Η ομάδα PartSuspended Artist Collective ανοίγει το 1ο ECOPHILIA NOW Festival στον ξεχωριστό χώρο της ΠΛΥΦΑ (Κορυτσάς 39, Βοτανικός 104 47) το 2ημερο 19-20 Οκτωβρίου 2024.

Το φεστιβάλ ECOPHILIA NOW συγκεντρώνει πάνω από 20 διαφορετικές συμμετοχές, συμπεριλαμβανομένων performers, μουσικών, χορογράφων, εικαστικών καλλιτέχνιδων, ακτιβιστριών/ων, περιβαλλοντολόγων και ποιητριών/ών από την Ευρώπη. Με εκπροσώπους από χώρες όπως η Ελλάδα, η Ουγγαρία, η Ισπανία, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Ρουμανία, η Ουκρανία και η Δανία, το φεστιβάλ έχει διεθνή εμβέλεια.

Ως «οικοφιλία», ορίζεται η βαθιά αγάπης για τη Γη και τη φύση ως κοινό σπίτι του συνόλου των όντων που ζουν στον πλανήτη.

Στόχος των συναντήσεων, μια πιο βιώσιμη και προσεκτική προσέγγιση στον τρόπο αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον.

Μέσα από μια μεγάλη ποικιλία καλλιτεχνικών εκφράσεων, όπως παραστάσεις, οπτικοακουστικά μέσα, μουσική και εικαστικά, καθώς και μέσα από ενδιαφέρουσες ομιλίες και δημιουργικά εργαστήρια, το ECOPHILIA NOW αναζητά φεμινιστικές και συμπεριληπτικές πρακτικές που μπορούν να ανοίξουν νέους τρόπους σκέψης για έναν πιο περιβαλλοντικά συνειδητοποιημένο και κοινωνικά δίκαιο κόσμο. 

Για έβδομη χρονιά, το Μουσείο Τυπογραφίας Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη προκηρύσσει τον Διεθνή Διαγωνισμό Αφίσας, που προσελκύει συμμετέχοντες από όλο τον κόσμο.

Θέμα του φέτος, «Ο Πλανήτης Γη στο οικολογικό σταυροδρόμι». Ο λόγος περισσότερο απο προφανής: ζούμε σε εποχή κορύφωσης της κλιματικής κρίσης. Συνεπώς, το μήνυμα της περιβαλλοντικής αφύπνισης απαιτείται να φτάσει στους περισσότερους δυνατούς παραλήπτες. Η αφίσα ως «πομπός» διαδραματίζει τον δικό της ρόλο σε αυτή την πανανθρώπινη προσπάθεια σωτηρίας του πλανήτη.

Ο διαγωνισμός διαρκεί από τη Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2022 έως την Παρασκευή 10 Μαρτίου 2023. Η αφίσα θα πρέπει να συνοδεύεται από ένα σύντομο επεξηγηματικό κείμενο που θα αναλύει το περιεχόμενο και τον στόχο της.

Η πρόσκληση αφορά κυρίως επαγγελματίες και σπουδαστές των γραφικών και εικαστικών τεχνών. Οι αφίσες αυτές θα παρουσιαστούν σε έκθεση που θα φιλοξενηθεί στο αμφιθέατρο του Μουσείου Τυπογραφίας για έναν χρόνο, μέχρι τον επόμενο διαγωνισμό.

Η απονομή των βραβείων και επαίνων θα γίνει στο πλαίσιο εκδήλωσης για την Τυπογραφία, που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 13 Μαΐου 2023 στο αμφιθέατρο του Μουσείου Τυπογραφίας, στο ΒΙΟΠΑ Χανίων, Σούδα, Κρήτη.

Τα βραβεία

Οι 30 αφίσες που θα επιλέξει η κριτική επιτροπή του διαγωνισμού (τα μέλη της οποίας θα ανακοινωθούν σύντομα) θα λάβουν τιμητικές διακρίσεις και οι τρεις πρώτες θα λάβουν σημαντικά χρηματικά έπαθλα. 

• 2.000 ευρώ ο πρώτος νικητής
• 1.500 ευρώ ο δεύτερος νικητής
• 1.000 ευρώ ο τρίτος νικητής

Όροι συμμετοχής

1) Οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να αποστείλουν το έργο τους από τη Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2022 έως την Παρασκευή 10 Μαρτίου 2023 στο email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.. Η αφίσα θα πρέπει να συνοδεύεται από την φόρμα συμμετοχής και από μια σύντομη περιγραφή του έργου (έως 100 λέξεις). Το όνομα και των δύο αρχείων θα πρέπει να είναι το ονοματεπώνυμο των διαγωνιζόμενων.
Τα στοιχεία της φόρμας συμμετοχής είναι:

• Όνομα / First Name:                    
• Επώνυμο / Last Name:
• e-mail:
• Χώρα / Country:        
• Πόλη / City:             
• Διεύθυνση / Address:
• Τηλέφωνο / Telephone number (with country code)
• Σύντομη περιγραφή / Brief (in English): [max 100 words]

2) Οι διαστάσεις θα πρέπει να είναι 50×70 εκ. PDF, CMYK, εικόνα στα 200 ppi και να μην ξεπερνά τα 25 Μb. Διαφορετικά η αποστολή θα πρέπει να γίνει με wetransfer. Aπαραίτητα θα πρέπει να επισυνάπτεται και ένα αρχείο της αφίσας σε μορφή jpg σε χαμηλή ανάλυση έως 1 MB για χρήση web.

3) Κάθε συμμετέχοντας έχει τη δυνατότητα αποστολής ενός μόνο, πρωτότυπου έργου, που δεν έχει συμμετάσχει σε άλλο διαγωνισμό. Από τον διαγωνισμό εξαιρούνται οι εργαζόμενοι στην “Χανιώτικα Νέα” ΑΕ και στο «Μουσείο Τυπογραφίας Γιάννη & Ελένης Γαρεδάκη”.

4) Η αφίσα πρέπει να φέρει το λογότυπο του μουσείου, είτε στα ελληνικά είτε στα αγγλικά. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να βρουν το λογότυπο στη διεύθυνση www.typography-museum.gr/logos.pdf

5) Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού θα ανακοινωθούν στην εκδήλωση απονομής που θα φιλοξενηθεί στο αμφιθέατρο του «Μουσείου Τυπογραφίας». Μετά την απονομή τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν στην εφημερίδα “Χανιώτικα Νέα”, στο www.haniotika-nea.gr, στο site του “Μουσείου Τυπογραφίας” www.typography-museum.gr και στην επίσημη σελίδα του “Μουσείου Τυπογραφίας” στο facebook www.facebook.com/MouseioTypographias.

Πνευματικά δικαιώματα

1. Με τη συμμετοχή τους στον διαγωνισμό, οι δημιουργοί δηλώνουν ότι τα στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν για την δημιουργία του έργου τους είναι πρωτότυπα και δεν περιλαμβάνουν πνευματικά δικαιώματα τρίτων. 

2. Οι δημιουργοί των τριών έργων που θα βραβευτούν δηλώνουν ότι δεν διατηρούν κανένα περιουσιακό δικαίωμα στα έργα που θα παραδώσουν.

3. Το Μουσείο Τυπογραφίας Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη θα μπορεί αζημίως να επαναχρησιμοποιήσει ελεύθερα, για οποιονδήποτε σκοπό και με οποιονδήποτε τρόπο, αυτούσιο ή διασκευασμένο, όλο ή μέρος του υλικού που έχει αποσταλεί από τους 30 δημιουργούς που έλαβαν βραβεία ή τιμητικές διακρίσεις.

4. Η συμμετοχή στο διαγωνισμό αυτόματα συνεπάγεται την αποδοχή των όρων της παρούσας προκήρυξης.

Τάσος Σαραντής

Σήμα κινδύνου για τους υγροτόπους του πλανήτη, που φιλοξενούν το 40% όλων των ειδών ζώων και φυτών και αποθηκεύουν διπλάσιο διοξείδιο του άνθρακα από τα δάση. ● Απειλή και για 10 μεγάλες υγροτοπικές περιοχές στην Ελλάδα.

Μπορεί η Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων που γιορταζόταν στις 2 Φεβρουαρίου να πέρασε σχεδόν απαρατήρητη -ίσως επειδή οι Παγκόσμιες Ημέρες έχουν αποκτήσει εθιμοτυπικό χαρακτήρα–, εντούτοις οι υγρότοποι έχουν ιδιαίτερη σημασία καθώς αποτελούν πολύτιμο καταφύγιο για χιλιάδες οργανισμούς με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οι υγρότοποι θεωρούνται ως μια φυσική λύση για την παγκόσμια απειλή της κλιματικής αλλαγής.

Απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα, βοηθούν στην επιβράδυνση της ανόδου της παγκόσμιας θερμοκρασίας και στη μείωση της ρύπανσης και, ως εκ τούτου, αναφέρονται συχνά ως «νεφρά της Γης».

Συγκεκριμένα, οι τυρφώνες από μόνοι τους αποθηκεύουν διπλάσιο διοξείδιο του άνθρακα από όλα τα δάση του πλανήτη μαζί. Ωστόσο, όταν αποστραγγίζονται και καταστρέφονται, εκπέμπουν τεράστιες ποσότητες άνθρακα, αναφέρει το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών.

Επιπλέον, παρέχουν ένα προστατευτικό μέσο έναντι των επιπτώσεων των πλημμυρών, της ξηρασίας, των τυφώνων και των τσουνάμι. Και παρόλο που καλύπτουν μόνο το 6%, περίπου, της επιφάνειας της Γης, το 40% όλων των ειδών φυτών και ζώων ζουν ή αναπαράγονται σε υγροτόπους. Από την άλλη, το ρύζι που καλλιεργείται στους ορυζώνες αποτελεί βασική διατροφή 3,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων.

Οι υγρότοποι είναι οικοσυστήματα όπου το νερό είναι ο πρωταρχικός παράγοντας που ελέγχει το περιβάλλον και τη σχετική φυτική και ζωική ζωή. Ενας ευρύς ορισμός περιλαμβάνει τόσο τα γλυκά ύδατα όσο και θαλάσσια και παράκτια οικοσυστήματα, όπως λίμνες και ποτάμια, υπόγειους υδροφόρους ορίζοντες, βάλτους και έλη, υγρά λιβάδια, τυρφώνες, οάσεις, εκβολές ποταμών, δέλτα και παλιρροϊκά οικοσυστήματα, μαγκρόβια και άλλες παράκτιες περιοχές και ανθρωπογενείς τοποθεσίες, όπως λιμνούλες, ορυζώνες, δεξαμενές και αλυκές. «Αν και υπάρχουν σε όλες τις περιοχές του πλανήτη, περίπου το 30% των υγροτόπων βρίσκονται στη Βόρεια Αμερική. Η Ασία και η Βόρεια Αμερική μαζί έχουν πάνω από το 60% της επιφάνειας των υγροτόπων του πλανήτη.

Κρίσιμα οικοσυστήματα

Οι υγρότοποι είναι κρίσιμοι για τους ανθρώπους και τη φύση, δεδομένης της εγγενούς αξίας αυτών των οικοσυστημάτων και των πλεονεκτημάτων και των υπηρεσιών τους, συμπεριλαμβανομένων των περιβαλλοντικών, κλιματικών, οικολογικών, κοινωνικών, οικονομικών, επιστημονικών, εκπαιδευτικών, πολιτιστικών, ψυχαγωγικών και αισθητικών, ενώ συμβάλλουν στη βιώσιμη ανάπτυξη και την ανθρώπινη ευημερία.

Περισσότεροι από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι σε όλο τον κόσμο εξαρτώνται από αυτούς για τα προς το ζην, αριθμός που ισοδυναμεί με περίπου έναν στους οκτώ ανθρώπους στη Γη.

Ωστόσο, οι υγρότοποι είναι από τα οικοσυστήματα με τα υψηλότερα ποσοστά παρακμής, απώλειας και υποβάθμισης. Εξαφανίζονται τρεις φορές πιο γρήγορα από τα δάση και είναι το «πιο απειλούμενο οικοσύστημα της Γης». Σε μόλις 50 χρόνια -από το 1970- το 35% των υγροτόπων του κόσμου έχει χαθεί.

Οι απειλές που οδηγούν σε απώλεια υγροτόπων περιλαμβάνουν την αποστράγγιση για τη γεωργία και τις κατασκευές, τη ρύπανση, την υπεραλίευση και την υπερεκμετάλλευση των πόρων, τα χωροκατακτητικά είδη και την κλιματική αλλαγή. Η Μεσόγειος έχει χάσει το 50% των φυσικών υγροτόπων της από το 1970.

Στην Ελλάδα δέκα μεγάλες υγροτοπικές περιοχές της χώρας περιλαμβάνονται στον Κατάλογο των Υγροτόπων Διεθνούς Σημασίας (υγρότοποι Συνθήκης Ραμσάρ), με τη συντριπτική πλειονότητα αυτών να βρίσκεται στον Βορρά. Κι όμως, παρά τη μεγάλη τους αξία, απειλούνται και εξακολουθούν να υποφέρουν από πλήθος σοβαρών προβλημάτων.

Και, δυστυχώς, από αυτή τη «μοίρα» δεν εξαιρείται σχεδόν κανείς: ακόμα και σε μεγάλους υγρότοπους διεθνούς σημασίας, που είναι ενταγμένοι στον κατάλογο της Συνθήκης Ραμσάρ, καθώς και στο ευρωπαϊκό δίκτυο Natura 2000, έχουν διαπιστωθεί πολλά και σοβαρά περιστατικά λαθροθηρίας, όπως στο Κοτύχι και στη Στροφυλιά -όπου η «εμπόλεμη» κατάσταση που επικρατεί από τους κυνηγούς κάθε άλλο παρά προστατευόμενη περιοχή θυμίζει- αλλά και στον Αμβρακικό και στις εκβολές του Αξιού, επισημαίνει η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, που συμπλήρωσε 40 χρόνια αδιάλειπτης δράσης για την προστασία και ανάδειξη των ελληνικών υγροτόπων.

Περιστατικά λαθροθηρίας όμως αποτελούν «καθημερινότητα» και για πολλούς άλλους, μικρότερους υγρότοπους, όπως η λιμνοθάλασσα Κορισσίων στην Κέρκυρα, όπου πριν από λίγες μέρες είχαμε ένα περιστατικό θανάτωσης φλαμίνγκο. Ωστόσο, η σοβαρότερη και μη αναστρέψιμη απειλή για τα υγροτοπικά οικοσυστήματα είναι η υποβάθμιση και καταστροφή των ενδιαιτημάτων, ιδίως στους μικρούς υγροτόπους.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των υγροτόπων της Περαίας, κοντά στη Θεσσαλονίκη, όπου σχεδιάζεται η δημιουργία «Βιομηχανικού - Τεχνολογικού Πάρκου» εντός της υγροτοπικής περιοχής, γεγονός που θα σημάνει την ολοκληρωτική της εξαφάνιση. Ανάλογο κίνδυνο αντιμετωπίζει και ο Natura 2000 υγρότοπος της Βραυρώνας στην Αττική, στις εκβολές του ποταμού Ερασίνου, λόγω των σχεδιαζόμενων αντιπλημμυρικών έργων που αγνοούν πλήρως την οικολογική αξία της περιοχής.

«Η Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων δεν αποτελεί μια ημέρα γιορτής αλλά μία ακόμα ημέρα ανησυχίας και επαγρύπνησης, όπως κάθε χρόνο, όπως όλον τον χρόνο. Και είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε ότι κάθε υγρότοπος μετράει! Οι μικροί υγρότοποι είναι εξίσου σημαντικοί με έναν υγρότοπο διεθνούς προστασίας, γιατί είναι πολύτιμοι σταθμοί ξεκούρασης και ανεφοδιασμού για χιλιάδες μεταναστευτικά πουλιά αλλά και δεκάδες άλλα είδη οργανισμών που βρίσκουν σε αυτούς το μοναδικό τους καταφύγιο. Ακόμα και το πιο μικρό υγροτοπάκι μπορεί να αποβεί σωτήριο για έναν κουρασμένο φτερωτό μετανάστη, αλλά και μια “όαση” φύσης για εμάς τους ίδιους», αναφέρει η Ορνιθολογική Εταιρεία.

Πηγή: efsyn.gr

 Είναι πράσινο και μια ελπίδα για το μέλλον

Μαρία Δεδούση – CNN Greece

Όσο στη Δύση επιμένουμε να φτιάχνουμε τείχη από τσιμέντο ή συρματοπλέγματα, στην Αφρική βρίσκεται σε εξέλιξη το πιο φιλόδοξο σχέδιο όλων των εποχών, ένα «τείχος» από δέντρα που όταν ολοκληρωθεί θα έχει μήκος 8.000 χιλιομέτρων και θα είναι το μεγαλύτερο φυσικό θαύμα του πλανήτη.

Το τείχος θα «κόβει» οριζόντια την Αφρική στα δύο, στο ύψος της Σαχέλ, της υποσαχάριας περιοχής που πρόσφατα μάθαμε κι εμείς, αλλά για εντελώς μη οικολογικους και μη ειρηνικούς, δηλαδή για όλους τους λάθος λόγους.

Το πρότζεκτ ξεκίνησε το 2007, αλλά ήταν στα σκαριά από τη δεκαετία του ’70. Η Σαχέλ, είναι μια από τις φτωχότερες περιοχές της γής και η φτώχεια έφτασε σε απελπιστικά σημεία όταν η κλιματική αλλαγή μεταμόρφωσε το τοπίο σε μια απέραντη ξερή λωρίδα γης.

Οι διαρκείς ξηρασίες, η έλλειψη τροφής, οι ατελείωτες πολεμικές συγκρούσεις και η ομαδική μετανάστευση των κατοίκων σε αναζήτηση καλύτερης τύχης, μετέτρεψαν την περιοχή σε έρημο, παρότι δεν είναι. Μια περιοχή που κάποτε ήταν γεμάτη από φυσικό πλούτο, έγινε μια επί γης κόλαση.

Τότε ήταν που οι τοπικές κοινότητες, από τη Σενεγάλη στα δυτικά ως το Ντζιμπουτί στα ανατολικά, αποφάσισαν να αντισταθουν. Η κατασκευή του Πράσινου Τείχους έχει ήδη προχωρήσει κατά 15%.

Αρχικά στο πρότζεκτ μετείχαν 11 χώρες, υπό τη γενική εποπτεία της Αφρικανικής Ένωσης και τη βοήθεια των Ηνωμένων Εθνών, σήμερα όμως μετέχουν πάνω 20 χώρες από όλη την Αφρική.

Τι είναι το Μεγάλο Πράσινο Τείχος;

Δέντρα. Βασικά είναι δέντρα, τα οποία φυτεύονται εκεί που υπήρχαν και παλιότερα αλλά πλέον υπάρχει ξερή γη.

Δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται, όμως. Η αναδάσωση της περιοχής υπόσχεται πολύ περισσότερα από το να αλλάξει το χρώμα της στο γεωγραφικό χάρτη: Στην ουσία προσπαθεί να αποτελέσει μια εναλλακτική και βιώσιμη λύση στα προβλήματα που ταλανίζουν όχι μόνο την αφρικανική ήπειρο αλλά και όλον τον πλανήτη, την κλιματική αλλαγή, την ξηρασία, την ερημοποίηση, την πείνα, τις συγκρούσεις και τη μετανάστευση.

Όταν ολοκληρωθεί, το Μεγάλο Πράσινο Τείχος θα είναι η μεγαλύτερη οργανική δομή στον πλανήτη, τρεις φορές μεγαλύτερο από τον μεγάλο Κοραλιογενή Ύφαλο.

Ήδη τα πρώτα αποτελέσματα έχουν αρχίσει να φαίνονται, καθώς η γη δείχνει σημάδια ανάκαμψης και οι τοπικοί πληθυσμοί ανακτούν μια στοιχειώδη σταθερότητα στη ζωή τους.

Φυσικά το τείχος δεν θα λύσει από μόνο του όλα τα προβλήματα και η κατασκευή του δεν γίνεται χωρίς προβλήματα. Στο Σουδάν, ας πούμε, που μαστίζεται από πείνα και συρράξεις, ακόμη και οι καλύτερες των προθέσεων αντιμετωπίζονται εχθρικά.

Το σημαντικότερο που γίνεται, παράλληλα με τη γη που αλλάζει, είναι ότι οι τοπικές κοινότητες συσπειρώνονται γύρω από έναν κοινό σκοπό και μετά από δεκαετίες απελπισίας οι κάτοικοι βλέπουν ένα φως, μια ελπίδα για το μέλλον της γης τους και άρα και των ίδιων. Και ένα λόγο να μείνουν στον τόπο τους.

Είναι σχετικά εντυπωσιακό ότι μια τέτοια προσπάθεια έρχεται από την Αφρική ή τελικά ήταν και απόλυτα αναμενόμενο. Είναι κυρίως όμως η απόδειξη ότι οι άνθρωποι δεν φεύγουν από τον τόπο τους για να περάσουν την ώρα τους, αλλά επειδή ο τόπος τους δεν μπορεί πια να τους ζήσει.

Καθένας, τελικά, κατασκευάζει τα δικά του τείχη, ανάλογα με το όραμά του.

Απομένει να δούμε ποια θα αποδειχθούν πιο αποτελεσματικά μακροπρόθεσμα.

Σχόλιο του Πελίτι.

Σας προτείνουμε να δείτε και το βίντεο “ο άνθρωπος που φύτευε δέντρα”

Πηγή: peliti.gr

Οι τρεις λόγοι που οδήγησαν στην απόφαση

Η λίστα

Η λίστα «φιλοξενεί» ακόμη έξι προορισμούς από Αμερική, Ευρώπη, Αφρική και Ωκεανία. Την κορυφή καταλαμβάνει η Κόστα Ρίκα με το εθνικό πάρκο και το προστατευόμενο «δάσος σύννεφου», στη δεύτερη θέση είναι η Αλόννησος ως μοναδικός ελληνικός προορισμός της κατάταξης και ακολουθούν η Κοπεγχάγη με τις περιβαλλοντικές καινοτομίες της, το Σαν Φρανσίσκο ως μία από τις πλέον φιλικές πόλεις του κόσμου για το περιβάλλον, η Μοορέα της Γαλλικής Πολυνησίας για τα μέτρα προστασίας της θαλάσσιας ζωής, η Κένυα για τη στρατηγική διάσωσης της άγριας πανίδας και τέλος η Σλοβενία για τη σύνδεση φύσης, τουρισμού και προστασίας του περιβάλλοντος που έχει επιτύχει.

Κάτοικοι στη νοτιοανατολική περιοχή της Μούρθια σήμαναν συναγερμό τον Αύγουστο, όταν πολλά νεκρά ψάρια άρχισαν να ξεβράζονται στις ακτές της Μαρ Μενόρ. Μέσα σε λίγες ημέρες ο απολογισμός είχε ξεπεράσει τους πέντε τόνους  , που εθεάθησαν σε άλλοτε τουριστικά δημοφιλείς παραλίες.

Τετράμηνη έρευνα των Lighthouse Reports και δημοσιογράφων των elDiario.es και La Marea εξέτασε πώς η εντατική εκτροφή χοιρινού κρέατος μπορεί να συνέβαλε στα παραπάνω, δηλαδή σε μία από τις χειρότερες περιβαλλοντικές καταστροφές της Ισπανίας τα τελευταία έτη.

Καθώς τα άψυχα ψάρια συνέχισαν να ξεβράζονται στις ακτές, η περιφερειακή κυβέρνηση απαγόρευσε τη χρήση λιπασμάτων σε απόσταση 1,5 χιλιομέτρων από τη λιμνοθάλασσα, υπονοώντας ότι η ευθύνη για την κρίση βαρύνει αποκλειστικά τη μεγάλη γεωργική έκταση. Η κυβέρνηση της χώρας ήταν ακόμα πιο ξεκάθαρη επιρρίπτοντας την ευθύνη στους τοπικούς αξιωματούχους για χαλαρή εποπτεία σε ό,τι αφορά την άρδευση στα χωράφια.

Καμία από τις δύο όμως δεν ανέφερε τις χοιροτροφικές μονάδες, που έχουν πολλαπλασιαστεί την τελευταία δεκαετία στην περιοχή. Το 2019, έκθεση του υπουργείου περιβάλλοντος της Ισπανίας υπολόγισε ότι αυτές, που τότε αριθμούσαν σχεδόν 800.000 ζώα, θα μπορούσαν να ευθύνονται για το 17% του αζώτου στον υδροφόρο ορίζοντα της λιμνοθάλασσας.

Φωτογραφίες με drones και δορυφόρους, που συλλέχθηκαν τον Σεπτέμβριο στο πλαίσιο της έρευνας, φέρονται να δείχνουν τα απόβλητα χοίρων να σκορπίζονται στο νερό, να πετιούνται σε κοντινό έδαφος ή σε μεγάλες τρύπες μέσα στη γη.
 
«Έχουν εντοπιστεί μεγάλες ελλείψεις στις εγκαταστάσεις αποθήκευσης ζωικών αποβλήτων ... η στεγανοποίηση είναι σχεδόν ανύπαρκτη, επιτρέποντας τη διαρροή απορριμμάτων απευθείας στο έδαφος με αποτέλεσμα και τη μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα», σημειώνεται.

«Είναι σαν να δίνουμε αμνηστία στη βιομηχανία χοιρινού κρέατος... Είναι προφανές ότι η κύρια πηγή ρύπανσης είναι η εντατική γεωργία στη Μαρ Μενόρ, αλλά υπάρχουν περίπου 450 μονάδες εκτροφής χοίρων στη λεκάνη απορροής για τις οποίες κανείς δεν μιλάει», σχολίασε η María Giménez Casalduero, πρώην καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Μούρθια και μέλος του κόμματος Más País. 

Ο αριθμός των χοίρων στην περιοχή της Μούρθια έχει εκτοξευτεί σε επίπεδα ρεκόρ, αντικατοπτρίζοντας την αύξηση των μονάδων και των σφαγείων σε όλη τη χώρα. Πάνω από 56 εκατομμύρια χοίροι σφαγιάστηκαν στην Ισπανία πέρυσι, 3 εκατομμύρια περισσότερα από ό, τι το 2019, ενώ η ζήτηση για εξαγωγές πυροδοτήθηκε με αποτέλεσμα η χώρα να ξεπεράσει τη Γερμανία και να γίνει η μεγαλύτερη παραγωγός χοιρινού κρέατος στην Ε.Ε. φέτος.

Πηγή: efsyn.gr
 

Οι γιγάντιες σεκόγιες, κωνοφόρα που μπορούν να ξεπεράσουν σε ύψος τα 80 μέτρα, έχουν εξελιχθεί ώστε να μην πλήττονται από τις πυρκαγιές, καθώς ο κόκκινος κορμός τους έχει πολύ παχύ φλοιό, ενώ τα χαμηλότερα κλαδιά τους μπορεί να βρίσκονται έως και 30 μέτρα πάνω από το έδαφος – πολύ ψηλά για να τα φθάσουν οι φλόγες μιας ήπιας πυρκαγιάς. 

Κάθε φορά που μια πυρκαγιά περνάει από μια σεκόγια, αφήνει σημάδι στον κορμό, έτσι γνωρίζουμε ότι, υπό φυσιολογικές συνθήκες, τα δέντρα αυτά έρχονται σε επαφή με τη φωτιά περίπου κάθε 10 χρόνια. Η φωτιά μάλιστα βοηθά την αναπαραγωγή τους, καθώς οι καρποί τους «σκάνε» και οι σπόροι σκορπίζονται στη γύρω έκταση, στην οποία έχουν ανοίξει ξέφωτα λόγω της πυρκαγιάς, πάνω στο πολύ φιλόξενο για τους σπόρους υπόστρωμα της στάχτης. Καθένα από τα γιγάντια δέντρα έχει περίπου 13.000 κουκουνάρια και κάθε κουκουνάρι σεκόγιας περιέχει 200 σπόρους, κάτι που ισοδυναμεί με 2,6 εκατομμύρια σπόρους ανά δέντρο.

Η κλιματική αλλαγή

Το πρόβλημα είναι ότι οι συνθήκες πλέον δεν είναι φυσιολογικές και οι επιστήμονες ανησυχούν αν οι σεκόγιες μπορούν να αντέξουν στην εποχή της κλιματικής αλλαγής. 

Τα κολοσσιαία δέντρα έχουν αποδυναμωθεί από την ξηρασία που συνοδεύει τον πρωτοφανή καύσωνα του καλοκαιριού, καθώς και από τον πολλαπλασιασμό εντόμων που τρυπούν τον εξωτερικό φλοιό τους, καθιστώντας τα πιο ευάλωτα στην πυρκαγιά.

«Κατά τη γνώμη μου, το πραγματικά σημαντικό ερώτημα είναι: έχουν προσαρμοστεί αυτά τα δέντρα στο νέο είδος πυρκαγιών και στο νέο κλίμα;» είπε ο Ρόμπερτ Γιορκ, αναπληρωτής καθηγητής Δασολογίας στο πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ, ο οποίος τα τελευταία 18 χρόνια μελετά τα σπάνια αυτά δέντρα. Πολλές από τις πυρκαγιές φέτος στην Καλιφόρνια δεν ήταν χαμηλής έντασης, ήταν πυρκαγιές που απελευθέρωσαν τεράστια ποσά ενέργειας, ενισχυμένες από την ξηρασία και τους ισχυρούς ανέμους. «Αυτά τα δέντρα δεν νομίζω ότι έχουν προσαρμοστεί σε πυρκαγιές μεγάλης έντασης».
Για τον λόγο αυτό, από την Τετάρτη βρίσκεται σε εξέλιξη μεγάλη επιχείρηση της δασικής υπηρεσίας για την προστασία των αρχαιότερων δέντρων, όπως αυτό που ονομάζεται «Στρατηγός Σέρμαν», φθάνει σε ύψος τα 84 μέτρα και έχει διάμετρο, στη βάση του, 33 μέτρα. Ο «Στρατηγός Σέρμαν» είναι το δέντρο με τον μεγαλύτερο όγκο στον κόσμο (1.486 κυβικά μέτρα) και αποτελεί βασικό αξιοθέατο του Εθνικού Δρυμού Σεκόγια. Πέρα από τη βάση του δέντρου αυτού, με πυρίμαχες κουβέρτες τυλίχτηκε το κέντρο επισκεπτών και η ιστορική ξύλινη ταμπέλα που καλωσορίζει τους επισκέπτες στο πάρκο. 
Το βασικότερο όπλο των πυροσβεστών είναι οι ελεγχόμενες πυρκαγιές, με τις οποίες καίνε τη χαμηλή βλάστηση γύρω από τα μεγάλα δέντρα και δημιουργούν αντιπυρικές ζώνες περιμετρικά του δρυμού. Στο εν λόγω πάρκο η τεχνική αυτή χρησιμοποιείται τα τελευταία 50 χρόνια. «Ελπίζουμε ότι το Γιγάντιο Δάσος θα μείνει αλώβητο», δήλωσε η εκπρόσωπος Τύπου του πάρκου, Ρεμπέκα Πάτερσον.  

"Το νερό δεν ανήκει πουθενά. Ανήκει στον κόσμο. Δεν έχει ιδιοκτησία. Ανήκει σε όσους το έχουν ανάγκη", δήλωσε ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας Κώστας Αγοραστός κάνοντας δραματική έκκληση για συνετή διαχείριση του νερού.

Σε κατάσταση συναγερμού βρίσκεται η Λάρισα και η ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας, καθώς ο Πηνειός φαίνεται πως έπεσε και εκείνος "θύμα" της κλιματικής αλλαγής και το ποτάμι έχει στερέψει από νερό.

Εικόνες απόλυτης ξηρασίας με εκατοντάδες στρέμματα στην κοίτη του ποταμού να θυμίζουν έρημο κάνουν τον γύρο του διαδικτύου, με τον περιφερειάρχη Θεσσαλίας Κώστα Αγοραστό να στέλνει το δικό του μήνυμα αγωνίας, μετά από την αυτοψία που πραγματοποίησε μαζί με τον αντιπεριφερειάρχη Π.Ε. Τρικάλων Χρήστο Μιχαλάκη, σε όλο το μήκος του Πηνειού, από την Καλαμπάκα έως την πόλη των Τρικάλων.

Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο ίδιος μιλώντας στο eleftheria.gr στις 23 Αυγούστου, "σε μήκος 25 χιλιομέτρων από τις πηγές έως τη γέφυρα του Διαλεχτού στα Τρίκαλα δεν υπάρχει σταγόνα νερού στον Πηνειό". Και πρόσθεσε: «Το νερό δεν έχει ιδιοκτησία. Ανήκει σε όσους το έχουν ανάγκη. Η Θεσσαλία ερημοποιείται, αργοπεθαίνει. Η φύση μας προειδοποιεί, η φύση μας καλεί, η φύση μας λέει ενεργήστε τώρα. Είναι η ώρα για ορθολογική διαχείριση του νερού. Είναι η ώρα για να μπει μπροστά το μεγαλύτερο περιβαλλοντικό έργο στην Ελλάδα ο Αχελώος».

Παράλληλα, απηύθυνε έκκληση κάνοντας λόγο για ορθολογική χρήση και όχι κατασπατάληση του νερού, ενώ σημείωσε πως "χρειάζεται να λειτουργήσουν και τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια για να έχουμε παραγωγή ενέργειας φιλική προς το περιβάλλον και με σύμμαχο τη φύση. Χρειαζόμαστε όσο το δυνατόν πιο θετικό αποτύπωμα στο περιβάλλον, γιατί το περιβάλλον είναι το κοινό μας σπίτι. Έγκαιρα προειδοποιήσαμε και προειδοποιούμε. Ενώστε δυνάμεις για να κερδίσουμε το μέλλον της Θεσσαλίας και της χώρας για τους ανθρώπους που ζουν, που παράγουν και δημιουργούν".