Με την Ευρώπη να εισέρχεται σε μία νέα δομική καπιταλιστική κρίση, η ανορθολογικότητα, η νευρικότητα και το ψέμα των κυρίαρχων εμφανίζεται με όλο του το μεγαλείο. Από το “γκρεμίστε τα νοσοκομεία” στην υπεράσπιση του θεμελιώδους δικαιώματος στη δωρεάν δημόσια υγεία και από την κατάργηση της προστασίας για την πρώτη κατοικία στο “Μένουμε σπίτι”. Στα λόγια φυσικά.

Είπαμε, ο Covid-19 λειτουργεί σαν μεγεθυντικός φακός για τις κοινωνικές ανισότητες, που μεταξύ των άλλων ήρθε να αναδείξει και τη σημασία της κατοικίας ως βασικής ανάγκης και κοινωνικού δικαιώματος, σε μια χρονική περίοδο που οι στεγαστικές ανισότητες οξύνονται. Η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες, όπου δαπανώνται τα λιγότερα στη στεγαστική πολιτική και κοινωνική πρόνοια στην Ευρώπη και η μοναδική χώρα που έχει σταματήσει εντελώς να κατασκευάζει κοινωνική κατοικία. Μάλιστα στην Ελλάδα οι μη ιδιοκτήτες δαπανάμε το μεγαλύτερο στην Ευρώπη ποσοστό του εισοδήματος μας για ενοίκιο.

Τα αποτελέσματα των κρατικών πολιτικών (αγοραπωλησία κόκκινων δανείων, ιδιωτικοποιήσεις, Golden Visa) και των κινήσεων του κεφαλαίου (Real estate, Airbnb, κ.ά.) τα υφίστανται καθημερινά τα λαϊκά νοικοκυριά. Μακροχρόνιοι και μόνιμοι κάτοικοι δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να βρουν σπίτι με προσιτό ενοίκιο, ειδικά σε περιοχές με έντονο επενδυτικό και τουριστικό ενδιαφέρον, όπως είναι το κέντρο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, αλλά και αρκετά ελληνικά νησιά. Και όσο βαθαίνει η κρίση λόγω της πανδημίας, πρώτοι αποδέκτες θα είναι όσοι πλήττονται ήδη από τις στεγαστικές πολιτικές, καθώς και όλοι και όλες που πλήττονται από τη νέα πραγματικότητα στα εργασιακά και την οικονομία.

Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν για τη μείωση κατά 40% του ενοικίου κατοικίας για τους μήνες Μάρτιο και Απρίλιο ισχύουν μόνο για εργαζόμενους σε επιχειρήσεις που ανέστειλαν τη λειτουργία τους επίσημα με εντολή του κράτους. Ανειδίκευτοι/ες, χαμηλόμισθοι, απολυμένες, ανασφάλιστοι, αυτοί/ες με μεμονωμένες συμβάσεις εργασίας που έχουν ανασταλεί, νοσούντες από τον ιό, άνεργοι, ελεύθεροι επαγγελματίες μετανάστ(ρι)ες αφήνονται απ‘ έξω και απλούστατα δεν θα μπορούν να ανταπεξέλθουν στα στεγαστικά τους βάρη, είτε νοικιάζουν είτε αποπληρώνουν κάποιο δάνειο, με αποτέλεσμα να βρεθούν έξω από τα σπίτια τους.

Όσο η κρίση βαθαίνει, βαθαίνει και η κατανόηση των δομικών ανισοτήτων και αντιφάσεων για να χαραχθεί μια γραμμή φυγής προς την αλλαγή. Αντιλαμβανόμαστε ότι μια τόσο πολυεπίπεδη κρίση δεν αντιμετωπίζεται με αποσπασματικά μέτρα ανακούφισης, αλλά απαιτεί ριζικές αλλαγές των σχέσεων ιδιοκτησίας και νέα μοντέλα συλλογικής και κοινωνικής κατοικίας. Ξεκινάμε όμως στο τώρα να αγωνιζόμαστε για το μέλλον, γιατί οι μικρές νίκες καμιά φορά είναι μεγάλες.

Η αξιοπρεπής και ασφαλής στέγη είναι βασική ανάγκη και όχι προϊόν κερδοσκοπίας! Σήμερα και μέχρι να τελειώσει η πανδημία είναι απόλυτη προτεραιότητα! Για να μείνουμε όρθιοι και όρθιες στα σπίτια μας χρειάζεται συλλογικότητα, αγώνας και νοιάξιμο για τον διπλανό!

Απαιτούμε:

• Παύση πληρωμών σε λογαριασμούς(ρεύμα νερό, αέριο, κ.ά.)

• Παύση πληρωμών σε ενοίκια και δόσεις δανείων

• Επίταξη άδειων ξενοδοχείων για αστέγους/ες, επιζήσασες έμφυλης βίας, μετανάστ(ρι)ες

• Ανάκληση των εκκενώσεων Φοιτητικών Εστιών

• Ανάκληση πλειστηριασμών και εξώσεων