Michael Ball-Blakely

Όπως συμβαίνει με την πλειοψηφία των καταδυναστευτικών -και καταστροφικών για το περιβάλλον- βιομηχανιών, η εντατική βιομηχανικού τύπου κτηνοτροφία στις αναπτυγμένες οικονομίες της Δύσης βασίζεται στον διαχωρισμό και τη μυστικότητα.

Η μεταχείριση των ζώων -και η ίδια η ζωικότητα τους- πρέπει να αποκρύπτεται. Η ρύπανση και οι περιβαλλοντικές συνέπειες πρέπει να κρατηθούν με ασφάλεια μακριά από τους ανθρώπους που «έχουν σημασία» και την περιουσία τους. Και οι άνθρωποι που εργάζονται σε αυτή πρέπει να είναι απελπισμένοι και περιθωριοποιημένοι. Για να ευδοκιμήσει η βιομηχανία, αυτά τα κόστη πρέπει να είναι αόρατα στα σημαντικά πολιτικά και οικονομικά μέλη της κοινότητας.

Στις ΗΠΑ οι νόμοι που αποσκοπούν στη φίμωση (Ag-gag laws) παίζουν σημαντικό ρόλο στη διατήρηση αυτής της μυστικότητας. Τέτοιοι νόμοι επιδιώκουν να αποτρέψουν τη διάδοση πληροφοριών σχετικά με τις συνθήκες παραγωγής.

Για παράδειγμα, στις εργοστασιακές φάρμες και τα σφαγεία, τιμωρούν «πληροφοριοδότες και μυστικούς ακτιβιστές… για τη βιντεοσκόπηση των συνθηκών στη κτηνοτροφία». 

Χρησιμοποιούν την απειλή του νομικού εξαναγκασμού- υπό το πρόσχημα της προστασίας των εμπορικών μυστικών- για να αποτρέψουν τους ανθρώπους από το να αποκαλύψουν κακοποίηση ζώων, παραβιάσεις στον χώρο εργασίας και εταιρική ρύπανση.

Με αυτόν τον τρόπο, συμβάλλουν στη διαιώνιση των μύθων γύρω από τη μαζική κτηνοτροφία: ότι δηλαδή είναι εφάμιλλη των μικρών οικογενειακών κτηνοτροφικών επιχειρήσεων, ότι παρέχει ένα ευτυχισμένο, υγιές εργασιακό περιβάλλον, ότι υποστηρίζει την υγεία της χώρας και ότι τα ζώα αντιμετωπίζονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και σύμφωνα με τον νόμο. 

Οι νόμοι Αg-gag βοηθούν στην απόκρυψη της κακομεταχείρισης των ζώων και των περιβαλλοντικών επιπτώσεων της βιομηχανικής κτηνοτροφίας.

Σε αυτό το κείμενο εξετάζεται πώς αυτοί οι νόμοι επηρεάζουν τους ανθρώπους που τους εκμεταλλεύεται η βιομηχανική κτηνοτροφία και δεν έχουν υπηκοότητα ή νομιμοποιητικά έγγραφα.

Αντλώντας από τη συζήτηση της Carol Adams για τις «αόρατες μηχανές ζώων» στην καρδιά της κτηνοτροφίας, ισχυρίζομαι ότι οι νόμοι Αg-gag συμβάλλουν στο να γίνουν αόρατες αυτές οι ανθρώπινες μηχανές εργασίας που είναι απαραίτητες στην κερδοφορία του συστήματος.

Τέτοιοι νόμοι αποδυναμώνουν περαιτέρω έναν περιθωριοποιημένο πληθυσμό και καθιστούν ακόμη πιο δύσκολο για αυτό το εργατικό δυναμικό να αναφέρει τις  ζημίες που έχει υποστεί αυτό, τα ζώα και το περιβάλλον. 

 

• Επίκουρος Καθηγητής Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Τέξας Ελ Πάσο – Κείμενο στο Κέντρο Πολιτικής Θεωρίας του Ινστιτούτου ΕΝΑ

Πηγή: tvxs.gr