Μετά την παράσταση «Η Βίλα (Ο δρόμος που δεν πήραν)», η σκηνοθέτις Λητώ Τριανταφυλλίδου και η ηθοποιός Νατάσα Εξηνταβελώνη επιστρέφουν στη Θεσσαλονίκη και στο Metropolitan: The Urban Theater με τον θεατρικό μονόλογο του Dennis Kelly, “Girls & Boys”, ένα συνταρακτικό έργο για την προέλευση της βίας στη σύγχρονη κοινωνία.
«Συνάντησα τον άντρα μου στην ουρά για να επιβιβαστώ σε μια πτήση της easyJet, και ομολογώ ότι τον αντιπάθησα από την πρώτη στιγμή.»
Μια τυχαία συνάντηση σε ένα αεροδρόμιο οδηγεί σε έναν κεραυνοβόλο έρωτα. Ένας γάμος, ένα σπίτι, δυο παιδιά, παράλληλες καριέρες – μια συνηθισμένη οικογενειακή ζωή. Όμως, καθώς ο χρόνος περνά, οι ισορροπίες διαταράσσονται και τα πράγματα παίρνουν μια αναπάντεχα σκοτεινή τροπή.
«Δεν θυμάμαι ακριβώς πότε τα πράγματα μεταξύ μας άρχισαν να πηγαίνουν στραβά – θυμάμαι μόνο ξαφνικά να βρίσκομαι μέσα σε αυτό.»
Ο Dennis Kelly σκιαγραφεί με αμεσότητα, οξυδέρκεια και αφηγηματική δεξιοτεχνία τις λεπτές γραμμές ανάμεσα στην ευτυχία και την απώλεια, αποτυπώνοντας με ακρίβεια τη γυναικεία ψυχοσύνθεση και αποκαλύπτοντας σταδιακά τις αποχρώσεις της βίας που υποβόσκει στην καθημερινότητα του ζευγαριού.
Στην παράσταση που σκηνοθετεί η Λητώ Τριανταφυλλίδου, η πρωταγωνίστρια αφηγείται τη ζωή της με αναστοχαστική διάθεση, ισορροπώντας με ευαισθησία ανάμεσα στο χιούμορ, τη συγκίνηση και την αγωνία. Στην προσπάθειά της να ανασυνθέσει την ιστορία της, αξιοποιεί οπτικοακουστικά μέσα για να καταγράψει και να επανεξετάσει τις αναμνήσεις της. Φτιάχνοντας από την αρχή το παζλ της ζωής της μέσα από βίντεο, ήχους και εικόνες, γίνεται ταυτόχρονα αφηγήτρια, σκηνοθέτις και θεατής της ιστορίας της. Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με μια ζωντανή παράσταση ή με τη δημιουργία ενός ντοκιμαντέρ επί σκηνής; Ή μήπως, με ένα οπτικοακουστικό αυτοπορτρέτο (self-portrait);
Καθώς η ηρωίδα αναζητά τα αίτια και τις συνέπειες όσων έκανε και έζησε, η βία φαίνεται να διαπερνά κάθε στιγμή της φαινομενικά ευτυχισμένης ζωής της. Έτσι, αναδεικνύονται θεμελιώδη ζητήματα όπως η βαθιά ριζωμένη βία στις ανθρώπινες σχέσεις, η έμφυλη ανισότητα και το φαινόμενο της οικογενειοκτονίας. Είναι τελικά η βία ένα αναπόφευκτο στοιχείο της ανθρώπινης φύσης ή προϊόν των κοινωνικών και πολιτισμικών συνθηκών μέσα στις οποίες μεγαλώνουμε; Όταν, τελικά, η ηθοποιός επί σκηνής στρέφει το βλέμμα της από την κάμερα στο κοινό, θέτει ένα καίριο ερώτημα: Μπορούμε ποτέ να ξεφύγουμε από τη βία που κρύβεται μέσα μας;
Για την παράσταση “Girls & Boys” σε μετάφραση και σκηνοθεσία Λητώς Τριανταφυλλίδου, συμπράττει μια εξαιρετική ομάδα συνεργατών: Τα σκηνικά φέρουν την υπογραφή του ΔημήτρηΠολυχρονιάδη. Η Αλεξάνδρα Κατερινοπούλου συνθέτει τα ηχητικά τοπία και την πρωτότυπη μουσική. Τα βίντεο και οι φωτογραφίες της παράστασης αποτυπώθηκαν μέσα από τον φακό της Δέσποινας Σπύρου. Την κίνηση επιμελείται ο χορογράφος Κωνσταντίνος Παπανικολάου και τους φωτισμούς σχεδιάζει ο Αντώνης Διρχαλίδης.
Girls & Boys
του Dennis Kelly
Πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα
ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
Παράταση Παραστάσεων
Από Κυριακή 5 Φεβρουαρίου
Κάθε Κυριακή στις 19:00 στο Θέατρο 104
(Ευμολπιδών 41, Γκάζι, πλησίον μετρό «Κεραμεικός»)
«Αλλά θέλετε να μάθετε ποιο είναι το πραγματικό θέμα; Θα σας πω εγώ ποιο είναι το πραγματικό θέμα. Το πραγματικό θέμα είναι η εξουσία».
Το έργο του βραβευμένου με Tony συγγραφέα Dennis Kelly («Ορφανά», «Ματίλντα – Το μιούζικαλ»), παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε μετάφραση – σκηνοθεσία Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου, με πρωταγωνίστρια τη Δώρα Παρδάλη, στο Θέατρο 104.
Μετά τη συγκινητική αποδοχή κοινού και κριτικών, η παράσταση «Girls & Boys» επιστρέφει για τέταρτη χρονιά και για λίγες μόνο παραστάσεις κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 19:00 στο Θέατρο 104.
Μία γυναίκα γνωρίζει τυχαία τον μέλλοντα σύζυγό της σ’ ένα αεροδρόμιο. Ένας έντονος, παθιασμένος, τρελός έρωτας. Σύντομα αρχίζουν να φτιάχνουν την κοινή τους ζωή. Αγοράζουν σπίτι, χτίζουν καριέρες, κάνουν παιδιά – μία συνηθισμένη οικογένεια. Μέχρι που εκείνος αρχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με τη δουλειά του, ενώ εκείνη απολαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερη επαγγελματική αναγνώριση. Οι ισορροπίες ανατρέπονται. Τα πάντα αλλάζουν, παίρνοντας μία απροσδόκητη και εφιαλτική τροπή…
«Δεν θυμάμαι κάποια συγκεκριμένη στιγμή που άρχισε να ξεφεύγει το πράγμα μεταξύ μας – θυμάμαι ότι βρέθηκα σε αυτήν την κατάσταση ξαφνικά».
To «Girls & Boys» έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του τον Φεβρουάριο του 2018 στο Βασιλικό Θέατρο του Λονδίνου, σε σκηνοθεσία Lyndsey Turner, με πρωταγωνίστρια την βραβευμένη με BAFTA Carey Mulligan, σοκάροντας το κοινό και αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές.
Ένας συνταρακτικός μονόλογος για τη βία, την εξουσία, τις σχέσεις των δύο φύλων μέσα στη σύγχρονη πατριαρχική κοινωνία.
Λίγα λόγια από τον συγγραφέα:
«Δεν έχω υπάρξει ποτέ βίαιος, αλλά μόνο επειδή δεν ήμουν καλός σε αυτό. Δεν υπήρξα ποτέ ο σκληρός τύπος, αλλά πιθανώς να υπάρχει κάπου μέσα μου ένα κομμάτι που να επιθυμεί να σκοτώσει κάποιον. Μην με παρεξηγείτε. Δεν φαντασιώνομαι πάνω στη βία, στην πραγματικότητα με αρρωσταίνει. Αλλά νομίζω ότι υπάρχει μία πλευρά μου, σε ένα παράλληλο σύμπαν, που την ευχαριστιέται. Πολλοί άντρες το κάνουν. Υπάρχει κάτι στους άντρες που τους ωθεί στη βία και η ανατροφή και η επίγνωση είναι τα αντίδοτα. Οι άνδρες χρειάζονται την αρρενωπότητα και οι γυναίκες τη θηλυκότητα. Αλλά υπάρχουν άνδρες εκεί έξω για τους οποίους η επιβεβαίωση του ανδρισμού τους συνεπάγεται την αδυναμία τους να χάσουν ή να λυγίσουν, παρά μόνο να σπάσουν ολοκληρωτικά. Εκείνος ήταν ένας από αυτούς τους άνδρες, με μία ωρολογιακή βόμβα που περίμενε να εκραγεί μέσα του».
Απόσπασμα από συνέντευξη του Dennis Kelly στην εφημερίδα “The Guardian”
Σημείωμα σκηνοθέτιδας:
«Η οπτική της δικής μας παράστασης και η κύρια προτεραιότητά μας είναι να ειπωθεί αυτή η ιστορία, στην Ελλάδα, τώρα. Όλο αυτόν τον καιρό, που η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε κρίση, επιχειρήσεις - η μία μετά την άλλη - κλείνουν, και οι άνδρες συχνά δεν μπορούν πια να προσφέρουν οικονομικά στο σπίτι και την οικογένεια. Σ’ αυτές τις
συνθήκες αμέτρητα ζευγάρια έρχονται αντιμέτωπα με μια σκληρή πραγματικότητα: αδυνατούν να διαχειριστούν αλλαγές στο ενδοοικογενειακό τους περιβάλλον, ειδικά όταν πρόκειται για αλλαγές στην εισοδηματική τους ισορροπία. Οι ρόλοι του αρσενικού και θηλυκού ορίζονται και εξυπηρετούνται, σχεδόν ασυνείδητα, από ετεροπροσδιορισμούς, παλαιικούς νόμους κι έναν συντηρητισμό, που κάποιοι θέλουν να πιστεύουν ότι έχει ξεπεραστεί. Όχι, στην ουσία του όμως. Συναισθηματικά ανώριμοι και θεμελιωδώς ανασφαλείς, φέρονται σαν «κορίτσια και αγόρια», με συνέπειες τέτοιες, που η παράβλεψή τους ισοδυναμεί με σιωπηρή συναίνεση σε έγκλημα».
Άννα-Μαρία Στεφαδούρου
Θέατρο 104 (Black Box)
Ευμολπιδών 41, Γκάζι, Αθήνα, (Μετρό Κεραμεικός)
T. 210 3455.020 Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. |
https://www.facebook.com/theatre104/ Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. | https://www.facebook.com/Girls-and-Boys-101474127877379/?ref=br_rs
Έγραψαν για την παράσταση:
Όσοι αγαπούν τον συγγραφέα Ντένις Κέλι ή έχουν δει «τα Ορφανά», αξίζει να δουν το νέο του έργο «Girls and boys», στο θέατρο 104, στο Γκάζι. Είναι έργο «ωμό», με δυο χαρακτήρες, μια ηθοποιό και το κοινό, και το λέω αυτό γιατί είναι ένα έργο λεπτής ισορροπίας και αν μείνεις σαν θεατής απέξω, το παιχνίδι χάθηκε. Είναι μια ιστορία για δυο ανθρώπους που αγαπιούνται, οικοδομούν μια ζωή, μια οικογένεια και αυτή αρχίζει να θρυμματίζεται μέχρι να καταστραφεί με τον πιο άγριο τρόπο.
Είναι ένα έργο για τη λεηλασία της ζωής και τη στιγμή που δε μπορείς να καταλάβεις τον τρόπο με τον οποίο όλα ξεφεύγουν από τον έλεγχο. Μας αφορά αυτό το έργο και είναι κάτι που βλέπουμε συχνά, ειδικά τα τελευταία χρόνια- τις σχέσεις μέσα σε ένα οικονομικό πλαίσιο που καταρρέει να βουλιάζουν και να διαλύονται. Και την αδυναμία αυτής της διαχείρισης να μετατρέπεται σε εκτρωματική βία, σε παλιούς ρόλους και συντηρητικά μοντέλα, αξεπέραστα. Είναι η πρώτη σκηνοθεσία της Άννα-Μαρία Στεφαδούρου και αυτό τον πολύ δύσκολο και ευαίσθητο ρόλο υποδύεται η Δώρα Παρδάλη. Το τόλμησαν και νομίζω τα κατάφεραν πολύ καλά. Είναι ένα έργο που σε κάνει να ανησυχείς και είναι ωραίο να συμβαίνει αυτό.
Αργυρώ Μποζώνη, elculture.gr
Η Δώρα Παρδάλη, εκφραστική, με πειστική μιμική στις σκηνές με τα -αόρατα στο θεατή- παιδιά, καταφέρνει, με τη βοήθεια, σίγουρα, και της σκηνοθεσίας, το βασικότερο: να κατεβάσει το κείμενο στην πλατεία και να κρατήσει το κοινό -το δυσκολότερο σε ένα μονόλογο-, με το ενδιαφέρον του να αυξάνεται βαθμιαία μέχρι το σοκαριστικό φινάλε.
Γιώργος Σαρηγιάννης, Το Τέταρτο Κουδούνι
Η μεταφράστρια και σκηνοθέτιδα Άννα-Μαρία Στεφαδούρου πετυχαίνει αυτό το μικρό θαύμα, να «πιάσει» το δύσκολο έργο από τις άκρες και να «ξηλώσει» την επικαιρική μορφή του δίχως να το πληγώσει. Για να ανασύρει ακέραιο το de profundis του, ως γραφή και ως παράσταση. Η ερμηνεύτρια Δώρα Παρδάλη ανταποκρίνεται, δίνει και δίνεται στο έργο ολοκληρωτικά, βυθίζεται στον σκοτεινό πυρήνα του και αναδύεται πάλι με λάμψη. Σε ένα ρεσιτάλ μεταμορφώσεων, με ευαισθησία, συνέπεια, ευγένεια. Μπράβο της!
Λέανδρος Πολενάκης, Η Αυγή
Σε αυτήν τη «µοχθηρή» συγγραφική γραµµή του Αγγλου δραµατουργού, όπου όλα είναι καλυµµένα πίσω από µικρές ιστορίες-σκηνές οικογενειακής ευτυχίας µέχρι να φτάσουµε στη φρικώδη κατάληξή της, η Αννα-Μαρία Στεφαδούρου επένδυσε εύστοχα στην αµεσότητα του λόγου και του χαρακτήρα για να καθοδηγήσει τη ∆ώρα Παρδάλη στις µεγάλες συναισθηµατικές διακυµάνσεις που απαιτεί ο ρόλος.
Κώστας Ζήσης, Documento
Αυτό που διακρίνει το έργο και το κάνει σκηνικά συναρπαστικό δεν είναι απλώς το θέμα του, αλλά ο τρόπος με τον οποίο το εξελίσσει.
Τόνια Καράογλου, Αθηνόραμα
Η ερμηνεύτρια Δώρα Παρδάλη ξεκινάει ως μίμος / άνθρωπος ορχήστρα τον επί σκηνής μονόλογό της, και μετατρέπεται σιγά σιγά το one woman show σε υπαρξιακό δράμα υψηλής δομικής συνοχής και μεγίστης αισθητικής συνεκτικότητας.
Δρ. Κωνσταντίνος Μπόυρας, Periou
Σημαντική είναι και η εικονοποιία που διακρίνεται από το κυρίαρχο γνώρισμά της, την εναλλαγή, τη σφοδρότητα, αλλά και την ποικιλομορφία της. Η Δώρα Παρδάλη, υπηρετεί με τόλμη και ζήλο αυτήν την εικονοποιία, και έτσι αποδεικνύει, πλην των άλλων, το πολυδιάστατο του ταλέντου της.
Ζωή Τόλη, enetpress
Η Δώρα Παρδάλη ερμηνεύει τη γυναίκα που μας λέει την ιστορία της και μας ταράζει! Αληθινά, βαθιά, ουσιαστικά. Η σκηνοθέτιδα ήθελε, προφανώς, η ηρωίδα της να μιλήσει στο κοινό κρατώντας την ψυχραιμία και τον βουβό πόνο της. Και αυτό έκανε!
Αλέξανδρος Στεργιόπουλος, Gazetta
Η μετάφραση της Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου αποδίδει ένα κείμενο ζωντανό, με λόγο σύγχρονο και πηγαίο, ενώ η σκηνοθετική της ματιά υπηρετεί την ένταση μιας νεανικής αφήγησης αλλά και το σοκ της τελικής ανατροπής.
Λουκία Σουγιά, θέατρο.gr
Με τη Δώρα Παρδάλη να ξεδιπλώνει το ταλέντο της χωρίς υπερβολές και ιδιαίτερες εξάρσεις, με τη συγκίνηση και το πόνο να διαδέχονται την αυστηρή καταγραφή των γεγονότων από έναν αυτόπτη μάρτυρα.
Κακλαμάνη Αθηνά, toperiodiko.gr
Η σκηνοθεσία της Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου μας προσέφερε μια σπάνια και ουσιαστική θεατρική εμπειρία. Αγκάλιασε με αγάπη και τεράστιο ενδιαφέρον ένα έργο με απίστευτα σημαντικές προεκτάσεις για τα θέματα τα οποία πραγματεύεται, δημιουργώντας μια σπουδαία παράσταση με ρυθμό και συναίσθημα.
Νίκη Ράπτη, theathinai.com
Η σκηνοθέτης, υπογράφει και τη μετάφραση του κειμένου, μια μετάφραση που πραγματικά «μιλάει» στα αυτιά του θεατή, του προκαλεί το γέλιο, του φέρνει ανάγλυφα τα συναισθήματα και τις καταστάσεις.
Νάγια Παπαπάνου, boemradio.gr
Η παράσταση έχει αμεσότητα (το περιορισμένο του χώρου άλλωστε βοηθά σε αυτό), αλλά δεν έχει μια ξεκάθαρη κατεύθυνση αν απευθύνεται σε ευθεία γραμμή στον θεατή, ή θέλει να τον κάνει συμμέτοχο του σκεπτικού της μέσω ενός αυτοψυχογραφήματος.
Onlytheater.gr
Η νεαρή ηθοποιός είναι εμφανές ότι ζει την κάθε φράση, πάλλεται με την κάθε λέξη, νιώσαμε μαζί της κάθε ανάσα, κάθε εσωτερικό κραδασμό.
Μαρινέλλα Φρουζάκη, theatromania.gr
Η Δώρα Παρδάλη μας καθήλωσε από την πρώτη στιγμή. Ενσάρκωσε τόσο ζωντανά τον χαρακτήρα της γυναίκας που από λούζερ στέκεται στα πόδια της, και τον έρωτά της για τον αποφασιστικό, ντούερ (δεν τους λένε στα τέντεξ αυτούς τους τύπους που τα καταφέρνουν όλα;) που όμως μετά γίνεται αυτός λούζερ και τότε εκρήγνυται ένας καταπιεσμένος βίαιος άνθρωπος.
Γιάννης Καφάτος, viewtag.gr
Η Δώρα Παρδάλη καταφέρνει, παρόλο που είναι μόνη της στη σκηνή, να ζωντανέψει στα μάτια του θεατή, με συχνές αναδρομές και τον σύζυγό της, αλλά κυρίως τα παιδιά της, τη Leanne και τον Danny, καθώς και τις αντιπαραβαλλόμενες προσωπικότητες τους. Είναι μια εξαιρετικά εκφραστική ηθοποιός, η οποία καταφέρνει να επικοινωνήσει το κείμενο με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο, δείχνοντας το εύρος του υποκριτικού της ταλέντου.
Ελεάνα Χατζοπούλου,sinwebradio.gr
O μονόλογος που παρακολούθησα ήταν το χαστούκι που χρειαζόμουν.
Ζωή Δημητρίου, provocateur.gr
Η Θεατρική Oμάδα Ανδρομέδα
παρουσιάζει την παράσταση
«Δεν είναι Παιχνίδι»
Αληθινά γεγονότα και μαρτυρίες γυναικών και ανήλικων κοριτσιών
που έχουν εκτεθεί σε κακοποιητικές συνθήκες στο διαδίκτυο.
Στο Θέατρο Noūs -Creative space
Τροίας 34, Αθήνα
Πρεμιέρα Τετάρτη 26 Οκτωβρίου
«…Τα τελευταία χρόνια είδαμε η Ανδρομέδα να φέρνει στη θεατρική σκηνή υποθέσεις ατελείωτου πόνου, όπου το ανθρώπινο ον έγινε εμπορεύσιμο είδος, παιχνίδι στα χέρια μιας ανάλγητης και καιροσκοπικής εξουσίας ή αντικείμενο κακοποίησης στην πιο ευαίσθητη περίοδο της ζωής του. Φέτος σειρά έχει η ανατομία του χαώδους και χαοτικού ψηφιακού-εικονικού κόσμου με τις κάθε άλλο παρά εικονικές επιπτώσεις στις ζωές των ανθρώπων.»
Αναστασία Βλαχογεωργάκη
Υπεύθυνη της Μονάδας Έγκαιρης Παρέμβασης για την
Προβληματική χρήση του Διαδικτύου
ΔΙΚΤΥΟ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΚΑΙ ΕΓΚΑΙΡΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΚΕΘΕΑ
Τέσσερα χρόνια μετά τις «Γυναίκες από Χώμα» με τις μαρτυρίες των οροθετικών γυναικών, το «Κατανόησέ με ή σε Καταβροχθίζω» που πραγματεύτηκε την κακοποίηση παιδιών απ’ όλο τον κόσμο και το «ΕΜΠΟΡΙΟ» που αφορούσε την Εμπορία Ανθρώπων, η Θεατρική Ομάδα Ανδρομέδα καταπιάνεται με τα Ηλεκτρονικά Εγκλήματα, ένα τεράστιο κοινωνικό φαινόμενο που συνταράσσει τον σύγχρονο κόσμο. Ιστορίες θυμάτων κακοποίησης μέσω του διαδικτύου, γίνονται αφορμή για τη δημιουργία ενός πρωτότυπου έργου, που σκοπεύει στην ενημέρωση, τον προβληματισμό και τελικά, στη δράση απέναντι σε αυτό το παγκόσμιο φαινόμενο. Όπως και οι προηγούμενες θεατρικές παραγωγές της «Ανδρομέδας» το έργο βασίζεται σε αληθινές μαρτυρίες, αυτή τη φορά σε μαρτυρίες γυναικών και ανήλικων κοριτσιών, που έχουν εκτεθεί σε διάφορες μορφές κακοποίησης μέσω του διαδικτύου.
Υπόθεση
Τρεις γυναίκες αποφασίζουν να περάσουν ένα βράδυ πίνοντας και συζητώντας. Στο σπίτι μαζί τους βρίσκεται και η ανήλικη αδερφή της οικοδέσποινας. Και οι τέσσερις διαφορετικές μεταξύ τους, διαφορετικές ηλικίες, διαφορετικές καταβολές. Εξομολογούνται ιστορίες στις οποίες έχουν υπάρξει θύματα ή θύτες μέσω του διαδικτύου. Διαδικτυακοί εκβιασμοί, sextortion, revenge porn, bullying, challenges, απάτες και ο εθισμός στο διαδίκτυο. Οι τέσσερις πρωταγωνίστριες αποκαλύπτονται.
Οι μορφές του ηλεκτρονικού εγκλήματος που θίγονται μέσα από την παράσταση είναι τα έμφυλα διαδικτυακά εγκλήματα που συχνά οδηγούν σε δημόσια διαπόμπευση (sextortion, revenge porn), το διαδικτυακό bullying, τα challenges που οδηγούν σε αυτοκτονίες, οι διάφορες μορφές κακοποίησης που συντελούνται σε chat rooms, dating apps και μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ,τέλος, ο εθισμός στο διαδίκτυο.
Σημείωμα της Ομάδας Ανδρομέδα
Στόχος μας, μέσω της παράστασης, είναι η ευαισθητοποίηση και η ενημέρωση του κοινού ως προς τα είδη των ηλεκτρονικών εγκλημάτων, καθώς και η παρότρυνση των ανθρώπων να απευθύνονται στις αρχές για την προστασία τους σε περίπτωση που πέσουν θύματα απάτης/κακοποίησης μέσω διαδικτύου. Θεωρούμε σημαντικό οι άνθρωποι- και κυρίως οι έφηβοι- να είναι ενήμεροι για την λήψη των απαραίτητων μέτρων προστασίας. Το διαδίκτυο είναι ένας αχανής, ανεξερεύνητος κόσμος, ο οποίος τις περισσότερες φορές αντιμετωπίζεται με άγνοια κινδύνου. Γι’ αυτό, είναι σημαντικό να συζητάμε ανοιχτά για αυτή τη νέα πτυχή της ζωής μας και να γνωρίζουμε όλοι τα δικαιώματά μας και τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να προστατευτούμε.
Θεωρούμε αναγκαίο να συνεχίσουμε να μιλάμε για αυτά που δεν δικαιούμαστε να αδιαφορούμε!
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Συγγραφή έργου/σύνθεση κειμένων: Θεατρική Ομάδα Ανδρομέδα
Σκηνοθεσία- Φωτισμοί: Παναγιώτης Ι.Ε. Βασιλείου και Αναστασία Τσούτση
Εικαστική Επιμέλεια-Σκηνογραφία: The Krank
Μουσική σύνθεση: Solmeister
Τeaser/ Trailer παράστασης: Βίνα Σέργη
Γραφιστική Επιμέλεια: Νοve Graphics
Sound design: Γιάννης Ανδριτσόπουλος
Φωτογραφίες παράστασης: Τhe Krank
Παίρνουν μέρος οι ηθοποιοί: Φανή Γρύλλη, Ντίνα Κούκου, Σοφία Ρούβα, Αναστασία Τσούτση
Τυπογραφείο για την καλλιτεχνική επιμέλεια και έκδοση του προγράμματος- βιβλίου 100σελ. της παράστασης: Εκδόσεις ΚΨΜ
Παραγωγή - Έρευνα για την επιμέλεια κειμένων: Θεατρική Ομάδα Ανδρομέδα
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
* Το κείμενο της παράστασης διαμορφώθηκε μέσα από την έρευνα της ομάδας για το θέμα μέσα από αξιόπιστες πηγές, ντοκιμαντέρ, και, κυρίως, μαρτυρίες ανθρώπων.
Πληροφορίες Παράστασης:
Παραστάσεις: Από Τετάρτη 26 Οκτωβρίου για 30 παραστάσεις
Ημέρες & ώρες παραστάσεων
Τετάρτη & Πέμπτη στις 9.00 μμ
Διεύθυνση Θεάτρου
Θέατρο Noūs- Creative space
Τροίας 34, Τ.Κ 112 51, Αθήνα / Google Map url: https://goo.gl/maps/2hEykhtXYrsZYMdp9
Tηλ.: 21 0823 7333
mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Site: www.theatrenous-creativespace.com
FB page: Theatro Nous - Creative space , Instagram: @theatro_nous
Η παράσταση «Δεν είναι Παιχνίδι» πραγματοποιείται υπό την αιγίδα και με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού
Και με τη συνεργασία του ΚΕΘΕΑ.
ΚΕΘΕΑ
ΔΙΚΤΥΟ ΠΡΟΛΗΨΗΣ & ΕΓΚΑΙΡΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ
ΜΟΝΑΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΑΙΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ
Το ΚΕΘΕΑ παρέχει δωρεάν προγράμματα υποστήριξης για εφήβους/ες και νεαρούς/ες ενήλικες 13-21, που εκδηλώνουν προβληματική χρήση σε εφαρμογές του διαδίκτυου και των video games, καθώς και στις οικογένειές τους.
Τηλ.2109212304 email:Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
www.prevention.gr
Girls & Boys
του Dennis Kelly
Πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα
ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
Από τις 6 Νοεμβρίου
Κάθε Σάββατο & Κυριακή στις 19:00 στο Θέατρο 104
(Ευμολπιδών 41, Γκάζι, πλησίον μετρό «Κεραμεικός»)
«Αλλά θέλετε να μάθετε ποιο είναι το πραγματικό θέμα; Θα σας πω εγώ ποιο είναι το πραγματικό θέμα. Το πραγματικό θέμα είναι η εξουσία».
Το έργο του βραβευμένου με Tony συγγραφέα Dennis Kelly («Ορφανά», «Ματίλντα – Το μιούζικαλ»), παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε μετάφραση – σκηνοθεσία Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου, με πρωταγωνίστρια τη Δώρα Παρδάλη, στο Θέατρο 104.
Μετά τη συγκινητική αποδοχή κοινού και κριτικών, η παράσταση «Girls & Boys» επιστρέφει για τέταρτη χρονιά και για λίγες μόνο παραστάσεις κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 19:00 στο Θέατρο 104.
Μία γυναίκα γνωρίζει τυχαία τον μέλλοντα σύζυγό της σ’ ένα αεροδρόμιο. Ένας έντονος, παθιασμένος, τρελός έρωτας. Σύντομα αρχίζουν να φτιάχνουν την κοινή τους ζωή. Αγοράζουν σπίτι, χτίζουν καριέρες, κάνουν παιδιά – μία συνηθισμένη οικογένεια. Μέχρι που εκείνος αρχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με τη δουλειά του, ενώ εκείνη απολαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερη επαγγελματική αναγνώριση. Οι ισορροπίες ανατρέπονται. Τα πάντα αλλάζουν, παίρνοντας μία απροσδόκητη και εφιαλτική τροπή…
«Δεν θυμάμαι κάποια συγκεκριμένη στιγμή που άρχισε να ξεφεύγει το πράγμα μεταξύ μας – θυμάμαι ότι βρέθηκα σε αυτήν την κατάσταση ξαφνικά».
To «Girls & Boys» έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του τον Φεβρουάριο του 2018 στο Βασιλικό Θέατρο του Λονδίνου, σε σκηνοθεσία Lyndsey Turner, με πρωταγωνίστρια την βραβευμένη με BAFTA Carey Mulligan, σοκάροντας το κοινό και αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές.
Ένας συνταρακτικός μονόλογος για τη βία, την εξουσία, τις σχέσεις των δύο φύλων μέσα στη σύγχρονη πατριαρχική κοινωνία.
Λίγα λόγια από τον συγγραφέα:
«Δεν έχω υπάρξει ποτέ βίαιος, αλλά μόνο επειδή δεν ήμουν καλός σε αυτό. Δεν υπήρξα ποτέ ο σκληρός τύπος, αλλά πιθανώς να υπάρχει κάπου μέσα μου ένα κομμάτι που να επιθυμεί να σκοτώσει κάποιον. Μην με παρεξηγείτε. Δεν φαντασιώνομαι πάνω στη βία, στην πραγματικότητα με αρρωσταίνει. Αλλά νομίζω ότι υπάρχει μία πλευρά μου, σε ένα παράλληλο σύμπαν, που την ευχαριστιέται. Πολλοί άντρες το κάνουν. Υπάρχει κάτι στους άντρες που τους ωθεί στη βία και η ανατροφή και η επίγνωση είναι τα αντίδοτα. Οι άνδρες χρειάζονται την αρρενωπότητα και οι γυναίκες τη θηλυκότητα. Αλλά υπάρχουν άνδρες εκεί έξω για τους οποίους η επιβεβαίωση του ανδρισμού τους συνεπάγεται την αδυναμία τους να χάσουν ή να λυγίσουν, παρά μόνο να σπάσουν ολοκληρωτικά. Εκείνος ήταν ένας από αυτούς τους άνδρες, με μία ωρολογιακή βόμβα που περίμενε να εκραγεί μέσα του».
Απόσπασμα από συνέντευξη του Dennis Kelly στην εφημερίδα “The Guardian”
Σημείωμα σκηνοθέτιδας:
«Η οπτική της δικής μας παράστασης και η κύρια προτεραιότητά μας είναι να ειπωθεί αυτή η ιστορία, στην Ελλάδα, τώρα. Όλο αυτόν τον καιρό, που η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε κρίση, επιχειρήσεις - η μία μετά την άλλη - κλείνουν, και οι άνδρες συχνά δεν μπορούν πια να προσφέρουν οικονομικά στο σπίτι και την οικογένεια. Σ’ αυτές τις
συνθήκες αμέτρητα ζευγάρια έρχονται αντιμέτωπα με μια σκληρή πραγματικότητα: αδυνατούν να διαχειριστούν αλλαγές στο ενδοοικογενειακό τους περιβάλλον, ειδικά όταν πρόκειται για αλλαγές στην εισοδηματική τους ισορροπία. Οι ρόλοι του αρσενικού και θηλυκού ορίζονται και εξυπηρετούνται, σχεδόν ασυνείδητα, από ετεροπροσδιορισμούς, παλαιικούς νόμους κι έναν συντηρητισμό, που κάποιοι θέλουν να πιστεύουν ότι έχει ξεπεραστεί. Όχι, στην ουσία του όμως. Συναισθηματικά ανώριμοι και θεμελιωδώς ανασφαλείς, φέρονται σαν «κορίτσια και αγόρια», με συνέπειες τέτοιες, που η παράβλεψή τους ισοδυναμεί με σιωπηρή συναίνεση σε έγκλημα».
Άννα-Μαρία Στεφαδούρου
Θέατρο 104 (Black Box)
Ευμολπιδών 41, Γκάζι, Αθήνα, (Μετρό Κεραμεικός)
T. 210 3455.020 Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. |
https://www.facebook.com/theatre104/ Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. | https://www.facebook.com/Girls-and-Boys-101474127877379/?ref=br_rs
Έγραψαν για την παράσταση:
Όσοι αγαπούν τον συγγραφέα Ντένις Κέλι ή έχουν δει «τα Ορφανά», αξίζει να δουν το νέο του έργο «Girls and boys», στο θέατρο 104, στο Γκάζι. Είναι έργο «ωμό», με δυο χαρακτήρες, μια ηθοποιό και το κοινό, και το λέω αυτό γιατί είναι ένα έργο λεπτής ισορροπίας και αν μείνεις σαν θεατής απέξω, το παιχνίδι χάθηκε. Είναι μια ιστορία για δυο ανθρώπους που αγαπιούνται, οικοδομούν μια ζωή, μια οικογένεια και αυτή αρχίζει να θρυμματίζεται μέχρι να καταστραφεί με τον πιο άγριο τρόπο.
Είναι ένα έργο για τη λεηλασία της ζωής και τη στιγμή που δε μπορείς να καταλάβεις τον τρόπο με τον οποίο όλα ξεφεύγουν από τον έλεγχο. Μας αφορά αυτό το έργο και είναι κάτι που βλέπουμε συχνά, ειδικά τα τελευταία χρόνια- τις σχέσεις μέσα σε ένα οικονομικό πλαίσιο που καταρρέει να βουλιάζουν και να διαλύονται. Και την αδυναμία αυτής της διαχείρισης να μετατρέπεται σε εκτρωματική βία, σε παλιούς ρόλους και συντηρητικά μοντέλα, αξεπέραστα. Είναι η πρώτη σκηνοθεσία της Άννα-Μαρία Στεφαδούρου και αυτό τον πολύ δύσκολο και ευαίσθητο ρόλο υποδύεται η Δώρα Παρδάλη. Το τόλμησαν και νομίζω τα κατάφεραν πολύ καλά. Είναι ένα έργο που σε κάνει να ανησυχείς και είναι ωραίο να συμβαίνει αυτό.
Αργυρώ Μποζώνη, elculture.gr
Η Δώρα Παρδάλη, εκφραστική, με πειστική μιμική στις σκηνές με τα -αόρατα στο θεατή- παιδιά, καταφέρνει, με τη βοήθεια, σίγουρα, και της σκηνοθεσίας, το βασικότερο: να κατεβάσει το κείμενο στην πλατεία και να κρατήσει το κοινό -το δυσκολότερο σε ένα μονόλογο-, με το ενδιαφέρον του να αυξάνεται βαθμιαία μέχρι το σοκαριστικό φινάλε.
Γιώργος Σαρηγιάννης, Το Τέταρτο Κουδούνι
Σε αυτήν τη «µοχθηρή» συγγραφική γραµµή του Αγγλου δραµατουργού, όπου όλα είναι καλυµµένα πίσω από µικρές ιστορίες-σκηνές οικογενειακής ευτυχίας µέχρι να φτάσουµε στη φρικώδη κατάληξή της, η Αννα-Μαρία Στεφαδούρου επένδυσε εύστοχα στην αµεσότητα του λόγου και του χαρακτήρα για να καθοδηγήσει τη ∆ώρα Παρδάλη στις µεγάλες συναισθηµατικές διακυµάνσεις που απαιτεί ο ρόλος.
Κώστας Ζήσης, Documento
Αυτό που διακρίνει το έργο και το κάνει σκηνικά συναρπαστικό δεν είναι απλώς το θέμα του, αλλά ο τρόπος με τον οποίο το εξελίσσει.
Τόνια Καράογλου, Αθηνόραμα
Σημαντική είναι και η εικονοποιία που διακρίνεται από το κυρίαρχο γνώρισμά της, την εναλλαγή, τη σφοδρότητα, αλλά και την ποικιλομορφία της. Η Δώρα Παρδάλη, υπηρετεί με τόλμη και ζήλο αυτήν την εικονοποιία, και έτσι αποδεικνύει, πλην των άλλων, το πολυδιάστατο του ταλέντου της.
Ζωή Τόλη, enetpress
Η μετάφραση της Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου αποδίδει ένα κείμενο ζωντανό, με λόγο σύγχρονο και πηγαίο, ενώ η σκηνοθετική της ματιά υπηρετεί την ένταση μιας νεανικής αφήγησης αλλά και το σοκ της τελικής ανατροπής.
Λουκία Σουγιά, θέατρο.gr
Με τη Δώρα Παρδάλη να ξεδιπλώνει το ταλέντο της χωρίς υπερβολές και ιδιαίτερες εξάρσεις, με τη συγκίνηση και το πόνο να διαδέχονται την αυστηρή καταγραφή των γεγονότων από έναν αυτόπτη μάρτυρα.
Κακλαμάνη Αθηνά, toperiodiko.gr
Η σκηνοθεσία της Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου μας προσέφερε μια σπάνια και ουσιαστική θεατρική εμπειρία. Αγκάλιασε με αγάπη και τεράστιο ενδιαφέρον ένα έργο με απίστευτα σημαντικές προεκτάσεις για τα θέματα τα οποία πραγματεύεται, δημιουργώντας μια σπουδαία παράσταση με ρυθμό και συναίσθημα.
Νίκη Ράπτη, theathinai.com
Η σκηνοθέτης, υπογράφει και τη μετάφραση του κειμένου, μια μετάφραση που πραγματικά «μιλάει» στα αυτιά του θεατή, του προκαλεί το γέλιο, του φέρνει ανάγλυφα τα συναισθήματα και τις καταστάσεις.
Νάγια Παπαπάνου, boemradio.gr
Η παράσταση έχει αμεσότητα (το περιορισμένο του χώρου άλλωστε βοηθά σε αυτό), αλλά δεν έχει μια ξεκάθαρη κατεύθυνση αν απευθύνεται σε ευθεία γραμμή στον θεατή, ή θέλει να τον κάνει συμμέτοχο του σκεπτικού της μέσω ενός αυτοψυχογραφήματος.
Onlytheater.gr
Η νεαρή ηθοποιός είναι εμφανές ότι ζει την κάθε φράση, πάλλεται με την κάθε λέξη, νιώσαμε μαζί της κάθε ανάσα, κάθε εσωτερικό κραδασμό.
Μαρινέλλα Φρουζάκη, theatromania.gr
Η Δώρα Παρδάλη μας καθήλωσε από την πρώτη στιγμή. Ενσάρκωσε τόσο ζωντανά τον χαρακτήρα της γυναίκας που από λούζερ στέκεται στα πόδια της, και τον έρωτά της για τον αποφασιστικό, ντούερ (δεν τους λένε στα τέντεξ αυτούς τους τύπους που τα καταφέρνουν όλα;) που όμως μετά γίνεται αυτός λούζερ και τότε εκρήγνυται ένας καταπιεσμένος βίαιος άνθρωπος.
Γιάννης Καφάτος, viewtag.gr
Η Δώρα Παρδάλη καταφέρνει, παρόλο που είναι μόνη της στη σκηνή, να ζωντανέψει στα μάτια του θεατή, με συχνές αναδρομές και τον σύζυγό της, αλλά κυρίως τα παιδιά της, τη Leanne και τον Danny, καθώς και τις αντιπαραβαλλόμενες προσωπικότητες τους. Είναι μια εξαιρετικά εκφραστική ηθοποιός, η οποία καταφέρνει να επικοινωνήσει το κείμενο με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο, δείχνοντας το εύρος του υποκριτικού της ταλέντου.
Ελεάνα Χατζοπούλου,sinwebradio.gr
O μονόλογος που παρακολούθησα ήταν το χαστούκι που χρειαζόμουν.
Ζωή Δημητρίου, provocateur.gr
Κάθε Σάββατο & Κυριακή στις 19:00 στο Θέατρο 104
(Ευμολπιδών 41, Γκάζι, πλησίον μετρό «Κεραμεικός»)
«Αλλά θέλετε να μάθετε ποιο είναι το πραγματικό θέμα; Θα σας πω εγώ ποιο είναι το πραγματικό θέμα. Το πραγματικό θέμα είναι η εξουσία».
Το έργο του βραβευμένου με Tony συγγραφέα Dennis Kelly («Ορφανά», «Ματίλντα – Το μιούζικαλ»), παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε μετάφραση – σκηνοθεσία Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου, με πρωταγωνίστρια τη Δώρα Παρδάλη, στο Θέατρο 104.
Μετά τη συγκινητική αποδοχή κοινού και κριτικών, η παράσταση «Girls & Boys» επιστρέφει για τέταρτη χρονιά και για λίγες μόνο παραστάσεις κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 19:00 στο Θέατρο 104.
Μία γυναίκα γνωρίζει τυχαία τον μέλλοντα σύζυγό της σ’ ένα αεροδρόμιο. Ένας έντονος, παθιασμένος, τρελός έρωτας. Σύντομα αρχίζουν να φτιάχνουν την κοινή τους ζωή. Αγοράζουν σπίτι, χτίζουν καριέρες, κάνουν παιδιά – μία συνηθισμένη οικογένεια. Μέχρι που εκείνος αρχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με τη δουλειά του, ενώ εκείνη απολαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερη επαγγελματική αναγνώριση. Οι ισορροπίες ανατρέπονται. Τα πάντα αλλάζουν, παίρνοντας μία απροσδόκητη και εφιαλτική τροπή…
«Δεν θυμάμαι κάποια συγκεκριμένη στιγμή που άρχισε να ξεφεύγει το πράγμα μεταξύ μας – θυμάμαι ότι βρέθηκα σε αυτήν την κατάσταση ξαφνικά».
To «Girls & Boys» έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του τον Φεβρουάριο του 2018 στο Βασιλικό Θέατρο του Λονδίνου, σε σκηνοθεσία Lyndsey Turner, με πρωταγωνίστρια την βραβευμένη με BAFTA Carey Mulligan, σοκάροντας το κοινό και αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές.
Ένας συνταρακτικός μονόλογος για τη βία, την εξουσία, τις σχέσεις των δύο φύλων μέσα στη σύγχρονη πατριαρχική κοινωνία.
Λίγα λόγια από τον συγγραφέα:
«Δεν έχω υπάρξει ποτέ βίαιος, αλλά μόνο επειδή δεν ήμουν καλός σε αυτό. Δεν υπήρξα ποτέ ο σκληρός τύπος, αλλά πιθανώς να υπάρχει κάπου μέσα μου ένα κομμάτι που να επιθυμεί να σκοτώσει κάποιον. Μην με παρεξηγείτε. Δεν φαντασιώνομαι πάνω στη βία, στην πραγματικότητα με αρρωσταίνει. Αλλά νομίζω ότι υπάρχει μία πλευρά μου, σε ένα παράλληλο σύμπαν, που την ευχαριστιέται. Πολλοί άντρες το κάνουν. Υπάρχει κάτι στους άντρες που τους ωθεί στη βία και η ανατροφή και η επίγνωση είναι τα αντίδοτα. Οι άνδρες χρειάζονται την αρρενωπότητα και οι γυναίκες τη θηλυκότητα. Αλλά υπάρχουν άνδρες εκεί έξω για τους οποίους η επιβεβαίωση του ανδρισμού τους συνεπάγεται την αδυναμία τους να χάσουν ή να λυγίσουν, παρά μόνο να σπάσουν ολοκληρωτικά. Εκείνος ήταν ένας από αυτούς τους άνδρες, με μία ωρολογιακή βόμβα που περίμενε να εκραγεί μέσα του».
Απόσπασμα από συνέντευξη του Dennis Kelly στην εφημερίδα “The Guardian”
Σημείωμα σκηνοθέτιδας:
«Η οπτική της δικής μας παράστασης και η κύρια προτεραιότητά μας είναι να ειπωθεί αυτή η ιστορία, στην Ελλάδα, τώρα. Όλο αυτόν τον καιρό, που η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε κρίση, επιχειρήσεις - η μία μετά την άλλη - κλείνουν, και οι άνδρες συχνά δεν μπορούν πια να προσφέρουν οικονομικά στο σπίτι και την οικογένεια. Σ’ αυτές τις
συνθήκες αμέτρητα ζευγάρια έρχονται αντιμέτωπα με μια σκληρή πραγματικότητα: αδυνατούν να διαχειριστούν αλλαγές στο ενδοοικογενειακό τους περιβάλλον, ειδικά όταν πρόκειται για αλλαγές στην εισοδηματική τους ισορροπία. Οι ρόλοι του αρσενικού και θηλυκού ορίζονται και εξυπηρετούνται, σχεδόν ασυνείδητα, από ετεροπροσδιορισμούς, παλαιικούς νόμους κι έναν συντηρητισμό, που κάποιοι θέλουν να πιστεύουν ότι έχει ξεπεραστεί. Όχι, στην ουσία του όμως. Συναισθηματικά ανώριμοι και θεμελιωδώς ανασφαλείς, φέρονται σαν «κορίτσια και αγόρια», με συνέπειες τέτοιες, που η παράβλεψή τους ισοδυναμεί με σιωπηρή συναίνεση σε έγκλημα».
Άννα-Μαρία Στεφαδούρου
Θέατρο 104 (Black Box)
Ευμολπιδών 41, Γκάζι, Αθήνα, (Μετρό Κεραμεικός)
T. 210 3455.020 Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. |
https://www.facebook.com/theatre104/ Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. | https://www.facebook.com/Girls-and-Boys-101474127877379/?ref=br_rs
Έγραψαν για την παράσταση:
Όσοι αγαπούν τον συγγραφέα Ντένις Κέλι ή έχουν δει «τα Ορφανά», αξίζει να δουν το νέο του έργο «Girls and boys», στο θέατρο 104, στο Γκάζι. Είναι έργο «ωμό», με δυο χαρακτήρες, μια ηθοποιό και το κοινό, και το λέω αυτό γιατί είναι ένα έργο λεπτής ισορροπίας και αν μείνεις σαν θεατής απέξω, το παιχνίδι χάθηκε. Είναι μια ιστορία για δυο ανθρώπους που αγαπιούνται, οικοδομούν μια ζωή, μια οικογένεια και αυτή αρχίζει να θρυμματίζεται μέχρι να καταστραφεί με τον πιο άγριο τρόπο.
Είναι ένα έργο για τη λεηλασία της ζωής και τη στιγμή που δε μπορείς να καταλάβεις τον τρόπο με τον οποίο όλα ξεφεύγουν από τον έλεγχο. Μας αφορά αυτό το έργο και είναι κάτι που βλέπουμε συχνά, ειδικά τα τελευταία χρόνια- τις σχέσεις μέσα σε ένα οικονομικό πλαίσιο που καταρρέει να βουλιάζουν και να διαλύονται. Και την αδυναμία αυτής της διαχείρισης να μετατρέπεται σε εκτρωματική βία, σε παλιούς ρόλους και συντηρητικά μοντέλα, αξεπέραστα. Είναι η πρώτη σκηνοθεσία της Άννα-Μαρία Στεφαδούρου και αυτό τον πολύ δύσκολο και ευαίσθητο ρόλο υποδύεται η Δώρα Παρδάλη. Το τόλμησαν και νομίζω τα κατάφεραν πολύ καλά. Είναι ένα έργο που σε κάνει να ανησυχείς και είναι ωραίο να συμβαίνει αυτό.
Αργυρώ Μποζώνη, elculture.gr
Η Δώρα Παρδάλη, εκφραστική, με πειστική μιμική στις σκηνές με τα -αόρατα στο θεατή- παιδιά, καταφέρνει, με τη βοήθεια, σίγουρα, και της σκηνοθεσίας, το βασικότερο: να κατεβάσει το κείμενο στην πλατεία και να κρατήσει το κοινό -το δυσκολότερο σε ένα μονόλογο-, με το ενδιαφέρον του να αυξάνεται βαθμιαία μέχρι το σοκαριστικό φινάλε.
Γιώργος Σαρηγιάννης, Το Τέταρτο Κουδούνι
Σε αυτήν τη «µοχθηρή» συγγραφική γραµµή του Αγγλου δραµατουργού, όπου όλα είναι καλυµµένα πίσω από µικρές ιστορίες-σκηνές οικογενειακής ευτυχίας µέχρι να φτάσουµε στη φρικώδη κατάληξή της, η Αννα-Μαρία Στεφαδούρου επένδυσε εύστοχα στην αµεσότητα του λόγου και του χαρακτήρα για να καθοδηγήσει τη ∆ώρα Παρδάλη στις µεγάλες συναισθηµατικές διακυµάνσεις που απαιτεί ο ρόλος.
Κώστας Ζήσης, Documento
Αυτό που διακρίνει το έργο και το κάνει σκηνικά συναρπαστικό δεν είναι απλώς το θέμα του, αλλά ο τρόπος με τον οποίο το εξελίσσει.
Τόνια Καράογλου, Αθηνόραμα
Σημαντική είναι και η εικονοποιία που διακρίνεται από το κυρίαρχο γνώρισμά της, την εναλλαγή, τη σφοδρότητα, αλλά και την ποικιλομορφία της. Η Δώρα Παρδάλη, υπηρετεί με τόλμη και ζήλο αυτήν την εικονοποιία, και έτσι αποδεικνύει, πλην των άλλων, το πολυδιάστατο του ταλέντου της.
Ζωή Τόλη, enetpress
Η μετάφραση της Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου αποδίδει ένα κείμενο ζωντανό, με λόγο σύγχρονο και πηγαίο, ενώ η σκηνοθετική της ματιά υπηρετεί την ένταση μιας νεανικής αφήγησης αλλά και το σοκ της τελικής ανατροπής.
Λουκία Σουγιά, θέατρο.gr
Με τη Δώρα Παρδάλη να ξεδιπλώνει το ταλέντο της χωρίς υπερβολές και ιδιαίτερες εξάρσεις, με τη συγκίνηση και το πόνο να διαδέχονται την αυστηρή καταγραφή των γεγονότων από έναν αυτόπτη μάρτυρα.
Κακλαμάνη Αθηνά, toperiodiko.gr
Η σκηνοθεσία της Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου μας προσέφερε μια σπάνια και ουσιαστική θεατρική εμπειρία. Αγκάλιασε με αγάπη και τεράστιο ενδιαφέρον ένα έργο με απίστευτα σημαντικές προεκτάσεις για τα θέματα τα οποία πραγματεύεται, δημιουργώντας μια σπουδαία παράσταση με ρυθμό και συναίσθημα.
Νίκη Ράπτη, theathinai.com
Η σκηνοθέτης, υπογράφει και τη μετάφραση του κειμένου, μια μετάφραση που πραγματικά «μιλάει» στα αυτιά του θεατή, του προκαλεί το γέλιο, του φέρνει ανάγλυφα τα συναισθήματα και τις καταστάσεις.
Νάγια Παπαπάνου, boemradio.gr
Η παράσταση έχει αμεσότητα (το περιορισμένο του χώρου άλλωστε βοηθά σε αυτό), αλλά δεν έχει μια ξεκάθαρη κατεύθυνση αν απευθύνεται σε ευθεία γραμμή στον θεατή, ή θέλει να τον κάνει συμμέτοχο του σκεπτικού της μέσω ενός αυτοψυχογραφήματος.
Onlytheater.gr
Η νεαρή ηθοποιός είναι εμφανές ότι ζει την κάθε φράση, πάλλεται με την κάθε λέξη, νιώσαμε μαζί της κάθε ανάσα, κάθε εσωτερικό κραδασμό.
Μαρινέλλα Φρουζάκη, theatromania.gr
Η Δώρα Παρδάλη μας καθήλωσε από την πρώτη στιγμή. Ενσάρκωσε τόσο ζωντανά τον χαρακτήρα της γυναίκας που από λούζερ στέκεται στα πόδια της, και τον έρωτά της για τον αποφασιστικό, ντούερ (δεν τους λένε στα τέντεξ αυτούς τους τύπους που τα καταφέρνουν όλα;) που όμως μετά γίνεται αυτός λούζερ και τότε εκρήγνυται ένας καταπιεσμένος βίαιος άνθρωπος.
Γιάννης Καφάτος, viewtag.gr
Η Δώρα Παρδάλη καταφέρνει, παρόλο που είναι μόνη της στη σκηνή, να ζωντανέψει στα μάτια του θεατή, με συχνές αναδρομές και τον σύζυγό της, αλλά κυρίως τα παιδιά της, τη Leanne και τον Danny, καθώς και τις αντιπαραβαλλόμενες προσωπικότητες τους. Είναι μια εξαιρετικά εκφραστική ηθοποιός, η οποία καταφέρνει να επικοινωνήσει το κείμενο με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο, δείχνοντας το εύρος του υποκριτικού της ταλέντου.
Ελεάνα Χατζοπούλου,sinwebradio.gr
O μονόλογος που παρακολούθησα ήταν το χαστούκι που χρειαζόμουν.
Ζωή Δημητρίου, provocateur.gr
