Ξαναγράψιμο της ιστορίας για την εξέγερση στο Πολυτεχνείο από την «αλα γκρέκα» -φράση την οποία χρησιμοποιεί συχνά πυκνά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος- alt right σκοπιά επιχειρεί ο εκτελεστικός βραχίονας του μηχανισμού «μαύρης» προπαγάνδας της ΝΔ στο διαδίκτυο.

Η «Ομάδα Αλήθειας» σε ένα οκτάλεπτο βίντεο χρησιμοποιώντας απλοϊκές φράσεις και ανιστόρητα επιχειρήματα επιχειρεί μεταξύ πολλών άλλων να αποπολιτικοποιήσει την εξέγερση στο Πολυτεχνείο και να «ξεπλύνει» τη Χούντα των συνταγματαρχών.

Χαρακτηριστικό του εν λόγω βίντεο αποτελεί το γεγονός ότι δεν ακούγεται ούτε μία φορά η λέξη Χούντα, ενώ ελάχιστες είναι οι πληροφορίες σχετικά με το ιστορικό πλαίσιο.

Μάλιστα η Ομάδα Αλήθειας περιγράφοντας όσα συνέβησαν στις 14/11/73 αναφέρει ότι η συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στο Πολυτεχνείο αποφάσισε την αποχή από τα μαθήματα και μετά ξαφνικά οι ίδιοι αποφάσισαν να «διανυκτερεύσουν» σε αυτό, αποσιωπώντας την επιλογή της κατάληψης με πολιτικούς όρους. Η προσπάθεια της «Ομάδας Αλήθειας» να αποπολιτικοποιήσει την εξέγερση στο Πολυτεχνείο συνεχίζεται με την επίκληση του πορίσματος Τσεβά σύμφωνα με το οποίο «στοιχεία ξένα, άσχετα και εχθρικά προς τους σπουδαστάς εισέρχονται στο Πολυτεχνείο». Τα εν λόγω «στοιχεία» σύμφωνα με τον ίδιο «μετατρέπουν τα καθαρά σπουδαστικά αιτήματα σε πολιτικά».

Επικαλούμενοι το πόρισμα του ίδιου εισαγγελέα η Ομάδα Αλήθειας κάνει λόγο για «αγώνα φανατικών πολιτικών αντιθέσεων» ενώ αναφορικά με τη λειτουργία του ραδιοφωνικού σταθμού εντός του Πολυτεχνείου, αποπειράται από τους δημιουργούς του βίντεο ένας διαχωρισμός του πολύμορφου κινήματος κατά τη διάρκεια της εξέγερσης, λέγοντας ότι «αρχικά αναρχικοί επηρέαζαν τα συνθήματα που ακούγονταν (σ.σ. από τον ρ/σ), ωστόσο οι φοιτητές κατάφεραν να ανακτήσουν τη λειτουργία του»

Δίχως ίχνος ντροπής το βίντεο παραθέτει δήθεν ιστορικά στοιχεία για ύπαρξη νεκρών μόνο εκτός του χώρου του Πολυτεχνείου φτάνοντας μάλιστα φτάνει στο σημείο να υποστηρίξει ότι κατά την εισβολή του άρματος μάχης από την ιστορική πύλη της οδού Πατησίων υπήρξε μόλις ένας τραυματισμός καθώς μετά από ενημέρωση του συνταγματάρχης Γιοβάνη ότι «το τανκ θα γκρέμιζε την πύλη», «όλοι οι φοιτητές είχαν απομακρυνθεί εκτός από την Πέπη Ρηγοπούλου η οποία ήταν και η μόνη τραυματίας»

Αξίζει δε να σημειωθεί ότι στη λογική της σαλαμοποίησης και της δήθεν αντικειμενικής περιγραφής των γεγονότων η «Ομάδα Αλήθειας» αναφέρει ότι «η αστυνομία βιαιοπραγεί στους διαδηλωτές χωρίς έλεος και ελεύθεροι σκοπευτές στις ταράτσες κτηρίων πυροβολούν στο ψαχνό». Ωστόσο δεν γίνεται καμία αναφορά στο ποιοι έχουν βάλει τους ελεύθερους σκοπευτές.

Για να ενισχυθεί το επιχείρημα ότι «είχε χαθεί ο έλεγχος» και ότι ήταν επιβεβλημένη η επέμβαση των αρχών η Ομάδα Αλήθειας επιστρατεύει μία δήθεν πληροφορία που έφτασε στις «αρχές» οι οποίες «τρόμαξαν», ότι δήθεν «εντός του Πολυτεχνείου μεταφέρονται πυροβόλα».

Επιπλέον σε μια απόπειρα να εμφανιστούν οι κατασταλτικές δυνάμεις ως σωτήρες, το βίντεο σημειώνει ότι ομάδες «καταδρομέων και πεζοναυτών έφτιαξαν ένα διάδρομο ώστε να μπορέσουν να φύγουν με ασφάλεια όσοι ήταν μέσα».

Πηγή: left.gr

Ψωμί Παιδεία Ελευθερία.

Τρεις λέξεις, ένα σύνθημα, πιο επίκαιρο από ποτέ.

Οι ομοιότητες του σήμερα με την προ 5 περίπου δεκαετιών χούντα των συνταγματαρχών είναι σχεδόν τρομακτικές. Φίμωση κάθε αντίθετης γνώμης, καταστολή, παρακολουθήσεις, διαπλοκή, κατάργηση της δικαιοσύνης, παραδειγματική τιμωρία των αντιφρονούντων. Τότε ήταν ο γείτονας που παρακολουθούσε τον γείτονα και έδινε την πληροφορία στην ασφάλεια. Σήμερα προστίθεται και το predator. Τότε ήταν η δικαιοσύνη που μαζί με τα μάτια έκλεινε και τα αυτιά της και έμενε αδρανής στο θρόνο της. Σήμερα είναι και πάλι οι εκπρόσωποι της δικαιοσύνης που εθελοτυφλούν μπροστά σε συνταγματικές παραβιάσεις και καταπατήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τότε ήταν τα πιστοποιητικά κοινωνικού φρονήματος που λειτουργούσαν ως διαβατήριο για την είσοδο είτε στην εργασία είτε στο απομονωτήριο. Σήμερα είναι τα πιστοποιητικά νόσησης και εμβολιασμού που λειτουργούν με πολύ παρόμοιο τρόπο.

Τότε διχοτομήθηκε η Κύπρος. Σήμερα διχοτομείται το Αιγαίο.

Το καθεστώς συνταγματικής εκτροπής που βιώνουμε στις μέρες μας, μπορεί να μην υποστηρίζεται από τανκς, δεν απέχει όμως καθόλου από μια κλασική δικτατορία που μεθοδεύει τη φθορά και την αποσύνθεση τόσο στα εσωτερικά θέματα όσο και σε ό,τι αφορά την πορεία της χώρας στο ευρύτερο γεωπολιτικό γίγνεσθαι. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ξεκίνησε από μια χούφτα ανθρώπους. Πυροδότησε όμως μια γενική έγερση από το λήθαργο και κινητοποίησε ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας που υπέμενε ως τότε στωικά το ζυγό. 

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, ο εορτασμός του Πολυτεχνείου αποτελεί αφορμή αφύπνισης. Ο αγώνας των φοιτητών και εν συνεχεία των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων απέναντι στο δικτατορικό καθεστώς των συνταγματαρχών μάς καλεί να αναλογιστούμε τις ατομικές και τις συλλογικές μας ευθύνες για τη μοίρα της χώρας μας.

Οι υγειονομικοί κατά της υποχρεωτικότητας βρεθήκαν σήμερα στο χώρο του Πολυτεχνείου προκειμένου να αποδώσουν φόρο τιμής στους πεσόντες για την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία.

Ο αγώνας συνεχίζεται…

 --

Σ.Υ.Δ.Ε.

Σωματείο Υγειονομικών υπέρ Δημοκρατίας και Ελευθερίας.

Της Νατασας Γιαμαλη

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Αγ. Παρασκευή 16/11/2022

Το Πολυτεχνείο Ζεί.

Κοινωνική Απελευθέρωση, Λαϊκή Κυριαρχία, Εθνική Ανεξαρτησία, Δημοκρατία.

Αυτά ήταν τα πολιτικά αιτήματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973. Με φωνές κατά των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, το πρωτοπόρο αγωνιστικό φοιτητικό κίνημα και οι εργαζόμενοι πολίτες,  κορύφωσαν την αντίσταση του λαού μας απέναντι στο αμερικανοκίνητο φασιστικό καθεστώς των συνταγματαρχών, δικαιώνοντας τον αντιδικτατορικό αγώνα, ενώνοντας την ελληνική κοινωνία κάτω από το σύνθημα με την παλλαϊκή απήχηση:
Ψωμί  Παιδεία  Ελευθερία

Με σύμβολο  την ελληνική σημαία, που ταυτίστηκε με τους αγώνες για εθνική ανεξαρτησία, η εξέγερση του Πολυτεχνείου το ’73  αποτέλεσε τη νεότερη πάλη του ελληνικού λαού για το  δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Όσο κι αν κάποιοι από τους μετέχοντες πρόδωσαν τα ιδανικά για τα οποία αγωνίστηκαν, όσο κι αν σήμερα ξανά, τα κόμματα του ξενόδουλου καθεστώτος υποβαθμίζουν το νόημα της εξέγερσης του ’73,  το Πολυτεχνείο ενσωμάτωσε και ανέδειξε τον διαχρονικό αγώνα του λαού μας για Κοινωνική Απελευθέρωση, Λαϊκή Κυριαρχία, Εθνική Ανεξαρτησία. Απαραίτητες συνθήκες για να υπάρξει Δημοκρατία στον τόπο.

Σήμερα, 49 χρόνια μετά, ο ελληνικός λαός βρίσκεται σε χειρότερη μοίρα. Με το υπερδωδεκαετές μνημονιακό καθεστώς να ρίχνει βαριά σκιά στο σώμα της κοινωνίας, τις υποχρεωτικότητες και τις πολιτικές ελέγχου της κοινωνικής ζωής και εκτάκτων αναγκών που ήρθαν για να μείνουν λόγω πανδημίας να διαρρηγνύουν τον κοινωνικό ιστό, τον πληθωρισμό της μονοπώλησης και των καρτέλ της οικονομίας να κυριαρχεί,  τα σχέδια πολεμικών τυχοδιωκτισμών που εκπορεύονται από την «Σωστή Πλευρά της Ιστορίας» να μας εμπλέκουν σε αχαρτογράφητα νερά και με το πολιτικό σκηνικό δηλητηριασμένο και βουτηγμένο σε μαφιόζικα σκάνδαλα παρακολουθήσεων, αναζητείται ξανά το Ψωμί, η Παιδεία, η Υγεία, η Ελευθερία. 

Όλα αυτά συνιστούν πολιτειακή εκτροπή, κουρέλιασμα της συνταγματικής έννομης τάξης και αιτιολογούνται από την πλήρη και απροκάλυπτη ταύτιση των συμφερόντων μιας μικρής οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ελίτ, με τον ξένο παράγοντα. Οτι ακριβώς χρειάζεται ο φασισμός για να στηριχτεί, ότι χρειάστηκε η Χούντα των συνταγματαρχών για να επιβληθεί και να κυβερνήσει.

Γι αυτό κάθε χρόνος που περνά, η επέτειος του Πολυτεχνείου αποκτά όλο και πιο επίκαιρο  νόημα και ενσωματώνει στους σημερινούς όρους τα παλλαϊκά χαρακτηριστικά και τα πολιτικά αιτήματα του 1973, καθώς η Κοινωνική Απελευθέρωση, η Λαϊκή Κυριαρχία και η Εθνική Ανεξαρτησία, απηχούσαν πάντα με όλο το ταξικό τους περιεχόμενο, τους αγώνες του ελληνικού λαού για την απεξάρτηση από κάθε είδους τυραννία.

Η ΠΟΣΠΕΡΤ καλεί όλους τους εργαζόμενους να συναισθανθούν το βαθύ νόημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, να συμμετέχουν στην πορεία την Πέμπτη 17/11, μαζικοποιώντας ακόμα περισσότερο την αισιόδοξη παρουσία τους στην τελευταία πανεργατική πορεία της 9 Νοεμβρίου στο κέντρο της Αθήνας.
Όλοι μαζί ξανά στους δρόμους της αντίστασης και του αγώνα. 

Για την Δημοκρατία.

Τα μουσεία που βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας τροποποιούν το ωράριό τους αύριο Πέμπτη 17 Νοεμβρίου, λόγω των εκδηλώσεων για την 49η επέτειο του Πολυτεχνείου.

Ειδικότερα, το Μουσείο Λοβέρδου – Τσίλλερ θα παραμείνει κλειστό ενώ τα υπόλοιπα μουσεία θα είναι ανοιχτά μέχρι τις 13:00, λόγω των εκδηλώσεων για το Πολυτεχνείο. Άλλωστε, όλο το κέντρο θα μετατραπεί σε «φρούριο» με 6.000 αστυνομικούς στον δρόμο ενώ ήδη ισχύουν και κυκλοφοριακές ρυθμίσεις.

Ειδικότερα, τα ωράρια των μουσείων διαμορφώνονται ως εξής:

• Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο: 08:30-13:00 
• Επιγραφικό Μουσείο: 08:30-13:00
• Νομισματικό Μουσείο: 08:30-13:00
• Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο: 08:30-13:00
• Μουσείο Λοβέρδου – Τσίλλερ: Κλειστό
• Αρχαιολογικός Χώρος Λυκείου: 08:00-13:00

Υπενθυμίζεται ότι λόγω του Πολυτεχνείου θα επηρεαστούν και οι λειτουργίες των σταθμών του Μετρό.

Στις 16 Νοεμβρίου 1980, δολοφονήθηκαν ο Κύπριος φοιτητής Ιάκωβος Κουμής και η εργάτρια από το Περιστέρι, Σταματίνα Κανελλοπούλου – θύματα και οι δύο της αστυνομικής βίας στην πορεία του Πολυτεχνείου του 1980. Η πορεία αυτή έμεινε στην ιστορία για τα πιο αιματηρά γεγονότα μετά τη μεταπολίτευση.

Εκτός από τους 24 επίσημα καταγεγραμμένους νεκρούς της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβρη του 1973, στις δεκαετίες που μεσολάβησαν ακόμη τρεις νέοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από την αστυνομική αγριότητα κατά τη διάρκεια επετειακών εκδηλώσεων για το Πολυτεχνείο.

Οι ένοχοι είτε δεν βρέθηκαν ποτέ, όπως στην περίπτωση του Ι. Κουμή και της Σ. Κανελλοπούλου που σκοτώθηκαν στην αιματηρή πορεία του 1980, είτε έμειναν ουσιαστικά ατιμώρητοι, όπως στην περίπτωση του Μιχάλη Καλτεζά που έπεφτε νεκρός από σφαίρα αστυνομικού το 1985.

Μάλιστα, για τον Αθανάσιο Μελίστα, τον άνθρωπο που πυροβόλησε πισώπλατα και σκότωσε τον 15χρονο Καλτεζά, το κράτος σε μια ακραία έκφραση αναλγησίας και παραλογισμού επιφύλαξε και επιβράβευση: δεκαεπτά χρόνια μετά την πράξη του, η Ελληνική Αστυνομία τού απένειμε το μετάλλιο ευδόκιμης αστυνομικής υπηρεσίας!

16 Νοέμβρη – Η αστυνομία δολοφονεί Κουμή – Κανελλοπούλου

Η κυβέρνηση Ράλλη 7 χρόνια μετά την εξέγερση  του Νοέμβρη είχε απαγορέψει στην πορεία να κατευθυνθεί προς την Αμερικάνικη πρεσβεία και επιτρεπόταν να φτάσει μόνο ως το Σύνταγμα.

Η απαγόρευση ήταν στα πλαίσια του ότι η Ελλάδα έγινε εκείνο το Φθινόπωρο ξανά δεκτή στη στρατιωτική δομή του ΝΑΤΟ, ενώ η κυβέρνηση είχε ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ για την ανανέωση των συμφωνιών παραμονής των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα και ο Ευάγγελος Αβέρωφ, τότε υπουργός άμυνας, συμμετείχε για πρώτη φορά μετά την αντιπολίτευση στην Επιτροπή Πυρηνικού Σχεδιασμού του ΝΑΤΟ.

Μερικές χιλιάδες διαδηλωτές, η μειοψηφία του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ ΤΌΤΕ που δεν πειθάρχισαν αποφάσισαν να σπάσουν  τον αστυνομικό κλοιό και να συνεχίσουν την πορεία.

Η αστυνομία χτυπάει αδιακρίτως και δολοφονικά. Η Σταματίνα Κανελλοπούλου, εργάτρια, 20 χρόνων, και ο Ιάκωβος Κουμής, φοιτητής της Νομικής από την Κύπρο 26 ετών, βρέθηκαν αναίσθητοι στον δρόμο.

Εξέπνευσαν και οι δύο στο νοσοκομείο. Η πρώτη αμέσως μετά τη διακομιδή της στο “Ιπποκράτειο” και ο δεύτερος σε λίγα εικοσιτετράωρα στο “Λαϊκό”. Αμφότεροι έφεραν πολύ σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις από χτυπήματα κλομπ. Για τον Κουμή κυκλοφόρησε και η πληροφορία ότι έφερε και τραύμα από πυροβόλο όπλο.

«Και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ σπάθην κρατεί»

Στη συζήτηση που έγινε στη Βουλή μία εβδομάδα αργότερα ο πρωθυπουργός, Γ. Ράλλης, έκανε την εξής δήλωση που έμεινε στην ιστορία:«Και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ σπάθην κρατεί στα χέρια του για να αμυνθεί εναντίον των δαιμόνων. Δεν κρατεί άνθη».

«Θα ήταν σε θέση, πραγματικά, η Αστυνομία στο σημείο της σύγκρουσης να προχωρήσει με ελιγμό τέτοιο, ώστε να αποκοπεί, το επαναλαμβάνω, το σώμα των 2.000 εξτρεμιστών και εκεί να τους αντιμετωπίσει», δήλωσε από την πλευρά του και ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Όσο για τις «διοικητικές ανακρίσεις» για το θάνατο των δύο διαδηλωτών καμία απάντηση δε δόθηκε, κανένας ένοχος δεν τιμωρήθηκε. Τα ονόματά τους κοντεύουν να ξεχαστούν στις μέρες μας, τοποθετούμενα στον τραγικό κατάλογο των νεκρών αγωνιστών για τους οποίους δεν αποδόθηκε ποτέ δικαιοσύνη.

17 Νοέμβρη 1985 – Δολοφονία Μιχάλη Καλτεζά

Κυριακή 17 Νοέμβρη του 1985 στην καθιερωμένη πορεία για την εξέγερση του Πολυτεχνείου αστυνομικός δολοφονεί εν ψυχρώ τον 15χρονο Μιχάλη Καλτεζά στην πλατεία Εξαρχείων.

Στα Εξάρχεια, μια ομάδα ΜΑΤ ανταλλάσσει λεκτικούς διαξιφισμούς με ομάδα νεαρών. Στο σημείο φτάνουν επιπλέον αστυνομικές δυνάμεις καταστολής από παρακείμενη «κλούβα» ενώ πολλαπλασιάζονται και οι νεαροί. Τα επεισόδια σύντομα εξαπλώνονται στο κέντρο της Αθήνας. Μια ομάδα νεαρών πετάει μολότοφ προς την κλούβα.
Ο αστυνομικός Αθανάσιος Μελίστας Σημαδεύει και πυροβολεί πισώπλατα τον 15χρονο μαθητή Μιχάλη Καλτεζά, ο οποίος απομακρυνόταν από το σημείο και ο οποίος, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, δεν συμμετείχε στα επεισόδια. Η σφαίρα βρίσκει στο κρανίο τον 15χρονο μαθητή.

Η είδηση της δολοφονίας του ανήλικου μαθητή προκαλεί την κατάληψη του παλιού Χημείου, στην οδό Σόλωνος, αλλά και του Πολυτεχνείου. Η Επιτροπή Πανεπιστημιακού Ασύλου, με πρόεδρο τον πρύτανη Μιχ. Σταθόπουλο, παρέχει άδεια εισόδου για το Χημείο στις αστυνομικές δυνάμεις.

Η περίπτωση Μελίστα

Το 2002 δημοσιευόταν στο ΦΕΚ Γ/31/8.2.2002 υπουργική απόφαση υπογεγραμμένη από τον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, σύμφωνα με την οποία απονέμονταν μετάλλια ευδόκιμης αστυνομικής υπηρεσίας Α’, Β’ και Γ’ τάξης σε πλήθος ανθυπαστυνόμων, αρχιφυλάκων και αστυφυλάκων αντίστοιχα, ύστερα από πολυετή επιτυχημένη υπηρεσία στο Σώμα. Το όνομα του Αθ. Μελίστα συνυπήρχε μεταξύ άλλων συναδέλφων του στους δικαιούχους για το μετάλλιο Β’ Τάξης. Λίγο καιρό μετά, στις 28 Μαρτίου 2002, ο ίδιος συνταξιοδοτήθηκε από την ΕΛ.ΑΣ. με το βαθμό του ανθυπαστυνόμου.

Τα ίχνη του Μελίστα στη συνέχεια χάνονται. Παρά τη φημολογία που τον ήθελε τη μία να νοσηλεύεται σε ψυχιατρικό κατάστημα και την άλλη να έχει μετοικήσει στην Αυστραλία, η καριέρα του στην Αστυνομία δεν τερματίστηκε. Ούτε μπήκε στο «ψυγείο». Αντιθέτως, κατέλαβε θέση περιζήτητη ως φρουρός στην ελληνική πρεσβεία σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα παίρνοντας διπλό μισθό, όπως προβλέπεται σε αυτές τις περιπτώσεις. Μέχρι κάποια χρόνια πριν διατηρούσε καφενείο σε χωριό έξω από την Πάτρα, απ’ όπου κατάγεται.

Ο άδικος χαμός του Καλτεζά δεν στάθηκε αρκετός να τον εξαιρέσει από την απονομή των μεταλλίων της Αστυνομίας, παρά το γεγονός ότι αυτά θεωρούνται είδος ηθικής αμοιβής. Στο προεδρικό διάταγμα 622/85 όπου περιγράφεται η έννοιά της για το προσωπικό του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, υπογραμμίζεται: «Η ηθική αμοιβή απονέμεται με μέτρο και στους πραγματικά άξιους για την τιμητική αυτή διάκριση»…

Πληροφορίες από: Tvxs, Alfavita, enet.gr Πηγή: www.rosa.gr

Με αφορμή την επέτειο της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη 1973, την κορυφαία αντιδικτατορική εκδήλωση απέναντι στο στρατιωτικό καθεστώς των Συνταγματαρχών, το Αρχείο της ΕΡΤ ψηφιοποίησε και παρουσιάζει ένα μοναδικό οπτικοακουστικό τεκμήριο με την τηλεοπτική κάλυψη της Δίκης του Πολυτεχνείου του 1975, στο πλαίσιο επετειακής εκπομπής του 1982:

Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Νέο Εκπομπή-αφιέρωμα με αφορμή την επέτειο των εννέα χρόνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Η εκπομπή περιλαμβάνει αποσπάσματα από την ιστορική Δίκη του Πολυτεχνείου του 1975, που για πρώτη φορά θα παρουσιάζονταν στην τηλεόραση. Το τηλεοπτικό υλικό για την κάλυψης της Δίκης προερχόταν από τη από τη Γενική Γραμματεία Τύπου και Πληροφοριών.

Η δίκη για τα αιματηρά γεγονότα του Πολυτεχνείου άρχισε το πρωί της 16ης Οκτωβρίου 1975 στο Πενταμελές Εφετείο Αθηνών στις Φυλακές Κορυδαλλού.
Πρόεδρος του δικαστηρίου ήταν ο εφέτης Ιωάννης Κουσουλός και μέλη οι εφέτες, Παναγιώτης Καλκαβούρας, Γεώργιος Μαρκουλάκης, Α. Σακελλαριάδης και Κωνσταντίνος Καινούργιος. Εισαγγελέας της έδρας, ο Νικόλαος Γανώσης και αναπληρωτής εισαγγελέας ο Γεώργιος Αρώνης. Συνολικά 32 άτομα κάθονταν στο εδώλιο του κατηγορουμένου, μεταξύ των οποίων ο Γεώργιος Παπαδόπουλος και ο Δημήτριος Ιωαννίδης για ηθική αυτουργία, που κάθονταν στις πίσω σειρές των εδωλίων. Κατά τη διάρκεια της δίκης κατέθεσαν 237 μάρτυρες κατηγορίας και 47 υπεράσπισης. Μετά από δυόμιση μήνες ακροαματικής διαδικασίας, στις 30 Δεκεμβρίου 1975, εκδόθηκε η απόφαση του Δικαστηρίου. 20 από τους κατηγορουμένους καταδικάσθηκαν από ποινές φυλάκισης ως ισόβια κάθειρξη και 12 αθωώθηκαν. Ο Δημήτριος Ιωαννίδης και ο Νικόλαος Ντερτιλής καταδικάσθηκαν σε ισόβια, ενώ ο αρχηγός των Απριλιανών, Γεώργιος Παπαδόπουλος, καταδικάσθηκε σε 25 χρόνια κάθειρξη.

Στο υλικό της εκπομπής περιλαμβάνονται οι καταθέσεις των εξής κατηγορουμένων: του Θρασύβουλου Γιοβάννη, ταξίαρχου ε.α. επικεφαλής της επιχείρησης εκκένωσης του Πολυτεχνείου, του Μιχαήλ Γουνελά, υπίλαρχου ε.α., επικεφαλής του τανκ του Πολυτεχνείου, του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου, πρώην γενικού γραμματέα του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, του Λουκά Χριστολουκά, πρώην αστυνομικού διευθυντή Αθηνών, του δικτάτορα Γεώργιου Παπαδόπουλου, του Νικόλαου Ντερτιλή ταξίαρχου ε.α., του Κωνσταντίνου Μαυροειδή, αντιστράτηγου ε.α., τότε αρχηγού της ΑΣΔΕΝ, του Δημήτριου Ζαγοριαννάκου, στρατηγού ε.α. πρώην αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων, του Βασίλειου Μπουκλάκου, ταγματάρχη ε.α. πρώην διευθυντή του Ρυθμιστικού Κέντρου (νυν ΕΚΑΒ), του Νικόλαου Κατσάρου, δόκιμου υπαστυνόμου και του Δημήτριου Ιωαννίδη, αρχηγού της ΕΣΑ την περίοδο της εξέγερσης. Για τη διερεύνηση των ευθυνών του τότε Υπουργείου Παιδείας και της στάσης της Συγκλήτου των καθηγητών του Πολυτεχνείου σημαντική ήταν η κατάθεση του Παναγιώτη Σιφναίου, πρώην Υπουργού Παιδείας.

Τέλος, ανάμεσα στις καταθέσεις μαρτύρων κατηγορίας περιλαμβάνεται στην εκπομπή η μαρτυρία του αρχηγού της Ένωσης Κέντρου-Νέες Δυνάμεις Γεώργιου Μαύρου, ο οποίος υποβάλλει στη διάθεση του δικαστηρίου μαγνητοταινία ήχου με ηχογραφημένες τις εκπομπές του ραδιοφωνικού σταθμού του Πολυτεχνείου.

Η εκπομπή τελειώνει με την ανάγνωση της απόφασης του Δικαστηρίου από τον πρόεδρο του Πενταμελούς Εφετείου Ιωάννη Κουσουλό.

Επιμέλεια εκπομπής: Κατερίνα Πατέλη

Διάρκεια: 58’

Δείτε περισσότερα στο archive.ert.gr