Αποκαλύπτεται πως είχαμε έλλειψη από σταθμάρχες, γι’ αυτό επιστράτευαν μετακλητούς, και τώρα που προσλαμβάνουν, το κάνουν με μπλοκάκι, αντί να κάνουν προσλήψεις! Μιλάμε για έγκλημα κατά της ασφάλειας των ελλήνων!

Γράφει ο Μιχάλης Χαριάτης απο το ieidiseis.gr

«Εκτός τόπου και χρόνου», κυριολεκτικά, βρίσκεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Την ώρα που «καπνίζουν» ακόμα οι λαμαρίνες των τρένων στα Τέμπη, ανθρώπινα μέλη εντοπίζονται στα χωράφια και συγγενείς των επιβατών αγωνιούν έξω από τα νοσοκομεία. Την ώρα που ακόμη δεν έχει «κλείσει» η μακάβρια λίστα με τον ακριβή αριθμό νεκρών, τραυματιών και αγνοούμενων. Την ώρα που η χώρα παρακολουθεί «παγωμένη» από χθες το βράδυ την τραγωδία με την φονική σύγκρουση των αμαξοστοιχιών να εξελίσσεται.

Αυτή την ώρα, την ώρα που ολοένα και πολλαπλασιάζονται τα ερωτήματα για τις ευθύνες της κυβέρνησης Μητσοτάκη, των αρμόδιων υπουργών και του ΟΣΕ σε σχέση με την φονική σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη, μεγενθύνεται η εικόνα διάλυσης που παρουσιάζει το κυβερνητικό επιτελείο.

Το πρωί της Τετάρτης επικύρωσαν τις προσλήψεις στον ΟΣΕ με μπλοκάκι

Απολύτως ενδεικτικό της «εκτός τόπου και χρόνου» κατάστασης που βρίσκεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι το γεγονός πως σήμερα το πρωί, ελάχιστες ώρες δηλαδή μετά την τραγωδία, επί της ουσίας την ημέρα της τραγωδίας, ο ΟΣΕ ανακοίνωσε νέους σταθμάρχες για 6 μήνες και με μπλοκάκι με την σχετική απόφαση να αναρτάται στη «Διαύγεια».

Συγκεκριμένα, αναρτήθηκε σήμερα το πρωί, την ημέρα της τραγωδίας, στη «Διαύγεια» η απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΟΣΕ, με ημερομηνία 16 Φεβρουαρίου 2023, για «ανάθεση παροχής Υπηρεσιών της ειδικότητας του Σταθμάρχη για χρονικό διάστημα 6 μηνών».

Ειδικότερα, η απόφαση του ΔΣ του ΟΣΕ προβλέπει: 1) «την ανάθεση παροχής Υπηρεσιών της ειδικότητας του Σταθμάρχη, σε εξωτερικούς συνεργάτες (73) άτομα, για χρονικό διάστημα έξι (6) μηνών (ήτοι από 01.04.2023 μέχρι και 30.09.2023), οι οποίοι θα απασχοληθούν σε όλο το σιδηροδρομικό δίκτυο, σύμφωνα με τις ανάγκες του Οργανισμού», 2) «το κόστος απασχόλησής τους εκτιμάται ότι θα ανέλθει στο ποσό των επτακοσίων ογδόντα τριών χιλιάδων (783.000,00) ευρώ πλέον ΦΠΑ, ήτοι 970.920,00 ευρώ».

Ολόκληρη η απόφαση

 

 «Μπλοκάκι έχεις; Γιατί αν δεν έχεις δεν χρειάζεται να κάνουμε τη συνέντευξη».





Αυτά ήταν τα λόγια της αρχισυντάκτριας του σάιτ της εφημερίδας Documento στους υποψήφιους εργαζόμενους, που μετά από τον ντόρο που δημιουργήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αφεντικό και παρατρεχάμενοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, ότι ουδείς εργαζόμενος δουλεύει εκεί με απεχθείς όρους. Και το διατυμπανίζουν κυρίως μέσω προσωπικών, χυδαίων επιθέσεων στην εργαζόμενη που τόλμησε να πει ότι τα επίδοξα μέσα της μαχητικής και ανεξάρτητης δημοσιογραφίας, είναι ακόμα μια κόπια των καλά εδραιωμένων μιντιακών γαλερών –μόνο λίγο πιο αριστερά μπαταρισμένη.

Στα χυδαία και σεξιστικά σχόλια των εργαζομένων Παναγιώτη Φρούντζου και Τάσου Θεοδωρόπουλου, που σαν πιστά σκυλιά των αφεντικών τους, έσπευσαν να τα υπερασπιστούν με όλους τους επαίσχυντους τρόπους, φαίνεται σαν να μην προτάθηκαν ποτέ εξευτελιστικοί μισθοί για εργασία στο σάιτ της Documento. Σαν καμία συμφωνία να μην παραβιάζει την εργατική νομοθεσία. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, καταβλήθηκε ιδιαίτερος κόπος και προσπάθεια, ώστε η άνεργη συνάδελφος που επωνύμως κατέθεσε την προσωπική εμπειρία, χωρίς να κατονομάσει ή να προσβάλλει κανέναν, να παρουσιαστεί ως «μωρή και ατάλαντη», «κωλόπαιδο», «πατσαβούρα», «λέρα και όχι γαλέρα», (sic) και άλλα, προφανώς ενδεικτικά του ήθους των αυτόκλητων υπερασπιστών του αφεντικού.




Η σφοδρότητα και χυδαιότητα των επιθέσεων προς τη συνάδελφο δεν μπορεί παρά να είναι σε άμεση συνάρτηση με δύο βασικά χαρακτηριστικά της: τη μακροχρόνια ανεργία και το γεγονός πως είναι γυναίκα. Το πρώτο αποτέλεσε τη βάση για την αμφισβήτηση της επαγγελματικής της πορείας ακόμα και την απαξίωση των δημοσιογραφικών της ικανοτήτων. Μάλιστα, ο Κώστας Βαξεβάνης (στο εξής: «καπετάνιος γαλέρας», μιας που φαίνεται να το προτιμά) την «γκούγκλαρε» και κατάφερε να βρει μόνο την καταγγελία της για το νέο του μαγαζί. Ξεχνάει μάλλον ο καπετάνιος τον καιρό (2009) που της παραχώρησε ευχαρίστως συνέντευξη για να προωθήσει την δική του δημοσιογραφική καριέρα. Αλλά έτσι φαίνεται χτίζονται οι καριέρες εν γένει: με τη λήθη. Την λησμονιά της ευγένειας, της συναδελφικής αλληλεγγύης, του σεβασμού.




Η παράμετρος του φύλου της δεν είναι λιγότερο σημαντική. Είναι απορίας άξιο τι θα συνέβαινε και πώς θα ενορχηστρωνόταν η επίθεση αν η συνάδελφος δεν ήταν γυναίκα. Ο σεξισμός δεν είναι μόνο ένα φαινόμενο (και) των χώρων δουλειάς είναι επίσης και τρόπος εδραίωσης στους χώρους δουλειάς. Ένα χαρακτηριστικό, συχνά, των «επιτυχημένων» (αντρών) αλλά και η ίδια η μέθοδος της «επιτυχίας». Φαίνεται πως οι επικριτές της συναδέλφου τα γνωρίζουν καλά αυτά και γι’ αυτό τα μεταχειρίζονται.

Ύστερα από όλα αυτά, ένα ερώτημα αναδύεται αυτόματα: ποιες είναι οι ποινές για τους συναδέλφους που προέβησαν στις εξευτελιστικές επιθέσεις; Πού είναι τα πειθαρχικά των Ενώσεών τους να απαιτήσουν εξηγήσεις για την –τουλάχιστον- αντιδεοντολογική τους στάση; (Για αξιοπρέπεια δεν ρωτάμε καν).



Κλείνοντας, μια μικρή επανάληψη

Ο καπετάνιος και τα ναυτάκια του, (όχι πολλά, αλλά πάντως βροντόφωνα), δεν εξαπέλυσαν μόνο χυδαίες επιθέσεις στην συνάδελφο. Είπαν, επιπλέον, και κατάφωρα, ασυνάρτητα ψέματα. Έσπευσαν να διαβεβαιώσουν για σύννομες και αξιοπρεπείς εργασιακές συνθήκες και εμείς αναρωτιόμαστε αν το έκαναν από δόλο ή από βλακεία. Για την πρώτη περίπτωση γνωρίζουμε πως ό,τι και αν πούμε, το αυτί τους δεν πρόκειται να ιδρώσει. Αν όμως ισχύει το δεύτερο και αμέλησαν να κάνουν καλά το ρεπορτάζ τους, έχουμε την (δημοσιογραφική) υποχρέωση να τους ενημερώσουμε, τουλάχιστον, για τις πραγματικές διαθέσεις των αφεντικών τους. Μπας και έρθουν την επόμενη φορά καλύτερα διαβασμένοι.

Το σάιτ θα προσλάμβανε αρχικά 6 μπλοκάκια, στο σύνολο 9 συντακτών. Προσέφερε στους μελλοντικούς εργαζομένους μισθό 600 ευρώ μικτά και διαβεβαιώσεις για 480 καθαρά. Λογιστικά ωστόσο τα κουκιά δεν έβγαιναν. Στην απαίτηση των εργαζομένων την πρώτη μέρα της δουλειάς τους να μιλήσουν ξανά με λογιστή της εφημερίδας για να διαβεβαιώσει για τον μισθό παρουσία όλων, προέκυψε ότι ο καθαρός μισθός για 8ωρο (τουλάχιστον) πενθήμερο, κυλιόμενο, με 1 ή 2 σαββατοκύριακα το μήνα και με ρεπό αδιευκρίνιστο, ήταν όχι 480 αλλά 330.

Στις ενστάσεις των εργαζομένων, οι προϊστάμενοι τους προέτρεψαν να βρουν και άλλη δουλειά για να συμπληρώνουν το εισόδημά τους. Ο λογιστής επέμενε πως οι εργαζόμενοι στην εταιρεία κοστίζουν 600 ευρώ και καλά θα κάνουν να μάθουν πως αυτός είναι ο μισθός τους: για το εάν στο τέλος, τους απομένουν στα χέρια περίπου τα μισά τα φταίει το φορολογικό πλαίσιο και η μαύρη μας η μοίρα, η εταιρεία δεν φέρει πάντως καμία ευθύνη. 

Ύστερα από ατελέσφορες διαπραγματεύσεις, περίπου η μισή ομάδα του σάιτ αποχώρησε από την συνάντηση. Το δίλημμα τέθηκε εκβιαστικά, στην βάση του «αυτά είναι τα δεδομένα, δέχεστε ή μην μας τρώτε το χρόνο». Ο χρόνος όμως μέτραγε αντίστροφα ήδη για το σάιτ, που έπρεπε άμεσα να είναι στον αέρα. Με την αποχώρηση τεσσάρων ατόμων, προτάθηκε στους εναπομείναντες 2 εργαζομένους με μπλοκάκι υψηλότερος μισθός (500 ε) και μισθολόγιο. Αυτή η στοιχειώδης παραχώρηση, θεωρήθηκε από τους αποχωρήσαντες ως μια πρώτη νίκη. 

Μπορούν να επαίρονται σήμερα στην Documento ότι δεν υπάρχουν εργαζόμενοι πια αναγκασμένοι σε μισθούς απελπισίας και ανάγκης, χαμηλότερους της ΕΣΣ και υποχρεωμένοι να παριστάνουν τους ελεύθερους επαγγελματίες, ενώ εργάζονται για έναν και μοναδικό εργοδότη που δεν διστάζει να τους εξοντώνει με την αιτιολογία του «απρόβλεπτου, απαιτητικού αλλά και συναρπαστικού» δημοσιογραφικού επαγγέλματος. Αν αυτό είναι αλήθεια, και μένει να ελεγχθεί, δεν συνέβη γιατί το αφεντικό τρελάθηκε και τα δίνει όλα τζάμπα. Αλλά γιατί υπήρξαν εργαζόμενοι που αποφάσισαν πως ακόμα και οι 70 μήνες ανεργίας τους δεν είναι αρκετοί για να ξεπουλήσουν την αξιοπρέπεια και την ηθική και να αποτελέσουν ακόμα μια επιβεβαίωση για τα αφεντικά, ότι πάντα υπάρχει χώρος για λίγη ακόμη εκμετάλλευση. 

Θα παρακολουθούμε στενά τα έργα και τις ημέρες των αφεντικών και εργοδοτικών της εφημερίδας Documento.

Θα διαπιστώνουμε χωρίς έκπληξη την αθλιότητα αυτών των ιδιοτήτων σε καιρούς εργασιακού μεσαίωνα.

Θα αναμένουμε, χωρίς να πέφτουμε από τα σύννεφα, την κανιβαλιστική «συναδελφική» τους έκφραση, αλλά θα είμαστε άτεγκτοι απέναντι στην εργασιακή βαρβαρότητα.

Έως το βύθισμα των γαλερών. 

Ναι, Κώστα Βαξεβάνη και λοιποί: «Μια από τις χειρότερες αιτίες εχθρότητας είναι η λύσσα και η ποταπή επιθυμία να δεις να υποκύπτει, αυτός που τολμάει να αντιστέκεται σ’ αυτό που σε συνθλίβει».

Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», 

«μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ

πηγή katalipsiesiea.blogspot.gr

ΘΑΝΑΣΗΣ ΗΛΙΟΔΡΟΜΙΤΗΣ
αναδημοσίευση imerodromos

Πριν κάμποσα χρόνια έτυχε η γυναίκα μου να συμπεριληφθεί στο δείγμα της ΕΛΣΤΑΤ για την Έρευνα Εργατικού Δυναμικού.
Άνεργη τότε η γυναίκα μου (και σήμερα το ίδιο), εγώ παράλληλα με το μεροκάματο είχα και ‘’μπλοκάκι’’ για καμιά συνεργασία με περιοδικά, άρα λογιζόμουν και ολίγον… επιχειρηματίας.

Στην ερώτηση του ερευνητή για την εργασιακή της κατάσταση, απάντησε ότι είναι άνεργη.
Όμως, με ιδιαίτερη επιμονή, μόλις αντελήφθη ότι έχει σύζυγο.. επιχειρηματία, άρχισε να τη ρωτά μήπως την τελευταία εβδομάδα έτυχε να ασχοληθεί με την ‘’οικογενειακή επιχείρηση’’, δηλαδή αν έχει πάει στην τράπεζα να εξαργυρώσει καμιά δική μου επιταγή, αν πήρε καμιά συνέντευξη εξ ονόματός μου, αν πληκτρολόγησε κανένα ρεπορτάζ δικό μου και άλλα τέτοια!

Τα επανειλημμένα ΟΧΙ της συζύγου μου, τον ανάγκασαν τελικά να την εγγράψει στη στήλη των ανέργων. Γιατί όλα αυτά; Η εξήγηση δεν είναι δύσκολη. Στις επεξηγηματικές σημειώσεις που επισυνάπτονται στην Έρευνα Εργατικού Δυναμικού, τονίζονται τα εξής:

Απασχολούμενοι είναι ‘’τα άτομα ηλικίας 15 ετών και άνω, τα οποία την εβδομάδα αναφοράς είτε εργάστηκαν έστω και μια ώρα με σκοπό την αμοιβή ή το κέρδος, είτε εργάστηκαν στην οικογενειακή επιχείρηση, είτε δεν εργάστηκαν αλλά είχαν μια εργασία ή επιχείρηση από την οποία απουσίαζαν προσωρινά’’.

Σαφές, σαφέστατο! Αν η γυναίκα μου δήλωνε ότι κάτι έκανε για την… οικογενειακή επιχείρηση, αυτομάτως θα έπαυε να είναι άνεργη και θα ‘’βοηθούσε’’ την ΕΛΣΤΑΤ να… τσακίσει το τέρας της ανεργίας! Στα χαρτιά, βεβαίως…

Για την ιστορία μονάχα να αναφέρουμε ότι το δεύτερο τρίμηνο του 2016 καταμετρήθηκαν στη χώρα μας 1.112.100 άνεργοι και 272.700 υποαπασχολούμενοι, δηλαδή άτομα που δούλεψαν τόσο λίγο ώστε να ομοιάζουν περισσότερο με τους ανέργους, σύμφωνα με τον ορισμό της ΕΛΣΤΑΤ και της Eurostat. Κι όμως, αυτοί που ‘’ομοιάζουν περισσότερο με τους ανέργους’’, στις στατιστικές της ΕΛΣΤΑΤ και της Eurostat εμφανίζονται ως απασχολούμενοι!…

Ξεκαθαρίσαμε, λοιπόν, τι σημαίνει για τις επίσημες στατιστικές ‘’άνεργος’’ και τι ‘’απασχολούμενος’’. Όμως, με αφορμή ένα δημοσίευμα, πριν περίπου τρεις εβδομάδες, της γερμανικής εταιρείας Allianz, που διαπίστωνε ότι ‘’μόνο το 20% των Ελλήνων ανήκουν πλέον στη μεσαία τάξη, ενώ όταν καθιερώθηκε το ευρώ ανήκε σε αυτή σχεδόν ο μισός πληθυσμός’’, θα επιχειρήσω σήμερα να ‘’ξεσκαλίσω’’ λίγο περισσότερα τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για την ανεργία, για να αποδείξω ότι τα ‘’λουκέτα’’ των επιχειρήσεων είναι μία εκ των κυριότερων αιτιών του.. ταξικού υποβιβασμού πολλών χιλιάδων Ελλήνων, επιχειρηματιών ως χθες, χρεοκοπημένων οικονομικά ανθρώπων σήμερα, που όχι μόνο έχασαν επιχειρήσεις και εισοδήματα αλλά ακόμη και κάθε περιουσιακό στοιχείο.

Η φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης οφείλεται, βεβαίως, στην απαξίωση των περιουσιακών στοιχείων, στο ‘’ροκάνισμα’’ των καταθέσεων για αποπληρωμή φόρων, δανείων και κάθε είδους τελών, εισφορών αλληλεγγύης κλπ. Τα στοιχεία της Έρευνας Εργατικού Δυναμικού της ΕΛΣΤΑΤ, απλώς δείχνουν το ρόλο των ‘’λουκέτων’’ στον μαζικό υποβιβασμό των Ελλήνων από τη μεσαία τάξη στην τάξη των νεοπτώχων, όχι μόνο των μισθωτών αλλά και των επιχειρηματιών.

Με βάση τα πιο πρόσφατα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το β’ τρίμηνο του 2016 είχαν χαθεί 934.700 θέσεις απασχόλησης σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2008. Η μείωση αυτή αντιστοιχεί στο 20,2% του συνόλου των θέσεων απασχόλησης του 2008. Από αυτές:

• 588.400 είναι οι χαμένες θέσεις μισθωτής απασχόλησης. Αντιστοιχούν στο 63% του συνόλου των χαμένων θέσεων απασχόλησης και στο 19,4% των θέσεων μισθωτής απασχόλησης.
  
  
• 109.700 είναι οι χαμένες θέσεις των μικρών εργοδοτών, δηλαδή των αυτοαπασχολούμενων επιχειρηματιών με μισθωτούς στην επιχείρησή τους. Αντιστοιχούν στο 28,9% των θέσεων απασχόλησης της κατηγορίας.
  
  
• 110.100 είναι οι χαμένες θέσεις των αυτοαπασχολούμενων χωρίς προσωπικό στην επιχείρηση. Αντιστοιχούν στο 11,5% των θέσεων απασχόλησης της κατηγορίας.
  
  
• 126.400 είναι οι χαμένες θέσεις βοηθών σε οικογενειακή επιχείρηση. Αποτελούν το 46,6% των θέσεων απασχόλησης της κατηγορίας.
  
  

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι το 2016 σε σύγκριση με το 2008 οι θέσεις μη μισθωτής απασχόλησης, δηλαδή οι αυτοαπασχολούμενοι και τα εργαζόμενα στην επιχείρησή τους μέλη των οικογενειών τους μειώθηκαν κατά 342.200 άτομα. Ο αριθμός αυτός αντιστοιχεί στο 37% του συνόλου των χαμένων θέσεων απασχόλησης.

Η εικόνα που παρουσιάζουν οι κυριότεροι κλάδοι της οικονομίας, μετά από 8 χρόνια ύφεσης, είναι η εξής:

Μεταποίηση. Οι θέσεις απασχόλησης από 542.200 το β’ τρίμηνο του 2008, μειώθηκαν σε 350.100 το αντίστοιχο τρίμηνο του 2016. 195.100 θέσεις ή το 35,8% του συνόλου. Οι αυτοαπασχολούμενοι με προσωπικό μειώθηκαν κατά 51,5%, οι σκέτοι αυτοαπασχολούμενοι κατά 30,4%, οι μισθωτοί κατά 33,5% και οι βοηθοί κατά 52,5%.

Κατασκευές. Ο κλάδος κυριολεκτικά αποδεκατίστηκε. Οι θέσεις απασχόλησης μειώθηκαν από 402.100 σε 154.700. Χάθηκαν 247.400 θέσεις, το 61,5% του συνόλου. Οι αυτοαπασχολούμενοι με προσωπικό μειώθηκαν κατά 77,4%, οι σκέτοι αυτοαπασχολούμενοι κατά 18,5%, οι μισθωτοί κατά 67,5% και οι βοηθοί κατά 80,3%.

Χονδρικό και λιανικό εμπόριο. Οι θέσεις απασχόλησης μειώθηκαν από 845.100 σε 650.300. Χάθηκαν 194.800 θέσεις, το 23,1% του συνόλου. Οι αυτοαπασχολούμενοι με προσωπικό μειώθηκαν κατά 30,9%, οι σκέτοι αυτοαπασχολούμενοι κατά 27%, οι μισθωτοί κατά 14,3% και οι βοηθοί κατά 56,1%.

Δημόσια διοίκηση και άμυνα-υποχρεωτική κοινωνική ασφάλεια. Οι θέσεις απασχόλησης μειώθηκαν από 384.100 σε 332.600. Χάθηκαν 51.500 θέσεις απασχόλησης, το 13,4% του συνόλου, όλες θέσεις μισθωτής εργασίας.

Δραστηριότητες ανθρώπινης υγείας και κοινωνικής μέριμνας. Οι θέσεις απασχόλησης μειώθηκαν από 234.600 σε 218.400. Χάθηκαν 16.200 θέσεις, το 6,9% του συνόλου.

Εκπαίδευση. Οι θέσεις απασχόλησης μειώθηκαν από 326.600 σε 302.400. Χάθηκαν 25.200 θέσεις, το 7,7% του συνόλου.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι η ανεργία είχε φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο το 2013. Έκτοτε, η αύξηση της μερικής απασχόλησης, τα επιδοτούμενα προγράμματα απασχόλησης, τα πεντάμηνα ή οκτάμηνα ‘’κοινωνικής απασχόλησης’’, μείωσαν τεχνητά την ανεργία, χωρίς ουσιαστικά να προσθέσουν νέες θέσεις απασχόλησης.

Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι το 2008 είχαν καταγραφεί 95.200 υποαπασχολούμενοι, ο αριθμός τους αυξήθηκε σε 210.600 το 2013 και 272.700 το 2016.

Το 2013, λοιπόν, οι χαμένες θέσεις απασχόλησης σε σχέση με το 2008 είχαν ξεπεράσει τις 1.100.000. Αυτές κατανέμονται ως εξής: 145.500 αυτοαπασχολούμενοι με προσωπικό, 62.200 σκέτοι αυτοαπασχολούμενοι, 797.400 μισθωτοί, 97.200 βοηθοί σε οικογενειακές επιχειρήσεις.