει ο κ. Λέπουρας.

 

Μια Γιαπωνέζα, που είχε αναγνωριστεί επισήμως ως ο γηραιότερος άνθρωπος στον κόσμο, πέθανε στις 19 Απριλίου, σε ηλικία 119 ετών, ανακοίνωσαν σήμερα οι τοπικές Αρχές.

Η Κάνε Τανάκα γεννήθηκε τη 2α Ιανουαρίου του 1903 στη Φουκουόκα (νοτιοανατολική Ιαπωνία). Εκείνη τη χρονιά οι αδελφοί Ράιτ πραγματοποίησαν την πρώτη μηχανοκίνητη πτήση και η Μαρί Κιουρί έγινε η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ.

Η υγεία της Κάνε Τανάκα ήταν σχετικά καλή, έως πρόσφατα και ζούσε σε έναν οίκο ευγηρίας στη γενέτειρά της. Εκεί της άρεσε να παίζει επιτραπέζια παιχνίδια, να λύνει προβλήματα μαθηματικών, ενώ είχε αδυναμία στη σόδα και τη σοκολάτα.

Σε μικρότερη ηλικία, η Τανάκα είχε ασχοληθεί με το εμπόριο, έχοντας αναλάβει μεταξύ άλλων ένα κατάστημα με νουντλς. Παντρεύτηκε το 1922, γέννησε τέσσερα παιδιά και υιοθέτησε ένα πέμπτο.

 

 

Επρόκειτο να συμμετάσχει με το αναπηρικό αμαξίδιό της στη λαμπαδηδρομία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο το 2021, όμως αρνήθηκε εξαιτίας της πανδημίας.

Όταν το βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες τής απένειμε το 2019 τον τίτλο του γηραιότερου εν ζωή ανθρώπου στον κόσμο, την είχαν ρωτήσει ποια ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή στη ζωή της. Εκείνη απάντησε: «Τώρα».

Ρώσοι επιστήμονες, εκτιμούν ότι μέσα στα επόμενα δύο με τρία χρόνια θα είναι σε θέση να παρασκευάσουν ένα φάρμακο το οποίο χάρη στην ισχυρή αντιοξειδωτική του δράση θα σταματάει την γήρανση.

Την σχετική ανακοίνωση έκανε την Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 2018, κατά την διάρκεια συνέντευξης τύπου, που έδωσε κέντρο τύπου του πρακτορείου TASS στην περιοχή των Ουραλίων, ο ακαδημαϊκός Βλαντίμιρ Σκουλάτσεφ που είναι επίτιμος πρόεδρος της Ρωσικής Εταιρείας Βιοχημείας και πρόεδρος της Βιοενεργειακής Ένωσης της Ρωσίας.

«Η γκάμα των ερευνών μας υπήρξε ιδιαίτερα φιλόδοξη, αποπειραθήκαμε να επιβραδύνουμε και μάλιστα να σταματήσουμε την γήρανση των ανθρώπων (...).
Σήμερα έχουμε το φάρμακο, ξεκινήσαμε από τις γεροντικές ασθένειες των ματιών και αυτό το φάρμακο πωλείται αυτή τη στιγμή στα φαρμακεία. (...)Παρασκευάσαμε ένα φάρμακο το οποίο θεραπεύει τα εγκαύματα και τις ανοιχτές πληγές , και από 1ης Δεκεμβρίου η αλοιφή αυτή ήδη πωλείται.
Και τρίτον, αυτό που κάναμε είναι ότι αρχίσαμε τις κλινικές δοκιμές ενός φαρμάκου για την γήρανση, πρόκειται για μια συστημική θεραπεία , μια προσπάθεια (...)να θρέψουμε τον οργανισμό (...) με αντιοξειδωτικό», δήλωσε ο Ρώσος ακαδημαϊκός.

Ο Ρώσος ακαδημαϊκός Βλαντίμιρ Σκουλάτσεφ, αναφέροντας κατά την διάρκεια της συνέντευξης τύπου ότι ήδη έχει επιτευχθεί επιβράδυνση της γήρανσης σε φυτά, μανιτάρια ασπόνδυλους οργανισμούς, ψάρια, είπε :
«Νομίζω ότι στην Ρωσία , οδεύουμε προς αυτή την κατεύθυνση και στα προσεχή 2-3 χρόνια (...) θα εμφανισθεί παρασκεύασμα (...) για την θεραπεία συνολικά της γήρανσης».

Ο ακαδημαϊκός Σκουλάτσεφ είναι ειδικός στον τομέα της βιοχημείας, έχει γράψει πλήθος συγγραμμάτων με θέμα την ενέργεια του κυττάρου, και θεωρείται ένας από τους ιδρυτές της βιοενέργειας που συνιστά μια νέα κατεύθυνση στους τομείς της βιοχημείας, βιοφυσικής και φυσιολογίας. Από το 1991 διευθύνει το Ινστιτούτο φυσικο-χημικής βιολογίας ονόματι Μπελαζέρσκι του Πανεπιστήμιου Λομονόσοφ της Μόσχας και από το 2002 είναι κοσμήτορας της σχολής βιο-μηχανικής και βιο-πληροφορικής του Πανεπιστήμιου της Μόσχας που ίδρυσε ο ίδιος.
Έχει γράψει περισσότερες από 700 επιστημονικές εργασίες και θεωρείται ο πλέον αναγνώσιμος βιολόγος στην Ρωσία.

Τις τελευταίες δεκαετίες ο Σκουλάτσεφ ασχολήθηκε με την μελέτη της θεωρίας γήρανσης του οργανισμού, ως βιολογικού προγράμματος και ως αναζήτηση τρόπων επιβράδυνσης της.

Το 2003, δημιούργησε το πρόγραμμα διεπιστημονικής και βιοατρικής συνεργασίας με την επωνυμία «Πρακτική εφαρμογή των ιόντων Σκουλάτσεφ» στο οποίο συμμετέχουν 300 ξένοι και Ρώσοι επιστήμονες.

Σκοπός του προγράμματος είναι η δημιουργία νέων ιατρικών παρασκευασμάτων, που θα αντιμετωπίζουν παθολογίες του οργανισμού που εμφανίζονται με την πάροδο της ηλικίας, όπως και την επιβράδυνση της διαδικασίας γήρανσης.

Τα πρώτα φαρμακευτικά σκευάσματα, κατά της γήρανσης είναι οι σταγόνες για τα μάτια Visomitin, η αλοιφή για την ανάπλαση των τραυμάτων Eksomitin το φαρμακευτικό σκεύασμα για την γήρανση Plastomitin.

Για την συμβολή του στην θεμελίωση και ανάπτυξη του κλάδου της βιοενέργειας ο Σκουλάτσεφ τιμήθηκε με τον βραβείο Ντεμίντοφ το 2017, το οποίο θεωρείται το πλέον σημαντικό επιστημονικό βραβείο στην Ρωσία που δεν απονέμεται από την κυβέρνηση.






ΑΠΕ