Πέρασαν έξι χρόνια.

Οι μνήμες νωπές, παραμένουν ανεξίτηλες.

Σαν σήμερα ξεκινήσαμε μια μοναδική μάχη.

Μια μάχη που ξεπερνούσε τα στενά όρια του συνδικαλιστικού αγώνα, μια μάχη που δόθηκε ανάμεσα στο ψέμα και στην αλήθεια. Στο ψέμα, τη συκοφαντία και τη λάσπη της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου που στην περίπτωση της ΕΡΤ παρουσίαζε τον «αιφνίδιο θάνατο» ως τη μόνη «θεραπεία» σε μια από τους ίδιους κατασκευασμένη «ασθένεια» και την αλήθεια που φώτισε τα σκοτάδια του μαύρου.

Μια αλήθεια που μας ατσάλωσε και μας έδωσε δύναμη ενάντια στο άδικο που έγινε νόμος, για να αντισταθούμε όπως θα έκανε κάθε δημοκράτης. Αρνηθήκαμε την εύκολη «διέξοδο» της σιωπής, της συναίνεσης και της υποταγής.

Σε αυτόν τον αγώνα συναντηθήκαμε πρόσωπο με πρόσωπο με την κοινωνία, με αυτήν την κοινωνία που είδε το ψέμα να απλώνεται σαν μαύρη καταχνιά στις συχνότητες της ΕΡΤ και ήρθε κοντά μας αλληλέγγυα, δυναμικός σύμμαχος, δίνοντας  γερό  χαστούκι στους σφετεριστές της λαϊκής βούλησης.

Ο αγώνας μας μαζικός, με κατάθεση ψυχής, ανιδιοτελής, που ποτίστηκε με δάκρυ και αίμα και πάντα με όπλα την αλήθεια, το δίκιο και τη δημοκρατία, ήταν εκείνος, που πανθομολογουμένως  άνοιξε ξανά την ΕΡΤ. 

Οι υπεράνθρωπες προσπάθειες των εργαζομένων της ΕΡΤ, με τη στήριξη της σημερινής κυβέρνησης, ήταν αυτές που έχτισαν ότι είχε γκρεμίσει το καθεστώς της τότε συγκυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, κάνοντας τη δημόσια ΕΡΤ, όχι μόνο να σταθεί στα πόδια της, να αποδεσμευτεί από την Digea, να λειτουργήσει με όλες τις δομές της και πλέον, αλλά και να μπει στην τηλεοπτική «αγορά» με καινοτόμες εφαρμογές, προσφέροντας πρωτοποριακές υπηρεσίες ακόμα και για τα δεδομένα των άλλων ευρωπαϊκών δημόσιων ραδιοτηλεοπτικών φορέων. Κι όλα αυτά χωρίς να αυξηθεί το καθορισμένο από τους Σαμαρά και Βενιζέλο ανταποδοτικό τέλος των 3 ευρώ της υποδεκαπλάσιας ΝΕΡΙΤ, σε μια ΕΡΤ πλεονασματική μεν αλλά με τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, χωρίς τις απαιτούμενες επενδύσεις σε τεχνολογικό εξοπλισμό και φυσικά με πολλά «εσωτερικά εμπόδια» που έβαζαν μερικοί, τους οποίους δυστυχώς και η παρούσα κυβέρνηση λαθεμένα έκρινε κατά καιρούς, είτε ως «πολύτιμους» είτε ως «αναντικατάστατους».

Οι εκκρεμότητες που αφορούν στην θωράκιση -καλή λειτουργία  της ΕΡΤ και στο προσωπικό είναι πολλές, με ευθύνη της κυβέρνησης και των διοικήσεων που δεν ανταποκρίθηκαν στην υλοποίηση των στέρεων προτάσεων της ΠΟΣΠΕΡΤ η οποία από το 2015 κατέθετε διαρκώς .

Σήμερα όμως, αυτό που έχει προτεραιότητα είναι να μην ξεχάσουμε, για να μην επιτρέψουμε στην ιστορία να επαναληφθεί, είτε ως φάρσα είτε ως τραγωδία και να εμποδίσουμε τη συρρίκνωση -  αργό θάνατο της ΕΡΤ και τη μείωση του προσωπικού όπως και αν την σχεδιάζουν στη ΝΔ οι νοσταλγοί του μαύρου.

Έξι χρόνια μετά, με τα ίδια μυαλά με τα ίδια στόματα, επαναλαμβάνουν τα ίδια ψέματα, φανερώνουν τις μύχιες μαύρες σκέψεις τους, μόνο που αυτή τη φορά δεν προτείνουν ως …θεραπεία τον «αιφνίδιο θάνατο» της ΕΡΤ αλλά επιλέγουν τον αργό θάνατο.

Με προκρούστεια λογική, θα επιχειρήσουν κρύβοντας το «μαύρο» πίσω από το παραβάν της δήθεν «επανίδρυσης της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης», με την πεποίθηση ότι η κοινωνία έχει ναρκωθεί από το διαχρονικό νανούρισμα των «αρίστων» και των ΜΜΕ που τους υπηρετούν για τα κοινά τους συμφέροντα.