Τη διαγραφή του Δημήτρη Δανίκα από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου, αποφάσισε η Επιτροπή Δεοντολογίας της Ακαδημίας, έπειτα από το άρθρο του στο Πρώτο Θέμα, με τίτλο «Ο αρβυλόμαγκας και το αλαλούμ», στο οποίο ουσιαστικά υπερασπιζόταν τον Στάθη Παναγιωτόπουλο.

«Αφού λοιπόν λόγω τηλεοπτικής δημοφιλίας κατέληξαν στο κρεβάτι του. Αφού λοιπόν λόγω “επωνυμίας” έκατσαν στα τέσσερα. Και αφού λόγω αρβυλο-εκπομπών, που όζουν πετσίλα και πορδίλα, συμφώνησαν να απαθανατιστούν, οπτικώς και μπρος και πίσω και πλαγίως και μπρούμυτα και παρτουζοειδώς, ε τότε με το σπαθί τους κέρδισαν πρώτο ρόλο σ’ αυτή τη χυδαιότητα που μπροστά στο τελευταίο επαγγελματικό πορνογράφημα του Δημήτρη Σειρηνάκη μοιάζει κάτι χειρότερο από σκουπίδι» έγραφε μεταξύ άλλων στο άρθρο του. Μετά από το άρθρο του αυτό, τέσσερα μέλη της Ε.Α.Σ ζήτησαν να διαγραφεί από την Ακαδημία καθώς οι θέσεις που εκφράζει δεν συνάδουν με τα ήθη που οφείλει να πρεσβεύει κάποιος που φέρει την ιδιότητα του ακαδημαϊκού μέλους και η Επιτροπή Δεοντολογίας έκανε δεκτό το αίτημά τους.

Η ανακοίνωση της Ε.Α.Κ. 

Σας ενημερώνουμε πως τον Ιανουάριο υποβλήθηκε από 4 μέλη μας, την Ενδυματολόγο Μάρλι Αλειφέρη και τις Σκηνοθέτιδες Ρηνιώ Δραγασάκη, Σοφία Εξάρχου και Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη, αίτημα διαγραφής του κριτικού κινηματογράφου, Δημήτρη Δανίκα, με αφορμή άρθρο του στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα. Το αίτημα έκανε χρήση του άρθρου 16 του καταστατικού μας.

Το Διοικητικό Συμβούλιο, ακολουθώντας τη διαδικασία που ορίζει το συγκεκριμένο άρθρο, ενημέρωσε την Επιτροπή Δεοντολογίας της ΕΑΚ, η οποία επιλήφθηκε του θέματος. Στη συνέχεια, η Επιτροπή προσκάλεσε τις δύο πλευρές σε ακροάσεις, ώστε να ακούσει τα επιχειρήματά τους και να αποκτήσει σφαιρική εικόνα του θέματος. Μετά από αρκετές συνεδριάσεις, τα μέλη της Επιτροπής Δεοντολογίας ψήφισαν σε μυστική ψηφοφορία (όπως ορίζει το καταστατικό) και η απόφαση που προέκυψε είναι η παρακάτω.

Οι εκπρόσωποι της Επιτροπής Δεοντολογίας της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, μετά από καταγγελία που δεχθήκαμε από 4 μέλη της, με αίτημα να διαγραφεί από την ΕΑΚ ο κριτικός Δανίκας Δημήτρης με αφορμή το άρθρο του, «Ο αρβυλόμαγκας και το αλαλούμ» (Πρώτο Θέμα, 24/12/2021), ακούσαμε εκτενώς και τις δύο πλευρές και συγκεντρωθήκαμε σε πολύωρες συνεδριάσεις για να αποφασίσουμε με ευθύνη, σοβαρότητα αλλά και θάρρος.

Σχετικά με την απόφασή μας, όλοι μας θεωρούμε εξαιρετικά επικίνδυνο ένα προηγούμενο που πλήττει, ή έστω αφήνει διάτρητη σε μελλοντικές ερμηνείες, την ελευθερία του λόγου – ειδικά στις τέχνες και την κριτική τους. Ο κινηματογράφος είναι πολιτισμός και μόνο πολιτισμός είναι η απάντηση – σε οποιαδήποτε ερώτηση. Η ελευθερία του λόγου όμως, όπως και οποιαδήποτε άλλη ελευθερία στα δημοκρατικά πολιτεύματα, έχει και ευθύνες και συνέπειες και όρια. Αν ο λόγος κρίνεται συκοφαντικός, προσβλητικός, επικίνδυνος, αν ακολουθεί τη ρητορική του μίσους, τότε αυτό πλήττει την αξιοπρέπεια, το κύρος, την κοινή ασφάλεια και τότε τα όρια είναι απαραίτητα.

Ο κύριος Δανίκας δεν έγραψε την κριτική μιας ταινίας. Αλλά ένα κείμενο άποψης, ένα στην ουσία πολιτικό κείμενο, για ένα σοβαρότατο κοινωνικό θέμα που μόνο τελευταία τολμήσαμε ως κοινωνίες να επαναδιαπραγματευτούμε και να επαναπροσδιορίσουμε. Σε μία εποχή όπου έχει ανοίξει επιτέλους ένας σοβαρός διάλογος για τη σεξουαλική παρενόχληση/κακοποίηση, την κουλτούρα του βιασμού, τις γυναικοκτονίες, όπου οι δημόσιες φωνές προσπαθούν να πάνε μπροστά έναν κόσμο που, άμεσα ή έμμεσα, έχει την τάση να κατηγορεί το θύμα, ένα μέλος της ΕΑΚ γράφει ένα άρθρο για το revenge porn, που εμμένει να θεωρεί τη γυναίκα (τουλάχιστον) συνένοχη στο έγκλημα.

Θεωρούμε ότι ένα τέτοιο κείμενο από έναν τόσο επιδραστικό αρθρογράφο σ’ ένα τόσο λαοφιλές έντυπο επηρεάζει καταλυτικά την κοινή γνώμη, ενισχύοντας τα ταμπού και τα διαστρεβλωμένα πρότυπα που θέλουν την γυναίκα να μην έχει δικαίωμα στην σεξουαλικότητά της και την ελεύθερη αυτοδιάθεσή της. Κατά τον κύριο Δανίκα μια γυναίκα «πρέπει να προσέχει» γιατί αλλιώς «καλώς πληρώνει το τίμημα».

Οφείλουμε επίσης να λάβουμε υπόψη μας ότι δεν είναι η πρώτη φορά που ο κύριος Δανίκας έχει γράψει με παρόμοιο τόνο, ύφος και λόγο για τις γυναίκες («Οι άλλες άγνωστες αμαρτίες του Χάρβεϊ Γουάινσταϊν: Ο βίος και η πολιτεία του» | Πρώτο Θέμα, 16/10/2017).

Η Επιτροπή Δεοντολογίας της ΕΑΚ δεν είναι δικαστήριο. Έχει μία συμβολική ισχύ και δράση. Θεωρούμε ότι ο κύριος Δανίκας δεν πλήττεται – δεν χάνει την εργασία του ή την πρόσβαση να συνεχίσει να γράφει τις απόψεις του ελεύθερα. Εμείς όμως πιστεύουμε ότι τέτοιου είδους κείμενα κάνουν κάτι χειρότερο από το «να πλήττουν το κύρος της Ακαδημίας» (όπως προβλέπει το καταστατικό ως κριτήριο διαγραφής στο Άρθρο 16 παράγραφος 2β). Τέτοιου είδους κείμενα εκπροσωπούν παλιές, λοξές κι επικίνδυνες αντιλήψεις που δεν έχουν καμία θέση σ’ έναν θεσμό πολιτισμού. Οι κινηματογραφιστές στεκόμαστε στο πλευρό των γυναικών κι επιλέγουμε το δρόμο της ισότητας, του σεβασμού και της ανοιχτής σκέψης που θέλουμε να ελπίζουμε ότι θα οδηγήσει σ’ έναν πιο δίκαιο κόσμο.

Για όλα τα παραπάνω, ως επιτροπή δεοντολογίας αποφασίζουμε να κάνουμε δεκτό το αίτημα της διαγραφής του κυρίου Δανίκα από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου.

Η Επιτροπή Δεοντολογίας

Αποστολίδη Ρέα, παραγωγός
Βαρυμποπιώτης Κώστας, μιξέρ ήχου
Καραμάνης Χρήστος, διευθυντής φωτογραφίας
Κατσούφης Βασίλης, παραγωγός
Λυκούργου Πόλυ, κριτικός κινηματογράφου
Μακρίδης Μπάμπης, σκηνοθέτης
Παπαδημητρίου Λυδία, θεωρητικός κινηματογράφου
Σουγανίδου Ειρήνη, διανομέας
Χατζάκου Μαρία, σκηνοθέτις – παραγωγός

ΠΩΣ ΜΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΕΓΙΝΕ ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΣΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΝΟΜΟΥΣ

Το sexting (sex και texting), δηλαδή η αποστολή και η λήψη σεξουαλικών μηνυμάτων ή εικόνων μέσω ηλεκτρονικών μέσων αναφέρθηκε ως “η σύγχρονη μορφή σεξουαλικής έκφρασης που αυξάνεται ραγδαία σε δημοτικότητα, κυρίως μεταξύ των νεαρών ενηλίκων”, σε μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2017. Ήταν σε έξαρση από το το 2009.

Εν καιρώ πανδημίας, πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις και αποκαλύφθηκαν συνήθειες και τάσεις που ανησυχούν. Έτσι έγιναν και κάποιες διευκρινίσεις. Όπως ότι όταν ένας σύντροφος πιέζει ή εξαναγκάζει τον άλλον να στείλει μηνύματα με το συγκεκριμένο περιεχόμενο, πρόκειται για εξαναγκαστικό sexting και είναι ένδειξη που πιθανόν να συνδέεται με ευρύτερα μοτίβα βίας στη σχέση.

Διαπιστώθηκε επίσης, ότι μια από τις πιθανότερες εξελίξεις του sexting είναι η δημοσίευση αυτών των προσωπικών εικόνων (συνήθως μετά τη διακοπή της σχέσης), χωρίς την άδεια του παρτενέρ που εμφανίζεται σε αυτές. Η συγκεκριμένη συνθήκη πήρε διαστάσεις φαινομένου που σήμερα λέγεται revenge porn και cyber rape.

Στην Ελλάδα δεν περιλήφθηκε στη σειρά των αλλαγών που έγιναν στο νέο Ποινικό Κώδικα και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.

Η πλειοψηφία των θυμάτων είναι γυναίκες και οι συνέπειες δυνητικά σοβαρές, καθώς συχνά κατηγορούνται για τις ενέργειες τους και κρίνονται ως 'σεξουαλικά άτακτες' -γεγονός που έχει αντίκτυπο σε όλη τους τη ζωή.

Την ίδια ώρα, οι άνδρες εκλαμβάνονται ως σεξουαλικά έμπειροι και δεν βιώνουν κάποια αρνητική συνέπεια -καθώς κάνουν ό,τι 'προβλέπεται' από το φύλο τους. Ναι και το revenge porn ανήκει στη λίστα-χαρά της πατριαρχίας και όσων κρίνονται με δυο μέτρα και δυο σταθμά σε ό,τι αφορά τα φύλα: η γυναίκα 'επιτρέπεται' να συμμετέχει σε σεξουαλικές σχέσεις μόνο όταν είναι σε δεσμό, ενώ ο άνδρας 'επιτρέπεται' να έχει πολλές συντρόφους, χωρίς να υπάρχει θέμα.

Όλα όσα διάβασες έως εδώ είναι συμπεράσματα ερευνών που αναφέρθηκαν στην τελευταία μελέτη για το revenge porn, η οποία δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο του 2020.

Διερεύνησε τις αντιλήψεις που προκύπτουν για τα θύματα του φαινομένου που προσδιορίζεται ως συγκεκριμένη μορφή ψηφιακής κακοποίησης που συνήθως λειτουργεί ως αντίποινο ή μέσο εκβιασμού νυν ή πρώην σύντροφο και διασταυρώνεται με τη σεξουαλική κακοποίηση -καθώς περιλαμβάνει τη ψηφιακή διανομή γυμνών ή σεξουαλικών φωτογραφιών ή/και βίντεο ενός ατόμου, χωρίς τη συγκατάθεση του.

Τα ευρήματα ήταν σύμφωνα με τη βιβλιογραφία που σχετίζεται με το βιασμό -και θέλει τις γυναίκες να προκαλούν, με τον τρόπο που ντύνονται. Υπέδειξαν ότι προσωπική φωτογραφία ή βίντεο που δημοσιεύεται από πρώην σύντροφο, καταλήγει να γίνεται κοινωνικό στίγμα για το θύμα, μολονότι δεν έχει δώσει τη συγκατάθεση του να δει οποιοσδήποτε άλλος τις εικόνες, πέραν του προβλεπόμενου παραλήπτη.

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΘΥΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Όπως όλες οι μορφές κακοποίησης και το revenge porn είναι εξαιρετικά τραυματική. Παγκοσμίως η νομοθεσία άργησε να ανταποκριθεί. Τη σήμερον ημέρα, υπάρχουν τρόποι να διεκδικήσει και να βρει το δίκιο του το θύμα. Ακόμα και στην Ελλάδα. Ο διπλωματούχος ηλεκτρολόγος μηχανικός, Certified Data Protection Officer, Θεόδωρος Μπλίκας εξηγεί στο Magazine τα πάντα.

“Πρώτον, το revenge porn είναι στην πραγματικότητα, σεξουαλικό έγκλημα. Αυτό είναι το βασικό και το πιο σημαίνον για το θύμα. από ό,τι είναι ενδεχομένως Ταυτόχρονα ανακύπτει και το θέμα της παραβίασης της ιδιωτικότητας.

Δεύτερον, πρόκειται για παραβίαση της ιδιωτικότητας, που η οποία προστατεύεται από διεθνείς συμβάσεις (για παράδειγμα, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου) και από το Σύνταγμα. Πρόκειται για κατοχυρωμένο δικαίωμα. Άρα, το revenge porn είναι παραβίαση θεμελιώδους ανθρώπινου δικαιώματος -όχι ένα απλό παράπτωμα.

Τρίτον, σχετίζεται με το Γενικό Κανονισμό Προστασίας Δεδομένων και κυρίως με το δικαίωμα στη λήθη, που προβλέπει ο κανονισμός. Πρόκειται για το δικαίωμα που έχουν τα φυσικά πρόσωπα, να εξαφανίζουν ζητούν να διαγράφονται προσωπικά δεδομένα που τους αφορούν, στο βαθμό που τους αφορούν -ζητώντας να κατέβουν, να σβηστούν και να διαγραφούν”.

Ο καθ' ύλην αρμόδιος μας προειδοποίησε πως κάπου εδώ το θέμα γίνεται tricky, νομικά.

Η ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΛΗΨΗ ΚΑΙ Η ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

“Ο GDPR και όλη η νομοθεσία που 'κρέμεται' από αυτόν, αναφέρεται στις υποχρεώσεις των Υπευθύνων Επεξεργασίας, οπότε πρέπει να ορίσουμε ποιος είναι ο Υπεύθυνος Επεξεργασίας. Ποιος, δηλαδή, ευθύνεται για την ανάρτηση, πχ κάποιου περιεχομένου στους υπεύθυνους επεξεργασίας. Λέει σε ένα σημείο, ότι Σύμφωνα με τον Κανονισμό, προσωπικά δεδομένα που λαμβάνουν χώρα (συμβαίνουν, πραγματοποιούνται, καταγράφονται) μέσα σε σπίτια (στην οικιακή ζωή) δεν εμπίπτουν καταρχήν στο πεδίο εφαρμογής του στον κανονισμό.

Αυτό σημαίνει ότι ο GDPR δεν θα εφαρμοζόταν, σε περίπτωση που κάποιος είχε 'τραβήξει' στιγμή με τον/την σύντροφο του και την έδειχνε σε κάποιο φίλο. Η προφορική διάδοση δεν εμπίμπτει στις αρμοδιότητες του κανονισμού. Επομένως, αν κάποιος έχει φωτογραφίες και βίντεο με προσωπικές στιγμές και τις δείχνει σε άλλους, το θύμα μπορεί να κινηθεί δικαστικά για άλλους λόγους -όπως ο εκβιασμός ή η προσβολή-, όχι όμως, για το θέμα της επεξεργασίας δεδομένων. “Τονίζουμε το «καταρχήν» καθώς υπό προυποθέσεις η εφαρμογή του ΓΚΠΔ δύναται να επεκταθεί και σε περιπτώσεις που εκ πρώτης όψεως δεν είναι ξεκάθαρες”.

Πότε αποκτά εφαρμογή ο GDPR; “Όταν το υλικό φεύγει από τη σφαίρα του ιδιωτικού και γίνεται δημόσιο. Όταν μπαίνει σε κοινή θέα: όταν αναρτάται σε μια ιστοσελίδα. Η ιστοσελίδα αυτή καθίσταται υπεύθυνος επεξεργασίας.

Με βάση τον κανονισμό προστασίας προσωπικών δεδομένων, όταν κάποιος που έχει δημόσια παρουσία (εφημερίδα, ραδιόφωνο, τηλεοπτικό κανάλι, ιστοσελίδα) αναπαράγει στο βαθμό που μπορεί να αναπαράξει (πχ για το ράδιο είναι ηχογραφημένη συνομιλία) ένα ιδιωτικό αντικείμενο το μέσο (είτε πρόκειται για φυσικό, είτε για νομικό πρόσωπο), καθίσταται υπεύθυνο επεξεργασίας. Και ως τέτοιο έχει όλες τις υποχρεώσεις που προβλέπει ο κανονισμός. Δηλαδή, το υλικό πρέπει να έχει εξασφαλιστεί νόμιμα, η αναπαραγωγή και η επεξεργασία να γίνεται επίσης νόμιμα, βάσει του άρθρου 5 του GDPR, να έχουν τηρηθεί οι αρχές του άρθρου 5, κοκ.

"Στη λίστα είναι η συναίνεση των δυο πλευρών, όχι ως προς τη λήψη του βίντεο ή της φωτογραφίας, αλλά ως τη δημοσίευση. Αν δεν υπάρχει η συγκεκριμένη συναίνεση (εφόσον σε τέτοιες περιπτώσεις δε θα μπορούσε να υπάρχει άλλη νόμιμη βάση επεξεργασίας), το προϊόν δημοσιοποίησης είναι παράνομο. Αυτή είναι η πραγματικότητα των περιπτώσεων του revenge porn ή της δυσφήμισης".

Το γεγονός ότι μια ιστοσελίδα αγνοεί τόσο βαθιά το GDPR -που δεν παίρνει καν τηλέφωνο το θύμα για να του πει τι έχει συμβεί και να το ρωτήσει τι θα ήθελε να γίνει- υπονοεί σημαντικότερες ελλείψεις, σε σχέση με τον κανονισμό. Σημαίνει ότι ο υπεύθυνος επεξεργασίας δεδομένων δεν έχει κάνει και άλλα πράγματα, για να συμμορφωθεί με το GDPR (να έχει υπεύθυνο προστασίας δεδομένων επεξεργασίας, τεχνικά μέτρα ελέγχου της νομιμότητας του υλικού που επεξεργάζεται, ώστε να λειτουργεί με νόμιμο τρόπο, αρχείο δραστηριοτήτων, κλπ).

Όταν έχουμε να κάνουμε με περίπτωση που προκαλείται σούσουρο θόρυβος στα media, η αρχή προστασίας δεδομένων μπορεί να κάνει αυτεπάγγελτη παρέμβαση. Κανονικά, μετά τα όσα συνέβησαν χθες περιμένω ότι εντός των προσεχών ημερών η αρχή θα κινήσει τις διαδικασίες και θα ζητήσει τον έλεγχο του νομικού προσώπου (εταιρία, ιστοσελίδα, εφημερίδα κλπ) που έχει αναρτήσει το υλικό".

ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΟΙΝΕΣ

“Ποικίλουν. Όταν μιλάμε για ιδιωτικές εταιρίες, οι ποινές φτάνουν έως τα 20 εκατομμύρια ευρώ ή το 4% του τζίρου της εταιρίας ή του ομίλου -αν πρόκειται για κάποιον που έχει διεθνή δραστηριότητα. Όσο πιο σημαντική είναι η παραβίαση (υπάρχουν κριτήρια) τόσο μεγαλύτερο είναι το πρόστιμο.

Τα 20 εκατομμύρια ευρώ -που είναι το μάξιμουμ πρόστιμο-, είναι ανά παράβαση και ανά φυσικό πρόσωπο.

Δηλαδή, αν η υπόθεση αφορά πέντε φυσικά πρόσωπα, το συνολικό ποσό θεωρητικά θα μπορούσε να είναι 5 επί 20.000.000 ευρώ και για αυτό βλέπετε πρόστιμα 200 εκατομμυρίων στο εξωτερικό. Επίσης, αύξηση υπάρχει σε περίπτωση υποτροπής -ή αν συντρέχουν άλλοι επιβαρυντικοί λόγοι”.

Εδώ προκύπτει ένα άλλο θέμα: “Η ιστοσελίδα δημοσίευσε το παράνομο περιεχόμενο, με στόχο το κέρδος, χωρίς να ζητήσει τη συναίνεση του υποκειμένου (φυσικού προσώπου). Ενδεχομένως δεν έλαβε και άλλα μέτρα που προβλέπονται από τον κανονισμό, ώστε να διασφαλίσει τη νομιμότητα ή την ασφάλεια των πληροφοριών. Συντρέχουν δηλαδή, όλοι οι λόγοι του κανονισμού για την επιβολή του μέγιστου προστίμου”. Όπως υπάρχει και το ενδεχόμενο διαταγής απαγόρευσης περαιτέρω επεξεργασίας (να κατέβει το υλικό και να μη ξαναχρησιμοποιηθεί).

Ο ΑΣΦΑΛΕΣΤΕΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΘΥΜΑΤΟΣ

“Τα πρόστιμα που επιβάλει η αρχή προστασίας προσωπικών δεδομένων, είναι διοικητικά. Πηγαίνουν στο δημόσιο ταμείο και όχι στο φυσικό πρόσωπο. Η αρχή δεν μπορεί να επιβάλει ποινή φυλάκισης στο θύτη. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να διεκδικήσει το φυσικό πρόσωπο, μέσω αγωγών σε αστικά δικαστήρια. Εκεί μπορεί να αξιώσει και αποζημίωση για τη βλάβη που έχει υποστεί. Να κυνηγήσει το θύτη, με βάση τη νομοθεσία για τα σεξουαλικά εγκλήματα.

Ο ασφαλέστερος δρόμος για να κινηθεί ενάντια σε αυτόν που τράβηξε και διέθεσε το παράνομο υλικό είναι μέσω του αγώνα έναντι αυτού που το ανήρτησε. Αν γίνει έλεγχος από την αρχή προστασίας προσωπικών δεδομένων ή τον εισαγγελέα, ώστε να μπορέσει να καταλήξει στο πώς βρήκε η ιστοσελίδα (ή όποιο άλλο μέσο) το υλικό, το μέσο είναι υποχρεωμένο να εξηγήσει τα πάντα και έτσι προκύπτει και αυτός που έδωσε το βίντεο ή τη φωτογραφία. Αυτόματα το όνομα της διαρροής είναι αποδεδειγμένο και έτσι μπορεί να κινηθεί εναντίον του το υποκείμενο”.

Πηγή: news247.gr