Λίγα συμπτώματα μας ανησυχούν τόσο πολύ όσο ο πυρετός, ιδιαίτερα όταν αποκτήσουμε παιδιά. Γιατί; Ίσως εξαιτίας βαθιά ριζωμένων (αλλά εντελώς λανθασμένων) αντιλήψεων που κουβαλάμε από την δική μας παιδική ηλικία.

Οι αντιλήψεις αυτές μας κάνουν να τρέμουμε ότι ο πυρετός είναι ένδειξη σοβαρής αρρώστιας ή ότι προκαλεί βλάβες στον εγκέφαλο, ειδικά αν περάσει ένα όριο. Γι' αυτό και πολλοί σπεύδουν να δώσουν ή να πάρουν αντιπυρετικό από την πρώτη στιγμή που το θερμόμετρο θα αρχίσει να ανεβαίνει.

Άλλο τι πιστεύουμε, όμως, και άλλο τι ισχύει. Η Ειδική Παθολόγος δρ Χρυσούλα Λιάκου, MD, PhD, εξηγεί ποιοι είναι οι πιο συνηθισμένοι μύθοι για τον πυρετό και ποια η αλήθεια γι' αυτούς.

Μύθος: Είσαι ζεστός, άρα ανεβάζεις πυρετό.

Η αλήθεια είναι ότι το μέτωπο ενός ανθρώπου μπορεί να μοιάζει ζεστό για πολλούς λόγους, ακόμα και επειδή μόλις σηκώθηκε από το ζεστό κρεβάτι του ή έκανε μία κοπιώδη δραστηριότητα. Αν κάποιος δεν αισθάνεται άρρωστος ούτε έχει άλλα συμπτώματα, δύσκολα θα έχει πυρετό επειδή είναι ζεστό το μέτωπό του. Επιπλέον, τη θερμοκρασία δεν την μετράμε με το χέρι, αλλά με το θερμόμετρο.

Μύθος: Οι θερμοκρασίες από 37,1 έως 37,8 βαθμούς Κελσίου είναι χαμηλός πυρετός.

Η αλήθεια είναι ότι οι θερμοκρασίες αυτές είναι φυσιολογικές διακυμάνσεις της σωματικής θερμοκρασίας και όχι πυρετός. Η σωματική θερμοκρασία δεν παραμένει σταθερή στη διάρκεια της ημέρας. Συνήθως είναι υψηλότερη το απόγευμα και το βράδυ. Ο πυρετός αρχίζει από τους 37,8 βαθμούς Κελσίου και πάνω.

Μύθος: Ο πυρετός κάνει κακό στον οργανισμό.

Ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Ο πυρετός είναι ένας προστατευτικός μηχανισμός που ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα και βοηθά τον οργανισμό να καταπολεμήσει τις λοιμώξεις. Ακόμα κι όταν ξεπερνάει τους 39 βαθμούς ή πλησιάζει τους 40, δεν προκαλεί εγκεφαλικές βλάβες, όπως φοβούνται πολλοί. Για να υπάρξει πρόβλημα στον εγκέφαλο ο πυρετός πρέπει να φτάσει τους 42 βαθμούς Κελσίου.

Μύθος: Ο πυρετός προκαλεί σπασμούς που είναι επικίνδυνοι.

Πυρετικούς σπασμούς παρουσιάζει το 2-4% των μικρών παιδιών (κάτω των 5 ετών). Οι σπασμοί αυτοί είναι κατά κανόνα καλοήθης κατάσταση, παρότι είναι τρομακτικοί όταν τους βλέπει κανείς. Συνήθως σταματούν εντός 5 λεπτών. Είναι απίθανο να προκαλέσουν μόνιμες βλάβες ή να αυξήσουν τον κίνδυνο καθυστέρησης της ομιλίας, μαθησιακών προβλημάτων ή σπασμών χωρίς πυρετό. Επιπλέον, οι πιθανότητες να προκαλέσουν επιληψία είναι 1-10% ανάλογα με το είδος των σπασμών και το οικογενειακό ιστορικό επιληψίας. Σε κάθε περίπτωση, αν ένα παιδί παρουσιάσει επεισόδιο πυρετικών σπασμών, πρέπει να ενημερωθεί αμέσως ο παιδίατρος.

Μύθος: Ο πυρετός χρειάζεται αμέσως θεραπεία για να πέσει.

Η αλήθεια είναι ότι τα αντιπυρετικά είναι απαραίτητα μόνο αν ο ασθενής δεν νιώθει καλά εξαιτίας του πυρετού. Ωστόσο οι περισσότεροι ασθενείς συνήθως αρχίζουν να μην νιώθουν καλά (π.χ. έχουν εξάντληση) όταν ο πυρετός τους ξεπεράσει τους 39 βαθμούς Κελσίου. Επιπρόσθετα, με τα αντιπυρετικά η σωματική θερμοκρασία δεν μειώνεται απαραιτήτως στα φυσιολογικά επίπεδα. Ένας γενικός κανόνας είναι ότι τα αντιπυρετικά ρίχνουν τον πυρετό κατά 1-1,5  βαθμό Κελσίου κάθε φορά που τα παίρνουμε. 

Μύθος: Αν ο πυρετός είναι πολύ υψηλός ή δεν πέφτει, η αιτία του είναι σοβαρή.

Η αλήθεια είναι ότι η σοβαρότητα της λοίμωξης δεν εξαρτάται από το ύψος του πυρετού. Το κρίσιμο σημείο είναι πως νιώθει ο ασθενής. Ούτε η ανταπόκριση στα αντιπυρετικά (ή η απουσία της) αποτελεί ένδειξη της σοβαρότητας της λοίμωξης. Ο πυρετός που επιμένει μπορεί να οφείλεται σε λοίμωξη από ιούς ή βακτήρια. Εξαίρεση σε αυτά αποτελούν τα νεογέννητα μωρά (κάτω των 3 μηνών), διότι δεν έχουν καλά ανεπτυγμένο ανοσοποιητικό σύστημα. Στα βρέφη αυτά, κάθε πυρετός πρέπει να θεωρείται σοβαρός και να αξιολογείται αμέσως από τον παιδίατρο.

Μύθος: Χωρίς αντιπυρετικό, ο πυρετός θα συνεχίσει να αυξάνεται.

Αυτό δεν συμβαίνει, διότι ο εγκέφαλος γνωρίζει πολύ καλά πότε το σώμα έχει υπερθερμανθεί και διαθέτει έναν «θερμοστάτη» με τον οποίο ρυθμίζει τη σωματική θερμοκρασία. Οι πυρετοί που προκαλούν οι λοιμώξεις συνήθως δεν υπερβαίνουν τους 39,5 ή 40 βαθμούς. Πολύ σπάνια θα φτάσει ο πυρετός στους 40,5 ή 41 βαθμούς Κελσίου και, παρότι τότε είναι πολύ υψηλός, είναι αβλαβής.

Μύθος: Όταν πέσει ο πυρετός, δεν πρέπει να ξανανέβει.

Οι περισσότεροι πυρετοί που οφείλονται σε ιούς διαρκούν 2-3 μέρες. Αυτό σημαίνει πως μόλις περάσει η επίδραση του αντιπυρετικού φαρμάκου, ο πυρετός θα ανέβει και πάλι. Θα αρχίσει να υποχωρεί όταν ο οργανισμός θέσει υπό έλεγχο τη λοίμωξη, κάτι που θα χρειαστεί τουλάχιστον 3-4 ημέρες.

Μύθος: Όταν έχει κάποιος πυρετό, πρέπει να μένει νηστικός

Αυτός είναι ίσως ένας από τους παλαιότερους μύθους. Ισχύει όμως ακριβώς το αντίθετο: ο οργανισμός χρειάζεται κατάλληλη διατροφή για καταπολεμήσει τη λοίμωξη που προκαλεί τον πυρετό. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεστε άφθονα υγρά (κατά προτίμηση νερό, ίσως και ελαφρύ τσάι ή ροφήματα βοτάνων όπως το χαμομήλι). Απαραίτητο είναι ακόμα να τρώτε κάτι, αν και η όρεξή σας μπορεί να έχει μειωθεί. Μία φρυγανιά, λίγη κοτόσουπα, ένας χυμός φρούτων ή και ζωμός από άπαχο μοσχαρίσιο κρέας μπορεί να σας βοηθήσουν. Να αποφύγετε όμως το πολύ αλάτι, καθώς και το αλκοόλ.

Μύθος: Όταν έχει κάποιος πυρετό, πρέπει να ντύνεται ζεστά

Ισχύει ακριβώς το αντίθετο, εφόσον ο ασθενής δεν κρυώνει. Συνιστάται να φοράει ελαφρά, άνετα ρούχα από υλικά (π.χ. βαμβάκι) που επιτρέπουν στο σώμα του να αποβάλλει τον ιδρώτα (ο ιδρώτας είναι ένας μηχανισμός ρύθμισης της σωματικής θερμοκρασίας). Συνιστάται επίσης να μην σκεπάζεται με βαριά παπλώματα ή κουβέρτες.

«Αυτό που πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουν είναι ότι ο πυρετός είναι μία φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού: αυξάνεται η εσωτερική θερμοκρασία μας για να παρεμποδιστεί η επιβίωση των ιών ή βακτηρίων που προκαλούν τη λοίμωξη. Επομένως είναι ένας πολύτιμος σύμμαχός μας στη μάχη μας εναντίον των λοιμώξεων της εποχής και δεν πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε σαν εχθρό», καταλήγει η δρ Λιάκου.

 

Κάθε χρόνο περισσότεροι από 23 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρώπη παθαίνουν τροφική δηλητηρίαση. Οι πιο συχνές αιτίες της τροφικής δηλητηρίασης είναι ιοί και βακτήρια, αλλά μπορεί να οφείλονται και σε παράσιτα ή ακόμα και σε τοξίνες.

Την περίοδο πριν το Πάσχα, για όσους νηστεύουν αλλά και γι’ αυτούς που δεν θα τηρήσουν ευλαβικά τη νηστεία, αυξάνεται σημαντικά η κατανάλωση θαλασσινών. Για όλους όμως ισχύει ότι πρέπει να είναι προσεκτικοί με το τι καταναλώνουν, που το καταναλώνουν και πόσο φρέσκο είναι.

Τα ψάρια και τα θαλασσινά αποτελούν μία συνηθισμένη πηγή τροφικών δηλητηριάσεων, αναφέρει η Ειδική Παθολόγος δρ Χρυσούλα Λιάκου, MD, PhD. «Τα φρέσκα ψάρια που δεν φυλάσσονται σε σωστή θερμοκρασία έχουν υψηλό κίνδυνο να χαλάσουν και να παρουσιάσουν συσσώρευση ισταμίνης. Η ισταμίνη των ψαριών (ή σκομβοροτοξίνη) είναι μία τοξική ουσία, την οποία παράγουν τα βακτήρια που περιέχουν», εξηγεί. «Η ουσία δεν καταστρέφεται με το μαγείρεμα του ψαριού και η συνέπεια μπορεί να είναι ένα είδος τροφικής δηλητηρίασης που λέγεται σκομβροειδής δηλητηρίαση».

Η σκομβροειδής δηλητηρίαση μπορεί να προκληθεί και από τα ψάρια σε κονσέρβα ή τα καπνιστά ψάρια που δεν υφίστανται τη σωστή επεξεργασία. Έχει παρατηρηθεί με πολλά είδη ψαριών, όπως τόνος, σκουμπρί, σαρδέλες, γαύρο κ.λπ. Είναι επίσης πιθανό να μην προσβάλλει ένα, αλλά πολλά άτομα ταυτοχρόνως που μοιράζονται τα μολυσμένα ψάρια.

Η δηλητηρίαση αυτή προκαλεί πολλά συμπτώματα, τα οποία συνήθως αρχίζουν 10-90 λεπτά μετά την κατανάλωση του μολυσμένου ψαριού. Ανάμεσά τους συμπεριλαμβάνεται κοκκίνισμα του προσώπου, δερματικό εξάνθημα (κνίδωση), αίσθημα καύσου (κάψιμο) στο στόμα και τον λαιμό, αίσθημα παλμών («φτερουγίσματα» της καρδιάς), ίλιγγος, ναυτία, έμετος, διάρροια, πόνος στην κοιλιά κ.ά.

Το εξάνθημα συνήθως διαρκεί 2-5 ώρες, ενώ τα υπόλοιπα συμπτώματα υποχωρούν εντός 36 ωρών. Έχουν όμως περιγραφεί και πιο σοβαρά συμπτώματα, όπως βρογχόσπασμος και αναπνευστική δυσχέρεια, επισημαίνει η δρ Λιάκου.

Ειδικά μετά την κατανάλωση ψαριών από την Καραϊβική και τον Ειρηνικό έχουν αναφερθεί δηλητηριάσεις από μία ουσία που λέγεται σιγουατοξίνη (ciguatoxin). Η τοξίνη αυτή ανευρίσκεται κυρίως στα ψάρια των ζεστών, τροπικών υδάτων.

Υπολογίζεται ότι ετησίως παθαίνουν δηλητηρίαση από αυτήν 10.000-50.000 άνθρωποι που ζουν ή επισκέπτονται τροπικές περιοχές. Ωστόσο ο αριθμός αυτός πιστεύεται πως αποτελεί μόνο το 2-10% των αληθινών περιστατικών.

Όπως συμβαίνει με την ισταμίνη των ψαριών (ή σκομβοροτοξίνη), έτσι και η σιγουατοξίνη δεν καταστρέφεται με το μαγείρεμα. Έτσι, η τοξίνη μπορεί να υπάρχει και στο καλά μαγειρεμένο ψάρι. Στα πιθανά συμπτώματά της συμπεριλαμβάνονται γαστρεντερικές εκδηλώσεις (διάρροια, ναυτία, έμετος, πόνος στην κοιλιά), καρδιαγγειακές διαταραχές (π.χ. αρρυθμία, υπέρταση, βραδυκαρδία) και ποικίλα νευρολογικά προβλήματα (π.χ. παραισθησία των άκρων, πόνοι στους μυς και τις αρθρώσεις, πονοκέφαλος, αδυναμία κ.λπ.).

Τα θαλασσινά, όπως τα μύδια, τα στρείδια, τα χτένια, οι γαρίδες και τα καβούρια, επίσης μπορεί να προκαλέσουν τροφική δηλητηρίαση. Αυτή μπορεί να προκληθεί αν είναι μολυσμένα από βακτήρια ή, πιο συχνά, ιούς. Ενδέχεται επίσης να είναι μολυσμένα από τοξίνες που παράγουν τα φύκια, τα οποία αποτελούν την τροφή τους.

Οι τοξίνες από τα φύκια μπορεί να συσσωρευθούν στη σάρκα των οστρακόδερμων, προκαλώντας δηλητηρίαση στους ανθρώπους. Οι τροφικές δηλητηριάσεις από τις τοξίνες των οστρακόδερμων μπορεί να είναι διαφόρων ειδών, π.χ. παραλυτικού, διαρροϊκού ή νευροτοξικού τύπου, αναφέρει η δρ Λιάκου. Κάθε μία από αυτές έχει τα δικά της, χαρακτηριστικά συμπτώματα. Παρότι, όμως, αυτές ακούγονται πολύ ανησυχητικές, συνήθως υποχωρούν γρήγορα και σπανίως γίνονται επικίνδυνες.

Αντίστοιχα, οι τροφικές δηλητηριάσεις από τους ιούς και τα βακτήρια των οστρακόδερμων συχνά είναι πιο ήπιες και εκδηλώνονται κυρίως με γαστρεντερικά συμπτώματα (ναυτία, έμετο, διάρροια, πόνο και κράμπες στην κοιλιά). Τα συμπτώματά συνήθως αρχίζουν μέσα σε 4-48 ώρες από την κατανάλωση του μολυσμένου οστρακόδερμου. Όταν ο ασθενής έχει αίμα στα κόπρανά του και πυρετό, είναι πιθανό να έχει τροφική δηλητηρίαση από βακτήριο των οστρακόδερμων.

Σε κάθε περίπτωση «αν ο ασθενής δεν μπορεί να πιει υγρά, έχει πυρετό ή αίμα στα κόπρανά του, ή αναπτύξει άλλο ανησυχητικό σύμπτωμα, πρέπει αμέσως να συμβουλευθεί γιατρό», τονίζει η δρ Λιάκου. Ιδιαίτερη προσοχή, εξάλλου, χρειάζονται τα μικρά παιδιά και οι ηλικιωμένοι, γιατί αφυδατώνονται εύκολα από τους εμέτους και τις διάρροιες.

Η θεραπεία για τις τροφικές δηλητηριάσεις από ψάρια και οστρακόδερμα εξαρτάται από την αιτία και τα συμπτώματα. Συνήθως εμπεριέχει επαρκή πρόσληψη υγρών και αποφυγή χρήσης των περισσότερων αντιεμετικών και αντιδιαρροϊκών φαρμάκων, διότι εμποδίζουν την αποβολή του υπαίτιου παθογόνου ή τοξίνης από τον οργανισμό και έτσι παρατείνουν τη λοίμωξη.

Εάν ο ασθενής δεν μπορεί να αναπληρώσει τα υγρά που χάνει με τον έμετο και τη διάρροια, μπορεί να χρειασθεί νοσηλεία στο νοσοκομείο για να του χορηγηθούν ενδοφλεβίως και να μην αφυδατωθεί.

«Οι τροφικές δηλητηριάσεις από ψάρια και θαλασσινά μερικές φορές μπορεί να είναι σοβαρές. Επομένως, συνιστάται να τηρούνται οι οδηγίες ασφαλείας (όπως αυτές που εκδίδει ο ΕΦΕΤ) για την προμήθεια αυτών των τροφίμων και αν είναι δυνατό να προτιμώνται τα προϊόντα της χώρας μας, που δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα υδραργύρου ή άλλων βαρέων μετάλλων όπως άλλες χώρες», συνιστά η δρ Λιάκου. «Είναι επίσης σημαντικό να διατηρούμε τα ψάρια και τα θαλασσινά μόνο για μία ημέρα στο ψυγείο. Μετά χρειάζονται κατάψυξη. Και, βεβαίως, πρέπει να τα μαγειρεύουμε καλά. Τα οστρακόδερμα θα είναι έτοιμα όταν θα ανοίξει το κέλυφός τους. Αν δεν ανοίξει, δεν πρέπει να καταναλωθούν».

 

 

Οι ιώσεις του αναπνευστικού έχουν κάνει εφέτος την εμφάνισή τους νωρίτερα και με μεγαλύτερη ένταση απ' ό,τι τις προηγούμενες χρονιές. Η γρίπη, τα κοινά κρυολογήματα και ο αναπνευστικός συγκυτιακός ιός προκαλούν ήδη από τις αρχές Νοεμβρίου εξάρσεις σε μικρούς και μεγάλους. Χώρια ο νέος κορωνοϊός, η διασπορά του οποίου άρχισε να εντείνεται την τελευταία εβδομάδα.

«Κοινά χαρακτηριστικά των ιογενών λοιμώξεων του αναπνευστικού συστήματος είναι το συνάχι, το φτάρνισμα και ο πονόλαιμος, ενώ έχουν και πολλά άλλα συμπτώματα που τις διαφοροποιούν μεταξύ τους. Όσο συχνές κι αν είναι, όμως και όσο και αν έχει προοδεύσει η επιστήμη, εμείς εξακολουθούμε να πιστεύουμε πολλούς μύθους γι' αυτές», επισημαίνει η Ειδική Παθολόγος δρ Χρυσούλα Λιάκου, MD, PhD, η οποία παραθέτει τους πιο συχνούς από αυτούς και εξηγεί ποια είναι η αλήθεια, ώστε να αποφύγουμε τα λάθη που μπορεί να παρατείνουν την ταλαιπωρία μας.

Μύθος: Μπορεί να κρυολογήσουμε, αν βγούμε στο κρύο με βρεγμένο κεφάλι ή/και χωρίς ζεστό μπουφάν

Το κρυολόγημα δεν προκαλείται από το κρύο, αλλά από 200 διαφορετικούς ιούς. Ασφαλώς και πρέπει να ντυνόμαστε ζεστά όταν βγαίνουμε στο κρύο, αλλά αυτό δεν σχετίζεται με το κοινό κρυολόγημα, αλλά με το ότι ο οργανισμός μας καταπονείται όταν εκτίθεται σε χαμηλές θερμοκρασίες. Όσον αφορά τα αυξημένα κρυολογήματα του χειμώνα, αυτά αποδίδονται κατ' αρχάς στον εγκλεισμό μας σε κλειστούς χώρους, όπου μεταδίδονται πιο εύκολα οι ιοί.
Επιπλέον, πρόσφατη μελέτη έδειξε πως όταν εισπνέουμε κρύο αέρα, διαταράσσεται ένας φυσιολογικός ανοσολογικός μηχανισμός στη μύτη, με συνέπεια να εισβάλλουν πιο εύκολα οι αναπνευστικοί ιοί στον οργανισμό. Τέλος, μερικοί από τους ιούς που προκαλούν κρυολόγημα, αναπτύσσονται καλύτερα σε συνθήκες χαμηλής υγρασίας, όπως συχνά συμβαίνει τον χειμώνα.

Μύθος: Το εμβόλιο της γρίπης μπορεί να προκαλέσει γρίπη

Τα εμβόλια της γρίπης περιέχουν μίγμα πρωτεϊνών από αδρανοποιημένους ιούς γρίπης. Επομένως είναι αδύνατο να προκαλέσουν γρίπη. Αν εκδηλώσετε συμπτώματα από το αναπνευστικό τις ημέρες μετά το εμβόλιο, κατά πάσα πιθανότητα έχετε κολλήσει κάποιον άλλο αναπνευστικό ιό. Και αυτό γιατί στις ανεπιθύμητες ενέργειες του αντιγριπικού εμβολίου δεν συμπεριλαμβάνονται τόσο συμπτώματα από το αναπνευστικό, όσο ενοχλήματα στο σημείο της ένεσης (πόνος, κοκκίνισμα ή/και πρήξιμο), πονοκέφαλος, «δέκατα», ναυτία και πόνοι στους μυς.

Μύθος: Από τότε που έκανα το εμβόλιο της γρίπης, αρρωσταίνω συνέχεια

Οι ενήλικες εκδηλώνουν 2-3 κρυολογήματα τον χρόνο κατά μέσον όρο, ενώ τα παιδιά περισσότερα (φθάνουν τα 7-10 ετησίως κατά τα πρώτα χρόνια που πάνε στον βρεφονηπιακό ή τον παιδικό σταθμό). Αν μετά το αντιγριπικό εμβόλιο αρρωστήσετε 2-3 φορές, δεν έχετε πάθει γρίπη αλλά κοινό κρυολόγημα.

Μύθος: Αν νιώσω τον βήχα να «κατεβαίνει» στο στήθος, πρέπει να πάρω αμέσως αντιβιοτικό για να αποφύγω την πνευμονία

Κατ' αρχάς, τα αντιβιοτικά σκοτώνουν βακτήρια (μικρόβια) και όχι ιούς. Επομένως, δεν θα επηρεάσουν την ίωση που σας προκαλεί τον βήχα. Επιπλέον, τα αντιβιοτικά δεν ασκούν προληπτική, αλλά θεραπευτική δράση. Αν ο «βήχας πίσω από το στήθος» δεν οφείλεται ήδη σε βακτήριο, δεν πρόκειται να τον επηρεάσουν. Το χειρότερο είναι ότι η αναίτια λήψη τους μπορεί να δημιουργήσει ανθεκτικά βακτήρια, τα οποία θα αντισταθούν στην αντιβιοτική αγωγή όταν και εάν στ' αλήθεια την χρειασθείτε.
Για όλους αυτούς τους λόγους, μην παίρνετε αντιβιοτικά όταν έχετε ίωση του αναπνευστικού. Υπάρχουν ειδικά αντιιικά φάρμακα που μπορεί να σας χορηγήσει ο ιατρός σας για να σας προστατεύσει από τις επιπλοκές π.χ. της γρίπης ή του κορωνοϊού, εάν κρίνει ότι σας είναι απαραίτητα. Δεν έχετε παρά να τον συμβουλευθείτε. Το ίδιο πρέπει να κάνετε και αν νιώσετε ότι επιδεινώνεται η ίωσή σας.

Μύθος: Ο πυρετός περνάει καλύτερα όταν μένουμε νηστικοί

Το αν και τι θα φάτε είναι καθαρά θέμα ατομικής προτίμησης. Αν αισθάνεστε άρρωστοι ή έχετε αλλοιωμένη γεύση, μπορεί να μην θέλετε να φάτε τίποτα. Ή μπορεί όταν έχετε πυρετό να σας ανοίγει η όρεξη. Επιπρόσθετα, δεν υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα ότι η θερμότητα που παράγει ο οργανισμός κατά την πέψη των τροφίμων, είναι αρκετή για να ανεβάσει τον πυρετό σας. Σε κάθε περίπτωση, όταν έχετε πυρετό φροντίστε να πίνετε άφθονα υγρά με μικρές γουλιές, για να μπορεί ο οργανισμός σας να ιδρώνει και να ρίχνει τη σωματική θερμοκρασία.

Μύθος: Η κοτόσουπα είναι φάρμακο για τις ιώσεις

Φάρμακο δεν είναι, διότι δεν μπορεί να επηρεάσει την πορεία, την σοβαρότητα ή τη διάρκειά τους. Είναι όμως ένα πλήρες, υγιεινό γεύμα που τροφοδοτεί τον οργανισμό με καλής ποιότητας θρεπτικά συστατικά, μπορεί να καταπραΰνει τη ρινική συμφόρηση (μπούκωμα) και να ενυδατώσει τους ερεθισμένους βλεννογόνους της μύτης και του λαιμού, έτσι όπως αχνίζει στο πιάτο.

Μύθος: Οι ιώσεις κάνουν κύκλο λίγων ημερών και μετά περνούν

Αν και μπορεί να είναι σύντομος ο κύκλος ζωής των διαφόρων ιών που προκαλούν αναπνευστικές λοιμώξεις, τα συμπτώματά τους μπορεί να διαρκέσουν πολύ καιρό. Τα κρυολογήματα, π.χ., μπορεί να σας προκαλούν συνάχι, φτάρνισμα, πονόλαιμο και βήχα για 1 εβδομάδα ή περισσότερο. Αντίστοιχα, η κόπωση από τη γρίπη μπορεί να επιμείνει για καιρό. Ειδικά στα παιδιά, τους ηλικιωμένους και σε όσους έχουν υποκείμενα προβλήματα υγείας, τα συμπτώματα μπορεί να διαρκέσουν ακόμα περισσότερο.
Για κάθε ενδεχόμενο, να συμβουλεύεστε τον ιατρό σας όταν αναπτύσσετε συμπτώματα αναπνευστικής λοίμωξης. Εκείνος θα σας πει τι είδους λοίμωξη μπορεί να έχετε, πόσο μπορεί να διαρκέσει και πότε χρειάζεστε νέα αξιολόγηση.

Μύθος: Η βιταμίνη C μπορεί να αποτρέψει τις ιώσεις

Αν και έχουν γίνει πολλές μελέτες γι' αυτό το θέμα, δεν έχει επιβεβαιωθεί πέρα από κάθε αμφιβολία ότι η λήψη υψηλών δόσεων της βιταμίνης αυτής (ή οποιουδήποτε άλλου συμπληρώματος) μπορεί να αποτρέψει τις ιογενείς λοιμώξεις του αναπνευστικού. Σίγουρα βοηθάει ένα υγιές ανοσοποιητικό σύστημα, αλλά αυτό δεν εξαρτάται μόνο από μία συγκεκριμένη βιταμίνη ή διατροφικό συμπλήρωμα.