Ήταν 1933, λίγο μετά την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ στην εξουσία της Γερμανίας όταν άρχισε να κυκλοφορεί το «προγονικό πάσο» (Ahnenpaß), ένα πάσο που άρχισε άτυπα να χρησιμοποιείται στη καθημερινότητα, και χωρίς αυτό ουσιαστικά δεν είχε ο πολίτης τη δυνατότητα να αποτελεί ένα ισοδύναμο μέλος της κοινωνίας.

Με την ψήφιση του «εξουσιοδοτικού νόμου» (Ermächtigungsgesetz, 24.03.1933), που θυμίζει τον σημερινό «Νόμο για Προστασία από τις Λοιμώξεις», η γερμανική Βουλή (Reichstag) εξουσιοδότησε την κυβέρνηση του Χίτλερ να εκδίδει νόμους χωρίς την συγκατάθεσή της. Δυο μέρες πριν είχε μπει σε λειτουργία το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Ντάχαου (KZ Dachau), αρχιτεκτονικό κατασκεύασμα που έμοιαζε με κατασκευές που στήνονται επίκαιρα στην Αυστραλία. Από εκεί και πέρα, το σύνταγμα αγνοήθηκε και η κυβέρνηση έβγαζε αποφάσεις εν μία νυκτί που καταργούσαν δικαιώματα σε ομάδες ανθρώπων που ανήκαν σε διαφορετικό κοινωνικό, θρησκευτικό ή φυλετικό χώρο. Χωρίς το πάσο όλο και μεγαλύτερος κοινωνικός αποκλεισμός επήρχετο.

Χωρίς το πάσο δεν μπορούσε κάποιος να πραγματοποιήσει τις αγορές του, δεν είχε δικαίωμα να λάβει μέρος στις εκλογές, του είχε επιβληθεί κοινωνικός αποκλεισμός και σύντομα δεν είχε πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και στην εκπαίδευση.

Στις 7 Απριλίου του 1933, με το νόμο  «Για την αποκατάσταση της επαγγελματικής δημόσιας διοίκησης», όποιος δεν κατείχε το “πάσο” δεν είχε δικαίωμα να εργαστεί στο δημόσιο και αργότερα στον ιδιωτικό τομέα.

Δικαίωμα στο πάσο είχαν όσοι μπορούσαν να αποδείξουν ότι είναι “Άριας καταγωγής” και ότι οι πρόγονοί τους δεν είχαν καμία σχέση με άλλες φυλές και «ράτσες». Στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, σήματα στην ενδυμασία έκαναν διακριτούς τους λόγους της κράτησης.

Από τον Σεπτέμβριο του 1941 οι Εβραίοι υποχρεώθηκαν, ακόμα και εν ελευθερία, να φορούν εμφανώς ένα κίτρινο «άστρο του Δαβιδ» στο πέτο τους. Η εβραϊκή καταγωγή τους δεν ήταν πια προσωπική υπόθεση, αλλά στοιχείο προσβάσιμο στον καθένα και κριτήριο για την παραχώρηση ή όχι δικαιωμάτων.

Λόγω της αυξημένης ζήτησης για τα πάσα, η γενεαλογική έρευνα και αργότερα η ευγονική άνθισαν στη ναζιστική Γερμανία.

Εκατομμύρια άνθρωποι χαρακτηρίστηκαν στην αρχή «βρώμικοι», μετά τους επέρριψαν την ευθύνη ότι μεταδίδουν μολυσματικές ασθένειες, εστάλησαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου και αντιμετωπίστηκαν με τον πιο φρικτό και απάνθρωπο τρόπο. Οι “αντι” βασανίζονταν στα υπόγεια της Γκεστάπο, τα SS είχαν “ασυλία” και ήταν υπεράνω νόμου.

 

Εκατομμύρια άνθρωποι εξοντώθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα πτώματά τους εξαφανίστηκαν στα κρεματόρια του ναζιστικού καθεστώτος καθώς η κυβερνητική μηχανή είχε επιλέξει να εφαρμόσει την «τελική λύση». Πρωτοστάτες και χρηματοδότες απ την αρχή στάθηκε η χημική και φαρμακευτική βιομηχανία: Εταιρίες όπως οι BAYER, BASF, Hoechst και πολλές άλλες, ενωμένες από το 1925 στην «Κοινοπραξία Βιομηχανιών Βαφικών Υλών», (IG Farben) παρείχαν στο σύστημα ό,τι τους ένωνε, από τα «πειραματικά εμβόλια» του Δρ. Γιόζεφ Μένγκελε ως το υδροκυάνιο για τα αέρια του Άουσβιτς.

Εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρη την Ευρώπη που υποστήριξαν το μηχανισμό αργότερα δήλωσαν ότι «έκαναν απλά τη δουλειά τους» και ότι δεν ήταν σε θέση να δουν τι έρχεται καθώς είχαν «τυφλωθεί» από τη προπαγάνδα του καθεστώτος.

Η τέχνη, ο αθλητισμός, τα θέατρα, οι κινηματογράφοι, τα μπαρ, τα εστιατόρια. Όλα ήταν ελεγχόμενα από τον κρατικό μηχανισμό. Η λογοκρισία μπήκε στην ζωή των Γερμανών. Μουσική που δεν εκπροσωπούσε το σύστημα, απαγορευόταν. Εκατομμύρια βιβλία, λογοτεχνικά, ιστορικά, πολιτικά, φιλοσοφικά, που δεν ακολουθούσαν τη γραμμή του συστήματος κάηκαν. Συναυλίες που δεν ήταν εγκεκριμένες από το “σύστημα” απαγορεύτηκαν υπό την απειλή προστίμου ή εγκλεισμού. Μόνο τα μέλη του “κόμματος” είχαν δικαίωμα στη κουλτούρα και τη διασκέδαση.

 

Αφού κατέρρευσε το σύστημα, μάθαμε ότι όλα τα μέτρα που ελήφθησαν, οι αποφάσεις των πολιτικών και οι προτάσεις των τότε «ειδικών» ήταν παράλογες, παρανοϊκές. Οι άνθρωποι χωρίς το «πάσο» δεν ήταν ούτε υπάνθρωποι, ούτε “ψείρες” ούτε μετέδιδαν θανατηφόρες ασθένειες. Ήταν άνθρωποι με αντίθετες πολιτικές πεποιθήσεις, διαφορετική θρησκεία ή καταγωγή. Σε αυτούς «φορτώθηκαν» όλα τα κακά μιας αρρωστημένης κοινωνίας που έκανε φρικαλεότητες. Αρκετοί από αυτούς που διέπραξαν τις φρικαλεότητες, αρνούνταν (ακόμα μέχρι και σήμερα) να παραδεχθούν ότι οι αποφάσεις που έλαβε ο καθένας και η απραξία, οδήγησαν σε φρικτές δολοφονίες εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων.

———————————————————————————————————————————–

———————————————————————————————————————————–

Τον Ιούλιο του 2021 και ο πρωθυπουργός της Ελλάδος, Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε τα νέα περιοριστικά μέτρα για μία καινούργια «κοινωνική ομάδα», αυτή των «ανεμβολίαστων» και “αντιεμβολιαστών” όπως τους αποκαλεί.

Το σύνταγμα καταπατήθηκε και κουρελιάστηκε και η κυβέρνηση, με έγκριση της Βουλής, δημοσιεύει έκτοτε ΚΥΑ εν μία νυκτί που αφαιρούν “ελευθερίες” σε ομάδες ανθρώπων που ανήκουν σε διαφορετικό κοινωνικό, θρησκευτικό ή ιδεολογικό χώρο.

Η χρήση του «Green Pass» είναι πλέον παντού υποχρεωτική, στην εστίαση, στη διασκέδαση, στην εκπαίδευση, στον τομέα της υγείας.

Όποιος δεν κατέχει το «πάσο» δεν μπορεί πλέον να εργαστεί στον τομέα της υγείας, της εκπαίδευσης και άλλων σημαντικών κοινωνικών υπηρεσιών. Το «πάσο» επεκτείνεται και στον ιδιωτικό τομέα αλλά και σε άλλους τομείς του δημοσίου.

“Δικαίωμα” στο «πάσο» έχουν όσοι δέχονται, τις περισσότερες φορές με χρήση ψυχολογικής βίας και απειλών, ιατρικές πράξεις στο σώμα τους με -ακόμα πειραματικά και μη πιστοποιημένα- σκευάσματα και προϊόντα. Όποιος αμφισβητήσει τη σύγχρονη φαρμακοβιομηχανία και τους πολιτικούς που αποφασίζουν, περιθωριοποιείται. Σε κοινωνικές εκδηλώσεις, οι «διαφορετικοί» χρειάζεται να φοράνε διακριτικά.

 

Λόγω της επιβολής μια υγειονομικής δικτατορίας, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού αναγκάζεται να βαράει ενέσεις σε τακτικά διαστήματα, ώστε να μπορεί να πραγματοποιήσει τις καθημερινές του δραστηριότητες. Επιπλέον, άνθρωποι που δεν συναινούν στην ιατρική αυτή πράξη αναγκάζονται να πραγματοποιούν test αμφιβόλου ποιότητας και αξιοπιστίας ώστε να μπορέσουν να αποδείξουν την αθωότητά τους, δηλ. ότι είναι υγιείς. Ο τομέας των “test” και των εμβολίων άνθισε στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Σε χιλιάδες ανθρώπους στην Ελλάδα αλλά και σε εκατομμύρια σε ολόκληρη την Ευρώπη επιβάλλεται lockdown, άλλοι «απομονώνονται» χωρίς τη θέλησή τους ή φυλακίζονται σε ιδρύματα. Υπάρχουν αναφορές για εξαναγκαστικό εμβολιασμό χωρίς συναίνεση ιδιαίτερα σε γηροκομεία, ορφανοτροφεία και σε δομές ΑΜΕΑ. Τουλάχιστον από την Γερμανία είναι γνωστές περιπτώσεις δασκάλων που κλείστηκαν σε ψυχιατρικές κλινικές γιατί αρνήθηκαν να επιβάλουν στους μαθητές τους την χρήση μάσκας σε χρονικά όρια πολλαπλά αυτών που το εργατικό δίκαιο επιτρέπει για ενηλίκους. Οι “ανεμβολίαστοι” είναι υπεύθυνοι για τη “πανδημία” σύμφωνα με τις δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων.

Χιλιάδες άνθρωποι στην Ελλάδα έχουν χάσει τη δουλειά τους και βρίσκονται καθημερινά αντιμέτωποι με την απελπισία και τον οικονομικό/κοινωνικό αφανισμό. Οι “αντι” που αντιδρούν ξυλοκοπούνται και βασανίζονται στα υπόγεια της ΓΑΔΑ. Τα ΜΑΤ έχουν “ασυλία” και δρουν όπως θέλουν, αστυνομικοί δολοφονούν με 35 σφαίρες ανθρώπους και αθωώνονται. Υγειονομικοί, πυροσβέστες, εκπαιδευτικοί, που χρόνια τώρα παλεύουν σε ένα διαλυμένο σύστημα, δέχονται επιθέσεις με χημικά αέρια, καταβρέχονται από “αύρες” και τρώνε ξύλο από αφιονισμένα όργανα της τάξης, που κυκλοφορούν στοιβαγμένα σε κλούβες (ως δια μαγείας δεν κυκλοφορεί ο ιός εκεί) και “ορμάνε” λυσσασμένα στους δρόμους των πόλεων για να σπείρουν τον τρόμο.

Χιλιάδες “ιατροί” που συμμετέχουν στην “επιχείρηση ελευθερία” της κυβέρνησης (με το αζημίωτο) δεν φέρουν καμία ευθύνη για τις πράξεις τους και αναφέρουν ότι «εκτελούν το χρεός τους» και “εμβολιάζουν” τον κόσμο με μαζικό τρόπο, χωρίς καν να ασχοληθούν με το κάθε ασθενή, να τον πληροφορήσουν ή να μελετήσουν το ιατρικό ιστορικό του. Το δε κράτος παρέχει οικονομικές «ευκολίες» στα ΜΜΕ με επιχορηγήσεις ώστε να περνάνε μόνο τη μία άποψη και δη, αυτή της κυβέρνησης.

Η τέχνη, ο αθλητισμός, τα θέατρα, οι κινηματογράφοι, τα μπαρ, τα εστιατόρια. Όλα είναι ελεγχόμενα από τον κρατικό μηχανισμό. Καλλιτεχνικά δρώμενα μπορούν να παρακολουθήσουν μόνο όσοι έχουν QR code. Μουσική που δεν εκπροσωπεί το σύστημα, απαγορεύεται και διαγράφεται από τα κοινωνικά δίκτυα. Εκατομμύρια διαδικτυακά άρθρα, ιατρικές και όχι μόνο, απόψεις, που δεν ακολουθούν τη γραμμή του συστήματος λογοκρίνονται και εξαφανίζονται εν μία νυκτί από το ίντερνετ.

Συναυλίες που δεν “τηρούν τα υγειονομικά πρωτόκολλα” απαγορεύονται υπό την απειλή προστίμου ή φυλάκισης. Μόνο η μερίδα του πληθυσμού που κατέχει το Green Pass έχει το δικαίωμα να απολαύσει ένα καλλιτεχνικό δρώμενο.

Ήδη, σοβαροί επιστήμονες από την Ελλάδα και τον κόσμο μιλάνε για το μεγαλύτερο φιάσκο στην ιστορία της ιατρικής. Πολιτικές αποφάσεις για την υγεία λαμβάνονται από ανθρώπους που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την ιατρική. Γνωρίζουμε δε ήδη ότι ο «νέος» ιός για άτομα ηλικίας κάτω των 65 ετών είναι λιγότερο θανατηφόρος από ότι ο ιός της κοινής γρίπης. Επίσης γνωρίζουμε πλέον ότι οι εμβολιασμένοι και οι μη εμβολιασμένοι έχουν τις ίδιες πιθανότητες να νοσήσουν, να μεταδώσουν τον ιό και πόσο μάλλον να πεθάνουν. Υπάρχει άρνηση παραδοχής ότι τα πειραματικά αυτά σκευάσματα έχουν τραυματίσει ή σκοτώσει περισσότερους νέους ανθρώπους από ότι θα έπρεπε να είχαν σώσει. Οι σχεδόν 18.000 νεκροί από την εποχή έναρξης των “εμβολιασμών” στην Ευρώπη, μεταξύ των οποίων 59 παιδιά ηλικίας 0-17 ετών, δεν υπάρχουν για εκείνους.

Αγαπητοί καλλιτέχνες, ο διχασμός είναι ήδη εδώ. Και το πολιτικό καθεστώς θα κάνει τα αδύνατα δυνατά, ώστε να διασπάσουν το κόσμο καθώς μόνο με το «διαίρει» θα συνεχίσουν να παραμένουν στην εξουσία.

Καθημερινά ακούμε και βλέπουμε διαφημίσεις που καλούν τον κόσμο να παρακολουθήσουν συναυλίες ή παραστάσεις με την απαραίτητη προϋπόθεση να είναι κάτοχοι πιστοποιητικών και “πάσων”.

Με το να ανέχεστε να πραγματοποιείτε συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις και άλλα κοινωνικά δρώμενα «μόνο για εμβολιασμένους», συμμετέχετε και εσείς στη περαιτέρω εξάπλωση του διχασμού και στη καταπάτηση βασικών και κατοχυρωμένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έχουν θεσπιστεί μετά το πέρας του Β’ Π.Π, ακριβώς για να μην επαναληφθούν τα ίδια λάθη του παρελθόντος.

Η Ιστορία μας δίδαξε ότι το να χωρίζεις ανθρώπους σε δύο κατηγορίες, σε κλάσεις, οδηγεί σχεδόν πάντα στη καταστροφή.

 

Πείτε ΟΧΙ στο διχασμό.

Πείτε ΟΧΙ στη διχόνοια.

Πηγή: eyewideopen.org

Επιμέλεια: Μιχάλης Πολυχρόνης

      ''Καθυστερημένη πράξη δικαιοσύνης'' χαρακτήρισε ο Γερμανός Υπουργός Δικαιοσύνης Heiko Maas, την ψήφιση από το κοινοβούλιο και μάλιστα με ομοφωνία για την ακύρωση της ποινής για περίπου 50000 ατόμων που διώχθηκαν για ομοφυλοφιλικές πράξεις στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το μέτρο δίνει επίσης αποζημίωση σε περίπου 5000 απ' αυτούς που ακόμη ζουν. Καθένας τους θα λάβει 3000 ευρώ (3350 δολ) και επιπλέον 1500 ευρώ για κάθε έτος που πέρασε στη φυλακή.
      Το σεξ μεταξύ ανδρών ήταν παράνομο στη Γερμανία ως και τα τελευταία χρόνια του 20ού αιώνα, σύμφωνα με το άρθρο 175 του Γερμανικού ποινικού κώδικα. Η διάταξη τροποποιήθηκε αρκετές φορές όλ' αυτά τα χρόνια (από το 1871) κι έγινε πιό αυστηρή στη ναζιστική περίοδο όταν και εφαρμόστηκε πιό αυστηρά. Σε αντίθεση όμως με πολλές άλλες ναζιστικές πρακτικές, αυτή η αυστηρή απαγόρευση διατηρήθηκε στη Γερμανία αρκετές δεκαετίες μετά τη λήξη του πολέμου.
      ''Ήταν ένας πάρα πολύ μακρύς αγώνας για την αποκατάσταση των ομοφυλόφιλων που καταδικάστηκαν σ' αυτό το δημοκρατικό - όχι μόνο το εθνικο-σοσιαλιστικό - γερμανικό κράτος'' δήλωσε ο Alex Hochrein, μέλος της Γερμανικής Gay & Lesbian Ομοσπονδίας. O Volker Beck, μέλος του κοινοβουλίου και παλαιός υπέρμαχος των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων, χαρακτήρισε την ψηφοφορία ως "ιστορικό, μεγάλο βήμα'' για την αναγνώριση και την διόρθωση των λαθών του παρελθόντος.
      Ο αρχηγός των S.S Heinrich Himmler χρησιμοποίησε εκτενώς την παράγραφο 175 για να συλλάβει και να φυλακίσει τους ομοφυλόφιλους. Αλλά και στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια η Δυτική Γερμανία εκδίωξε περίπου 100.000 άνδρες για τον ίδιο λόγο, οι μισοί απ' τους οποίους καταδικάστηκαν. Μία τροπολογία του 1969 αποποινικοποίσε τις περισσότερες σεξουαλικές πράξεις μεταξύ συναινούντων ενηλίκων, αλλά εξακολουθούσαν να υπάρχουν αρκετές χιλιάδες καταδίκες σε ισχύ μέχρι την οριστική κατάργηση του άρθρου 175 το 1994.
      Οι gay ακτιβιστές εξέφρασαν την ικανοποίησή τους, αλλά δήλωσαν ότι τα ποσά των αποζημιώσεων ήταν πολύ μικρά. Αντιτάχθηκαν επίσης και σε μια τροπολογία της τελευταίας στιγμής που προτάθηκε από την συντηρητική Χριστιανοδημοκρατική Ένωση, περιορίζοντας την αποζημίωση σε άνδρες που είχαν σχέσεις με άτομα άνω των 16 και όχι των 14 ετών, την νόμιμη δηλαδή ηλικία συγκατάθεσης στη Γερμανία. Η λεσβιακή - ομοφυλοφιλική ομοσπονδία θα ασκήσει επίσης έφεση στο γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο υποστηρίζοντας ότι το όριο ηλικίας ισοδυναμεί με άνιση μεταχείριση ομοφυλόφιλων και ετερογυλόφιλων και ότι τα ποσά αποζημίωσης είναι ανεπαρκή.
      ''Αυτό είναι ένα πρώτο ιστορικό βήμα'' δήλωσε η Evelyne Paradis, εκτελεστική διευθύντρια της ILGA - EUROPE η οποία υποστηρίζει τα δικαιώματα ομοφυλόφιλων και τρανσέξουαλ. ''Οι καταδίκες είχαν τόσο τεράστιο αντίκτυπο στις ζωές αυτών των ανδρών, στην κοινωνική τους ένταξη, στην κατάλληλη απασχόλησή τους, που ελπίζουμε ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει περαιτέρω την αποζημίωση'' δήλωσε επίσης.
      Ο Marcel de Groot, διευθυντής του Συμβουλευτικού Κέντρου για τους gay στο Βερολίνο, δήλωσε ότι πολλοί από τους καταδικασμένους άνδρες έχουν πεθάνει ή έχουν επιλέξει να αποκρύψουν αυτό το κεφάλαιο της ζωής τους. Αλλά άλλοι είναι ''πολλοί χαρούμενοι που μπορούν να ζήσουν το τελευταίο μέρος της ζωής τους με αυτήν την αποκατάσταση''.
      Η Ann Kathrin Sost της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Καταπολέμησης των Διακρίσεων δήλωσε ότι η κύρια ανησυχία των ανδρών είναι η απάλλειψη του στίγματος από τα ονόματά τους. ''Μιλήσαμε με πολλούς απ' αυτους και σχεδόν όλοι τους είπαν: Δεν μας νοιάζουν τα χρήματα, φροντίζουμε για την αξιοπρέπειά μας και θέλουμε οι καταδίκες να ανατραπούν''
      Σε συνέντευξή του το 2013 ο Klaus Born ο οποίος φυλακίστηκε στη δεκαετία του 1960 όταν η αστυνομία τον συνέλαβε με έναν άλλον άνδρα περιέγραψε την καταδίκη ως ηθική προσβολή και "νόμιμο'' στίγμα!
      Η Βρεττανία προχώρησε σε παρόμοιο βήμα τον Ιανουάριο του 2017 για δεκάδες χιλιάδες άνδρες που καταδικάστηκαν βάσει νόμων που απαγόρευαν τις ομοφυλοφιλικές πράξεις που έκτοτε έχουν καταργηθεί. Η νέα αυτή πολιτική ονομάστηκε Alan Touring προς τιμήν του μαθηματικού και ''χακερ'' του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που είχε καταδικαστεί το 1952 και ευνουχίστηκε με χημικό τρόπο για σεξουαλικές σχέσεις με άλλον άνδρα!
                                       
                                                                                                                                      ΠΗΓΗ: New York Times