Η Λαϊκή Συνέλευση «Ανυπότακτο Αγρίνιο» διοργανώνει στην Πολιτική-Πολιτιστική Λέσχη Ρωγμή το Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014 στις 7:30 το βράδυ συζήτηση για την εθνική αντίσταση στην Δυτική Ελλάδα και την δράση του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ στην Αιτωλοακαρνανία με τίτλο:
Άλλη μια κινηματογραφική Δευτέρα από την πολιτική - πολιτιστική λέσχη "Ρωγμή" στο Αγρίνιο.
Le couperet. Γαλλία, 2005.
Σκηνοθεσία: Κώστας Γαβράς.
Σενάριο: Κώστας Γαβράς, Ντόναλντ Γουέστλεϊκ.
Παίζουν: Χοσέ Γκαρσία, Κάριν Βιαρ, Ζορντί Μονφίλ
Ούλριχ Τουκούρ, Ολιβιέ Γκουρμέ.
Διάρκεια: 122 λεπτά.
Σήμερα 16 Μαρτίου 2014 στο Αγρίνιο
Ο Μαρκ Τουρνέιγ (Γκαντ Ελμαλέχ) είναι ένας ευτυχισμένος οικογενειάρχης. Η καριέρα του απογειώνεται όταν αναλαμβάνει τη διεύθυνση σε μια από τις πιο ισχυρές τραπεζικές μονάδες της Ευρώπης. Το γεγονός αυτό τον τοποθετεί αυτόματα στο επίκεντρο των γεγονότων του διεθνούς χρηματοτραπεζικού συστήματος. Εκεί καλείται να παλέψει και να βγει νικητής σε μια αρένα όπου οι κανόνες αλλάζουν ανάλογα με τους δείκτες των χρηματιστηρίων. Ο φιλόδοξος Μαρκ θα ανέλθει με την ίδια ευκολία και στα σαλόνια μιας μοντέρνας αριστοκρατίας, τα εύσημα της οποίας είναι η οικονομική κυριαρχία και η εξουσία. Σε ένα σύστημα που καταρρέει, ένας άνθρωπος θα προσπαθήσει να αναρριχηθεί.
Ο Κώστας Γαβράς, επιστρέφει με τη νέα του ταινία “Το Κεφάλαιο”, στον πολιτικό κινηματογράφο, που τον γνωρίζει όσο λίγοι, σκηνοθέτες. Ένας είδος στο οποίο μας έχει δώσει υπέροχα δείγματα γραφής στο παρελθόν με ταινίες όπως το “Ζ” (1969), “Η Ομολογία” (1970), “Ο Αγνοούμενος” (1982), κ.α.
Η τελευταία ταινία του βραβευμένου με Όσκαρ και Χρυσό Φοίνικα, δημιουργού, Κώστα Γαβρά, «Le Capital», ασκεί δηλητηριώδη κριτική στο διεθνές οικονομικό σύστημα και αποκαλύπτει τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά των υποκινητών της απανταχού εξουσίας και της οικονομικής τρομοκρατίας.
Μιλώντας για τη νέα του δημιουργία, ο Κώστας Γαβράς, λέει χαρακτηριστικά: «Ένας κινηματογραφιστής μπορεί μόνο να κάνει ερωτήσεις. Τις απαντήσεις δεν τις έχει. Τις απαντήσεις πρέπει να τις έχουν αυτοί που επιλέγουμε να διοικήσουν τις χώρες μας. Αυτοί που διοικούν τις χώρες σήμερα δεν έχουν καν δύναμη απέναντι στην οικονομία και στους τραπεζίτες. Η δημοκρατία έχει «αδυνατίσει» τρομερά. Οι τραπεζίτες, είναι σαν παιδιά, δεν βλέπουν τις πραγματικές ζωές των ανθρώπων. Όταν απολύουν 2.000 κόσμο, δεν σκέφτονται την πραγματική τους ζωή. Οι άνθρωποι είναι αριθμοί, γραφήματα για αυτούς. Το Wall Street με τον Μάικλ Ντάγκλας είναι μια πολύ καλή ταινία, αλλά στο τέλος θριαμβεύει ο συνδικαλιστής. Αυτό δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι ότι στον κόσμο της οικονομίας, ο καθένας παίζει παιχνίδια που θα κρίνουν ποιος θα είναι ο βασιλιάς».
Η ταινία, έκανε παγκόσμια πρεμιέρα τον Σεπτέμβρη του 2012, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο, ενώ στη χώρα μας, είχαμε την ευκαιρία να την απολαύσουμε στο 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Έτος: 2012 | Xώρα: Γαλλία | Διάρκεια: 114 λεπτά
Σκηνοθεσία: Κώστας Γαβράς | Σενάριο: Κώστας Γαβράς, Jean-Claude Grumberg
Παίζουν: Gad Elmaleh, Gabriel Byrne, Natacha Régnier
Μια ενδιαφέρουσα προβολή πραγματοποιεί σήμερα Δευτέρα στο Αγρίνιο, η κινηματογραφική λέσχη "Ρωγμή". Όπως μας ενημερώνουν οι διοργανωτές:
«Ηλίας Πετρόπουλος – Ένας υπόγειος κόσμος».
«Και είπα στην γυναίκα μου: Όταν ψοφήσω στο Παρίσι,
να κάψεις το κουφάρι μου στο κρεματόριο και να ρίξεις τις στάχτες μου στον υπόνομο. Τέτοια είναι η διαθήκη μου.»
Ηλίας Πετρόπουλος
Προσωπικότητα δυναμική ο Ηλίας Πετρόπουλος, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι το 1973. Αμφισβητούσε τα πάντα, δεν πίστευε σε κανένα θεσμό (θρησκεία, στρατό, πολιτικές παρατάξεις). Δηλωμένος άπατρις, αναρχικός και το 1972- εν μέσω δικτακτορίας- κατόρθωσε έπειτα από απαίτηση του να αποκτήσει αστυνομική ταυτότητα με τον προσδιορισμό, άθεος.
Τον Πετρόπουλο έλκυαν οι μειονότητες είτε εθνολογικές, είτε κοινωνικές. Μνημειώδη έργα του τα «Ρεμπέτικα τραγούδια», «Το εγχειρίδιον του καλού κλέφτη», τα «Καλιαρντά». Έχει στο ενεργητικό του περίπου 80 βιβλία, ανάμεσα τους και ποιητικές συλλογές και πάνω από χίλια άρθρα σε εφημερίδες. Συλλέκτης του «ανάξιου» και του περιφρονημένου, αυτού που εκμηδένιζε ο πολιτισμός, έφερε στην επιφάνεια αθέατες πλευρές της κοινωνίας και πλήρωσε με φυλακίσεις την έκδοση βιβλίων του. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι το 1973 και δεν γύρισε ποτέ ξανά στην Ελλάδα.
«Αγαπώ τα τσογλάνια και τους κλέφτες και τις πουτάνες και τους χασικλήδες και τους ρεμπέτες και τους πούστηδες και τους τεμπέληδες γιατί καταφέρνουν και επιζούν κόντρα στην αστυνομία, κόντρα στο ποινικό μητρώο, κόντρα στην απαίσια ηθική των μικροαστών».
Για το βιβλίο του Τα ρεμπέτικα τραγούδια, που δεν έφερε σφραγίδα λογοκρισίας, η χούντα τον καταδίκασε σε πεντάμηνη φυλάκιση το 1968, όπως και για τα Καλιαρντά το 1972 και για το κείμενό του Σώμα, που δημοσίευσε στο περιοδικό Τραμ. Μέχρι το 1998 —δηλαδή για πάνω από 25 χρόνια και μέχρι τα 70 του— εκκρεμούσε εναντίον του καταδίκη σε φυλάκιση για προσβολή της θρησκείας.
Στα 40 χρόνια της συγγραφικής του δραστηριότητας δημοσίευσε 80 βιβλία και πάνω από χίλια άρθρα. Με βασικό άξονα ό,τι ο ίδιος αποκάλεσε «λαογραφία του άστεως». Το ανέκδοτο έργο του είναι τεράστιο, μέρος του οποίου είναι λεξικογραφικό. Το «Υπο-Λεξικό», το «Λεξικό του πολιτικού λόγου», το «Ονοματολεξικό» και τα «Φλοράδικα» περιμένουν τη μεταθανάτια επιμέλεια και δημοσίευσή τους.
Ο Ηλίας Πετρόπουλος πέθανε στις 03/09/2003, επιθυμία του ήταν να αποτεφρωθεί και η στάχτη του να ριχτεί στους υπονόμους του Παρισιού όπως και έγινε, ένα φθινοπωρινό πρωινό.
Το 2005 κυκλοφόρησε το ντοκιμαντέρ «Ηλίας Πετρόπουλος – Ένας κόσμος υπόγειος» (διάρκεια 61′) σε σκηνοθεσία της Καλλίοπης Λεγάκη, το οποίο μπορείτε να δείτε την Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013 στην κινηματογραφική λέσχη «ΡΩΓΜΗ» Παραπλεύρως του Ζαχαροπλαστείου ΕΛΒΕΤΙΚΟΥ.