Κατερίνα Σεργίδου
αναδημοσίευση από rproject.gr

Η μη κανονικότητα που επικρατεί στο Ισπανικό Κράτος τους τελευταίους μήνες, λόγω της αδυναμίας σχηματισμού κυβέρνησης, συνεχίζεται επηρεάζοντας διακοπές και αργίες.

Οι δια­πραγ­μα­τεύ­σεις για το σχη­μα­τι­σμό κυ­βέρ­νη­σης κρά­τη­σαν όλο τον Αύ­γου­στο, ενώ σύμ­φω­να με τον κα­νο­νι­σμό της ισπα­νι­κής βου­λής, αν ναυα­γή­σουν και αυτές οι προ­σπά­θειες, το πιο πι­θα­νό είναι οι εκλο­γές, που θα είναι οι τρί­τες στη σειρά, να γί­νουν 25 Δε­κέμ­βρη, ανή­με­ρα δη­λα­δή τα Χρι­στού­γεν­να.

Αυτήν τη φορά η διε­ρευ­νη­τι­κή εντο­λή θα βρί­σκε­ται στα χέρια του υπη­ρε­σια­κού πρω­θυ­πουρ­γού Ραχόι, που έχει κάνει τα πάντα για να συ­νε­χί­σει να είναι ο πρω­θυ­πουρ­γός της Ισπα­νί­ας. Στις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις που προη­γή­θη­καν, το κόμμα της Δε­ξιάς (PP) και το κόμμα των Πο­λι­τών (Ciudadanos) κα­τά­φε­ραν να συμ­φω­νή­σουν σε 150 ση­μεία που αφο­ρούν με­ταρ­ρυθ­μί­σεις σχε­τι­κά με τη δια­φθο­ρά, τις ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις και τον εκλο­γι­κό νόμο, σε μια προ­σπά­θεια να ξε­πλυ­θεί το κόμμα της Δε­ξιάς, αφού μια σειρά στε­λέ­χη του δι­κά­ζο­νται για δια­σπά­θι­ση δη­μο­σί­ου χρή­μα­τος.

Ciudadanos

Βα­σι­κός στό­χος των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων ήταν οι Ciudadanos, το κατά τα άλλα «εναλ­λα­κτι­κό» και «φρέ­σκο» κόμμα που «δεν μοιά­ζει με κα­νέ­να άλλο», να στη­ρί­ξει με τους 32 βου­λευ­τές του το παλιό καλό κόμμα της Δε­ξιάς, προ­κει­μέ­νου ο Ραχόι να εξα­σφα­λί­σει την πο­λυ­πό­θη­τη πλειο­ψη­φία. Ο εκ­πρό­σω­πος Τύπου της Δε­ξιάς έκανε λόγο για το ξε­κί­νη­μα ενός με­γά­λου έρωτα με­τα­ξύ των δύο κομ­μά­των. Έτσι λοι­πόν, το αν ο Μα­ριά­νο Ραχόι θα συ­νε­χί­σει να είναι πρω­θυ­πουρ­γός θα κρι­θεί σε δύο ψη­φο­φο­ρί­ες στο ισπα­νι­κό κοι­νο­βού­λιο, στις 30 Αυ­γού­στου και στις 2 Σε­πτέμ­βρη, όπου ο Ραχόι θα πρέ­πει να εξα­σφα­λί­σει αν όχι την από­λυ­τη, του­λά­χι­στον την απλή πλειο­ψη­φία, δη­λα­δή να μπο­ρέ­σει να έχει πε­ρισ­σό­τε­ρες θε­τι­κές ψή­φους, 176 στον αριθ­μό. Για να γίνει αυτό, ωστό­σο, θα πρέ­πει να εξα­σφα­λί­σει ψή­φους απο­χής από το PSOE, την ανοχή δη­λα­δή του κόμ­μα­τος των Σο­σια­λι­στών.

Σο­σια­λι­στές

Μέχρι στιγ­μής όμως ο Πέδρο Σάν­τσες δη­λώ­νει κα­τη­γο­ρη­μα­τι­κά ότι η ψήφος των Σο­σια­λι­στών θα είναι αρ­νη­τι­κή. Αλλά κα­νείς δεν απο­κλεί­ει το εν­δε­χό­με­νο κά­ποιοι από τους βου­λευ­τές του PSOE, με δική τους πρω­το­βου­λία, να από­σχουν από τις ψη­φο­φο­ρί­ες. Άλ­λω­στε το μόνο που χρειά­ζε­ται ο Ραχόι είναι 11 απο­χές για να μπο­ρέ­σει να σχη­μα­τί­σει κυ­βέρ­νη­ση. Μια επι­πλέ­ον πίεση για το κόμμα των Σο­σια­λι­στών απο­τε­λεί και το γε­γο­νός ότι τα 100 από τα 150 μέτρα που συμ­φώ­νη­σαν PP και Ciudadanos ήταν ακρι­βώς τα ίδια που είχαν συμ­φω­νη­θεί το Φλε­βά­ρη με­τα­ξύ Σο­σια­λι­στών και Πο­λι­τών, στον προη­γού­με­νο δη­λα­δή γύρο δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων. Πα­ρό­λο που οι Σο­σια­λι­στές δεν θα είχαν ιδιαί­τε­ρο πρό­βλη­μα να συ­νερ­γα­στούν με τη Δεξιά, δεν θα είναι εύ­κο­λο να το κά­νουν, γιατί αυτό θα σή­μαι­νε την εξα­φά­νι­σή τους από τον πο­λι­τι­κό χάρτη. Εάν ωστό­σο δεν εξα­σφα­λι­στεί η αποχή του PSOE, τότε θα υπάρ­ξει μια τε­λευ­ταία προ­σπά­θεια το Podemos και το PSOE να διε­ρευ­νή­σουν δυ­να­τό­τη­τες μιας «προ­ο­δευ­τι­κής» κυ­βέρ­νη­σης, πράγ­μα που μοιά­ζει απί­θα­νο, και εφό­σον δεν τα κα­τα­φέ­ρουν, 35 εκα­τομ­μύ­ρια Ισπα­νοί και Ισπα­νί­δες θα οδη­γη­θούν ξανά στις κάλ­πες.

Ένα ακόμα τεστ για το απο­τέ­λε­σμα όλων αυτών των δια­δι­κα­σιών απο­τε­λούν και οι εκλο­γές στη Γα­λι­κία και τη Χώρα των Βά­σκων, που θα γί­νουν στις 25 Σε­πτέμ­βρη. Είναι ολο­φά­νε­ρο ότι οι συ­νε­χείς εκλο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες έχουν κου­ρά­σει τους Ισπα­νούς πο­λί­τες, πράγ­μα το οποίο λει­τουρ­γεί ως επι­πλέ­ον πίεση για τα κόμ­μα­τα που δια­πραγ­μα­τεύ­ο­νται. Ο βα­σι­κό­τε­ρος ωστό­σο λόγος που υπάρ­χει βια­σύ­νη για το σχη­μα­τι­σμό κυ­βέρ­νη­σης είναι το γε­γο­νός ότι στις 15 Οκτώ­βρη θα πρέ­πει να πα­ρου­σια­στεί ο νέος προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός του κρά­τους στην Κο­μι­σιόν, προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός ο οποί­ος πρέ­πει να πε­ρι­λαμ­βά­νει ση­μα­ντι­κές πε­ρι­κο­πές και μέτρα λι­τό­τη­τας έτσι ώστε να μην υπάρ­ξουν ευ­ρω­παϊ­κά πρό­στι­μα.

Αρι­στε­ρά

Εν τω με­τα­ξύ, η συ­ζή­τη­ση που γί­νε­ται στα κόμ­μα­τα της Αρι­στε­ράς, τόσο το Podemos όσο και την Ενω­μέ­νη Αρι­στε­ρά, είναι πολύ έντο­νη. Οι δη­μο­σκο­πή­σεις συ­νε­χί­ζουν να πα­ρου­σιά­ζουν κα­θο­δι­κή τάση για τον σχη­μα­τι­σμό Unidos Podemos. Όλες οι προ­σπά­θειες του Podemos το προη­γού­με­νο διά­στη­μα να δεί­ξει τόση προ­θυ­μία για το σχη­μα­τι­σμό προ­ο­δευ­τι­κής κυ­βέρ­νη­σης με τους Σο­σια­λι­στές λει­τούρ­γη­σαν κα­θαρ­τι­κά για το PSOE και ταυ­τό­χρο­να δυ­σα­ρέ­στη­σαν την πιο μα­χη­τι­κή βάση του Podemos. Ο Πά­μπλο Ιγκλέ­σιας και ο Ινίγο Ερε­χόν βρί­σκο­νται σε συ­νε­χή εσω­κομ­μα­τι­κή σύ­γκρου­ση, ωστό­σο αυτό δεν τους εμπο­δί­ζει να θε­ω­ρούν και οι δύο ότι η απεύ­θυν­σή τους στο PSOE, με σκλη­ρούς όρους, ήταν κομ­μά­τι μιας ηγε­μο­νι­κής πα­ρέμ­βα­σης. Μιας ηγε­μο­νι­κής πα­ρέμ­βα­σης που απο­τε­λεί­ται από συμ­βι­βα­σμούς, που ωστό­σο δεν φαί­νε­ται να λει­τουρ­γούν προ­ω­θη­τι­κά για τον εκλο­γι­κό σχη­μα­τι­σμό. Σε ομι­λία του πά­ντως στο κα­λο­και­ρι­νό πα­νε­πι­στή­μιο των Αντι­κα­πι­τα­λί­στας, ο βου­λευ­τής του Podemos Ραούλ Κα­μάρ­γο τό­νι­σε τους κιν­δύ­νους που θα είχε μια εν­δε­χό­με­νη συ­νερ­γα­σία με τους Σο­σια­λι­στές, και μί­λη­σε για μια προ­σπά­θεια να δια­τη­ρη­θεί η αυ­το­νο­μία του Podemos καθώς και η συ­γκέ­ντρω­ση δυ­νά­με­ων στη βάση. Είναι φα­νε­ρό ότι όλοι πε­ρι­μέ­νουν το συ­νέ­δριο του Podemos, που θα πραγ­μα­το­ποι­η­θεί το Φλε­βά­ρη με στόχο μια πο­ρεία εκ­δη­μο­κρα­τι­σμού και μια διόρ­θω­ση του 1ου Συ­νε­δρί­ου στο Vistalegre στο οποίο φι­μώ­θη­καν οι δια­φο­ρε­τι­κές από­ψεις.

Μέχρι τότε όμως πολλά μπο­ρεί να έχουν αλ­λά­ξει και πολλά θα κα­θο­ρι­στούν από το αν θα υπάρ­ξουν νέες εκλο­γές ή όχι. Τί­πο­τα ωστό­σο δεν υπο­δη­λώ­νει ότι η αστά­θεια θα εξα­φα­νι­στεί μετά τις εν­δε­χό­με­νες τρί­τες εκλο­γές. Για την Αρι­στε­ρά που δεν βλέ­πει αδιέ­ξο­δα, η αστά­θεια μπο­ρεί να με­τα­τρα­πεί σε λα­μπρή ευ­και­ρία βα­θέ­μα­τος των συ­στη­μι­κών ρωγ­μών και χτι­σί­μα­τος μιας πραγ­μα­τι­κής λαϊ­κής δύ­να­μης, σε κάθε δήμο και πόλη της Ισπα­νί­ας.