Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος*

 Θα σας ξαφνιάσω σήμερα φίλες και φίλοι αναγνώστες με ένα κείμενο που αφορά σε μια μικρή σε αριθμό ομάδα, σε μια «χούφτα» κατοίκων του πλανήτη μας, που είναι κάτοχοι  περιουσιακών στοιχείων με εξωπραγματικά μεγέθη. 

     Διευκρινίζω με Αριστοφανική και ειλικρινά καλοπροαίρετη αίσθηση χιούμορ πρώτον, ότι ΔΕΝ γνωρίζω προσωπικά ΚΑΝΕΝΑΝ από τα μέλη αυτής της απίστευτα μικρής ομάδας δισεκατομμυριούχων συνανθρώπων μας και δεύτερον, ότι ΔΕΝ με προσέλαβαν ως εκπρόσωπο των Δημοσίων Σχέσεών τους… 

     Γονατίσαμε οι κάτοικοι του Πλανήτη από τον Ιανουάριο του 2020  μέχρι σήμερα εξαιτίας της πανδημίας covid-19 για την οποία όχι μόνο ακόμη ΔΕΝ απαντήθηκαν αλλά φοβάμαι ότι ίσως ΔΕΝ θα απαντηθούν πριν την γνωστή διεθνώς περίοδο «προστασίας δεδομένων» των 30 χρόνων, κάποια όχι μόνο χρήσιμα αλλά ΚΑΙ καθοριστικά κρίσιμα σε ότι αφορά το πώς, το ποιοί και το γιατί σχετικά ερωτήματα.

 Και ενώ σταδιακά είχαμε αρχίσει να βγαίνουμε από τις απαγορεύσεις και τα λόκντάουν όχι μόνο στην Πατρίδα μας αλλά και σε Ευρώπη και τον Δυτικό κόσμο, βιώνουμε από τις 24 Φεβρουαρίου τα τραγικά γεγονότα εισβολής Ρωσικών στρατευμάτων στην ανεξάρτητη Δημοκρατία της Ουκρανίας. Βιώνουμε μια, «απρόβλεπτη» για κάποιους και «αναμενόμενη» για κάποιους άλλους, Πολεμική Σύγκρουση που ξεπέρασε τις αρχικές εκτιμήσεις για τριήμερη ή επταήμερη διάρκεια και συνεχίζεται για 5^ο κατά σειρά μήνα χωρίς «πρόβλεψη τέλους» επιδεικνύοντας όλα τα χαρακτηριστικά ενός «πολέμου φθοράς» (κατά την Αγγλοσαξωνική ορολογία “A war of attrition”).   

     Θα αποσπάσω τώρα την προσοχή σας από την τρέχουσα πραγματικότητα και θα σας μεταφέρω, καλοπροαίρετα, σε έναν άλλο κόσμο σχεδόν μυθικό, σχεδόν μαγικό και σίγουρα εξωπραγματικό: στον κόσμο ουσιαστικά μιάς «χούφτας» συνανθρώπων μας που οι περιουσίες τους δεν μετρώνται σε δεκάδες ή εκατοντάδες εκατομμύρια αλλά σε πολλά δισεκατομμύρια δολάρια…

     Όταν έκλεισε ο περασμένος χρόνος, το 2021, το καταστροφικό όχι μόνο οικονομικά αλλά και σε ψυχολογικές και κοινωνιολογικές παραμέτρους δεύτερο έτος της πανδημίας covid-19 οι δισεκατομμυριούχοι της γης ήταν 2755 άτομα!..

     Έδωσα έμφαση με τη χρήση του θαυμαστικού στην παραπάνω πρόταση του αριθμού 2755 επειδή ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων αυξήθηκε κατά 660 άτομα σε σύγκριση με το έτος 2020 και, επιπρόσθετα, το 86% των υπαρχόντων δισεκατομμυριούχων έγιναν ακόμη πλουσιότεροι στον χρόνο που πέρασε!!!   

https://worldpopulationreview.com/country-rankings/billionaires-by-country

     Οι 20 πρώτες χώρες σε αριθμό δισεκατομμυριούχων (ο αριθμός σε παρένθεση) κατά φθίνουσα σειρά είναι οι ακόλουθες: 

1. ΗΠΑ (724), 2. Κίνα (698), 3. Ινδία (237), 4. Γερμανία (136), 5. Ρωσία (117), 

6. Βραζιλία (65), 7. Καναδάς (64), 8. Ηνωμένο Βασίλειο (56), 9. Ιταλία (51),  

10. Ιαπωνία (49), 11. Ταϊβάν (47), 12. Αυστραλία (44), 13. Νότιος Κορέα (43), 

14. Γαλία (42), 15. Σουηδία (41), 16. Ελβετία (40), 17. Ταϋλάνδη (31), 18. Ισπανία (30), 

19. Τουρκία (27) & Σιγκαπούρη (27),  και 20. Ισραήλ (17). 

     Οι 71 χώρες από τις 193 που συμμετέχουν στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών έχουν 1 ή και περισσότερους δισεκατομμυριούχους ενώ οι δύο χώρες, η Καπιταλιστική Αμερική και η Κομμουνιστική Κίνα έχουν τους περισσότερους από το 50% των δισεκατομμυριούχων της Υφηλίου….

     Η Πατρίδα μας Ελλάδα έχει 3 δισεκατομμυριούχους και η Μεγαλόνησος Κυπριακή Δημοκρατία έχει επίσης 3 δισεκατομμυριούχους.

     Συνεχίζω φέροντας στην προσοχή σας έναν νεότευκτο όμιλο αυτών των σύγχρονων κροίσων, αυτών των πάμπλουτων συνανθρώπων μας στον Πλανήτη γη όπου οι κάτοικοι πλησιάζουμε με γοργό ρυθμό τα 8 δισεκατομμύρια, που φέρνει τον Αγγλικό τίτλο «The Giving Pledge» (ο οποίος μεταφράζεται στα ελληνικά ως «Υπόσχεση Προσφοράς»).

     Πρόκειται για μία οργάνωση, ένα «κλαμπ» της χούφτας των δισεκατομμυριούχω» που ξεκίνησε στην Αμερική τον Αύγουστο του 2010 από 40 δισεκατομμυριούχους και καθώς κάθε χρόνο προστίθενται νέα μέλη (το 2021 προστέθηκαν 14 νέα μέλη) και το 2022 μέχρι στιγμής προστέθηκαν άλλα 5 νέα μέλη και έτσι το «κλαμπ των φιλανθρώπων» ήδη αριθμεί 236 άτομα ή οικογένειες από 28 διαφορετικές χώρες του πλανήτη μας. Όλα αυτά τα άτομα και οι οικογένειες έχουν δεσμευτεί με δημόσια δήλωση ότι θα δωρίσουν την μισή περιουσία τους εν ζωή ή μετά τον θάνατό τους για φιλανθρωπικούς σκοπούς. 

     Όσοι ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερες λεπτομέρειες μπορούν να το επιτύχουν εφόσον διαθέτουν ηλεκτρονικό υπολοιστή, λάπτοπ ή σύγχρονο τηλέφωνο επισκεπτόμενοι τον παρακάτω ηλεκτρονικό σύνδεσμο: 

https://givingpledge.org/about       

     Και όσοι επιθυμούν να δούνε τον πλήρη κατάλογο των μελών μπορούνε να το κάνουν  επισκεπτόμενοι τον παρακάτω ηλεκτρονικό σύνδεσμο:

https://givingpledge.org/pledgerlist

    Το σημερινό μου σύντομο άρθρο παρουσίασης του διεθνούς κλίμακας «κλαμπ των φιλανθρώπων δισεκατομμυριούχων», όπως ήδη έχω δηλώσει δεν συνιστά μιά εκ μέρους μου πράξη Δημοσίων Σχέσεων και ΔΕΝ έχω καμία απολύτως προσωπική ή οικογενειακή σχέση με κανένα άτομο και καμία οικογένεια μέλη του «κλαμπ»…

     Το άρθρο μου προκλήθηκε από το γεγονός ότι μεταξύ των μελών αυτής της οργάνωσης συγκαταλέγεται και ο Κύπριος δημιουργός της μεγάλης Διεθνούς αεροπορικής εταιρείας «Easy-Jet» και μιας σειράς επιχειρήσεων που φέρουν το όνομα «Easy» ο Sir Στέλιος Χατζηιωάννου.

     Αφήνω σε εσάς τις όποιες κρίσεις, τα ερωτηματικά, τις συζητήσεις για τη συγκεκριμένη οργάνωση αλλά κρίνω απαραίτητο κλείνοντας να φέρω στη δημοσιότητα τη δήλωση του Ελληνο-Κύπριου επιχειρηματία ότι θα δωρίσει την μισή του περιουσία (ανέρχεται στα 2 περίπου δισεκατομμύρια στερλίνες, ή 2,4 δις ευρώ) για φιλανθρωπικούς σκοπούς. 

     Είπε χαρακτηριστικά ο Sir Στέλιος Χατζηιωάννου::

    «Νομίζω ότι όλοι οι πλούσιοι έχουν το χρέος να επιστρέψουν χρήματα, επειδή χάρη στους πελάτες τους που αγόρασαν τα αγαθά ή / και τις υπηρεσίες τους απέκτησαν την περιουσία τους…»

     Προσωπικά ως άτομο, ως κοινωνικός επιστήμονας και Καθηγητής σε Σχολές Διοίκησης Επιχειρήσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό δηλώνω ότι ήμουν και συνεχίζω να είμαι θιασιώτης και υποστηρικτής της Ελεύθερης Οικονομίας. Ταυτόχρονα  δηλώνω απερίφραστα ότι ήμουν και συνεχίζω να είμαι υποστηρικτής της απαραίτητης ύπαρξης και αντικειμενικής εφαρμογής ΑΥΣΤΗΡΩΝ (όχι όμως καταπιεστικών που εμποδίζουν την καινοτομία και την ανάπτυξη επιχιερηματικότητας) σχετικών ελέγχων από τις αρμόδιες ελεγκτικές υπηρεσίες κάθε Κράτους σε όλον τον Πλανήτη μας…

     Κλείνοντας σας καλώ να διασκεδάσετε αφιερώνοντας 3 λεπτά για να ακούσετε το κλασικό τραγούδι του Δώρου Γεωργιάδη που τον καθιέρωσε στο ελληνικό μουσικό στερέωμα όταν το 1972 κέρδισε το ΠΡΩΤΟ  Βραβείο στο Φεστιβάλ Τραγουδιού εδώ στη Θεσσαλονίκη με τίτλο: «Αν ήμουν πλούσιος…» (οι στίχοι ήταν δημιούργημα της Σώτιας Τσώτου).

    https://www.youtube.com/watch?v=Kutpf7mVVcc&list=RDKutpf7mVVcc&index=2

————————————————  

*O Γιώργος Πιπερόπουλος, Δρ Κοινωνιολογίας – Ψυχολογίας, είναι Επίτιμος Καθηγητής  Μάνατζμεντ και Μάρκετινγκ στο Βρετανικό Πανεπιστήμιο Durham, συνταξιούχος καθηγητής Μάνατζμεντ, Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων και πρώην Πρόεδρος του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας  

Πηγή: militaire.gr

Η συγκέντρωση του πλούτου επιταχύνθηκε ακόμη περισσότερο το 2018, με 26 δισεκατομμυριούχους να έχουν πλέον στα χέρια τους περιουσίες που ισούνται με τα εισοδήματα του φτωχότερου μισού της ανθρωπότητας, καταγγέλλει σε έκθεσή της που δημοσιοποιεί σήμερα η μη κυβερνητική οργάνωση Oxfam, η οποία προτρέπει για άλλη μια φορά τα Κράτη να φορολογήσουν τους πλουσιότερους.

   «Το χάσμα που μεγεθύνεται μεταξύ των πλούσιων και των φτωχών πλήττει τον αγώνα για την καταπολέμηση της φτώχειας, ζημιώνει την οικονομία και τροφοδοτεί την οργή σε όλο τον κόσμο», τονίζει η Γουίνι Μπιανίμα, εκτελεστική διευθύντρια της Oxfam International, στο δελτίο Τύπου που συνοδεύει την έκθεση της ΜΚΟ.

   Οι δισεκατομμυριούχοι του πλανήτη είδαν τον πλούτο τους να αυξάνεται αθροιστικά κατά 12%, ή 2,5 δισεκ. δολάρια την ημέρα πέρυσι, ενώ τα 3,8 δισεκ. άνθρωποι που αποτελούν το φτωχότερο μισό του πληθυσμού της υφηλίου είδαν τον δικό τους πλούτο να μειώνεται αθροιστικά κατά 11% ή κατά 500 εκατομμύρια δολάρια την ημέρα, σύμφωνα με την έκθεση.

   Οι κυβερνήσεις «πρέπει να εξασφαλίσουν ότι οι επιχειρήσεις και οι πλουσιότεροι θα πληρώνουν τους φόρους που τους αναλογούν», κρίνει η Μπιανίμα. Η Όξφαμ δίνει την έκθεσή της για τις παγκόσμιες ανισότητες στη δημοσιότητα, όπως συνηθίζει, μία ημέρα πριν αρχίσει το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (World Economic Forum, WEF) που θα διαρκέσει ως την Παρασκευή στο Νταβός της Ελβετίας.

   Κατά τη ΜΚΟ, η μεθοδολογία της οποίας -- βασίζεται σε δεδομένα που συγκεντρώνουν το περιοδικό Forbes και η τράπεζα Cr?dit Suisse -- αμφισβητείται από κάποιους οικονομολόγους, 26 άνθρωποι έχουν πλέον στα χέρια τους χρηματοοικονομικούς πόρους και περιουσιακά στοιχεία που ισούνται με τα εισοδήματα των φτωχότερων 3,8 δισεκ. κατοίκων του πλανήτη. Το 2017, η Όξφαμ ανέφερε ότι ο λόγος αυτός των δισεκατομμυριούχων ανερχόταν σε 43.

   Ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο, ο Τζεφ Μπέζος, ιδρυτής και επικεφαλής της Amazon, είδε την περιουσία του να αυξάνεται στα 112 δισεκ. δολάρια πέρυσι. Με άλλα λόγια, «ο προϋπολογισμός της Αιθιοπίας για τη δημόσια υγεία αντιστοιχεί στο 1% της περιουσίας του», σχολιάζει η ΜΚΟ.

   Γενικά, ο πλούτος των δισεκατομμυριούχων σε παγκόσμιο επίπεδο αυξήθηκε κατά 900 δισεκ. πέρυσι (ήτοι κατά 2,5 δισεκ. την ημέρα). Ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων έχει διπλασιαστεί από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης του 2008, τονίζει η Όξφαμ, διαπιστώνοντας πως «οι πλούσιοι επωφελούνται όχι μόνο από την επέκταση της περιουσίας τους, αλλά επίσης κι από τα χαμηλότερα επίπεδα φορολόγησης εδώ και δεκαετίες» σε πολλά κράτη.

   «Εάν η τάση αυτή αντιστρεφόταν, οι περισσότερες κυβερνήσεις θα διέθεταν επαρκείς πόρους για να χρηματοδοτήσουν τις κοινωφελείς υπηρεσίες», προσθέτει η ΜΚΟ, για την οποία «ο πλούτος υποφορολογείται» σχεδόν παντού.

   Η Όξφαμ υπολογίζει πως ανά κάθε δολάριο φορολογικών εσόδων, μόλις τα τέσσερα σεντς προέρχονταν από τη φορολόγηση του πλούτου.

   Για τη ΜΚΟ, η οποία εκτιμά πως οι πλουσιότεροι κρύβουν από τις φορολογικές αρχές περίπου 7,6 τρισεκατομμύρια δολάρια, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων σε χώρες όπως είναι η Βραζιλία ή το Ηνωμένο Βασίλειο, «το 10% των φτωχότερων πληρώνει πλέον φόρους επί των εσόδων του αναλογικά πολύ υψηλότερους από ό,τι οι πλουσιότεροι».

   Αν και η Όξφαμ αναγνωρίζει ότι ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας υποδιπλασιάστηκε από το 1990 ως το 2010 και έκτοτε μειώθηκε κι άλλο, στα 736 εκατομμύρια ανθρώπους, επισημαίνει πως οι φορολογικοί συντελεστές για τα υψηλά εισοδήματα μειώθηκαν επίσης στις πλούσιες χώρες τις τελευταίες δεκαετίες.

   Εάν φορολογείτο το πλουσιότερο 1% κατά 0,5% περισσότερο επί της περιουσίας του, τα χρήματα που θα συγκεντρώνονταν θα ήταν υπεραρκετά για να μορφωθούν τα 262 εκατομμύρια παιδιά που δεν πάνε σήμερα σχολείο, επισημαίνει η οργάνωση.

   Η έκθεση δίνεται στη δημοσιότητα καθώς το ζήτημα της φορολόγησης των μεγάλων περιουσιών προκαλεί αντεγκλήσεις σε πολλές χώρες. Στη Γαλλία, το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» έφερε ξανά στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης την κατάργηση του ISF (σ.σ.: Imp?t de solidarit? sur la fortune, φόρος αλληλεγγύης στην περιουσία) από την κυβέρνηση του Εμανουέλ Μακρόν. Ενώ στις ΗΠΑ, η βουλεύτρια των Δημοκρατικών Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτές, που μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά της, εισηγείται οι πλουσιότεροι Αμερικανοί να φορολογούνται με συντελεστή 70%, πρόταση υπέρ της οποίας τάσσεται ο Πολ Κρούγκμαν, Νόμπελ Οικονομίας.

ΔΑΝΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Ο Άνταμ Σμιθ, ο θεμελιωτής της θεωρίας της «ελεύθερης αγοράς», έλεγε ότι «για να υπάρχει ένας πάμπλουτος πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον πεντακόσιοι φτωχοί». Αυτά έλεγε ο Σμιθ, το 1776, στο έργο του «Ο πλούτος των εθνών», το ευαγγέλιο του καπιταλισμού.

Σήμερα, μετά από 241 χρόνια, το 2017, για να υπάρχει ένας δισεκατομμυριούχος πρέπει να υπάρχουν 2.950.000 φτωχοί!
Και αυτό ονομάζεται πρόοδος…
Aυτό και άλλα εντυπωσιακά στοιχεία αποκαλύπτει η έρευνα του Boston Consulting Group (BCG) για το πως μοιράζεται ο πλούτος (και η φτώχεια) στο σημερινό κόσμο. Τα στοιχεία της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο «Βήμα της Κυριακής», σε άρθρο του δημοσιογράφου Τάσου Μαντικίδη, και σε συνδυασμό με τα στοιχεία της Credit Suisse και της  Wealth-Χ, δίνουν έναν ανάγλυφο χάρτη της τεράστιας κοινωνικής ανισότητας.   

Βέβαια, για τον Άνταμ Σμιθ, και τους σημερινούς υποστηρικτές του, ο πλούτος και η φτώχεια είναι φυσικά φαινόμενα, όπως η καταιγίδα, ή ο σεισμός. Άρα και η εκμετάλλευση, και η αδικία και η κοινωνική ανισότητα, υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν, ως απόρροια αυτών των φαινομένων και της ανθρώπινη φύσης, η οποία χαρακτηρίζεται (απ΄τους ίδιους) από την ιδιοτέλεια και την «ιερότητα» της ιδιοκτησίας.

Θεωρίες που βρίσκουν την απάντηση τους, στην απλή υπόμνηση: Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιοι!

Ας δούμε λοιπόν ορισμένα χαρακτηριστικά στοιχεία από το άρθρο:

• Από το 2000 ως σήμερα, ο αριθμός των εκατομμυριούχων αυξήθηκε κατά 155% και ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων κατά 216%.
• Σύμφωνα με την απογραφή του 2017 της Wealth-Χ οι «υπερπλούσιοι»  (με ατομική περιουσία άνω των 30 εκατ. δολαρίων), διαθέτουν συνολικά κινητή περιουσία 27 τρισ. δολαρίων.
• Μόνο μέσα στο τελευταίο δωδεκάμηνο, οι «υπερπλούσιοι»  αυξήθηκαν κατά 3,5%, φθάνοντας τα 226.450 άτομα, αντιστοιχώντας στο 0,003% του παγκόσμιου ενήλικου πληθυσμού.
• Ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων υπολογίζεται σε 2.397, με συνολική περιουσία 7,37 τρισ δολαρίων. Πλούτος που ξεπερνά το εισόδημα που συγκεντρώνουν 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι (6,1 τρισ δολάρια) στον πλανήτη.

Που τα «κρύβουν»

Εξίσου ενδιαφέροντα (και εξοργιστικά) είναι τα όσα αποκαλύπτουν οι έρευνες για το που «κρύβουν» τα λεφτά τους οι σημερινοί «Κροίσοι».

Βέβαια, δεν πέφτουμε από τα σύννεφα διαβάζοντας ότι οι δύο βασικοί αποταμιευτήρες αυτού του αμύθητου πλούτου είναι οι «φορολογικοί παράδεισοι» και οι offshore εταιρείες.

Θα πρέπει όμως να σημειώσουμε ότι και στις δύο περιπτώσεις η νομιμότητα εξασφαλίζεται από εθνικούς νόμους και διεθνείς συμφωνίες, καθόλα εντάξει με τις αρχές του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Δηλαδή, αυτό που κατά καιρούς εμφανίζεται ως «παράνομο», «σκανδαλώδες», ή «ανήθικο», είναι, για τους καπιταλιστές, απολύτως νόμιμο, άρα και… ηθικό.

Έχουμε και λέμε, λοιπόν:

• Το συνολικό ύψος των κεφαλαίων που είναι τοποθετημένα σε «φορολογικούς παραδείσους» και offshore εταιρείες υπολογίζεται σε 10,3 τρισ δολάρια (περίπου 9 τρισ ευρώ).
• Υπολογίζεται ότι οι ιδιοκτήτες αυτών των κεφαλαίων γλυτώνουν φόρους 3,5 τρισ δολαρίων ετησίως, που θα πλήρωναν αν τα κεφάλαια αυτά φορολογούνταν σύμφωνα με τα ισχύοντα στις χώρες του ΟΟΣΑ.

«Φορολογικοί παράδεισοι»

Θα περίμενε κανείς, με τα όσα κατά καιρούς δημοσιεύονται στα μέσα ενημέρωσης, ότι όταν μιλάμε για «φορολογικούς παραδείσους» και offshore εταιρείες, εννοούμε κάποιους εξωτικούς προορισμούς, κάποια νησάκια στη μέση του Ατλαντικού, ή του Ειρηνικού, κάποια κρατίδια που παρέχουν άσυλο σε φοροφυγάδες. Και όμως…

• Η Ελβετία, με 2,4 τρισ. δολάρια, παραμένει ηγέτιδα δύναμη στον κόσμο των offshore, καθώς καταλαμβάνει μερίδιο αγοράς που ξεπερνά το 24% των συνολικών «κρυμμένων» κεφαλαίων.
• Τα «υπεράκτια» κεφάλαια από τη Δυτική Ευρώπη βρίσκονται, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, εντός Ευρώπης, αφού το 35% βρίσκεται στην Ελβετία, το 25% στα νησιά της Μάγχης και το Δουβλίνο (όπου είναι τοποθετημένα 1,1 τρισ δολάρια), και ένα 9% (400 δισ δολάρια) στο Λουξεμβούργο του αξιότιμου κυρίου Γιουνγκέρ.

Ιδού, λοιπόν, και τα άλλα ευυπόληπτα «υπεράκτια» κέντρα όπου «κρύβουν» τα δισεκατομμύρια τους οι σύγχρονοι «Κροίσοι», σε παρένθεση τα ποσά:

• Ηνωμένο Βασίλειο (1,2 τρισ δολ)
• Σιγκαπούρη (1,2 τρισ δολ)
• Καραϊβική- Παναμάς (1,3 τρισ δολ)
• ΗΠΑ (900 δισ δολ)
• Χονγκ Κονγκ (800 δισ δολ)

   Αξίζει να σημειωθεί ότι για ορισμένους παρατηρητές, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ανερχόμενος φορολογικός παράδεισος, «η νέα Ελβετία», κάτι που είναι εμφανές π.χ. στην περίπτωση της Πολιτείας της Νότιας Ντακότα.

Τέλος αν ενδιαφέρεστε να μάθετε που «κρύβουν» τα κεφάλαια του οι «δικοί μας», οι Έλληνες «Κροίσοι», το δημοσίευμα αναφέρει ότι προτιμούν την Ελβετία. Μάλιστα, σύμφωνα με εσωτερικές έρευνες ελβετικών τραπεζών και εξειδικευμένων οίκων κυμαίνονταν στα 100-120 δισ. ευρώ, με το 60% εξ αυτών να βρίσκεται τοποθετημένο σε διάφορα επενδυτικά προϊόντα.




Αναδημοσίευση από imerodromos.gr

Η έκθεση της οργάνωσης Oxfam αποκαλύπτει ότι το χάσμα πλούτου μεταξύ πλούσιων και φτωχών είναι το μεγαλύτερο που έχει καταγραφεί ποτέ

Ο πλούτος οκτώ συνολικά ατόμων, όλοι τους άνδρες, ισούται με τον πλούτο του φτωχότερου μισού του πληθυσμού της Γης, δήλωσε η οργάνωση Oxfam σε έκθεσή της σήμερα όπου καλεί σε δράση ώστε να περιοριστούν οι ανταμοιβές όσων βρίσκονται στην κορυφή.

Καθώς ηγέτες και υπερπλούσιοι συγκεντρώνονται για το ετήσιο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός της Ελβετίας αυτή την εβδομάδα, η έκθεση της φιλανθρωπικής οργάνωσης αποκαλύπτει ότι το χάσμα πλούτου μεταξύ πλούσιων και φτωχών είναι το μεγαλύτερο που έχει καταγραφεί ποτέ, με καινούργια στοιχεία από την Κίνα και την Ινδία να δείχνουν πως το φτωχότερο μισό του πλανήτη κατέχει λιγότερο από όσο υπολογίζονταν προηγουμένως.

Η Oxfam, η οποία περιγράφει το χάσμα ως "αισχρό", είπε ότι εάν τα νέα στοιχεία είχαν δοθεί στη δημοσιότητα νωρίτερα, θα έδειχναν ότι το 2016 εννέα άτομα κατείχαν όσο και τα 3,6 δισεκατομμύρια άτομα που απαρτίζουν το φτωχότερο ήμισυ της ανθρωπότητας, αντί για τα 62 άτομα που υπολογίζονταν τότε.

Συγκριτικά, το 2010, η περιουσία των 43 πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου συνολικά αντιστοιχούσε στο φτωχότερο 50%, σύμφωνα με τους πιό πρόσφατους υπολογισμούς.

Η ανισότητα έχει αναδειχθεί σε κορυφαίο θέμα τα τελευταία χρόνια, με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τον Πάπα να συμπεριλαμβάνονται στις προσωπικότητες ή οντότητες που έχουν προειδοποιήσει για τις καταστροφικές επιπτώσεις της, ενώ ο θυμός εναντίον των ελίτ έχει πυροδοτήσει την αύξηση του λαϊκισμoύ στην πολιτική.

Το ίδιο το Φόρουμ στο Νταβός τόνισε την ανησυχία για το θέμα σε μια έκθεση που δημοσίευσε την περασμένη εβδομάδα για τους παγκόσμιους κινδύνους.
"Βλέπουμε την έκφραση δήθεν αγωνίας - και σαφώς η νίκη του Τραμπ και το Brexit δίνουν νέα ώθηση στο θέμα φέτος - αλλά υπάρχει μια έλλειψη συγκεκριμένων εναλλακτικών στο κατεστημένο", είπε ο Μαξ Λόσον, επικεφαλής της πολιτικής στην Oxfam. "Μπορούμε να διαχειριστούμε τον καπιταλισμό με διαφορετικούς τρόπους που θα μπορούσαν να αποβούν κατά πολύ πιό ωφέλιμοι για την πλειοψηφία των ανθρώπων", τονίζει.

Η Oxfam κάλεσε στην έκθεσή της για αυστηρότερες διώξεις όσον αφορά την αποφυγή φορολόγησης, και μια στροφή μακριά από τον καπιταλισμό των μερισμάτων που διαμοιράζει άνισα τις ανταμοιβές του στους ήδη πλούσιους.

Ενώ πολλοί εργαζόμενοι αγωνίζονται με μισθούς που παραμένουν στάσιμοι, ο πλούτος των υπερπλούσιων έχει αυξηθεί ετησίως κατά 11%, κατά μέσον όρο, από το 2009.

Ο Μπιλ Γκέιτς, πλουσιότερος άνδρας του κόσμου που συμμετέχει συχνά στο Νταβός, έχει δει την περιουσία του να εκτοξεύεται κατά 50% ή 25 δις δολάρια (23,5 δις ευρώ) από το 2006, που ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από τη Microsoft, παρά τις προσπάθειές του να δωρίσει το μεγαλύτερο μερίδιό της.

Ενώ ο Γκέιτς συμβολίζει το πώς ο υπερβολικός πλούτος μπορεί να ανακυκλωθεί για να βοηθήσει τους φτωχούς, η Oxfam πιστεύει πως αυτού του είδους η "μεγάλη φιλανθρωπία" δεν επιλύνει το ουσιαστικό πρόβλημα.

"Αν οι δισεκατομμυριούχοι έχουν πάρει απόφαση να αποχωριστούν τα χρήματά τους, αυτό είναι καλό. Η ανισότητα όμως έχει σημασία, και δεν μπορείς να έχεις ένα σύστημα όπου οι δισεκατομμυριούχοι συστηματικά πληρώνουν χαμηλότερες κλίμακες φόρου από ό,τι η γραμματέας ή η καθαρίστριά τους", είπε ο Λόσον.

Η Oxfam βασίζει τις μετρήσεις της σε στοιχεία από την ελβετική τράπεζα Credit Suisse και το περιοδικό Forbes. Οι οκτώ που κατονόμασε η έκθεση είναι ο Μπιλ Γκέιτς, ο ιδρυτής της βιομηχανίας ρούχων Inditex Αμάνθιο Ορτάγκα, ο βετεράνος επενδυτής Ουόρεν Μπάφετ, ο επιχειρηματίας τηλεπικοινωνιών του Μεξικού Κάρλος Σλιμ, ο διευθυντής της Amazon Τζεφ Μπέζος, ο διευθυντής του Facebook Μαρκ Ζούκερμπεργκ, ο συνιδρυτής της τεχνολογικής εταιρείας Oracle Λάρι Έλισον, και ο πρώην δήμαρχος της Νέας Υόρκης Μάικλ Μπλούμπεργκ.






ΑΠΕ

Η Θεατρική Ομάδα Χίου δίνει καλοκαιρινές παραστάσεις στην πόλη της Χίου και στα χωριά με τη  φετινή  επιτυχία της «Πλούτος» του Αριστοφάνη.

Ειδικότερα, το έργο θα παρουσιαστεί στις 6 Ιουλίου στην Καλλιμασιά,   στις 10 και 11 Ιουλίου στο θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης» (Καστρομηνά),  στις 18  Αυγούστου στο θέατρο «Αδαμάντιος Λεμός» στα Καρδάμυλα και στις 19 Αυγούστου  στα Νένητα.

 Το έργο ανέβηκε σε διασκευή: Νίτσας Κλούβα, Κοσμά  Μάνε και  Ανθίπης Φιαμού,  βασισμένη στις μεταφράσεις  Ι. Βαρβέρη, Π. Μάτεση, Γ. Κρόκου, και  σκηνοθεσία –διδασκαλία της Αυγουστίνα  Λυκουρίνα

Οι υπόλοιποι συντελεστές είναι:
Σκηνικό: Κώστας Ματθαίου
Ζωγραφική –επιμέλεια σκηνικού: Νικολής Φράσκος
Μουσική επιμέλεια –στίχοι: Φίλιππος Καρρόπουλος
Φωτισμός : Παναγιώτης Λούρος
Κατασκευή σκηνικού: Μάρκος Διαμαντάρας
Επιμέλεια Κοστουμιών: Κατερίνα Μουρούνα
Μακιγιάζ: Άννα Μαυρή, Ρούλα Μελέκου

Επιμέλεια Προγράμματος –φροντιστήριο –λοιπές εργασίες: Ε.Ασλανίδη, Ν. Κλούβα,  Κ.Μανές, Α.  Μπουγδάνου, Α. Πρωίου, Μ. Σαχτούρης, Π.Σωτηράκη,  Μανόλης Σιδεράτος, Α. Φιαμού

Παίζουν ζωντανά μουσική:
ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΑΚΟΡΝΤΕΟΝ: Κατερίνα Κούτση
ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΦΛΑΟΥΤΟ: Αλεξάνδρα Κοκκινάκη

Παίζουν οι ηθοποιοί:
ΚΑΡΙΩΝΑΣ (δούλος του Χρεμύλου): Γιάννης Τσουμπαριώτης
ΧΡΕΜΥΛΟΣ (Γεωργός Κτηματίας): Μάρκος Διαμαντάρας
ΠΛΟΥΤΟΣ (ο τυφλός θεός): Ανδρέας Παπασταμάτης
ΒΛΕΨΙΔΗΜΟΣ : Κοσμάς Μανές
ΠΕΝΙΑ (η θεά της φτώχειας): Μαρία Φούτσου
ΓΥΝΑΙΚΑ (του Χρεμύλου): Ελένη Μονογιούδη
ΔΙΚΑΙΟΣ: Νίτσα Κλούβα
ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣ : Ανθίππη  Φιαμού
ΓΡΙΑ: Στέλιος Μακριάς
ΝΕΟΣ (πρώην εραστής της γριάς): Δημήτρης Κουτσουράκης
ΕΡΜΗΣ (ο αγγελιοφόρος των θεών): Σταμάτης Σάτρας
ΙΕΡΕΙΣ Ντέπυ Στουπάκη, Λουκάς Δρίζος
ΧΟΡΟΣ: Ευγενία Ασλανίδη, Δανάη Βεϊλή, Μπέλλα Διαμαντάρα, Λουκάς Δρίζος, Νίτσα Κλούβα, Δημήτρης Κουτσουράκης , Κοσμάς Μανές, Άννα Μαρτινεζ, Ελένη Μονογιούδη, Σταμάτης Σάτρας , Πολύ Σωτηράκη, Ντέπυ Στουπάκη, Ανθίππη  Φιαμού, Μαρία Φούτσου


Εθελοντική συνεισφορά

Η ΘΟΧ θα προτιμούσε, για ένα θέατρο προσιτό σε όλους, να είναι η είσοδος ελεύθερη. Επειδή όμως για το ανέβασμα ενός έργου απαιτούνται και έξοδα, είχε καθιερώσει, καθ’ όλη τη μακρόχρονη πορεία της,  συμβολικό εισιτήριο με πενιχρό αντίτιμο. Σήμερα που οι οικονομικές συγκυρίες είναι ιδιαίτερα δυσμενείς για τη χώρα μας, καταργεί εντελώς την τιμή εισόδου και επαφίεται για την κάλυψη των εξόδων της παράστασης στην εθελοντική συνεισφορά.

 Μια επίκαιρη κωμωδία

 Ο Πλούτος είναι μια κωμωδία απελπισίας, θα μπορούσαμε να πούμε. Γράφτηκε την περίοδο που η  Αθήνα είχε υποστεί μια ταπεινωτική ήττα στον Πελοποννησιακό πόλεμο, η φτώχεια ήταν κυρίαρχη παντού, η ύπαιθρος ήταν ρημαγμένη και ο λαός υπέφερε. Ο Αριστοφάνης, ως κωμωδιογράφος προτείνει λύσεις, οι οποίες στο κοινό της εποχής έμοιαζαν ακραίες, αλλά μάλλον όχι πιο ακραίες από αυτές που βιώνουμε σήμερα, οι οποίες συνιστούν τραγωδία και όχι επί σκηνής.

Στον Πλούτο, ο Αριστοφάνη βάζει έναν έντιμο αγρότη, τον Χρεμύλο, μαζί με τον τετραπέρατο Καρίωνα  να περιθάλπουν τον τυφλό θεό Πλούτο, τον οποίο τιμώρησε ο Δίας, για να αποφεύγει τους δίκαιους, τους σοφούς και τους έντιμους. Όταν ξαναβρίσκει το φως του ο Πλούτος μοιράζει τα πλούτη στους αγαθούς ενώ οι κακοί και διεφθαρμένοι φτωχαίνουν. Η βασική αντίθεση στην οποία στηρίζεται το έργο προβάλλεται από τον αγώνα ανάμεσα στον Χρεμύλο και την Πενία η οποία ενσαρκώνει την ανάγκη για καθημερινή δουλειά, αυτή που δίνει στον άνθρωπο τα πολύτιμα αγαθά που επιθυμεί. Τίποτα δεν  πέφτει από τον ουρανό, όλα  με  πολύ κόπο αποκτούνται, διδάσκει η Πενία, όμως  οι άνθρωποι προτιμούν τον εύκολο πλουτισμό αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Το αυτονόητο για  τον Αριστοφάνη και τους ανθρώπους της εποχής του  ήταν  ότι ένας δίκαιος θα κάνει και δίκαιη κατανομή του πλούτου. Κάτι τέτοιο βεβαίως δεν ισχύει γιατί, όπως γνώριζαν τότε πολύ καλά και σήμερα ακόμα καλύτερα, κανένας δίκαιος δεν παραμένει δίκαιος όταν πλουτίσει.


Πηγή: http://www.chiosnews.com