Αν και την ονόμασαν «Fluffy», αυτή η χελώνας- αλιγάτορας που εντοπίστηκε στην Αγγλία μόνο χαριτωμένη δεν είναι: με το δάγκωμά της μπορεί να σπάσει οστά. 

Οι χελώνες- αλιγάτορες ζουν σε βάλτους και ποτάμια στις νότιες περιοχές των ΗΠΑ. Αλλά η συγκεκριμένη εντοπίστηκε σε λίμνη στην Κάμπρια, στη νοτιοδυτική Αγγλία. 

Ένας ντόπιος είδε αυτό το παράξενο πλάσμα στα ρηχά και ζήτησε βοήθεια από χρήστες του Facebook για να καταλάβει τι είναι. Την απάντηση έδωσε η Ντενίζ Τσάμπερλεϊν. Η δημοτική σύμβουλος της περιοχής, που έχει χελώνες, έζησε για μερικά χρόνια στη Φλόριντα και αναγνώρισε το χαρακτηριστικό σαρκοφάγο είδος. 

«Μόλις το είδα σκέφτηκα: Θεέ μου, ξέρω τι είσαι. Έχω δει χελώνες- αλιγάτορες στη φύση αλλά πολύ μεγαλύτερες. Φτάνουν τα 89 κιλά και μπορούν να σπάσουν δάχτυλα», δήλωσε. Η συγκεκριμένη είναι νεαρής ηλικίας, αλλά «μπορεί να δαγκώσει κάποιον άσχημα», σημείωσε και εξήγησε ότι «έχουν έναν φυσικό αμυντικό μηχανισμό. Όταν πλησιάζεις, ανοίγουν το στόμα τους». 

Αν και δεν είναι παράνομο να έχει κάποιος έναν εκπρόσωπο αυτού του είδους ως κατοικίδιο στη Βρετανία, είναι ακριβές και η φροντίδα τους έχει δυσκολίες. Οπότε είναι πιθανό να την εγκατέλειψε ο κηδεμόνας της 

Έπειτα από μια αναγνωριστική επίσκεψη, η Τσάμπερλεϊν προσπάθησε να οργανώσει μια επιχείρηση διάσωσης, αλλά μάταια. Έτσι, αποφάσισε να απομακρύνει μόνη της από εκεί τη χελώνα- αλιγάτορα, προκειμένου να μην διαταράξει την ισορροπία της περιοχής. 

Έτσι, γέμισε ένα πλαστικό δοχείο με νερό από τη λίμνη, πήρε ένα πλαστικό καλάθι και μπήκε στη λίμνη. Η χελώνα- αλιγάτορας «καθόταν στη σκιά και φαινόταν θυμωμένη. Έμοιαζε με προϊστορικό μικρό δεινόσαυρο», περιέγραψε. Μόλις την πλησίασε, άνοιξε το στόμα της αλλά «ευτυχώς κρύωνε, οπότε δεν ήταν πολύ δύσκολο να την κατευθύνω προς το καλάθι». 

Πλέον, η χελώνα- αλιγάτορας έχει ένα νέο σπίτι, στο καταφύγιο άγριας ζωής στην Κορνουάλη. Όσο για το όνομα «Fluffy», η Τσάμπερλεϊν πιστεύει ότι της ταιριάζει. Πρόκειται για έμπνευση από το Χάρι Πότερ. Έτσι λεγόταν ένας τεράστιος σκύλος με τρία κεφάλια, «κατοικίδιο» του «Ρούμπεους Χάγκριντ», του κλειδοκράτορα του Χόγκουαρτς, ο οποίος είχε αδυναμία στα παράξενα πλάσματα. «Και όπως είπε κάποιος στο Facebook, σίγουρα μοιάζει με ένα πλάσμα που θα λάτρευε ο Χάγκριντ», σχολίασε η Τσάμπερλεϊν. 

Με πληροφορίες από Guardian

Θλίψη σε όλο τον πλανήτη προκαλεί η είδηση του θανάτου του ηθοποιού Sir Michael Gambon, γνωστού στις νεότερες γενιές από την ενσάρκωση του Albus Dumbledore στις ταινίες Harry Potter. Ο αγαπημένος ηθοποιός έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών.

Σύμφωνα με τη DailyMail, ο Sir Michael Gambon πέθανε από πνευμονία ενώ νοσηλευόταν σε νοσοκομείο. Την είδηση του θανάτου του αγαπημένου ηθοποιού μετέδωσε η οικογένειά του, αναφέροντας ότι «έφυγε ήσυχα».

«Είμαστε συντετριμμένοι που ανακοινώνουμε την απώλεια του Sir Michael Gambon. Αγαπημένος σύζυγος και πατέρας, ο Μάικλ πέθανε ήσυχα στο νοσοκομείο μετά από μια κρίση πνευμονίας, με τη σύζυγό του Άννα και τον γιο του Φέργκους πλάι του στο κρεβάτι του. Ο Μάικλ ήταν 82 ετών», αναφέρει η ανακοίνωση της οικογένειας.

«Ζητάμε να σεβαστείτε την ιδιωτικότητά μας αυτή τη δύσκολη στιγμή και σας ευχαριστούμε για τα μηνύματα υποστήριξης και την αγάπη σας», αναφέρει επίσης η ανακοίνωση της οικογένειας.

Ποιος ήταν ο Sir Michael Gambon

Ο Sir Michael Gambon ήταν Αγγλο-Ιρλανδός ηθοποιός. Γεννήθηκε στις 19 Οκτωβρίου του 1940 και η καριέρα του ξεκίνησε πριν από περίπου 60 χρόνια, στο θέατρο μαζί με τον Sir Laurence Olivier, ως ένα από τα πρώτα μέλη του Βασιλικού Εθνικού Θεάτρου της Βρετανίας.

Ο Σερ Μάικλ Γκάμπον αγαπήθηκε πολύ από τις νεότερες γενιές ως Albus Dumbledore στις ταινίες του Χάρι Πότερ, όταν ενσάρκωσε τον ρόλο από την 3η ταινία μέχρι και την τελευταία, αναλαμβάνοντας τα ηνία από τον – επίσης θρυλικό ηθοποιό – Ρίτσαρντ Χάρις.

Στα εγκαίνια του θεματικού πάρκου του Harry Potter στο Ορλάντο μαζί με πρωταγωνιστές των ταινιών

Είχε συνεργαστεί με πολύ σημαντικούς ηθοποιούς και σκηνοθέτες, μετρώντας εκατοντάδες συμμετοχές σε ταινίες, θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικές παραγωγές, από το Harry Potter μέχρι τον Othello του Σαίξπηρ. 

Στην πρεμιέρα της ταινίας Harry Potter and the Deathly Hallows Part 2, του τελευταίου φιλμ της σειράς

Κατά τη διάρκεια της τεράστιας καριέρας του, ήταν υποψήφιος για δεκάδες Tony, Olivier και BAFTA βραβεία. Κέρδισε 3 βραβεία Olivier (1 Καλύτερου Ηθοποιού και 2 Καλύτερης Κωμικής Ερμηνείας), 2 βραβεία Screen Actors Guild αλλά και 5 βραβεία BAFTA, εκ των οποίων τα 4 στην κατηγορία Καλύτερου Ηθοποιού και το ένα ως τιμητικό για την καριέρα του, το οποίο ονομάστηκε The Richard Harris Award, προς τιμήν του… προηγούμενου Dumbledore. 

Ο Dumbledore μαζί με τον Sirius Black, τον Harry Potter, την Hermione Granger και τον Ron Weasley

Κρατώντας ένα από τα βραβεία BAFTA που κέρδισε στην καριέρα του

Με πληροφορίες από DailyMail / Φωτογραφίες: Reuters

Οι λάτρεις της ηλεκτρονικής μουσικής γνωρίζουν ίσως καλύτερα τον καθολικό ναό της Παναγίας της Φάτιμα στην πόλη Χάρλοου στην Αγγλία. Το αντιπροσωπευτικό του μοντερνισμού κτίριο έχει φωτογραφηθεί για το εξώφυλλο του άλμπουμ των Chemical Brothers του 1998 «Gonna Work It Out».

Η εκκλησία εντάχθηκε πλέον στη λίστα προστατευόμενων κτιρίων και τοποθεσιών της Αγγλίας που διαχειρίζεται ο οργανισμός Historic England (Ιστορική Αγγλία). Χτίστηκε το 1960 και έχει «μοντέρνο στυλ, εντυπωσιακό κωδωνοστάσιο και εντυπωσιακά βιτρό».

Ο ναός ήταν ήδη καταχωρημένος στη λίστα με τα προστατευόμενα κτίρια στη βαθμίδα II και τώρα πλέον είναι στη βαθμίδα ΙΙ* που αντανακλά την ιστορική και αρχιτεκτονική του σημασία», αναφέρει το BBC.

Η εκκλησία σχεδιάστηκε τη δεκαετία του 1950 από τον Τζέραλντ Γκόλεν, ο οποίος συνεργαζόταν με τον αρχιτέκτονα Φρέντερικ Γκίμπερντ, σχεδιάζοντας εργοστάσια για τις βιομηχανικές περιοχές του Χάρλοου.

Ο Ντάνκαν Γουίλσον, διευθύνων σύμβουλος του οργανισμού Historic England δήλωσε: «Η εκπληκτική εκκλησία δημιουργήθηκε ως μέρος της νέας πόλης του Χάρλοου, προσφέροντας ένα λαμπρότερο και καλύτερο μέλλον στα μεταπολεμικά χρόνια και από τότε βρίσκεται στην καρδιά της κοινότητας».

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

«Πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά μας το σεβασμό προς τις παραδοσιακές ηθικές αξίες. Αντ' αυτού τα παιδιά διδάσκονται ότι έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα να είναι ομοφυλόφιλοι». –Μάργκαρετ Θάτσερ, στο συνέδριο των Συντηρητικών, 1987.

Στα τέλη των ‘80s στην Αγγλία ο πανικός κι ο φόβος απέναντι στον γκέι πληθυσμό είχε κορυφωθεί, με το 75% του κόσμου να δηλώνει πως η ομοσεξουαλική πράξη είναι «συνήθως ή πάντα λάθος». Η πλατφόρμα των Συντηρητικών για τις εκλογές του ‘87 πάτησε εν μέρει και σε αυτή την τάση, υπογραμμίζοντας τη στήριξη των Εργατικών για τα γκέι δικαιώματα.

Μετά την σαρωτική επικράτηση της παράταξής της, η Θάτσερ εισήγαγε το Άρθρο 28 το οποίο απαγόρευε «την προώθηση της ομοφυλοφιλίας» από τις τοπικές αρχές. Η μεγάλη ομπρέλα της ισχύος του νόμου συμπεριλάμβανε της αναφοράς στα σχολεία σχετικών ιδεών, ενώ σταδιακά μια σειρά οργανισμών στήριξης του γκέι πληθυσμού άρχισαν να περιορίζονται, να συρρικνώνονται, να αυτο-λογοκρίνονται και, τελικά, να αφανίζονται. Εγκαθιδρύοντας στην ουσία μια κουλτούρα απόλυτης σιωπής γύρω από την ύπαρξη γκέι ατόμων στην κοινωνία.

Ο νόμος και η καταστροφική του επίδραση ίσχυε από το 1988 μέχρι το 2003 στην Αγγλία. Η Σκωτία τον είχε ακυρώσει από το 2000, όμως σε εκείνη την ψηφοφορία η Βουλή των Λόρδων στην Αγγλία απέρριψε την πρόταση των Εργατικών για ακύρωση του Άρθρου 28, με την τότε σκιώδη υπουργό εκπαίδευσης των Συντηρητικών Τερέσα Μέι να δηλώνει πως επρόκειτο για μια «νίκη για την κοινή λογική». (Αν αναρωτιέστε κι ο Ντέιβιντ Κάμερον τι ρόλο παίζει σε όλα αυτά, φυσικά συνέχισε λυσσαλέα να εναντιώνεται στην ακύρωση του Άρθρου μέχρι και το 2003 όταν πέρασε η σχετική πρόταση νόμου των Εργατικών.)

Ο νόμος είχε προφανώς φρικτές άμεσες συνέπειες, με το κλίμα στα σχολεία και κατ’επέκταση στην κοινωνία να ευνοεί τον αυτο-περιορισμό και το κρύψιμο– αυτό εξάλλου είναι και το θέμα της νέας ταινίας Blue Jean (τώρα στις αίθουσες) που έρχεται ως ένα από τα πιο δυνατά πρόσφατα ντεμπούτα του αγγλικού σινεμά. Στην ταινία, η Τζιν είναι δασκάλα γυμναστικής στο Νιουκάσλ του 1988, το διάστημα πριν την ψήφιση του άρθρου. Ζει στην ουσία μια διπλή ζωή. Προσπαθεί να διατηρήσει την ψευδαίσθηση μιας «νορμάλ» και «αποδεκτής» ζωής, προσπαθώντας να μην ταράζει τα νερά σε αυτό το επικίνδυνο και τεταμένο κλίμα.

Η έλευση μιας νέας μαθήτριας θα ταράξει τις ισορροπίες. Η Λόις κι η Τζιν θα αναγνωρίσουν η μία την άλλη σε ένα γκέι μπαρ, και η απόσταση ανάμεσα στις δύο γενιές κρύβει και μια τεράστια διαφορά στην αντιμετώπιση του ευρύτερου κλίματος. Η Λόις αναζητά μια μέντορα. Η Τζιν αναζητά μια αίσθηση ειρηνικής κανονικότητας. Πού μπορεί να οδηγήσει αυτή η συνύπαρξη;

Την ταινία σκηνοθετεί η Τζόρτζια Όκλεϊ, την οποία συναντήσαμε στο περσινό φεστιβάλ Βενετίας όπου έγινε η παγκόσμια πρεμιέρα του φιλμ – το οποίο έκτοτε έχει κερδίσει ένα σωρό βραβεία σε διάφορα φεστιβάλ, ανάμεσα στα οποία το γυναικείας ερμηνείας για τη Ρόζι ΜακΓιούαν (Τζιν) στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Το φιλμ της μας εντυπωσίασε ως ντεμπούτο, ενώ είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον ο τρόπος με τον οποίο όλο το κοινωνικοπολιτικό κλίμα της εποχής τοποθετείται στα περιθώρια της ιστορίας της Τζιν, με τις συνέπειες της επερχόμενης ψήφισης του Άρθρου να αποτυπώνονται μέσα από τις αναταράξεις της προσωπικής της ιστορίας.

Αναταράξεις και συνέπειες που εν τέλει δεν διορθώνονται ποτέ με ευκολία, όχι σε περιπτώσεις τόσο καταστροφικά οπισθοδρομικών κινήσεων. Μπορεί το Άρθρο 28 να είναι παρελθόν εδώ και 20 χρόνια στην Αγγλία, όμως μέχρι και πριν λίγα χρόνια το 29% των καθηγητών δευτεροβάθμιας εκαπίδευσης στη χώρα δεν ήξεραν αν μπορούν να διδάξουν οτιδήποτε σχετικά με ΛΟΑΤΚΙ+ ζητήματα. Ενώ η διαθέσιμη σχετική βιβλιογραφία παραμένει σε μεγάλο βαθμό απούσα από τις σχολικές βιβλιοθήκες αλλά και τα εκπαιδευτικά προγράμματα.

Για όλα αυτά κουβεντιάσαμε με την Τζόρτζια Όκλεϊ, η οποία είχε πάρα πολλά να πει. Πάνω στην απόφασή της να τοποθετήσει αυτή την ιστορία την περίοδο της ψήφισης του Άρθρου 28, στην προσπάθειά της να αφήσει την πολιτική στο περιθώριο της ιστορίας, στην δική της διαδρομή μέχρι το coming out, και τελικά στο πώς το Άρθρο μοιάζει με διάφορους τρόπους, να ρίχνει ακόμα τη σκιά του πάνω στην κοινωνία.

Κοινωνικά και πολιτικά είναι πολύ φορτισμένη η ιστορία όμως έχει ενδιαφέρον η επιλογή να πείτε την ιστορία μιας απλής γυναίκας, όχι μιας ακτιβίστριας ας πούμε.

Με ενδιαφέρει πολύ η ιδέα κουήρ ανθρώπων, και στο τώρα αλλά πόσο μάλλον στο τότε, που αν έκαναν coming out θα εξοστρακίζονταν από τις οικογένειές τους, θα ζούσαν περιθωριοποιημένες, όπως φαίνεται στο φιλμ. Είναι συναρπαστικό λοιπόν κάτι τέτοιο, αλλά από την άλλη με οδήγησε σε μια άλλη σκέψη.

Τι θα σήμαινε μια τέτοια coming out διαδικασία για ένα άτομο που είχε μια «νορμάλ» δουλειά, που ήθελε να κρατήσει μια νορμάλ ισορροπία στη ζωή του, που να μη θέλει να καθορίζεται από αυτό το ένα κομμάτι της ταυτότητάς του; Συνδέθηκα με αυτή την ιδέα.

Όταν πρωτοέκανα coming out, είχα αυτές τις ερωτήσεις στο μυαλό μου. Γιατί πρέπει αυτό να είναι το θέμα στα χείλη όλων; Γιατί να μην είναι απλά ένα κομμάτι του ποια είμαι και να συνεχίσω να είμαι όπως ήμουν, με αυτό το θέμα κάπως στο φόντο; Πάντα με ενδιέφεραν αυτές οι ερωτήσεις, γιατί όσο πιο πολύ καιρό είμαι out, τόσο πιο πολύ συνειδητοποιώ ότι έχεις κάπως αυτή την ευθύνη, να πετάξεις περήφανα την σημαία σου. Ταυτόχρονα υπάρχει μια σύγκρουση εκεί– κάποιες φορές, απλά δεν θες.

Κάποιες φορές μπαίνεις σε ένα ταξί κι ο ταξιτζής υποθέτει ότι η κοπέλα σου είναι απλώς μια φίλη σου ή αδερφή σου, κι απλά κάποιες φορές δεν θες να τους διορθώσεις.

Οπότε είχα αυτές τις ερωτήσεις στο μυαλό μου. Για το να μην θες να καθορίσεις τον εαυτό σου από αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι του ποια είσαι. Εκεί ταίριαξε περισσότερο η ευαισθησία μου ως αφηγήτρια, αντί με μια γυναίκα που η ζωή της ήταν «νορμάλ». Υπήρχαν έτσι διάφορες λεπτές αποχρώσεις που μπορούσα να ακολουθήσω, αντί να επιτρέψω στην ιστορία αυτού του χαρακτήρα να καταληφθεί από κάτι πολύ μεγάλο και ευθέως πολιτικό.

Και μιλώντας για τα πολιτικά ζητήματα που εγείρονται, έχει ενδιαφέρον ότι είναι πάντα στο περιθώριο της αφήγησης. Ακούμε για παράδειγμα τις καθοριστικές εξελίξεις και τις αποφάσεις της κυβέρνησης Θάτσερ μέσα από ηχητικά αποσπάσματα σε ένα ραδιόφωνο που παίζει. Πόσο σημαντικό ήταν λοιπόν να τοποθετήσεις την ιστορία σε αυτή την εποχή; Ήταν κάτι που προέκυψε αφού είχες σκεφτεί το στόρι;

Είναι κάπως και τα δύο. Σκεφτόμασταν αυτές τις θεματικές και ξέραμε τι θέλουμε να πούμε, δοκιμάζαμε άλλα αφηγηματικά πλαίσια, και εκεί σκέφτηκα πως θέλω κάτι αληθινό. Θέλω μια στιγμή στο χρόνο. Ίσως κάτι από κάποιο άρθρο εφημερίδας. Κάτι που θα μου επιτρέψει να κάνω ενδελεχή έρευνα και να φύγει το φόκους από τις Μεγάλες Ιδέες. Να υπάρχει δηλαδή ένα πλαίσιο που από μόνο του θα νοηματοδοτεί την ιστορία, ώστε να μπορέσω να κοιτάξω τις πιο λεπτές αποχρώσεις εγώ.

Οπότε αναζητούσα αληθινές ιστορίες μες στις οποίες θα μπορούσε να υπάρξει η δική μας ιστορία. Και πέτυχα τότε αφηγήσεις σε πρώτο πρόσωπο, από γυναίκες που δούλευαν στις αρχές ‘90s ή τέλη ‘80s, και διάβασα συνεντεύξεις τους για τις εμπειρίες τους ως λεσβίες δασκάλες στα σχολεία όταν ήρθε αυτός ο νόμος από την κυβέρνηση Θάτσερ.

Με ενθουσίασε το να μαθαίνω για τις εμπειρίες τους. Τις γνώρισα, και μου δόθηκε η ευκαιρία να βάλω και μερικές δικές μου εμπειρίες και ιδέες σε ένα πλαίσιο που υπήρχε ήδη εκεί και ήταν ιστορικά συγκλονιστικό. Συγχώνευσα τις δικές τους ιστορίες με τη δική μου μέσα σε εκείνη την εποχή, και δημιούργησα κάτι fictional.

Οπότε το ταιμλάιν της ιστορίας μου χτίστηκε έτσι. Μελέτησα το νόμο, τις εφημερίδες, το ραδιόφωνο της εποχής, τι έγινε πότε. Και δόμησα την ιστορία βάση του πότε έρχονταν οι διάφορες διακοπές στο σχολικό πρόγραμμα– Χριστούγεννα, Πάσχα κλπ. Κι ουσιαστικά ταίριαξα την πλοκή σε όλη τη διαδρομή προς την εφαρμογή του νόμου. Αυτό με ενδιέφερε, το πώς οδηγηθήκαμε προς τα εκεί. Γιατί όταν έφτασε η ώρα και εφαρμόστηκε, όλοι σταμάτησαν να μιλάνε γι’αυτό. Γίνεται συχνά αυτό με πολλές μαζικές αντιδράσεις.

Αλλά καθώς φτάναμε σε εκείνο το σημείο, υπήρχαν τεράστιες αντιδράσεις. Άρθρα, ντιμπέιτ στο ραδιόφωνο, συγκεντρώσεις. Είναι συναρπαστικό να το σκέφτεσαι. Δεν είχαμε ίντερνετ, υπήρχε μια εφημερίδα που διάβαζαν όλοι, αν είχε ένα άρθρο που έλεγε κάτι αρνητικό για τη γκέι κοινότητα ξέρεις ότι θα το διαβάσουν όλοι, και καταλήγεις να έχεις υπερβολικά έντονη συναίσθηση του τι συμβαίνει γύρω σου.

Οπότε από τη μία με ενδιέφερε πολύ η συγκεκριμένη περίοδος, αλλά ταυτόχρονα προσπαθούσα να σπρώξω το πολιτικό στοιχείο του στόρι στο φόντο. Αλλά δείχνοντας παράλληλα την επίδραση που είχε στον χαρακτήρα της Τζιν, ακόμα κι όταν δεν βρίσκεται στο επίκεντρο της ιστορίας. Εξάλλου έτσι συμβαίνει και στην πραγματικότητα– ακόμα και κρατώντας τις πολιτικές εξελίξεις στο περιθώριο της καθημερινότητάς σου, δε γίνεται παρά να καθορίσουν την ζωή σου σε σημαντικό βαθμό.

Κι η εμπειρία της Τζιν, είναι μια fictional ηρωίδα, δεν προσπαθώ να πω ότι είναι η εμπειρία ΟΛΩΝ των κουήρ γυναικών. Είναι σπουδή χαρακτήρα μιας γυναίκας, της εμπειρίας της, και μια σπουδή πάνω στις αποφάσεις και στη ζωή της.

Παράλληλα με τη Τζιν ακολουθούμε και την Λόις, την μαθήτρια που έρχεται στο σχολείο και ταρακουνάει και την ίδια την Τζιν. Είναι τελείως διαφορετική η αντιμετώπισή της από εκείνη της δασκάλας της. Πιστεύεις πως πάντα μια γενιά μπορεί να πάει τα πράγματα μέχρι ένα σημείο και μετά υπάρχει αναγκαστικά ένα χάσμα;

Ναι, πάντα με ενδιέφερε η ιδέα του κενού ανάμεσα στις γενιές, ιδιαίτερα ανάμεσα σε μέλη της γκέι κοινότητας. Γιατί είναι αδύνατον να καταλάβεις πραγματικά τι βίωσαν οι άνθρωποι που έζησαν 30 χρόνια πριν από σένα. Έχω σχετική εμπειρία από τη δική μου οικογένεια. Είναι εύκολο να κοιτάξεις κάποιον που είναι 60 χρόνια μεγαλύτερος, να δεις τον τρόπο με τον οποίο εξέφραζαν το κουήρνες τους –ή που δεν το εξέφραζαν φυσικά– και να κάνεις κρίσεις βάσει του πώς ζεις εσύ τη ζωή σου. Που δεν είναι δίκαιο, γιατί τα πράγματα διαρκώς αλλάζουν.

Το συνειδητοποίησα αυτό, ότι ήταν κάτι που έκανα κι εγώ στη ζωή μου. Κι άρχισα να σκέφτομαι πόσο διαφορετικά ήταν τα πράγματα, και να κατανοώ συμπεριφορές που ελπίζω ότι δεν εφάρμοζα ποτέ τώρα. Όμως δε μπορείς ποτέ να καταλάβεις πραγματικά γιατί οι άνθρωποι έκαναν ό,τι έκαναν– ζούσαν ριζικά διαφορετικές ζωές, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, κι αυτή είναι η μόνη βέβαιη αλήθεια.

Ήταν κάτι που παρατηρήσαμε και στο σετ της ταινίας. Είχαμε μαζί κάποιες από τις δασκάλες που είχαν εμπνεύσει το στόρι, ήταν στο σετ και μας έδιναν συμβουλές ενώ γυρίζαμε. Εκείνες ήταν μεγαλύτερες, μετά ήμουν εγώ και άλλες γυναίκες της γενιάς μου, και μιλάγαμε με τις νεαρότερες ηθοποιούς για τις δικές τους εμπειρίες. Και μας έλεγαν ότι το TikTok τις ενέπνευσε να κάνουν coming out, κάτι με το οποίο εγώ προφανώς δε μπορώ να συνδεθώ καθόλου– πόσο μάλλον οι δασκάλες, που ήταν ακόμα μια γενιά πιο πίσω, και ένιωθαν μίλια μακριά από αυτή την πραγματικότητα.

Είχαν στο μυαλό μου αυτή την αποσύνδεση, πόσο δύσκολο είναι να συμπάσχεις πλήρως, και έτσι εν μέρει προέκυψε το πώς η Λόις κι η Τζιν στην ταινία επηρεάζουν και σπρώχνουν η μία την άλλη. Γιατί υποθέτουν ότι έχουν τις ίδιες εμπειρίες, αλλά δεν έχουν καθόλου ίδιες εμπειρίες τελικά. Οπότε ήταν σίγουρα στο μυαλό μου αυτή η απόσταση που παρατηρείς.

Πόσο σημαντικό είναι σε μια τέτοια διαδικασία ζωής να μπορείς να βρεις παραδείγματα μεγαλύτερης γενιάς, να σε καθοδηγήσουν με κάποιο τρόπο; Η οικογένεια που διαλέγεις δηλαδή. Πώς βρήκες εσύ τη δική σου διαδρομή;

Δεν είχα μοντέλα εγώ στη ζωή μου, δεν ήξερα μεγαλύτερες κουήρ γυναίκες που να είχαν πετυχημένες σχέσεις, ή παιδιά, δεν είχα έκθεση σε τέτοιες συνθήκες. Δεν είναι φυσικά ίδιο για όλους αυτό– η κοπέλα μου είχε ανθρώπους στη ζωή της από πολύ μικρή για να την καθοδηγήσουν. Αλλά η απουσία τέτοιων μοντέλων είναι τεράστιο πράγμα, κι οπωσδήποτε αυτός είναι ο λόγος που έχω τον χαρακτήρα της Λόις στην ταινία.

Γιατί εγώ ήμουν η Λόις προφανώς. [γελάει] Δεν ήμουν η Τζιν. Πήγαινα σχολείο όταν εμφανίστηκε αυτός ο νόμος, και σα να μην έφτανε αυτό, έλειπαν και τα μοντέλα από τη ζωή μου. Κάποια στιγμή πριν λίγα συμμετείχαν σε ένα πρόγραμμα με μέντορες για το φεστιβάλ του Λονδίνου, που αφορούσε μόνο κουήρ και τρανς δημιουργούς, και σε δυο βδομάδες γίναμε σαν οικογένεια, είδαμε τόσες ταινίες μαζί. Ως εκείνο το σημείο της ζωής μου δεν είχα νιώσει ποτέ έτσι.

Και τα γκέι μπαρ όπως τα βλέπουμε στην ταινία, δεν υπήρχαν στα αλήθεια στο Λονδίνο όταν μεγάλωνα, σιγά-σιγά εξαφανίζονταν όταν εγώ έκανα coming out. Οπότε την ένιωσα πολύ την απουσία κάποιου μοντέλου. Πάντα σκέφτομαι πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μου αν ήταν τα πράγματα διαφορετικά εκεί. Κι ακόμα νιώθω υπάρχει πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει.

Ο νόμος τώρα δεν ισχύει ακόμα στην Αγγλία, αλλά τι παραμένει πίσω από την εφαρμογή του;

Ο νόμος καταργήθηκε το 2003 από την κυβέρνηση των Εργατικών, τον ξεφφορτώθηκαν, δεν υπάρχει πια. Αλλά μόλις το 2018 οι τοπικές κυβερνήσεις άρχισαν να επανεισάγουν στα εκπαιδευτικά προγράμματα των σχολείων το να διδάσκουν σε παιδιά δημοτικού για τους διαφορετικούς τύπους οικογένειας. Δεν είναι καν σεξουαλική αγωγή, είναι η εξήγηση για τις διαφορετικές οικογένειες που υπάρχουν, με τρόπο κατάλληλο για νεαρές ηλικίες. Αλλά ακόμα κι έτσι, υπήρχαν τεράστιες αντιδράσεις από κομμάτια του κοινού. Το 2018!

Έγιναν συγκεντρώσεις, γονείς έπαιρναν τα παιδιά τους από τα σχολεία… Οπότε θα λέγαμε πώς υπάρχει ένα τεράστιο απομεινάρι από τον νόμο, γιατί είναι ζήτημα ακόμα και σήμερα. Από δική μου εμπειρία, η 6χρονη θετή μου κόρη που σπουδάζει σε ένα βρετανικό σχολείο στην Ισπανία, οπότε έχει το βρετανικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Υπάρχει ελάχιστη εκπαίδευση για άλλους τύπους οικογενειών και το πώς μοιάζουν. Νιώθουμε πως πρέπει να βρίσκουμε εμείς τα βιβλία να εξηγούμε στα παιδιά τι συμβαίνει στον κόσμο μας. Κάνουμε εμείς τη δουλειά γιατί υπάρχουν ακόμα αντιστάσεις, η δουλειά δεν γίνεται από μόνη της.

Υπάρχει οπωσδήποτε πρόοδος αλλά ναι, υπάρχει ακόμα μια τεράστια σκιά που έχει αφήσει πίσω του το Section 28.

Η ταινία Blue Jean κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Filmtrade. Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του ‘22 στο φεστιβάλ Βενετίας.

Πηγή: news247.gr

Περισσότερα από 35.000 περιστατικά σεξουαλικής κακής συμπεριφοράς ή σεξουαλικής βίας καταγράφηκαν σε εγκαταστάσεις του Εθνικού Συστήματος Υγείας στην Αγγλία (NHS) μεταξύ 2017 και 2022.

Σύμφωνα με τα δεδομένα που συλλέχθηκαν από το British Medical Journal (BMJ) και τον Guardian και κοινοποιήθηκαν στο BBC File on, τα περισσότερα περιστατικά αφορούσαν βιασμό, σεξουαλική επίθεση ή ακατάλληλη σωματική επαφή, όπως αναφέρει η ΕΡΤ.

Η αστυνομία κατέγραψε σχεδόν 12.000 σεξουαλικά εγκλήματα σε εγκαταστάσεις του NHS την ίδια χρονική περίοδο συμπεριλαμβανομένων 180 περιπτώσεων βιασμού παιδιών κάτω των 16 ετών, με τέσσερα παιδιά κάτω των 16 ετών να βιάζονται ομαδικά.

Σε ανακοίνωση του, το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Φροντίδας δήλωσε ότι συνεργάζονται στενά με το NHS για να συζητήσουν πώς να ξεριζωθεί αυτή η άθλια συμπεριφορά και να διασφαλιστεί ότι οι υπηρεσίες είναι πάντα ασφαλείς για το προσωπικό και τους ασθενείς. 

Ο Θορ, το αρκτικό θηλαστικό που αναπαυόταν σε λιμάνι της Αγγλίας και για να μην τρομάξει ακυρώθηκε η επίδειξη πυροτεχνημάτων στην πόλης, επέστρεψε στο νερό.

Ο Chris Cook, από τη φιλανθρωπική οργάνωση British Divers Marine Life Rescue, δήλωσε: «Είναι εξαιρετικά σπάνιο ένας αρκτικός θαλάσσιος ίππος να βγει στην ξηρά»..

Σύμφωνα με τον Guardian, o περιπλανώμενος αρκτικός ίππος, μαγνητοσκοπήθηκε από το BBC να επιστρέφει στη θάλασσα στο Σκάρμπορο.

Σε πλάνα που προβλήθηκε στο BBC την Κυριακή, το θαλάσσιο πλάσμα φαίνεται να πλησιάζει προς τη θάλασσα, να σκαρφαλώνει και μετά να κολυμπάει.

Πιστεύεται ότι ο Thor είναι ο ίδιος θαλάσσιος ίππος που εντοπίστηκε στην ακτή του Hampshire πριν από τρεις εβδομάδες.

Οι ειδικοί άγριας ζωής υποθέτουν ότι ο Θορ χρειαζόταν να ξεκουραστεί πριν προχωρήσει για να συνεχίσει το ταξίδι του βόρεια.

Επέστρεψε στην θάλασσα την Κυριακή 
Ο Θορ, ο θαλάσσιος ίππος επέστρεψε στη θάλασσα την Κυριακή σε πλάνα που προβλήθηκε στο BBC.

Μετά την άφιξη του Θορ – που πιστεύεται ότι είναι η πρώτη φορά που εντοπίστηκε ένας θαλάσσιος ίππος στο Γιορκσάιρ – τοποθετήθηκε ένας κλοιός για να εμποδίσει τον κόσμο να πλησιάσει πολύ.

Ο κάτοικος Richard Coulson, 51 ετών, είπε στο πρακτορείο ειδήσεων PA ότι η περιοχή ήταν «γεμάτη από αυτοκίνητα και ανθρώπους» από τότε που ο Θορ έφτασε στο λιμάνι.

Το δημοτικό συμβούλιο του Scarborough ευτυχώς αποφάσισε να ακυρώσει τα πυροτεχνήματα της παραμονής της Πρωτοχρονιάς λόγω φόβου ότι «θα μπορούσε να προκαλέσει ανησυχία στο θηλαστικό».

Ας ελπίσουμε κάποια στιγμή αυτή η ακύρωση επίδειξης πυροτεχνημάτων να επεκταθεί, καθώς σε κάθε γιορτινή περίσταση και τα οικόσιτα ζώα υποφέρουν από τους ήχους των βεγγαλικών.

Η βρετανική κυβέρνηση ανακοίνωσε το πρωί της Παρασκευής ότι τμήματα της νότιας, της κεντρικής και της ανατολικής Αγγλίας έχουν τεθεί επίσημα σε κατάσταση ξηρασίας, έπειτα από μια παρατεταμένη περίοδο ζεστού και ξηρού καιρού.

«Όλες οι εταιρείες ύδρευσης μας διαβεβαίωσαν πως οι απαραίτητες προμήθειες είναι ακόμη ασφαλείς», ανέφερε σε μια ανακοίνωση ο υπουργός Υδάτινων Πόρων, Στιβ Νταμπλ.

«Είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι από ποτέ άλλοτε για περιόδους ξηρού καιρού, αλλά θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε την κατάσταση εκ του σύνεγγυς, περιλαμβανομένων των επιπτώσεων για τους αγρότες και το περιβάλλον, και να λαμβάνουμε περαιτέρω δράση όπως απαιτηθεί», πρόσθεσε.

Η πηγή του ποταμού Τάμεση στέρεψε για πρώτη φορά

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η πηγή του ποταμού Τάμεση, η οποία έχει στερέψει περισσότερο από ποτέ άλλοτε.

Το Βρετανικό Γραφείο Μετεωρολογίας (Met Office) ανέφερε πως ο φετινός Ιούλιος ήταν ο πιο ξηρός στην Αγγλία από το 1935 με τη μέση βροχόπτωση να φτάνει τα 23,1 χιλιοστόμετρα, μόλις το 35% του μέσου όρου για τον μήνα αυτό. Για μερικές περιοχές της χώρας ήταν ο πιο ξηρός Ιούλιος στα χρονικά.

Ο Τάμεσης εκτείνεται σε μήκος 356 χιλιομέτρων σε όλη τη νότια Αγγλία, περνώντας από το Γκλόστερσαϊρ στα δυτικά και μέσα από το κέντρο του Λονδίνου, προτού χυθεί στη θάλασσα του Έσεξ στα ανατολικά.

Η φυσική πηγή που τροφοδοτεί τον ποταμό, γνωστή ως «η πηγή», στερεύει τα περισσότερα καλοκαίρια. Όμως φέτος η έκταση της ξερής κοίτης του ποταμού έχει αυξηθεί σημαντικά περισσότερο σε σχέση με προηγούμενες χρονιές, σύμφωνα με παρατηρήσεις ειδικών για την προστασία της φύσης.

«Ο Τάμεσης θα ήταν κανονικά στην πηγή του -και υπάρχει μια ωραία παμπ δίπλα- περίπου 15 χλμ. προς τα πίσω», δήλωσε στο Reuters ο Άλισντερ Νολ, αξιωματούχος του Rivers Trust, ενώ στέκεται σε ένα μικρό τμήμα του Τάμεση στο Κρίκλεϊντ, περίπου 80 χλμ. δυτικά του Λονδίνου.

«Είναι πολύ, πολύ ρηχά εδώ... αλλά δεν χρειάζεται να πάτε πολύ πιο πέρα από αυτό το κομμάτι του Τάμεση προς την πηγή για να βρεθείτε σε ξερό έδαφος. Και, πραγματικά, αυτό το σημείο θα έπρεπε να είναι ακόμη υγρό και θα έπρεπε να είναι πάντοτε υγρό».

Η Νολ είπε πως το ρηχό, πιο ζεστό νερό περιέχει λιγότερο οξυγόνο, το οποίο χρειάζονται τα ψάρια και άλλα είδη άγριας ζωής για να ευδοκιμήσουν.

Η παμπ Thames Head Inn βρίσκεται στην πλευρά της πηγής, μερικά βήματα από έναν βράχο που σημαδεύει την πηγή του ποταμού στο Γκλόστερσαϊρ. Ο διευθυντής της, ο 31χρονος Ντέιβιντ Μακμίκινγκ, είπε πως ανησυχεί για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στον φερώνυμο της παμπ ποταμό.

«Εξακολουθεί να είναι η επίσημη πηγή του Τάμεση, άρα ο βράχος θα είναι πάντα εκεί, όμως το αν θα έρθει ή όχι το νερό είναι άλλο ζήτημα», είπε ο Μακμίκινγκ, γεμίζοντας ένα ποτήρι μπίρα πίσω από το μπαρ.

Οι πρωτοφανείς υψηλές θερμοκρασίες και η απουσία βροχοπτώσεων έχουν οδηγήσει δύο εταιρείες ύδρευσης στο νότιο τμήμα της χώρας να ανακοινώσουν προσωρινές απαγορεύσεις για το πότισμα. Η Thames Water, που υδροδοτεί 15 εκατ. πελάτες στο Λονδίνο και στη νοτιοανατολική Αγγλία, δήλωσε πως σχεδιάζει να εισαγάγει παρόμοιες περικοπές.

Μια τετραήμερη προειδοποίηση για «ακραία ζέστη» τέθηκε σε ισχύ σε τμήματα της Αγγλίας και της Ουαλίας την Πέμπτη. Η μετεωρολογική υπηρεσία εξέδωσε την πρώτη στην ιστορία της ανάλογη προειδοποίηση τον περασμένο μήνα, όταν η θερμοκρασία ξεπέρασε τους 40 βαθμούς Κελσίου για πρώτη φορά.

Η κλιματική ειδικός και υδρολόγος στο Πανεπιστήμιο του Ρέντινγκ, Χάνα Κλόουκ, δήλωσε πως οι λιγοστές βροχοπτώσεις έχουν επιφέρει την πτώση της στάθμης των ποταμών και του υδροφόρου ορίζοντα, ενώ το νερό φεύγει από τα κανάλια για να αρδεύσει τις καλλιέργειες, να γεμίσει τις δεξαμενές πόσιμου νερού και για χρήση στη βιομηχανία.

«Αν δεν έχουμε βροχή τον Αύγουστο, πράγματι, αν έχουμε ξηρό χειμώνα, τότε μπορεί να έχουμε σοβαρό πρόβλημα την ερχόμενη άνοιξη και το καλοκαίρι, καθώς πραγματικά δεν θα μας έχουν μείνει καθόλου αποθέματα νερού», είπε ο Κλόουκ.

Ο ίδιος είπε πως οι περιορισμοί στο πότισμα από ιδιώτες είναι χρήσιμοι γιατί βοηθούν να αλλάξει η στάση των πολιτών απέναντι στη χρήση νερού, όμως η επένδυση στις υποδομές και μια πολιτική που αποτρέπει την επιδείνωση της κλιματικής αλλαγής είναι ακόμη πιο σημαντικές.

Σύμφωνα με το BBC, προσπάθησε να τον καθησυχάσει γράφοντάς του ότι θα διασωθούν. Ωστόσο όλοι οι επιβαίνοντες, εκτός από δύο, πέθαναν στα ανοιχτά των γαλλικών ακτών. «Όταν έφυγε από το Κουρδιστάν ήταν πολύ χαρούμενη, δεν μπορούσε να πιστέψει ότι θα τον συναντούσε», είπε η Ιμάν Χασάν, φίλη της κοπέλας. Εκείνος παρακολουθούσε τη θέση της μέσω GPS την ώρα της τραγωδίας.

Τώρα η οικογένεια της Αμίν στο Κουρδιστάν περιμένει την σορό της για την κηδεία. «Η ιστορία της είναι ίδια με όλες τις άλλες - έψαχνε για μια καλύτερη ζωή. Ένας από τους θείους της ήταν από τους πιο κοντινούς μου ανθρώπους. Μας φρόντιζε όταν ο πατέρας μου ήταν πολιτικός κρατούμενος. Αλλά η οικογένεια είχε μια τόσο τραγική ζωή» είπε συγγενής της.

Μεταξύ των θανόντων ήταν 17 άνδρες, άλλες έξι γυναίκες, εκ των οποίων η μία έγκυος, και τρία παιδιά. Οι επιζώντες, ένας Ιρακινός και ένας Σομαλός, πήραν εξιτήριο από το νοσοκομείο στο Καλαί και θα ανακριθούν για το τι συνέβη. Η αστυνομία θεωρεί ότι πιστεύει ότι το πλοιάριο ξεκίνησε από την περιοχή της Δουνκέρκης ανατολικά του Καλαί και συνέλαβε πέντε ύποπτους ως διακινητές.

Στο μεταξύ συνεχίζονται οι αλληλοκατηγορίες μεταξύ Λονδίνου και Παρισιού, το οποίο απέσυρε χθες την πρόσκλησή του στη Βρετανίδα υπουργό Εσωτερικών, Πρίτι Πατέλ, στηλιτεύοντας τη δημοσιοποίηση μέσω τουίτερ της «απαράδεκτης» επιστολής του Μπόρις Τζόνσον προς τον Εμανουέλ Μακρόν με την οποία ο πρώτος ζητούσε ζητούσε μεταξύ άλλων να παίρνει πίσω η χώρα του τους ανθρώπους, που φτάνουν με βάρκες στη Βρετανία έχοντας ξεκινήσει από τις γαλλικές ακτές.