Η ανθρώπινη δραστηριότητα συνεχίζει να οδηγεί σε αυτό που η WWF αποκαλεί «ολέθρια» απώλεια ζωικών ειδών.
Από τους ελέφαντες στα τροπικά δάση μέχρι τις χελώνες καρέτα-καρέτα στον Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο, οι πληθυσμοί μειώνονται ραγδαία, σύμφωνα με μια απογραφή της παγκόσμιας άγριας ζωής.
Η έκθεση Ζωντανός Πλανήτης 202
Η έκθεση Ζωντανός Πλανήτης 2024 (Living Planet Report), μια ολοκληρωμένη επισκόπηση της κατάστασης του φυσικού περιβάλλοντος, αποκαλύπτει ότι οι παγκόσμιοι πληθυσμοί της άγριας ζωής έχουν συρρικνωθεί σε μέσο όρο κατά 73% τα τελευταία 50 χρόνια.
Η απώλεια των φυσικών χώρων «φέρνει πολλά οικοσυστήματα στο χείλος του γκρεμού», δήλωσε η επικεφαλής του WWF UK, Τάνια Στιλ, και πολλοί βιότοποι, από τον Αμαζόνιο μέχρι τους κοραλλιογενείς υφάλους, βρίσκονται «σε πολύ επικίνδυνα σημεία καμπής».
Η έκθεση βασίζεται στον δείκτη Living Planet Index που περιλαμβάνει πάνω από 5.000 μετρήσεις πληθυσμών πουλιών, θηλαστικών, αμφίβιων, ερπετών και ψαριών σε βάθος πέντε δεκαετιών.
Μεταξύ πολλών ενδεικτικών στιγμιότυπων της ανθρωπογενούς απώλειας της άγριας ζωής, αποκαλύπτει ότι το 60% των ροζ ποταμοδέλφινων του Αμαζονίου παγκοσμίως έχουν εξαφανιστεί από τη ρύπανση και άλλες απειλές, συμπεριλαμβανομένων των εξορύξεων και των εμφύλιων ταραχών.
Μεμονωμένες επιτυχίες
Καταγράφει επίσης ελπιδοφόρα σημάδια επιτυχίας της διατήρησης.
Για παράδειγμα, ένας υποπληθυσμός ορεινών γοριλών στα όρη Βιρούνγκα της Ανατολικής Αφρικής σημείωσε αύξηση κατά περίπου 3% ετησίως μεταξύ 2010 και 2016.
Αλλά η WWF δήλωσε ότι αυτές οι «μεμονωμένες επιτυχίες δεν είναι αρκετές, μέσα σε ένα σκηνικό εκτεταμένης καταστροφής των οικοτόπων».
Κατάρρευση της βιοποικιλότητας
Ο Τομ Όλιβερ, καθηγητής οικολογίας στο Πανεπιστήμιο του Ρέντινγκ, δήλωσε ότι όταν οι πληροφορίες αυτές συνδυάζονται με άλλα σύνολα δεδομένων, όπως για παράδειγμα η μείωση των εντόμων, «μπορούμε να συνθέσουμε μια ισχυρή -και ανησυχητική- εικόνα της παγκόσμιας κατάρρευσης της βιοποικιλότητας».
Η έκθεση διαπίστωσε ότι η υποβάθμιση και η απώλεια βιοτόπων είναι η μεγαλύτερη απειλή για την άγρια ζωή, ακολουθούμενη από την υπερεκμετάλλευση, τα εισβάλλοντα είδη, τις ασθένειες, την κλιματική αλλαγή και τη ρύπανση.
Ο κύριος συγγραφέας της έκθεσης και επικεφαλής επιστημονικός σύμβουλος της WWF Μάικ Μπάρετ δήλωσε ότι εξαιτίας της ανθρώπινης δράσης, «ιδίως του τρόπου με τον οποίο παράγουμε και καταναλώνουμε τα τρόφιμά μας, χάνουμε όλο και περισσότερο τους φυσικούς βιότοπους».
Η έκθεση προειδοποιεί επίσης ότι η απώλεια της φύσης και η κλιματική αλλαγή ωθούν γρήγορα τον κόσμο προς ολισθηρά μονοπάτια, συμπεριλαμβανομένης της πιθανής «κατάρρευσης» του τροπικού δάσους του Αμαζονίου, με αποτέλεσμα να μην μπορεί πλέον να δεσμεύσει τον άνθρακα που θερμαίνει τον πλανήτη και να αμβλύνει τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.
Μην αισθάνεστε μόνο θλίψη. Να έχετε επίγνωση ότι αυτή είναι πλέον μια πραγματική απειλή για την ανθρωπότητα και ότι πρέπει να κάνουμε κάτι άμεσα.
«Σας παρακαλούμε να μην αισθάνεστε μόνο θλίψη για την απώλεια της φύσης», δήλωσε ο κ. Barrett.
«Να έχετε επίγνωση ότι αυτή είναι πλέον μια πραγματική απειλή για την ανθρωπότητα και ότι πρέπει οπωσδήποτε να κάνουμε κάτι άμεσα».
Η θέση των παγκόσμιων ηγετών
Η Βαλεντίνα Μαρκόνι, από το Ινστιτούτο Ζωολογίας της Ζωολογικής Εταιρείας του Λονδίνου, δήλωσε στο BBC News ότι ο φυσικός κόσμος βρίσκεται σε «επισφαλή θέση», αλλά με επείγουσα, συλλογική δράση από τους παγκόσμιους ηγέτες «έχουμε ακόμη την ελπίδα να το ανατρέψουμε την κατάσταση».
Αυτή η προειδοποιητική έκκληση για την άγρια ζωή του πλανήτη έρχεται καθώς οι παγκόσμιοι ηγέτες ετοιμάζονται να συγκεντρωθούν για τη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για τη Βιοποικιλότητα, στην Κολομβία, για να συζητήσουν πώς θα αποκατασταθεί η φύση.
Σχεδόν 200 χώρες έχουν δεσμευτεί σε μια συμφωνία-ορόσημο του 2022 των Ηνωμένων Εθνών για την αντιμετώπιση της καταστροφής της φύσης, συμπεριλαμβανομένης της παραχώρησης του 30% του πλανήτη για τη φύση μέχρι το 2030.
Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει υπογράψει τη συγκεκριμένη δέσμευση, με τον υπουργό Εξωτερικών να ανακοινώνει ότι το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής και της υποβάθμισης της σημασίας της φύσης θα είναι «κεντρικό» στην κυβερνητική πολιτική.
Η γη στέλνει SOS
Η κ. Steele δήλωσε ότι η έκθεση ήταν ένα «απίστευτο καμπανάκι αφύπνισης».
«Τα υγιή οικοσυστήματα στηρίζουν την υγεία μας, την ευμάρεια και την ευημερία μας», δήλωσε στο BBC News.
Δεν πιστεύουμε ότι αυτό είναι ευθύνη του μέσου πολίτη αλλά των επιχειρήσεων και της κυβέρνησης
«Δεν πιστεύουμε ότι αυτό είναι ευθύνη του μέσου πολίτη αλλά των επιχειρήσεων και της κυβέρνησης».
«Πρέπει να φροντίσουμε τη γη μας και τα πιο πολύτιμα άγρια τοπία μας για τις μελλοντικές γενιές».
Πάνω από 1,6 εκατομμύρια στρέμματα καμένης δασικής έκτασης είναι ο απολογισμός των φετινών δασικών πυρκαγιών σύμφωνα με την πρώτη οικολογική αποτίμηση του WWF Ελλάς στις 6/9. Τα 935.000 στρέμματα από τη συνολική αυτή έκταση βρίσκονται στον Νομό Έβρου που καιγόταν για 16 συνεχόμενες ημέρες, κάνοντας την πυρκαγιά αυτή μία από τις σημαντικότερες από οικολογικής άποψης, αλλά και τη μεγαλύτερη από θέμα έκτασης που έχει καταγραφεί ποτέ στη χώρα μας, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Πέραν των ανθρώπων που χάθηκαν άδικα, των χιλιάδων ζώων που κάηκαν και των αμέτρητων περιουσιών που καταστράφηκαν, ο απολογισμός είναι αποκαρδιωτικός και για το φυσικό περιβάλλον. Όπως σημειώνει το WWF, από τις φετινές πυρκαγιές επλήγησαν ιδιαίτερα οι προστατευόμενες περιοχές. Ειδικότερα, έχουν επηρεαστεί συνολικά πάνω από 700.000 στρέμματα σε 23 Προστατευόμενες Περιοχές (χωρίς να υπολογίζονται οι νέες εκτάσεις που επηρεάστηκαν μετά τις 3 Σεπτεμβρίου που ήταν η τελευταία γεωχωρική καταγραφή από την πυρκαγιά του Έβρου).
Αυτές περιλαμβάνουν 18 περιοχές Natura 2000 και 5 Καταφύγια Άγριας Ζωής, ενώ ταυτόχρονα, επηρεάστηκαν 3 σημαντικότατα Εθνικά Πάρκα (Δαδιάς-Λευκίμης-Σουφλίου, Δέλτα Έβρου και Χελμού-Βουραϊκού), καθώς και ο Εθνικός Δρυμός Πάρνηθας. Επιπρόσθετα, εντός αυτών των προστατευόμενων περιοχών, καταγράφονται συνολικά πάνω από 200.000 στρέμματα διπλοκαμένων εκτάσεων, δηλαδή εκτάσεων που έχουν πληγεί από αλλεπάλληλες πυρκαγιές εντός μόνο της τελευταίας 20ετίας.
Δεδομένο πολύ σημαντικό, μιας και οι ανεπτυγμένοι μηχανισμοί φυσικής αναγέννησης που φέρουν κάποια από αυτά τα οικοσυστήματα εξαντλούνται μετά από απανωτές πυρκαγιές και εφόσον αυτές συμβούν μέσα σε διάστημα 20 χρόνων. Συνεπώς, οι περιοχές αυτές θα χρειαστούν επιστημονική παρακολούθηση για τα επόμενα έτη, ώστε να γίνει σαφές αν η ανθρώπινη βοήθεια (αναδάσωση) κρίνεται απαραίτητη για την αποκατάστασή τους. Έχοντας βέβαια την πρόσφατη εμπειρία του πώς αντιμετωπίστηκε η Βόρεια Εύβοια μετά τις πυρκαγιές του 2021, δεν πρέπει να είμαστε και πολύ αισιόδοξοι. Αφού ο χαμηλός προϋπολογισμός για αναδασώσεις κρύφτηκε πίσω από το στρατηγικής σύλληψης επιχείρημα ότι η Φύση θα «καθαρίσει», μιας και το δάσος αναγεννιέται από μόνο του…
Ενώ οι συγκρίσεις με τις προηγούμενες καταστροφικές χρονιές του 2007 και του 2021, σταματάνε στο μέγεθος, μιας και οι ποιοτικές διαφορές είναι μεγάλες και σχετίζονται με το ότι:
Οι φωτιές που ξέσπασαν από τον Ιούλιο του 2023 έως και σήμερα, έχουν μεγαλύτερη γεωγραφική διασπορά
Έχουν επηρεάσει για πρώτη φορά τόσο μαζικά, αρχέγονα (ώριμα) δασικά οικοσυστήματα στα βόρεια της χώρας, πολλά από τα οποία παρουσιάζουν δυσκολίες στη φυσική τους αποκατάσταση
Για πρώτη φορά έχουν επηρεαστεί τόσες πολλές προστατευόμενες περιοχές. Κάποιες εξ αυτών έχουν διεθνή σημασία με σημαντικότατα ενδιαιτήματα για την πανίδα και με δασικά οικοσυστήματα, που είτε δεν έχουν φυσικούς μηχανισμούς αναγέννησης (π.χ. Μαύρη Πεύκη στον Έβρο), είτε τους έχουν εξαντλήσει μετά από απανωτές πυρκαγιές (π.χ. Ρόδος, Πάρνηθα, Έβρος, Κέρκυρα, Αιγιαλεία)
Απειλή ή ευκαιρία;
Με την Κλιματική Αλλαγή να προβάλλεται ως η μόνη δικαιολογία, αλλάζοντας μάλιστα και το ενεργειακό μείγμα για την αντιμετώπιση της και μετατρέποντας τα όλα σε «Πράσινα», ενώ την ίδια ώρα αφήνουμε τα δάση να καίγονται, μάλλον θα καταλήγαμε στο συμπέρασμα πως στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα, κοιτάμε ως χώρα, την ανεμογεννήτρια και (κυριολεκτικά) χάνουμε το δάσος. Αφού η προστασία και συντήρηση τους είναι αποδεδειγμένα εξισορροπητικός παράγοντας για το περιβάλλον και την αντιμετώπιση της Κλιματικής Αλλαγής, καθώς και της μείωσης των συνεπειών της για τα Κράτη και τους προϋπολογισμούς τους.
Η περίπτωση της Δαδιάς
Τo Εθνικό Πάρκο Δάσους Δαδιάς – Λευκίμης – Σουφλίου είναι μια από τις σημαντικότερες προστατευόμενες περιοχές σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Είναι μία από τις πρώτες περιοχές στην Ελλάδα που τέθηκαν σε καθεστώς προστασίας, λόγω του μεγάλου αριθμού σπάνιων ειδών αρπακτικών πουλιών. Η συνολική έκταση του είναι 428.000 στρέμματα (ΚΥΑ 35633/2066) από τα οποία τα 72.900 αποτελούν τις 2 ζώνες προστασίας της φύσης (ζώνες Α1 και Α2). Το «μωσαϊκό» τοπίων που διαμορφώνεται από δάση πεύκης και δρυός, τα οποία διακόπτονται από ξέφωτα, βοσκοτόπια και καλλιεργούμενες εκτάσεις, αποτελεί το ιδανικό περιβάλλον για τα αρπακτικά πουλιά. Στο Εθνικό Πάρκο συναντώνται τρία από τα τέσσερα είδη Γύπα της Ευρώπης: Μαυρόγυπας, Όρνιο και Ασπροπάρης, αφού ο Γυπαετός απαντάται μόνο στην Κρήτη. Παράλληλα φιλοξενεί τη μοναδική πολυπληθή αναπαραγόμενη αποικία Μαυρόγυπα στα Βαλκάνια.
Πέρα από μια γενική εικόνα, ακόμα δεν υπάρχουν ακριβή δεδομένα για τη ζημιά που προκάλεσε η πυρκαγιά. Πρακτικά το Εθνικό Πάρκο έχει καεί. Με εξαίρεση ένα Δρυοδάσος στο βόρειο κομμάτι πάνω από το Σουφλί, στο οποίο και τελειώνει το περίγραμμα του Εθνικού Πάρκου, μιας και τα δάση του Έβρου συνεχίζονται Βόρεια και Δυτικά του Νομού.
Ό,τι έχει μείνει άκαυτο, είναι κάποιες νησίδες που είχαν επιβιώσει από την περσινή φωτιά. Κι αυτό επειδή πέρσι επικρατούσε άπνοια και γι’ αυτό διασώθηκαν τα δέντρα σε αυτές. Φέτος επειδή φυσούσε και η φωτιά είχε ορμή, όταν δεν συναντούσε καύσιμη βλάστηση στο έδαφος (επειδή είχε καεί πέρυσι), δεν έκαιγε τα ψηλότερα δέντρα. Κι έτσι η επικάλυψη των δύο φωτιών (πέρσι και φέτος) στις νησίδες αυτές είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια «μόνο» ενός 20-25%.
Το νότιο τμήμα του Εθνικού Πάρκου από τη Λευκίμμη μέχρι τα Κοίλα, είχε καεί και το 2011. Οπότε και η ζημιά είναι ακόμα μεγαλύτερη στο κομμάτι αυτό.
Το δάσος έχει κάποιες δυνατότητες να αναγεννηθεί μετά από μια φωτιά, αρκεί να περνάνε 15-30 χρόνια. Όταν η φωτιά ξαναπερνά μετά από 10-12 χρόνια, δυσκολεύει πάρα πολύ τη φυσική αναγέννηση.
Η εικόνα του νεαρού Μαυρόγυπα
Η εικόνα του Μαυρόγυπα στην άσφαλτο με φόντο τα καμένα, την επόμενη του σβησίματος της φωτιάς, είχε σοκάρει το Πανελλήνιο. Παρόλα αυτά, η πραγματικότητα ήταν λιγότερο τραγική. Κι αυτό γιατί το συγκεκριμένο πουλί ήταν νεαρό χωρίς μεγάλη εμπειρία στο πέταγμα. Τον πρώτο καιρό τα διαστήματα πτήσης δεν είναι μεγάλα μιας και τα νεαρά πουλιά έχουν την ανάγκη να σταματούν και να ξεκουράζονται.
Οι φωλιές για τα πουλιά δεν είναι όπως για τους ανθρώπους τα σπίτια τους. Ακόμα και χωρίς να καταστραφεί το δέντρο που έχουν φτιάξει τη φωλιά τους μπορεί την επόμενη χρονιά να την φτιάξουν σε άλλο. Αυτό που έχει σημασία είναι να υπάρχουν διαθέσιμα δέντρα ώστε να μπορούν τα πουλιά να φτιάχνουν σε αυτά τις φωλιές τους.
«Η φύση δεν καταστρέφεται»
Το Εθνικό Πάρκο της Δαδιάς ήταν ένα πρότυπο διαχείρισης. Με πολλές έρευνες, μελέτες, διδακτορικά όλα τα προηγούμενα χρόνια. Τώρα θα πρέπει να γίνει κι ένα πρότυπο αποκατάστασης. Η Δαδιά ήταν (και όλος ο Έβρος) ένας τόπος εξαιρετικής σημασίας για τη βιοποικιλότητα σε ευρωπαϊκή κλίμακα. Ήταν ένα δάσος με μεγάλα δέντρα, μεγάλης ηλικίας, σε πολύ χαμηλά υψόμετρα, με πολύ μικρή ανθρώπινη παρέμβαση. Συνθήκη που ευνοεί την ανάπτυξη πολλών ειδών Πανίδας και Χλωρίδας. Παράδειγμα η Μαύρη Πεύκη που χρειάζεται υγρασία και φυτρώνει σε μεγάλα υψόμετρα.
Στο δάσος της Δαδιάς συναντούμε δύο είδη Πεύκης (όπως και σε όλο τον Έβρο): Τη Μαύρη και την Τραχεία. Η Τραχεία Πεύκη είναι μεσογειακό είδος μιας και συναντάται σε ξηρά μέρη. Η Μαύρη Πεύκη θέλει πιο υγρά μέρη. Οπότε και σε πιο χαμηλά μέρη στη Δαδιά, μέσα σε ρέματα που υπάρχει πιο πολύ υγρασία, μπόρεσε να ευδοκιμήσει, μαζί με διάφορα πλατύφυλλα (είδη Δρυός). Ψηλότερα, που το περιβάλλον είναι πιο ξηρό, ευδοκιμεί η Τραχεία Πεύκη που θέλει περισσότερη ζέστη και ο θάμνος Ερείκη ή Ρείκι που αξιοποιείται από τους μελισσοκόμους, αλλά είναι και πάρα πολύ εύφλεκτος.
Εξαιτίας κάποιας γενετικής ανωμαλίας η Μαύρη Πεύκη όταν μεγαλώνει στο δάσος της Δαδιάς, δεν σχηματίζει κορυφή στο τέλος της, αλλά «σπάει» ανοίγοντας, επιτρέποντας έτσι τον σχηματισμό μιας «ομπρέλας». Πάνω λοιπόν, σε αυτές τις πλατφόρμες μπορούσε ο Μαυρόγυπας (κυρίως) να φτιάξει τις (πολλών μέτρων) φωλιές του.
Αλλά και στον Μικρό Πυρήνα που δεν απαντάται η Μαύρη Πεύκη, οι Μαυρόγυπες φωλιάζουν στην Τραχεία Πεύκη. Στην Ισπανία φωλιάζουν σε Δρυοδάση.
Η ιδιαιτερότητα της Δαδιάς είναι ότι φιλοξενεί την τελευταία αποικία του Μαυρόγυπα στην Βαλκανική Χερσόνησο. Είδος που κάποτε ζούσε σε όλη τη Μεσόγειο και έχει εξαφανιστεί λόγω της ανθρώπινης δραστηριότητας εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Αυτός ήταν και ο λόγος που η συγκεκριμένη περιοχή κηρύχτηκε προστατευόμενη τη δεκαετία του ’80. Ξεκίνησε με 4 ζευγάρια για να καταφέρει να φτάσει τα 35. Πέρα όμως από τους Γύπες,* στη Δαδιά φιλοξενείται πολύ μεγάλη ποικιλία (σε είδη και αριθμό) πουλιών στην Ευρώπη. Είτε, όπως ο Μαυρόγυπας που δεν μεταναστεύει, είτε αποδημητικά, όπως ο Ασπροπάρης (που κινδυνεύει πλέον με εξαφάνιση στην Ελλάδα, καθώς έχουν απομείνει τρία ζευγάρια στη Δαδιά και δύο στην περιοχή του Νέστου) που μεταναστεύει στην Κεντρική Αφρική (Σαχέλ) το Χειμώνα και επιστρέφει την Άνοιξη.
Το τι θα γίνει τα επόμενα χρόνια στη Δαδιά μένει να το δούμε. Βασικός παράγοντας να υπάρχει ικανή τροφική βάση για τρέφονται τα αρπακτικά πουλιά (λαγοί, χελώνες, φίδια, ποντίκια). Άρα το πρώτο που πρέπει να καταγραφεί είναι τι απέμεινε από την εδαφική πανίδα που συντηρεί τα αρπακτικά. Παρόλο που υφίσταται και ενισχυτική τροφοδοσία από την ταΐστρα που υπάρχει στον Μεγάλο Πυρήνα και συγκυριακά για τους επόμενους μήνες, τα καμένα ζώα.
*Οι Γύπες είναι η καθαριστές της φύσης. Πριν καταστεί υποχρεωτική η καύση των νεκρών ζώων, οι κτηνοτρόφοι τα άφηναν, καθώς και τα υπολείμματα σφαγών, σε ρεματιές, ώστε να πάνε οι Γύπες και να τα καταναλώσουν.
Τα Όρνια και οι Μαυρόγυπες ψάχνουν για τροφή σε μια ακτίνα 200 χλμ. φτάνοντας μέχρι την Βουλγαρία. Γι’ αυτό το λόγο και μεγάλο πρόβλημα για τα πουλιά αυτά αποτελούν τα αιολικά που βρίσκονται στην Ροδόπη και τον Έβρο. Με περισσότερες από 200 ανεμογεννήτριες κι ενώ συνεχίζουν να μπαίνουν καινούργιες, καταβάλλεται μια προσπάθεια να εξαιρεθούν τουλάχιστον κάποιες κρίσιμες -για την προστασία τους- περιοχές.
Τυχεροί στην ατυχία μας η φωτιά ξέσπασε τον Αύγουστο κι έτσι τα μικρά είχαν πετάξει από τις φωλιές τους. Οπότε και ο πληθυσμός των Γυπών δεν επηρεάστηκε σε αντίθεση με τα θηλαστικά στο έδαφος. Οι Γύπες φωλιάζουν τον Ιανουάριο και τα μικρά τους πετάνε τέλη Ιούλιου.
Η Μονάδα Διαχείρισης Εθνικών Πάρκων Δέλτα Έβρου, Δαδιάς και Προστατευόμενων Περιοχών Ανατολικής Θράκης καταγράφει τις δυνατότητες που υπάρχουν για φώλιασμα στις εναπομείνασες νησίδες και σε περιοχές που κρίνονται κατάλληλες για φωλεοποίηση να δημιουργηθούν τεχνητές φωλιές (τεχνητές εξέδρες). Πλατφόρμες πολλών μέτρων πάνω σε στύλο που θα στηρίζονται περιμετρικά με συρματόσχοινα τοποθετημένα σε άκαυτα δέντρα. Μεγάλες δηλαδή κατασκευές που θα μεταφερθούν και τοποθετηθούν στο χώρο από ελικόπτερα, όπως γίνεται και για τους μεταλλικούς πυλώνες μεταφοράς ρεύματος.
Πρέπει να περιμένουμε 2-3 χρόνια για να καταγράψουμε τη συμπεριφορά των πουλιών στα άκαυτα κομμάτια. Όπως και το αν θα διατηρήσουν τις φωλιές τους σε καμένα πλέον δέντρα -τα οποία ναι μεν η φωτιά ξέρανε- αλλά που θα στέκονται για 3-4 χρόνια ακόμα πριν πέσουν. Σε αντίθεση με εκείνα που είναι μαύρα -έχοντας καεί εντελώς- και άρα χάσει τη στατικότητα τους.
Οπότε αν έχουν επιβιώσει πολλά χερσαία ζώα από τη φωτιά, από του χρόνου που θα βλαστήσει ξανά η χλωρίδα στο έδαφος και άρα θα υπάρχει πληθώρα τροφής για αυτά, θα αυξηθεί και ο αριθμός τους. Αν έχουν καεί τα περισσότερα αυτό θα αποτελέσει πρόβλημα.
Το δάσος θα επανέλθει, αλλά απαιτεί μεγάλο συντονισμό όλων των εμπλεκομένων, ώστε αφενός να περιοριστούν οι απώλειες (λόγω της μεγάλης βιοποικιλότητάς του) και αφετέρου, ώστε τα επόμενα 15 χρόνια κομμάτι-κομμάτι αυτό να βοηθηθεί στην αναδημιουργία του.
Υπεύθυνος για τον συντονισμό αυτό πλέον είναι ο Οργανισμός Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (Ο.ΦΥ.ΠΕ.Κ.Α.). Ο τότε υφυπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Γιώργος Αμυράς κατήργησε το 2021 τους επτά κατά τόπους Φορείς Διαχείρισης ως αυτοτελείς οντότητες, δημιουργώντας τον Ο.ΦΥ.ΠΕ.Κ.Α. Ως σχεδιασμός δεν ήταν καινούργιος, απλά τότε ευοδώθηκε. Και σε ένα με ενάμιση χρόνο άρχισαν να αλλάζουν και οι διοικήσεις των τοπικών μονάδων. Προκειμένου να υπάρχει συνολικός σχεδιασμός ταυτόχρονα για όλους τους τέως Φορείς, νυν Μονάδες. Το προσωπικό παρέμεινε, χάθηκε όμως η τοπικότητα που είναι πολύ σημαντικός παράγοντας στην έγκαιρη λήψη αποφάσεων. Οι παλαιοί Φορείς γνωμοδοτούσαν για τα έργα και το Κράτος όφειλε να τη λάβει σοβαρά υπόψιν του. Κι ενώ ως αρμοδιότητα μεταφέρθηκε αρχικά και στο νέο σχήμα του Ο.ΦΥ.ΠΕ.Κ.Α., λίγους μόνο μήνες αργότερα αφαιρέθηκε από αυτόν και προστέθηκε στις αρμοδιότητες του Γενικού Γραμματέα του ΥΠΕΝ.
Οι παλιοί Φορείς είχαν ένα ΔΣ με πρόεδρο κάποιον επιστήμονα-καθηγητή (αμισθί) και όλοι οι υπόλοιποι ήταν μέλη της τοπικής κοινωνίας: Δήμαρχοι, κτηνοτρόφοι, επιχειρηματίες. Ως σχήμα -υποδομές και προσωπικό- παρέμεινε ως είχε. Οι αποφάσεις όμως πλέον παίρνονται στην Αθήνα. Οι Φορείς υποχρηματοδοτούνταν έχοντας πολύ μικρά κονδύλια να διαχειριστούν -ίσα-ίσα να επιβιώνουν- κι αυτά μέσα από μια δαιδαλώδη γραφειοκρατία. Πλέον, όμως ο Ο.ΦΥ.ΠΕ.Κ.Α. έχει να διαχειριστεί μεγάλα κονδύλια που προέρχονται κυρίως από το Πράσινο Ταμείο και από αλλού.
Οι περισσότερες από τις απαιτούμενες εργασίες δίνονται σε Εργολαβίες, αφού δεν υπάρχει το απαιτούμενο προσωπικό σε τοπικό επίπεδο για την εκτέλεση τους.
«Η μισή αλήθεια, δεν είναι αλήθεια»
Η ανακοίνωση που εξέδωσε ο Ο.ΦΥ.ΠΕ.Κ.Α. για την φετινή πυρκαγιά που μαίνονταν επί 16 μέρες στον Έβρο -ενώ δεν ήταν λάθος- υπονοούσε μικρότερη συνολική ζημιά για το Εθνικό Πάρκο. Αναφερόταν στο ότι κάηκε το 60% της έκτασης του, υπονοώντας ότι το 40% παρέμεινε άκαυτο. Έπαιρνε όμως ως δεδομένο, την κατάσταση που είχε διαμορφωθεί μετά τις απώλειες που προκλήθηκαν εξαιτίας της περσινής φωτιάς και όχι το άθροισμα των καμένων πέρσι και φέτος (για να μην συνυπολογίσουμε και τα καμένα του 2011). Οι νησίδες που έχουν παραμείνει είναι πολύ κρίσιμες για την επιβίωση των πουλιών.
Ανεμογεννήτριες
Για την καταπολέμηση της Κλιματικής Αλλαγής στόχος είναι η ενέργεια να προέρχεται από ΑΠΕ με τα αιολικά πάρκα να κατέχουν μεγάλο μερίδιο. Η Θράκη είναι μια περιοχή με δυνατούς ανέμους και γι’ αυτό έχει χαρακτηριστεί ως περιοχή αιολικής προτεραιότητας για την εγκατάσταση αιολικών πάρκων. Τα τελευταία 15 με 20 χρόνια έχουν εγκατασταθεί πάρα πολλές ανεμογεννήτριες στον Έβρο και γενικότερα στη Θράκη με αποτέλεσμα να υφίσταται μια πίεση τόσο το φυσικό περιβάλλον όσο και το ανθρωπογενές περιβάλλον, αφού εγκαθίστανται ακόμη και γύρο από οικισμούς. Σε αυτή τη μικρή περιοχή του Έβρου και της Ροδόπης πλέον των 276 ανεμογεννητριών έχουν εγκατασταθεί και λειτουργούν, έχουν ήδη αδειοδοτηθεί ακόμη 165, ενώ περιμένουν να αδειοδοτηθούν περισσότερες από 1.000.
Όμως, τον ίδιο αέρα με τον οποίο μέσω των ανεμογεννητριών παράγεται ρεύμα, χρησιμοποιούν και τα «καρτάλια» -όπως αποκαλούν τα αρπακτικά πουλιά οι Θρακιώτες- για να κινούνται. Προφανώς, όταν υπάρχει τέτοια ανάπτυξη αιολικών πάρκων σε μια περιοχή με τόσο μεγάλους πληθυσμούς, δημιουργούνται και τα ανάλογα προβλήματα. Έτσι, έχουν καταγραφεί 26 νεκρά αρπακτικά πουλιά λόγω πρόσκρουσης σε φτερωτές ανεμογεννητριών, με 14 από αυτά να είναι Γύπες (Μαυρόγυπες και Όρνια), πολλά πουλιά άλλων ειδών και εκατοντάδες νυχτερίδες. Κι ενώ καταβάλλεται μια προσπάθεια να εξαιρεθούν τουλάχιστον κάποιες κρίσιμες -για την προστασία τους περιοχές- είκοσι μέρες σχεδόν μετά το σβήσιμο της καταστροφικής πυρκαγιάς του Αυγούστου η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας – Θράκης προχώρησε στην αδειοδότηση τριών αιολικών σταθμών μέσα σε περιοχές Natura και σε Ζώνες Ειδικής Προστασίας, εντός κρίσιμων βιότοπων αρπακτικών πουλιών. Αποφάσεις που είχαν παρθεί τον Ιούλιο, αλλά καθαρογράφτηκαν τον Αύγουστο. Ενώ γνωμοδότησε αρνητικά η τοπική Μονάδα Διαχείρισης του Ο.ΦΥ.ΠΕ.Κ.Α., ο Γ.Γ. αγνοώντας την, έδωσε την τελική (πολιτική) έγκρισή του.
Ανεμογεννήτριες στη Θράκη (Wind turbines in Thrace)
Δάση όπως Αυτοκινητόδρομοι
Εδώ και δεκαετίες εξυφαίνεται σχέδιο να καταργούν και να αποδυναμώνουν οι κυβερνώντες διαχρονικά τις υπηρεσίες που προστατεύουν τα δάση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Δασική Υπηρεσία με τα κατά τόπους Δασαρχεία που βάλλονται από παντού και που πρακτικά -υποστελεχωμένα και χωρίς μέσα- δεν υπηρετούν τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκαν. Χωρίς ποτέ να έχουν γίνει προσλήψεις όλα αυτά τα χρόνια, το τελειωτικό χτύπημα ήρθε όταν τους περάσανε στο Κτηματολόγιο για να κάνουν δουλειά γραφείου αντί να είναι στο πεδίο.
Η κατάργηση της Δασοπυρόσβεσης (επί κυβερνήσεων Σημίτη) και το πέρασμά της στην Πυροσβεστική Υπηρεσία, έφερε υποχρεωτικά και τη λάθος προτεραιοποίηση: Πρώτα οι οικισμοί και τελευταία τα δάση. Η Δασοπυρόσβεση στελεχωνόταν από τοπικούς που γνώριζαν την περιοχή και πραγματοποιούσαν εργασίες αντιπυρικής προστασίας όλο τον χρόνο (καθαρισμός, παρατήρηση, περιπολίες, αντιπυρικές ζώνες, τοποθέτηση δεξαμενών, κατασκευή φυλακίων). Κομμάτι δε, αυτής της τακτικής απαξίωσης είναι και το ότι μετά από κάθε φωτιά κατηγορούνται οι υπάλληλοι του κατά τόπου Δασαρχείου («άρα, τί τους χρειαζόμαστε;»).
Τη δεκαετία του ’90 με πρόσχημα οι υλοτόμοι να έχουνε περισσότερα κέρδη, καταργήθηκε υπηρεσία που εκμεταλλευόταν την ξυλεία που προέκυπτε από τον καθαρισμό τους (αραίωση), ώστε οι ίδιοι να μπορούν να πουλάνε τα ξύλα αυτά, με το Κράτος απλώς να επιβλέπει. Το αποτέλεσμα ήταν να κόβονται πλέον όχι μόνο τα δέντρα που έπρεπε να κοπούν, αλλά και μεγαλύτερα που αποφέρουν περισσότερο κέρδος.
Ιδιωτικοποίηση των δασών
Στο τέλος αυτής της χρονοβόρας και με στάδια πολιτικής, βρίσκεται και ο απώτερος στόχος της: Η ιδιωτικοποίηση των δασών μέσω Συμβάσεων Παραχώρησης. Όπως έγινε και με τους αυτοκινητοδρόμους. Εταιρείες θα αναλάβουν τη διαχείριση δασών σε μορφή «πακέτων». Για παράδειγμα, πλούσια δάση της Βόρειας και ορεινής Ελλάδας, μαζί με κάποια ξηρά της νότιας. Με το επιχείρημα ότι αφού τα δάση καίγονται, πρέπει να τα δώσουμε σε ιδιώτες να τα διαχειριστούν. Με αποτέλεσμα η διαχείριση που θα τους γίνεται να είναι καταστροφική (ληστρική) για τα ίδια και συνολικά για το περιβάλλον και άρα όλους μας.
Την Δευτέρα 23/10 ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Θεόδωρος Σκυλακάκης, ανακοίνωσε την πρόθεση του να κατεβάσει έως το τέλος του έτους Νομοσχέδιο για την συνδιαχείριση/συνεκμετάλλευση των δασών μέσω ΣΔΙΤ. Και μάλιστα με επιδότηση. Συμπράξεις Δασικών Συνεταιρισμών με Ιδιώτες που θα εκμεταλλεύονται τη βιομάζα που τα δάση προσφέρουν. Μόνο που τα δάση δεν είναι πάρκα με δεντροστοιχίες… Είναι οικοσυστήματα που προσφέρουν πολλαπλές υπηρεσίες.
*Οι φωτογραφίες είναι μια ευγενική παραχώρηση του κ. Νάσου Ναλμπάντη, από το υπό έκδοση Λεύκωμα για την Πανίδα και Χλωρίδα του Εθνικού Πάρκου της Δαδιάς.
Η Ώρατης Γης πλησιάζει και η Ελλάδα συμμετέχει για άλλη μία φορά στο κάλεσμα της WWF, σήμερα Σάββατο 30 Μαρτίου 2019, οι πολίτες όλου του κόσμου καλούνται να σβήσουν τα φώτα για μία ώρα, στέλνοντας αποφασιστικό μήνυμα συμμετοχής στην προστασία του περιβάλλοντος.
Η εκδήλωση διοργανώνεται, κάθε χρόνο, τις πρώτες βραδινές ώρες μιας ημέρας στο τέλος του Μαρτίου και στόχο έχει την ευαισθητοποίηση σε ζητήματα προστασίας του περιβάλλοντος.
Στις 20.30 (ώρα Ελλάδας), πολλά κτίρια και μνημεία θα βυθιστούν στο σκοτάδι επί μια ώρα, από την Ακρόπολη και τον Πύργο του Άιφελ έως την Όπερα του Σίδνεϊ, το Μπιγκ Μπεν, το Κρεμλίνο, τους ουρανοξύστες του Χονγκ Κονγκ, τον ουρανοξύστη Μπουρτζ Χαλίφα του Ντουμπάι, τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Πέτρου, τους καταρράκτες του Νιαγάρα και το άγαλμά του.
Οι εκδηλώσεις για την «ΏρατηςΓης» ξεκίνησαν με πρωτοβουλία του WWF από το Σίδνεϊ της Αυστραλίας το 2007, όταν δύο εκατομμύρια νοικοκυριά και επιχειρήσεις ύψωσαν τη φωνή τους ενάντια στην κλιματική αλλαγή, σβήνοντας τα φώτα για μία ώρα.
Σήμερα οργανώνονται σχετικές εκδηλώσεις σε πάνω από 6000 πόλεις σε όλο τον πλανήτη.
Ο Δήμος Αθηναίωνσυμμετέχει στην «Ώρα της Γης»
Ο Δήμος Αθηναίων επίσης συντονίζεται με την "Ώρα της Γης". Στέλνοντας μήνυμα ευαισθητοποίησης για την υπερθέρμανση του πλανήτη, από τις 20.30 έως τις 21.30 συσκοτίζεται ο Λόφος του Λυκαβηττού ενώ σβήνουν τα φώτα και στο Δημαρχιακό Μέγαρο (Αθηνάς 63).
Το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας
Τη συμμετοχή του στην Ώρα της Γης ανακοίνωσε το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας προτρέποντας πολίτες και φορείς, για σήμερα Σάββατο 30 Μαρτίου να σβήσουν για μία ώρα τα φώτα, από τις 20:30 έως τις 21:30.
Στη φετινή Ώρα τη Γης, στις 30 Μαρτίου, συνδέσου ξανά με τη φύση!
Νιώθεις συνεχώς ότι χάνεις τη σύνδεσή σου με τη φύση; Γίνε κομμάτι ενός παγκόσμιου κινήματος και βρες τη ξανά. Συνδέσου μαζί μας και πάρε μέρος στην Ώρα της Γης για να σώσουμε τη ζωή του πλανήτη που απειλείται!
Είμαστε κομμάτι της φύσης κι όμως – έστω κι άθελά μας - απομακρυνόμαστε από αυτήν και την «πληγώνουμε» καθημερινά με τον τρόπο ζωής μας. Πληγώνουμε δηλαδή τον ίδιο μας τον εαυτό.
Έχουμε μια μοναδική ευκαιρία: Η γενιά μας είναι η τελευταία γενιά που μπορεί να σώσει τον πλανήτη. Ας την εκμεταλλευτούμε κάθε μέρα, μέσα από απλές αλλαγές στον τρόπο ζωής μας.
Μαζί μπορούμε να ανακαλύψουμε ξανά όσα μας συνδέουν και να βρούμε τους τρόπους να κάνουμε πράξη την αγάπη μας για την ίδια τη ζωή.
Φέτος στην Ώρα της Γης, έλα να συνδεθούμε όλοι μαζί με τη φύση για μία ώρα αλλά και... για πάντα!
Πάρε μέρος και θα σου αποκαλύψουμε στο email σου τα μυστικά για να συνδέεσαι με τη φύση καθημερινά!
Το Σάββατο 24 Μαρτίου, 20.30-21.30, το WWF μας καλεί να σβήσουμε όλοι τα φώτα στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα προστασίας του πλανήτη μας.
Ειδικότερα της θάλασσας και της μοναδικής της ζωής που απειλείται από την κλιματική αλλαγή!
Η Ώρα της Γης (Earth Hour – http://www.wwf.gr/earthhour/), η μεγαλύτερη παγκόσμια εκστρατεία ευαισθητοποίησης του WWF, θα σημάνει και φέτος, το Σάββατο 24 Μαρτίου, από τις 20.30 ως τις 21.30, οπότε και εκατομμύρια πολίτες, φορείς, κοινότητες και επιχειρήσεις από όλο τον κόσμο θα σβήσουν συμβολικά τα φώτα για μία ώρα, διαδίδοντας, με αυτό τον τρόπο, ένα ηχηρό μήνυμα για την επιτακτική ανάγκη προστασίας του πλανήτη μας και της μοναδικής του βιοποικιλότητας.
Στη νότια Ασία, στην ανατολική πλευρά των Ιμαλαΐων, βρίσκεται μια από τις μικρότερες, αλλά και πιο ευτυχισμένες χώρες του πλανήτη. Πρόκειται για το Βασίλειο του Μπουτάν, έναν από τους πιο σημαντικούς παίκτες στην παγκόσμια μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής.
Το Μπουτάν είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που όχι μόνο αφοσιώθηκε, αλλά και πέτυχε να έχει ουδέτερο αποτύπωμα άνθρακα. Αυτό σημαίνει ότι κατόρθωσε να εκλύει τόσο διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα όσο μπορεί να απορροφήσει η βλάστηση.
Είναι πολύ σημαντικό πως επιτέλους ένα κράτος καταφέρνει να εξασφαλίσει τα μέσα για να εφαρμόσει με μακροχρόνιο προγραμματισμό τις δεσμεύσεις του για την κατάλληλη διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών που καλύπτουν περίπου τη μισή έκταση της χώρας. Αποτελεί την πρώτη πρωτοβουλία αυτού του είδους στην Ασία και μια από τις λίγες σε ολόκληρο τον κόσμο.
Αρκεί να σημειωθεί πως οι περισσότερες προστατευόμενες περιοχές του πλανήτη δεν έχουν επαρκή διαχείριση, εξαιτίας της έλλειψης χρηματοδότησής τους. Όταν όμως επιτυγχάνεται καλή διαχείριση σε πάρκα, άγρια ζωή και άλλες προστατευόμενες περιοχές, τότε τα δάση που τα περικλείουν είναι υγιή. Κατ’ επέκταση, η βλάστηση μπορεί να συμβάλει αποτελεσματικότερα στις εκπομπές ρύπων (και αυτό ωφελεί τους ανθρώπους και την άγρια φύση με πολλούς τρόπους). Όταν τα δάση δεν είναι υγιή ή όταν αποψιλώνονται, τότε και οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από αυτοκίνητα, φορτηγά, τρένα, αεροπλάνα, και πλοία έχουν επιπτώσεις στην ατμόσφαιρα.
Η μόνιμη χρηματοδότηση προέρχεται από την πρωτοβουλία Bhutan for Life (BFL) που είναι το αποτέλεσμα μιας στενής συνεργασίας του Βασιλείου του Μπουτάν με το WWF. Στην καρδιά του BFL βρίσκεται ένα κονδύλι ύψους 43 εκατομμυρίων δολαρίων για τη διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών της χώρας που φτάνουν τα 5 εκατομμύρια στρέμματα, καθώς και η δέσμευση της κυβέρνησης του Μπουτάν να συνεισφέρει 75 εκατομμύρια δολάρια ως χορηγία για τα πρώτα 14 χρόνια, αλλά και να βρει μια μόνιμη πηγή χρηματοδότησης για τις προστατευόμενες περιοχές, πέραν των 14 αυτών ετών. Πρόσφατα, κατακτήθηκε ένα σημαντικό βήμα για το BFL: η δέσμευση του Βασιλείου του Μπουτάν, του WWF και δωρητών από όλον τον κόσμο πως θα συμβάλουν στο αρχικό κεφάλαιο.
Το BFL εντάσσεται σε μια καινοτόμο οικονομική προσέγγιση, στο Project Finance for Permanence (PFP), το πρόγραμμα που το WWF, κυβερνήσεις και λοιποί συνεργάτες έχουν χρησιμοποιήσει, για να χρηματοδοτήσουν τρεις συνολικά χώρες. Η μεγαλύτερη πρωτοβουλία του PFP είναι στη Βραζιλία, όπου υπάρχει ένα κονδύλι ύψους 215 εκατομμυρίων δολαρίων για να τη μόνιμη προστασία 150 εκατομμυρίων στρεμμάτων του Αμαζονίου.
Με τα κονδύλια του BFL - που θα προέλθουν από το Πράσινο Ταμείο για το Κλίμα, το Παγκόσμιο Ταμείο Προστασίας του Περιβάλλοντος και ιδιώτες δωρητές - το Μπουτάν θα είναι σε θέση να αναλάβει πολλές δράσεις για τις προστατευόμενες περιοχές. Θα μπορεί να εκπαιδεύσει κοινότητες σε βιώσιμες και ανθεκτικές για το κλίμα, επιχειρήσεις για τη φύση, καθώς και να διαχειριστεί υπεύθυνα τα δάση, ώστε αυτά να συμβάλλουν σημαντικά στην απορρόφηση του διοξειδίου του άνθρακα. Επιπλέον, να βοηθήσει στο να διεξαχθούν επιστημονικές απογραφές των δασών, για να διαπιστωθεί εάν είναι υγιή, να παρέχει φωτοβολταϊκά πάνελ και σόμπες βιοαερίου στις κοινότητες (δηλαδή, εναλλακτικές λύσεις από την καύση του ξύλου για τη θέρμανση και τη μαγειρική, η οποία εκπέμπει πολύ διοξείδιο του άνθρακα στον αέρα) και πολλές άλλες δράσεις.
Αυτά τα μέτρα θα βοηθήσουν στο να διασφαλιστεί πως τα δάση της χώρας είναι υγιή και πως το Μπουτάν θα παραμείνει στα επίπεδα του ουδέτερου αποτυπώματος άνθρακα ή ακόμα και σε αρνητικά: αυτή τη στιγμή τα δάση του Μπουτάν απορροφούν περίπου τρεις φορές περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα από ό,τι εκλύει η χώρα στην ατμόσφαιρα, κάθε χρόνο.
Θα βοηθήσουν, ακόμα, στο να διασφαλιστεί πως η άγρια φύση στα δάση, δηλαδή οι τίγρεις της Βεγγάλης, οι λεοπαρδάλεις του χιονιού, οι ασιατικοί ελέφαντες και άλλα 200 είδη θηλαστικών και πτηνών θα μπορούν να ευδοκιμήσουν στο φυσικό τους περιβάλλον.
Επιπρόσθετα, οι ντόπιοι θα μπορούν να έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό, καθώς οι ποταμοί του Μπουτάν είναι μέρος ενός δικτύου ποταμών της περιοχής που παρέχει νερό για το ένα πέμπτο του παγκόσμιου πληθυσμού. Επίσης, τα υγιή δάση συμβάλλουν στην ανάπτυξη του οικοτουρισμού, της γεωργίας, και άλλων ευκαιριών για βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη για το 70 τοις εκατό του πληθυσμού του Μπουτάν που ζει σε αγροτικές περιοχές.
Στο δια ταύτα, μπορούμε να δούμε στον τρόπο που αναπτύχθηκε το πρόγραμμα του Μπουτάν ένα μοντέλο για να αναπτυχθούν πολλές δράσεις για το περιβάλλον. Ας γίνει αυτό το μικρό κράτος ένα πρότυπο για μια σημαντική αλλαγή στον πλανήτη!
Αναδημοσίευση από wwf.gr Αν θέλεις να βοηθήσεις τις δράσεις μας για την τίγρη, μπορείς να υιοθετήσεις μία εδώ!
Η περιβαλλοντική οργάνωση WWF Ελλάς έστειλε έκτακτη παρέμβαση προς τους βουλευτές των Β’ και Γ’ τμημάτων διακοπών της Βουλής, με αφορμή τη συζήτηση των σχεδίων νόμου α) για την οικοδόμηση στα δάση (Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και β) για τις τουριστικές επιχειρήσεις (Υπουργείο Τουρισμού).
Όπως σημειώνεται στην παρέμβαση: «Στα φετινά τμήματα διακοπής εργασιών της Βουλής (17.06.2014-03.10.2014) προωθείται η κατάργηση κάθε έννοιας χωροταξίας και προστασίας δασών και δασικών εκτάσεων.
Παράλληλα, εγκυμονείται ένα σχέδιο νόμου που διευκολύνει τη μη αντιστρεπτή καταστροφή της παράκτιας ζώνης (αιγιαλού και παραλίας), και το οποίο, παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς πολιτικών παρατάξεων, ποτέ δεν «αποσύρθηκε», δεδομένου ότι ποτέ δεν κατατέθηκε κάπου εκτός από τη διαβούλευση η οποία έληξε. Προσχηματικό πρόταγμα η τουριστική (κυρίως) ανάπτυξη, με κάθε κόστος. Όχημα η Εθνική Αντιπροσωπεία, δηλαδή εσείς.
Σας καλούμε να μη συμπράξετε σε αυτές τις εγκληματικές πολιτικές που απειλούν να βυθίσουν τη χώρα στην επόμενη, βαθύτερη κρίση: οικονομική, κοινωνική και βέβαια περιβαλλοντική.
Επιγραμματικά, τα δυο σχέδια νόμου διατρέχονται από μια λογική άνευ όρων δόμησης οπουδήποτε, με σαφή προτίμηση στις μεγάλες τουριστικές εγκαταστάσεις και στην ανεμπόδιστη χωροθέτηση νέων οικισμών παραθεριστικών κατοικιών, ακόμα και σε περιοχές μεγάλης οικολογικής σημασίας, δίχως βασική περιβαλλοντική μέριμνα.
Τροποποιούν επίσης πρόσφατη νομοθεσία, όπως το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού για τον Τουρισμό και τον νόμο 4179/2013 για τις τουριστικές επενδύσεις, υποσκάπτοντας έτσι ακόμα βαθύτερα τις προοπτικές της χώρας για ασφάλεια δικαίου και σαφή χωροταξικό σχεδιασμό.»
Η περιβαλλοντική οργάνωση WWF με επιστολές προς τη Διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Κριστίν Λαγκάρντ, τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο και τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, θέτει επιτακτικά την κρίσιμη περιβαλλοντική διάσταση των πολιτικών και μέτρων που εφαρμόζονται στο πλαίσιο του προγράμματος οικονομικής προσαρμογής.
Σε εξέλιξη βρίσκεται στο avaaz.org online διαμαρτυρία για το εγκληματικό νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση για να ξεπουλήσει τις ελληνικές παραλίες σε ιδιωτικές επειχειρήσεις. Το νομοσχέδιο όχι μόνο νομιμοποιεί τις αυθαίρετες επιχειρήσεις που ήδη καταπατούν παράνομα τις παραλίες αλλά μάλιστα επιτρέπει σε εταιρίες να καλύψουν κάθε σπιθαμή δημόσιας παραλίας στην Ελλάδα με ομπρέλες και πλαστικές ξαπλώστρες, να χτίσουν πάνω στο κύμα, ακόμη και να μπαζώσουν τις θάλασσες!
Ως αντίγραφο μιας πολιτικής που ακολουθήθηκε στην Ανδαλουσία, η οποία έφερε στην περιοχή καταστροφικά αποτελέσματα, περιέγραψε το ελληνικο σχέδιο για τους αιγιαούς η η συγγραφέας και blogger Niemandsrose, μιλώντας στο Hot Doc Radio και τον Κώστα Βαξεβάνη. Όπως ανέφερε, όταν επισκέφθηκε την Ανδαλουσία, είδε ένα αποτρόπαιρο οικιστικό τερατούργημα:Οι ιδιώτες είχαν αποκτήσει την άδεια να χτίσουν ανεξέλεγκτα πάνω στο κύμα, με αποτέλεσμα μέσα σε παραλίες να υπάρχουν αντιαισθητικοί τσιμεντένιοι ογκόλιθοι, χωρίς κανένα σεβασμό στο περιβάλλον. Πέραν του περιβαλλοντικού, η κίνηση σύμφωνα με την Niemandrose δεν είχε ούτε θετικό οικονομικό πρόσημο, καθώς η κερδοφορία ήταν πολύ βραχύβια και γύρισε τελικά μπούμερανγκ στην κυβερνηση.
Οικολογικά εγκληματικό χαρακτηρίζει η WWF Ελλάς το νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών για τις ακτές της χώρας και με ανοιχτή επιστολή της προς τους βουλευτές τούς καλεί να ασκήσουν κάθε πίεση «ώστε αυτή η οικολογικά εγκληματική πρόταση να μην κατατεθεί στη Βουλή». Σύμφωνα με την WWF με το νομοσχέδιο «Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας», η κυβέρνηση καταστρεφει τον παράκτιο και παρόχθιο πλούτο με τους εξής τρόπους:
