Ελλάδα

Καλλιό ’ναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή...

Παρασκευή, 01/07/2022 - 15:04

επιμέλεια Γιώργος Δρούκας

Η αρπαγή ζώων από τη φύση και ο εγκλεισμός τους είναι το άκρον άωτον του ανθρώπινου θράσους και της ασέβειας προς το ζωικό βασίλειο.

Οχι, δεν πρέπει να προκαλεί καμία έκπληξη η είδηση της δολοφονίας ενός χιμπατζή από τους ανθρώπους του Αττικού Πάρκου. Ούτε πρώτη φορά είναι που συμβαίνει -θυμηθείτε τα δύο τζάγκουαρ που δολοφόνησαν το πρόσφατο 2018- ούτε υπήρχε οποιοσδήποτε λόγος για να περιμένουμε μια διαφορετική αντιμετώπιση.

Γιατί να περιμένουμε, άλλωστε, κάτι καλύτερο από μια φυλακή ζώων που στόχο έχει αποκλειστικά και μόνο το κέρδος; Πώς μας ήρθε πως θα έκαναν κάτι διαφορετικό οι άνθρωποι που απάγουν ζώα από το φυσικό τους περιβάλλον -ή τα αγοράζουν έτοιμα από άλλους απαγωγείς- και τα κλείνουν σε φυλακές ως εκθέματα για το φιλοθέαμον κοινό που πληρώνει για να καταναλώνει δυστυχία;

Οχι, ούτε ήταν «η κακιά στιγμή» ούτε η εκτέλεση του ζώου ήταν η τελευταία, απευκταία λύση. Δεν εξετάστηκε ποτέ καμία άλλη λύση, όπως η νάρκωση του χιμπατζή, και αυτό φαίνεται απολύτως ξεκάθαρα και στις ελλιπέστατες έως... ασυνάρτητες δικαιολογίες των υπευθύνων του Αττικού Πάρκου, που δεν φρόντισαν καν να ευθυγραμμίσουν την υπερασπιστική τους γραμμή. Ενας λέει πως το πρωτόκολλο λέει θανάτωση, άλλος λέει πως δεν υπήρχε όπλο με υπνωτικά βελάκια, άλλος λέει πως... ε, ήταν δύσκολο, μωρέ, να πετύχουν το ζώο με τα βελάκια οπότε του έριξαν κατ’ ευθείαν με την καραμπίνα. Καταλάβαμε.

Ούτε, φυσικά, θα ήταν όλα καλά αν ο χιμπατζής είχε ναρκωθεί και επιστραφεί στη φυλακή του, διότι ουδέποτε έπρεπε να βρίσκεται εκεί. Η αρπαγή ζώων από τη φύση και ο εγκλεισμός τους είναι το άκρον άωτον του ανθρώπινου θράσους και της ασέβειας προς το ζωικό βασίλειο.

Δεν υπάρχει ούτε ένα ζώο που να μη δυστυχεί όταν του στερείται η ελευθερία· ούτε ο άνθρωπος ούτε ο χιμπατζής (του οποίου το DNA διαφέρει από το ανθρώπινο μόλις κατά 1%) ούτε τα δελφίνια, που στο ίδιο αισχρό «πάρκο» βασανίζονται για να κάνουν επιδείξεις για τα μάτια των επισκεπτών, ούτε τα πτηνά που δεν αντέχουν σε κλουβί, όσο μεγάλο κι αν είναι αυτό, ούτε οι μέλισσες ούτε το χρυσόψαρο στη γυάλα.

Γνωρίζω καλά πως δεν είμαι ο μόνος που συγκινήθηκε βαθιά από το σάλτο του χιμπατζή προς την ελευθερία του, από την οποία τον χώριζαν ανέκαθεν πυκνά ηλεκτροφόρα σύρματα που του μάθαιναν με τον πιο βίαιο τρόπο να κάθεται στ’ αυγά του και να αποδέχεται τη σκλαβιά του. Κι ενώ αυτά τα σύρματα τον αποθάρρυναν κάθε μέρα της έγκλειστης ζωής του, ο χιμπατζής αποφάσισε να υποστεί το ηλεκτροσόκ και να δραπετεύσει.

Εζησε περίπου είκοσι πέντε λεπτά ελεύθερος: τραυματισμένος από το ρεύμα, μπερδεμένος καθώς βρισκόταν σε άγνωστο χώρο, αλλά έξω από το καταραμένο κλουβί που τον δέσμευε τόσα χρόνια. Υστερα μια σφαίρα έσκισε τη σάρκα του και τον άφησε νεκρό. Πέθανε, όμως, ελεύθερος. Αυτά τα είκοσι πέντε λεπτά που έζησε έξω από τη φυλακή, νιώθοντας το ακαταμάχητο κάλεσμα του φυσικού του περιβάλλοντος, ήταν τα μόνα που είχαν ένα νόημα, μια αξία σε μια ζωή υποδουλωμένη.

Με τον κίνδυνο να γίνω ακόμα περισσότερο δυσάρεστος, όμως, θα υπενθυμίσω πως οι ζωολογικοί κήποι δεν είναι τα μόνα κλουβιά που θα πρέπει να σπάσουν. Οι αγελάδες, τα γουρούνια, οι κότες και όλα τα άλλα ζώα που στοιβάζονται κατά χιλιάδες μέσα σε φρικτά εκτροφεία περιμένοντας τη σφαγή τους, έχουν ακριβώς την ίδια δίψα για ελευθερία που είχε και ο χιμπατζής του Αττικού.

Ποιοι είμαστε εμείς που αποφασίζουμε πως η δική μας ζωή είναι πιο πάνω από αυτήν του χιμπατζή και αυτή του χιμπατζή πιο πάνω από τις ζωές εκείνων που σφάζονται για να φτάσουν στο πιάτο μας;

Λευτεριά, λευτεριά, σε όσα είναι σε κλουβιά - ανθρώπινα και μη.

https://www.efsyn.gr

 

 

 



 

Διαβάστε περισσότερα...
Κόσμος

ΟΗΕ: Πάνω από 230 εκατ. άνθρωποι θα έχουν ανάγκη ανθρωπιστικής βοήθειας

Τρίτη, 01/12/2020 - 14:04
Η πανδημία του κορονοϊού αύξησε κατά 40% τον αριθμό των ανθρώπων που έχουν ανάγκη ανθρωπιστική βοήθεια σε όλο τον κόσμο, ανακοίνωσε ο ΟΗΕ, ενώ απηύθυνε έκκληση για τη συγκέντρωση ποσού ρεκόρ 35 δισεκατομμυρίων δολαρίων (29 δισεκ. ευρώ) για να καλύψει τις ανάγκες του για το 2021.
Λόγω των επιπτώσεων της πανδημίας covid-19 ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν ανάγκη ανθρωπιστική βοήθεια αναμένεται να φτάσει την επόμενη χρονιά το ρεκόρ των 235 εκατομμυρίων, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
“Αν όλοι όσοι θα έχουν ανάγκη ανθρωπιστική βοήθεια του χρόνου ζούσαν σε μία χώρα, αυτή θα ήταν η πέμπτη πιο πολυπληθής παγκοσμίως”, προειδοποίησε ο Μαρκ Λόουκοκ υπεύθυνος του ΟΗΕ για ανθρωπιστικές υποθέσεις.
Οι πόροι που ζητεί ο ΟΗΕ έχουν στόχο να βοηθήσουν περίπου 160 εκατομμύρια ανθρώπους σε 56 χώρες, οι οποίοι είναι αντιμέτωποι με λιμό, συγκρούσεις, εκτοπισμούς, τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και την πανδημία.

“Στόχος μας πάντα είναι να βοηθήσουμε περίπου τα δύο τρίτα όσων έχουν ανάγκη, διότι άλλες οργανώσεις, όπως για παράδειγμα ο Ερυθρός Σταυρός, θα προσπαθήσουν να καλύψουν το κενό”, εξήγησε ο Λόουκοκ.
Ο ίδιος πρόσθεσε ότι το 2020 οι δωρητές πρόσφεραν 17 δισεκατομμύρια δολάρια για τη χρηματοδότηση των ανθρωπιστικών επιχειρήσεων και, σύμφωνα με τα στοιχεία, βοήθεια έλαβε το 70% όσων είχαν ανάγκη.
Αν και παραδέχθηκε ότι τα 35 δισεκατομμύρια δολάρια που ζητεί ο ΟΗΕ για το 2021 είναι πολλά χρήματα, ο Λόουκοκ τόνισε ότι το ποσό αυτό δεν συγκρίνεται με τα χρήματα που δαπάνησαν οι πλούσιες χώρες για να προστατεύσουν τους πολίτες τους στη διάρκεια της πανδημίας.
Η πανδημία ανέτρεψε τη ζωή όλων σε κάθε γωνιά του πλανήτη, επεσήμανε ο ΟΗΕ, ενώ τόνισε ότι “όσοι ζούσαν ήδη στην κόψη του ξυραφιού επλήγησαν σφοδρά και δυσανάλογα από την άνοδο των τιμών των τροφίμων, την πτώση των εισοδημάτων, τη διακοπή των προγραμμάτων εμβολιασμού και το κλείσιμο των σχολείων”.
Για πρώτη φορά από το τέλος της δεκαετίας του 1990 αυξήθηκε η ακραία φτώχεια. Το προσδόκιμο ζωής μειώνεται παγκοσμίως και ο ετήσιος αριθμός θανάτων που συνδέονται με τον HIV, τη φυματίωση και την ελονοσία ενδέχεται να διπλασιαστεί.
Εξάλλου “πολλοί λιμοί διαφαίνονται στον ορίζοντα”, υπογράμμισε ο ΟΗΕ. “Τα σημάδια είναι ανησυχητικά και κώδωνες κτυπούν”, προειδοποίησε ο Λόουκοκ.

Ως το τέλος του 2020, 270 εκατομμύρια άνθρωποι ενδέχεται να υποφέρουν από οξεία διατροφική ανασφάλεια, αύξηση 82% σε σχέση με πριν την πανδημία.
Οι κάτοικοι της Υεμένης, της Μπουρκίνα Φάσο, του Νότιου Σουδάν, της βορειοανατολικής Νιγηρίας είναι στα πρόθυρα λιμού, ενώ σε άλλες περιοχές και χώρες, όπως το Αφγανιστάν και το Σάχελ, είναι “δυνητικά πολύ ευάλωτες”, πρόσθεσε.
“Αν καταφέρουμε να περάσουμε το 2021 χωρίς έναν σοβαρό λιμό, αυτό θα είναι μεγάλη επιτυχία”, τόνισε ο Λόουκοκ.
Πολύ ζοφερές στιγμές
Η Συρία και η Υεμένη, δύο εμπόλεμες χώρες, βρίσκονται πρώτες στον κατάλογο του ΟΗΕ με τις χώρες που έχουν περισσότερη ανάγκη από ανθρωπιστική βοήθεια.
Ο ΟΗΕ ζητεί σχεδόν έξι δισεκατομμύρια δολάρια για να βοηθήσει εκατομμύρια Σύρους στη χώρα τους και στον κόσμο και σχεδόν 3,5 δισεκατομμύρια για να στηρίξει περίπου 20 εκατομμύρια ανθρώπους στην Υεμένη, όπου εκτυλίσσεται η πιο σοβαρή ανθρωπιστική κρίση παγκοσμίως,
“Το σύστημα ανθρωπιστικής βοήθειας απέδειξε το 2020 για μια ακόμη φορά την αξία του, προσφέροντας φάρμακα, κατάλυμα, εκπαίδευση και άλλα βασικά προϊόντα σε δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους”, δήλωσε ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες.
“Όμως η κρίση έχει κάθε άλλο παρά τελειώσει. Υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις στους προϋπολογισμούς των προγραμμάτων ανθρωπιστικής βοήθειας την ώρα που εξακολουθεί να επιδεινώνεται η πανδημία. Μαζί πρέπει να κινητοποιήσουμε πόρους και να φανούμε αλληλέγγυοι με τους ανθρώπους που ζουν πολύ ζοφερές στιγμές”, πρόσθεσε.
Διαβάστε περισσότερα...
Πολιτική

ΟΚΔΕ - Πρώτα οι Άνθρωποι, όχι τα Κέρδη - Δεν αφήνουμε τη μάχη για τη ζωή στα χέρια τους!

Πέμπτη, 26/03/2020 - 13:00

Ανακοίνωση της ΟΚΔΕ: ΟΧΙ στην χουντικού τύπου απαγόρευση της κυκλοφορίας και την ενοχοποίηση της κοινωνίας, ΝΑΙ σε πραγματικά μέτρα προστασίας

Ανακοίνωση της Ο.Κ.Δ.Ε.

–

 24/03/2020

–

ΟΧΙ στην χουντικού τύπου απαγόρευση της κυκλοφορίας και την ενοχοποίηση της κοινωνίας

 

ΝΑΙ σε πραγματικά μέτρα προστασίας

–

Με ένα μέτρο ακραίου ελέγχου και παρακολούθησης των πολιτών, αστυνομοκρατίας και επιβολής προστίμων, η κυβέρνηση –με τη βοήθεια των ΜΜΕ– προσπαθεί να πείσει ότι επιχειρεί να αντιμετωπίσει την επιδημία. Ο Μητσοτάκης επιδόθηκε σε ένα παραλήρημα με εκφράσεις όπως «άσκηση της ατομικής ελευθερίας που υπερβαίνει το συνταγματικό της σκοπό», «ελλειμματική ευθύνη» και «μερικούς επιπόλαιους», ρίχνοντας ξανά όλο το βάρος στη διαχείριση της «ατομικής ευθύνης». Δηλαδή στην ενοχοποίηση των εργαζομένων, φτωχών λαϊκών στρωμάτων και νέων, την ατομική δήθεν αντιμετώπιση της πανδημίας και στις «αντικοινωνικές συμπεριφορές» που δήθεν αιτιολογούν τη γενίκευση της καταστολής.

Αυτή η αντιδημοκρατική αναδίπλωση, όλο και πιο σκληρή, δεν καταπολεμά την επιδημία. Ούτε οι πρωτοφανείς και αδικαιολόγητες απαγορεύσεις, η αστυνομία και ο στρατός. Η πραγματική καταπολέμηση της επιδημίας και προστασία του πληθυσμού προϋποθέτει δυνατό δημόσιο σύστημα υγείας και η κυβέρνηση ως προς αυτό δεν έχει κάνει τίποτα, κοροϊδεύει εργαζόμενους, φτωχούς και νέους. Παρά τα υποκριτικά «χειροκροτήματα» από κυβέρνηση, μνημονιακούς όλων των αποχρώσεων και τους παπαγάλους τους, για τους «ήρωες» (που μέχρι χθες τους έβριζαν νυχθημερόν ως τεμπέληδες, συντεχνίες, υψηλόμισθους, διεφθαρμένους!), οι εξαγγελίες για προσλήψεις γιατρών δεν έχουν πραγματοποιηθεί και κανείς δεν ξέρει αν και πότε θα γίνουν. Οι μάσκες και τα Μέτρα Ατομικής Προστασίας δεν υπάρχουν για το προσωπικό των νοσοκομείων, που καλείται να ρισκάρει τη ζωή του για ένα πρόσκαιρο επίδομα. Γιατροί που έχουν νοσήσει ξαναρίχνονται μετά από λίγες μέρες στη μάχη, με τη φανφάρα ότι είναι «πρώτη γραμμή». Δεν έχει πραγματοποιηθεί αύξηση κλινών στις ΜΕΘ. Τα διαγνωστικά τεστ σπανίζουν και γίνονται με το σταγονόμετρο, ενώ δεν έχει γίνει καν επίταξη αντιδραστηρίων, επιτρέποντας στα ιδιωτικά εξεταστήρια να κερδοσκοπούν εν μέσω επιδημίας. Οι ελλείψεις και η αισχροκέρδεια στα είδη ΜΑΠ συνεχίζονται την στιγμή που θα έπρεπε να μοιράζονται δωρεάν προς όλους και ειδικά προς τους εργαζόμενους που συνεχίζουν να εργάζονται. Όλα αυτά την στιγμή που ο ίδιος ο Τσιόδρας μιλάει για δεκάδες χιλιάδες κρούσματα, πράγμα που σημαίνει ότι βρισκόμαστε μια ανάσα από την έκρηξη της απειλής…

Αν η κυβέρνηση ήθελε να προστατέψει πραγματικά την κοινωνία θα έπρεπε να εξαντλεί την αυστηρότητα, τα πρόστιμα και τα λουκέτα στη συντριπτική πλειοψηφία των εργοδοτών που συνεχίζουν να λειτουργούν τις επιχειρήσεις τους σε άθλιες συνθήκες υγιεινής, παρά τις συνεχείς καταγγελίες των εργαζομένων και παρότι οι περισσότερες από αυτές δεν έχουν καμία σχέση με βασικές ανάγκες του πληθυσμού μέσα στην έκτακτη κατάσταση. Θα φρόντιζε να προστατέψει τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα από τις συνθήκες φτώχειας, εξαθλίωσης ακόμη και πείνας που επικρατούσαν και πριν το ξέσπασμα της επιδημίας και που τώρα, με τον γύψο που επιβάλλει λόγω έκτακτης ανάγκης στο εργατικό δίκαιο, κινδυνεύουν να πάρουν διαστάσεις συμφοράς (βλ. https://www.okde.gr/archives/11175) και θα οδηγήσει αντικειμενικά στο σπάσιμο της καραντίνας. Θα απεγκλώβιζε τους πρόσφυγες από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, που κινδυνεύουν να μετατραπούν σε κρεματόρια.

Αντίθετα, όμως, η κυβέρνηση της ΝΔ μέσα σε μια νύχτα περνά μέτρα που ισοδυναμούν με μνημόνια δέκα χρόνων και απαγορεύσεις που ισοδυναμούν με «επταετίες». Αυτή η απαγόρευση της κυκλοφορίας είναι αντισυνταγματική, καθώς η «ελευθερία κίνησης και εγκατάστασης στην ελληνική επικράτεια», ως μορφή προσωπικής ελευθερίας, κατοχυρώνεται από το σύνταγμα (άρθρο 5), χωρίς να επιτρέπεται η αναστολή της. Αλλά η κυβέρνηση, αφού καθυστέρησε δραματικά σε αποφασιστικά μέτρα, δεν έχει καιρό για τέτοιες λεπτομέρειες, έχει άλλες προτεραιότητες. Απαγορεύει ουσιαστικά την συνδικαλιστική δράση, εν μέσω κύματος απολύσεων, αλλαγής ωραρίων και συμβάσεων, αρπαγής μισθών κ.λπ., καθώς ούτε τα σωματεία δεν μπορούν να πάνε στους χώρους δουλειάς. Πετάει στον δρόμο τους φοιτητές των εστιών, με την εγκληματική απόφαση να τις κλείσει, δημιουργώντας άμεσο πρόβλημα επιβίωσης στους ίδιους αλλά και κίνδυνο διασποράς του ιού (αν πάνε στους τόπους καταγωγής τους), γελοιοποιώντας το ίδιο το δικό της «Μένουμε Σπίτι» – και στέλνοντας την αστυνομία να προστατεύσει τους πρυτάνεις απ’ τις διαμαρτυρίες των φοιτητών οικοτρόφων. Δηλαδή συνεχίζει εν μέσω επιδημίας να υπηρετεί απάνθρωπα και αταλάντευτα τα συμφέροντα των επιχειρηματιών, των πλουσίων και να ενισχύει το μαύρο Κράτος Έκτακτης Ανάγκης για να τα περιφρουρήσει. Και οι άθλιοι του ΣΥΡΙΖΑ δίνουν πλήρη συναινετική στήριξη σ’ αυτά τα τερατουργήματα, μιλώντας για απλές «παρενέργειες».

Ας μην εκμεταλλεύονται, όλοι τους, την υπομονή και την αγωνία των εργαζομένων, της νεολαίας και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Κρίνονται και κρίνονται σκληρά. Και ας μην αυταπατώνται, θα έρθει η ώρα του λογαριασμού.

Παρά την προπαγάνδα των ΜΜΕ, οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν περιμένουμε και ούτε χρειαζόμαστε τις απαγορεύσεις τους για να προστατέψουμε ο ένας τον άλλο και ιδιαίτερα τις ευπαθείς ομάδες. Εμείς είμαστε αυτοί που με κίνδυνο ακόμη και των ζωών μας καθημερινά συνεχίζουμε την παραγωγή, λειτουργούμε τα διαλυμένα νοσοκομεία, κάνουμε την αποκομιδή σκουπιδιών και την καθαριότητα, λειτουργούμε τα ΜΜΜ, το εμπόριο, κ.ο.κ. Λένε ψέματα για την «ανευθυνότητα» του πληθυσμού, στην πραγματικότητα οι εργαζόμενοι, νέοι, φτωχοί έχουν επιδείξει υποδειγματική υπομονή και ψυχραιμία, παρά τις πρωτοφανείς συνθήκες! Να μην επιτρέψουμε να μας παρουσιάζουν ως τέρατα «αντικοινωνικής συμπεριφοράς» αυτοί που μας έριξαν στην επιδημία απροστάτευτους! Να στηριχτούμε στις αξίες της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας για να σταθούμε όρθιοι σε αυτή την πολύ μαύρη συγκυρία, που θα χειροτερεύσει κι άλλο, όσο η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος στην Ελλάδα και τον κόσμο έχει αρχίσει να επελαύνει (χειρότερα κι απ’ το 2008). Καλούμε τους εργαζόμενους, τη νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τις οργανώσεις του εργατικού κινήματος σε αγωνιστική ενότητα και εγρήγορση, σε ετοιμότητα για δράση για την προστασία των κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων μας, για την προστασία των ζωών μας ενάντια στην ανικανότητα και την επιθετική ταξική πολιτική της κυβέρνησης.

–

ΟΧΙ στην ενοχοποίηση της κοινωνίας με την «ατομική ευθύνη» και την αστυνομοκρατία. Αγώνας ενάντια στη χουντικού τύπου απαγόρευση της κυκλοφορίας. Μαχητική υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών.

ΝΑΙ σε πραγματικά μέτρα προστασίας: Άμεσα χιλιάδες μόνιμες προσλήψεις στην υγεία. Επίταξη – Εθνικοποίηση όλων των δομών υγείας, υποδομών, υλικών, τροφίμων για να προστατευτεί και να ζήσει αξιοπρεπώς ο πληθυσμός.

 
 
 
Διαβάστε περισσότερα...
Ελλάδα

Μέρες θεόρατες

Πέμπτη, 28/04/2016 - 19:00
Γιώργος Σταματόπουλος

Ακόμη και οι μεγαλύτεροι νοησιάρχες (Πλάτων, π.χ.) μπορεί να παραδίδουν ότι ο κόσμος γίνεται γνωστός μέσω της λογικής, ο εαυτός μας όμως χρειάζεται κάτι θείο για να γίνει κατανοητός. Ο μεγάλος φιλόσοφος σκάρωσε τούτο το σκανδαλιάρικο ρητό: «Τα μεγαλύτερα αγαθά προέρχονται από την τρέλα, που φύσει δίδεται ως θείο δώρο».

Συντρίβει έτσι κάθε σοβαρότητα και κάθε λογική και ανοίγει χώρο για την επικράτεια της συγκίνησης, της έκστασης, καταστάσεων δηλαδή που οι άνθρωποι αποφεύγουν στην κάθε μέρα τους, γιατί εκεί καραδοκεί το άγνωστο, το ανερμήνευτο, το ξένο· αλλά πόσο ταραχώδη.

Είπαν τον έρωτα λυσιμελή (διότι παραλύει ή απελευθερώνει τα μέλη του σώματος)· θα μπορούσαμε να πούμε, λόγω ημερών, ότι και ο οίνος (που καταναλίσκεται χωρίς πολλή φειδώ) είναι και αυτός λυσίνους (παραλύει ή απελευθερώνει τον νου). Μέσα του στροβιλίζονται: πορφυρές σκέψεις, αιμάσσουσες, πυρφόρες, χωρίς ειρμό, αυθόρμητες, παιδικές και αθώες (είτε σκληρές είτε τρυφερές, αθώες πάντως).

Για να δούμε ακόμη: ηλιόλουστες μέρες, αστέρια που γεννούν ακούραστα κι αγόγγυστα αναρίθμητους γαλαξίες, σπασμοί και αλαλαγμοί χαράς, μουγκρητά πόνου και ηδονής, χορευτές με ελαφρά πόδια και κατεργάρηδες δαίμονες, φλογισμένα, φωτεινά κορμιά, χειμαρρώδη πάθη. Φρικίαση ομορφιάς. Γυμνότητα.

Ψαλμοί και εγκώμια, μελωδίες και πυρετός ήχων συνθέτουν τη μουσική των ημερών, ευφρόσυνες κραυγές της ύπαρξης· χορός πάνω από το ύψος των πραγμάτων, λέξεις που γράφονται με αίμα, στιγμές που δοξάζουν τη σάρκα και την επιδερμικότητα του βάθους (ή το βάθος της επιδερμικότητας).

Αλαφρωμένοι από το βάρος της ανίας και την ταπείνωση της πείνας, ελεύθεροι, σάτυροι και μαινάδες· μπολιασμένοι με αυτοσαρκασμό και αυτοπεποίθηση, σεληνόφωτοι, εύβουλοι, εύθυμοι, χαρίεντες.

Ιδού η αγία απλότης των ημερών, η ιερή κατάφαση στη ζωή, η ευτυχισμένη χλεύη του θανάτου, το «ναι» στην ανάσταση καρπών, ψυχών, πνεύματος και λοιπά (περικάρδια τρεμίσματα λ.χ. ή λιπιδικές μυρμηγκιάσεις...).

Αυτά τα λίγα με τον λυσίνουν οίνον και το πώς ελαφρώνει τους καημούς και τα βάσανα της πλέμπας... και πώς βοηθάει -θαρρώ- να γίνουμε αυτό που είμαστε, όπως πρωτοδιατύπωσε ο Πίνδαρος (και εξακολουθεί να αιφνιδιάζει και να ξαφνιάζει όσους τον εννοούν).

Μέρες ανά(σ)τασης και συγκίνησης όφειλαν να είναι τούτες οι γιορτινές μέρες· να γινόμασταν ο καθένας και από μια γιορτή, μια λαμπηδόνα συνύπαρξης μέσα από μια βαθιά εαυτοσκόπηση (ρίγους και σφρίγους...). Μέρες στοχασμού και αυτάρκειας, μα πού τέτοια τύχη, μέρες θεόρατες χωρίς γραμματική και συντακτικό· μέρες αισθητικές. Χωρίς κίνδυνο και ανασφάλειες εσωτερικές ή εξωτερικές, διονυσιακές αλλά και απολλώνιες· ευφάνταστες!

Πρασινισμένα βουνά και κάμποι, αγλαοί καρποί, παιδικά χέρια υψώνονται, χυμοί ευωδιαστοί στα χείλη τους· ιδρωμένα, κατάκοπα, χαρούμενα. Βλαστικοί θεοί παντού· ε, τα 'χει αυτά ο οργασμός της Γης, της παμμήτειρας, γόνιμης και ανθοφορούσης, ευ-λογημένης, παντάνασσας, μακράς, πλατιάς και αιώνιας.

Κήποι θαυμαστοί με μέλισσες και πεταλούδες και παντός είδους ζωύφια ξυπνάνε την ανάγκη επαφής των παιδιών και των ενηλίκων με το χώμα και τις μυρωδιές του: αρώματα, χώματα, χρώματα· θαύμα.

Πολλοί είμαστε ανίκανοι να δούμε το θαύμα. Και, για δες: ξινισμένα μούτρα, κατσούφικα, καχύποπτα, γκρινιάρικα, μικρούλικα· ποιος τους δίνει σημασία; Βράζουν στο ζουμί τους, αλλά φταίει κανείς γι' αυτό; Κρατάμε τους φιλίστορες, τους λυσίνοες, τους λυσιμελείς λόγους, την έκρηξη της φύσης, το φως της.




πηγή efsyn
Διαβάστε περισσότερα...