Μια τραγική εκατόμβη πιγκουίνων του Μαγγελάνου συγκλόνισε τις ανατολικές ακτές της Ουρουγουάης, καθώς σχεδόν 2.000 βρέθηκαν νεκροί σε διάρκεια δέκα ημερών. Η αιτία του μαζικού θανάτου παραμένει αδιευκρίνιστη, καθώς δεν υπάρχουν επαρκή δεδομένα που να υποδεικνύουν γρίπη των πτηνών, σύμφωνα με τις αρχές.

Η επιρροή των ρευμάτων στον Ατλαντικό Ωκεανό οδήγησε τους πιγκουίνους να καταλήξουν στις ακτές των νομών Κανελόνες, Μαλδονάδο και Ρότσα. Σύμφωνα με την κυρία Λαϊσαγόγεν, «το 90% ήταν νεαρά πτηνά», που ξεβράστηκαν στα παράλια «χωρίς αποθέματα λίπους και με άδεια στομάχια». Οι εξετάσεις που έγιναν για να εξακριβωθεί αν είχαν μολυνθεί από τη γρίπη των πτηνών είχαν αρνητικό αποτέλεσμα, πρόσθεσε η ίδια.

Οι αρμόδιοι εξετάζουν και άλλες πιθανές αιτίες της μαζικής θνησιμότητας. Οργανισμοί αναφέρουν ότι η υπεραλίευση και η παράνομη αλιεία συμβάλλουν στην εξάντληση των θαλάσσιων πόρων και επηρεάζουν την επιβίωση των ζώων.

Οι πιγκουίνοι του Μαγγελάνου αναζητούν θερμότερα νερά κατά τη διάρκεια του χειμώνα, ενώ φωλιάζουν στο νότιο τμήμα της Αργεντινής. Αυτός ο μαζικός θάνατος είναι ανησυχητικός, καθώς παρόμοια εκατόμβη είχε καταγραφεί και στη Βραζιλία πέρυσι, χωρίς να διασαφηνιστεί η αιτία.

Οι αρμόδιοι προσπαθούν να διαπιστώσουν αν ο μαζικός θάνατος συνδέεται με τον κυκλώνα που πλήττει τη νοτιοανατολική Βραζιλία. Οι επιπτώσεις της μάστιγας αυτής είναι συγκλονιστικές, καθώς πολλά ακόμη θαλάσσια ζώα όπως θαλασσοβάτες, άλμπατρος, γλάροι, θαλάσσιες χελώνες και θαλάσσιοι λέοντες, βρέθηκαν νεκρά στις ακτές της περιοχής της Μαλδονάδο. 

Ως απειλούμενο είδος αναγνωρίζονται πλέον οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι στις ΗΠΑ λόγω του λιώσιμου των πάγων.

Την Τετάρτη η υπηρεσία Ψαριών και Άγριας Ζωής των ΗΠΑ ανακοίνωσε οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι θα αναγνωρίζονται ως απειλούμενο είδος ανεξάρτητα  από τη χώρα προέλευσής τους.

Οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι εξαρτώνται από τους πάγους για να φτιάξουν τις αποικίες αναπαραγωγής τους, για να αποφύγουν τα αρπακτικά και να βρουν τροφή. Την ίδια ώρα κάτι παραπάνω από το 60% των πάγων της Ανταρτικής έχουν λιώσει τα τελευταία 30 χρόνια, σύμφωνα με το Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο Woods Hole στη Μασαχουσέτη.

Η μείωση του πληθυσμού των αυτοκρατορικών πιγκουίνων θα έχει δυσμενείς συνέπειές και για άλλα είδη, όπως τις φώκιες και τις φάλαινες δολοφόνους που κυνηγούν πιγκουίνους.

«Ο χαρακτηρισμός των αυτοκρατορικών πιγκουίνων σε απειλούμενο είδος είναι ένα σημαντικό βήμα για την ευαισθητοποίηση του κοινού για την κλιματική αλλαγή» δήλωσε στο CNN η Stephanie Jenouvrier, από το Ωκεανογραφικό Ίδρυμα Woods Hole.

«Το μέλλον των αυτοκρατορικών πιγκουίνων, όπως και πολλών άλλων ειδών, είναι αβέβαιο και εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τους ανθρώπους, που πρέπει να συνεργαστούν για να  μειώσουν τις εκπομπές άνθρακα. Θα πρέπει να εμπνευστούμε από τους ίδιους τους πιγκουίνους  οι οποίοι μαζί καταφέρνουν και επιβιώνουν στο πιο σκηλρό περιβάλλον στη γη, για να αντιμετωπίσουμε το δύσκολο κλιματικό μέλλον».

Μείωση του πληθυσμού των πιγκουίνων έως 47% μέχρι το 2050

 

Υπάρχουν περίπου 61 αποικίες αναπαραγωγής αυτοκρατορικών πιγκουίνων κατά μήκος της ακτογραμμής της Ανταρκτικής, οι οποίες συνολικά αποτελούνται από 270.000 έως 280.000 ζευγάρια αναπαραγωγής (ή 625.000 έως 650.000 μεμονωμένους πιγκουίνους, συμπεριλαμβανομένων των νεαρών), σύμφωνα με την Υπηρεσία Αλιείας και Άγριας Ζωής των ΗΠΑ. Ο πληθυσμός του πτηνού είναι σήμερα σταθερός, αλλά έρευνες έχουν δείξει ότι  θα μειωθεί κατά 26% έως 47% μέχρι το 2050.

Οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι είναι το ψηλότερο και βαρύτερο από τα 18 είδη πιγκουίνων που υπάρχουν στον κόσμο. Ζυγίζουν έως και 40 κιλά (88 λίβρες) και να έχουν ύψος 1,1 μέτρα (45 ίντσες). Ένα θηλυκό γεννάει ένα αυγό ανά αναπαραγωγική περίοδο και στη συνέχεια το παραδίδει στον αρσενικό σύντροφό της για επώαση, ενώ η ίδια αναζητά τροφή για περίπου δύο μήνες.

Μόλις το θηλυκό επιστρέψει, μοιράζεται τα γονικά καθήκοντα με τον σύντροφό της μέχρι να εγκαταλείψει την αποικία ο νεοσσός τους περίπου 150 ημέρες μετά τη γέννησή του. Στις 150 ήμερες είναι σε θέση να φροντίσει τον εαυτό του και να βγει σε ανοιχτά νερά για αναζήτηση τροφής. Αλλά πρώτα, ο πρέπει να αποβάλει τα πούπουλα και να αναπτύξει αδιάβροχα φτερά, τα οποία χρησιμοποιεί για να κολυμπήσει.