Πιο κοντά στην πραγματικότητα, έφεραν ερευνητές τη φαντασία, που κατάφεραν να κάνουν δύο ανθρώπους να επικοινωνήσουν την ώρα που ονειρεύονταν.

Σε πείραμα που θυμίζει την ταινία «Inception», μια νεοσύστατη εταιρεία με έδρα την Καλιφόρνια που σχεδιάζει τεχνολογίες για την ενίσχυση του ύπνου, κατάφερε να κάνει δύο ανθρώπους, που έβλεπαν συνειδητό όνειρο να ανταλλάξουν μήνυμα, σύμφωνα με τη Daily Mail. 

 

Στο πλαίσιο του πειράματος η εταιρεία REM – Space, χρησιμοποίησε «ειδικά σχεδιασμένο εξοπλισμό» που περιλάμβανε έναν «διακομιστή», μια «συσκευή», «Wifi» και «αισθητήρες».

Βρίσκονταν σε διαφορετικά σπίτια οι συμμετέχοντες 

Οι συμμετέχοντες στη μελέτη κοιμόντουσαν σε διαφορετικά σπίτια όταν οι ερευνητές του REMspace εξέπεμψαν μια λέξη που δημιουργήθηκε μέσω μιας μοναδικής γλώσσας μεταξύ τους.

«Αύριο, θα είναι τόσο συνηθισμένο που δεν θα μπορούμε να φανταστούμε τη ζωή μας χωρίς αυτή την τεχνολογία. Ανοίγει την πόρτα σε αμέτρητες εμπορικές εφαρμογές, αναδιαμορφώνοντας τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε την επικοινωνία και την αλληλεπίδραση στον κόσμο των ονείρων», είπε χαρακτηριστικά, ο διευθυντής της REMspace, Μίκαελ Ρατνούγκα.

Τι είναι το συνειδητό όνειρο 

Με τον όρο συνειδητό όνειρο περιγράφεται το όνειρο, που γνωρίζει κανείς όταν το βλέπει ότι ονειρεύεται. Το φαινόμενο αυτό συμβαίνει κατά τη διάρκεια του ύπνου REM, ή ύπνου Rapid Eye Movement. Στην κατάσταση αυτή μπορεί κανείς να λειτουργήσει εμπρόθετα, αντί να αλληλοεπιδρά τυχαία με τον «κόσμο των ονείρων».

Η REMspace δεν έχει αποκάλυψε τι ακριβώς εξοπλισμό χρησιμοποίησε, αλλά έκανε γνωστό ότι στο πλαίσιο του πειράματος χρησιμοποιήθηκε μια «συσκευή» που παρακολουθούσε τα εγκεφαλικά κύματα των συμμετεχόντων και άλλα βιολογικά δεδομένα. Χρησιμοποιήθηκε, επίσης, ένας «διακομιστής» που μπορεί να ανιχνεύσει πότε οι συμμετέχοντες εισέρχονται σε διαυγές όνειρο και μπορεί να δημιουργήσει και να τους μεταδώσει μηνύματα.

Μόλις ο διακομιστής διαπίστωσε ότι ένας συμμετέχων είχε εισέλθει σε συνειδητό όνειρο, δημιούργησε μια τυχαία λέξη από την ειδική γλώσσα και του τη μετέδωσε μέσω ακουστικών. Στη συνέχεια, ο συμμετέχων επανέλαβε αυτή τη λέξη στο όνειρό του, με τον διακομιστή να καταγράφει και να αποθηκεύει το μήνυμα. Οκτώ λεπτά αργότερα, όταν ο δεύτερος συμμετέχων εισήλθε σε  συνειδητό όνειρο, ο διακομιστής του μετέδωσε το αποθηκευμένο μήνυμα, με τον συμμετέχοντα να το επαναλαμβάνει μόλις ξυπνάει. 

Μια νέα καθημερινότητα ξημέρωσε σήμερα για χιλιάδες εργαζόμενους στο Ηνωμένο Βασίλειο που πλέον θα εργάζονται κατά 80% λιγότερο αλλά θα συνεχίσουν να αμείβονται με το 100% του μισθού τους.

Περίπου 70 εταιρείες συμμετέχουν σε αυτό που πιστεύεται ότι θα είναι το μεγαλύτερο πιλοτικό πρόγραμμα στον κόσμο στα πρότυπα εργασίας τους επόμενους έξι μήνες.

Το πείραμα, με στόχο τη μεγαλύτερη παραγωγικότητα, οργανώθηκε από μια ομάδα που έκανε εκστρατεία για πιο σύντομη εργάσιμη εβδομάδα αλλά χωρίς απώλεια εισοδήματος.

Ακαδημαϊκοί από τα πανεπιστήμια της Οξφόρδης και του Κέμπριτζ, καθώς και ειδικοί στο Boston College στις ΗΠΑ, θα διαχειριστούν το πείραμα σε συνεργασία με το think tank  Autonomy.

Συμμετέχουν εταιρείες που κυμαίνονται από προγραμματιστές λογισμικού μέχρι φιλανθρωπικές οργανώσεις και ένα τοπικό κατάστημα ψαριών.

Ο Σαμ Σμιθ, συνιδρυτής της Pressure Drop Brewery στο Τότεναμ, στο βόρειο Λονδίνο, είπε ότι  ήταν «μια καλή στιγμή» για την εταιρεία να δοκιμάσει διαφορετικές πρακτικές εργασίας. «Η πανδημία μας έκανε να σκεφτούμε πολύ για την εργασία και το πώς οι άνθρωποι οργανώνουν τη ζωή τους», πρόσθεσε. «Το κάνουμε αυτό για να βελτιώσουμε τη ζωή του προσωπικού μας και να είμαστε μέρος μιας προοδευτικής αλλαγής στον κόσμο που θα βελτιώσει την ψυχική υγεία και την ευημερία των ανθρώπων».

Η πρόκληση του κ. Σμιθ κατά τη διάρκεια του πιλοτικού προγράμματος είναι αρκετά απλή. Η εννιαμελής ομάδα του πρέπει να παράγει και να συσκευάζει την ίδια ποσότητα μπύρας με αυτή που κάνει τώρα, αλλά σε τέσσερις ημέρες αντί για πέντε. «Νομίζω ότι έχει να κάνει με το πώς χρησιμοποιείς τον χρόνο σου», είπε ο κ. Σμιθ. «Οπότε, όταν μιλάω για παραγωγικότητα, δεν εννοώ ότι είσαι πιο γρήγορος στην εργασία που κάνεις αυτή τη στιγμή, μπορεί να χρησιμοποιείς τους χρόνους διακοπής που έχεις αναγκαστικά για να προετοιμαστείς καλύτερα για την επόμενη μέρα».

Η Κλερ Ντόχερτι είπε ότι το πείραμα είναι «φανταστικό» και μέρος μιας «φυσικής εξέλιξης του τρόπου με τον οποίο εργαζόμαστε». Εξήγησε ότι έχοντας εργαστεί με την επιχείρηση για περισσότερα από τέσσερα χρόνια και γνωρίζοντας ότι μπορεί να κάνει τη δουλειά της, την έκανε να νιώθει σίγουρη ότι μπορεί να κάνει τη δουλειά της αποτελεσματικά με μια μέρα λιγότερη. «Θα χρειαστεί να βγάλετε απ' τη μέρα σας αυτά τα επιπλέον λίγα λεπτά στο Διαδίκτυο, γιατί πρέπει να είστε λίγο πιο συγκεντρωμένοι για να κάνετε αυτό που χρειάζεστε στον χρόνο που έχετε», είπε.

Το πείραμα, στο οποίο συμμετέχουν περίπου 3.000 εργαζόμενοι στο Ηνωμένο Βασίλειο, αποτελεί μέρος μιας παγκόσμιας πρωτοβουλίας και διεξάγεται παράλληλα με παρόμοιες, μικρότερες δοκιμές στην Ιρλανδία, τις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία.

«Το πείραμα του Ηνωμένου Βασιλείου είναι ιστορικό», είπε η Τζούλιετ Σορ, η επικεφαλής ερευνήτρια στο πρόγραμμα, οικονομολόγος και κοινωνιολόγος στο Κολέγιο της Βοστώνης. «Η προσκόλληση σε ένα άκαμπτο, αιωνόβιο σύστημα βασισμένο στον χρόνο δεν έχει νόημα», τόνισε.
 

Η πρωθυπουργός της Δανίας ζήτησε σήμερα συγγνώμη από τους έξι επιζώντες ενός κοινωνικού πειράματος της δεκαετίας του 1950, εξαιτίας του οποίου 22 παιδιά από τη Γροιλανδία απομακρύνθηκαν από τις οικογένειές τους και εστάλησαν στη Δανία για να "ενσωματωθούν" στη δανική κοινωνία.

Τα παιδιά των ιθαγενών Ινουίτ ήταν ηλικίας 4-9 ετών όταν το 1951 μεταφέρθηκαν με πλοίο στη Δανία -αποικία της οποίας ήταν τότε η Γροιλανδία- για να προσπαθήσουν να τα αναθρέψουν ως "μικρούς Δανούς".

Σύμφωνα με το "σχέδιο", τα παιδιά επρόκειτο να επιστρέψουν στη Γροιλανδία και να αποτελέσουν μέρος μιας νέας δανόφωνης ελίτ, η οποία θα συνέβαλε στον εκσυγχρονισμό του πληθυσμού των ιθαγενών της νήσου της Αρκτικής.

Το πείραμα πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της ευρύτερης προσπάθειας της Δανίας να πείσει τα Ηνωμένα Έθνη ότι η Γροιλανδία (αποικία της Δανίας μέχρι το 1953) αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της.

Η Δανία και άλλες αποικιακές δυνάμεις είχαν δεσμευτεί να εργαστούν για την αποαποικιοποίηση όταν εντάχθηκαν στον διεθνή οργανισμό το 1945.

"Οι ιστορίες σας μας συγκίνησαν βαθύτατα και για τον λόγο αυτόν η Δανία λέει σήμερα τη μοναδική λέξη που είναι σωστό να πει: Συγγνώμη!", δήλωσε η πρωθυπουργός Μέτε Φρεντέρικσεν ενώπιον ακροατηρίου στο οποίο βρίσκονταν οι έξι επιζώντες Ινουίτ, σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Εθνικό Μουσείο της Δανίας.

"Εκτεθήκατε σε κάτι το οποίο ήταν λάθος. Ήταν απάνθρωπο, παράλογο και άκαρδο", τόνισε η δανή πρωθυπουργός.

Τι απέγιναν τα 22 παιδιά των Ινουίτ

Τα παιδιά δεν επεστράφησαν ποτέ στις οικογένειές τους. Είτε υιοθετήθηκαν από οικογένειες Δανών είτε εστάλησαν πίσω στη Γροιλανδία για να μεγαλώσουν σε ορφανοτροφεία, υποχρεωμένα να μιλούν τη δανική γλώσσα και να μην έχουν επαφή με τους συγγενείς τους.

"Οι γονείς μας είπαν "ναι” σε εκείνο ταξίδι, αλλά δεν ήξεραν σε τι συμφώνησαν", δήλωσε η Εύα Ίλουμ, η οποία απομακρύνθηκε από την οικογένειά της το 1951.

Το ζοφερό κοινωνικό πείραμα αποτελεί "αγκάθι" στις σχέσεις μεταξύ Γροιλανδίας και Δανίας.

"Είναι κομμάτι της κοινής μας ιστορίας… Η αλήθεια αποκαλύφθηκε και είναι μια αλήθεια που πονάει όταν ανατρέχεις στο παρελθόν", είπε ο πρωθυπουργός της Γροιλανδίας Μούτε Έγκεντε.

Η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Γροιλανδίας έχει ρίζες στην κοινότητα των Ινουίτ. Οι περίπου 57.000 κάτοικοι είναι διασκορπισμένοι στο τεράστιο νησί του Βόρειου Ατλαντικού, που έχει έκταση όσο το 1/4 των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Γροιλανδία παραμένει επισήμως τμήμα του Βασιλείου της Δανίας, αλλά έχει αποκτήσει ευρεία αυτονομία και διατηρεί το δικαίωμα να κηρύξει την ανεξαρτησία της.

Η πρωθυπουργός της Δανίας Μέτε Φρεντέρικσεν είχε στείλει απολογητική επιστολή τον Δεκέμβριο του 2020, αλλά σήμερα ζήτησε για πρώτη φορά συγγνώμη αυτοπροσώπως από τους έξι επιζώντες εκείνου του απάνθρωπου κοινωνικού πειράματος.

Τον 20ο αιώνα, οι ερευνητές συχνά πειραματίζονταν με κρατούμενους, άτομα με ειδικές ανάγκες, ακόμα και με παιδιά χωρίς τη συγκατάθεση κανενός! Μία από τις μελέτες ήταν το «Τερατώδες Πείραμα» (ονομασία που όντως δόθηκε στο πείραμα).

Ένας λογοθεραπευτής ήθελε να διαπιστώσει αν γίνεται να θεραπευτούν από τον τραυλισμό μέσα από αυτή την δοκιμασία. Τελικά όμως έμεινε στην Iστορία ως ο εμπνευστής ενός από τα πιο σκληρά πειράματα σε παιδιά.

Προσωπικό τραύμα και επιστημονικό ενδιαφέρον

Όταν ο Ουέντελ Τζόνσον ήταν 5 ετών, ένας δάσκαλος ενημέρωσε τους γονείς του ότι παιδί άρχισε να τραυλίζει. Από εκείνη τη στιγμή, το αγόρι άρχισε να έχει προβλήματα με την ομιλία και να επαναλαμβάνει τους ίδιους ήχους αρκετές φορές. Οι γονείς προσπάθησαν να θεραπεύσουν το παιδί από το τραύλισμα με τη βοήθεια μεθόδων της εποχής εκείνης.

Το αγόρι υποβλήθηκε σε ειδική θεραπεία, διάβαζε κείμενα, σηκώνοντας ταυτόχρονα αλτήρες και έπαιρνε ειδικά συμπληρώματα. Αλλά τίποτα δεν βοηθούσε. Μεγαλώνοντας, ντράπηκε για την ομιλία του, μισούσε κυριολεκτικά το τραύλισμά του και, έχοντας ωριμάσει, μετέτρεψε αυτήν την πάθησή του σε επιστημονικό ενδιαφέρον.

Μετά το λύκειο, ο Ουέντελ μπήκε στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα για να σπουδάσει το αντικείμενο που τον ενδιάφερε. Αυτό το πανεπιστήμιο ήταν ένα από τα σημαντικότερα κέντρα μελέτης της παθολογίας του λόγου.

Εκεί οι μαθητές συχνά πραγματοποιούσαν σκληρά πειράματα όπως πυροβολισμό δίπλα στον ομιλητή για να ελέγξουν πώς ο φόβος επηρεάζει το τραύλισμα, τοποθέτηση γύψου στα χέρια των «πειραματόζωων» και καταγραφή όλων των ελαττωμάτων της ομιλίας.

Στη δεκαετία του ’40 η επιστημονική κοινότητα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αιτία του τραυλίσματος είναι η φυσιολογία και η κληρονομικότητα. Ο Τζόνσον είχε διαφορετική άποψη.

Με βάση τη δική του εμπειρία, πίστευε ότι το τραύλισμα ήταν μια συμπεριφορά που τη διδάχτηκε και μπορούσε να αλλάξει. Για να αποδείξει τη θεωρία του, σχεδίασε ένα πείραμα που έμεινε στην ιστορία ως το «Τερατώδες Πείραμα».

Πείραμα σε ορφανά παιδιά

Το 1938, ο Τζόνσον κάλεσε τη Μαίρη Τούντορ, 22χρονη φοιτήτρια κλινικής ψυχολογίας, να συνυπογράψει το πείραμα. Το πανεπιστήμιο συνεργαζόταν με ένα ορφανοτροφείο στο Ντάβενπορτ και ο Τζόνσον συμβούλεψε το κορίτσι να κάνει έρευνα εκεί. Η Μαίρη πήρε σημειωματάρια, ένα μαγνητόφωνο και πήγε στο ορφανοτροφείο που στέγαζε κυρίως παιδιά ανθρώπων που σκοτώθηκαν στον Εμφύλιο Πόλεμο.

Η Μαίρη επέλεξε 22 ορφανά από 5 έως 15 ετών, αλλά δεν αποκάλυψε σε κανέναν την ουσία του πειράματος. Στα παιδιά ανακοίνωσαν ότι απλώς θα κάνουν μαθήματα με έναν λογοθεραπευτή. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες των 11 ατόμων. Κάθε ομάδα είχε 5 παιδιά που ήδη τραύλιζαν.

Στη μια ομάδα, τα 11 παιδιά επιβραβεύονταν για την ευφράδεια του λόγου τους καθ’ όλη τη διάρκεια του πειράματος. Στη δεύτερη ομάδα οι υπεύθυνοι του πειράματος μεταχειρίστηκαν τα «πειραματόζωά» τους αρνητικά. Τους επισήμαναν συνεχώς ότι τραύλιζαν και τους συμβούλευαν να μην επαναλαμβάνουν τις ίδιες λέξεις.

Μήνες ταπείνωσης

Το πείραμα άρχισε τον Ιανουάριο του 1939 και ολοκληρώθηκε τον Μάιο του ίδιου έτους. Η Μαίρη επισκεπτόταν το ορφανοτροφείο και για 45 λεπτά μιλούσε με κάθε παιδί. Στη μια ομάδα ενθάρρυνε τα παιδιά και τα έπεισε ότι τα προβλήματα ομιλίας ήταν απλώς ένα στάδιο που θα ξεπεράσουν.

Στη δεύτερη ομάδα των παιδιών έλεγε ότι το προσωπικό του ορφανοτροφείου ήταν δυσαρεστημένο με τα προβλήματα ομιλίας τους. Έλεγε ότι τα παιδιά δεν έχουν αρκετή δύναμη θέλησης για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα: «Μην μιλάς αν δεν μπορείς να το κάνεις κανονικά».

Τα αποτελέσματα δεν άργησαν να εμφανιστούν. Έπειτα από μερικές συνεδρίες, τα παιδιά που τα μεταχειρίστηκαν αρνητικά έγιναν πιο ήσυχα και ντροπαλά. Δεν ήθελαν να μιλήσουν καθόλου. Πολλά άρχισαν να καλύπτουν το στόμα τους με τα χέρια ή να χτυπούν τα δάχτυλά τους ενώ μιλούσαν.

Τα ορφανά άρχισαν να αντιμετωπίζουν προβλήματα στο σχολείο. Αρνήθηκαν να διαβάζουν δυνατά ή να απαντούν στις ερωτήσεις του δασκάλου. Ένα από τα αγόρια άρχισε να προειδοποιεί τους άλλους για τα προβλήματά του με την ομιλία.

Όταν η Μαίρη ρώτησε ένα από τα κορίτσια που συμμετείχαν στο πείραμα αν η καλύτερή της φίλη ήξερε για το τραύλισμα, κούνησε το κεφάλι της: «Θα ντρεπόμουν πολύ να της το πω». Τα παιδιά μιλούσαν νευρικά, λαχάνιαζαν, τσαλάκωναν τα ρούχα και έκλειναν τα μάτια τους.

Οι συνέπειες του πειράματος

Ως αποτέλεσμα, η ομιλία των παιδιών από την πρώτη ομάδα έμεινε στο ίδιο επίπεδο. Μόνο ένα παιδί είχε αξιοσημείωτες βελτιώσεις. Τα παιδιά από τη δεύτερη ομάδα τα οποία υποβλήθηκαν σε ανοιχτό εκφοβισμό άρχισαν να έχουν προβλήματα με την αυτοεκτίμησή τους. Έγιναν πιο σιωπηλά και λιγότερο σίγουρα για τον εαυτό τους. Δυσκολεύτηκαν να μιλήσουν με άλλους.

Πέντε παιδιά, που αρχικά μιλούσαν κανονικά, άρχισαν να έχουν προβλήματα ομιλίας!

Μετά την ολοκλήρωση του πειράματος, η Μαίρη συνειδητοποίησε τη σοβαρότητα της ζημιάς που είχε προκαλέσει στα παιδιά. Επέστρεψε στο ορφανοτροφείο τρεις φορές για να κάνει επιπλέον μαθήματα με την πληγείσα ομάδα και να επαινέσει τα παιδιά. Τελικά δεν μπόρεσε να διορθώσει την κατάσταση. Αργότερα έγραψε στον Τζόνσον ότι ήλπιζε για ένα θετικό αποτέλεσμα για τα ορφανά, αλλά παραδέχτηκε ότι το πείραμα «έκανε μεγάλη ζημιά στα παιδιά».

Τον 20ο αιώνα, οι επιστήμονες δεν έδιναν σημασία στην ηθική κατά τη διεξαγωγή πειραμάτων. Συχνά σε τέτοια πειράματα συμμετείχαν άτομα με αναπηρίες και φυλακισμένοι, οπότε η έρευνα του Τζόνσον δεν ήταν ασυνήθιστη. Ωστόσο, ο επιστήμονας δεν δημοσίευσε τα αποτελέσματα του πειράματος.

Κριτική στο πείραμα

Παρά τα καλοπροαίρετα κίνητρα για τη διεξαγωγή της μελέτης και τη συμβολή στην επιστήμη (το έργο απέδειξε ότι το τραύλισμα είναι ένα επίκτητο χαρακτηριστικό κι όχι γενετικό), οι συνέπειές του ήταν τραγικές:

Τα παιδιά που είχαν προβλήματα ομιλίας, ανέπτυξαν και ψυχολογικά προβλήματα. Βίωναν τις συνέπειες του πειράματος για πολλά χρόνια. Ένα από τα κορίτσια που συμμετείχαν το έσκασε από το ορφανοτροφείο λίγα χρόνια αργότερα επειδή αυτή η εμπειρία το τραυμάτισε.

Παρά το καλοπροαίρετο κίνητρο –να βοηθήσουν τους συμμετέχοντες να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα ομιλίας– κανένα από τα παιδιά δεν έδωσε τη συγκατάθεσή του για να πραγματοποιηθεί το πείραμα και δεν ήξερε καν τι συνέβαινε.

Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά το 2001. Τότε, από τις σκληρές μεθόδους, η μελέτη έλαβε την ονομασία «Τερατώδες Πείραμα».

Στη συνέχεια τρία άτομα μήνυσαν το Πανεπιστήμιο της Αϊόβα και ζήτησαν αποζημίωση. Είχαν ακόμα δυσκολίες με την ομιλία και τη χαμηλή αυτοεκτίμηση. Το πανεπιστήμιο τους κατέβαλε αποζημίωση ένα εκατομμύριο δολάρια, ενώ εξέδωσε επίσημη συγγνώμη για το πείραμα.

Μαζικές αναρτήσεις στα social media στις ΗΠΑ, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, απαιτούν την άμεση διεξαγωγή δικαστικής έρευνας κατά του δρος Φάουτσι, του απόλυτου άρχοντα του υγειονομικού κατεστημένου των ΗΠΑ, μετά τη δραματική αποκάλυψη του βάρβαρου πειράματος που χρηματοδότησε στην Τυνήσια, με θύματα σκυλάκια τα οποία κατατρώνε οι σκνίπες.

Το πείραμα αυτό, όπως αποκαλύπτει η βρετανική «Daily Mail», αφορά σε ένα νέο φάρμακο. Μέρος των ερευνών για το φάρμακο αυτό απαιτεί την ακινητοποίηση κουταβιών σε ειδικά κλουβιά, έτσι ώστε οι σκνίπες να τα κατατρώνε ζωντανά. Δεν είναι μόνο οι οργανώσεις των ζωόφιλων ανά τον κόσμο που αντέδρασαν άμεσα. Είναι και οι απλοί πολίτες, οι όποιοι δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τέτοια απίστευτη βαρβαρότητα, εκ μέρους, μάλιστα, του «Εθνικού Λοιμωξιολόγου» των ΗΠΑ.

Άπαντες διερωτώνται πώς ο θεσμικός συντονιστής της αντιμετώπισης της πανδημίας του Covid-19 στις ΗΠΑ, δρ Φάουτσι, εμπλέκεται στη χρηματοδότηση, τον συντονισμό και την εκτέλεση ενός τέτοιου πειράματος και μάλιστα ενός τέτοιου πανάκριβου πειράματος, αφού μιλάμε για εκροή εκατομμυρίων δολαρίων!

Στην υπόθεση ενεπλάκησαν γερουσιαστές και βουλευτές στο Κογκρέσο και ζητούν μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου επίσημες εξηγήσεις από τον δρα Φάουτσι και τους θεσμούς. Δεν είναι λίγοι αυτοί που διερωτώνται ήδη πώς είναι δυνατόν ένας επιστήμονας να χρηματοδοτεί και να συντονίζει τέτοιου είδους προγράμματα και ταυτόχρονα να «καθοδηγεί» την κρατική μηχανή των ΗΠΑ στην αντιμετώπιση του Covid-19.

Δεκάδες Αμερικανοί βουλευτές εξέφρασαν την οργή τους, όχι μόνο για την απαράδεκτη μέθοδο του πειράματος, αλλά και για τη χρησιμότητά του, καθώς δαπανήθηκε μία περιουσία.

Πολλοί από αυτούς, Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί, συνέταξαν μία επιστολή, με επικεφαλής τη βουλευτή Νάνσι Μέις από τη Νότια Καρολίνα, διατρανώνοντας την έντονη δυσαρέσκειά τους για το πείραμα.

Ο Φάουτσι, όπως αναφέρουν οι εφημερίδες «Independent» και «Daily Mail», κατηγορείται ότι δαπάνησε σχεδόν δύο εκατομμύρια δολάρια σε πειράματα με κουτάβια, τα οποία παγιδεύονται σε κλουβιά, έτσι ώστε οι σκνίπες να μπορούν να τα φάνε ζωντανά.

Στην επίμαχη επιστολή, την οποία συνυπογράφουν 24 βουλευτές, επισημαίνεται ότι είναι κατακριτέα η κατάχρηση κεφαλαίων και ζητούν τα... ρέστα από τον Άντονι Φάουτσι, καθώς μία μη κερδοσκοπική οργάνωση ισχυρίζεται ότι αυτή ενέκρινε τις δοκιμές νέων φαρμάκων.

Όπως αναφέρει το σχέδιο «White Coat Waste Project», ο Αμερικανός επιδημιολόγος έστειλε 375.800 δολάρια σε ένα τυνησιακό ερευνητικό εργαστήριο, με τους επιστήμονες να χορηγούν στα κουτάβια ένα πειραματικό φάρμακο.

Το σχέδιο αυτό επισημαίνει ότι τα κεφάλια τους ήταν παγιδευμένα σε κλουβιά με τις σκνίπες να τα τρώνε ζωντανά.

Η μη κερδοσκοπική οργάνωση αποκάλυψε, επίσης, άλλα τρία ανάλογα πειράματα που χρηματοδοτήθηκαν από τον Φάουτσι.

Οι Αμερικανοί βουλευτές ζητούν απαντήσεις από τον διακεκριμένο επιστήμονα έως τις 19 Νοεμβρίου.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η εφημερίδα «Daily Mail», o δρ Άντονι Φάουτσι δέχεται πυρά και από τα δύο κόμματα, εφόσον, όπως υπογραμμίζουν στην επιστολή τους, χρησιμοποίησε τα χρήματα των φορολογουμένων για τα σκληρά πειράματα.

Μια άλλη διαδικασία, η οποία χρηματοδοτήθηκε από τους αρμόδιους φορείς με το ποσό των 1,8 εκατομμυρίων δολαρίων, αφορούσε σε 44 κουτάβια, με τους επιστήμονες να κόβουν τις φωνητικές τους χορδές για να σταματήσουν να γαβγίζουν.

Από την πλευρά τους, οι επιστήμονες που βρίσκονται πίσω από το σχέδιο «White Coat Waste Project», ισχυρίζονται ότι τα σκυλιά αρρώστησαν από τη «νόσο των λεγεωνάριων» προτού τα σκοτώσουν και τα τεμαχίσουν.

Πηγή: zougla.gr

Ένα πείραμα που έκανε το ιαπωνικό κανάλι NHK έδειξε πόσο εύκολα μεταδίδεται ο κορονοϊός σε ένα εστιατόριο ακόμα και από ένα μόνο άτομο.

Μια φθορίζουσα ουσία-που αντιπροσώπευε τον ιό- τοποθετήθηκε στην παλάμη του ατόμου, το οποίο με τη σειρά του συμμετείχε σε  δείπνο απολαμβάνοντας τον μπουφέ για 30 λεπτά μαζί με άλλα άτομα.

Μετά την πάροδο των 30 λεπτών το δωμάτιο σκοτείνιασε και άνοιξε το black light.

Πρόκειται για ένα τύπο λαμπτήρα που εκπέμπει κατά κύριο λόγο υπεριώδη ακτινοβολία με αποτέλεσμα να γίνουν ορατά φωτεινά αποτυπώματα από την φθορίζουσα ουσία-«ιό» που είχε τοποθετηθεί στην παλάμη του ατόμου που συμμετείχε στο πείραμα.

Πηγή:ΕΡΤ