Πώς πάει φέτος η συγκομιδή στους οπωρώνες του Πηλίου; Υπάρχουν άνθρωποι να μαζέψουν τα μήλα; Τι γίνονται οι πλατείες όταν οι τουρίστες φεύγουν; Έχουν μείνει γεράκια, βλέπετε γεράκια; Λύκους, βλέπετε; Με το νερό τι κάνουμε, πώς το διαχειριζόμαστε; Τι σχέση έχει η διαχείριση του νερού με την κοινωνική μνήμη; Τι σχέση έχει μια ασιατική φάμπρικα ρούχων και ένα ακραίο καιρικό φαινόμενο, όπως για παράδειγμα οι πλημμύρες στη Θεσσαλία, στη Μάνδρα, στη Λιβύη; Μήπως το ακραίο γίνεται κανονικό; Η φωτιά έσβησε; Ποια από όλες; Ο πόλεμος; Τι σχέση έχει το διαγενεακό τραύμα των κατοίκων ενός μαρτυρικού χωριού με τις λαμαρίνες που κρύβουν εργοτάξια στο κέντρο της πόλης ή η ταλαιπωρημένη γη της Λέσβου με ένα αεροπορικό ταξίδι αναψυχής; Από πού να το πιάσεις; Η ερημοποίηση τι είναι;
Μια παράσταση-διάλεξη για το έδαφος που υποχωρεί κάτω από τα πόδια μας, για τα κοινά που γίνονται ιδιωτικά και για τα κοινά που παραμένουν κοινά, με μνήμες, τεκμήρια, συνταγές φυσικής καλλιέργειας, χορικά στατιστικής, πολιτικής και ιστορίας, με τοπία και γλώσσες που χάνονται, με κουβέντες για συνήθειες που χάνονται και άλλες που επιβιώνουν και άλλες που μόλις γεννιούνται, με ένα ερωτικό τραγούδι, ένα πένθιμο τραγούδι, τσίπουρο και μεζέ.
  
Πρόκειται για το αποτέλεσμα δραματουργικής έρευνας όπου τα επιστημονικά δεδομένα συνομιλούν με την προφορική ιστορία και την ποίηση, προκειμένου να αναδειχθεί το κοινωνικοπολιτικό περιβαλλοντικό πρόβλημα της ερημοποίησης ως φλέγον και καίριο προς συζήτηση, και να τονιστεί το κατεπείγον της ανάγκης για ευαισθητοποίηση και δράση. Η αυτοσχέδια ποδηλατογεννήτρια που φωτίζει εξολοκλήρου την παράσταση προσφέρει μια απτή εμπειρία για το τι σημαίνει παραγωγή και κατανάλωση ενέργειας, φωτίζοντας ενδεχομένως πτυχές της σχέσης μας με το περιβάλλον, την κοινωνία και το άτομό μας.

Ένα πρώτο μέρος του εγχειρήματος παρουσιάζεται στο 1ο Φεστιβάλ Λυκαβηττού τον Οκτώβριο του 2020 ως παράσταση-διάλεξη με τον τίτλο «Έρημά μου ορεινά και πού τσαλακωθήκατε». Στη συνέχεια η δημιουργική ομάδα επιχορηγείται από το υπουργείο Πολιτισμού στο πλαίσιο της ανάπτυξης ερευνητικού έργου με πυρήνα τη δραματουργική επεξεργασία μιας επιτελεστικής διάλεξης με θέμα το παγκόσμιο και πολυπαραγοντικό πρόβλημα της περιβαλλοντικής, κοινωνικής και πολιτισμικής ερημοποίησης. Με τη στήριξη του αναπτυξιακού και πολιτιστικού συλλόγου Η Δράκεια, με επιτόπια έρευνα στο Πήλιο και με τους κατοίκους της Δράκειας, του Άγιου Λαυρέντη, της Ζαγοράς, του Σέσκλου και της Τσαγκαράδας να μοιράζονται τις ιστορίες τους, το έργο παίρνει τον τίτλο «Μήλα μου γαλανά» και, μια βραδιά του Ιουλίου το 2022, παίζεται στην Πάνω Πλατεία της Δράκειας. Ακολουθεί μια σειρά παραστάσεων την άνοιξη του 2023 στο Στούντιο, όπου και επιστρέφει φέτος για ακόμα λίγες παραστάσεις.
 

Σκηνοθεσία – Δραματουργία – Εκτέλεση: Τατιάνα Άννα Πίττα, Σπύρος Τσίκνας
Κατασκευή ποδηλατογεννήτριας – Φωτισμοί: Σπύρος Τσίκνας
Παραγωγή: Μαυρομιχάλη55
Φωτογραφίες: Γιώργος Πεντζίκης

4-5-6 & 11-12-13 Οκτωβρίου στις 21.30 Διάρκεια 60’
Στούντιο, Οικονόμου 3, πλατεία Εξαρχείων
Είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά
(Λίγα λόγια για το Στούντιο)